Kinderen
alle pijlers
Kind wil niet naar vader
dinsdag 15 oktober 2019 11:03
Ik heb even een nieuwe nick aangemaakt ivm herkenbaarheid. Ik schrijf hier al langer en het zou kunnen dat het verhaal herkenbaar is voor sommigen.
Ik zit nu in een situatie waarin ik er niet uit kom. In mijn hoofd blijft het rondjes draaien en ik weet niet hoe ik kind hierin het beste kan helpen.
Een aantal jaar geleden is mijn kind mishandeld door zijn vader. Aangifte gedaan, blauwe plekken vastgelegd, CJG ingeschakeld etc. Naar mijn weten heeft vader geen hulp gezocht (niet voor zijn alcoholmisbruik of zijn agressie). Hij heeft alle schuld bij kind gelegd (toen 9) en het viel allemaal wel mee. Op dat moment heb ik de omgang stopgezet. Vader heeft jarenlang geen interesse getoond, op geen enkele manier. Ik ben degene geweest die wilde dat kind vader iig 1x in de maand zou zien. Samen met het CJG daar afspraken in gemaakt. Vader kwam dat vaak niet eens na.
In februari is er een rechtszaak geweest. Vader beweerde daar dat hij veel interesse heeft in de kinderen. Hij kreeg een voorlopige omgang van 2x in de maand en een onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming.
Kind wil absoluut niet 2x in de maand naar vader. Hij voelt zich niet veilig bij vader en vertrouwd hem niet. Dus kind gaat nu 1x per maand onder mijn begeleiding. Ik ben er bij, maar houd me afzijdig. Vader zegt nu dus dat ik me niet aan de voorlopige uitspraak houdt (doe ik idd niet) en dat ik de boel tegenhoudt.
Sinds vorige maand is het raadsonderzoek begonnen. De raadsonderzoeker heeft een gesprek met mij, vader en kind gehad. Bij kind zat er een vertrouwenspersoon bij. Die vertelde dat de hele vraagstelling er vooral op gericht was om te kijken of ik kind beïnvloedde. Kind heeft die vragen mooi gepareerd. Heeft verteld wat hij zelf wilde aan omgang en wat niet.
Maar mijn gevoel zegt dat het niet de goede kant op gaat voor kind. Ook de vertrouwenspersoon deelt mijn gevoel daarin. Er is mij gevraagd om te kijken naar een andere omgangsregeling. Deze was niet wenselijk. Ook mag ik er dan niet meer bij zijn volgens de raadsonderzoeker. Kind gaat dan steigeren. Hij wil niet gedwongen worden tot omgang met zijn vader. Hij vindt het juist fijn dat ik ergens in de buurt ben. Dan durft hij die omgang wel aan te gaan. Kind heeft al laten vallen dat als de Raad hetzelfde zegt als de rechter dat hij dan liever helemaal niet meer gaat. Ik heb al gezegd tegen kind dat ik het belangrijk vind dat hij vader ziet. Dat ik hem daarin wil stimuleren, aanmoedigen etc. Maar ik ben niet bereid om hem te gaan dwingen en zo mijn band met hem op het spel te zetten. Geen rekening houdend met zijn gevoel richting zijn vader. Ik snap zijn angst en zijn gevoel hierin. Vader blijft onvoorspelbaar en onbetrouwbaar voor hem.
Wat kan ik het beste hierin doen voor kind?
(Ik zal even wat details over kind in mijn eerste reactie plaatsen. Die gelieve niet te quoten)
Ik zit nu in een situatie waarin ik er niet uit kom. In mijn hoofd blijft het rondjes draaien en ik weet niet hoe ik kind hierin het beste kan helpen.
Een aantal jaar geleden is mijn kind mishandeld door zijn vader. Aangifte gedaan, blauwe plekken vastgelegd, CJG ingeschakeld etc. Naar mijn weten heeft vader geen hulp gezocht (niet voor zijn alcoholmisbruik of zijn agressie). Hij heeft alle schuld bij kind gelegd (toen 9) en het viel allemaal wel mee. Op dat moment heb ik de omgang stopgezet. Vader heeft jarenlang geen interesse getoond, op geen enkele manier. Ik ben degene geweest die wilde dat kind vader iig 1x in de maand zou zien. Samen met het CJG daar afspraken in gemaakt. Vader kwam dat vaak niet eens na.
