Kinderen
alle pijlers
Je bent als ouder zo gelukkig als je ongelukkigste kind
woensdag 4 juni 2025 om 11:28
Hoi! Ik ben nieuw op dit forum maar lees al jaren mee.
Zoals de titel al zegt: Je bent als ouder zo gelukkig als je ongelukkigste kind..
Onze dochter van bijna 16 zit al bijna 3 jaar thuis.
Ze heeft autisme en is hoogbegaafd.
Veel hulpverlening etc geprobeerd maar zonder resultaat, het lukt ze niet om contact met haar te krijgen.
Ze is doodsbang om stappen te zetten, bang dat er vanalles van haar wordt verwacht.
Ze zit bijna 24 u per dag op haar kamer.
Zijn er lotgenoten hier? Hoe lukt het jullie om staande te blijven?
Liefs, Lilakapje
Zoals de titel al zegt: Je bent als ouder zo gelukkig als je ongelukkigste kind..
Onze dochter van bijna 16 zit al bijna 3 jaar thuis.
Ze heeft autisme en is hoogbegaafd.
Veel hulpverlening etc geprobeerd maar zonder resultaat, het lukt ze niet om contact met haar te krijgen.
Ze is doodsbang om stappen te zetten, bang dat er vanalles van haar wordt verwacht.
Ze zit bijna 24 u per dag op haar kamer.
Zijn er lotgenoten hier? Hoe lukt het jullie om staande te blijven?
Liefs, Lilakapje
woensdag 4 juni 2025 om 13:04
Welkom.
Ik vind het heel verdrietig voor jullie dat het zo gaat. Voor jullie allebei. Hopelijk vind je hier lotgenoten die hoopvolle berichten schrijven.
Zelf heb ik een dochter met een chronische aandoening, en hoewel het fysiek niet slecht gaat nu, heeft ze toch best wel mentale klachten daardoor.
Een paar jaar geleden, midden in de pubertijd, was het behoorlijk pittig. Nu gaat het (vooralsnog) een stuk beter. Daar is ook flink wat hulp bij geweest. De eerste psycholoog heeft ze vakkundig de laan uitgestuurd door te doen alsof ze absoluut geen problemen had en de vragenlijsten te saboteren.
Daarna wist ze dat dat niet zo handig was.
Hulp accepteren is ook heel erg moeilijk. Alles oprakelen wat je jarenlang hebt verstopt en onderdrukt is niet leuk. Die muren om haar heen hebben een functie. Die kun je niet zomaar weghalen.
Ik vind het heel verdrietig voor jullie dat het zo gaat. Voor jullie allebei. Hopelijk vind je hier lotgenoten die hoopvolle berichten schrijven.
Zelf heb ik een dochter met een chronische aandoening, en hoewel het fysiek niet slecht gaat nu, heeft ze toch best wel mentale klachten daardoor.
Een paar jaar geleden, midden in de pubertijd, was het behoorlijk pittig. Nu gaat het (vooralsnog) een stuk beter. Daar is ook flink wat hulp bij geweest. De eerste psycholoog heeft ze vakkundig de laan uitgestuurd door te doen alsof ze absoluut geen problemen had en de vragenlijsten te saboteren.
Daarna wist ze dat dat niet zo handig was.
Hulp accepteren is ook heel erg moeilijk. Alles oprakelen wat je jarenlang hebt verstopt en onderdrukt is niet leuk. Die muren om haar heen hebben een functie. Die kun je niet zomaar weghalen.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
woensdag 4 juni 2025 om 14:08
Mijn oudste zoon van bijna 16 (ook ass en hb) zit dit jaar alweer thuis. Vorig schooljaar uitgevallen door een traumatische gebeurtenis met een schoolgenoot. Toen dit schooljaar op speciaal onderwijs begonnen en vanaf oktober ging dat mis en vanaf januari zit hij weer volledig thuis.
