Kinderen
alle pijlers
is het raar?
dinsdag 24 december 2019 om 16:15
Lieve mensen, ik zit met het volgende. Ik en mijn partner hebben al 10 jaar relatie. geen eigen kinderen, daar is het niet van gekomen. mn partner heeft er wel 2. Eentje van 20 en een zoon van 18. Zoon van 18 woont bij moeders, dat hebben ze altijd al gedaan. Ik heb ze tijdens die 10 jaar opgevangen met normale verzorging, verder heb ik niet bijgedragen aan hun opvoeding. Zoon heeft nu een financiele issue met zijn moeder en wil dit op te lossen door hier te komen wonen. Ik ben daar op tegen en zit hier echt niet op te wachten om eerlijk te zijn. Mijn partner zeg "nou hij is zometeen 18 en mag bepalen waar hij gaat wonen". Maar houdt dit dan in dat ik mijn mond moet houden en maar toe moet laten wat er gaat gebeuren? Zoon en dochter komen hier regelmatig logeren voor week, 2 weken en dat is dan echt niet grappig. ik ben 48 en mijn partner bijna 50. ik zit echt niet te wachten op hele heisa om met nog iemand anders te gaan samen wonen. Mijn partner zegt dat ik negatief ben en ik vind dat ik ook grenzen heb. In het verleden heeft mijn partner diverse dingen doorgedramd en ik heb het toegelaten omwille van vrede, ik ben altijd conflict vermijdend. Heb ik een punt of vinden jullie dat ik niet moet tegenstribbelen?
dinsdag 24 december 2019 om 18:40
En de stiefmoeder heeft in een aantal gevallen ook onderhoudsplicht.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 24 december 2019 om 18:42
Alleen als er sprake is van geregistreerd partnerschap of huwelijk.viva-amber schreef: ↑24-12-2019 18:40En de stiefmoeder heeft in een aantal gevallen ook onderhoudsplicht.
dinsdag 24 december 2019 om 18:43
Tsja, dat risico neem je als je kiest voor een man met kinderen. De jongen heeft z’n vader nu nodig nadat zijn moeder 18 jaar lang de meeste zorg heeft gedragen. Het is nu aan je man om zijn aandeel in de zorg eb opvoeding te leveren. Daar is hij vader voor. Aan jou of je daar ook bij wilt zijn.
Hallo?!
dinsdag 24 december 2019 om 18:44
Ik zou eerst eens dat financieel Issue goed achterhalen. Als dit kostgeld betreft, zou dat net zo goed bij jullie de issue kunnen zijn. Als zoon werkt kan hij gewoon bijdragen aan de leefkosten. Ik vraag me af als vader dat voorstelt, of hij dan nog zo graag bij zijn vader wil wonen.
Als moeder een punt heeft in dat financieel issue, dan zou ik geen partij willen worden door zoon bij jullie te laten wonen. Hij moet de problemen met zijn moeder daar oplossen. Niet vanaf de bank bij jullie thuis. Dat heeft niks te maken met niet welkom zijn, maar met opvoeden.
Ten tweede denk ik dat mensen er veel te makkelijk over denken. Een 18 jarige is geen tiener meer. Je hebt geen ouderlijk gezag over hem, hij mag alles zelf beslissen. Je neemt een andere volwassene in huis. De meeste 18jarigen gaan zich niet voegen naar de regels van jouw huis waar ze nog nooit fulltime mee te maken hebben gehad. Dat pas gewoon niet bij hun levensfase. Het is logischer dat jullie hem supporten en faciliteren om op kamers te gaan Zodat hij zijn eigen regels kan leren bepalen, De verantwoordelijkheden van volwassen zijn gaan ontdekken, samen met huisgenoten.
Dat je .hem niet in huis zou nemen staat niet direct gelijk aan hem laten vallen. Je moet je gewoon heel goed afvragen of dat wel de beste oplossing is en hem helpen met mogelijk betere oplossingen: Oftewel het geschil met moeder oplossen, oftewel op kamers gaan.