In februari is er een rechtszaak geweest. Vader beweerde daar dat hij veel interesse heeft in de kinderen. Hij kreeg een voorlopige omgang van 2x in de maand en een onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming.
Kind wil absoluut niet 2x in de maand naar vader. Hij voelt zich niet veilig bij vader en vertrouwd hem niet. Dus kind gaat nu 1x per maand onder mijn begeleiding. Ik ben er bij, maar houd me afzijdig. Vader zegt nu dus dat ik me niet aan de voorlopige uitspraak houdt (doe ik idd niet) en dat ik de boel tegenhoudt.
Sinds vorige maand is het raadsonderzoek begonnen. De raadsonderzoeker heeft een gesprek met mij, vader en kind gehad. Bij kind zat er een vertrouwenspersoon bij. Die vertelde dat de hele vraagstelling er vooral op gericht was om te kijken of ik kind beïnvloedde. Kind heeft die vragen mooi gepareerd. Heeft verteld wat hij zelf wilde aan omgang en wat niet.
Maar mijn gevoel zegt dat het niet de goede kant op gaat voor kind. Ook de vertrouwenspersoon deelt mijn gevoel daarin. Er is mij gevraagd om te kijken naar een andere omgangsregeling. Deze was niet wenselijk. Ook mag ik er dan niet meer bij zijn volgens de raadsonderzoeker. Kind gaat dan steigeren. Hij wil niet gedwongen worden tot omgang met zijn vader. Hij vindt het juist fijn dat ik ergens in de buurt ben. Dan durft hij die omgang wel aan te gaan. Kind heeft al laten vallen dat als de Raad hetzelfde zegt als de rechter dat hij dan liever helemaal niet meer gaat. Ik heb al gezegd tegen kind dat ik het belangrijk vind dat hij vader ziet. Dat ik hem daarin wil stimuleren, aanmoedigen etc. Maar ik ben niet bereid om hem te gaan dwingen en zo mijn band met hem op het spel te zetten. Geen rekening houdend met zijn gevoel richting zijn vader. Ik snap zijn angst en zijn gevoel hierin. Vader blijft onvoorspelbaar en onbetrouwbaar voor hem.
Wat kan ik het beste hierin doen voor kind?
(Ik zal even wat details over kind in mijn eerste reactie plaatsen. Die gelieve niet te quoten)
zondag 24 november 2019 11:25
Ik herken de ervaring met een volledig onzinnig en onvolledig raadsonderzoek.
Het ging gelukkig over iets minder ernstige zaken. Maar mijn voordeel was dat het zo slecht was, dat de rechters het in de prullenbak hebben gegooid (echt letterlijk zo gezegd).
Want wat heb je nu aan een onderzoek over de omgangsregelin waarbij alleen aan vader gevraagd is wat hij wil en wat zijn werkdagen/werktijden zijn. Mijn wensen en mogelijkheden waren voor de raadsonderzoeker kennelijk niet van belang.
Het hele rapport was geschreven vanuit de situatie van vader, ook tav waar hij zonder overleg is gaan wonen en daar moesten wij dan maar volledig rekening mee houden. En zelfs de voorgestelde omgangsregeling was niet duidelijk. In ieder geval was mijn ex heel blij en bleek hij het totaal verkeerd begrepen te hebben. Heel bijzonder dat de uitkomst dus zelfs niet helder was.
De gangbare jurisprudentie hadden ze ook links laten liggen.
Ik had dus alleen de mazzel dat de rechters het ook onzinnig vonden.
Wel heb ik op het hele advies een reactie geschreven die naar de rechtbank gestuurd is. Dus niet alleen op mijn stuk maar ook op de feitelijke onjuistheden van mijn ex en over het gebrek naar het kijken van de situatie van mij als moeder.