Hij is depressief, gebruikt wel antidepressiva maar alle hulpverlening en therapie heeft tot nu toe hem niet kunnen bereiken/helpen. Zelfs derdelijn ggz niet.
Godzijdank heeft hij nog zijn sport (sportschool en teamsport) en bijbaantje, dat lukte hem vorig jaar niet maar nu wel. Maar hij is heel ongelukkig want hij voelt het zelf als mislukken. Hij wil niks liever dan normaal zijn en gewoon naar school. Maar dat lukt hem niet.
Hij haalt dit schooljaar overigens wel door zelfstudie en wekelijks met hem naar school (op een middag na schooltijd) om toetsen te maken. En door heel veel hulp van mij. Maar hij houdt dit niet nog veel langer vol. Helaas is er niet echt zicht op een alternatief want wachtlijsten zijn overal lang.
Het breekt je hart om je kind zo ongelukkig te zien. En niets te kunnen doen.
Heeft jouw dochter nog wel sociale contacten? Mijn zoon beperkt. Wat via het gamen, wat mensen via snap en soms nog afspreken. Maar hij mist het contact enorm.
Hij is depressief, gebruikt wel antidepressiva maar alle hulpverlening en therapie heeft tot nu toe hem niet kunnen bereiken/helpen. Zelfs derdelijn ggz niet.
Godzijdank heeft hij nog zijn sport (sportschool en teamsport) en bijbaantje, dat lukte hem vorig jaar niet maar nu wel. Maar hij is heel ongelukkig want hij voelt het zelf als mislukken. Hij wil niks liever dan normaal zijn en gewoon naar school. Maar dat lukt hem niet.
Hij haalt dit schooljaar overigens wel door zelfstudie en wekelijks met hem naar school (op een middag na schooltijd) om toetsen te maken. En door heel veel hulp van mij. Maar hij houdt dit niet nog veel langer vol. Helaas is er niet echt zicht op een alternatief want wachtlijsten zijn overal lang.
Het breekt je hart om je kind zo ongelukkig te zien. En niets te kunnen doen.
Heeft jouw dochter nog wel sociale contacten? Mijn zoon beperkt. Wat via het gamen, wat mensen via snap en soms nog afspreken. Maar hij mist het contact enorm.
woensdag 4 juni 2025 om 14:53
Hoe ziet ze zelf haar vervolg en wat wil ze?
Neemt ze wel deel aan jullie gezinsleven? En bijvoorbeeld persoonlijke verzorging op orde? Ik zou als ouder niet meegaan in het jezelf volledig afzonderen binnen jullie huis. Dus wel dagelijks douchen, je kamer schoonhouden en bijvoorbeeld eten met jou. Of een keer een ommetje met de hond. Of jou helpen in de tuin etc.
Niemand komt verder met een gameverslaving of apathisch in bed liggen. Ik zou met haar dus wel afspraken maken over wat jullie als gezin minimaal van haar verwachten. Sommige ouders gaan uit angst voor boosheid, wanhoop of verdriet alles uit de weg. En mee in het gedrag. Waardoor iemand uiteindelijk nog verder wegzakt. Mijn oude buurjongen is uiteindelijk na het overlijden van zijn ouders zwaar vervuild uit huis gehaald. Die wilde niets. Ouders wisten het ook niet meer en deden hun best. Maar hielden hiermee zijn problemen in stand. Probeer zo'n situatie te voorkomen en doorbreken.
Neemt ze wel deel aan jullie gezinsleven? En bijvoorbeeld persoonlijke verzorging op orde? Ik zou als ouder niet meegaan in het jezelf volledig afzonderen binnen jullie huis. Dus wel dagelijks douchen, je kamer schoonhouden en bijvoorbeeld eten met jou. Of een keer een ommetje met de hond. Of jou helpen in de tuin etc.