Als moeder een punt heeft in dat financieel issue, dan zou ik geen partij willen worden door zoon bij jullie te laten wonen. Hij moet de problemen met zijn moeder daar oplossen. Niet vanaf de bank bij jullie thuis. Dat heeft niks te maken met niet welkom zijn, maar met opvoeden.
Ten tweede denk ik dat mensen er veel te makkelijk over denken. Een 18 jarige is geen tiener meer. Je hebt geen ouderlijk gezag over hem, hij mag alles zelf beslissen. Je neemt een andere volwassene in huis. De meeste 18jarigen gaan zich niet voegen naar de regels van jouw huis waar ze nog nooit fulltime mee te maken hebben gehad. Dat pas gewoon niet bij hun levensfase. Het is logischer dat jullie hem supporten en faciliteren om op kamers te gaan Zodat hij zijn eigen regels kan leren bepalen, De verantwoordelijkheden van volwassen zijn gaan ontdekken, samen met huisgenoten.
Dat je .hem niet in huis zou nemen staat niet direct gelijk aan hem laten vallen. Je moet je gewoon heel goed afvragen of dat wel de beste oplossing is en hem helpen met mogelijk betere oplossingen: Oftewel het geschil met moeder oplossen, oftewel op kamers gaan.
dinsdag 24 december 2019 om 18:51
Dit denk ik ook. 'geen zin in' gaat niet voldoen.viva-amber schreef: ↑24-12-2019 17:13Je hebt voor een partner met kinderen gekozen dat hij al jaren zijn snor drukt doet daar niets aan af. Je man is onderhoudsplichting voor zijn kinderen tot de leeftijd van 21, Mocht hij niet fysiek voor ze willen zorgen dan kan je man wellicht de huur van een kamer voor zijn zoon betalen zodat hij op zichzelf kan gaan wonen.
Duidelijke regels afspreken en voor de zekerheid een eigen huis gaan zoeken en latten als het niet gaat.
dinsdag 24 december 2019 om 18:58
Ik zou er ook niet blij mee zijn maar weigeren is ook moeilijk. Hij is 18 dus ik zou gewoon wat huisregels opstellen. Zoals het doen van zijn eigen was, 1 keer in de week koken ( bijvoorbeeld)en gewoon een schoonmaak/ klusjes lijst opstellen. Jullie huis is namelijk geen gratis hotel waar elke dag zijn eten gemaakt word en zijn kleren automatisch gewassen worden. En als hij niet studeert en alleen maar werkt ( of niets doet) is het gewoon kostgeld betalen..
Je hoeft niet bang te zijn voor de dood. Als jij er bent is de dood er niet, ben jij er niet dan is de dood er.
dinsdag 24 december 2019 om 19:11
Wat een onzin vind ik dit. Waarom zou je jezelf wegcijferen voor een kind van een ander? Ik snap dat man zijn kind niet kan/wil weigeren, maar als vrouw heb je echt al het recht om voor jezelf te kiezen. Begeleiden naar volwassenheid? Serieus! Iemand van 18 is al volwassen! Als je dan nog zo afhankelijk van je ouders bent qua verzorging is er iets goed mis met je.Saartje70 schreef: ↑24-12-2019 18:38Ik vind je heel erg egoïstisch! Je zou het moeten waarderen dat vader voor kind kiest in plaats van jou. Ik kan me er zomaar iets bij voorstellen dat je niet zat te wachten op die vakanties met de kinderen. En dat voelen ze echt wel hoor... Probeer er iets van te maken, het is nu eenmaal niet anders, moeders heeft genoeg gedaan voor de kinderen en nu mogen ze zelf kiezen. Wat de reden dan ook is! Hij is pas 18... dan heb je een veilig huis nog zo ontzettend hard nodig. Cijfer jezelf even weg omwille van dit kind, het is maar voor een paar jaar. Tuurlijk is het een ding en moet jij misschien even woonruimte zoeken voor jezelf als je het niet trekt. Maar als je je wat meegaander en liefdevoller opstelt met de nodige regels kun je wellicht terugkijken op een tijd waarin je dankbaar bent dat je het voorrecht hebt gehad om een kind te begeleiden naar volwassenheid.
