Kinderen
alle pijlers
Hoe wist jullie vriend/man dat hij vader wilde worden?
zondag 15 maart 2009 om 20:32
Hallo mede forumsters,
Ik heb een vraag namens mijn vriend. Ik wil heel graag moeder worden. Maar mijn vriend heeft nog niet het gevoel dat hij eraan toe is. We hebben hier al heel veel gesprekken over gevoerd. Maar hij mist nog de kriebels die ik dus wel heb.
Zijn vraag is dan ook hoe wist jullie man/vriend dat hij vader wilde worden? Wat voor gevoel had hij?
Ik weet ook wel dat een gevoel moeilijk te omschrijven is en dat dit waarschijnlijk bij iedereen anders is. Maar we willen graag weten hoe jullie wisten wanneer jullie er beide klaar voor waren.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik heb een vraag namens mijn vriend. Ik wil heel graag moeder worden. Maar mijn vriend heeft nog niet het gevoel dat hij eraan toe is. We hebben hier al heel veel gesprekken over gevoerd. Maar hij mist nog de kriebels die ik dus wel heb.
Zijn vraag is dan ook hoe wist jullie man/vriend dat hij vader wilde worden? Wat voor gevoel had hij?
Ik weet ook wel dat een gevoel moeilijk te omschrijven is en dat dit waarschijnlijk bij iedereen anders is. Maar we willen graag weten hoe jullie wisten wanneer jullie er beide klaar voor waren.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
zondag 15 maart 2009 om 20:58
Nou, ik was niet zo blij hoor! Moest nog wel aan het idee van kids wennen. Was nog druk doende met de wilde haren verliezen e.d. Maar, het schiep idd veel duidelijkheid want het zette mij ook aan het denken.
En weet je wat? Kids zijn idd 90% van de tijd leuk! (vooral als ze groter worden sprak manlief)
En weet je wat? Kids zijn idd 90% van de tijd leuk! (vooral als ze groter worden sprak manlief)
zondag 15 maart 2009 om 21:01
nou, eh, toen mijn vriend (later mijn man) en ik net samen waren zei hij dat hij heel graag een paar kinderen met mij wilde. In mijn systeem was dat nog niet terug te vinden (ik was toen al 38). Ik waarschuwde hem dat een relatie met mij aan gaan ook wel eens kinderloosheid zou kunnen betekenen.
We hebben nu een geweldig leuke dochter van 4.
We hebben nu een geweldig leuke dochter van 4.
zondag 15 maart 2009 om 21:07
Speciaal voor jullie net even gevraagd aan mijn man (zit naast me op de bank)
Ik citeer:
´Is moeilijk/eng om de keuze daadwerkelijk te maken ja, je weet niet precies waar je voor kiest hè?.... maarrr ik wist wel dat ik graag een keer kinderen wilde hebben en het liefst geen ´oude´ papa wilde zijn.
En weet je; Als t kleine prulleke er is, is t altijd mooi´
Wij hebben nu 2 meiden.
Eentje van 15 maanden
Eentje van ruim 2 jaar en ik ben over 2,5 week uitgeteld van de derde.
Wij zijn nu trouwens 25 en 27 jr.
Succes met t maken van jullie keuze!
Ik citeer:
´Is moeilijk/eng om de keuze daadwerkelijk te maken ja, je weet niet precies waar je voor kiest hè?.... maarrr ik wist wel dat ik graag een keer kinderen wilde hebben en het liefst geen ´oude´ papa wilde zijn.
En weet je; Als t kleine prulleke er is, is t altijd mooi´
Wij hebben nu 2 meiden.
Eentje van 15 maanden
Eentje van ruim 2 jaar en ik ben over 2,5 week uitgeteld van de derde.
Wij zijn nu trouwens 25 en 27 jr.
