Kinderen
alle pijlers
help, mijn broertje wordt vader!
zondag 29 juni 2008 om 10:20
Hallo allemaal,
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 10:22
Reden: t was niet helemaal duidelijk
Reden: t was niet helemaal duidelijk
% gewijzigd
zondag 29 juni 2008 om 11:18
@minny: allereerst echt bewondering voor hoe jij het hebt gedaan, heel knap... Wat betreft de vriendin van mijn broertje: zij kan er weinig aan doen dat ze zo is geworden eigenlijk. haar moeder houdt haar bij ieder kuchje thuis, stond (wanneer zij op de middelbare school voor problemen zorgde) altijd achter haar onder het mom van "mijn kind doet zoiets niet", en heeft zelf haar dochter steeds van school gehaald. Officieel staat ze nog wel op een school ingeschreven, maar ze gaat gewoon nooit.
Persoonlijk maak ik me ook zorgen om haar. Want het is toch hartstikke depressief-makend om de hele dag maar op de bank te hangen...? Ze heeft verder weinig vriendinnen, niet echt een sociaal leven en is enorm verveeld. En dus trekt ze alle energie uit mijn broertje, die dan weer geirriteerd is dat hij nooit ruimte voor zichzelf heeft en haar altijd moet vermaken.
Ik ben ook bang dat als de baby er is, het kind ook nooit een normale kans krijgt om op te groeien omdat ze verwacht dat het kind haar constant vermaakt.
@bgb: mijn broertje werkt nu als beveiliger op evenementen en festivals. hartstikke leuk, maar erg afhankelijk van opdrachtgevers en geen vast contract. eigenlijk was dit ook een tussendoorbaantje tot hij in september zou gaan doorleren. maar goed, nu moet hij er wel in blijven hangen en staat hij straks bij de uitgang van v&d (wat altijd zijn eigen schrikbeeld was en wat hij nooit wilde) omdat hij toch een vast inkomen nodig heeft.
Persoonlijk maak ik me ook zorgen om haar. Want het is toch hartstikke depressief-makend om de hele dag maar op de bank te hangen...? Ze heeft verder weinig vriendinnen, niet echt een sociaal leven en is enorm verveeld. En dus trekt ze alle energie uit mijn broertje, die dan weer geirriteerd is dat hij nooit ruimte voor zichzelf heeft en haar altijd moet vermaken.
Ik ben ook bang dat als de baby er is, het kind ook nooit een normale kans krijgt om op te groeien omdat ze verwacht dat het kind haar constant vermaakt.
@bgb: mijn broertje werkt nu als beveiliger op evenementen en festivals. hartstikke leuk, maar erg afhankelijk van opdrachtgevers en geen vast contract. eigenlijk was dit ook een tussendoorbaantje tot hij in september zou gaan doorleren. maar goed, nu moet hij er wel in blijven hangen en staat hij straks bij de uitgang van v&d (wat altijd zijn eigen schrikbeeld was en wat hij nooit wilde) omdat hij toch een vast inkomen nodig heeft.
zondag 29 juni 2008 om 11:19
Het klinkt alsof zij op de een of andere manier niet vooruit komt. Misschien is dat omdat ze door de bomen het bos niet ziet? Of omdat ze eigenlijk bang is om uit haar moeders huis te vertrekken? Natuurlijk is dit alles niet alleen haar verantwoordelijkheid maar ook dat van je broer. Ook hij zal zijn schouders eronder moeten zetten en, in de eerste tijd, zijn gezinnetje moeten onderhouden. Nu wordt er van alle kanten naar haar gekeken, maar ook hij zal iets moeten gaan doen nu. Net zo goed.
Overigens, even tussendoor, toen ik zwanger was werdt het mij ook allemaal teveel. Ik wist niet wat te doen en wanneer, waardoor ik op een gegeven moment helemaal niks meer deed. Dat heeft een paar maanden geduurd en toen pas kwam ik in beweging. Maar het kan allemaal zoveel en zo overweldigend zijn dat ze even niet meer weet hoe of wat. Als haar moeder haar dan niet bij de hand neemt, dan is het misschien een idee dat jij of je ouders dat doen. Zoals ik al zei...ze is niet in dr eentje een kind aan het krijgen he? Jouw broer is er net zo goed bij betrokken. Het hoeft dus niet alleen van haar en haar familie af te hangen....
Overigens, even tussendoor, toen ik zwanger was werdt het mij ook allemaal teveel. Ik wist niet wat te doen en wanneer, waardoor ik op een gegeven moment helemaal niks meer deed. Dat heeft een paar maanden geduurd en toen pas kwam ik in beweging. Maar het kan allemaal zoveel en zo overweldigend zijn dat ze even niet meer weet hoe of wat. Als haar moeder haar dan niet bij de hand neemt, dan is het misschien een idee dat jij of je ouders dat doen. Zoals ik al zei...ze is niet in dr eentje een kind aan het krijgen he? Jouw broer is er net zo goed bij betrokken. Het hoeft dus niet alleen van haar en haar familie af te hangen....
zondag 29 juni 2008 om 11:20
zondag 29 juni 2008 om 11:20
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 11:13:
Koetje,
Niet om je zorgen om je broertje te bagatelliseren, want die zou ik ook hebben als mijn broertje zo was thuisgekomen op die leeftijd, maar heb j eer wel eens bij stil gestaan dat haar ambitie misschien wel gewoon is om moeder te worden?
