Kinderen
alle pijlers
kind zonder oppas
zaterdag 4 april 2009 om 10:01
Ik heb laatst met een vrouw uit de straat gesproken, dat wanneer ze in het weekend uitgaat ('s nachts van 11.00-06.00) haar acht-jarige dochter alleen thuislaat, zonder de buren te waarschuwen en zonder een babyfoon. Nu is dit meisje erg volwassen voor haar leeftijd en slaapt ze meestal door, het gaat toch om het idee dat ze daar alleen is. Wat zouden jullie in dit geval tegen de moeder zeggen?
zaterdag 4 april 2009 om 22:16
Ik vind dat dat mens niet spoort. Je spoort al niet als je je kind 's nachts alleen thuis laat (al denkt deze of gene hier op het forum daar anders over) en je spoort ook niet als je je krappe budget in de kroeg omzet. Heel sneu dit.
Wat ik al zei: als ik het toch es voor het zeggen had.... (dan werden dit soort ouders uit de ouderlijke macht ontzet. Maar hey, ik heb het niet voor het zeggen)
Wat ik al zei: als ik het toch es voor het zeggen had.... (dan werden dit soort ouders uit de ouderlijke macht ontzet. Maar hey, ik heb het niet voor het zeggen)
zaterdag 4 april 2009 om 22:27
Fleurtje, ik vind ook dat het mens niet spoort.
Maar dat kunnen we vinden, maar als je daadwerkelijk iemand kent die dat doet, dan vind ik het ook een soort van plicht als volwassene om er iets mee te dóen.
Want als de moeder dus niet haar verantwoordelijkheid wil nemen, moet er iemand zijn, die het meisje wil helpen.
Wie weet roept iedereen in de straat van dat meisje wel, dat het belachelijk is, maar ondertussen wordt er dan niets aan gedaan, en dat stoort me dan wel weer.
Ik hoorde laatst van een collega een soortgelijk verhaal trouwens.
De buren kwamen er achter, dat een meisje alleen thuis was, midden in de nacht.
Ze hebben een raam ingeslagen, het meisje meegnomen naar hun huis, en uiteindelijk (na veel onderzoeken, rechtzaken enz.)is het meisje in een pleeggezin terecht gekomen.
Dat is ook wel rigoreus, maar toch...
Ik vind het ook wel moeilijk om aan te geven, waar de grenzen liggen in dit soort voorbeelden.
Maar dat kunnen we vinden, maar als je daadwerkelijk iemand kent die dat doet, dan vind ik het ook een soort van plicht als volwassene om er iets mee te dóen.
Want als de moeder dus niet haar verantwoordelijkheid wil nemen, moet er iemand zijn, die het meisje wil helpen.
Wie weet roept iedereen in de straat van dat meisje wel, dat het belachelijk is, maar ondertussen wordt er dan niets aan gedaan, en dat stoort me dan wel weer.
Ik hoorde laatst van een collega een soortgelijk verhaal trouwens.
De buren kwamen er achter, dat een meisje alleen thuis was, midden in de nacht.
Ze hebben een raam ingeslagen, het meisje meegnomen naar hun huis, en uiteindelijk (na veel onderzoeken, rechtzaken enz.)is het meisje in een pleeggezin terecht gekomen.
Dat is ook wel rigoreus, maar toch...
Ik vind het ook wel moeilijk om aan te geven, waar de grenzen liggen in dit soort voorbeelden.
zaterdag 4 april 2009 om 22:34
Daarom toch ook het spotje over kindermishandeling waarin iedereen elkaar aan kijkt en zegt: "Waarom doet niemand iets?".
Ik vind echt dat je een plicht hebt als je zoiets hoort van iemand die bij je in de straat woont.
Als ik de laatste postings van TO lees was ze niet van plan om directe actie te ondernemen via het AMK. Ik zou ze toch echt bellen om ze advies te vragen. Je hoeft niet meteen melding te doen maar ze kunnen je wel verder adviseren.
Ik vind echt dat je een plicht hebt als je zoiets hoort van iemand die bij je in de straat woont.