Succes met t maken van jullie keuze!
zondag 15 maart 2009 om 21:08
Hij wist wel dat hij óóit kinderen wilde, maar hij twijfelde nog heel erg. Gelukkig werd ik ongepland zwanger, en dat heeft hij heel fijn gevonden. Niet omdat hij er niet aan toe was, want dat wás hij wel, alleen vond hij het een enórm moeilijke beslissing om te nemen. Nu kréég hij gewoon een kind en daar is hij heel blij om. Hij zegt zelf 'anders was ik nu nóg aan het twijfelen'.
zondag 15 maart 2009 om 21:10
Vriend heeft vanaf het begin gezegd dat ie met mij kinderen wilde (schijnt ie in relaties voor mij nooit gehad te hebben). Ik heb vanaf het begin gedacht: als ik een kind wil, dan met hem. Heb zelf echter nooit die über drang gevoeld, hij wel geloof ik. Ik zal het hem es vragen. Nou ja, in ieder geval, negen maanden later was ik zwanger.
zondag 15 maart 2009 om 21:14
Nee geen spijt, dochterlief is wel één van de leukste personen in mijn leven. Ik geniet van haar.
Ik heb geen gemakkelijke zwangerschap gehad, maar ik heb de zelfde kwaaltjes gehad als mijn moeder (en die was zo'n 18 jaar jonger dan ik toen ze voor het eerst zwanger was). Voor de rest, ja ik ben wel eens afgedraaid aan het eind van de dag, maar dat is mijn jongere collega die ook moeder is ook. Ik heb niet zo'n last van m'n leeftijd, als ik fysiek moe ben na zware inspanning dan geef ik eerder mijn conditie dan mijn leeftijd de schuld.
Ik heb geen gemakkelijke zwangerschap gehad, maar ik heb de zelfde kwaaltjes gehad als mijn moeder (en die was zo'n 18 jaar jonger dan ik toen ze voor het eerst zwanger was). Voor de rest, ja ik ben wel eens afgedraaid aan het eind van de dag, maar dat is mijn jongere collega die ook moeder is ook. Ik heb niet zo'n last van m'n leeftijd, als ik fysiek moe ben na zware inspanning dan geef ik eerder mijn conditie dan mijn leeftijd de schuld.
zondag 15 maart 2009 om 23:44
Mijn vriend wist dat hij ooit kinderen wilde. Geen kinderen was eigenlijk geen optie. Maar koudwatervrees bemoeilijkte voor hem de 'knoop doorhakken' en hij voelde ook (nog) geen druk vanwege zijn leeftijd (jaartje of 27).
Ik werd onverwacht zwanger en hij is heel blij dat die keuze voor hem gemaakt is. Hij had -wetende wat het is om een kind te krijgen- liever jonger vader willen zijn, ook al was hij nog geen dertig. Vaderschap is voor hem echt zingeving geworden van een anders redelijk onzinnig leven (zoals hij dat wel eens zegt).
Voor hem was trouwens een van de belangrijkste redenen om te wachten en geen keuze durven maken de stabiliteit van onze relatie. Die heeft hij lang als te onstabiel gezien om daar in rust een kindje in op te laten groeien. Hele "verantwoordelijke" en dus begrijpelijke redenen.
Ik werd onverwacht zwanger en hij is heel blij dat die keuze voor hem gemaakt is. Hij had -wetende wat het is om een kind te krijgen- liever jonger vader willen zijn, ook al was hij nog geen dertig. Vaderschap is voor hem echt zingeving geworden van een anders redelijk onzinnig leven (zoals hij dat wel eens zegt).
Voor hem was trouwens een van de belangrijkste redenen om te wachten en geen keuze durven maken de stabiliteit van onze relatie. Die heeft hij lang als te onstabiel gezien om daar in rust een kindje in op te laten groeien. Hele "verantwoordelijke" en dus begrijpelijke redenen.
maandag 16 maart 2009 om 01:05
Mijn vriend wist het nooit. We hadden het er eigenlijk ook nooit over, hij wist geloof ik wel dat ik wel kinderen wilde. Tot op een dag we op vakantie in de tent lagen wakker te worden en er op het paadje achter de tent een jochie naar zijn vader riep: 'pap, wacht even!'. Toen zei mijn vriend:'Ik denk dat ik ook een kind wil'. Een half jaar later besloten we dat als we ooit een kind wilde, we net zo goed direct konden beginnen en 9 maanden daarna kregen we onze oudste zoon. Mijn vriend was toen 37. Hij heeft later weleens gezegd dat als hij had geweten dat het zo leuk was, hij wel 10 jaar eerder een kind had gewild zodat hij er ook 10 jaar langer van had kunnen genieten. (Maar ik weet dat dat achteraf makkelijk gezegd is, ik had hem nog niet als vader gezien toen hij 27 was).