Niemand komt verder met een gameverslaving of apathisch in bed liggen. Ik zou met haar dus wel afspraken maken over wat jullie als gezin minimaal van haar verwachten. Sommige ouders gaan uit angst voor boosheid, wanhoop of verdriet alles uit de weg. En mee in het gedrag. Waardoor iemand uiteindelijk nog verder wegzakt. Mijn oude buurjongen is uiteindelijk na het overlijden van zijn ouders zwaar vervuild uit huis gehaald. Die wilde niets. Ouders wisten het ook niet meer en deden hun best. Maar hielden hiermee zijn problemen in stand. Probeer zo'n situatie te voorkomen en doorbreken.
woensdag 4 juni 2025 om 14:55
Mijn zoon (12) zit sinds oktober thuis.
Het is met zijn ASS/angststoornis niet gelukt in de brugklas.
Na de vakantie gaat hij een nieuwe start maken in de brugklas op een VSO, maar ik heb er een hard hoofd in.
Hij heeft behoefte aan sociale contacten, maar is zo beschadigd/teleurgesteld daarin de afgelopen jaren.
Het is zo'n leuk joch, waarom zien leeftijdsgenoten dat niet (meer)
Het is met zijn ASS/angststoornis niet gelukt in de brugklas.
Na de vakantie gaat hij een nieuwe start maken in de brugklas op een VSO, maar ik heb er een hard hoofd in.
Hij heeft behoefte aan sociale contacten, maar is zo beschadigd/teleurgesteld daarin de afgelopen jaren.
Het is zo'n leuk joch, waarom zien leeftijdsgenoten dat niet (meer)
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 4 juni 2025 om 14:58
Ik ga hier toch een beetje op afevelien2010 schreef: ↑04-06-2025 14:53Hoe ziet ze zelf haar vervolg en wat wil ze?
Neemt ze wel deel aan jullie gezinsleven? En bijvoorbeeld persoonlijke verzorging op orde? Ik zou als ouder niet meegaan in het jezelf volledig afzonderen binnen jullie huis. Dus wel dagelijks douchen, je kamer schoonhouden en bijvoorbeeld eten met jou. Of een keer een ommetje met de hond. Of jou helpen in de tuin etc.
Niemand komt verder met een gameverslaving of apathisch in bed liggen. Ik zou met haar dus wel afspraken maken over wat jullie als gezin minimaal van haar verwachten. Sommige ouders gaan uit angst voor boosheid, wanhoop of verdriet alles uit de weg. En mee in het gedrag. Waardoor iemand uiteindelijk nog verder wegzakt. Mijn oude buurjongen is uiteindelijk na het overlijden van zijn ouders zwaar vervuild uit huis gehaald. Die wilde niets. Ouders wisten het ook niet meer en deden hun best. Maar hielden hiermee zijn problemen in stand. Probeer zo'n situatie te voorkomen en doorbreken.
Weet je hoe moeilijk het is om een puber met ASS te activeren?
Het klinkt allemaal zo leuk en uiteraard heb je ook gelijk, maar je kan zo'n kind niet onder de douche sleuren.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 4 juni 2025 om 15:03
Dat kan zijn. Maar dat moet je wel blijven proberen. Om tot afspraken te komen. Kind leeft wel in jouw huis en wil dat blijven doen. Juist bij autisme is duidelijkheid en structuur heel belangrijk. En ook die kinderen zijn wel (op hun eigen manier en met hulp) leerbaar. Alle begrip voor een stoornis. Maar dat wil niet zeggen dat je daar als ouder in mee moet gaan. Dus kijken wat nog wel kan. En hoe je daaraan kunt werken.