dinsdag 24 december 2019 om 19:16
Als de moeder een laag inkomen heeft, dan krijgt ze tegen de 400 euro per maand aan kindgebonden budget. Tel daar nog kinderbijslag bij. Ze gaat dan op de 18e verjaardag er minstens 500 euro op achteruit.forumfossiel schreef: ↑24-12-2019 18:58Eens met Patchouli. Achterhaal het financiële issue. Als dat kostgeld is, gewoon dezelfde bijdrage vragen als moeder. Wie weet wil zoon dan niet meer bij vader wonen.
Betaalt man ook nog kinderalimentatie, laten we zeggen 300 euro per maand (dat lijkt me heel logisch), dan mist moeder 800 euro per maand.
Dus ze heeft dan in feite geen andere keuze dan zoon vragen om bij te dragen. Als zoon studeert, wordt hij geacht om zijn studielening hiervoor in te zetten. Als zoon geen student is, dan is het nog erger. Dan moet zoon bijv het geld van zijn bijbaantje gaan inleggen om het huishouden overeind te houden. Dat is snel volwassen worden.
Hij is niet de eerste puber/jongvolwassene, die dit een akelig idee vindt. Ik ken weinig jongeren die een realistisch beeld hebben.
Ik zou eerst boven water willen hebben wat nu precies het financiele issue is.
Stel dat pa dit gat oplost: wil zoon dan het liefste bij moeder blijven wonen?
Hoewel ik vind dat een kind (ook na 18 jaar) welkom moet zijn bij beide ouders: nu pas verhuizen is een recept voor ruzie. Met of zonder stiefmoeder.
dinsdag 24 december 2019 om 19:28
Als kind alleen wil verhuizen omdat ie bij ma niet meer gratis kan wonen, waarom zou vader dan geen bijdrage mogen vragen?
( ik vind het wel raar dat aan de ene kant ouders van studerende kinderen tot 21 jaar financieel verantwoordelijk geacht worden voor het levensonderhoud van die kinderen en tegelijkertijd verplicht worden die kinderen om een behoorlijk bijdrage te vragen, maar dat is kromme regeling van de overheid doe lis staat van de keuze van de ouders).
Ik snap heel goed dat vader zijn kind niet op straat zet, en dat als kind echt niet meer bij moeder wil wonen hij kind in huis neemt. Ik snap ook dat TO dat vervelend vind en dat er dus goede afspraken moeten worden, of te gaat weer op zichzelf wonen en latten.
Ik zou alleen die motivatie van het financiële conflict willen weghalen en kind de mogelijkheid ontnemen om hier ouders tegen elkaar uit te spelen, door aan het wonen bij pa dezelfde financiële consequenties te hangen. Leren dat wonen en eten niet gratis is hoort mi bij volwassen worden.
( ik vind het wel raar dat aan de ene kant ouders van studerende kinderen tot 21 jaar financieel verantwoordelijk geacht worden voor het levensonderhoud van die kinderen en tegelijkertijd verplicht worden die kinderen om een behoorlijk bijdrage te vragen, maar dat is kromme regeling van de overheid doe lis staat van de keuze van de ouders).
Ik snap heel goed dat vader zijn kind niet op straat zet, en dat als kind echt niet meer bij moeder wil wonen hij kind in huis neemt. Ik snap ook dat TO dat vervelend vind en dat er dus goede afspraken moeten worden, of te gaat weer op zichzelf wonen en latten.
