Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
zaterdag 3 januari 2015 om 10:12
Lieve Stroopwafel, ik lees al een tijdje mee, maar heb geen zinnige inbreng die je ook maar enigzins beter zou kunnen laten voelen.
Wel wil je meegeven dat ik meeleef met jou en je gezin. Wat een verdriet! Wat een woede! Je bent een fantastische moeder en ik weet zeker dat je je kinderen alle veiligheid en ruimte biedt om ze te laten voelen wat ze voelen.
Sterkte vandaag.
Wel wil je meegeven dat ik meeleef met jou en je gezin. Wat een verdriet! Wat een woede! Je bent een fantastische moeder en ik weet zeker dat je je kinderen alle veiligheid en ruimte biedt om ze te laten voelen wat ze voelen.
Sterkte vandaag.
zaterdag 3 januari 2015 om 11:00
Sterkte vandaag TO.
En zou me niet te druk maken om herkenbaarheid. Misschien kun je dit topic ooit laten verwijderen door mods?
Zou zo'n dader zich nou niet realiseren hoe kapot hij een kind maakt? Of het niet willen weten? Of kan het hem niet schelen? Niet te bevatten.
Jij doet wat je kan. Petje af. Hou vol.
Hopelijk gaat het met de therapie stukje bij beetje beter.
Moet je kind nou ook nog verklaringen afleggen of is dat achter de rug?
Sterkte en respect!
En zou me niet te druk maken om herkenbaarheid. Misschien kun je dit topic ooit laten verwijderen door mods?
Zou zo'n dader zich nou niet realiseren hoe kapot hij een kind maakt? Of het niet willen weten? Of kan het hem niet schelen? Niet te bevatten.
Jij doet wat je kan. Petje af. Hou vol.
Hopelijk gaat het met de therapie stukje bij beetje beter.
Moet je kind nou ook nog verklaringen afleggen of is dat achter de rug?
Sterkte en respect!
zaterdag 3 januari 2015 om 11:06
Ik lees je topic zojuist helemaal. En dan komt er maar 1 ding bij me op: wat ben jij een ontzettend lieve mama. Ik denk uit je posts te merken dat je bang bent dat je niet het goede doet. Maar ik denk dat je in deze moeilijke tijd maar 1 ding kan doen:onvoorwaardelijk van je kind houden en er voor hem/haar zijn. En dat doe je, ondanks hoe je je zelf voelt. Kind zal op dit moment misschien moeilijk kunnen reageren of laten weten wat hem helpt. Maar ook al zie je er niets van, ook al kan kind het niet aangeven, het voelt echt wel dat jij er bent, als een veilige muur.
1 praktische tip wil ik je wel geven, die ik vaak merk vanuit mijn werk als leerkracht. In de loop der jaren heb ik een aantal keer kinderen in de klas gehad die heel moeilijke dingen hadden meegemaakt. Bijna allemaal wilden ze eigenlijk niet naar school en rolden ze zich liever op in bed. Maar je merkt dat je het verdriet dan bijna niet volhoudt. Daarom merkte ik steeds dat de normale dingen toch zo belangrijk waren. Ze zorgen toch voor afleiding en daardoor werd het leven weer een beetje normaal en dragelijk. Als een kind niets meer hoeft, kan dat ook heel onveilig voelen. In de gevallen die ik meegemaakt hebt (en natuurlijk moet je zelf kijken of het in jullie situatie bruikbaar is) werkte vriendelijkheid maar toch beslistheid het beste. Zodat kind zich niet verloren voelt in alle ruimte die hij/zij krijgt.
Ontzettend veel sterke, en echt, al zie je er nu niet doorheen, ooit komt de zon weer tussen de wolken door!
1 praktische tip wil ik je wel geven, die ik vaak merk vanuit mijn werk als leerkracht. In de loop der jaren heb ik een aantal keer kinderen in de klas gehad die heel moeilijke dingen hadden meegemaakt. Bijna allemaal wilden ze eigenlijk niet naar school en rolden ze zich liever op in bed. Maar je merkt dat je het verdriet dan bijna niet volhoudt. Daarom merkte ik steeds dat de normale dingen toch zo belangrijk waren. Ze zorgen toch voor afleiding en daardoor werd het leven weer een beetje normaal en dragelijk. Als een kind niets meer hoeft, kan dat ook heel onveilig voelen. In de gevallen die ik meegemaakt hebt (en natuurlijk moet je zelf kijken of het in jullie situatie bruikbaar is) werkte vriendelijkheid maar toch beslistheid het beste. Zodat kind zich niet verloren voelt in alle ruimte die hij/zij krijgt.