woensdag 4 juni 2025 om 15:20
Klinkt allemaal prachtig, maar als zelfs de hulpverlening stagneert, dan zal dat allemaal niet gaan.evelien2010 schreef: ↑04-06-2025 15:03Dat kan zijn. Maar dat moet je wel blijven proberen. Om tot afspraken te komen. Kind leeft wel in jouw huis en wil dat blijven doen. Juist bij autisme is duidelijkheid en structuur heel belangrijk. En ook die kinderen zijn wel (op hun eigen manier en met hulp) leerbaar. Alle begrip voor een stoornis. Maar dat wil niet zeggen dat je daar als ouder in mee moet gaan. Dus kijken wat nog wel kan. En hoe je daaraan kunt werken.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 4 juni 2025 om 15:21
We hebben het over een puber die al 3 jaar thuis zit, met alle mogelijke hulpverlening. Als de dingen die je noemt haalbaar waren, was het al wel gelukt.evelien2010 schreef: ↑04-06-2025 15:03Dat kan zijn. Maar dat moet je wel blijven proberen. Om tot afspraken te komen. Kind leeft wel in jouw huis en wil dat blijven doen. Juist bij autisme is duidelijkheid en structuur heel belangrijk. En ook die kinderen zijn wel (op hun eigen manier en met hulp) leerbaar. Alle begrip voor een stoornis. Maar dat wil niet zeggen dat je daar als ouder in mee moet gaan. Dus kijken wat nog wel kan. En hoe je daaraan kunt werken.
Hoe - concreet - moet TO ervoor zorgen dat een zestienjarige die absoluut weigert, toch aan tafel komt? Of gaat douchen? Ik zie het niet voor me. Je hebt het over "er in meegaan". Maar hoe ziet "er niet in meegaan" er dan uit? Bij een jonger kind snap ik dat wel, maar bij een puber...
woensdag 4 juni 2025 om 15:26
Precies dit!Lilla schreef: ↑04-06-2025 15:21We hebben het over een puber die al 3 jaar thuis zit, met alle mogelijke hulpverlening. Als de dingen die je noemt haalbaar waren, was het al wel gelukt.
Hoe - concreet - moet TO ervoor zorgen dat een zestienjarige die absoluut weigert, toch aan tafel komt? Of gaat douchen? Ik zie het niet voor me. Je hebt het over "er in meegaan". Maar hoe ziet "er niet in meegaan" er dan uit? Bij een jonger kind snap ik dat wel, maar bij een puber...
Het is allemaal zo makkelijk praten als je er zelf niet mee te maken hebt.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 4 juni 2025 om 15:26
Ik heb zelf gelukkig geen ervaring, maar ken wel ouders met kinderen met dezelfde problematiek. En geloof me: dat zijn ouders die echt álles doen om de boel op de rit te krijgen. Daarbij is "je woont wel in mijn huis dus je houdt je aan bepaalde afapraken" echt een ver gepasseerd station, en niet omdat ze te veel meegaan met het kind.
Wel zie ik dat ze het nóg zwaarder hebben door de oordelen van mede-ouders. Opmerkingen als "je moet gewoon wat strenger zijn" of zelfs "geef m maar 2 weekjes aan mij, dan piepte hij wel anders". Sommige mensen hebben echt geen idee waar ze het over hebben.
Dus TO: helaas geen tips maar wel een hart onder de riem, het is loodzwaar.
Wel zie ik dat ze het nóg zwaarder hebben door de oordelen van mede-ouders. Opmerkingen als "je moet gewoon wat strenger zijn" of zelfs "geef m maar 2 weekjes aan mij, dan piepte hij wel anders". Sommige mensen hebben echt geen idee waar ze het over hebben.
Dus TO: helaas geen tips maar wel een hart onder de riem, het is loodzwaar.
woensdag 4 juni 2025 om 15:27
Negeer dit vooral als het niet van toepassing is.... Maar voor de thuiszitters met ASS: hebben jullie al Methylfenidaad / ADHD medicatie geprobeerd?
Ik vond het zelf opvallend dat voor mijn zoon met ADHD de hulpverleners snel de medicijnen aanraadden, maar voor mijn dochter met autisme niet. Tot ik zelf vroeg of het zou helpen, en toen werd meteen duidelijk dat het wel degelijk geadviseerd wordt voor autisme. (maar dus niet door de autisme expert, maar wel door de arts die het kon voorschrijven...)