Ik zou alleen die motivatie van het financiële conflict willen weghalen en kind de mogelijkheid ontnemen om hier ouders tegen elkaar uit te spelen, door aan het wonen bij pa dezelfde financiële consequenties te hangen. Leren dat wonen en eten niet gratis is hoort mi bij volwassen worden.
dinsdag 24 december 2019 om 19:34
9 van de 10 keer is meer gaan werken na het jarenlang afhankelijk zijn van allerlei toeslagen en achterover hebben geleund omdat dat met minderjarige kinderen zo lekker beurt, een betere oplossing hoor.Roodhaarr schreef: ↑24-12-2019 19:16Als de moeder een laag inkomen heeft, dan krijgt ze tegen de 400 euro per maand aan kindgebonden budget. Tel daar nog kinderbijslag bij. Ze gaat dan op de 18e verjaardag er minstens 500 euro op achteruit.
Betaalt man ook nog kinderalimentatie, laten we zeggen 300 euro per maand (dat lijkt me heel logisch), dan mist moeder 800 euro per maand.
Dus ze heeft dan in feite geen andere keuze dan zoon vragen om bij te dragen. Als zoon studeert, wordt hij geacht om zijn studielening hiervoor in te zetten. Als zoon geen student is, dan is het nog erger. Dan moet zoon bijv het geld van zijn bijbaantje gaan inleggen om het huishouden overeind te houden. Dat is snel volwassen worden.
Hij is niet de eerste puber/jongvolwassene, die dit een akelig idee vindt. Ik ken weinig jongeren die een realistisch beeld hebben.
Ik zou eerst boven water willen hebben wat nu precies het financiele issue is.
Stel dat pa dit gat oplost: wil zoon dan het liefste bij moeder blijven wonen?
Hoewel ik vind dat een kind (ook na 18 jaar) welkom moet zijn bij beide ouders: nu pas verhuizen is een recept voor ruzie. Met of zonder stiefmoeder.
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
dinsdag 24 december 2019 om 19:35
dinsdag 24 december 2019 om 19:36
ik neem aan dat deze kosten gesplit worden door beide ouders en dat de ouder waarbij het kind woont niet alleen opdraait voor deze kosten. Dus dan zou het niet met deze kosten niet moeten uitmaken waar het kind woont.MinkeDeWit schreef: ↑24-12-2019 19:3518-plussers zijn gewoon duur in het onderhoud. Je krijgt er geen geld meer voor, maar er moet wel een ziektekostenverzekering komen, collegegeld, boeken, en het hele levensonderhoud. Dan kunnen ze werken, als ze dat aankunnen als verse student, lenen of op de zak van hun ouders teren.
dinsdag 24 december 2019 om 19:43
Ik vind dat zo’n moeilijk vraagstuk voor mensen die opnieuw gelukkig zijn geworden met een nieuwe partner. Wanneer mag je voor jezelf en voor elkaar kiezen? Wanneer krijg je de kans om samen een leven op te bouwen nadat je de kinderen op 1 hebt gehad, al die jaren tot ze volwassen zijn. Wanneer mag je zeggen : sorry, maar je moet nu zelf een oplossing zoeken ? Hoe lang moet je je als ouders schikken als er weer eens iets plaats vindt in het leven van je (stief)kinderen. Deze jongen is 18 ... nou ja, okay. Tot 23 jaar kan ik me voorstellen dat je blijft ondersteunen en zorgen. Maar daarna ? Wat als ze studeren en na hun studie op hun 25e weer terug thuis willen wonen ? Of wat als ze getrouwd zijn met 2 kinderen en ze gaan scheiden en ze willen mét de kinderen ook weer thuis komen wonen ? Wanneer is het klaar ?
Ben ik de enige die zich dat afvraagt of stelt iedere andere (gescheiden)ouder zonder meer zijn of haar huis weer tot in het oneindige open voor de kinderen ?
