Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
vrijdag 2 januari 2015 om 22:14
Chihiro nu ben ik even heel blond geloof ik, maar ik zie niet wat er bij het andere geslacht fysiek niet zou kunnen (dat geeft misschien ook wel aan hoe diep ik in mijn eigen dencirkeltjes zit op dit moment) . Verder hoop ik dat je gelijk hebt dat het standaard genoeg is om niet te herkenbaar te zijn en tegelijk vind ik het idee dat iemand het als 'standaard' kan zien vreselijk. Waarom doen volwassenen dit kinderen aan.
Ik lig al in bed, vriendin zou kindlief proberen (van papa accepteert kindlief het echt niet) in slaap te krijgen, maar inmiddels ligt kindlief op het matrasje naast mijn bed. Na 3 keer overgeven en het nog niet gedroogde beddengoed kon vriendin kinds bed niet meer verschonen. Kindlief ligt alleen maar te huilen en wil ook niet dichterbij komen, niet bij mij in bed. Als ik kindlief aanraakt verstijfd kind helemaal. Alleen de halve knuffeldierentuin mag bij kind liggen en ik mag het uiteinde van de knuffelslang en kind de kop. Waarom doet iemand dit een kind aan, een kind waarvan de dader beweerd te houden, een kind wat de dader vertrouwd en zelfs nu nog geen kwaad woord over de dader kan horen. Het is zo gemeen om dit te doen, om een zo'n lief kleintje dit aan te doen
We gaan maar samen proberen toch in slaap te komen. Ik moet morgen al heel vroeg vertrekken voor de uitvaart en we zijn allebei zo op
Ik lig al in bed, vriendin zou kindlief proberen (van papa accepteert kindlief het echt niet) in slaap te krijgen, maar inmiddels ligt kindlief op het matrasje naast mijn bed. Na 3 keer overgeven en het nog niet gedroogde beddengoed kon vriendin kinds bed niet meer verschonen. Kindlief ligt alleen maar te huilen en wil ook niet dichterbij komen, niet bij mij in bed. Als ik kindlief aanraakt verstijfd kind helemaal. Alleen de halve knuffeldierentuin mag bij kind liggen en ik mag het uiteinde van de knuffelslang en kind de kop. Waarom doet iemand dit een kind aan, een kind waarvan de dader beweerd te houden, een kind wat de dader vertrouwd en zelfs nu nog geen kwaad woord over de dader kan horen. Het is zo gemeen om dit te doen, om een zo'n lief kleintje dit aan te doen
We gaan maar samen proberen toch in slaap te komen. Ik moet morgen al heel vroeg vertrekken voor de uitvaart en we zijn allebei zo op
vrijdag 2 januari 2015 om 22:14
Stroopwafel, wat gaat jouw verhaal mij aan het hart. Wat ben jij sterk en wat moet je je machteloos voelen.
Ik denk dat je er goed aan doet om op je werk open kaart te spelen bij je manager. Wellicht kan er naar je collega s een vaag verhaal verzonnen worden.
Hoop met alles dat kind het op school gaat redden, maar door verhaal over wat je vriendin zei, schrok ik. Weet niet wat de situatie van je vriendin is, maar kan zij niet meer ondersteunen de komende maand. Denk dat jij dat ook heel erg nodig hebt. En een vreemde kan dat echt niet als ik het zo hoor.
Wat een drama. Een hele dikke Knuf.
Ik denk dat je er goed aan doet om op je werk open kaart te spelen bij je manager. Wellicht kan er naar je collega s een vaag verhaal verzonnen worden.
Hoop met alles dat kind het op school gaat redden, maar door verhaal over wat je vriendin zei, schrok ik. Weet niet wat de situatie van je vriendin is, maar kan zij niet meer ondersteunen de komende maand. Denk dat jij dat ook heel erg nodig hebt. En een vreemde kan dat echt niet als ik het zo hoor.
Wat een drama. Een hele dikke Knuf.
vrijdag 2 januari 2015 om 22:24
chichiro, ik hoop dat je bovenstaande tekst verwijderd voordat stroopwafelcake het leest. Deze info is niet zinvol. het lijkt nu een beetje alsof je je gelijk wil halen.
En stroopwafelcake: sterkt morgen. En ik hoop dat dat de hulpverlener dinsdag wat voor jullie kan betekenen, want dit is voor jullie beiden geen doen.
Knuffel, ik vind je een fantastische moedern
En stroopwafelcake: sterkt morgen. En ik hoop dat dat de hulpverlener dinsdag wat voor jullie kan betekenen, want dit is voor jullie beiden geen doen.
