Kinderen
alle pijlers
Joeppie! We zijn bijna compleet.....
zondag 2 november 2008 om 20:48
Hello,
Joep, het begint op te schieten he? Dus jij strijkt nooit? Mmm dat is hier niet echt een optie. Man heeft allemaal overhemden en andere kreukelige dingen. Ikzelf ook wel.
Millie, dat is wel schrikken zeg, dat Kapser ineens in het ziekenhuis belandde... je zal wel moe zijn van alle emoties!
Nijn, hoe is het met je misselijkheid? Helpen de medicijnen?
Lab, ben je begraven onder de verhuisdozen?
grtz E.
Joep, het begint op te schieten he? Dus jij strijkt nooit? Mmm dat is hier niet echt een optie. Man heeft allemaal overhemden en andere kreukelige dingen. Ikzelf ook wel.
Millie, dat is wel schrikken zeg, dat Kapser ineens in het ziekenhuis belandde... je zal wel moe zijn van alle emoties!
Nijn, hoe is het met je misselijkheid? Helpen de medicijnen?
Lab, ben je begraven onder de verhuisdozen?
grtz E.
zondag 2 november 2008 om 20:56
Oh vergeet helemaal over mijn eigen dingen te schrijven 
Mannetje slaapt tegenwoordig weer redelijk. We laten het licht op de gang aan en de deur open, en eigenlijk gaat hij dan 9 van de 10 keer slapen.
Afgelopen vrijdag ben ik weer op het werk geweest. Het was mwah. Er was eigenlijk maar 1 collega die echt naar mijn kind(eren) vroeg. 1 collega, C., negeerde me min of meer. Ze groette me nog net, om vervolgens langs me heen te stuiven om iemand anders (die ze blijkbaar een paar weken niet gezien had) met veel tam-tam om de nek te vliegen. Terwijl ze mij ruim 6 maanden niet gezien had. Ze heeft niet gevraagd hoe het met mij of met Dochter ging, alleen 'hallo'. En dat terwijl ik vroeger zelfs nog een kinderkamp met haar gedaan heb, en ze de eerste was die destijds wist van mijn zwangerschap van Zoon... Ik kan het allemaal heel goed beredeneren waarom ze zo doet (en me bedenken dat het meer over haar zegt dan over mij, etc.). Ik ben namelijk een beetje concurrentie voor haar. Tijdens mijn verloven heeft ze eigenlijk een beetje 'mijn' plekje in het team ingenomen. Ik denk dat ze nu bang is dat ik dat weer terug kom pikken. Tijdens mijn vorige verlof en ook nu weer is er veel stress en spanning op het werk geweest. Ik heb dat natuurlijk niet meegemaakt, heb er ook geen last van gehad. Tussen mijn verloven in heeft ze me ook een keer duidelijk gemaakt dat "door alle spanningen op het werk zij en een aantal collega's een hele sterke band hadden gekregen, ze waren een soort familie van elkaar geworden". Ze heeft me toen ook een soort van duidelijk gemaakt dat ik daar dus niet bij hoor. En ik denk dat ze met haar gedrag nu weer zo'n signaal wil afgeven, dat ik vooral niet moet denken dat ik 'zomaar' weer word opgenomen in de groep. Zoiets. Iets anders kan ik er namelijk niet van maken.
Ik ben er wel even verdrietig van geweest. Kom je heel blij weer terug op je werk, word je gewoon door een collega genegeerd. Maargoed, het zegt meer over haar dan over mij en bovendien deden heel veel andere collega's wel aardig en belangstellend, daar moet ik me dan maar aan vasthouden.
(En toen ik thuiskwam zat er een schat van een meisje heeeel breed naar me te glimlachen. Daat maakt echt Heel Veel Goed!!)
Veel last van hormonen nog hier. Ik hoorde "Dochters" van Marco Borsato en toen zat ik keihard te brullen. "Boehoehoee ze worden zo snel groooooooot!"