Ben ik de enige die zich dat afvraagt of stelt iedere andere (gescheiden)ouder zonder meer zijn of haar huis weer tot in het oneindige open voor de kinderen ?
anoniem_386639 wijzigde dit bericht op 24-12-2019 19:50
9.04% gewijzigd
dinsdag 24 december 2019 om 19:50
Ik zou zonder twijfelen mijn kinderen (tijdelijk) weer in huis nemen.Francien2019 schreef: ↑24-12-2019 19:43Ben ik de enige die zich dat afvraagt of stelt iedere andere (gescheiden)ouder zonder meer zijn of haar huis weer tot in het oneindige open voor de kinderen ?
dinsdag 24 december 2019 om 19:57
Ja, tijdelijk absoluut. Maar hoe lang is tijdelijk ? Mag je daar voorwaarden aan stellen of ben je dan ook een ontaarde ouder ? Het ligt natuurlijk ook aan de leeftijd (18 of 23 is een groot verschil) en de mate van volwassenheid. In het geval van deze jongen kan het zomaar 10 jaar duren. Voor hem is het zo : hij komt thuis wonen in een van zijn twee ouderlijke huizen. Punt. Voor hem is de partner van pa en wat zij wil irrelevant.
Zeker als je geen afspraken maakt zal deze jongen hoogstwaarschijnlijk gewoon lekker in de kindrol gaan zitten en wellicht ook van de partner verwachten dat zij dat allemaal fasciliteert.
dinsdag 24 december 2019 om 19:58
Met kinderen is het nooit klaar.Francien2019 schreef: ↑24-12-2019 19:43Ik vind dat zo’n moeilijk vraagstuk voor mensen die opnieuw gelukkig zijn geworden met een nieuwe partner. Wanneer mag je voor jezelf en voor elkaar kiezen? Wanneer krijg je de kans om samen een leven op te bouwen nadat je de kinderen op 1 hebt gehad, al die jaren tot ze volwassen zijn. Wanneer mag je zeggen : sorry, maar je moet nu zelf een oplossing zoeken ? Hoe lang moet je je als ouders schikken als er weer eens iets plaats vindt in het leven van je (stief)kinderen. Deze jongen is 18 ... nou ja, okay. Tot 23 jaar kan ik me voorstellen dat je blijft ondersteunen en zorgen. Maar daarna ? Wat als ze studeren en na hun studie op hun 25e weer terug thuis willen wonen ? Of wat als ze getrouwd zijn met 2 kinderen en ze gaan scheiden en ze willen mét de kinderen ook weer thuis komen wonen ? Wanneer is het klaar ?
Ben ik de enige die zich dat afvraagt of stelt iedere andere (gescheiden)ouder zonder meer zijn of haar huis weer tot in het oneindige open voor de kinderen ?
En als je het topic had gelezen had je de laatste vraag niet hoeven stellen.
dinsdag 24 december 2019 om 20:04
Een kind dat geen twee huizen heeft maar gewoon bij zijn getrouwde ouders woont schop je toch ook niet (op zijn 18de) het huis uit?Francien2019 schreef: ↑24-12-2019 19:57In het geval van deze jongen kan het zomaar 10 jaar duren. Voor hem is het zo : hij komt thuis wonen in een van zijn twee ouderlijke huizen. Punt. Voor hem is de partner van pa en wat zij wil irrelevant.
Zeker als je geen afspraken maakt zal deze jongen hoogstwaarschijnlijk gewoon lekker in de kindrol gaan zitten en wellicht ook van de partner verwachten dat zij dat allemaal fasciliteert.
Natuurlijk zijn er regels waar hij zich aan moet houden en moet hij financieel bijdragen maar TO wil hem gewoon helemaal niet in huis.
dinsdag 24 december 2019 om 20:04
Dat is toch volgens mij iets van de laatste 20 jaar ongeveer. De meeste mensen die ik ken van mijn leeftijd stond toch echt tussen de 18 en 25 jaar op eigen benen. Zonder ooit weer terug te gaan naar de ouders.