Als ze gek met kinderen is, niet zo intelligent is en ook al geen opleiding heeft, is dat misschien wel het enige waar ze denkt goed in te zullen zijn. En wat is daar mis mee? Zoals Minny ook al zei: hele volksstammen vrouwen in NL hebben niet meer ambitie dan moeder en huisvrouw worden.
Haar ouders zijn er blij mee en willen bijspringen, je broer heeft voor haar gekozen, er is volgens mij weinig wat je kan doen. Je broer is volwassen en zij ook bijna en het zal wel loslopen allemaal.
Maak het niet dramatischer dan het is, zou ik zeggen.Haar ouders willen niet bijspringen, die zeggen dat TO's ouders een vette toelage moeten geven anders krijgen ze hun kleinkind niet te zien
Koetje,
Niet om je zorgen om je broertje te bagatelliseren, want die zou ik ook hebben als mijn broertje zo was thuisgekomen op die leeftijd, maar heb j eer wel eens bij stil gestaan dat haar ambitie misschien wel gewoon is om moeder te worden?
Als ze gek met kinderen is, niet zo intelligent is en ook al geen opleiding heeft, is dat misschien wel het enige waar ze denkt goed in te zullen zijn. En wat is daar mis mee? Zoals Minny ook al zei: hele volksstammen vrouwen in NL hebben niet meer ambitie dan moeder en huisvrouw worden.
Haar ouders zijn er blij mee en willen bijspringen, je broer heeft voor haar gekozen, er is volgens mij weinig wat je kan doen. Je broer is volwassen en zij ook bijna en het zal wel loslopen allemaal.
Maak het niet dramatischer dan het is, zou ik zeggen.Haar ouders willen niet bijspringen, die zeggen dat TO's ouders een vette toelage moeten geven anders krijgen ze hun kleinkind niet te zien
zondag 29 juni 2008 om 11:22
Je moet geen problemen gaan creëen waar ze nog niet zijn, vind ik. Jeugdzorg heeft er geen enkele moeite mee om kinderen zonder pardon bij de ouders weg te halen en de waarheid is dat niemand nog kan weten hoe het zal lopen. Broer en vriendin zijn blij met de komst van een baby, opa en oma van moeders kant ook, dat het niet de partner is die jij en je ouders voor ogen hadden voor je broer is jammer, maar het is zijn leven. Wie weet zullen ze je positief verbazen, kijk naar Minny, die was nota bene een dakloze tienermoeder wat op papier nog veel asocialer en kanslozer klinkt dan je schoonzusje. Toch is ze kennelijk gewoon "normaal" terecht gekomen en komt ze over als een lieve moeder.
Geef ze een kans zonder ze direct de mallemolen van instanties met alle problemen vandien in te jagen.
En vwb die opmerking over die bijdrage: ik snap wel dat haar ouders vinden dat jouw ouders iets zouden moeten bijdragen. Als het hier je zusje en niet je broer betrof zouden jouw ouders ook vinden dat de vader of de ouders van de vader bij moeten dragen.
Die mensen voelen heus wel dat jullie als gezin op hen en hun dochter neerkijken, maar vooralsnog zijn zij wél degenen die jullie neefje/nichtje en kleinkind in een gezin willen ontvangen en zelf offers willen brengen om dat kind een positievere start te geven dan hun dochter op straat te schoppen ofzo. Beetje respect verdienen ze daar wel om, maar dat is mijn mening.
Geef ze een kans zonder ze direct de mallemolen van instanties met alle problemen vandien in te jagen.
En vwb die opmerking over die bijdrage: ik snap wel dat haar ouders vinden dat jouw ouders iets zouden moeten bijdragen. Als het hier je zusje en niet je broer betrof zouden jouw ouders ook vinden dat de vader of de ouders van de vader bij moeten dragen.
Die mensen voelen heus wel dat jullie als gezin op hen en hun dochter neerkijken, maar vooralsnog zijn zij wél degenen die jullie neefje/nichtje en kleinkind in een gezin willen ontvangen en zelf offers willen brengen om dat kind een positievere start te geven dan hun dochter op straat te schoppen ofzo. Beetje respect verdienen ze daar wel om, maar dat is mijn mening.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:23
@MissMara: ik heb nog geen cadeautje gegeven (da's met vier maanden nog wel vroeg vind ik zelf), maar ik bel wel regelmatig (ook met haar) hoe het met de zwangerschap gaat, wat de ontwikkelingen zijn, hoe ze zich voelt, hoe het gaat met het zoeken naar een huis... Dit zorgt ervoor dat ik een goede band met allebei heb op dit moment, ook omdat ik mijn kritiek maar voor me gehouden heb na het heftige gesprek met mijn ouders. Ik wil niet dat ze het idee hebben dat ik ontzettend tegen ze ben, want ze voelen zich allebei al zo ontzettend aangevallen. Dat cadeautje komt nog wel, maar dan moet ze wel iets langer zwanger zijn (stel dat het kindje niet levensvatbaar geboren wordt, dan is het toch heel pijnlijk als je al een doos met kleertjes hebt toch...?)
