Kinderen
alle pijlers
genante vragen
maandag 20 oktober 2008 om 10:31
Soms krijg je van die genante vragen en dan sta ik meestal maar een beetje te stuntelen van ehhh, tja, en dan geef ik vaak nog antwoord ook. Het liefst zou ik eigenlijk zeggen: vind je dat zelf nou ook geen genante vraag?
Voorbeeld: toen ik net een week wist dat ik zwanger was, op een bruiloft dus aan een tafel vol met familie: "En, ben je al zwanger"
En ik met een rooie kop: ehhh........
Of: ben je bij je bevalling nog ingescheurd? (vage mannelijke kennis)
Of: "Pas je al weer in je oude broeken? Dit op een verjaardag met een kamer vol visite, 2 maanden na mijn bevalling hoewel ik nog niet eens fatsoenlijk kon gaan zitten...... pas er trouwens nog steeds niet in.
Pas nog: "en krijgt ze nog een broertje of zusje erbij"
(Dochter is 10 maanden, vind je 't erg?)
Maar ik zei natuurlijk vriendelijk lachend: wie weet!
Jullie zullen best nog wel ergere voorbeelden hebben, maar ik heb nooit echt een gevat antwoord. Of zeg je dan gewoon: gaat je niks aan?!?!
Voorbeeld: toen ik net een week wist dat ik zwanger was, op een bruiloft dus aan een tafel vol met familie: "En, ben je al zwanger"
En ik met een rooie kop: ehhh........
Of: ben je bij je bevalling nog ingescheurd? (vage mannelijke kennis)
Of: "Pas je al weer in je oude broeken? Dit op een verjaardag met een kamer vol visite, 2 maanden na mijn bevalling hoewel ik nog niet eens fatsoenlijk kon gaan zitten...... pas er trouwens nog steeds niet in.
Pas nog: "en krijgt ze nog een broertje of zusje erbij"
(Dochter is 10 maanden, vind je 't erg?)
Maar ik zei natuurlijk vriendelijk lachend: wie weet!
Jullie zullen best nog wel ergere voorbeelden hebben, maar ik heb nooit echt een gevat antwoord. Of zeg je dan gewoon: gaat je niks aan?!?!
maandag 20 oktober 2008 om 10:43
maandag 20 oktober 2008 om 10:44
Bij vragen waarvan ik denk dat het een ander niks aangaat, vraag ik soms waarom ze dat willen weten. Meestal is het antwoord: uit nieuwschierigheid. Ik zeg dan dat ik dat geen goede reden vind.
In zo'n geval van zo'n vraag van ben je uitgescheurd (hoe verzin je het om dat te vragen) zou ik zeggen dat ik dat een ongepaste vraag vind.
In zo'n geval van zo'n vraag van ben je uitgescheurd (hoe verzin je het om dat te vragen) zou ik zeggen dat ik dat een ongepaste vraag vind.
Cum non tum age
maandag 20 oktober 2008 om 10:50
Als je (in jouw ogen) ongepaste vraag krijgt, antwoorden met: "Pardon?" Misschien zien ze dan zelf in dat de vraag ongepast is, je kan pardon? op veel verschillende manieren zeggen. De ongepaste vraag dus gewoon terugkaatsen. En als ze het dan nog niet door hebben, gewoon zeggen dat je het een ongepaste vraag is. Geen gevat antwoord; gewoon zeggen waar het op staat.
Succes ermee!
Succes ermee!
maandag 20 oktober 2008 om 10:52
Ik sta ook meestal met mijn mond vol tanden, bedenk me dan later hoe schaamteloos ik de vraag vond en wat ik had kunnen zeggen.
De allerergste: dat de leidster op het kinderdagverblijf me vroeg terwijl ze op mijn buik wees: "En hoe staat het daarmee?".
En ik was niet zwanger, had zelfs niet lang daarvoor een kindje verloren met 20 weken zwangerschap. Werd rood en kreeg het helemaal warm van deze vraag.. Vond het erg brutaal en ongepast.
