Kinderen
alle pijlers
Kind en nog nooit zo veel ruzie gehad
woensdag 29 september 2010 om 14:03
Hallo allemaal,
Ok, we zijn allebei dodelijk vermoeid zo langzamerhand en op van het slaaptekort... Maar wat gebeurt er met ons?? Ik heb nog nooit zo veel ruzie gehad met mijn vriend als in de afgelopen periode (wij hebben een dochtertje van 2 en een baby'tje van 2 maanden nu)! echt om alles en niks. En amper tijd om het uit te praten: want hij druk met zijn werk, 's avonds eten en kind 1 naar bed en opruimen en daarna zelf slapen. Zucht. Herkenning??
Moet er wel bij zeggen dat ik mezelf snel zielig vind de laatste tijd (want klotezwangerschap/bevalling/rottige kraamtijd meegemaakt en hoop eigenlijk op een beetje vertroeteld te worden. Wat niet gebeurt. De tranen zitten hier tamelijk hoog. Hoe doen jullie dit?
Ok, we zijn allebei dodelijk vermoeid zo langzamerhand en op van het slaaptekort... Maar wat gebeurt er met ons?? Ik heb nog nooit zo veel ruzie gehad met mijn vriend als in de afgelopen periode (wij hebben een dochtertje van 2 en een baby'tje van 2 maanden nu)! echt om alles en niks. En amper tijd om het uit te praten: want hij druk met zijn werk, 's avonds eten en kind 1 naar bed en opruimen en daarna zelf slapen. Zucht. Herkenning??
Moet er wel bij zeggen dat ik mezelf snel zielig vind de laatste tijd (want klotezwangerschap/bevalling/rottige kraamtijd meegemaakt en hoop eigenlijk op een beetje vertroeteld te worden. Wat niet gebeurt. De tranen zitten hier tamelijk hoog. Hoe doen jullie dit?
woensdag 29 september 2010 om 19:49
Ik baal steeds zo dat vriend veel meer leuke dingen doet dan ik: hij sport, spreekt af met vrienden, toert met zijn motor... Ik niet, of ik doe dingen mét de kinderen. Terwijl het van hem best mag hoor, het is gewoon niet handig. Ik geef borstvoeding, heb nog geen enorme voorraad in de vriezer, en kolven terwijl ik aan het shoppen ben met een vriendin is ook mijn hobby niet. Plus dat vriend heel bereidwillig is, maar er eerlijk voor uitkomt dat hij nog niet goed weet hoe hij het moet redden met twéé kindjes in zijn eentje, dat ziet hij eigenlijk nog niet echt zitten. (En dat snap ik, ik vind dat ook best pittig). Tel daarbij op dat ik zelf de verzorging van de kindjes niet zo goed kan loslaten, en je hebt een moeder die niets meer voor zichzelf doet, en thuis zit te wachten tot haar vriend thuiskomt...
Ik besef dat dit een keuze is hoor, want ik kán natuurlijk wel weg. Er zitten voor mijn gevoel alleen zoveel haken en ogen aan op dit moment dat ik het toch steeds niet doe. Maargoed, dat hoort ook even bij deze periode, als de jongste iets groter is, regelmatiger voor voedingen komt en 's avonds gewoon gaat slapen ipv huilen wordt alles makkelijker. (Hoop ik....)
Ik besef dat dit een keuze is hoor, want ik kán natuurlijk wel weg. Er zitten voor mijn gevoel alleen zoveel haken en ogen aan op dit moment dat ik het toch steeds niet doe. Maargoed, dat hoort ook even bij deze periode, als de jongste iets groter is, regelmatiger voor voedingen komt en 's avonds gewoon gaat slapen ipv huilen wordt alles makkelijker. (Hoop ik....)
woensdag 29 september 2010 om 19:52
quote:Whiskers schreef op 29 september 2010 @ 18:26:
Oh, en wat de meesten hier vertellen over de verdeling is ook zo herkenbaar.
Ik werk niet en vriend werkt in ploegen.
Ik doe het huishouden, de baby(dag en nacht) en vaak boodschappen.
