Kinderen
alle pijlers
Kinderen ongewenst?
zondag 9 september 2007 om 19:35
In onze krant van gisteren stond een heel artikel met deze titel. Het ging erover dat steeds meer mensen een hekel hebben aan kinderen, dat er steeds meer vraag is naar bijvoorbeeld kindvrije restaurants, kindvrije campings, hotels en meer van dat soort dingen.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
donderdag 24 juli 2008 om 13:06
Oh, en een aanvulling: mijn zoon gaat niet mee naar dat soort gelegenheden om daar vervolgens onzichtbaar temoeten zijn, hij gaat mee als mijn gezelschap, dat is hij immers ook. Aan tafel in een restaurant praten wij dus gewoon samen, en bij een voorstelling kijken we samen en praten daar samen over.
Wij zijn maar met zijn tweetjes en dus krijgt hij altijd de volle aandacht, hij hangt er niet maar een beetje bij.
Ik werd op die vakantie trouwens ook regelmatig aangesproken op het feit dat wij er zo gezellig uitzagen samen, dat hij zo zoet was en zo gezellig met me zat te kletsen. Dat is ook zo, ook thuis gaan we heel vaak samen ergens wat drinken of samen ergens wat eten, want ik vind het gewoon gezellig om dat soort dingen samen te doen. Ons vaste ritueel bij naar de stad gaan is even ergens samen iets lekkers gaan eten, meestal doen we dat bij Maison de Bonneterie wat ook niet echt een hele kindgerichte gelegenheid is. Maar dat is een traditie die ik al samen met mijn eigen moeder had en die ik dus nu met mijn zoon heb en dan zitten we gewoon lekker te kletsen, eten een taartje ofzo, en bespreken wat we gaan doen of hoe de dag is geweest of wat dan ook.
Ik denk dat mijn zoon gewoon redelijk vroegwijs is doordat hij altijd alleen met minimaal 1 volwassene (ik dus) is en vaak ook het enige kind in het gezelschap is.
Wij zijn maar met zijn tweetjes en dus krijgt hij altijd de volle aandacht, hij hangt er niet maar een beetje bij.
Ik werd op die vakantie trouwens ook regelmatig aangesproken op het feit dat wij er zo gezellig uitzagen samen, dat hij zo zoet was en zo gezellig met me zat te kletsen. Dat is ook zo, ook thuis gaan we heel vaak samen ergens wat drinken of samen ergens wat eten, want ik vind het gewoon gezellig om dat soort dingen samen te doen. Ons vaste ritueel bij naar de stad gaan is even ergens samen iets lekkers gaan eten, meestal doen we dat bij Maison de Bonneterie wat ook niet echt een hele kindgerichte gelegenheid is. Maar dat is een traditie die ik al samen met mijn eigen moeder had en die ik dus nu met mijn zoon heb en dan zitten we gewoon lekker te kletsen, eten een taartje ofzo, en bespreken wat we gaan doen of hoe de dag is geweest of wat dan ook.
Ik denk dat mijn zoon gewoon redelijk vroegwijs is doordat hij altijd alleen met minimaal 1 volwassene (ik dus) is en vaak ook het enige kind in het gezelschap is.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 13:08
quote:intiem schreef op 24 juli 2008 @ 13:00:
Hoort je kind dan niet op bed te liggen???Vraag je dat aan mij? Wanneer? Op vakantie? Nee, het is toch vakantie? En dan wil ik leuke dingen doen en hij ook, dus dan hechten we niet zo aan bedtijd, dan slapen we de volgende dag gewoon uit of we gaan s middags een dutje doen. En ook bij feestjes mag hij opblijven, het is immers feest. Zo lang hij het volhoudt mag hij meedoen. Hij mocht trouwens ook voor het EK opblijven, dat was enorm leuk, zaten we samen met worst en toastjes enzo te juichen totdat hij het niet meer trok.
Hoort je kind dan niet op bed te liggen???Vraag je dat aan mij? Wanneer? Op vakantie? Nee, het is toch vakantie? En dan wil ik leuke dingen doen en hij ook, dus dan hechten we niet zo aan bedtijd, dan slapen we de volgende dag gewoon uit of we gaan s middags een dutje doen. En ook bij feestjes mag hij opblijven, het is immers feest. Zo lang hij het volhoudt mag hij meedoen. Hij mocht trouwens ook voor het EK opblijven, dat was enorm leuk, zaten we samen met worst en toastjes enzo te juichen totdat hij het niet meer trok.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 13:10
Uiteraard moet hij op normale dagen wel gewoon om zeven uur naar bed en nu we vakantie hebben en we gewoon thuisblijven gaat hij ook gewoon op tijd naar bed.