De allerergste: dat de leidster op het kinderdagverblijf me vroeg terwijl ze op mijn buik wees: "En hoe staat het daarmee?".
En ik was niet zwanger, had zelfs niet lang daarvoor een kindje verloren met 20 weken zwangerschap. Werd rood en kreeg het helemaal warm van deze vraag.. Vond het erg brutaal en ongepast.
maandag 20 oktober 2008 om 10:58
Als iets me overvalt, dan gebeurt het nog wel eens dat ik antwoord geef. Maar dat overkomt me wel minder vaak. In geval van zwangerschap denk ik dat het me niet zo snel zou overkomen, omdat ik al bedacht zou hebben dat ik daar geen antwoord op wil geven, en alvast iets klaar zou hebben staan. Iets als: "Als dat zo zou zijn, dan vertel ik het pas wanneer ik daar aan toe ben". Dat antwoord heb ik nog niet zo lang geleden ook gegeven, en néé, ik ben niet zwanger.
Eentje uit mijn puberteit: "Dat wil je helemaal niet weten". Andere aanpak: vragen waarom ze iets vragen. Lekker daar over doorzeuren. En als ik iets ongepast, onbeschoft of niet relevant vind, dan zeg ik dat gewoon. Over het algemeen accepteren mensen dat zonder morren.
Eentje uit mijn puberteit: "Dat wil je helemaal niet weten". Andere aanpak: vragen waarom ze iets vragen. Lekker daar over doorzeuren. En als ik iets ongepast, onbeschoft of niet relevant vind, dan zeg ik dat gewoon. Over het algemeen accepteren mensen dat zonder morren.
maandag 20 oktober 2008 om 11:02
quote:rebekka schreef op 20 oktober 2008 @ 10:52:
Ik sta ook meestal met mijn mond vol tanden, bedenk me dan later hoe schaamteloos ik de vraag vond en wat ik had kunnen zeggen.
De allerergste: dat de leidster op het kinderdagverblijf me vroeg terwijl ze op mijn buik wees: "En hoe staat het daarmee?".
En ik was niet zwanger, had zelfs niet lang daarvoor een kindje verloren met 20 weken zwangerschap. Werd rood en kreeg het helemaal warm van deze vraag.. Vond het erg brutaal en ongepast.Sommige mensen.....
Ik sta ook meestal met mijn mond vol tanden, bedenk me dan later hoe schaamteloos ik de vraag vond en wat ik had kunnen zeggen.
De allerergste: dat de leidster op het kinderdagverblijf me vroeg terwijl ze op mijn buik wees: "En hoe staat het daarmee?".
En ik was niet zwanger, had zelfs niet lang daarvoor een kindje verloren met 20 weken zwangerschap. Werd rood en kreeg het helemaal warm van deze vraag.. Vond het erg brutaal en ongepast.Sommige mensen.....
maandag 20 oktober 2008 om 11:03
Tsja, ik schaam me eigenlijk bijna nergens voor, ben erg open en heb dus eigenlijk niet zo'n last van genante vragen.
Ik ben nogal een flapuit en geef eigenlijk altijd een soortgelijk antwoord als ik een vraag raar of grappig of erg dom vind. Beeteje het domme vraag, dom antwoord principe.
Ik vind de vraag of je bent uitgescheurd erg ongepast maar ik zou toch denk ik iets soortgelijks eruit flappen als reply ben ik bang.
Als iemand me zou vragen of ik was uitgescheurd dan zou ik ws zeggen dat het van voor naar achter was en het maar goed is dat mijn man zo'n grote piemel heeft. (is nu het eerste dat in me opkomt als ik bedenk wat ik zou zeggen, ik moet toch iets aan dat flapuitgedrag doen realiseer ik me nu wel )
Ik ben nogal een flapuit en geef eigenlijk altijd een soortgelijk antwoord als ik een vraag raar of grappig of erg dom vind. Beeteje het domme vraag, dom antwoord principe.