Op zich logisch omdat ik niet werk, maar wanneer vriend 'weekend' heeft, dat bestaat uit 4 of 5 dagen, dan moet ik bijna smeken om een keer uitslapen.
Tja, dan ontplof ik hè.
Lijkt me een terechte ontploffing!
Mijn vriend werkt fulltime, maar doet zijn best om daarnaast dingen thuis te doen ondanks dat ik nog verlof heb. In het weekend doet hij wel meer voor zichzelf dan ik (zie vorige post), maar ik gun hem dat ook: hij heeft dan 5 dagen keihard werken achter de rug. (Hoewel, ik eigenlijk ook...)
Oh, en wat de meesten hier vertellen over de verdeling is ook zo herkenbaar.
Ik werk niet en vriend werkt in ploegen.
Ik doe het huishouden, de baby(dag en nacht) en vaak boodschappen.
Op zich logisch omdat ik niet werk, maar wanneer vriend 'weekend' heeft, dat bestaat uit 4 of 5 dagen, dan moet ik bijna smeken om een keer uitslapen.
Tja, dan ontplof ik hè.
Lijkt me een terechte ontploffing!
Mijn vriend werkt fulltime, maar doet zijn best om daarnaast dingen thuis te doen ondanks dat ik nog verlof heb. In het weekend doet hij wel meer voor zichzelf dan ik (zie vorige post), maar ik gun hem dat ook: hij heeft dan 5 dagen keihard werken achter de rug. (Hoewel, ik eigenlijk ook...)
woensdag 29 september 2010 om 20:00
Precies Lila, jij ook.
Vriend doet er vaak wel een beetje gemakkelijk over.
Ja, ik ben thuis, maar waar zijn werk na 8 uur ophoud gaat dat van mij 24/7 door.
Daarbij, hij heeft vaste lunchpauzes, ik moet altijd maar zien wanneer en of ik uberhaupt kan eten.
In principe gun ik hem zijn vrije tijd hoor, echt waar, maar heel soms wil ik ook weleens wat zonder dat daar een strijd aan vooraf gaat.
En wat je eerder schrijft Lila, over dat loslaten, dat heb ik nu dus ook.
Juist omdat hij zo onzeker doet/is als het over dochter gaat.
Dan denk ik gelijk; o god!
Als dat maar goed gaat!
Het gaat wel goed, maar toch, zijn houding maakt het ook niet gemakkelijker.
Vriend doet er vaak wel een beetje gemakkelijk over.
Ja, ik ben thuis, maar waar zijn werk na 8 uur ophoud gaat dat van mij 24/7 door.
Daarbij, hij heeft vaste lunchpauzes, ik moet altijd maar zien wanneer en of ik uberhaupt kan eten.
In principe gun ik hem zijn vrije tijd hoor, echt waar, maar heel soms wil ik ook weleens wat zonder dat daar een strijd aan vooraf gaat.
En wat je eerder schrijft Lila, over dat loslaten, dat heb ik nu dus ook.
Juist omdat hij zo onzeker doet/is als het over dochter gaat.
Dan denk ik gelijk; o god!
Als dat maar goed gaat!
Het gaat wel goed, maar toch, zijn houding maakt het ook niet gemakkelijker.
woensdag 29 september 2010 om 20:05
quote:Whiskers schreef op 29 september 2010 @ 20:00:
En wat je eerder schrijft Lila, over dat loslaten, dat heb ik nu dus ook.
Juist omdat hij zo onzeker doet/is als het over dochter gaat.
Dan denk ik gelijk; o god!
Als dat maar goed gaat!
Het gaat wel goed, maar toch, zijn houding maakt het ook niet gemakkelijker.Weet je, ik zou hem er dan gewoon voor laten vliegen. Waarschijnlijk zal hij dan merken dat het echt aanpoten is, maar dat ie het wel redt. En dan kun jij ook af en toe met een gerust hart de deur uit.
En wat je eerder schrijft Lila, over dat loslaten, dat heb ik nu dus ook.
Juist omdat hij zo onzeker doet/is als het over dochter gaat.
