Kinderen
alle pijlers
keizersnee onder gehele narcose
vrijdag 27 februari 2009 om 15:44
Hoi!
ik ben momenteel 35 weken zwanger van mijn eerste kindje. In verband met mijn medische achtergrond zal ik binnen vier weken (tenzij het zich natuurlijk eerlijk aandient) een geplande keizersnee ondergaan. Omdat ik geen rugge(n)prik mag hebben, zal de ingreep onder gehele narcose plaatsvinden. Tegen de ingreep op zich zie ik helemaal niet op, maar ik maak me toch wel enigzins druk om twee andere dingen...
Hoe lang duurt het voordat die narcose voorbij is en ik weer (helemaal) aanspreekbaar ben? En wanneer zie ik mijn kindje voor het eerst?
Is er iemand die hier ervaring mee heeft en mij iets meer kan vertellen? Thnx!
Groetjes van bijna mama Janne
ik ben momenteel 35 weken zwanger van mijn eerste kindje. In verband met mijn medische achtergrond zal ik binnen vier weken (tenzij het zich natuurlijk eerlijk aandient) een geplande keizersnee ondergaan. Omdat ik geen rugge(n)prik mag hebben, zal de ingreep onder gehele narcose plaatsvinden. Tegen de ingreep op zich zie ik helemaal niet op, maar ik maak me toch wel enigzins druk om twee andere dingen...
Hoe lang duurt het voordat die narcose voorbij is en ik weer (helemaal) aanspreekbaar ben? En wanneer zie ik mijn kindje voor het eerst?
Is er iemand die hier ervaring mee heeft en mij iets meer kan vertellen? Thnx!
Groetjes van bijna mama Janne
maandag 2 maart 2009 om 21:38
quote:fleurtje schreef op 02 maart 2009 @ 17:10:
[...]
Juist omdat ik een peuter rond had hobbelen kon (en wilde) ik er niet aan toegeven.
En dat van je zus, tja... Ik zou daar niet aan moeten denken, maar ieder zijn ding.
Dat 'aan toegeven' stoort me eerlijk gezegd een beetje. Het is een behoorlijk zware operatie. Dat je dan rustiger aan doet, je rust neemt en gesjouw een paar weken aan een ander overlaat lijken me dan volstrekt normaal. Dat is niet 'er aan toegeven' dat is verstandig met je herstel omgaan.
Dat jij zo snel herstelt vind ik heel fijn voor je maar dat is zeker niet de standaard.
[...]
Juist omdat ik een peuter rond had hobbelen kon (en wilde) ik er niet aan toegeven.
En dat van je zus, tja... Ik zou daar niet aan moeten denken, maar ieder zijn ding.
Dat 'aan toegeven' stoort me eerlijk gezegd een beetje. Het is een behoorlijk zware operatie. Dat je dan rustiger aan doet, je rust neemt en gesjouw een paar weken aan een ander overlaat lijken me dan volstrekt normaal. Dat is niet 'er aan toegeven' dat is verstandig met je herstel omgaan.
Dat jij zo snel herstelt vind ik heel fijn voor je maar dat is zeker niet de standaard.
maandag 2 maart 2009 om 22:52
Pammie, ik snap oprecht deze zin van jou dan niet:
Al had ik het gewild dan had ik er nog niet aan toe kunnen geven, omdat ik al een peutertje had rondhobbelen
Juist omdát ik een peuter had rondlopen, kon ik niet blijven liggen of even rustig aan doen. Misschien een week of twee niet teveel tillen, maar dan houdt het ook wel weer op.
En ja, ik vind dat mensen zich soms best wat meer mogen vermannen, ja.
Al had ik het gewild dan had ik er nog niet aan toe kunnen geven, omdat ik al een peutertje had rondhobbelen
Juist omdát ik een peuter had rondlopen, kon ik niet blijven liggen of even rustig aan doen. Misschien een week of twee niet teveel tillen, maar dan houdt het ook wel weer op.