Mannetje slaapt tegenwoordig weer redelijk. We laten het licht op de gang aan en de deur open, en eigenlijk gaat hij dan 9 van de 10 keer slapen.
Afgelopen vrijdag ben ik weer op het werk geweest. Het was mwah. Er was eigenlijk maar 1 collega die echt naar mijn kind(eren) vroeg. 1 collega, C., negeerde me min of meer. Ze groette me nog net, om vervolgens langs me heen te stuiven om iemand anders (die ze blijkbaar een paar weken niet gezien had) met veel tam-tam om de nek te vliegen. Terwijl ze mij ruim 6 maanden niet gezien had. Ze heeft niet gevraagd hoe het met mij of met Dochter ging, alleen 'hallo'. En dat terwijl ik vroeger zelfs nog een kinderkamp met haar gedaan heb, en ze de eerste was die destijds wist van mijn zwangerschap van Zoon... Ik kan het allemaal heel goed beredeneren waarom ze zo doet (en me bedenken dat het meer over haar zegt dan over mij, etc.). Ik ben namelijk een beetje concurrentie voor haar. Tijdens mijn verloven heeft ze eigenlijk een beetje 'mijn' plekje in het team ingenomen. Ik denk dat ze nu bang is dat ik dat weer terug kom pikken. Tijdens mijn vorige verlof en ook nu weer is er veel stress en spanning op het werk geweest. Ik heb dat natuurlijk niet meegemaakt, heb er ook geen last van gehad. Tussen mijn verloven in heeft ze me ook een keer duidelijk gemaakt dat "door alle spanningen op het werk zij en een aantal collega's een hele sterke band hadden gekregen, ze waren een soort familie van elkaar geworden". Ze heeft me toen ook een soort van duidelijk gemaakt dat ik daar dus niet bij hoor. En ik denk dat ze met haar gedrag nu weer zo'n signaal wil afgeven, dat ik vooral niet moet denken dat ik 'zomaar' weer word opgenomen in de groep. Zoiets. Iets anders kan ik er namelijk niet van maken.
Ik ben er wel even verdrietig van geweest. Kom je heel blij weer terug op je werk, word je gewoon door een collega genegeerd. Maargoed, het zegt meer over haar dan over mij en bovendien deden heel veel andere collega's wel aardig en belangstellend, daar moet ik me dan maar aan vasthouden.
(En toen ik thuiskwam zat er een schat van een meisje heeeel breed naar me te glimlachen. Daat maakt echt Heel Veel Goed!!)
Veel last van hormonen nog hier. Ik hoorde "Dochters" van Marco Borsato en toen zat ik keihard te brullen. "Boehoehoee ze worden zo snel groooooooot!"
zondag 2 november 2008 om 21:22
He Eef: Dat is dan een flinke tegenvaller om zo terug te komen op je werk. Het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar geef het een paar dagen en hopelijk trekt het allemaal bij.
Millie: Wat een heftig vehaal zeg, jee gelukkig is alles goed afgelopen.
Joep: Niks strijken, haha ik heb dat ook hoor, echt alleen het hoognodige.
Ja en dan hier: Gelukkig gaat het redelijk goed weer, buiten de kwaaltjes die ik al weken heb, maar kiespijn is weggebleven.....
Nou ik ga zo lekker slapen en morgen weer naar het ziekenhuis. Julie horen wel weer van me.
Joan
Millie: Wat een heftig vehaal zeg, jee gelukkig is alles goed afgelopen.
Joep: Niks strijken, haha ik heb dat ook hoor, echt alleen het hoognodige.
Ja en dan hier: Gelukkig gaat het redelijk goed weer, buiten de kwaaltjes die ik al weken heb, maar kiespijn is weggebleven.....
Nou ik ga zo lekker slapen en morgen weer naar het ziekenhuis. Julie horen wel weer van me.
Joan
maandag 3 november 2008 om 22:02
Hmmm. Joan of Joanman, één van de twee staat als online bij MSN, maar geen antwoord. En op Joans Hyves heeft iemand blije klappende emoticons achtergelaten.