@minny: ze ligt al twee jaar op de bank hoor . Toen ze twee jaar geleden wat kregen was ze 65 kilo, nu is ze 130 kilo van alle chips, tompouchen, etc.... Ik weet ook niet wat mijn broertje in haar ziet, maar het is nu eenmaal zijn keuze...
@minny: ze ligt al twee jaar op de bank hoor . Toen ze twee jaar geleden wat kregen was ze 65 kilo, nu is ze 130 kilo van alle chips, tompouchen, etc.... Ik weet ook niet wat mijn broertje in haar ziet, maar het is nu eenmaal zijn keuze...
zondag 29 juni 2008 om 11:24
Natuurlijk zouden jouw ouders, en dit komt eventjes in mij op hoor, zelf ook voorwaarden aan die bijdrage kunnen stellen. Simpel gezegd, als zij financieel bijdragen dan MOET jouw broer zijn opleiding afmaken. Zodra hij dat niet meer doet of de cijfers kelderen, dan wordt er niet meer bijgedragen. Voor zijn vriendin en haar moeder een extra stok achter de deur om hem te laten leren. Oke, tis een chantage middel...maar misschien dat het net ff nodig is.
zondag 29 juni 2008 om 11:26
@fashionvictim: wat het zo oneerlijk maakt (ook met betrekking tot de bijdrage) is dat haar moeder de zwangerschap meteen omarmd heeft ("meid, wat geweldig") en haar 1000 euro heeft beloofd als ze het zou houden. Ook heeft haar moeder haar gepusht om het niet aan mijn ouders te vertellen tot het bijna te laat was voor een abortus... Dus mijn ouders hebben het idee dat er van alles gestimuleerd is achter hun rug om...
Mijn ouders willen met haar ouders om de tafel gaan zitten om een budget te berekenen waarvan ze moeten kunnen leven, wat alles gaat kosten, etc. Maar haar moeder wil daar niks van weten en geen enkele transparantie geven over hoeveel ze nu eigenlijk precies nodig hebben... Dat is toch vreemd?
Mijn ouders willen met haar ouders om de tafel gaan zitten om een budget te berekenen waarvan ze moeten kunnen leven, wat alles gaat kosten, etc. Maar haar moeder wil daar niks van weten en geen enkele transparantie geven over hoeveel ze nu eigenlijk precies nodig hebben... Dat is toch vreemd?
zondag 29 juni 2008 om 11:27
Nee hoor, gewoon kadootjes geven, nu al. Maakt de voorpret groter, jullie delen dan ook iets, en je betrokkenheid wordt zeker gewaardeerd. Als het kindje het niet haalt dan is dat op zich al vreselijk verdrietig, dan maakt die doos kleertjes de zaak echt niet veel erger. Neem gewoon een schattig pakje mee, of sokjes voor mijn part, ik kan uit ervaring zeggen dat je als zwangere daar vreselijk fijn bij kan wegzwijmelen... Het is natuurlijk ook iets moois, dat er een klein mensje op de wereld komt! Hartstikke goed trouwens dat je goed contact onderhoudt! Ze kunnen echt veel aan je hebben.
zondag 29 juni 2008 om 11:28
quote:MissMara schreef op 29 juni 2008 @ 11:20:
FV heb jij de OP wel gelezen? Het gaat hier niet om opleidingsnivo maar om een ruzie-relatie waarin geen geld is en ook nauwelijks initiatieven worden genomen om het kind een goede toekomst te geven. Daarbij wordt er hard gewerkt aan een breuk met de opa en oma aan man's kant.
Ja, die heb ik gelezen. En op mij komt die anders over dan op jou. Ik lees dat het om twee hele jonge mensen gaat, die allebei kennelijk nogal onzeker uit hun jeugd zijn gekomen en bovendien allebei niet al te intelligent zijn.
Dat kan, die mensen moeten er ook zijn, we kunnen niet allemaal burgerlijke typetjes met een HBO diploma in een Vinexwijk zijn.
Broer zal in ieder geval iets voor dat meisje voelen, want anders was de verkering al lang uit en volgens TO is hij ook blij met de baby (en dus ook met zijn vriendinnetje, gok ik).
Schoonzusje is een type met weinig perspectief, maar is dol op kinderen en volgens TO ook leuk en goed met kinderen. Ze is kennelijk niet bewust zwanger geworden (ze dacht door een antibioticakuur, maar dat bleek niet zo, ze wil het er verder niet over hebben dus meer weten we niet.) TO vermoedt daarin kwade opzet, maar TO heeft ook een hekel aan haar, dus daar ben ik niet zo zeker van.
Verder heeft TO ook een hekel aan de moeder van het meisje en kijkt ze er op neer, maar vooralsnog is ook die oma blij met de komst van een baby of maakt ze er in ieder geval het beste van. Da's meer dan TO's ouders kennelijk doen, begrijp ik tussen de regels door.
Dus ja, ik heb het gelezen, maar heb een andere mening.