Ontzettend veel sterke, en echt, al zie je er nu niet doorheen, ooit komt de zon weer tussen de wolken door!
Vertrouwen - als je alles loslaat, heb je twee handen vrij
zaterdag 3 januari 2015 om 18:26
@Leahv Daar ben ik het wel mee eens. Twee keer een kindje in de klas gehad waarvan ouder overleed. Beide kindjes kwamen wel naar school (op de dag van de uitvaart na). Er was ruimte voor hun verdriet en ik hield ze zeker extra in de gaten, maar verder bleven de dagen zoals kind gewend was. Zelfde voor hun oudere broers/zussen.
Amaqanda: "Zien wij er uit als een zwangerschapstest?"
zondag 4 januari 2015 om 11:15
Hoi lieve Stroop,
is je nacht een beetje okee geweest? Ziet kind het al zitten om morgen naar school te gaan?
De laatste dag van de vakantie vandaag. Morgen weer 'normaal' doen. Ik duim heel erg voor je dat het meevalt om kind naar school te brengen. Ik hoop dat jij in die tijd ook goed toekomt aan alles wat je wilde doen én ik hoop op veel begrip op je werk.
Ik denk aan je!
is je nacht een beetje okee geweest? Ziet kind het al zitten om morgen naar school te gaan?
De laatste dag van de vakantie vandaag. Morgen weer 'normaal' doen. Ik duim heel erg voor je dat het meevalt om kind naar school te brengen. Ik hoop dat jij in die tijd ook goed toekomt aan alles wat je wilde doen én ik hoop op veel begrip op je werk.
Ik denk aan je!
Het is zoals het is
zondag 4 januari 2015 om 11:28
Leahv over school dat is wat we tot de vakantie steeds gedaan hebben. Duidelijkheid, je gaat gewoon naar school ook al wil je het veel lieve niet. Soms met heel veel moeite, maar kindlief is steeds gegaan. Dat heb ik meteen afgesproken met de juffen en op zich werkte dat wel, kindlief krijgt de ene dag meer voor elkaar dan de andere, maar was wel steeds aanwezig. De reden dat ik me nu zoveel zorgen maak is vooral dat de structuur in de vakantie weg was en het verdriet en de angst nu zo heftig en op de voorgrond is dat ik gewoon niet zo goed weet of dat op school behapbaar zal zijn. Misschien schiet kind wel juist terug in 'het gewoon meedoen' en dat zou voor kindlief waarschijnlijk een stuk beter zijn, maar als het dat niet kan en het blijft zo heftig dan is het denk ik wel erg lastig. Ik weet niet of dat voor de juf(fen) te doen is zeg maar.
Hoelahoepla structuur in die zin vind ik zelf heel erg lastig. Op schooldagen en in normale weken niet zo, maar nu in de vakantie is dat echt ingewikkeld vind ik. Normaal staan we op vaste tijden op bijvoorbeeld, maar nu.. Ik vind het heel moeilijk om als kind pas midden in de nacht rustig in slaap is gevallen dan te dwingen om zeg 8 uur uit bed te zijn. En de dag invullen als kindlief juist heel vroeg op was vind ik ook lastig, vooral omdat de oudste in de vakanties graag uitslaapt en deochtenden rustig aandoet. Wat dat betreft ben ik wel blij dat morgen de wekkers weer allemaa gewoon aan moeten en we inderdaad een vast ritme in de dag hebben zitten van schooltijden en op de klok moeten letten. Dat geeft inderdaad wel echt houvast, ook voor mijzelf
De uitvaart maakte indruk, je ziet toch altijd weer veel mensen die je al lang niet gezien hebt, bijzondere gesprekken ook. De dader was er wel met partner, hij hield netjes afstand, maar zij heeft zich meerdere keren gemengd in gesprekken en mij uiteindelijk ook aangesproken. Hoe we hun dit aan konden doen dat ze het zo moeilijk hadden met de beschuldigingen en dat het toch onzin was dat de oudste ook geen contact met ze mag hebben. Ik wil dan op zo'n gelegenheid geen ruzie gaan maken en heb het voor een deel gelaten, alleen aangegeven dat ik wilde dat ook zij ons met rust liet. Ik begrijp zo ontzettend niets van haar dat ik er fysiek gewoon op reageer. In dezelfde ruimte met de dader zijn vond ik ook heel erg moeilijk, ik zou hem aan zijn haren mee willen trekken en laten zien hoe kind eraantoe is en dat hij dat veroorzaakt heeft.