Dus optie 1: Madame heeft kinderen ter wereld gebracht, en de computer staat thuis nog aan. Natuurlijk zit M. verdwaasd in het ziekenhuis naast Joan bij te komen van de bevalling.....
Optie 2: M. zit online en vindt mijn berichten doodeng. Hij denkt dat als hij mij negeert, ik in werkelijkheid vast niet besta. Joan ligt met haar voetjes omhoog een boek te lezen en ze heeft een vriendin met humor, want die vriendin laat blije emoticons achter op hyves.
Optie 3: ik heb te veel fantasie.
(Belle, ik had niet gedacht dat jij het ooit over 'beebs' zou hebben. Engerd).
Dus optie 1: Madame heeft kinderen ter wereld gebracht, en de computer staat thuis nog aan. Natuurlijk zit M. verdwaasd in het ziekenhuis naast Joan bij te komen van de bevalling.....
Optie 2: M. zit online en vindt mijn berichten doodeng. Hij denkt dat als hij mij negeert, ik in werkelijkheid vast niet besta. Joan ligt met haar voetjes omhoog een boek te lezen en ze heeft een vriendin met humor, want die vriendin laat blije emoticons achter op hyves.
Optie 3: ik heb te veel fantasie.
(Belle, ik had niet gedacht dat jij het ooit over 'beebs' zou hebben. Engerd).
maandag 3 november 2008 om 22:57
Hoera! én Hoera!
Vanmiddag is Joan spontaan bevallen van zoon B. en na een spoedkeizersnee van dochter N.
Het was erg heftig, ze heeft veel bloed verloren en heeft veel pijn en is nu helemaal kapot.
De volledige namen zet ik hier liever niet neer, daar mag Joan zelf over beslissen zodra ze daar weer toe in staat is. Laat ik wel verklappen dat het twee hele leuke en mooie namen zijn!
Vanmiddag is Joan spontaan bevallen van zoon B. en na een spoedkeizersnee van dochter N.
Het was erg heftig, ze heeft veel bloed verloren en heeft veel pijn en is nu helemaal kapot.
De volledige namen zet ik hier liever niet neer, daar mag Joan zelf over beslissen zodra ze daar weer toe in staat is. Laat ik wel verklappen dat het twee hele leuke en mooie namen zijn!
dinsdag 4 november 2008 om 10:04
Nu even ego..
Hier gaat het zijn gangetje..
Ben een stukje minder zwak en kan weer een heeeeel klein beetje meer. Ik ben afgelopen paar dagen een paar keer een rondje wezen lopen en daarna was ik kapot, maar ik ben weer buiten geweest..
Wel ben ik nog steeds regelmatig (eigenlijk meer dan de helft van de dag) kots, maar dan ook ook kots beroerd. Geef lang niet meer zo vaak over als eerst, maar nog steeds geef ik regelmatig over..
Het is vooral slijm en ik wil dan ook dokter bellen morgen, dat ik mijn urine weer wil laten testen op ketonen en als die er weer niet meer zijn, of ik dan toch alsjeblieft mag proberen fluimycil te slikken in de hoop dat ik dan minder last krijg van misselijkheid.
Natuurlijk ben ik nog steeds niet aan het werk en de boeken worden hier verslonden!
Verder weinig puf om te reageren op iedereen en ik lees trouw mee, maar gewoon geen puf om zelf te posten...sorry...terwijl ik nog wel tegen Eef zei dat ik het zo jammer vond dat er zooo weinig werd geschreven de laatste tijd...
Nouja komt wel weer goed...
Joan Geniet ervan! en laat je lekker verwennen door man en kraamhulp als je straks thuis bent!!
Hier gaat het zijn gangetje..
Ben een stukje minder zwak en kan weer een heeeeel klein beetje meer. Ik ben afgelopen paar dagen een paar keer een rondje wezen lopen en daarna was ik kapot, maar ik ben weer buiten geweest..
Wel ben ik nog steeds regelmatig (eigenlijk meer dan de helft van de dag) kots, maar dan ook ook kots beroerd. Geef lang niet meer zo vaak over als eerst, maar nog steeds geef ik regelmatig over..