FV heb jij de OP wel gelezen? Het gaat hier niet om opleidingsnivo maar om een ruzie-relatie waarin geen geld is en ook nauwelijks initiatieven worden genomen om het kind een goede toekomst te geven. Daarbij wordt er hard gewerkt aan een breuk met de opa en oma aan man's kant.
Ja, die heb ik gelezen. En op mij komt die anders over dan op jou. Ik lees dat het om twee hele jonge mensen gaat, die allebei kennelijk nogal onzeker uit hun jeugd zijn gekomen en bovendien allebei niet al te intelligent zijn.
Dat kan, die mensen moeten er ook zijn, we kunnen niet allemaal burgerlijke typetjes met een HBO diploma in een Vinexwijk zijn.
Broer zal in ieder geval iets voor dat meisje voelen, want anders was de verkering al lang uit en volgens TO is hij ook blij met de baby (en dus ook met zijn vriendinnetje, gok ik).
Schoonzusje is een type met weinig perspectief, maar is dol op kinderen en volgens TO ook leuk en goed met kinderen. Ze is kennelijk niet bewust zwanger geworden (ze dacht door een antibioticakuur, maar dat bleek niet zo, ze wil het er verder niet over hebben dus meer weten we niet.) TO vermoedt daarin kwade opzet, maar TO heeft ook een hekel aan haar, dus daar ben ik niet zo zeker van.
Verder heeft TO ook een hekel aan de moeder van het meisje en kijkt ze er op neer, maar vooralsnog is ook die oma blij met de komst van een baby of maakt ze er in ieder geval het beste van. Da's meer dan TO's ouders kennelijk doen, begrijp ik tussen de regels door.
Dus ja, ik heb het gelezen, maar heb een andere mening.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:30
quote:minny schreef op 29 juni 2008 @ 11:26:
[...]
En bedankt!
Niet lullig bedoeld verder hoor, maar het is toch zo? Als er toen iemand een topic over jou geopend had waren de reacties nog veel harder geweest, dan had je helemaal de wind van voren gekregen en waren de vergelijkingen met Rowena Rikkers en Savannah niet van de lucht geweest.
Ik vind dat nogal kortzichtig, maar goed.
[...]
En bedankt!
Niet lullig bedoeld verder hoor, maar het is toch zo? Als er toen iemand een topic over jou geopend had waren de reacties nog veel harder geweest, dan had je helemaal de wind van voren gekregen en waren de vergelijkingen met Rowena Rikkers en Savannah niet van de lucht geweest.
Ik vind dat nogal kortzichtig, maar goed.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:32
quote:koetje1984 schreef op 29 juni 2008 @ 11:09:
@tientje: een abortus is geen optie, dat is wel duidelijk. ze geniet van alle aandacht en ik geloof ook wel echt dat mijn broertje geen abortus meer zou willen. En bovendien is het bijna tot die familie-breuk gekomen toen mijn ouders het woord alleen maar noemden... Dat van Jeugdzorg klinkt wel goed, maar hoe meld je ze aan en kunnen zij zien door wie ze zijn aangemeld?
Overigens wordt z'n vriendin over twee maanden achttien dus qua voogdij is het niet zo'n probleem... Maar moeilijk is het wel. Ik probeer mijn gevoelens jegens haar opzij te zetten en praktisch te denken, maar het probleem is dat ik dan weer geïrriteerd raak over het feit dat iedereen van alles aan het regelen voor ze is (huisvesting, huursubsidie, jonge-moeders-subsidie of iets dergelijks) en zelf doen ze helemaal niks. Dan heeft de woningbouw misschien een huis voor ze en moeten ze langskomen voor een bezichtiging en dan gaan ze gewoon niet... (kookpunt weer bereikt... ik stop maar even met typen...)
Ik reageerde even op jouw opmerking over abortus in je OP. Kan me ook niet voorstellen dat ze zich daartoe zou laten overhalen. Moet er zelf ook niet aan denken. Na een paar weken zit alles er al op en aan, dan is het al een echt mensje. Maar goed, kennelijk zijn er mensen die de grens afwachten en dan alsnog abortus laten plegen.
Iemand anders gaf de tip al, maar je huisarts kan hierin een belangrijke rol spelen. Deel jouw en de zorgen van je ouders met hem/haar en vraag om hulp. Dat is niet raar, daar houdt de huisarts zich dagelijks mee bezig en kan een goed objectief (want niet emotioneel betrokken) oordeel vellen over de situatie. Bovendien blijf jij dan als melder uit het zicht.
Het is denk ik wel logisch dat iedereen zich wil bemoeien met de aanstaande ouders, iedereen wil de kleine een zo goed mogelijke start geven. Misschien zitten ze allebei nog wel in de fase van 'whoooo, wat gebeurt er nu?'. Ik denk dat 'er zijn' voor je broer en schoonzus en je zorgen uiten bij je huisarts of andere hulpverleningsinstantie waar jij vertrouwen in hebt, het enige is dat je kunt doen nu.