Kindlief was de hele dag onrustig geweest, ik moest al weg voordat de kinderen wakker waren en was pas begin van de avond na een kleine wereldreis thuis. Eenmaal thuis wilde kind bij me en heeft me niet meer losgelaten, vroeg steeds of ik hem gezien had en heeft we tien keer de bevestiging gevraagd of hij mij geen pijn gedaan had. Vriendin vertelde ook dat kindlief heel angstig was geweest en gezegd had dat de dader mij pijn ging doen en dat dat kwam omdat kind het geheim verraden had en bij elk telefoontje/appje/enz vroeg of er iets met mij was
Hoelahoepla structuur in die zin vind ik zelf heel erg lastig. Op schooldagen en in normale weken niet zo, maar nu in de vakantie is dat echt ingewikkeld vind ik. Normaal staan we op vaste tijden op bijvoorbeeld, maar nu.. Ik vind het heel moeilijk om als kind pas midden in de nacht rustig in slaap is gevallen dan te dwingen om zeg 8 uur uit bed te zijn. En de dag invullen als kindlief juist heel vroeg op was vind ik ook lastig, vooral omdat de oudste in de vakanties graag uitslaapt en deochtenden rustig aandoet. Wat dat betreft ben ik wel blij dat morgen de wekkers weer allemaa gewoon aan moeten en we inderdaad een vast ritme in de dag hebben zitten van schooltijden en op de klok moeten letten. Dat geeft inderdaad wel echt houvast, ook voor mijzelf
De uitvaart maakte indruk, je ziet toch altijd weer veel mensen die je al lang niet gezien hebt, bijzondere gesprekken ook. De dader was er wel met partner, hij hield netjes afstand, maar zij heeft zich meerdere keren gemengd in gesprekken en mij uiteindelijk ook aangesproken. Hoe we hun dit aan konden doen dat ze het zo moeilijk hadden met de beschuldigingen en dat het toch onzin was dat de oudste ook geen contact met ze mag hebben. Ik wil dan op zo'n gelegenheid geen ruzie gaan maken en heb het voor een deel gelaten, alleen aangegeven dat ik wilde dat ook zij ons met rust liet. Ik begrijp zo ontzettend niets van haar dat ik er fysiek gewoon op reageer. In dezelfde ruimte met de dader zijn vond ik ook heel erg moeilijk, ik zou hem aan zijn haren mee willen trekken en laten zien hoe kind eraantoe is en dat hij dat veroorzaakt heeft.
Kindlief was de hele dag onrustig geweest, ik moest al weg voordat de kinderen wakker waren en was pas begin van de avond na een kleine wereldreis thuis. Eenmaal thuis wilde kind bij me en heeft me niet meer losgelaten, vroeg steeds of ik hem gezien had en heeft we tien keer de bevestiging gevraagd of hij mij geen pijn gedaan had. Vriendin vertelde ook dat kindlief heel angstig was geweest en gezegd had dat de dader mij pijn ging doen en dat dat kwam omdat kind het geheim verraden had en bij elk telefoontje/appje/enz vroeg of er iets met mij was
zondag 4 januari 2015 om 11:35
Ach, wat moeilijk en verdrietig allemaal weer!
Het leest alsof je het prima gedaan hebt op die uitvaart. Geen scene schoppen (waar zij eigenlijk wel op aan stuurt) maar wel duidelijk zijn in wat je wilt (afstand). Heel knap!
Vreselijk dat kind met die gevoelens zit, die angst dat de dader jou pijn doet. Als het vandaag iets gekalmeerd is staat het misschien open voor het inzicht dat dat allemaal niet gebeurd is en dus ook niet gaat gebeuren.
Dat je geen goede structuur kon vinden in deze vakantie lijkt mij heel erg logisch. Ik denk zelf dat het kind mee zal vallen op school morgen. Mocht dat niet zo zijn zou ik met spoed overleggen met de psycholoog waar kind naartoe gaat over hoe dit op te lossen. Je kunt niet blijven modderen, er moeten duidelijke afspraken zijn.