Het is vooral slijm en ik wil dan ook dokter bellen morgen, dat ik mijn urine weer wil laten testen op ketonen en als die er weer niet meer zijn, of ik dan toch alsjeblieft mag proberen fluimycil te slikken in de hoop dat ik dan minder last krijg van misselijkheid.
Natuurlijk ben ik nog steeds niet aan het werk en de boeken worden hier verslonden!
Verder weinig puf om te reageren op iedereen en ik lees trouw mee, maar gewoon geen puf om zelf te posten...sorry...terwijl ik nog wel tegen Eef zei dat ik het zo jammer vond dat er zooo weinig werd geschreven de laatste tijd...
Nouja komt wel weer goed...
Joan Geniet ervan! en laat je lekker verwennen door man en kraamhulp als je straks thuis bent!!
dinsdag 4 november 2008 om 14:12
woensdag 5 november 2008 om 21:56
Kom even binnenzeilen om Nijn een Megagrote Bemoedigende Knuffel te geven. Kotsen sucks, maar niet lekker zelf voor Yara kunnen zorgen is natuurlijk helemaal vreselijk.
Oh jee, nu ben je natuurlijk weer helemaal misselijk van al dit geknuffel (maak je geen zorgen om de kotsvlekken op mijn schouder, Fiepie snuit ook altijd haar neus op mijn schouders, dus eh..)?
Zal ik ook nog even met alle geijkte kreten aankomen?
Het is/wordt een heel sterk kind! En misschien na 12 weken, waarschijnlijk na 16 weken en anders toch wel na 20 weken zal het een stuk beter met je gaan. En na de zwangerschap vergéét je dit gewoon weer.
En dan het hoofdstuk tips (alsof je nog niet alles geprobeerd hebt):
- Emefasene, Cyclizine, Domperidom, Primperan(!) en Zofrax.
- Gemberthee, een klein stukje van een gemberbolletje, gemberwortel, ginger ale, pepermunt, cola zonder prik, Seabands armbandjes (!), acupunctuur, wichelroede, frisse lucht, citroen, homeopathisch......
En dan tenslotte het belangrijkste: Oók als je plat ligt, óók als je niets kunt, óók als je niets kunt verdragen, óók als je niet blij, vrij en vrolijk kan reageren, dán ben je nog de beste moeder voor Yara die er maar kan zijn!
Liefs, Lab.
Oh jee, nu ben je natuurlijk weer helemaal misselijk van al dit geknuffel (maak je geen zorgen om de kotsvlekken op mijn schouder, Fiepie snuit ook altijd haar neus op mijn schouders, dus eh..)?
Zal ik ook nog even met alle geijkte kreten aankomen?
Het is/wordt een heel sterk kind! En misschien na 12 weken, waarschijnlijk na 16 weken en anders toch wel na 20 weken zal het een stuk beter met je gaan. En na de zwangerschap vergéét je dit gewoon weer.
En dan het hoofdstuk tips (alsof je nog niet alles geprobeerd hebt):
- Emefasene, Cyclizine, Domperidom, Primperan(!) en Zofrax.
- Gemberthee, een klein stukje van een gemberbolletje, gemberwortel, ginger ale, pepermunt, cola zonder prik, Seabands armbandjes (!), acupunctuur, wichelroede, frisse lucht, citroen, homeopathisch......
En dan tenslotte het belangrijkste: Oók als je plat ligt, óók als je niets kunt, óók als je niets kunt verdragen, óók als je niet blij, vrij en vrolijk kan reageren, dán ben je nog de beste moeder voor Yara die er maar kan zijn!
Liefs, Lab.
donderdag 6 november 2008 om 06:00
Ha,
Daaar zit ik dan, eerste serieuze werkdag, 3 uur slaap omdat ik eerst niet kon slapen (kiespijn) en omdat daarna Zoon door het lint ging. Zit nu te kolven want Dochter komt doorgaans echt veel later voor voeding, dus die wilde ik het niet aandoen om haar om kwart voor zes uit haar bedje te plukken. Ben benieuwd hoeveel koffie ik vandaag ga drinken...