@tientje: een abortus is geen optie, dat is wel duidelijk. ze geniet van alle aandacht en ik geloof ook wel echt dat mijn broertje geen abortus meer zou willen. En bovendien is het bijna tot die familie-breuk gekomen toen mijn ouders het woord alleen maar noemden... Dat van Jeugdzorg klinkt wel goed, maar hoe meld je ze aan en kunnen zij zien door wie ze zijn aangemeld?
Overigens wordt z'n vriendin over twee maanden achttien dus qua voogdij is het niet zo'n probleem... Maar moeilijk is het wel. Ik probeer mijn gevoelens jegens haar opzij te zetten en praktisch te denken, maar het probleem is dat ik dan weer geïrriteerd raak over het feit dat iedereen van alles aan het regelen voor ze is (huisvesting, huursubsidie, jonge-moeders-subsidie of iets dergelijks) en zelf doen ze helemaal niks. Dan heeft de woningbouw misschien een huis voor ze en moeten ze langskomen voor een bezichtiging en dan gaan ze gewoon niet... (kookpunt weer bereikt... ik stop maar even met typen...)
Ik reageerde even op jouw opmerking over abortus in je OP. Kan me ook niet voorstellen dat ze zich daartoe zou laten overhalen. Moet er zelf ook niet aan denken. Na een paar weken zit alles er al op en aan, dan is het al een echt mensje. Maar goed, kennelijk zijn er mensen die de grens afwachten en dan alsnog abortus laten plegen.
Iemand anders gaf de tip al, maar je huisarts kan hierin een belangrijke rol spelen. Deel jouw en de zorgen van je ouders met hem/haar en vraag om hulp. Dat is niet raar, daar houdt de huisarts zich dagelijks mee bezig en kan een goed objectief (want niet emotioneel betrokken) oordeel vellen over de situatie. Bovendien blijf jij dan als melder uit het zicht.
Het is denk ik wel logisch dat iedereen zich wil bemoeien met de aanstaande ouders, iedereen wil de kleine een zo goed mogelijke start geven. Misschien zitten ze allebei nog wel in de fase van 'whoooo, wat gebeurt er nu?'. Ik denk dat 'er zijn' voor je broer en schoonzus en je zorgen uiten bij je huisarts of andere hulpverleningsinstantie waar jij vertrouwen in hebt, het enige is dat je kunt doen nu.
zondag 29 juni 2008 om 11:33
FashionVictim, je doet nu net alsof het eerste dat BJZ doet het weghalen van hun kind is. Terwijl dat juist het aller-, allerlaatste is wat ze doen en meestal pas wanneer het te laat is.
Ik denk overigens niet dat schoonzusje in aanmerking komt voor BJZ. Ze is bijna 18 en de wachtlijsten zijn lang. Dus dan doen ze bij voorbaat al niets meer, omdat wanneer zij iemand toegewezen kan krijgen, ze al te oud is.
Ik denk overigens niet dat schoonzusje in aanmerking komt voor BJZ. Ze is bijna 18 en de wachtlijsten zijn lang. Dus dan doen ze bij voorbaat al niets meer, omdat wanneer zij iemand toegewezen kan krijgen, ze al te oud is.
zondag 29 juni 2008 om 11:33
Leuk kado! Op termijn zou je ook met praktische zaken als luiers aan kunnen komen zetten. Ik weet zeker dat ze dat zullen waarderen!
En voorwaarden stellen aan financiele steun is misschien wel redelijk, maar in deze situatie werkt het denk ik als een rode lap op een stier. In deze situatie wil iedereen invloed hebben, maar de jongelui hebben het meest aan onvoorwaardelijke steun, zou ik denken. Maar ook weer niet teveel steun: ze moeten zelf uiteindelijk hun boontjes kunnen doppen. Ik denk dat familieruzies vermijden toch een prioriteit moet hebben, iedereen is licht ontvlambaar in zo'n situatie, maar soms is het beter om je trots opzij te zetten en je te concentreren op het belang van de baby en zijn ouders.
En voorwaarden stellen aan financiele steun is misschien wel redelijk, maar in deze situatie werkt het denk ik als een rode lap op een stier. In deze situatie wil iedereen invloed hebben, maar de jongelui hebben het meest aan onvoorwaardelijke steun, zou ik denken. Maar ook weer niet teveel steun: ze moeten zelf uiteindelijk hun boontjes kunnen doppen. Ik denk dat familieruzies vermijden toch een prioriteit moet hebben, iedereen is licht ontvlambaar in zo'n situatie, maar soms is het beter om je trots opzij te zetten en je te concentreren op het belang van de baby en zijn ouders.
zondag 29 juni 2008 om 11:35
quote:koetje1984 schreef op 29 juni 2008 @ 11:26:
@fashionvictim: wat het zo oneerlijk maakt (ook met betrekking tot de bijdrage) is dat haar moeder de zwangerschap meteen omarmd heeft ("meid, wat geweldig") en haar 1000 euro heeft beloofd als ze het zou houden. Ook heeft haar moeder haar gepusht om het niet aan mijn ouders te vertellen tot het bijna te laat was voor een abortus... Dus mijn ouders hebben het idee dat er van alles gestimuleerd is achter hun rug om...