Dan denk ik gelijk; o god!
Als dat maar goed gaat!
Het gaat wel goed, maar toch, zijn houding maakt het ook niet gemakkelijker.Weet je, ik zou hem er dan gewoon voor laten vliegen. Waarschijnlijk zal hij dan merken dat het echt aanpoten is, maar dat ie het wel redt. En dan kun jij ook af en toe met een gerust hart de deur uit.
woensdag 29 september 2010 om 20:32
Heel herkenbaar hoor meid. Sinds drie maanden hier onze eerste.
Samen al een hoop meegemaakt in 13 jaar tijd, de klassieke relatietesters zoals vakanties, verbouwingen, een hoop ellende zoals een burnout en de dood van mijn zus.
Maar niets, maar dan ook niets heeft ooit zo'n impact gehad op onze relatie als de kleine.
Ik heb me door omstandigheden heel erg alleen en eenzaam gevoeld in de kraamperiode. Ik heb de impact onderschat. Het alles alleen te moeten doen, omdat man ZZP-er is en ongewild en ongewenst enige kostwinner is. Dus ik respecteer dat ook wel, hij heeft de financiële druk op zijn schouders.
De hormonen. Het nachtbraken. En de kloof die er ontstaat omdat hij vindt dat hij vroeg op moet, ik volgens hem niet, hij hard moet werken en ik volgens hem niet. Hij vindt het ook doodnormaal dat het eten op tafel staat en het huis/de was schoon is.
Ik op mijn beurt loop op mijn tandvlees door het constante zorgen en de slopende nachten. Het rennen en vliegen om alles af te krijgen. Maar vooral: bijna alles alleen te moeten doen.
Ik ben jaloers op zijn aaneengesloten slapen. Daar kan ik maanden alleen maar van dromen. Ik ben jaloers dat hij weg kan wanneer hij wil. Ik heb een flesweigeraartje en ben altijd aan de kleine gebonden. Dat benauwt. Enorm.
Nu gaat het beter maar daar is best wat aan vooraf gegaan.
Dus: een kind trekt een wissel op je relatie. Maar ik ben nog steeds dol op mijn vent. En wil dit wel graag zo houden.
Samen al een hoop meegemaakt in 13 jaar tijd, de klassieke relatietesters zoals vakanties, verbouwingen, een hoop ellende zoals een burnout en de dood van mijn zus.
Maar niets, maar dan ook niets heeft ooit zo'n impact gehad op onze relatie als de kleine.
Ik heb me door omstandigheden heel erg alleen en eenzaam gevoeld in de kraamperiode. Ik heb de impact onderschat. Het alles alleen te moeten doen, omdat man ZZP-er is en ongewild en ongewenst enige kostwinner is. Dus ik respecteer dat ook wel, hij heeft de financiële druk op zijn schouders.
De hormonen. Het nachtbraken. En de kloof die er ontstaat omdat hij vindt dat hij vroeg op moet, ik volgens hem niet, hij hard moet werken en ik volgens hem niet. Hij vindt het ook doodnormaal dat het eten op tafel staat en het huis/de was schoon is.
Ik op mijn beurt loop op mijn tandvlees door het constante zorgen en de slopende nachten. Het rennen en vliegen om alles af te krijgen. Maar vooral: bijna alles alleen te moeten doen.
Ik ben jaloers op zijn aaneengesloten slapen. Daar kan ik maanden alleen maar van dromen. Ik ben jaloers dat hij weg kan wanneer hij wil. Ik heb een flesweigeraartje en ben altijd aan de kleine gebonden. Dat benauwt. Enorm.
Nu gaat het beter maar daar is best wat aan vooraf gegaan.
Dus: een kind trekt een wissel op je relatie. Maar ik ben nog steeds dol op mijn vent. En wil dit wel graag zo houden.
woensdag 29 september 2010 om 20:37
Ik zou overigens best eens Uk over willen laten aan pa, dan weet hij (vloek, tier) ook eens weten wat het is. Ik zou het ook best aandurven, al vind ik stiekum dat man vaak zo afgeleid is door zijn laptopje dat hij het niet eens merkt als Uk wat wil. En hij is nog zo klein... Maar goed, ik heb er wel vertrouwen in. Hij is toch de pa.