Maar als we straks iets leuks gaan doen dan blijven we gewoon zolang hij het volhoudt.
Edit: van wie zou het trouwens moeten "horen"? Dat bepaal je als ouder toch gewoon zelf, in overeenstemming met wat je kind aankan? Als hij aangeeft moe te zijn, dan gaat hij naar bed. Is hij niet moe en vindt hij het leuk, dan niet. Er is geen wet die bepaalt hoe laat een kind op bed moet liggen, toch?
Maar als we straks iets leuks gaan doen dan blijven we gewoon zolang hij het volhoudt.
Edit: van wie zou het trouwens moeten "horen"? Dat bepaal je als ouder toch gewoon zelf, in overeenstemming met wat je kind aankan? Als hij aangeeft moe te zijn, dan gaat hij naar bed. Is hij niet moe en vindt hij het leuk, dan niet. Er is geen wet die bepaalt hoe laat een kind op bed moet liggen, toch?
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 13:10
Ja, er ontstaan twee kampen en ik snap echt niet wat het nut daarvan is.
Ik snap de veroordeling enerzijds niet van de kinderlozen. Want ik krijg sterk het gevoel dat alle kinderen en alle ouders op 1 hoopje worden gegooid en dat er bijna per definitie slechte onopgevoede en ronduit vervelende kinderen rondlopen met ouders die nul respect hebben voor de rust en ruimte voor de mensen die niet zitten te wachten op een kind.
En ik snap de ouders niet die met hand en tand de verdediging aangaan en vooral willen overtuigen dat kinderen niet vervelend zijn (de hunne niet iig), wat natuurlijk niet waar is. Want ook hun kind is gewoon wel eens vervelend, ook op plekken waar dat minder prettig is. En ik begrijp niet dat hun kind of het ouderschap in het algemeen wordt afgeschildert als een of ander roze wolk verhaaltje om vooral maar te willen overtuigen. Overtuigen van wat vraag ik me dan af? Er zullen altijd mensen zijn die niks of weinig ophebben met kinderen. En dat mag en dat is niet slecht of vreemd.
Als beide kampjes nu wat meer ruimte zouden maken voor de standpunten van de ander, dan wás er helemaal geeneens een probleem. Zucht. Maar da's kennelijk veels te ingewikkeld : (
Ik snap de veroordeling enerzijds niet van de kinderlozen. Want ik krijg sterk het gevoel dat alle kinderen en alle ouders op 1 hoopje worden gegooid en dat er bijna per definitie slechte onopgevoede en ronduit vervelende kinderen rondlopen met ouders die nul respect hebben voor de rust en ruimte voor de mensen die niet zitten te wachten op een kind.
En ik snap de ouders niet die met hand en tand de verdediging aangaan en vooral willen overtuigen dat kinderen niet vervelend zijn (de hunne niet iig), wat natuurlijk niet waar is. Want ook hun kind is gewoon wel eens vervelend, ook op plekken waar dat minder prettig is. En ik begrijp niet dat hun kind of het ouderschap in het algemeen wordt afgeschildert als een of ander roze wolk verhaaltje om vooral maar te willen overtuigen. Overtuigen van wat vraag ik me dan af? Er zullen altijd mensen zijn die niks of weinig ophebben met kinderen. En dat mag en dat is niet slecht of vreemd.
Als beide kampjes nu wat meer ruimte zouden maken voor de standpunten van de ander, dan wás er helemaal geeneens een probleem. Zucht. Maar da's kennelijk veels te ingewikkeld : (
donderdag 24 juli 2008 om 13:16
quote:intiem schreef op 24 juli 2008 @ 12:26:
Ik had ook echt niks met kinderen, totdat mijn eierstokken de foxtrot gingen doen en mij bij de kladden grepen. Maar daarvoor konden ze me vierkant gestolen worden. ik vond ze zelfs een beetje eng. Ik lachte wel vriendelijk terug naar een lachende peuter, maar hoopte stiekem dat de peuter in kwestie dat niet als aanleiding zou zien om met mij van blikken te willen wisselen, want daar had ik gewoon echt geen behoefte aan (ben ook zo'n mens dat graag alleen is). Dat gevoel is misschien minder voorkomend dan wat de meeste mensen beleven, maar het is echt niet zo bizar hoor en heeft niks van doen met kinderen haten. Er niks mee ophebben, mag dat ook? Ik heb nu nl. nog steeds niks op met honden. Ik tolereer ze en een hele enkeling vind ik wel een lief beestje, maar ze moeten vooral niet tegen me op willen springen en veel aandacht willen, want dan vind ik het al snel vervelend worden.