Ik vind de vraag of je bent uitgescheurd erg ongepast maar ik zou toch denk ik iets soortgelijks eruit flappen als reply ben ik bang.
Als iemand me zou vragen of ik was uitgescheurd dan zou ik ws zeggen dat het van voor naar achter was en het maar goed is dat mijn man zo'n grote piemel heeft. (is nu het eerste dat in me opkomt als ik bedenk wat ik zou zeggen, ik moet toch iets aan dat flapuitgedrag doen realiseer ik me nu wel )
maandag 20 oktober 2008 om 11:05
Ik bedenk me nu dat er ooit iemand was die me vroeg wanneer ik uitgerekend was, terwijl ik vier maanden daarvoor was bevallen., Ik heb toen gewoon gezegd nou je bent rijkelijk laat met feliciteren, want dat was vier maanden geleden.
Zij werd knalrood, maar ik had er eigenlijk geen last van dat ze dat vroeg. Ik vind het gewoon dom als mensen dat soort vragen stelllen, en zij hebben er meer last van dan ik op zo'n moment.
Zij werd knalrood, maar ik had er eigenlijk geen last van dat ze dat vroeg. Ik vind het gewoon dom als mensen dat soort vragen stelllen, en zij hebben er meer last van dan ik op zo'n moment.
maandag 20 oktober 2008 om 11:20
heel herkenbaar... 4 maanden na ons huwelijk heb ik iedereen die vroeg of we al kinderen wilden (iedereen dus) heel hard af gekapt. Sindsdien vroeg niemand er meer naar. Nu een jaar later begint het weer... pfff... zeer vermoeiend... zeker omdat we inmiddels een jaar bezig zijn om zwanger te worden...
Ik weet soms echt niet hoe ik moet reageren, maar ben me er wel bewust van dat ik zelf dit soort vragen ook wel eens aan anderen heb gesteld toen ik nog helemaal niet met zwanger worden bezig was. Mensen denken daar niet bij na.
Misschien moeten we een soort van camapgne starten?
Ik weet soms echt niet hoe ik moet reageren, maar ben me er wel bewust van dat ik zelf dit soort vragen ook wel eens aan anderen heb gesteld toen ik nog helemaal niet met zwanger worden bezig was. Mensen denken daar niet bij na.
Misschien moeten we een soort van camapgne starten?
maandag 20 oktober 2008 om 11:30
Hallo, give us a break please! Met `us` bedoel ik de (al of niet kinderloze) belangstellenden. Het is voor ons soms ook een hele opgave om een gesprek te voeren over dingen waar we geen verstand van hebben, maar gewoon uit beleefdheid of interesse wat over willen vragen. Waarom zou nieuwsgierigheid geen goede reden zijn trouwens? Daarom stel je toch überhaupt vragen? Het is (bijv. vlak voor of na een bevalling) ook weer niet beleefd om er helemaal nergens over te beginnen. Dat we dan af en toe een keer de plank misslaan, jammer dan, en dat gebeurt heus niet expres.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
maandag 20 oktober 2008 om 11:38
Het punt is natuurlijk dat je op het moment dat de vraag wordt gesteld, met de mond vol tanden staat. Aarzelen is soms al antwoord geven, overrompeld worden leidt er ook vaak toe dat je antwoord geeft of je ongemakkelijk voelt.
Zelf heb ik me er in getraind om altijd de volgende zin paraat te hebben:
"Dat vind ik wel een erg persoonlijke vraag."
Dat geeft je even tijd en ruimte om na te denken en over de overrompeling heen te komen. Bovendien is de ander weer 'aan zet' en die kan terugkrabbelen (zal dat ook vaak doen) of juist aanhouden. Dan kan je vandaar altijd nog verder met:
"Ik geef er liever geen antwoord op."
Maar oefen die zin, zorg dat je hem paraat hebt, en je bent niet meer te overrompelen. Past in (bijna) elke situatie.
Zelf heb ik me er in getraind om altijd de volgende zin paraat te hebben:
"Dat vind ik wel een erg persoonlijke vraag."