Verslag van zoon leek overigens wel te kloppen al was daar niemand bij behalve zoon en de raadsonderzoeker.
Het ging gelukkig over iets minder ernstige zaken. Maar mijn voordeel was dat het zo slecht was, dat de rechters het in de prullenbak hebben gegooid (echt letterlijk zo gezegd).
Want wat heb je nu aan een onderzoek over de omgangsregelin waarbij alleen aan vader gevraagd is wat hij wil en wat zijn werkdagen/werktijden zijn. Mijn wensen en mogelijkheden waren voor de raadsonderzoeker kennelijk niet van belang.
Het hele rapport was geschreven vanuit de situatie van vader, ook tav waar hij zonder overleg is gaan wonen en daar moesten wij dan maar volledig rekening mee houden. En zelfs de voorgestelde omgangsregeling was niet duidelijk. In ieder geval was mijn ex heel blij en bleek hij het totaal verkeerd begrepen te hebben. Heel bijzonder dat de uitkomst dus zelfs niet helder was.
De gangbare jurisprudentie hadden ze ook links laten liggen.
Ik had dus alleen de mazzel dat de rechters het ook onzinnig vonden.
Wel heb ik op het hele advies een reactie geschreven die naar de rechtbank gestuurd is. Dus niet alleen op mijn stuk maar ook op de feitelijke onjuistheden van mijn ex en over het gebrek naar het kijken van de situatie van mij als moeder.
Verslag van zoon leek overigens wel te kloppen al was daar niemand bij behalve zoon en de raadsonderzoeker.
zondag 24 november 2019 21:31
Wat bijzonder dat er wordt ingezet op hulp om je zoon minder angstig te maken. Ik ben eigenlijk niet anders gewend dan dat er hulp vanuit jeugdzorg op ouders gezamenlijk wordt gezet.
Ik zou de originele correspondentie aan de Raad meezenden naar de rechtbank.
Ook zou ik aangeven dat als de rechtbank meent dat zoon inderdaad verplicht omgang moet met vader, dat hij daarvoor nodig heeft dat hij ziet dat ouders samen afspraken kunnen maken, kunnen overleggen en kunnen handelen in zijn belang. Dat dát hem vertrouwen zou geven in zijn vader.
Dus dat er hulpverlening moet komen die daarop gericht is en ook zoon daar individueel over spreekt.
Ik zou de originele correspondentie aan de Raad meezenden naar de rechtbank.
Ook zou ik aangeven dat als de rechtbank meent dat zoon inderdaad verplicht omgang moet met vader, dat hij daarvoor nodig heeft dat hij ziet dat ouders samen afspraken kunnen maken, kunnen overleggen en kunnen handelen in zijn belang. Dat dát hem vertrouwen zou geven in zijn vader.
Dus dat er hulpverlening moet komen die daarop gericht is en ook zoon daar individueel over spreekt.
•
zondag 24 november 2019 21:38
Wellicht kun je zelfs, in overleg met je advocaat natuurlijk, vragen om aanhouding van de uitspraak tav een definitieve omgangsregeling na inzet van deze hulpverlening.
Eventueel in overleg met wijkteam/huisarts alvast aanvragen welke hulp er voor handen is in jouw regio, uitzoeken hoe je je aanmeldt en hoe lang de wachttijd is.
Kom je mooi proactief over, bereid tot inzet voor kind in het belang van kind.
Eventueel in overleg met wijkteam/huisarts alvast aanvragen welke hulp er voor handen is in jouw regio, uitzoeken hoe je je aanmeldt en hoe lang de wachttijd is.
Kom je mooi proactief over, bereid tot inzet voor kind in het belang van kind.
•
zondag 8 december 2019 19:55
Even weer een korte update:
Uiteraard uitvoerig overleg met mijn advocaat gehad over de situatie. Advocaat heeft ook mijn opmerkingen maar de rechtbank gestuurd. Met daar oa in dat de omgangsregeling zoals voorgesteld door de Raad gewoon praktisch niet haalbaar is. De tegenpartij heeft de rechtbank verzocht om uitstel om ook een reactie te kunnen sturen. Wat mijn advocaat eigenlijk alleen maar toejuicht. Zo kunnen we nog langer laten zien dat kind zelf niet meewerkt.