maandag 16 maart 2009 om 08:58
Ik had al veel langer de kriebels maar mijn man was er toen voor zijn gevoel ook nog niet aan toe. Ongeveer een half jaar later kwam ik thuis en toen lagen er cadeautjes op tafel en overal brandde kaarsjes. In de cadeautjes zaten baby speeltjes en toen vertelde manlief dat hij wel wilde stoppen met de pil. Ik heb nog gevraagd wat er voor zijn gevoel was veranderd, hij benoemde toen ook dat het vooral eng was om zo'n belangrijke beslissing te nemen.
Bij de tweede trouwens precies hetzelfde. De oudste is heel veel ziek geweest en heeft tot 1,5 jaar heel veel in het ziekenhuis gelegen en gehuild. Gelukkig was ik "per ongeluk " zwanger van de 2e, anders hadden we die denk ik nooit gekregen. En nu .... is manlief de trotste vader van 2 boys.
Bij de tweede trouwens precies hetzelfde. De oudste is heel veel ziek geweest en heeft tot 1,5 jaar heel veel in het ziekenhuis gelegen en gehuild. Gelukkig was ik "per ongeluk " zwanger van de 2e, anders hadden we die denk ik nooit gekregen. En nu .... is manlief de trotste vader van 2 boys.
maandag 16 maart 2009 om 09:12
Lieve Petie80
Maak je niet teveel zorgen hoor.
Van veel mannen (zo ook de mijne) heb ik gehoord dat ze eigenlijk helemaal niet 100% het gevoel hadden er "klaar" voor te zijn op het moment dat ze vader zouden (willen) worden.
Maar geldt dat ook niet een beetje voor ons zelf?
Als ik naar mezelf kijk (ik heb er nogal even over gedaan om zwanger te worden) dan had ik ook wel zo nu en dan mijn twijfels hoor.
Kan ik het wel, verandert er niet heel veel blabla..
Maar als je er beiden wel achter staat zijn die twijfels ook helemaal niet erg.
Wel wist hij dat hij kinderen met mij wilde maar wanneer?
Hij zei letterlijk: "Ik denk dat ik er nooit klaar voor ben van tevoren" met andere woorden " ik wil het gewoon ervaren en dan komt het goed" en dat was ook zo.
Hij is nu de trotse vader van een dochter van bijna 12 weken......
Maak je niet teveel zorgen hoor.
Van veel mannen (zo ook de mijne) heb ik gehoord dat ze eigenlijk helemaal niet 100% het gevoel hadden er "klaar" voor te zijn op het moment dat ze vader zouden (willen) worden.
Maar geldt dat ook niet een beetje voor ons zelf?
Als ik naar mezelf kijk (ik heb er nogal even over gedaan om zwanger te worden) dan had ik ook wel zo nu en dan mijn twijfels hoor.
Kan ik het wel, verandert er niet heel veel blabla..
Maar als je er beiden wel achter staat zijn die twijfels ook helemaal niet erg.
Wel wist hij dat hij kinderen met mij wilde maar wanneer?
Hij zei letterlijk: "Ik denk dat ik er nooit klaar voor ben van tevoren" met andere woorden " ik wil het gewoon ervaren en dan komt het goed" en dat was ook zo.
Hij is nu de trotse vader van een dochter van bijna 12 weken......
maandag 16 maart 2009 om 09:53
Hallo forumsters,
hier een reactie van een man op de vraag hoe je weet dat je vader wil worden.
Zowel voor mijzelf als voor de meeste van mijn vrienden geldt dat ze er nooit echt klaar voor zijn. Toch zijn ze inmiddels allemaal vader.