Maar hier KAN het gewoon niet... Uk drinkt best vaak op een dag en hij moet gewoon geen fles!! Hij gaat al gillen als hij hem aan ziet komen en houdt dan voorlopig niet meer op... tot hij een borst krijgt.
Maar hier KAN het gewoon niet... Uk drinkt best vaak op een dag en hij moet gewoon geen fles!! Hij gaat al gillen als hij hem aan ziet komen en houdt dan voorlopig niet meer op... tot hij een borst krijgt.
woensdag 29 september 2010 om 21:02
Hier zelfde verhaal. Bij eerste en tweede is op komst. Waar ben ik aan begonnen . En mijn man ging er snachts wel uit en zorgde perfect voor de baby maar toch heeft het erg lang geduurd voordat we een balans vonden. Kwam ook door mijn controle gedrag en zwaarrrrrrrr slaapgebrek. Hij heeft het heel erg moeilijk gehad.
woensdag 29 september 2010 om 21:05
woensdag 29 september 2010 om 21:06
quote:arrwen schreef op 29 september 2010 @ 20:27:
gewoon gaan, natuurlijk komt het goed. Misschien niet zoals jij het wil, maar er zijn meerdere wegen die naar rome leiden en het is ook zijn kind en daar houdt hij net zo goed van en kan hij net zo goed voor zorgen!
Helemaal waar, ik weet het. Maar ik heb een (waarschijnlijk niet-realistisch) beeld voor ogen van een huilende baby, een huilende peuter en een bijna-wanhopige vriend, en dat vind ik sneu voor alledrie!
We hebben nu afgesproken dat hij gaat beginnen met een paar uurtjes alleen baby, en daarna allebei de kids. Met de oudste kan hij lezen en schrijven, maar met de jongste heeft hij nog niet zo veel gedaan. Niet uit onwil overigens, gewoon omdat dat (zeker bij borstvoeding) de makkelijkste verdeling is. Begon in de kraamweek, en is eigenlijk een patroon geworden nu.
En de combi van beide kindjes ís gewoon ook lastig, want uiteraard schiet een kind van twee nét in een onhandelbare driftbui zodra je even je handen vol hebt aan de baby. Ik heb het ook wel even moeten leren. (En dan heb ik nog twee borsten om baby in no-time rustig en tevreden te krijgen, vriend heeft wat minder in de aanbieding want van een fles wordt ze nog niet zo blij tot nu toe). Maar, ik heb het geleerd, dat kan hij ook.
gewoon gaan, natuurlijk komt het goed. Misschien niet zoals jij het wil, maar er zijn meerdere wegen die naar rome leiden en het is ook zijn kind en daar houdt hij net zo goed van en kan hij net zo goed voor zorgen!
Helemaal waar, ik weet het. Maar ik heb een (waarschijnlijk niet-realistisch) beeld voor ogen van een huilende baby, een huilende peuter en een bijna-wanhopige vriend, en dat vind ik sneu voor alledrie!
We hebben nu afgesproken dat hij gaat beginnen met een paar uurtjes alleen baby, en daarna allebei de kids. Met de oudste kan hij lezen en schrijven, maar met de jongste heeft hij nog niet zo veel gedaan. Niet uit onwil overigens, gewoon omdat dat (zeker bij borstvoeding) de makkelijkste verdeling is. Begon in de kraamweek, en is eigenlijk een patroon geworden nu.