Sinds het advies van de Raad zou kind 3 keer 3 uur naar vader hebben moeten gaan. De eerste keer is kind na 40 minuten weggegaan. De tweede keer heb ik kind meegenomen en heeft hij zelf tegen vader gezegd niet te willen. De derde keer is kind helemaal niet geweest. Vader stond hier voor de deur maar kind ging niet naar buiten. Wat ik ook bijzonder vond was dat vader niet eens uit de auto kwam. Hij probeerde kind niet meer mee te nemen. Ander kind is wel meegegaan en die heeft vader een half uur te vroeg weer teruggebracht. Wat ik wel goed vond van kind is dat hij niet mee ging ondanks een belofte dat hij een flink cadeau uit mocht zoeken. Stiekem ben ik eigenlijk wel een beetje trots dat kind dus niet zomaar ‘om te kopen’ is.
Maar dit gaat gewoon niet de goede kant in. Als we zo door blijven gaan dan denk ik dat kind vader straks helemaal niet meer wil zien. Juist omdat volwassenen vinden dat hij moet gaan, gaat kind zich steeds meer terugtrekken. Sinds dat hele raadsonderzoek is kind alleen maar minder gegaan. Voorheen ging ik mee, koos kind een locatie uit, en bleef hij gewoon de volle tijd. Nu mag ik niet meer mee, vader bepaalt de locatie, en kind gaat niet meer.
Uiteraard uitvoerig overleg met mijn advocaat gehad over de situatie. Advocaat heeft ook mijn opmerkingen maar de rechtbank gestuurd. Met daar oa in dat de omgangsregeling zoals voorgesteld door de Raad gewoon praktisch niet haalbaar is. De tegenpartij heeft de rechtbank verzocht om uitstel om ook een reactie te kunnen sturen. Wat mijn advocaat eigenlijk alleen maar toejuicht. Zo kunnen we nog langer laten zien dat kind zelf niet meewerkt.
Sinds het advies van de Raad zou kind 3 keer 3 uur naar vader hebben moeten gaan. De eerste keer is kind na 40 minuten weggegaan. De tweede keer heb ik kind meegenomen en heeft hij zelf tegen vader gezegd niet te willen. De derde keer is kind helemaal niet geweest. Vader stond hier voor de deur maar kind ging niet naar buiten. Wat ik ook bijzonder vond was dat vader niet eens uit de auto kwam. Hij probeerde kind niet meer mee te nemen. Ander kind is wel meegegaan en die heeft vader een half uur te vroeg weer teruggebracht. Wat ik wel goed vond van kind is dat hij niet mee ging ondanks een belofte dat hij een flink cadeau uit mocht zoeken. Stiekem ben ik eigenlijk wel een beetje trots dat kind dus niet zomaar ‘om te kopen’ is.
Maar dit gaat gewoon niet de goede kant in. Als we zo door blijven gaan dan denk ik dat kind vader straks helemaal niet meer wil zien. Juist omdat volwassenen vinden dat hij moet gaan, gaat kind zich steeds meer terugtrekken. Sinds dat hele raadsonderzoek is kind alleen maar minder gegaan. Voorheen ging ik mee, koos kind een locatie uit, en bleef hij gewoon de volle tijd. Nu mag ik niet meer mee, vader bepaalt de locatie, en kind gaat niet meer.
maandag 9 december 2019 07:03
Misschien wordt het tijd voor een andere advocaat.
Naar de rechtbank sturen dat de voorgestelde omgangsregeling niet haalbaar is vanwege het sporten van zoon.
Daarvan kon je toch van te voren weten dat dit meteen van tafel geveegd zou worden. Dat heb ik in een eerdere reactie nog voor de rechtszaak ook al aangegeven.
Raar dat vader niet de auto uitkwam. Dat zal uitgelegd worden als een verstandige daad van vader die niet wilde laten escalerenn.