Schijnbaar liggen de onderliggende oorzaken in het brein zo dicht bij elkaar dat de medicatie heel nuttig kan zijn. Voor mijn dochter was het in ieder geval een wereld van verschil.
Natuurlijk eerst medisch advies vragen, maar als je denkt "ik heb alles al geprobeerd" maar dit nog niet...
Ik vond het zelf opvallend dat voor mijn zoon met ADHD de hulpverleners snel de medicijnen aanraadden, maar voor mijn dochter met autisme niet. Tot ik zelf vroeg of het zou helpen, en toen werd meteen duidelijk dat het wel degelijk geadviseerd wordt voor autisme. (maar dus niet door de autisme expert, maar wel door de arts die het kon voorschrijven...)
Schijnbaar liggen de onderliggende oorzaken in het brein zo dicht bij elkaar dat de medicatie heel nuttig kan zijn. Voor mijn dochter was het in ieder geval een wereld van verschil.
Natuurlijk eerst medisch advies vragen, maar als je denkt "ik heb alles al geprobeerd" maar dit nog niet...
woensdag 4 juni 2025 om 15:55
Hier een zoon van 11 in groep 7, en we zijn bang dat dit uiteindelijk ook zo gaat worden. Hij zit op het speciaal onderwijs en ik ben al gestopt met werken om er elke dag na school voor hem te zijn. Volgend jaar groep 8 en hopelijk mag hij van starten op het VSO. We zijn benieuwd wat de puberteit gaat doen bij hem. Hij maakt nu wel stappen naar meer zelfstandigheid, maar zien hem nu nog echt niet naar de middelbare school gaan. Bij mijn zoon uit het zich vooral in agressie problemen en heel erg de sfeer bepalen in het gezin. Dat is weer de tegenhanger van alleen maar op je kamer zitten.
woensdag 4 juni 2025 om 15:56
Dat is natuurlijk niet gezegd. Hulpverlening kan ook op andere zaken gericht zijn natuurlijk. Dit gaat om minimale zaken om in huis te kunnen blijven wonen. Dat je vastloopt in hulpverlening wil niet automatisch zeggen dat je niet wilt of kunt eten of niet kunt douchen.Lilla schreef: ↑04-06-2025 15:21We hebben het over een puber die al 3 jaar thuis zit, met alle mogelijke hulpverlening. Als de dingen die je noemt haalbaar waren, was het al wel gelukt.
Hoe - concreet - moet TO ervoor zorgen dat een zestienjarige die absoluut weigert, toch aan tafel komt? Of gaat douchen? Ik zie het niet voor me. Je hebt het over "er in meegaan". Maar hoe ziet "er niet in meegaan" er dan uit? Bij een jonger kind snap ik dat wel, maar bij een puber...
En wat is het alternatief?
Ik zeg niet dat het even kan worden opgelost. Daarvoor is uiteindelijk hulpverlening. Maar dat je met kind kijkt naar wat nog wel haalbaar is. En dus blijft proberen met kleine stapjes binnen huis ipv opgeven want kind wil geen hulp. Er zitten nog heel wat stappen tussen de oplossing en vervuiling binnen een gedwongen kader. Dus in contact blijven en kijken wat er wel mogelijk is.
Ik weet natuurlijk ook niet wat het kind van to nog wel kan, wil en doet.
woensdag 4 juni 2025 om 16:09
Dankjulliewel voor alle reacties!
Ik lees ze straks nog eens rustig door, het raakt me ontzettend..
Mijn dochter heeft weinig kleding en wil graag nieuwe kleren, simpel zou je denken.
Ze is ontzettend bang om geld uit te geven(ook als wij het uitgeven) dus dat is al een drempel.
Verder vindt ze kleding te duur en slechte kwaliteit.
Naar de winkel trekt ze slecht. Van ons mag ze online kleding uitzoeken maar dat lukt niet omdat het schuldgevoel dan boven komt bij haar omdat alles te duur etc is volgens haar.