En de combi van beide kindjes ís gewoon ook lastig, want uiteraard schiet een kind van twee nét in een onhandelbare driftbui zodra je even je handen vol hebt aan de baby. Ik heb het ook wel even moeten leren. (En dan heb ik nog twee borsten om baby in no-time rustig en tevreden te krijgen, vriend heeft wat minder in de aanbieding want van een fles wordt ze nog niet zo blij tot nu toe). Maar, ik heb het geleerd, dat kan hij ook.
woensdag 29 september 2010 om 21:11
woensdag 29 september 2010 om 21:12
quote:rocky2008 schreef op 29 september 2010 @ 20:37:
Maar hier KAN het gewoon niet... Uk drinkt best vaak op een dag en hij moet gewoon geen fles!! Hij gaat al gillen als hij hem aan ziet komen en houdt dan voorlopig niet meer op... tot hij een borst krijgt.Oe, dat lijkt me zwaar! Zo erg is het hier godzijdank niet: dochter drinkt niet zo veel uit een fles, en blijft daarna vaak onrustig (aan de borst tankt ze zich vol om vervolgens óf tevreden in slaap te vallen, óf vrolijk te gaan lachen) maar ze drinkt tenminste wel. Sterkte met je flesweigeraartje, hopelijk leert 'ie 't binnenkort!
Maar hier KAN het gewoon niet... Uk drinkt best vaak op een dag en hij moet gewoon geen fles!! Hij gaat al gillen als hij hem aan ziet komen en houdt dan voorlopig niet meer op... tot hij een borst krijgt.Oe, dat lijkt me zwaar! Zo erg is het hier godzijdank niet: dochter drinkt niet zo veel uit een fles, en blijft daarna vaak onrustig (aan de borst tankt ze zich vol om vervolgens óf tevreden in slaap te vallen, óf vrolijk te gaan lachen) maar ze drinkt tenminste wel. Sterkte met je flesweigeraartje, hopelijk leert 'ie 't binnenkort!
woensdag 29 september 2010 om 21:19
quote:Whiskers schreef op 29 september 2010 @ 21:11:
Goed plan Lila!
Gaat vast goed!
Vriend is weleens alleen met haar geweest hoor.
Niet zo heel lang, paar uurtjes.
Maar dan moet ik van hem een lijst maken met wat ze wanneer moet doen/eten.
Tja, ik kan dat niet want ik kijk naar wat ze op dat moment wil.Ook herkenbaar! En ook weer een kwestie van leren, moeders hebben het tenslotte ook geleerd. Toen ik bij mijn oudste weer ging werken vonden we de thuisdag van mijn vriend allebei spannend. Maar het ging heel goed, en ze waren na elke vrijdag samen weer betere vriendjes geworden, zo leuk! Er is eigenlijk niks aan de hand, zolang wij alleswetende moeders ze maar eens gewoon de kans geven samen....
Goed plan Lila!
Gaat vast goed!
Vriend is weleens alleen met haar geweest hoor.
Niet zo heel lang, paar uurtjes.
Maar dan moet ik van hem een lijst maken met wat ze wanneer moet doen/eten.
Tja, ik kan dat niet want ik kijk naar wat ze op dat moment wil.Ook herkenbaar! En ook weer een kwestie van leren, moeders hebben het tenslotte ook geleerd. Toen ik bij mijn oudste weer ging werken vonden we de thuisdag van mijn vriend allebei spannend. Maar het ging heel goed, en ze waren na elke vrijdag samen weer betere vriendjes geworden, zo leuk! Er is eigenlijk niks aan de hand, zolang wij alleswetende moeders ze maar eens gewoon de kans geven samen....
woensdag 29 september 2010 om 21:32
misschien al gezegd, maar zijn de flesweigeraars niet ook flesweigeraars omdat mama met tieten toch in de buurt is? maw ze doen het wel als mama maar uit beeld is...
verder herkenning! we hebben net nr.2 gekregen en ik heb nog verlof. voel me erg de moeke en dan geef ik nog geeneens borstvoeding... ben al erg bezig met plannen voor ons samen ( avondje, nachtje weg) en werk (dat 1 dec. begint, maar daarvoor starten al wat dingen waar ik bij wil zijn). we hebben geen ruzie, maar die traditionele rolverdeling is gewoon niet aan mij besteed.
verder herkenning! we hebben net nr.2 gekregen en ik heb nog verlof. voel me erg de moeke en dan geef ik nog geeneens borstvoeding... ben al erg bezig met plannen voor ons samen ( avondje, nachtje weg) en werk (dat 1 dec. begint, maar daarvoor starten al wat dingen waar ik bij wil zijn). we hebben geen ruzie, maar die traditionele rolverdeling is gewoon niet aan mij besteed.