Heel herkenbaar en goed omschreven!
Helaas (?) rammelen mijn eierstokken nog steeds niet en blijf ik dus nog in het "kamp" van de kinderlozen zitten.
Maar hoe vaak ik al aan mensen heb uit moeten leggen dat "niets met kinderen hebben" niet gelijk staat aan "een hekel aan kinderen hebben"... Hoe vaak ik me al niet heb hoeven verdedigen over het feit dat ik geen kind heb... Hoe vaak mensen mij menen te moeten overtuigen van het feit dat ik maar een kind moet nemen "want je krijgt er zoveel voor terug"...
Ik had ook echt niks met kinderen, totdat mijn eierstokken de foxtrot gingen doen en mij bij de kladden grepen. Maar daarvoor konden ze me vierkant gestolen worden. ik vond ze zelfs een beetje eng. Ik lachte wel vriendelijk terug naar een lachende peuter, maar hoopte stiekem dat de peuter in kwestie dat niet als aanleiding zou zien om met mij van blikken te willen wisselen, want daar had ik gewoon echt geen behoefte aan (ben ook zo'n mens dat graag alleen is). Dat gevoel is misschien minder voorkomend dan wat de meeste mensen beleven, maar het is echt niet zo bizar hoor en heeft niks van doen met kinderen haten. Er niks mee ophebben, mag dat ook? Ik heb nu nl. nog steeds niks op met honden. Ik tolereer ze en een hele enkeling vind ik wel een lief beestje, maar ze moeten vooral niet tegen me op willen springen en veel aandacht willen, want dan vind ik het al snel vervelend worden.
Heel herkenbaar en goed omschreven!
Helaas (?) rammelen mijn eierstokken nog steeds niet en blijf ik dus nog in het "kamp" van de kinderlozen zitten.
Maar hoe vaak ik al aan mensen heb uit moeten leggen dat "niets met kinderen hebben" niet gelijk staat aan "een hekel aan kinderen hebben"... Hoe vaak ik me al niet heb hoeven verdedigen over het feit dat ik geen kind heb... Hoe vaak mensen mij menen te moeten overtuigen van het feit dat ik maar een kind moet nemen "want je krijgt er zoveel voor terug"...
donderdag 24 juli 2008 om 13:18
quote:intiem schreef op 24 juli 2008 @ 13:10:
En ik snap de ouders niet die met hand en tand de verdediging aangaan en vooral willen overtuigen dat kinderen niet vervelend zijn (de hunne niet iig), wat natuurlijk niet waar is. Want ook hun kind is gewoon wel eens vervelend, ook op plekken waar dat minder prettig is. En ik begrijp niet dat hun kind of het ouderschap in het algemeen wordt afgeschildert als een of ander roze wolk verhaaltje om vooral maar te willen overtuigen. Overtuigen van wat vraag ik me dan af? Er zullen altijd mensen zijn die niks of weinig ophebben met kinderen. En dat mag en dat is niet slecht of vreemd.
(
Wie doet dat dan?
Mijn kind is inderdaad bijna nooit vervelend, ik zei al eerder: de momenten waarop anderen hem vervelend vinden zijn de momenten waarop ik hem zelf ook afschuwelijk vind. Maar da's meestal mijn eigen schuld, dan is hij moe, moet ik nog boodschappen doen en krijg je van die krijspartijen in de supermarkt. Tja, dan baal ik net zo van hem als de rest van de wereld, maar goed, we moeten nu eenmaal eten en ik zorg dan echt wel dat ik snel weer weg ben.
Maar in zijn algemeenheid vind ik mijn zoon heel erg gezellig en vind ik ons leven samen echt superleuk. We doen leuke dingen, we hebben samen lol, ik kan heerlijk met hem van van alles en nog wat genieten en ik vind het ouderschap dan ook echt niet zwaar.
Daar hoef ik verder echt niemand van te overtuigen, het is toch die ander zijn gemis als hij/zij niet net zo geniet van het ouderschap? Da's hun gemis, vind ik alleen maar jammer voor ze. (Als ze ook kinderen hebben en willen uiteraard, dan vind ik het jammer dat ze daar geen plezier aan beleven.)