Dat geeft je even tijd en ruimte om na te denken en over de overrompeling heen te komen. Bovendien is de ander weer 'aan zet' en die kan terugkrabbelen (zal dat ook vaak doen) of juist aanhouden. Dan kan je vandaar altijd nog verder met:
"Ik geef er liever geen antwoord op."
Maar oefen die zin, zorg dat je hem paraat hebt, en je bent niet meer te overrompelen. Past in (bijna) elke situatie.
maandag 20 oktober 2008 om 12:59
quote:Superdad schreef op 20 oktober 2008 @ 11:39:
Ik had 3 zoontjes en de 4e kwam er aan.
Mijn moeder zei toen ooohhh en als het nou wéér een jongen wordt wat dan???
dan ruil je 'm in
Met zwanger zijn en de vragen die daar bij horen heb ik geen ervaring maar ik geef meestal gewoon antwoord op persoonlijke vragen. Tsja, als zij het zo graag willen weten, mij maakt het meestal niet uit.
Ik had 3 zoontjes en de 4e kwam er aan.
Mijn moeder zei toen ooohhh en als het nou wéér een jongen wordt wat dan???
dan ruil je 'm in
Met zwanger zijn en de vragen die daar bij horen heb ik geen ervaring maar ik geef meestal gewoon antwoord op persoonlijke vragen. Tsja, als zij het zo graag willen weten, mij maakt het meestal niet uit.
maandag 20 oktober 2008 om 13:00
quote:Superdad schreef op 20 oktober 2008 @ 11:39:
Ik had 3 zoontjes en de 4e kwam er aan.
Mijn moeder zei toen ooohhh en als het nou wéér een jongen wordt wat dan???
Ja das inderdaad genant.
Duh.
Ik vind niet snel een vraag genant, maar, afhankelijk wie het vraagt, geef ik er gewoon geen antwoord op. Zeg iets terug bv gaat je niks aan, of wat boeit jou dat nou, of eeeh,waarom wil je dat weten, etc.
Ik had 3 zoontjes en de 4e kwam er aan.
Mijn moeder zei toen ooohhh en als het nou wéér een jongen wordt wat dan???
Ja das inderdaad genant.
Duh.
Ik vind niet snel een vraag genant, maar, afhankelijk wie het vraagt, geef ik er gewoon geen antwoord op. Zeg iets terug bv gaat je niks aan, of wat boeit jou dat nou, of eeeh,waarom wil je dat weten, etc.
maandag 20 oktober 2008 om 13:02
quote:rebekka schreef op 20 oktober 2008 @ 10:52:
Ik sta ook meestal met mijn mond vol tanden, bedenk me dan later hoe schaamteloos ik de vraag vond en wat ik had kunnen zeggen.
De allerergste: dat de leidster op het kinderdagverblijf me vroeg terwijl ze op mijn buik wees: "En hoe staat het daarmee?".
En ik was niet zwanger, had zelfs niet lang daarvoor een kindje verloren met 20 weken zwangerschap. Werd rood en kreeg het helemaal warm van deze vraag.. Vond het erg brutaal en ongepast.Dit vind ik dan weer niet zo brutaal. Het is toch alleen maar vriendelijk dat ze vraagt naar je zwangerschap? Ze kan ook niet ruiken dat het net mis is gegaan.
Ik sta ook meestal met mijn mond vol tanden, bedenk me dan later hoe schaamteloos ik de vraag vond en wat ik had kunnen zeggen.
De allerergste: dat de leidster op het kinderdagverblijf me vroeg terwijl ze op mijn buik wees: "En hoe staat het daarmee?".
En ik was niet zwanger, had zelfs niet lang daarvoor een kindje verloren met 20 weken zwangerschap. Werd rood en kreeg het helemaal warm van deze vraag.. Vond het erg brutaal en ongepast.Dit vind ik dan weer niet zo brutaal. Het is toch alleen maar vriendelijk dat ze vraagt naar je zwangerschap? Ze kan ook niet ruiken dat het net mis is gegaan.