woensdag 29 september 2010 om 21:35
kreeft, zo'n flesweigeraar heb ik hier in huis, maar dat is niet zo erg, maar je hebt ook "echte" en die komen liever om van de dorst dan dat ze uit een fles drinken. Echt waar, zulke koppige exemplaren heb je er tussen zitten. Nou kunnen babies met dit weer best een uurtje of wat zonder drinken, maar echt leuk is het voor de thuisblijver niet natuurlijk. Want baby huilt wel hoor. dat dan weer wel
woensdag 29 september 2010 om 21:37
Kreeft77 (hier een kreeft75 
)
We hebben alles al geprobeerd. ALLES. Kind naar oppas gebracht, daar ben ik dan weggegaan, oppas het geprobeerd. Meedere malen. In de buitenlucht door papa geprobeerd.
We hadden eens een alleen-fles of anders -niet dag ingelast voor hem. Hij kreeg alleen de fles onder het motto: als hij echt honger krijgt, eet ie wel. Resultaat: gefrustreerde pa, gefrustreerde ma, hongerige en totaal over de zeik zijnde Uk die 's nachts ook nog eens ging "inhalen". Want hij at NIET.
Wij weten het niet meer.
)We hebben alles al geprobeerd. ALLES. Kind naar oppas gebracht, daar ben ik dan weggegaan, oppas het geprobeerd. Meedere malen. In de buitenlucht door papa geprobeerd.
We hadden eens een alleen-fles of anders -niet dag ingelast voor hem. Hij kreeg alleen de fles onder het motto: als hij echt honger krijgt, eet ie wel. Resultaat: gefrustreerde pa, gefrustreerde ma, hongerige en totaal over de zeik zijnde Uk die 's nachts ook nog eens ging "inhalen". Want hij at NIET.
Wij weten het niet meer.
woensdag 29 september 2010 om 21:42
woensdag 29 september 2010 om 21:52
is het niet zo dat sommige kindjes de fles niet zo zeer niet willen, maar gewoon echt de techniek niet snappen? En dus gewoon niet kúnnen drinken uit een fles? Hoe dan ook, lijkt me heel erg rot!
Een vriendin van me ging met 4 maanden gekolfde melk verdikken met rijstebloem, haar baby kreeg het dan van een lepeltje. Dat lukte bij haar hardnekkige flesweigeraartje goed, al is het natuurlijk een heidens karwei...
Een vriendin van me ging met 4 maanden gekolfde melk verdikken met rijstebloem, haar baby kreeg het dan van een lepeltje. Dat lukte bij haar hardnekkige flesweigeraartje goed, al is het natuurlijk een heidens karwei...
woensdag 29 september 2010 om 22:18
@Whiskers; ik herken je verhaal. (Mijn man werkt zelfs ook in ploegen en ik ben thuis )
Is het een optie om eens een keer in je eentje een weekend weg te gaan? Naar een vriendin, familie o.i.d en dat je vriend dan thuis blijft met jullie kindje.
Dat vind je misschien een 'enge' gedachte, maar ik denk dat dat heel veel zal veranderen aan zijn begrip voor jou.
Zolang jij er bent, zul je vanzelf het grootste deel van de zorg op je nemen. Hierdoor heeft hij misschien niet eens door hoeveel tijd en energie het je kost.
Mijn man heeft door omstandigheden een tijdje alleen voor onze kinderen moeten zorgen en hierdoor is zijn beeld van 'zorgen voor kinderen' totaal veranderd.
En mijn beeld ook. Want ook al had mijn jongste midden in de winter een korte broek met kniekousen er óverheen getrokken aan en zat de melk van gisteren nog achter haar oren, ze was er niet minder blij en tevreden om .
Is het een optie om eens een keer in je eentje een weekend weg te gaan? Naar een vriendin, familie o.i.d en dat je vriend dan thuis blijft met jullie kindje.