Daaar zit ik dan, eerste serieuze werkdag, 3 uur slaap omdat ik eerst niet kon slapen (kiespijn) en omdat daarna Zoon door het lint ging. Zit nu te kolven want Dochter komt doorgaans echt veel later voor voeding, dus die wilde ik het niet aandoen om haar om kwart voor zes uit haar bedje te plukken. Ben benieuwd hoeveel koffie ik vandaag ga drinken...
donderdag 6 november 2008 om 10:14
Labje: LIEF!!!!!!
Ik vind je echt een schatje en de knuffels deden me erg goed...en wees niet bang, ik heb je niet onder gespuugd, want na gisteravond kan ik me niet voorstellen dat ik ook nog kan spugen, want Mén wat heb ik lopen kotsen....
Maargoed...ik heb wel de ALLER ALLER liefste man die er bestaat..dat dan weer wel...
Liefs
Ik vind je echt een schatje en de knuffels deden me erg goed...en wees niet bang, ik heb je niet onder gespuugd, want na gisteravond kan ik me niet voorstellen dat ik ook nog kan spugen, want Mén wat heb ik lopen kotsen....
Maargoed...ik heb wel de ALLER ALLER liefste man die er bestaat..dat dan weer wel...
Liefs
vrijdag 7 november 2008 om 13:50
En nogmaals een melding.
Gisteren heb ik een voetenzak voor het gupje in elkaar geknutseld en daar ga ik zo mee verder.
Verder niet zoveel spannends te melden.
Meisje gaat vanacht en morgen bij opa en oma slapen, das wel lekker.
Joan bedankt voor je kaartje ik vind hem erg leuk.
Nijn wat naar dat er nog niet echt schot in de zaak zit.
Eef; heerlijk he dat het werken weer is begonnen Dat geveol van werken terwijl je 3 keer een voeding hebt gegeven en dus nauwelijks hebt geslapen kan ik me nog heel goed terug halen en is NIET leuk.
Hopelijk geen driftbuien meer voor jou!
ik ga weer aan de knutsel.
liefs Joep
Gisteren heb ik een voetenzak voor het gupje in elkaar geknutseld en daar ga ik zo mee verder.
Verder niet zoveel spannends te melden.
Meisje gaat vanacht en morgen bij opa en oma slapen, das wel lekker.
Joan bedankt voor je kaartje ik vind hem erg leuk.
Nijn wat naar dat er nog niet echt schot in de zaak zit.
Eef; heerlijk he dat het werken weer is begonnen Dat geveol van werken terwijl je 3 keer een voeding hebt gegeven en dus nauwelijks hebt geslapen kan ik me nog heel goed terug halen en is NIET leuk.
Hopelijk geen driftbuien meer voor jou!
ik ga weer aan de knutsel.
liefs Joep
vrijdag 7 november 2008 om 18:49
Hello
Daar zijn we dan thuis, eindelijk.
Op mijn verjaardag heb ik het mooiste cadeau mee naar huis genomen, mijn mooi zoon Bart en mijn mooie dochter Nanne.
Ik zal even in het kort het verhaal vertellen, wnat ik ben helemaal kapot. Heb een HB van 4.1. Maar mocht gelukkig naar huis.