Mijn ouders willen met haar ouders om de tafel gaan zitten om een budget te berekenen waarvan ze moeten kunnen leven, wat alles gaat kosten, etc. Maar haar moeder wil daar niks van weten en geen enkele transparantie geven over hoeveel ze nu eigenlijk precies nodig hebben... Dat is toch vreemd?
Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Als het mijn dochter betrof, zeker een dochter die verder weinig toekomstperspectief heeft en misschien ook wat onzeker of depressief is, zou ik wellicht hetzelfde gereageerd hebben. Ik zou niet willend at mijn zeventienjarige dochter een abortus zou ondergaan en al helemaal niet willen dat ze daar door de ouders van haar vriendje toe gedwongen wordt. Dus zou ik haar idd vertellen dat ik haar met alles wat ik heb zou bijstaan, dat geld geen probleem zou zijn en haar aanraden de zwangerschap voor zich te houden totdat ze niet meer door druk van anderen omgepraat zou kunnen worden.
Die mensen kennen hun dochter het beste en zullen wellicht ook denken dat een kindje voor haar misschien net hetgene kan zijn wat haar een positieve stimulans kan brengen en dat een abortus nu net hetgene kan zijn wat haar nog verder de apathie injaagt.
En tja, wat ik net ook al zei: als ik toch al zou weten dat die mensen mijn dochter en ons als gezin niet goed genoeg vinden, zou ik als moeder denken "mijn dochter, mijn kleinkind, wat er ook gebeurt, wij gaan het wel redden en wat die andere familie denkt heb ik plat gezegd maar even schijt aan".
Dus zo raar vind ik het niet, jij komt zeer negatief over die mensen over en dat weten ze heus wel. Hun belang is hun dochter en hun kleinkind, dus ik snap hun manier van redeneren wel.
@fashionvictim: wat het zo oneerlijk maakt (ook met betrekking tot de bijdrage) is dat haar moeder de zwangerschap meteen omarmd heeft ("meid, wat geweldig") en haar 1000 euro heeft beloofd als ze het zou houden. Ook heeft haar moeder haar gepusht om het niet aan mijn ouders te vertellen tot het bijna te laat was voor een abortus... Dus mijn ouders hebben het idee dat er van alles gestimuleerd is achter hun rug om...
Mijn ouders willen met haar ouders om de tafel gaan zitten om een budget te berekenen waarvan ze moeten kunnen leven, wat alles gaat kosten, etc. Maar haar moeder wil daar niks van weten en geen enkele transparantie geven over hoeveel ze nu eigenlijk precies nodig hebben... Dat is toch vreemd?
Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Als het mijn dochter betrof, zeker een dochter die verder weinig toekomstperspectief heeft en misschien ook wat onzeker of depressief is, zou ik wellicht hetzelfde gereageerd hebben. Ik zou niet willend at mijn zeventienjarige dochter een abortus zou ondergaan en al helemaal niet willen dat ze daar door de ouders van haar vriendje toe gedwongen wordt. Dus zou ik haar idd vertellen dat ik haar met alles wat ik heb zou bijstaan, dat geld geen probleem zou zijn en haar aanraden de zwangerschap voor zich te houden totdat ze niet meer door druk van anderen omgepraat zou kunnen worden.
Die mensen kennen hun dochter het beste en zullen wellicht ook denken dat een kindje voor haar misschien net hetgene kan zijn wat haar een positieve stimulans kan brengen en dat een abortus nu net hetgene kan zijn wat haar nog verder de apathie injaagt.
En tja, wat ik net ook al zei: als ik toch al zou weten dat die mensen mijn dochter en ons als gezin niet goed genoeg vinden, zou ik als moeder denken "mijn dochter, mijn kleinkind, wat er ook gebeurt, wij gaan het wel redden en wat die andere familie denkt heb ik plat gezegd maar even schijt aan".
Dus zo raar vind ik het niet, jij komt zeer negatief over die mensen over en dat weten ze heus wel. Hun belang is hun dochter en hun kleinkind, dus ik snap hun manier van redeneren wel.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:37
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 11:30:
[...]
Niet lullig bedoeld verder hoor, maar het is toch zo? Als er toen iemand een topic over jou geopend had waren de reacties nog veel harder geweest, dan had je helemaal de wind van voren gekregen en waren de vergelijkingen met Rowena Rikkers en Savannah niet van de lucht geweest.
Ik vind dat nogal kortzichtig, maar goed.Ik snap wat je bedoelt hoor, het stond er alleen zo grappig
Maar dat is ook de reden waarom ik niet vind dat er meteen maar geroepen moet worden dat het helemaal niks wordt met dit meisje, want dat weet helemaal niemand. Zelfs zij niet. Wie heeft op dr 17e alle zaakjes op orde? Vrijwel niemand toch? Er kan nog van alles gebeuren.
[...]
Niet lullig bedoeld verder hoor, maar het is toch zo? Als er toen iemand een topic over jou geopend had waren de reacties nog veel harder geweest, dan had je helemaal de wind van voren gekregen en waren de vergelijkingen met Rowena Rikkers en Savannah niet van de lucht geweest.