Dat vind je misschien een 'enge' gedachte, maar ik denk dat dat heel veel zal veranderen aan zijn begrip voor jou.
Zolang jij er bent, zul je vanzelf het grootste deel van de zorg op je nemen. Hierdoor heeft hij misschien niet eens door hoeveel tijd en energie het je kost.
Mijn man heeft door omstandigheden een tijdje alleen voor onze kinderen moeten zorgen en hierdoor is zijn beeld van 'zorgen voor kinderen' totaal veranderd.
En mijn beeld ook. Want ook al had mijn jongste midden in de winter een korte broek met kniekousen er óverheen getrokken aan en zat de melk van gisteren nog achter haar oren, ze was er niet minder blij en tevreden om .
The time is now
woensdag 29 september 2010 om 22:33
Banba!
Korte broek in de winter!
Alleen de omstandigheden waren minder.
Een weekend weg durf ik niet, kan ik niet en wil ik niet.
Over anderhalve week heb ik een topicmeet ver van mijn woonplaats vandaan.
Dochter blijft dan thuis bij vriend.
Ik zal een lijstje voor hem maken met wat ik ongeveer doe en dan red hij zich maar.
Vorige week was ik voor de eerste keer in bijna 10 maanden 's avonds weg.
Tegen 21.30 kwam ik thuis.
Ik stond beneden in het trappenhuis al te luisteren of ik haar hoorde brullen.
Niks.
Kom ik binnen, stil.
Loop de woonkamer binnen, zitten ze beide op de bank babytv te kijken!
Ik zeg: wat is dat nou?
Ze moet slapen!
Vriend: uhm, ja maar ze wilde niet.
Echt, als ik er niet ben loopt alles in de soep!
Korte broek in de winter!
Alleen de omstandigheden waren minder.
Een weekend weg durf ik niet, kan ik niet en wil ik niet.
Over anderhalve week heb ik een topicmeet ver van mijn woonplaats vandaan.
Dochter blijft dan thuis bij vriend.
Ik zal een lijstje voor hem maken met wat ik ongeveer doe en dan red hij zich maar.
Vorige week was ik voor de eerste keer in bijna 10 maanden 's avonds weg.
Tegen 21.30 kwam ik thuis.
Ik stond beneden in het trappenhuis al te luisteren of ik haar hoorde brullen.
Niks.
Kom ik binnen, stil.
Loop de woonkamer binnen, zitten ze beide op de bank babytv te kijken!
Ik zeg: wat is dat nou?
Ze moet slapen!
Vriend: uhm, ja maar ze wilde niet.
Echt, als ik er niet ben loopt alles in de soep!
woensdag 29 september 2010 om 22:38
donderdag 30 september 2010 om 08:36
Pfff, ik moet dit, net zes weken zwanger van de eerste en net 7 weken getrouwd he-le-maal niet lezen natuurlijk! Maar het bevestigt wel mijn idee dat manlief na mijn bevallingsverlof maar fijn een of twee maanden full time ouderschapsverlof neemt, om zo snel mogelijk de traditionele rolverdeling te doorbreken.
Ik wíl helemaal geen controlfreak zijn namelijk, en als mijn mijn man straks vindt dat baby 's avonds nog tv moet kijken, dan kan ik het zijn zaak laten als ik weet dat hij ook voor de consequenties (wakker blijven, huilen, niet willen eten, weet ik het) opdraait.
Ik wíl helemaal geen controlfreak zijn namelijk, en als mijn mijn man straks vindt dat baby 's avonds nog tv moet kijken, dan kan ik het zijn zaak laten als ik weet dat hij ook voor de consequenties (wakker blijven, huilen, niet willen eten, weet ik het) opdraait.
donderdag 30 september 2010 om 08:40
Cha, het wil ook wel eens helpen om gewoon jezelf te vertroetelen. Gaat de oudste naar een vorm van kinderopvang? Of kan ze een dagje naar opa/oma/vriend of wat dan ook? Dan installeer jij je met baby op de bank, grote pot thee erbij, nog grotere reep chocola, stapel dvd-tjes bij de hand, gordijnen dicht en cocoonen maar!