Het leest alsof je het prima gedaan hebt op die uitvaart. Geen scene schoppen (waar zij eigenlijk wel op aan stuurt) maar wel duidelijk zijn in wat je wilt (afstand). Heel knap!
Vreselijk dat kind met die gevoelens zit, die angst dat de dader jou pijn doet. Als het vandaag iets gekalmeerd is staat het misschien open voor het inzicht dat dat allemaal niet gebeurd is en dus ook niet gaat gebeuren.
Dat je geen goede structuur kon vinden in deze vakantie lijkt mij heel erg logisch. Ik denk zelf dat het kind mee zal vallen op school morgen. Mocht dat niet zo zijn zou ik met spoed overleggen met de psycholoog waar kind naartoe gaat over hoe dit op te lossen. Je kunt niet blijven modderen, er moeten duidelijke afspraken zijn.
Het is zoals het is
zondag 4 januari 2015 om 13:10
Ik vind het heel knap dat je je zo hebt weten in te houden op de uitvaart. Wat moet dat moeilijk zijn geweest zeg! Vooral de uitlokking tot discussie en ik kan me ook wel voorstellen dat je ze beiden eigenlijk heel graag met de neus op de feiten wil drukken.
Ik hoop dat het morgen gaat op school. Misschien geeft het juist wel de juiste afleiding daar.
Ik hoop dat het morgen gaat op school. Misschien geeft het juist wel de juiste afleiding daar.
zondag 4 januari 2015 om 14:51
zondag 4 januari 2015 om 15:19
Wat heb ik een bewodering voor je dat je geen discussie aangegaan bent! Ik was zelf denk ik in staat geweest om dader persoonlijk in de crematieoven te donderen. Echt hoor, wat een zelfbeheersing!
Voor wat betreft de structuur, ik bedoelde niet dat jullie om 8 uur moeten opstaan. Dat lijkt me helemaal niet wenselijk. Maar wat misschien wel kan helpen, is dat je zegt "na het ontbijt gaan we naar de supermarkt, en als we thuiskomen maak ik een tent op je kamer en dan gaan we daar boekjes lezen". Je kind weet dan (grofweg) wat de planning van dr dag is, en ook wanneer er rust momenten zijn. Dat gegeven kan soms voor rust zorgen. Ik zou er geen tijdsaanduiding aanhangen. Tenslotte zijn jullie niet autitisch en zo gedetailleerd hoeft het niet. Die wekken die ik liet zien was meer voor "moeilijke momenten". Dat kind kan zien wanneer het voorbij is en jij weer thuis bent / belt / dat kind weer thuis is. Snap je een beetje wat ik bedoel? Misschien kan je er niks mee hoor en zit ik gewoon veel te veel in het structuurgebeuren (sorry, na 5 jaar is dat een soort tweede natuur geworden)
Voor wat betreft de structuur, ik bedoelde niet dat jullie om 8 uur moeten opstaan. Dat lijkt me helemaal niet wenselijk. Maar wat misschien wel kan helpen, is dat je zegt "na het ontbijt gaan we naar de supermarkt, en als we thuiskomen maak ik een tent op je kamer en dan gaan we daar boekjes lezen". Je kind weet dan (grofweg) wat de planning van dr dag is, en ook wanneer er rust momenten zijn. Dat gegeven kan soms voor rust zorgen. Ik zou er geen tijdsaanduiding aanhangen. Tenslotte zijn jullie niet autitisch en zo gedetailleerd hoeft het niet. Die wekken die ik liet zien was meer voor "moeilijke momenten". Dat kind kan zien wanneer het voorbij is en jij weer thuis bent / belt / dat kind weer thuis is. Snap je een beetje wat ik bedoel? Misschien kan je er niks mee hoor en zit ik gewoon veel te veel in het structuurgebeuren (sorry, na 5 jaar is dat een soort tweede natuur geworden)
zondag 4 januari 2015 om 19:17
Mijn familie bestaat nog voornamelijk uit de dader en iets verder verwijderd het gezin waarvan we gisteren de moeder hebben weggebracht en wat neefjes/nichtjes in variaties zeg maar, maar die spreken we dus eigenlijk alleen op bruiloften en begrafenissen (zoals dat zo vaak gaat, je beloofd elkaar nu toch echt weer eens contact op te nemen en dat gebeurd uiteindelijk niet). De schoondochter van de overledene heb ik vorige week ingelicht en die heeft ook echt d'r best gedaan, maar verder staan eigenlijk alleen de partner en de zoon van de overledene dicht genoeg bij om het uit te leggen. Dat zal de ingelichte schoondochter vast doen een dezer dagen, maar de afgelopen weken waarin ze in het ziekenhuis hebben geleefd en de afgelopen dagen richting de uitvaart was daar geen tijd en plaats voor. Schoondochter heeft de dader duidelijk gemaakt dat hij kon komen als hij zich wist te gedragen, dat zijn partner zich dan toch ertussen mengt.. het zegt meer over haar denk ik.