En ja, ik vind dat mensen zich soms best wat meer mogen vermannen, ja.
maandag 2 maart 2009 om 22:57
maandag 2 maart 2009 om 23:01
quote:dropje schreef op 28 februari 2009 @ 12:33:
Ik heb eerst 16 uur aan de weeënopwekkers gelegen vanwege HELLP, daarna dus die spoedkeizersnede. De reden voor de spoed is vaak ook de reden voor het langzamere herstel, ik denk echt dat het verschil uitmaakt als je je kunt voorbereiden op de operatie en je niet al uitgeput bent van alle goedbedoelde pogingen om je kind ter wereld te laten komen.Denk het zeker, dropje. Ik had ook HELLP. Als je weet dat je de OK in gaat, wel of niet algehele verdoving, ben je toch voorbereid. Ik ben diverse keren geopereerd, volledig verdoofd, en ruggenprikken, en het simpele feit dat ik het wist maakte een verschil. Ik was bijv. bij de spoedkeizersnede helemaal mijn tijdsbesef kwijt. Ik werd pas in de avond wakker, maar voor mijn gevoel was het nog steeds volop middag.
Ik heb eerst 16 uur aan de weeënopwekkers gelegen vanwege HELLP, daarna dus die spoedkeizersnede. De reden voor de spoed is vaak ook de reden voor het langzamere herstel, ik denk echt dat het verschil uitmaakt als je je kunt voorbereiden op de operatie en je niet al uitgeput bent van alle goedbedoelde pogingen om je kind ter wereld te laten komen.Denk het zeker, dropje. Ik had ook HELLP. Als je weet dat je de OK in gaat, wel of niet algehele verdoving, ben je toch voorbereid. Ik ben diverse keren geopereerd, volledig verdoofd, en ruggenprikken, en het simpele feit dat ik het wist maakte een verschil. Ik was bijv. bij de spoedkeizersnede helemaal mijn tijdsbesef kwijt. Ik werd pas in de avond wakker, maar voor mijn gevoel was het nog steeds volop middag.
maandag 2 maart 2009 om 23:17
quote:fleurtje schreef op 02 maart 2009 @ 22:59:
Dus je bedoelt met die zin (ja, ik vind hem met uitleg alleen maar ingewikkelder geworden... ) dat je het sowieso rustig aan wilde doen, peuter of niet?
Nee, juist niet. Lees nou eens een keer, het staat er toch gewoon
Ik had niet in de planning om rustig aan te doen na mijn bevalling. Juist niet. Ik had me er op verheugd om na een weekje lammen (een weekje mag toch wel ) lekker met mijn kindjes bezig te zijn. Die keizersnede gooide roet in het eten voor wat betreft mijn idee van de kraamtijd. Ik heb echt pijn gehad die eerste weken.
Uiteraard had ik me van te voren gerealiseerd dat het geen rustige kraamtijd zou worden door peuter. Maar die peuter, hoe graag ik ook gewoon een gezellige moeder voor haar wilde zijn, maakte het wel lastig om snel te herstellen. Terwijl ik regelmatig aan mijn lichaam voelde dat ik rust moest nemen, simpelweg omdat de wond weer pijn ging doen als ik teveel deed. En dan is je 'vermannen' makkelijker gezegd dan gedaan. Wat ik pijnlijk vind, voel jij wellicht amper. Pijn is zo subjectief, je kunt niet voor iemand bepalen of zij zich dan maar een schop onder de kont moet geven. Omdat jij toevallig veel minder last had.
Dus je bedoelt met die zin (ja, ik vind hem met uitleg alleen maar ingewikkelder geworden... ) dat je het sowieso rustig aan wilde doen, peuter of niet?
Nee, juist niet. Lees nou eens een keer, het staat er toch gewoon
Ik had niet in de planning om rustig aan te doen na mijn bevalling. Juist niet. Ik had me er op verheugd om na een weekje lammen (een weekje mag toch wel ) lekker met mijn kindjes bezig te zijn. Die keizersnede gooide roet in het eten voor wat betreft mijn idee van de kraamtijd. Ik heb echt pijn gehad die eerste weken.