Knuffel, ik vind je een fantastische moedern
vrijdag 2 januari 2015 om 22:33
Chihiro gelezen en ik zou het inderdaad erg waarderen als je het weghaalt, niet zozeer om het wel of nie prijsgeven van het geslacht, maar wel omdat ik er fysiek naar van wordt. Ik weet het.. en ik snap echt wel wat er gebeurd is en ik hoor kindlief dingen zeggen en zie kindlief dingen doen waardoor ik het echt wel snap, maar ik hoef het niet zo zwart op wit te zien .
Brutus je het pb terug
Myself en deenje dank jullie ook
Brutus je het pb terug
Myself en deenje dank jullie ook
vrijdag 2 januari 2015 om 22:58
Stroopwafelcake,
Ik heb speciaal voor jouw topic (weer) een account aangemaakt. Ik lees hier slecht nog sporadisch mee (na lang actief forummer te zijn geweest). Je topic raakt me en ik wil je graag veel sterkte wensen. Wat een hel waar jullie in zitten (en wat ga je er fantastisch mee om!).
Je schrijft dat het lijkt alsof je kind structuur mist. Ik heb zelf ervaring met autistische kinderen, en zij hebben ook veel behoefte aan structuur. Er zijn voor autisten dingen ontwikkeld, die kunnen helpen bij de dagelijkse structuur. Tijdens het lezen van je topic, bedacht ik me dat zoiets wellicht ook goed in jullie gezin zou kunnen passen. Misschien ook helemaal niet en, in dat geval, beschouw mijn reactie vooral als niet verzonden.
Dingen waar je aan kan denken;
- een pictobord (of gewoon een 'dagschema'). Opstaan, dan dit, dan rust, dan eten, dan een kwartiertje naar buiten, dan rustig op de kamer, dan komt vriendin X etc. De dag ligt dan wel vast, maar het kan duidelijkheid bieden (en daarmee veiligheid) met wat er gaat gebeuren. Het kan zo uitgebreid (aankleden, drinken, koekje, bijna gepland per kwartier) of in grove lijnen (opstaan - ontbijt - rust - lunch - rust - boodschappen - rust - eten - slapen, zonder tijdsaanduiding) als bij jullie (en kind) past. Het kan met woorden, picto's of met foto's, afhankelijk van de leesvaardigheid van jullie kind.
- Wat wellicht ook goed kan werken is een (auti)klok. "We gaan nu naar de kinderboerderij, als de klok weer 'wit' is zijn we thuis" of "als de klok wit is, is mamma weer thuis". De activiteit blijft dan ook qua tijd overzichtelijk (en daardoor hopelijk wat 'behapbaarder').
Bijkomend voordeel is dat ook andere leden in het gezin kunnen zien wat er gebeurd, waardoor en ook daar misschien wat rust komt.
Misschien sla ik de plank volledig mis, of is dit nog een paar stappen te ver, in dat geval excuus. Ik wens je in elk geval heel veel sterkte morgen, en zeker ook voor de komende periode.
Ik heb speciaal voor jouw topic (weer) een account aangemaakt. Ik lees hier slecht nog sporadisch mee (na lang actief forummer te zijn geweest). Je topic raakt me en ik wil je graag veel sterkte wensen. Wat een hel waar jullie in zitten (en wat ga je er fantastisch mee om!).
Je schrijft dat het lijkt alsof je kind structuur mist. Ik heb zelf ervaring met autistische kinderen, en zij hebben ook veel behoefte aan structuur. Er zijn voor autisten dingen ontwikkeld, die kunnen helpen bij de dagelijkse structuur. Tijdens het lezen van je topic, bedacht ik me dat zoiets wellicht ook goed in jullie gezin zou kunnen passen. Misschien ook helemaal niet en, in dat geval, beschouw mijn reactie vooral als niet verzonden.
Dingen waar je aan kan denken;
- een pictobord (of gewoon een 'dagschema'). Opstaan, dan dit, dan rust, dan eten, dan een kwartiertje naar buiten, dan rustig op de kamer, dan komt vriendin X etc. De dag ligt dan wel vast, maar het kan duidelijkheid bieden (en daarmee veiligheid) met wat er gaat gebeuren. Het kan zo uitgebreid (aankleden, drinken, koekje, bijna gepland per kwartier) of in grove lijnen (opstaan - ontbijt - rust - lunch - rust - boodschappen - rust - eten - slapen, zonder tijdsaanduiding) als bij jullie (en kind) past. Het kan met woorden, picto's of met foto's, afhankelijk van de leesvaardigheid van jullie kind.
- Wat wellicht ook goed kan werken is een (auti)klok. "We gaan nu naar de kinderboerderij, als de klok weer 'wit' is zijn we thuis" of "als de klok wit is, is mamma weer thuis". De activiteit blijft dan ook qua tijd overzichtelijk (en daardoor hopelijk wat 'behapbaarder').
Bijkomend voordeel is dat ook andere leden in het gezin kunnen zien wat er gebeurd, waardoor en ook daar misschien wat rust komt.