Maandagmorgen om 7.00 moesten we ons melden in het zh om de bevalling in te leiden. Tot een uur of half 1 gebeurde er niets, Had nog zoiets van, schroef dat maar op, maar dat was te snel gezegd, waah want om 13.00 uur begon het als een storm, ik wist van gekkigheid niet waar ik het moest zoeken, wat een pijn, zeg en ik wilde geen pijnstilling zei ik van te voren, maar Manlief vroeg toen wanneer het moment was om daar toch over na te denken en toen zeiden ze nu, want het werd te heftig voor mij (beetje paniek) Dus ruggeprik, op dat moment 4 cm ontsluiting en er werd me toen gezegd dat het nog een uur of 5/6 zou duren (uur per cm) Ik dacht dat ik gek werd, op dat moment 10 minuten daarna, had ik het idee dat ik moest poepen, op de po, nee er weer af, nee er weer op, toen had de arts zoiets van: He dit lijkt wel persdrang, maar wel erg snel. Maar ze voelde en ik had idd 10 cm ontsluiting, nou als ik kon springen had ik dat gedaan. En wat deed dat zeer zeg, jullie hadden me dat wel mogen zeggen hoor!!!! maar een half uur daarna werd Bart geboren via de natuurlijke manier. Helaas lag Nanne dwars en heeft de gynaecoloog geporobeerd om inwendig te draaien, maar dat lukte niet. Ze waren toen bang dat de navelstreng zou inzakken met alle gevolgen van dien, dus moest ik met spoed naar de OK en daar werd een spoed keizersnee uitgevoerd. Heb bijna 3 liter bloed verloren en Nanne moets even wat zuurstof krijgen en even wat hartmassage, maar het ging snel erg goed. Ze wogen 2640 gram en 2850, heb ze steeds bij me op de kamer gehad en dat was werkelijk genieten. Helaas lukte BV niet, ivm spruw (nav antibiotica vorige week hogere kans hierop en helaas) Zou eigenlijk gisteren naar huis mogen, maar had steeds de neiging tot flauwvallen bij enige inspanning, dus besloten om nog een dag te blijven en vandaag ook bijna niet naar huis, maar vanmiddag om half 1 thuisgekomen en ben werkelijk waar helemaal kapot, maar geniet met volle teugen.
Voor foto's kun je op mijn Hyves kijken, ben nog ebzig om alles op Picasa te zetten (Manlief gaat dat doen, nu nog geen puf voor.)
Ik ga weer lekker op bed en kom gauw weer.
Lekker ego even, maar het is niet anders.
Gr Trotse mama van 2
Daar zijn we dan thuis, eindelijk.
Op mijn verjaardag heb ik het mooiste cadeau mee naar huis genomen, mijn mooi zoon Bart en mijn mooie dochter Nanne.
Ik zal even in het kort het verhaal vertellen, wnat ik ben helemaal kapot. Heb een HB van 4.1. Maar mocht gelukkig naar huis.
Maandagmorgen om 7.00 moesten we ons melden in het zh om de bevalling in te leiden. Tot een uur of half 1 gebeurde er niets, Had nog zoiets van, schroef dat maar op, maar dat was te snel gezegd, waah want om 13.00 uur begon het als een storm, ik wist van gekkigheid niet waar ik het moest zoeken, wat een pijn, zeg en ik wilde geen pijnstilling zei ik van te voren, maar Manlief vroeg toen wanneer het moment was om daar toch over na te denken en toen zeiden ze nu, want het werd te heftig voor mij (beetje paniek) Dus ruggeprik, op dat moment 4 cm ontsluiting en er werd me toen gezegd dat het nog een uur of 5/6 zou duren (uur per cm) Ik dacht dat ik gek werd, op dat moment 10 minuten daarna, had ik het idee dat ik moest poepen, op de po, nee er weer af, nee er weer op, toen had de arts zoiets van: He dit lijkt wel persdrang, maar wel erg snel. Maar ze voelde en ik had idd 10 cm ontsluiting, nou als ik kon springen had ik dat gedaan. En wat deed dat zeer zeg, jullie hadden me dat wel mogen zeggen hoor!!!! maar een half uur daarna werd Bart geboren via de natuurlijke manier. Helaas lag Nanne dwars en heeft de gynaecoloog geporobeerd om inwendig te draaien, maar dat lukte niet. Ze waren toen bang dat de navelstreng zou inzakken met alle gevolgen van dien, dus moest ik met spoed naar de OK en daar werd een spoed keizersnee uitgevoerd. Heb bijna 3 liter bloed verloren en Nanne moets even wat zuurstof krijgen en even wat hartmassage, maar het ging snel erg goed. Ze wogen 2640 gram en 2850, heb ze steeds bij me op de kamer gehad en dat was werkelijk genieten. Helaas lukte BV niet, ivm spruw (nav antibiotica vorige week hogere kans hierop en helaas) Zou eigenlijk gisteren naar huis mogen, maar had steeds de neiging tot flauwvallen bij enige inspanning, dus besloten om nog een dag te blijven en vandaag ook bijna niet naar huis, maar vanmiddag om half 1 thuisgekomen en ben werkelijk waar helemaal kapot, maar geniet met volle teugen.