Uiteraard had ik me van te voren gerealiseerd dat het geen rustige kraamtijd zou worden door peuter. Maar die peuter, hoe graag ik ook gewoon een gezellige moeder voor haar wilde zijn, maakte het wel lastig om snel te herstellen. Terwijl ik regelmatig aan mijn lichaam voelde dat ik rust moest nemen, simpelweg omdat de wond weer pijn ging doen als ik teveel deed. En dan is je 'vermannen' makkelijker gezegd dan gedaan. Wat ik pijnlijk vind, voel jij wellicht amper. Pijn is zo subjectief, je kunt niet voor iemand bepalen of zij zich dan maar een schop onder de kont moet geven. Omdat jij toevallig veel minder last had.
maandag 2 maart 2009 om 23:43
Pammie, natuurlijk deed die wond bij mij de eerste dagen ook zeer. Maar ik verbaas me gewoon enorm. Dit is nl de enige plek (het forum), waar ik hoor van vrouwen dat ze zo lang moesten herstellen van een keizersnee. Irl ken ik ze nl niet.
En natuurlijk is pijn subjectief, maar ik ben er wel van overtuigd dat er ook nog iets tussen 'dezelfde dag weer staan' en 'twee weken plat' moet zitten... En dat laatste, dat lees ik hier op het forum best veel (en dan heb ik het dus niet over vrouwen die een problematische zwangerschap hadden door bv HELLP).
En natuurlijk is pijn subjectief, maar ik ben er wel van overtuigd dat er ook nog iets tussen 'dezelfde dag weer staan' en 'twee weken plat' moet zitten... En dat laatste, dat lees ik hier op het forum best veel (en dan heb ik het dus niet over vrouwen die een problematische zwangerschap hadden door bv HELLP).
dinsdag 3 maart 2009 om 09:16
Onze middelste is met een spoed keizersnede midden in de nacht na 3 hele dagen vol weeenstormen e.d gehaald. Onder algehele narcose. Ik kwam alleen bij op de ic met nog een zuurstofbrilletje in en een slang in mijn neus, en pas na een paar uur mocht ik pas mijn dochter zien. Mijn man mocht niet mee de operatie kamer in, maar alles er vlak voor en direct erna heeft hij gefilmt, en daar ben ik tot op de dag van vandaag heel dankbaar voor. Ik heb deze hele ervaring best wel traumatisch gevonden. Onze laatste, een zoon, is gehaald met 38 weken, een geplande keizersnede dus, mét ruggenprik, man-oh-man, wat een verademing.
Toch was de eerste bevalling, lang, zwaar, en heftig, de enige die wel gewoon vaginaal is gelukt. Ik hou er in die zin mooie herinneringen aan over, dat ik iig 1 keer dat heb mogen meemaken. Ik vond het een bijzondere ervaring, absoluut.
Maar kwa herstel, pijn, etc, teken ik dan weer voor die laatste. Het ging allemaal, achteraf gezien vooral dan, zwaar relaxt, omdat ik van te voren lekker heb kunnen uitslapen, geen uren en uren weeen heb gehad, en nadien een eigen kamer had, waar ik heerlijk kon bijkomen 3 dagen lang. En wat ook scheelt, ik was alweer een stuk ervarener.
Suc6 met je bevalling!
Toch was de eerste bevalling, lang, zwaar, en heftig, de enige die wel gewoon vaginaal is gelukt. Ik hou er in die zin mooie herinneringen aan over, dat ik iig 1 keer dat heb mogen meemaken. Ik vond het een bijzondere ervaring, absoluut.
Maar kwa herstel, pijn, etc, teken ik dan weer voor die laatste. Het ging allemaal, achteraf gezien vooral dan, zwaar relaxt, omdat ik van te voren lekker heb kunnen uitslapen, geen uren en uren weeen heb gehad, en nadien een eigen kamer had, waar ik heerlijk kon bijkomen 3 dagen lang. En wat ook scheelt, ik was alweer een stuk ervarener.
Suc6 met je bevalling!
dinsdag 3 maart 2009 om 10:22
Tuurlijk, als ik het voor het zeggen had, zou ik ook gaan voor de normale bevalling. Helaas heb ik geen keus in verband met medische indicatie. Dit is ook de reden dat ik onder gehele narcose moet en geen ruggenprik krijg.