Misschien sla ik de plank volledig mis, of is dit nog een paar stappen te ver, in dat geval excuus. Ik wens je in elk geval heel veel sterkte morgen, en zeker ook voor de komende periode.
vrijdag 2 januari 2015 om 23:00
vrijdag 2 januari 2015 om 23:16
Ach lieverd is het zo erg? Kind kan en wil alleen maar bij jou zijn maar ook weer niet. Dan is dus het enige wat nu kan dat mensen jou steunen, met huishouden, met werk, met oudste met wat dan ook. Als jij nu het enige veilige bent voor kind dat kunnen jullie misschien niet anders dan je er aan overgeven en jou op alle andere mogelijke manieren ontlasten.
Desalniettemin, ook jij hebt grenzen en je mag ze bewaken. Ik bedoel misschien dat je mensen je ook op andere manieren zouden kunnen ontlasten dan met kind. Ik hoop het ontzettend. En morgen dus uitvaart, als ik het goed begrijp, mogelijk met dader in dezelfde ruimte? Tjonge jonge jonge jonge, ik vind je een waanzinnige held, een enorme sterke vrouw en een topmoeder. En ik duim voor je!
Desalniettemin, ook jij hebt grenzen en je mag ze bewaken. Ik bedoel misschien dat je mensen je ook op andere manieren zouden kunnen ontlasten dan met kind. Ik hoop het ontzettend. En morgen dus uitvaart, als ik het goed begrijp, mogelijk met dader in dezelfde ruimte? Tjonge jonge jonge jonge, ik vind je een waanzinnige held, een enorme sterke vrouw en een topmoeder. En ik duim voor je!
zaterdag 3 januari 2015 om 00:12
Stroopwafelcake, zojuist je hele topic gelezen. Wat een moeilijke periode voor jullie kind, voor jullie als gezin en voor jou. En wat een liefde naar jouw kind straal je uit. Ik wens je morgen en de komende tijd heel veel sterkte, kracht, wijsheid en liefde toe. En ook jouw gezin. Hoop dat school volgende week jullie de structuur biedt die nu nodig lijkt te zijn.
zaterdag 3 januari 2015 om 01:41
Lieverd, dank voor je pm. Ik schrijf vandaag terug.
Wilde je even laten weten dat ik vandaag extra aan je denk met de uitvaart. Heel veel sterkte, houd je (weer) taai. Je kan je er nu nog niks bij voorstellen, maar aan deze nachtmerrie komt een einde dat beloof ik je. Houd je daar aan vast terwijl jullie deze pikzwarte lange tunnel moeten bewandelen, jullie zullen weer oprecht lachen en genieten in de toekomst.
Wilde je even laten weten dat ik vandaag extra aan je denk met de uitvaart. Heel veel sterkte, houd je (weer) taai. Je kan je er nu nog niks bij voorstellen, maar aan deze nachtmerrie komt een einde dat beloof ik je. Houd je daar aan vast terwijl jullie deze pikzwarte lange tunnel moeten bewandelen, jullie zullen weer oprecht lachen en genieten in de toekomst.
zaterdag 3 januari 2015 om 09:27
Oh lieve Stroopwafel,
Ik lees ook vanaf het begin mee, maar weet niet zo goed wat ik schrijven moet. Daarom dit: ik lees je, en ik voel zo ontzettend met je mee.
Wat moet dit lastig voor jou als moeder zijn, voor jullie lieve kindje. Voor julllie hele gezin moet dit slopend en ontwrichtend voelen. Heb echt diep respect hoe jij met alles om gaat, wat ben je een sterke vrouw! Wat ben je een bijzonder lieve, geduldige en warme moeder. Ik kan me niet voorstellen dat je het nog beter zou kunnen doen, want je doet het echt super!
Ik lees ook vanaf het begin mee, maar weet niet zo goed wat ik schrijven moet. Daarom dit: ik lees je, en ik voel zo ontzettend met je mee.
Wat moet dit lastig voor jou als moeder zijn, voor jullie lieve kindje. Voor julllie hele gezin moet dit slopend en ontwrichtend voelen. Heb echt diep respect hoe jij met alles om gaat, wat ben je een sterke vrouw! Wat ben je een bijzonder lieve, geduldige en warme moeder. Ik kan me niet voorstellen dat je het nog beter zou kunnen doen, want je doet het echt super!
this too shall pass..
zaterdag 3 januari 2015 om 09:42
Gisteravond je hele topic in 1 ruk gelezen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel veel respect heb voor de manier waarop je met de hele situatie omgaat! Jezelf als moeder opzij zetten en alles doen in het belang van je kind getuigt van heel veel liefde!
Ik wil jou, je kind en de rest van je gezin heel veel sterkte wensen. Vandaag extra sterkte voor de uitvaart.
Ik wil jou, je kind en de rest van je gezin heel veel sterkte wensen. Vandaag extra sterkte voor de uitvaart.