En ik snap de ouders niet die met hand en tand de verdediging aangaan en vooral willen overtuigen dat kinderen niet vervelend zijn (de hunne niet iig), wat natuurlijk niet waar is. Want ook hun kind is gewoon wel eens vervelend, ook op plekken waar dat minder prettig is. En ik begrijp niet dat hun kind of het ouderschap in het algemeen wordt afgeschildert als een of ander roze wolk verhaaltje om vooral maar te willen overtuigen. Overtuigen van wat vraag ik me dan af? Er zullen altijd mensen zijn die niks of weinig ophebben met kinderen. En dat mag en dat is niet slecht of vreemd.
(
Wie doet dat dan?
Mijn kind is inderdaad bijna nooit vervelend, ik zei al eerder: de momenten waarop anderen hem vervelend vinden zijn de momenten waarop ik hem zelf ook afschuwelijk vind. Maar da's meestal mijn eigen schuld, dan is hij moe, moet ik nog boodschappen doen en krijg je van die krijspartijen in de supermarkt. Tja, dan baal ik net zo van hem als de rest van de wereld, maar goed, we moeten nu eenmaal eten en ik zorg dan echt wel dat ik snel weer weg ben.
Maar in zijn algemeenheid vind ik mijn zoon heel erg gezellig en vind ik ons leven samen echt superleuk. We doen leuke dingen, we hebben samen lol, ik kan heerlijk met hem van van alles en nog wat genieten en ik vind het ouderschap dan ook echt niet zwaar.
Daar hoef ik verder echt niemand van te overtuigen, het is toch die ander zijn gemis als hij/zij niet net zo geniet van het ouderschap? Da's hun gemis, vind ik alleen maar jammer voor ze. (Als ze ook kinderen hebben en willen uiteraard, dan vind ik het jammer dat ze daar geen plezier aan beleven.)
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 13:19
donderdag 24 juli 2008 om 13:21
quote:intiem schreef op 24 juli 2008 @ 13:13:
Nou ja, als jouw zoon dat volhoudt. Mijn dochter heeft een vast ritme, dus als die een uur langer op is dan normaal, dan begint ze echt te stieren hoor. Is niet leuk voor haar en is niet leuk voor mij.
Volgens mij kan jij daar helemaal niet over oordelen, want jij hebt sowieso enorme moeite met het ouderschap. En ervaart het gedrag van je dochter al snel als stieren, omdat je gewoon de aansluiting met haar mist. Ieder kind zou in jouw omstandigheden lastig en vervelend worden, maar die discussie hebben we op je eigen topic al gevoerd.
Tekenend trouwens weer dat je wéér de negatieve kant zit te verdedigen.
Nou ja, als jouw zoon dat volhoudt. Mijn dochter heeft een vast ritme, dus als die een uur langer op is dan normaal, dan begint ze echt te stieren hoor. Is niet leuk voor haar en is niet leuk voor mij.
Volgens mij kan jij daar helemaal niet over oordelen, want jij hebt sowieso enorme moeite met het ouderschap. En ervaart het gedrag van je dochter al snel als stieren, omdat je gewoon de aansluiting met haar mist. Ieder kind zou in jouw omstandigheden lastig en vervelend worden, maar die discussie hebben we op je eigen topic al gevoerd.
Tekenend trouwens weer dat je wéér de negatieve kant zit te verdedigen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 13:25
Het is heel normaal dat ouders met kinderen op vakantie gaan naar een camping die hun leuk vinden, met zoveel mogelijk vriendjes en vriendinnetjes voor hun kids.
Het is heel normaal dat mensen met kinderen graag naar een restaurant gaan waar het ook leuk voor kinderen is, met een gezellig hoekje enz.
Het is heel normaal dat kinderen rennen, gillen, schreeuwen, spelen, en (af en toe) niet luisteren.
Waarom wordt het dan toch (door mensen met kinderen) niet normaal gevonden dat er ook mensen zijn die kindvrije campings, hotels, restaurants oid willen?
Van mij hoeft er niet als ik met Vriend aan een pizzaatje zit op een terassie geen kind aan mijn tafel komen jengelen. Hoe lief koppie hij of zij ook heeft zal ik toch op een wat strenge toon zeggen "hoi, ga je weer lekker bij papa en mama aan tafel zitten?"
En dat is niet om dat ik kids haat ofzo, maar ik hoef ze ook niet om me heen als ik daar niet om vraag.
Het is heel normaal dat mensen met kinderen graag naar een restaurant gaan waar het ook leuk voor kinderen is, met een gezellig hoekje enz.
Het is heel normaal dat kinderen rennen, gillen, schreeuwen, spelen, en (af en toe) niet luisteren.