Eigenlijk wist ik het eigenlijk van te voren ook wel, de 'echte' bevestiging kreeg ik vorige week pas, dus ik kan me er goed op voorbereiden. En gelukkig heb ik alles laten vastleggen met diverse mensen in het ziekenhuis dat mijn partner overal bij mag zijn, van het begin van de operatie tot het eind en dat er ook foto's mogen worden gemaakt. Toch lees ik een aantal reacties dat er gefilmd mocht worden, en ik verbaas me een beetje dat dat in dit ziekenhuis niet mag. Moet zeggen dat ik er misschien ook wel niet op zit te wachten om later op beeld terug te zien hoe men mij opensnijdt... Gelukkig hebben we dan de foto's nog!
Eigenlijk wist ik het eigenlijk van te voren ook wel, de 'echte' bevestiging kreeg ik vorige week pas, dus ik kan me er goed op voorbereiden. En gelukkig heb ik alles laten vastleggen met diverse mensen in het ziekenhuis dat mijn partner overal bij mag zijn, van het begin van de operatie tot het eind en dat er ook foto's mogen worden gemaakt. Toch lees ik een aantal reacties dat er gefilmd mocht worden, en ik verbaas me een beetje dat dat in dit ziekenhuis niet mag. Moet zeggen dat ik er misschien ook wel niet op zit te wachten om later op beeld terug te zien hoe men mij opensnijdt... Gelukkig hebben we dan de foto's nog!
dinsdag 3 maart 2009 om 10:54
quote:Happy_Me schreef op 03 maart 2009 @ 10:26:
Ik moet er ook niet aan denken dat ik 'snij'-foto's zou moeten zien.....maar ik kan mij niet voorstellen dat er geen film gemaakt zou mogen worden van de eerst huilbui van de pasgeborene. En hij kan toch ook doen alsof hij niet filmt? Ik zie 'm er voor aan ja!
Ik moet er ook niet aan denken dat ik 'snij'-foto's zou moeten zien.....maar ik kan mij niet voorstellen dat er geen film gemaakt zou mogen worden van de eerst huilbui van de pasgeborene. En hij kan toch ook doen alsof hij niet filmt? Ik zie 'm er voor aan ja!
woensdag 1 april 2009 om 18:26
Eindelijk kan ik dan mijn eigen ervaring vertellen!
Vorige week woensdag, 25 maart, hebben wij een kerngezonde zoon gekregen!
Alles ging bijzonder snel, ik werd om half elf in het ziekenhuis opgenomen, om twaalf uur had ik de operatie. Men maakte mij wakker om tien voor half twee en om twee uur had ik mijn zoon op mijn borst liggen. Niet helemaal wakker natuurlijk, maar wel goed bij en aanspreekbaar. Dus al met al zijn het 'maar' twee uurtjes geweest.
Partner is overal bij geweest, heeft een heleboel foto's gemaakt (ook de snijfoto's heb ik onder ogen gekregen
) en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor!
Ik heb vervolgens nog tot zaterdag in het ziekenhuis gelegen en toen kon ik gelukkig lekker naar huis met de kleine. Herstel verder verloopt goed, heb absoluut geen last van het litteken, wel wat last van een 'dood' gevoel in de onderbuik, maar dat zal ongetwijfeld ook vanzelf weer wegtrekken. En verder ben ik natuurlijk enorm aan het genieten!
Groetjes, mama Janne
Vorige week woensdag, 25 maart, hebben wij een kerngezonde zoon gekregen!
Alles ging bijzonder snel, ik werd om half elf in het ziekenhuis opgenomen, om twaalf uur had ik de operatie. Men maakte mij wakker om tien voor half twee en om twee uur had ik mijn zoon op mijn borst liggen. Niet helemaal wakker natuurlijk, maar wel goed bij en aanspreekbaar. Dus al met al zijn het 'maar' twee uurtjes geweest.
Partner is overal bij geweest, heeft een heleboel foto's gemaakt (ook de snijfoto's heb ik onder ogen gekregen
) en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor!Ik heb vervolgens nog tot zaterdag in het ziekenhuis gelegen en toen kon ik gelukkig lekker naar huis met de kleine. Herstel verder verloopt goed, heb absoluut geen last van het litteken, wel wat last van een 'dood' gevoel in de onderbuik, maar dat zal ongetwijfeld ook vanzelf weer wegtrekken. En verder ben ik natuurlijk enorm aan het genieten!
Groetjes, mama Janne