Ik ben zelf vaak naar de stad geweest om kleding voor haar te kopen maar dat gaat 19 van de 20 keer weer retour. Ze blokkeert dan volledig. Nu wilde ze net met mij even naar de stad om te proberen om iets te kopen maar na 3 min was ze helemaal van slag ( huilen, trillen, schouders ingetrokken, een zielig musje) dus weer terug naar huis.
Thuis is ze heel verdrietig; ze wil dit leven niet meer, ze wil niet meer leven…
. En dit is niet de eerste keer.
Ik zie haar steeds proberen, ze wil ook ‘gewoon’ zijn maar het lukt niet.
Ze heeft het jaren geprobeerd op school, enorm op haar tenen gelopen om maar mee te kunnen doen.
Pffff hartverscheurend dit
Ik lees ze straks nog eens rustig door, het raakt me ontzettend..
Mijn dochter heeft weinig kleding en wil graag nieuwe kleren, simpel zou je denken.
Ze is ontzettend bang om geld uit te geven(ook als wij het uitgeven) dus dat is al een drempel.
Verder vindt ze kleding te duur en slechte kwaliteit.
Naar de winkel trekt ze slecht. Van ons mag ze online kleding uitzoeken maar dat lukt niet omdat het schuldgevoel dan boven komt bij haar omdat alles te duur etc is volgens haar.
Ik ben zelf vaak naar de stad geweest om kleding voor haar te kopen maar dat gaat 19 van de 20 keer weer retour. Ze blokkeert dan volledig. Nu wilde ze net met mij even naar de stad om te proberen om iets te kopen maar na 3 min was ze helemaal van slag ( huilen, trillen, schouders ingetrokken, een zielig musje) dus weer terug naar huis.
Thuis is ze heel verdrietig; ze wil dit leven niet meer, ze wil niet meer leven…
. En dit is niet de eerste keer.Ik zie haar steeds proberen, ze wil ook ‘gewoon’ zijn maar het lukt niet.
Ze heeft het jaren geprobeerd op school, enorm op haar tenen gelopen om maar mee te kunnen doen.
Pffff hartverscheurend dit
woensdag 4 juni 2025 om 16:11
Heftig TO 
En ik herken zeker je uitspraak.
Het zijn met name jongeren met ASS en/of HB die uitvallen in het onderwijs en met dit soort schrijnende verhalen. Ik snap het gewoon niet; rapport na rapport verschijnt en toch lukt het niet om hier op grote schaal verandering in te krijgen. Zo verdrietig.
Hier een thuiszitter van 13, uitgevallen sinds september. Ten opzichte van eerdere jaren gaat het goed met hem, gelukkig. Ben er wel veel, heel veel, mee bezig. Het is een baan erbij (en ben dus ook fors minder gaan werken). Het is zo levensbepalend; veel mensen hebben er geen idee van.
En ik herken zeker je uitspraak.
Het zijn met name jongeren met ASS en/of HB die uitvallen in het onderwijs en met dit soort schrijnende verhalen. Ik snap het gewoon niet; rapport na rapport verschijnt en toch lukt het niet om hier op grote schaal verandering in te krijgen. Zo verdrietig.
Hier een thuiszitter van 13, uitgevallen sinds september. Ten opzichte van eerdere jaren gaat het goed met hem, gelukkig. Ben er wel veel, heel veel, mee bezig. Het is een baan erbij (en ben dus ook fors minder gaan werken). Het is zo levensbepalend; veel mensen hebben er geen idee van.
woensdag 4 juni 2025 om 16:13
Een heel praktische tip voor de kleding: ik ben lid van een kledingruiltas. Daar doen bij mij in de stad tientallen mensen aan mee. Er zijn een aantal shoppers gevuld met kleding die mensen niet meer willen. Ik krijg de tas van iemand die in de buurt woont en kan nadat ik heb gekeken of er wat in zit voor mij de tas weer doorgeven aan iemand die een paar straten verderop woont. Soms haal ik er niets uit en soms meerdere dingen. Soms stop ik er iets in, maar vaak ook niet.