Waarom wordt het dan toch (door mensen met kinderen) niet normaal gevonden dat er ook mensen zijn die kindvrije campings, hotels, restaurants oid willen?
Van mij hoeft er niet als ik met Vriend aan een pizzaatje zit op een terassie geen kind aan mijn tafel komen jengelen. Hoe lief koppie hij of zij ook heeft zal ik toch op een wat strenge toon zeggen "hoi, ga je weer lekker bij papa en mama aan tafel zitten?"
En dat is niet om dat ik kids haat ofzo, maar ik hoef ze ook niet om me heen als ik daar niet om vraag.
donderdag 24 juli 2008 om 13:28
Poepoepoe Fash, omdat ik me toevallig wél kan inleven in mensen die niet staan te springen omdat peuters kwijlend aan hun tafeltje staan of die niet per se hun dag gemaakt vinden omdat een kleuter hen even wijst op het bestaan van een "koei in de wij", dan verdedig ik gelijk de negatieve kant. Dan is het duidelijk dat je er goed aan gedaan hebt een kind te krijgen, want dat heeft jou je ticket gegeven naar de positieve kant. Zou je er niet nog een kind bijmaken? Kom je misschien in de hemel terecht.
En wil je ajb mijn topic erbuiten laten. Dat is gesloten en niet voor niets!
En wil je ajb mijn topic erbuiten laten. Dat is gesloten en niet voor niets!
donderdag 24 juli 2008 om 13:31
Intiem, ik vind mijn kind zelf weleens vervelend ja. Maar in het openbaar kan ik de keren dat ze lastig was op 1 hand tellen. De jongste is uberhaupt te klein om al vervelend te doen, maar ik heb met mijn dochter eigenlijk nog nooit toestanden gehad. Die vind eigenlijk alles wat er gebeurd altijd zo interessant dat je er geen kind aan hebt.
Kan me 1x herinneren dat ze boos was omdat ze op de fiets moest bij de supermarkt en soms als we de speeltuin uitmoeten. Maar verder durf ik haar rustig overal mee naartoe te nemen en over het algemeen krijg ik alleen maar complimenten over dat ze zo makkelijk is. Dan denk ik weleens 'moet je d'r thuis maar eens zien' maar goed, dat is een ander verhaal.
Ik hoef me bij haar ook niet aan een ritme te houden, we kunnen rustig laat naar bed of een middagslaapje overslaan. Ze wordt soms wel moe, maar zelden vervelend. Ik hou me wel veel aan haar ritme, maar zoals morgen gaan we een hele dag naar een pretpark en dat kan ik makkelijk doen met haar, vind ze geweldig. En dan is ze dus niet jengelig aan het eind van de dag.
Kan me 1x herinneren dat ze boos was omdat ze op de fiets moest bij de supermarkt en soms als we de speeltuin uitmoeten. Maar verder durf ik haar rustig overal mee naartoe te nemen en over het algemeen krijg ik alleen maar complimenten over dat ze zo makkelijk is. Dan denk ik weleens 'moet je d'r thuis maar eens zien' maar goed, dat is een ander verhaal.
Ik hoef me bij haar ook niet aan een ritme te houden, we kunnen rustig laat naar bed of een middagslaapje overslaan. Ze wordt soms wel moe, maar zelden vervelend. Ik hou me wel veel aan haar ritme, maar zoals morgen gaan we een hele dag naar een pretpark en dat kan ik makkelijk doen met haar, vind ze geweldig. En dan is ze dus niet jengelig aan het eind van de dag.
donderdag 24 juli 2008 om 13:35
Ik kan denk ik ook gewoon goed inschatten wat nog wel kan en wat net teveel is en hoe ik eventuele driftbuien voor kan zijn als we ergens zijn.
Als ze echt heel moe wordt ga ik niet wachten tot ze een driftbui krijgt, dan zorg ik dat ze even een halfuurtje slaapt in d'r buggy en dat we even ergens gaan zitten om wat te drinken, of als ze iets wil en het mag niet heb ik haar zo afgeleid.
Maar meestal is het gewoon niet nodig en kan ik haar overal mee naartoe nemen zonder gezeur.
Als ze echt heel moe wordt ga ik niet wachten tot ze een driftbui krijgt, dan zorg ik dat ze even een halfuurtje slaapt in d'r buggy en dat we even ergens gaan zitten om wat te drinken, of als ze iets wil en het mag niet heb ik haar zo afgeleid.