Voor foto's kun je op mijn Hyves kijken, ben nog ebzig om alles op Picasa te zetten (Manlief gaat dat doen, nu nog geen puf voor.)
Ik ga weer lekker op bed en kom gauw weer.
Lekker ego even, maar het is niet anders.
Gr Trotse mama van 2
vrijdag 7 november 2008 om 19:43
Jeetje Joan wat een verhaal! Is niet echt vreemd dat je flauwvalt met een Hb van 4,1!!!!!!
heb je geen zakken bloed gekregen??
Wat heerlijk dat je al naar huis kon....
qua borstvoeding is het misschien een schale troost dat manlief nu ook 1 kind kan voeden en jij de ander!!!
Sterkte de eerste nacht thuis! Slaap lekker meid
heb je geen zakken bloed gekregen??
Wat heerlijk dat je al naar huis kon....
qua borstvoeding is het misschien een schale troost dat manlief nu ook 1 kind kan voeden en jij de ander!!!
Sterkte de eerste nacht thuis! Slaap lekker meid
vrijdag 7 november 2008 om 19:47
Ik zat net op hyves te spieken en ik zag dat je al foto's had geplaatst en nu heb je hier ook al geschreven. Wat is Bart een mooi kereltje en Nanne is ook een schatje.
Wat heftig zeg, zo snel van 4 naar 10 cm. En dan ook nog een natuurlijke bevalling en een keizersnee. Jammer dat de bv niet lukt, al lijkt me dat ook wel erg zwaar met 2.
Joan, sterk aan en geniet van je beide kindjes. Ik vind het echt super dat je ons zo op de hoogte houdt.
Nijn: jee die zwangerschap van jou is ook echt zwaar zeg. Ik had echt voor je gehoopt dat het inmiddels iets beter met je zou gaan. voor jou ook.
Joep: druk aan het knutselen..mm...ook een vorm van nesteldrang. Je komt vrij relaxed over. Trek je het allemaal nog of beginnen de laatste loodjes ook voor jou zwaar te wegen?
Eef: wat is C. een stomme collega zeg. Dat is echt niet leuk terug komen. Doet de rest wel normaal tegen je? En wie weet draait ze inderdaad nog een beetje bij.
We krijgen visite...ik wilde net met een beker warme chocolademelk op de bank gtst gaan kijken.
Tot snel.
Wat heftig zeg, zo snel van 4 naar 10 cm. En dan ook nog een natuurlijke bevalling en een keizersnee. Jammer dat de bv niet lukt, al lijkt me dat ook wel erg zwaar met 2.
Joan, sterk aan en geniet van je beide kindjes. Ik vind het echt super dat je ons zo op de hoogte houdt.
Nijn: jee die zwangerschap van jou is ook echt zwaar zeg. Ik had echt voor je gehoopt dat het inmiddels iets beter met je zou gaan. voor jou ook.
Joep: druk aan het knutselen..mm...ook een vorm van nesteldrang. Je komt vrij relaxed over. Trek je het allemaal nog of beginnen de laatste loodjes ook voor jou zwaar te wegen?
Eef: wat is C. een stomme collega zeg. Dat is echt niet leuk terug komen. Doet de rest wel normaal tegen je? En wie weet draait ze inderdaad nog een beetje bij.
We krijgen visite...ik wilde net met een beker warme chocolademelk op de bank gtst gaan kijken.
Tot snel.