Hoelahoepla je schrijft wat ik wel dacht ja. Prima plek het crematorium.
Wat je verder beschrijft doe ik wel redelijk geloof ik. Ik kondig ook altijd aan wat we gaan doen, bijvoorbeeld nu gaan we even eten en daarna kunnen we een spelletje spelen. In die zin ben ik denk ik vrij gestructureerd. Maar de kleurenklok kan ik wel weer eens tevoorschijn toveren voor lastige momenten, misschien dat dat ook nig wel werkt (ooit gebruikt voor de oudste toen die nog geen klok kon kijken).
Rasonkel zover we kunnen nagaan en naar wat oudste zelf zegt wijst er niets op dat de oudste ook slachtoffer is geworden van de dader. Zij hebben zelf geen eigen kinderen.
De discussie niet aangaan was echt heel hard op m'n tong bijten, maar uit respect voor de overledene kan dat gewoon niet. Het was wel een hele grote opluchting dat zij na de plechtigheid niet meer meegingen naar huis, wij zijn nog wel even meegegaan en dat zou ik anders niet meer gedaan hebben.
Alle spullen voor morgen staan klaar. De wekkers zijn gezet en afspraken gemaakt. Nog wat drinken en even (voor)lezen en de laatste nacht voor school gaat in voor de kinderen. Wat hoop ik dat jongste een beetje rust vind en de kracht heeft er morgen een goede dag van te maken.
Hoelahoepla je schrijft wat ik wel dacht ja. Prima plek het crematorium.
Wat je verder beschrijft doe ik wel redelijk geloof ik. Ik kondig ook altijd aan wat we gaan doen, bijvoorbeeld nu gaan we even eten en daarna kunnen we een spelletje spelen. In die zin ben ik denk ik vrij gestructureerd. Maar de kleurenklok kan ik wel weer eens tevoorschijn toveren voor lastige momenten, misschien dat dat ook nig wel werkt (ooit gebruikt voor de oudste toen die nog geen klok kon kijken).
Rasonkel zover we kunnen nagaan en naar wat oudste zelf zegt wijst er niets op dat de oudste ook slachtoffer is geworden van de dader. Zij hebben zelf geen eigen kinderen.
De discussie niet aangaan was echt heel hard op m'n tong bijten, maar uit respect voor de overledene kan dat gewoon niet. Het was wel een hele grote opluchting dat zij na de plechtigheid niet meer meegingen naar huis, wij zijn nog wel even meegegaan en dat zou ik anders niet meer gedaan hebben.
Alle spullen voor morgen staan klaar. De wekkers zijn gezet en afspraken gemaakt. Nog wat drinken en even (voor)lezen en de laatste nacht voor school gaat in voor de kinderen. Wat hoop ik dat jongste een beetje rust vind en de kracht heeft er morgen een goede dag van te maken.
zondag 4 januari 2015 om 19:56
Stroopwafelcake, gelukkig dat er er geen aanwijzingen zijn dat oudste ook slachtoffer zou zijn.
Voor morgen zou ik er maar gewoon rekening mee houden dat het een moeilijke dag wordt voor je jongste. Ik hoop het natuurlijk dat het meevalt, maar toch. Het zal steeds meer vorm krijgen en gewoner worden om op school te zijn.
Hoe was het vandaag met je jongste? En met jullie allemaal?
Voor morgen zou ik er maar gewoon rekening mee houden dat het een moeilijke dag wordt voor je jongste. Ik hoop het natuurlijk dat het meevalt, maar toch. Het zal steeds meer vorm krijgen en gewoner worden om op school te zijn.
Hoe was het vandaag met je jongste? En met jullie allemaal?