Maar meestal is het gewoon niet nodig en kan ik haar overal mee naartoe nemen zonder gezeur.
donderdag 24 juli 2008 om 13:38
Eowynn, mijn dochter is buitenshuis over het algemeen ook veel minder vervelend. Want ik krijg vaak te horen dat ze zo lief en makkelijk is en een schatje. Wat ze ook écht is hoor, daar niet van. Maar thuis kan ze wel vaker de registers opentrekken, zoals ze dat bij anderen niet doet. Dus dan denk ik ook wel eens, nou, je zou haar thuis eens mee moeten maken.
Mijn dochter zit eigenlijk in haar meest heftige peuterperiode en toen zij twee jaar was, was ze eigenlijk een doetje vergeleken bij nu. Ik kon het/haar wel lastig of moeilijk vinden (maar goed, dat krijg je als je een type mens bent dat best houdt van haar rust), maar dat verbleekt toch wel een beetje bij de peuterdrift die ze nu kan hebben.
Volgens een tante van mij waar ik het laatst over had en die een inwonend kleinkind heeft van dezelfde leeftijd, zei met een dikke grijns dat ik nog even een paar maanden moest uitzingen. Tegen de tijd dat ze vier zou worden, zou het er weer afgaan. Dus vooral nog even volhouden (alsof ik haar zou gaan weggeven haha)
Mijn dochter zit eigenlijk in haar meest heftige peuterperiode en toen zij twee jaar was, was ze eigenlijk een doetje vergeleken bij nu. Ik kon het/haar wel lastig of moeilijk vinden (maar goed, dat krijg je als je een type mens bent dat best houdt van haar rust), maar dat verbleekt toch wel een beetje bij de peuterdrift die ze nu kan hebben.
Volgens een tante van mij waar ik het laatst over had en die een inwonend kleinkind heeft van dezelfde leeftijd, zei met een dikke grijns dat ik nog even een paar maanden moest uitzingen. Tegen de tijd dat ze vier zou worden, zou het er weer afgaan. Dus vooral nog even volhouden (alsof ik haar zou gaan weggeven haha)
donderdag 24 juli 2008 om 13:39
quote:kusunum schreef op 24 juli 2008 @ 13:25:
Het is heel normaal dat ouders met kinderen op vakantie gaan naar een camping die hun leuk vinden, met zoveel mogelijk vriendjes en vriendinnetjes voor hun kids.
Het is heel normaal dat mensen met kinderen graag naar een restaurant gaan waar het ook leuk voor kinderen is, met een gezellig hoekje enz.
Het is heel normaal dat kinderen rennen, gillen, schreeuwen, spelen, en (af en toe) niet luisteren.
Waarom wordt het dan toch (door mensen met kinderen) niet normaal gevonden dat er ook mensen zijn die kindvrije campings, hotels, restaurants oid willen?
Omdat niet alle kinderen vervelend zijn in openbare gelegenheden, Kusunum. Als mijn kind zich netjes gedraagt in een restaurant dan vind ik het belachelijk om hem thuis te moeten laten, dan vind ik het belachelijk dat een groepje mensen het nodig vind om een totaalverbod voor kinderen te eisen. Dan is dat namelijk helemaal niet nodig, want de reden voor het verbod is er namelijk niet.
Van mij hoeft er niet als ik met Vriend aan een pizzaatje zit op een terassie geen kind aan mijn tafel komen jengelen. Hoe lief koppie hij of zij ook heeft zal ik toch op een wat strenge toon zeggen "hoi, ga je weer lekker bij papa en mama aan tafel zitten?"
En dat is niet om dat ik kids haat ofzo, maar ik hoef ze ook niet om me heen als ik daar niet om vraag.Dat los je dan toch prima op? Doe ik ook, als ik geen zin heb in kinderen bij mijn eten of wat ook: gewoon even toespreken, en meestal zijn ze dan zo weer weg. Wat is daar nou zo erg aan?
Het is heel normaal dat ouders met kinderen op vakantie gaan naar een camping die hun leuk vinden, met zoveel mogelijk vriendjes en vriendinnetjes voor hun kids.
Het is heel normaal dat mensen met kinderen graag naar een restaurant gaan waar het ook leuk voor kinderen is, met een gezellig hoekje enz.
Het is heel normaal dat kinderen rennen, gillen, schreeuwen, spelen, en (af en toe) niet luisteren.
Waarom wordt het dan toch (door mensen met kinderen) niet normaal gevonden dat er ook mensen zijn die kindvrije campings, hotels, restaurants oid willen?