Als ik de laatste postings van TO lees was ze niet van plan om directe actie te ondernemen via het AMK. Ik zou ze toch echt bellen om ze advies te vragen. Je hoeft niet meteen melding te doen maar ze kunnen je wel verder adviseren.
zaterdag 4 april 2009 om 22:41
quote:arwen173 schreef op 04 april 2009 @ 22:33:
star wat bedoel jij nou?
ik begrijp die moeder echt niet, is dat nou onnozelheid, naiefheid, volkomen onverantwoordelijk gedrag, onverschilligheid, egoisme of wat? hoe kan je dit doen en zelf lekker gaan stappen?Dat er meer mensen zijn die dit soort achterlijke dingen doen, zo ook hier op het forum (en topic!).
star wat bedoel jij nou?
ik begrijp die moeder echt niet, is dat nou onnozelheid, naiefheid, volkomen onverantwoordelijk gedrag, onverschilligheid, egoisme of wat? hoe kan je dit doen en zelf lekker gaan stappen?Dat er meer mensen zijn die dit soort achterlijke dingen doen, zo ook hier op het forum (en topic!).
zaterdag 4 april 2009 om 22:42
Milo, dat snap ik, en dat vind ik ook een andere situatie.
Jij was 13, het leek jou geweldig, plús dat je wist dat je jouw ouders gelijk kon bereiken.
En als je als stoere 13-jarige aangeeft het écht te willen, snap ik jouw ouders ook wel hoor.
En bovendien, ze kwamen terug, om jou op te vangen thuis.
Een stukje geborgenheid, wat ze gaven, en dat mis ik in dit verhaal.
Jij was 13, het leek jou geweldig, plús dat je wist dat je jouw ouders gelijk kon bereiken.
En als je als stoere 13-jarige aangeeft het écht te willen, snap ik jouw ouders ook wel hoor.
En bovendien, ze kwamen terug, om jou op te vangen thuis.
Een stukje geborgenheid, wat ze gaven, en dat mis ik in dit verhaal.
zaterdag 4 april 2009 om 22:52
Ik denk dat Milo bedoelt dat ze 13 was toen ze alleen thuis mocht blijven en het zelfs toen niet durfde terwijl je zou zeggen dat ze oud genoeg was. En dat haar ouders er gelukkig direct weer waren en ze dus niet meer alleen was.
Hell, mijn man was een paar dagen weg en ik liet het licht op de overloop 's nachts nog aan! Kat mocht op bed slapen om me te beschermen En ik ben 30!
Hell, mijn man was een paar dagen weg en ik liet het licht op de overloop 's nachts nog aan! Kat mocht op bed slapen om me te beschermen En ik ben 30!
zaterdag 4 april 2009 om 23:06
De definitie van een moeder, ik ben blij dat ik die niet hoef te bedenken.
Je hebt bepaalde waarden en normen, maar ook principes, en voor mij is 1 daarvan: er voor je kind zijn. ( en ja, ook daarnaast heb ik een eigen leven)
Ondertussen heb ik meerdere moeders gesproken, die daar anders over denken.
Dat mag natuurlijk, maar in dit soort gevallen vind ik moeders én onverantwoordelijk, maar ook erg kortzichtig.
Zouden ze echt lekker zuipen , dansen en weet-ik-veel-wat nog-meer, zonder aan hun kind te denken die thuis alleen is??
Ik snap dat dus echt niet.
Toch zijn ze er, de moeders die weggaan, de deur achter zich dichttrekken, en weekend 'vieren'.
Het kan ook wel zijn, dat ze dat nooit hebben geleerd, om zich te verplaatsen in een ander, in dit geval in de gevoelens van hun kind.
Ik vind wel, dat je ouders een kans moet geven, om het te leren.
En als ze daarbij begeleid worden, onder scherpe controle staan, kunnen ze laten zien dat het wel kan.
Ik denk wel, dat je het kunt leren, maar ik mis daarbij toch een soort 'oergevoel'.
Hmmm vage posting volgens mij
Je hebt bepaalde waarden en normen, maar ook principes, en voor mij is 1 daarvan: er voor je kind zijn. ( en ja, ook daarnaast heb ik een eigen leven)
Ondertussen heb ik meerdere moeders gesproken, die daar anders over denken.
Dat mag natuurlijk, maar in dit soort gevallen vind ik moeders én onverantwoordelijk, maar ook erg kortzichtig.
Zouden ze echt lekker zuipen , dansen en weet-ik-veel-wat nog-meer, zonder aan hun kind te denken die thuis alleen is??
Ik snap dat dus echt niet.
Toch zijn ze er, de moeders die weggaan, de deur achter zich dichttrekken, en weekend 'vieren'.
Het kan ook wel zijn, dat ze dat nooit hebben geleerd, om zich te verplaatsen in een ander, in dit geval in de gevoelens van hun kind.
Ik vind wel, dat je ouders een kans moet geven, om het te leren.
En als ze daarbij begeleid worden, onder scherpe controle staan, kunnen ze laten zien dat het wel kan.
Ik denk wel, dat je het kunt leren, maar ik mis daarbij toch een soort 'oergevoel'.
Hmmm vage posting volgens mij