Naarmate ik ouder werd, vanaf mijn 30e zeg maar. ben ik gaan denken of ik kinderen wilde. het duurde jaren voordat ik daar uit was. uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om er maar aan te beginnen en te kijken hoe het uit zou pakken.
imiddels dus vader van een dochter van 13 maanden. en ik moet je eerlijk zeggen, ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen.
ik denk dat het grootste deel van de mannen er nooit echt klaar voor zullen zijn zoals een vrouw er klaar voor kan zijn, deels ook omdat dit biologisch zo niet werkt. Maar ik kan het iedere man aanraden!
hier een reactie van een man op de vraag hoe je weet dat je vader wil worden.
Zowel voor mijzelf als voor de meeste van mijn vrienden geldt dat ze er nooit echt klaar voor zijn. Toch zijn ze inmiddels allemaal vader.
Naarmate ik ouder werd, vanaf mijn 30e zeg maar. ben ik gaan denken of ik kinderen wilde. het duurde jaren voordat ik daar uit was. uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om er maar aan te beginnen en te kijken hoe het uit zou pakken.
imiddels dus vader van een dochter van 13 maanden. en ik moet je eerlijk zeggen, ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen.
ik denk dat het grootste deel van de mannen er nooit echt klaar voor zullen zijn zoals een vrouw er klaar voor kan zijn, deels ook omdat dit biologisch zo niet werkt. Maar ik kan het iedere man aanraden!
maandag 16 maart 2009 om 10:04
Onze 1e zwangerschap was ongepland maar wel heel erg welkom ondanks onze 'jonge' leeftijden (24+26)
Toen we de 1e 2 goede echo's hadden zweefde hij van trots en geluk.
Maar met 10/11 weken kreeg ik een miskraam en besloten we samen het opnieuw te proberen.
Vooral hij had het er erg moeilijk mee die 1e keer en besefte toen hoe graag hij nu al vader wilde worden.
Nu bestaat er volgens mij geen geweldiger vader
Toen we de 1e 2 goede echo's hadden zweefde hij van trots en geluk.
Maar met 10/11 weken kreeg ik een miskraam en besloten we samen het opnieuw te proberen.
Vooral hij had het er erg moeilijk mee die 1e keer en besefte toen hoe graag hij nu al vader wilde worden.
Nu bestaat er volgens mij geen geweldiger vader
maandag 16 maart 2009 om 10:05
Mijn vriend was nota bene degene die over nu kinderen willen begon. Ik schrok me de griebels, wilde wel kinderen, maar 'nu' was toch wel heel erg 'nu'. Toen ik aan het idee gewend was, wilde mijn vriend toch nog meer zekerheid over hoe je je als man zou moeten voelen als je kinderen wilde. Gesprek met z'n broer gehad, die bleek zich er ook maar gewoon in gestort te hebben. Rammelende eierstokken heb je nu eenmaal niet als man.
Wel merkte mijn vriend concreet dat hij kinderen wilde, toen hij van die kleine kindjes op straat met van die wantjes aan touwtjes uit hun jasje wel heel erg schattig begon te vinden
Dochter is nog een beetje te klein ervoor (8 weken) maar zodra het kan krijgt ze wantjes aan touwtjes
Wel merkte mijn vriend concreet dat hij kinderen wilde, toen hij van die kleine kindjes op straat met van die wantjes aan touwtjes uit hun jasje wel heel erg schattig begon te vinden
Dochter is nog een beetje te klein ervoor (8 weken) maar zodra het kan krijgt ze wantjes aan touwtjes
maandag 16 maart 2009 om 11:45
Mijn man wist al zeker 5 jaar dat hij kinderen wilde terwijl ik er echt nog niks van moest weten.
Na veel geduld hebben heeft ie dalijk toch z'n "zin" 2 kleine ukken waar ie heerlijk mee kan stoeien, want hij is echt een geboren papa, kan echt helemaal opgaan in lekker spelen met onze kleine man van 11 maanden en straks weer heerlijk knuffelen met de kleine baby.
Waarschijnlijk is het zo'n gut feeling wat niet te omschrijven is....
Na veel geduld hebben heeft ie dalijk toch z'n "zin" 2 kleine ukken waar ie heerlijk mee kan stoeien, want hij is echt een geboren papa, kan echt helemaal opgaan in lekker spelen met onze kleine man van 11 maanden en straks weer heerlijk knuffelen met de kleine baby.
Waarschijnlijk is het zo'n gut feeling wat niet te omschrijven is....