Ik vind dat nogal kortzichtig, maar goed.Ik snap wat je bedoelt hoor, het stond er alleen zo grappig
Maar dat is ook de reden waarom ik niet vind dat er meteen maar geroepen moet worden dat het helemaal niks wordt met dit meisje, want dat weet helemaal niemand. Zelfs zij niet. Wie heeft op dr 17e alle zaakjes op orde? Vrijwel niemand toch? Er kan nog van alles gebeuren.
zondag 29 juni 2008 om 11:41
Feit is: TO maakt zich zorgen over de ongeboren baby, omdat zij zich afvraagt of de baby wel de zorg/aandacht/opvoeding zal krijgen die zij nodig heeft.
Wat een baby sowieso nodig heeft, is:
- basisverzorging, waarvan TO zich afvraagt of ouders hieraan kunnen voldoen omdat zij onvoldoende inkomen hebben.
- de juiste aandacht/zorg/opvoeding, waarvan TO zich afvraagt of de ouders hierin wel voldoende inzicht hebben.
- ouders voldoende aandacht voor hun kind hebben en niet teveel in beslag genomen worden door hun eigen problemen/relatieperikelen.
Als de moeder nog minderjarig is, zal zij in principe níet het gezag over haar kind kunnen krijgen, tenzij er zwaarwegender redenen zijn dit wel te verlenen (bijvoorbeeld: moeder wordt al snel 18, voorbeeld is al genoemd ergens hier, of duidelijk dat moeder de zorg op zich kan nemen). Vader krijgt niet automatisch gezag over een kind, als ouders niet getrouwd/geregistreerd zijn.
Als je echt ernstige zorgen maakt over de ongeboren baby, kun je overwegen een melding te maken bij het AMK. Dit kun je ook anoniem doen. Realiseer je wel dat je hiervoor conrete voorbeelden moet kunnen noemen, waardoor jouw broer en vriendin wel zouden kunnen bedenken dat jíj degene bent geweest die de melding heeft gemaakt. Ik vind persoonlijk echter wel dat mensen het belang van de (ongeboren) baby voorop moeten stellen. Als jij zo duidelijk voor ogen hebt dat de gezondheid/ontwikkeling van de baby 'bedreigd' wordt, vind ik dat je moreel verplicht bent melding te maken.
Overigens zou ik altijd aanraden om het open te breken en ook te vertellen dat jij melding maakt (als je dat doet), omdat je je zorgen maakt over de ongeboren baby, omdat je wil dat het goed gaat met de baby, en omdat je wil dat je broer en zijn vriendin de zorg krijgen die ze nodig hebben om zelf voor hun baby te kunnen zorgen.
Overigens zijn verloskundigen/huisartsen/ziekenhuizen altijd zeer alert wanneer ze te maken hebben met minderjarige ouders, en maken zij soms ook melding bij het AMK/BJZ.
Even voor de goede orde (kwam hier ergens voorbij, volgens mij door FV): Bureau Jeugdzorg heeft niet de macht zelfstandig te bepalen of kinderen uithuisgeplaatst worden. Het is altijd de kinderrechter die bepaalt of een kind uithuisgeplaatst wordt. Dit kan zijn omdat BJZ of de Raad voor de Kinderbescherming inschat dat dit noodzakelijk is, maar de feitelijke beslissing ligt bij de rechter! In geval van minderjarige ouders, of ouders met problemen is uithuisplaatsing bij mijn weten niet het eerste middel om de situatie te verbeteren, maar zal eerst gekeken worden of er in de thuissituatie aan verbetering gewerkt kan worden.
Wat een baby sowieso nodig heeft, is:
- basisverzorging, waarvan TO zich afvraagt of ouders hieraan kunnen voldoen omdat zij onvoldoende inkomen hebben.
- de juiste aandacht/zorg/opvoeding, waarvan TO zich afvraagt of de ouders hierin wel voldoende inzicht hebben.
- ouders voldoende aandacht voor hun kind hebben en niet teveel in beslag genomen worden door hun eigen problemen/relatieperikelen.
Als de moeder nog minderjarig is, zal zij in principe níet het gezag over haar kind kunnen krijgen, tenzij er zwaarwegender redenen zijn dit wel te verlenen (bijvoorbeeld: moeder wordt al snel 18, voorbeeld is al genoemd ergens hier, of duidelijk dat moeder de zorg op zich kan nemen). Vader krijgt niet automatisch gezag over een kind, als ouders niet getrouwd/geregistreerd zijn.
Als je echt ernstige zorgen maakt over de ongeboren baby, kun je overwegen een melding te maken bij het AMK. Dit kun je ook anoniem doen. Realiseer je wel dat je hiervoor conrete voorbeelden moet kunnen noemen, waardoor jouw broer en vriendin wel zouden kunnen bedenken dat jíj degene bent geweest die de melding heeft gemaakt. Ik vind persoonlijk echter wel dat mensen het belang van de (ongeboren) baby voorop moeten stellen. Als jij zo duidelijk voor ogen hebt dat de gezondheid/ontwikkeling van de baby 'bedreigd' wordt, vind ik dat je moreel verplicht bent melding te maken.