Omdat niet alle kinderen vervelend zijn in openbare gelegenheden, Kusunum. Als mijn kind zich netjes gedraagt in een restaurant dan vind ik het belachelijk om hem thuis te moeten laten, dan vind ik het belachelijk dat een groepje mensen het nodig vind om een totaalverbod voor kinderen te eisen. Dan is dat namelijk helemaal niet nodig, want de reden voor het verbod is er namelijk niet.
Van mij hoeft er niet als ik met Vriend aan een pizzaatje zit op een terassie geen kind aan mijn tafel komen jengelen. Hoe lief koppie hij of zij ook heeft zal ik toch op een wat strenge toon zeggen "hoi, ga je weer lekker bij papa en mama aan tafel zitten?"
En dat is niet om dat ik kids haat ofzo, maar ik hoef ze ook niet om me heen als ik daar niet om vraag.Dat los je dan toch prima op? Doe ik ook, als ik geen zin heb in kinderen bij mijn eten of wat ook: gewoon even toespreken, en meestal zijn ze dan zo weer weg. Wat is daar nou zo erg aan?
donderdag 24 juli 2008 om 13:48
Ookal zijn kinderen niet altijd vervelend, zou ik persoonlijk graag naar een restaurant gaan waar geen kinderen binnen mogen komen.
Het is niet dat ik vind dat alle restaurants kindvrij zouden moeten zijn! Maar ik vind het niet belachelijk dat er kindvrije gelegenheden zijn. Jammer dat mensen met kinderen dat als een aanval zien, maar je hoef daar toch niet heen als je niet wil? Er zijn zat restaurants waar je wel lekker met je kinderen kan eten,
is het dan zo gek dan sommige mensen lekker zonder kinderen willen eten?
Het is niet dat ik vind dat alle restaurants kindvrij zouden moeten zijn! Maar ik vind het niet belachelijk dat er kindvrije gelegenheden zijn. Jammer dat mensen met kinderen dat als een aanval zien, maar je hoef daar toch niet heen als je niet wil? Er zijn zat restaurants waar je wel lekker met je kinderen kan eten,
is het dan zo gek dan sommige mensen lekker zonder kinderen willen eten?
donderdag 24 juli 2008 om 13:51
quote:Liv schreef op 24 juli 2008 @ 13:39:
[...]
Dat los je dan toch prima op? Doe ik ook, als ik geen zin heb in kinderen bij mijn eten of wat ook: gewoon even toespreken, en meestal zijn ze dan zo weer weg. Wat is daar nou zo erg aan?
Ik kan niet altijd het geduld opbengen om het aardig aan zo'n kind te vragen hoor, en er zijn genoeg ouders die hun kind vervolgens niet bij hun houden, aangezien mensen zonder kinderen het heel normaal moeten vinden dat hun dreumus met zijn snottebriebel de hele tijd: wat is dat? waarom? waarom? waarom? bij andere aan tafel hangen. Hij is toch lief.
Nee nu even niet ik houd niet van kinderen aan mijn tafel!
[...]
Dat los je dan toch prima op? Doe ik ook, als ik geen zin heb in kinderen bij mijn eten of wat ook: gewoon even toespreken, en meestal zijn ze dan zo weer weg. Wat is daar nou zo erg aan?
Ik kan niet altijd het geduld opbengen om het aardig aan zo'n kind te vragen hoor, en er zijn genoeg ouders die hun kind vervolgens niet bij hun houden, aangezien mensen zonder kinderen het heel normaal moeten vinden dat hun dreumus met zijn snottebriebel de hele tijd: wat is dat? waarom? waarom? waarom? bij andere aan tafel hangen. Hij is toch lief.
Nee nu even niet ik houd niet van kinderen aan mijn tafel!
donderdag 24 juli 2008 om 13:57
Ik heb een tijdje salsa gedanst en daar kwam altijd vrij grote groep bekenden van elkaar, zij namen de hele familie, dus inclusief veel kindertjes mee. Deze mensen vonden hun kinderen totaal niet vervelend, integendeel. Degenen die niet bij deze groep hoorden dachten daar geloof ik heel anders over.
Ik ging dan ook niet naar de feestjes waar deze groep vaak heen ging. Na 9 uur 's avonds heb ik op een feestje gewoon geen zin meer om me druk te maken of bezig te houden met kinderen, ook niet als ze heel lief zijn.
Moet er niet aan denken dat mijn vriendinnen altijd hun kinderen meenemen als we wat gaan doen. Ten eerst zijn veel gesprekken gewoon niet geschikt voor kleine oortjes en bovendien zijn die meiden dan constant bezig om er voor te zorgen dat de kinderen het naar hun zin hebben en spreken wij elkaar nauwelijks. Uiteraard zijn ze altijd van harte welkom met alle kindjes maar soms is het gewoon lekker om even kindvrij te zijn. Mijn vriendinnen en familie hebben daar volgens mij een uitstekende balans in gevonden.