En dat jij de hele tijd hand van zoon vast hield zal gebruikt worden als zoon durft niet te zeggen tegen vader dat hij wel een bezoekregeling wil omdat hij loyaal wil zijnn aan zijn moeder.
En dat jij merkt dat hij laet heeft van de situatie. Zoon komt doir moeder in een loyaliteitsconflict.
Ik zeg het veel langer op het viva forum. Vroeger ging een kind automatisch naar de moeder. Er komt een tijd waarin kinderen automatisch naar de vader gaan. Je ziet het ook steeds meer in de hulpverlening.
Belangen van vaders gaan voor die van kinderen en moeders.
Vrouwen hebben gewoon zitten slapen met het massale het isook zijn kind tegen moeders die gescheiden zijn.
Naar de rechtbank sturen dat de voorgestelde omgangsregeling niet haalbaar is vanwege het sporten van zoon.
Daarvan kon je toch van te voren weten dat dit meteen van tafel geveegd zou worden. Dat heb ik in een eerdere reactie nog voor de rechtszaak ook al aangegeven.
Raar dat vader niet de auto uitkwam. Dat zal uitgelegd worden als een verstandige daad van vader die niet wilde laten escalerenn.
En dat jij de hele tijd hand van zoon vast hield zal gebruikt worden als zoon durft niet te zeggen tegen vader dat hij wel een bezoekregeling wil omdat hij loyaal wil zijnn aan zijn moeder.
En dat jij merkt dat hij laet heeft van de situatie. Zoon komt doir moeder in een loyaliteitsconflict.
Ik zeg het veel langer op het viva forum. Vroeger ging een kind automatisch naar de moeder. Er komt een tijd waarin kinderen automatisch naar de vader gaan. Je ziet het ook steeds meer in de hulpverlening.
Belangen van vaders gaan voor die van kinderen en moeders.
Vrouwen hebben gewoon zitten slapen met het massale het isook zijn kind tegen moeders die gescheiden zijn.
maandag 9 december 2019 10:04
Er is niet naar de rechtbank gestuurd dat het niet praktisch haalbaar is door kind zijn sport. Daar is rekening mee gehouden door de Raad. Maar het is praktisch niet haalbaar omdat kind gewoon niet gaat.
Wat kan ik doen om kind toch te laten gaan dan? Ik kan hem inderdaad gaan dwingen. Met alle gevolgen van dien. Maar dan gaat het pas echt escaleren.
Ik weet niet waarom vader niet uit de auto kwam. Misschien heeft hij al ‘opgegeven’. Maar het feit blijft nu dat niet alleen kind, maar ook vader zich niet aan de gemaakte afspraken houdt. Er is afgesproken dat vader in overleg met kind gaat over wat ze gaan doen. Dat gebeurd niet, vader bepaalt en kind gaat daar niet in mee.
Als het gewoon nog even gebleven was zoals het ging, dan had kind nu 1x in de maand contact met vader. Maar dat wilde de Raad niet en nu loopt het allemaal in de soep.
Qua hulp voor kind. Ik ben daar mee bezig, maar dan moet kind daar ook voor open staan. Gelukkig kan kind goed met de vertrouwenspersoon praten in de tussentijd.
Wat kan ik doen om kind toch te laten gaan dan? Ik kan hem inderdaad gaan dwingen. Met alle gevolgen van dien. Maar dan gaat het pas echt escaleren.
Ik weet niet waarom vader niet uit de auto kwam. Misschien heeft hij al ‘opgegeven’. Maar het feit blijft nu dat niet alleen kind, maar ook vader zich niet aan de gemaakte afspraken houdt. Er is afgesproken dat vader in overleg met kind gaat over wat ze gaan doen. Dat gebeurd niet, vader bepaalt en kind gaat daar niet in mee.
Als het gewoon nog even gebleven was zoals het ging, dan had kind nu 1x in de maand contact met vader. Maar dat wilde de Raad niet en nu loopt het allemaal in de soep.
Qua hulp voor kind. Ik ben daar mee bezig, maar dan moet kind daar ook voor open staan. Gelukkig kan kind goed met de vertrouwenspersoon praten in de tussentijd.