Misschien is er bij jullie ook wel zo'n kledingruiltas? De kleding is dus helemaal gratis en je kunt thuis "shoppen". Je kunt je hier aanmelden: https://www.clothingloop.org/nl/users/login/
Misschien is er bij jullie ook wel zo'n kledingruiltas? De kleding is dus helemaal gratis en je kunt thuis "shoppen". Je kunt je hier aanmelden: https://www.clothingloop.org/nl/users/login/
woensdag 4 juni 2025 om 16:13
woensdag 4 juni 2025 om 16:27
Ik wil wel tips geven maar vat het alsjeblieft niet op als oordeel. Ik zou probleren om stukje bij beetje haar leven beter te maken, met kleine stapjes.
Kleding: is het een optie dat jij online dingen uitkiest, dan laat je de plaatjes zien zonder prijs, (even een screenshotje maken van het plaatje in een ander document) en zij mag dan kiezen. Dus 2 shirts, zij kiest er 1. 2 broeken, zij kiest er 1. Dan zeg je dat ze echt niet duur zijn en en je bestelt ze.
Kledingruiltas klinkt ook goed.
Ik heb ook wel eens gehoord: vraag welk cijfer ze nu haar leven geeft van een 1-10. Stel ze zegt nu: het is een 3. Dan ga je samen iets verzinnen waarme het leven naar een 3,5 zou kunnen gaan. Of missschien een 4. Dan probeer je die dingen langzaam in te voeren. (zoals een nieuw shirt of elke dag een lekker ontbijt of ....) En pas als dat helemaal goed gaat, kijk je of het naar een 4,5 zou kunnen gaan.
Soms proberen ze teveel teglijk, zoals weer naar school gaan of "gewoon" zijn. En dat is dan zo onmogelijk dat ze het echt niet meer weten. (en zelf de stad in willen voor kleren ipv online shoppen of jou laten kopen, wat makkelijker zou zijn.)
Zou het een steun zijn voor je als je meer voorbeelden geeft zodat mensen kunnen meedenken?
Kleding: is het een optie dat jij online dingen uitkiest, dan laat je de plaatjes zien zonder prijs, (even een screenshotje maken van het plaatje in een ander document) en zij mag dan kiezen. Dus 2 shirts, zij kiest er 1. 2 broeken, zij kiest er 1. Dan zeg je dat ze echt niet duur zijn en en je bestelt ze.
Kledingruiltas klinkt ook goed.
Ik heb ook wel eens gehoord: vraag welk cijfer ze nu haar leven geeft van een 1-10. Stel ze zegt nu: het is een 3. Dan ga je samen iets verzinnen waarme het leven naar een 3,5 zou kunnen gaan. Of missschien een 4. Dan probeer je die dingen langzaam in te voeren. (zoals een nieuw shirt of elke dag een lekker ontbijt of ....) En pas als dat helemaal goed gaat, kijk je of het naar een 4,5 zou kunnen gaan.
Soms proberen ze teveel teglijk, zoals weer naar school gaan of "gewoon" zijn. En dat is dan zo onmogelijk dat ze het echt niet meer weten. (en zelf de stad in willen voor kleren ipv online shoppen of jou laten kopen, wat makkelijker zou zijn.)
Zou het een steun zijn voor je als je meer voorbeelden geeft zodat mensen kunnen meedenken?
woensdag 4 juni 2025 om 16:37
evelien2010 schreef: ↑04-06-2025 15:56Dat is natuurlijk niet gezegd. Hulpverlening kan ook op andere zaken gericht zijn natuurlijk. Dit gaat om minimale zaken om in huis te kunnen blijven wonen. Dat je vastloopt in hulpverlening wil niet automatisch zeggen dat je niet wilt of kunt eten of niet kunt douchen.
