Kinderen
alle pijlers
Hoeveel kinderen wil je/heb je gewild?
zondag 27 september 2020 16:55
Nu ik drie kleine kinderen heb is het plaatje voor mijn gevoel compleet. Een vriendin van mij heeft drie keizersnedes gehad, een vierde is haar niet aan te raden. De keuze is dus voor haar gemaakt.
Een andere vriendin is psychisch erg onstabiel en zou 1 kind niet goed aankunnen. En financieel is meerdere kinderen natuurlijk ook niet mogelijk..
Vroeger hoopte ik altijd op een gezin van 5 kinderen. Nu heb ik het al met 3 druk zat
Maar het lijkt me nog steeds leuk, als ik een moeder zie met 5 kinderen (nu zie je dat niet zo veel) Maar voor ons persoonlijk is 3 genoeg. Kan dan weleens denken: hoe doet zij dat met 5 kinderen en vind ik het jammer dat het voor mij teveel zou zijn.
Hoe zien jullie dat? Hebben jullie graag een groter gezin gewild/leuk geleken?
Een andere vriendin is psychisch erg onstabiel en zou 1 kind niet goed aankunnen. En financieel is meerdere kinderen natuurlijk ook niet mogelijk..
Vroeger hoopte ik altijd op een gezin van 5 kinderen. Nu heb ik het al met 3 druk zat
Maar het lijkt me nog steeds leuk, als ik een moeder zie met 5 kinderen (nu zie je dat niet zo veel) Maar voor ons persoonlijk is 3 genoeg. Kan dan weleens denken: hoe doet zij dat met 5 kinderen en vind ik het jammer dat het voor mij teveel zou zijn.Hoe zien jullie dat? Hebben jullie graag een groter gezin gewild/leuk geleken?
maandag 28 september 2020 00:05
Dat is dus één van de dingen waar ik héél lang over getwijfeld heb.sprokkelientje schreef: ↑27-09-2020 22:24
"je over laten halen" vind ik diskwalificerend in deze...je bent er tenslotte zelf bij en dit is nu niet bij uitstek een onderwerp waarvan je later zegt ahhh ja, maakt niet uit, ik had het niet zo gewild maar het is "zo gelopen".
Man had echt iets van "we zien wel wat het brengt", "ik voel me nog niet volwassen genoeg voor kinderen" en "het moet niet persé, maar als ze komen zijn ze welkom".
Hij zou nochtans de volwassene van ons 2 moeten zijn gezien hij 14 jaar ouder is
.Ik had dus ook geen zin om met gelijk welke beslissing te wachten tot mijn 40ste.
(De limiet lag op mijn 30 à 32 voor mij.)
Op 't moment dat ik dus zei "er komen waarschijnlijk geen kinderen" gezien handicap en ziekte zette ik hem naar mijn gevoel wel lichtelijk voor 't blok.
Waarbij hij mij op de duur vond zeuren als ik dat voor de 3de keer wou bespreken
("hoezo schat? dat was toch al besproken dat er geen kinderen komen?")Hij kent mijn handicap, hij heeft heel mijn ziekte mee gevolgd, hij kent heel mijn medisch dossier van ervoor, ... hij vond het dus niet onlogisch dat ik zei "er komen wat mij betreft geen kinderen". En hij heeft niet echt veel tegengas gegeven.
Ik hoop nog altijd dat hij er op zijn 60ste of zijn 70ste geen spijt van heeft dat hij geen kinderen heeft.
Want jep, dan ben ik / voel ik me wel de schuldige.
Hij was trouwens 35 toen ik hem leerde kennen.
En ik kijk teveel Spoorloos
.Ik val niet helemaal uit de lucht moest er ooit ineens toch een (volwassen) kind voor de deur staan.
Liefst wel dan één waar ie nog nooit van gehoord heeft.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 28 september 2020 08:20
Als alles mee had gezeten, had ik er graag 2 gehad. Alles zat niet mee, wij zijn een hopeloos stel qua vruchtbaarheid. Hebben na behandelingen wel 1 dochter gehad en zijn na haar overlijden ongewenst kinderloos gebleven.
Inmiddels al even 40+ en nog steeds hopeloos qua vruchtbaarheid, dus er komt ook zeker geen kind meer.
We voeden wel een pleegkind op. En daar hebben we onze handen behoorlijk vol aan dus 1 is voorlopig wel even genoeg.
Inmiddels al even 40+ en nog steeds hopeloos qua vruchtbaarheid, dus er komt ook zeker geen kind meer.
We voeden wel een pleegkind op. En daar hebben we onze handen behoorlijk vol aan dus 1 is voorlopig wel even genoeg.