Overigens zou ik altijd aanraden om het open te breken en ook te vertellen dat jij melding maakt (als je dat doet), omdat je je zorgen maakt over de ongeboren baby, omdat je wil dat het goed gaat met de baby, en omdat je wil dat je broer en zijn vriendin de zorg krijgen die ze nodig hebben om zelf voor hun baby te kunnen zorgen.
Overigens zijn verloskundigen/huisartsen/ziekenhuizen altijd zeer alert wanneer ze te maken hebben met minderjarige ouders, en maken zij soms ook melding bij het AMK/BJZ.
Even voor de goede orde (kwam hier ergens voorbij, volgens mij door FV): Bureau Jeugdzorg heeft niet de macht zelfstandig te bepalen of kinderen uithuisgeplaatst worden. Het is altijd de kinderrechter die bepaalt of een kind uithuisgeplaatst wordt. Dit kan zijn omdat BJZ of de Raad voor de Kinderbescherming inschat dat dit noodzakelijk is, maar de feitelijke beslissing ligt bij de rechter! In geval van minderjarige ouders, of ouders met problemen is uithuisplaatsing bij mijn weten niet het eerste middel om de situatie te verbeteren, maar zal eerst gekeken worden of er in de thuissituatie aan verbetering gewerkt kan worden.
anoniem_59862 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 11:44
Reden: Aanvullinkje
Reden: Aanvullinkje
% gewijzigd
Peas on earth!
zondag 29 juni 2008 om 11:42
@fashionvictim: Het is niet alsof we "neerkijken" op haar familie, het is meer dat we ons zorgen maken. Vriendinlief heeft twee jaar lang praktisch bij mijn ouders ingewoond omdat ze zo'n verschrikkelijk slechte relatie had met haar moeder (enorme scheldpartijen over de telefoon, scheldwoorden waar ik nog nooit van had gehoord). En nu ineens is ze zwanger, is het koek-en-ei tussen moeder en dochter en ineens zien mijn ouders ze nooit meer.
Deels is dit de schuld van mijn ouders omdat ze niet meteen stonden te juichen bij het nieuws van de zwangerschap, maar deels vind ik het ook naar dat haar moeder zo aanstuurt op een breuk met mijn ouders, alleen maar omdat ze wat meer moeite hadden met het accepteren van de situatie.
En ik heb verder haar moeder twee keer gezien geloof ik, dus ik weet niet of zij echt het gevoel hebben dat wij zo slecht over hun denken. Haar moeder is wel een pittig type hoor dat het allemaal goed voor elkaar heeft gebokst... Alleen is haar dochter zo verschrikkelijk verwend en mag ze gewoon alles (ze zit al bijna vier jaar thuis, werkt niet en gaat niet naar school, hoe kun je dat als moeder toestaan...?)
Deels is dit de schuld van mijn ouders omdat ze niet meteen stonden te juichen bij het nieuws van de zwangerschap, maar deels vind ik het ook naar dat haar moeder zo aanstuurt op een breuk met mijn ouders, alleen maar omdat ze wat meer moeite hadden met het accepteren van de situatie.
En ik heb verder haar moeder twee keer gezien geloof ik, dus ik weet niet of zij echt het gevoel hebben dat wij zo slecht over hun denken. Haar moeder is wel een pittig type hoor dat het allemaal goed voor elkaar heeft gebokst... Alleen is haar dochter zo verschrikkelijk verwend en mag ze gewoon alles (ze zit al bijna vier jaar thuis, werkt niet en gaat niet naar school, hoe kun je dat als moeder toestaan...?)
zondag 29 juni 2008 om 11:42
Koetje,
Vergis je niet, misschien is jouw broer daar ook veel opener dan bij jullie thuis, hij zal niet de eerste jongen zijn die meer met zijn schoonfamilie heeft dan met zijn eigen ouders.
Uit jouw verhaal komt de schoonmoeder minder veroordelend over dan jouw ouders, dus ik kan me ook daarin wederom voorstellen dat jouw broer wél met die moeder praat over hoe hij het ziet allemaal.
Vergis je niet, misschien is jouw broer daar ook veel opener dan bij jullie thuis, hij zal niet de eerste jongen zijn die meer met zijn schoonfamilie heeft dan met zijn eigen ouders.
Uit jouw verhaal komt de schoonmoeder minder veroordelend over dan jouw ouders, dus ik kan me ook daarin wederom voorstellen dat jouw broer wél met die moeder praat over hoe hij het ziet allemaal.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:42
quote:Spammie schreef op 29 juni 2008 @ 11:33:
Ik denk overigens niet dat schoonzusje in aanmerking komt voor BJZ. Ze is bijna 18 en de wachtlijsten zijn lang. Dus dan doen ze bij voorbaat al niets meer, omdat wanneer zij iemand toegewezen kan krijgen, ze al te oud is.Schoonzusje niet, maar de (ongeboren) baby dus wel!
Ik denk overigens niet dat schoonzusje in aanmerking komt voor BJZ. Ze is bijna 18 en de wachtlijsten zijn lang. Dus dan doen ze bij voorbaat al niets meer, omdat wanneer zij iemand toegewezen kan krijgen, ze al te oud is.Schoonzusje niet, maar de (ongeboren) baby dus wel!
Peas on earth!