En wat is het alternatief?
Ik zeg niet dat het even kan worden opgelost. Daarvoor is uiteindelijk hulpverlening. Maar dat je met kind kijkt naar wat nog wel haalbaar is. En dus blijft proberen met kleine stapjes binnen huis ipv opgeven want kind wil geen hulp. Er zitten nog heel wat stappen tussen de oplossing en vervuiling binnen een gedwongen kader. Dus in contact blijven en kijken wat er wel mogelijk is.
Ik weet natuurlijk ook niet wat het kind van to nog wel kan, wil en doet.
En waarop baseer jij je kennis? Je hebt zelf een kind dat is vastgelopen en zijn kamer niet meer uitkomt / uitdurft?
woensdag 4 juni 2025 om 16:46
Heel heftig
Buitenstaanders denken vaak te makkelijk
Nu heb ik geen ervaring met wat jouw dochter heeft.
Maar mijn dochter heeft ook problemen (beschadigd zichzelf) hulpverlening is lastig niet iedereen bied hulp voor haar problematiek, degene die het wel doet heeft een wachttijd van 45 weken.
Ze gaat wel gewoon naar school en heeft vrienden (doet niet alles mee wat die doen, voelt zich dan verdrietig dat ze dat niet op kan brengen)
Praat niet graag en heeft niet snel een klik dus maatschappelijk werk ofzo geprobeerd maar deed niets (snapte het ook niet/ dachten er te simpel over)
Dus ja gevoel ongelukkig te zijn en te falen (dat gevoel heb ikzelf) omdat je kind niet goed gaat begrijp ik heel goed
Buitenstaanders denken vaak te makkelijk
Nu heb ik geen ervaring met wat jouw dochter heeft.
Maar mijn dochter heeft ook problemen (beschadigd zichzelf) hulpverlening is lastig niet iedereen bied hulp voor haar problematiek, degene die het wel doet heeft een wachttijd van 45 weken.
Ze gaat wel gewoon naar school en heeft vrienden (doet niet alles mee wat die doen, voelt zich dan verdrietig dat ze dat niet op kan brengen)
Praat niet graag en heeft niet snel een klik dus maatschappelijk werk ofzo geprobeerd maar deed niets (snapte het ook niet/ dachten er te simpel over)
Dus ja gevoel ongelukkig te zijn en te falen (dat gevoel heb ikzelf) omdat je kind niet goed gaat begrijp ik heel goed
woensdag 4 juni 2025 om 16:47
Die opmerkingen over niet meer willen leven breken je als moeder. Mijn zoon is af en toe suïcidaal en het is ondraaglijk.lilakapje schreef: ↑04-06-2025 16:09
Thuis is ze heel verdrietig; ze wil dit leven niet meer, ze wil niet meer leven…
Ik zie haar steeds proberen, ze wil ook ‘gewoon’ zijn maar het lukt niet.
Ze heeft het jaren geprobeerd op school, enorm op haar tenen gelopen om maar mee te kunnen doen.
Pffff hartverscheurend dit
En het gewoon willen zijn. Zo herkenbaar. En dan toch steeds niet lukken.
woensdag 4 juni 2025 om 16:55
Ik heb geen tips. Wat een ontzettend moeilijke situatie voor haar en jullie!
Zelf heb ik de angst dat thuis komen te zitten hier ook een toekomst scenario gaat zijn voor mijn HB dochter. Het gaat nu nog redelijk goed op school en dat wil ik graag vasthouden. Maar ook hier is het steeds één stapje vooruit en weer 10 stappen terug.
Zelf heb ik de angst dat thuis komen te zitten hier ook een toekomst scenario gaat zijn voor mijn HB dochter. Het gaat nu nog redelijk goed op school en dat wil ik graag vasthouden. Maar ook hier is het steeds één stapje vooruit en weer 10 stappen terug.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