Ik heb zelf geen kinderen, en heb ook totaal geen hekel aan ze. Kinderen vragen gewoon veel aandacht en het is fijn als je op een gegeven moment je aandacht weer ergens anders op kan richten, na kinderbedtijd dus.
Eerlijk gezegd vind ik het niet zo geschikt om met hele kleintjes naar voorstellingen of sterrenrestaurants te gaan. Het komt nogal respectloos over vind ik. Kinderen vragen veel aandacht dus heb je niet zo veel aandacht voor het eten of de voorstelling. Je weet nooit of je kind niet vervelend en jengelig wordt. Anderen gaan waarschijnlijk juist naar bijvoorbeeld een sterrenrestaurant omdat zij verwachten dat daar oa geen jengelige kinderen zijn.
Ik ging dan ook niet naar de feestjes waar deze groep vaak heen ging. Na 9 uur 's avonds heb ik op een feestje gewoon geen zin meer om me druk te maken of bezig te houden met kinderen, ook niet als ze heel lief zijn.
Moet er niet aan denken dat mijn vriendinnen altijd hun kinderen meenemen als we wat gaan doen. Ten eerst zijn veel gesprekken gewoon niet geschikt voor kleine oortjes en bovendien zijn die meiden dan constant bezig om er voor te zorgen dat de kinderen het naar hun zin hebben en spreken wij elkaar nauwelijks. Uiteraard zijn ze altijd van harte welkom met alle kindjes maar soms is het gewoon lekker om even kindvrij te zijn. Mijn vriendinnen en familie hebben daar volgens mij een uitstekende balans in gevonden.
Ik heb zelf geen kinderen, en heb ook totaal geen hekel aan ze. Kinderen vragen gewoon veel aandacht en het is fijn als je op een gegeven moment je aandacht weer ergens anders op kan richten, na kinderbedtijd dus.
Eerlijk gezegd vind ik het niet zo geschikt om met hele kleintjes naar voorstellingen of sterrenrestaurants te gaan. Het komt nogal respectloos over vind ik. Kinderen vragen veel aandacht dus heb je niet zo veel aandacht voor het eten of de voorstelling. Je weet nooit of je kind niet vervelend en jengelig wordt. Anderen gaan waarschijnlijk juist naar bijvoorbeeld een sterrenrestaurant omdat zij verwachten dat daar oa geen jengelige kinderen zijn.
donderdag 24 juli 2008 om 14:03
Serieus, ik denk dat er grondig overdreven wordt over dat hele kinderen aan tafel gebeuren. ik bedoel, ik heb er ook geen zin in, daar niet van. Maar hoe vaak gebeurt zoiets nou? Er wordt over gepraat alsof het dagelijkse kost is en dat is het gewoon niet. Daar hoef je niet kinderloos voor te zijn, daar hoef je geen ouder voor te zijn. Met een beetje nadenken pik je feilloos kinderloze of kinderarme plekken uit. Er zijn zat kroegen waar geen kind of ouder zich ooit durft te vertonen. Al helemaal niet toen sommige kroegen ware rookhollen waren. Kroegen die weinig tot geen faciliteiten hebben voor kinderen of ruimte voor wagens zijn doorgaans niet de kroegen die de meeste oudes opzoeken. Reden? Gewoon ronduit onhandig, want je kan er niks met je kind, iedereen kijkt verstoort als je toch komt, je kunt geen flessen warm maken, geen luiers veschonen, dus waar moet je dat dan doen??
Op een verdwaalde toerist met kinderwagen zul je de eigenheimers met kinderen daar niet zien. En er zijn z't van dat soort kroegen, want ik heb destijds toen dochter nog luierend was echt moeten zoeken naar plekken waar ik met haar terecht kon. KOm je altijd weer bij die lullige V&D uit, maar daar kan je tenminste verschonen, zijn er kinderstoelen, etc.
Dus ook mét kinderen is het zoeken geblazen naar goeie plekken hoor. Dus hou nou eens op met dat de hele wereld zo onwijs kindvriendelijk is, want kinderlozen mogen wel een dagje mijn buggy met dochter lenen en dan komen ze er al snel achter dat dat vies tegenvalt (denk maar eens aan gehandicapten die bijkans van de stoep flikkeren omdat hun rolstoel ergens niet langs past > buggy zelfde verhaal, stoepen, opstapjes, in de weg staande fietsen, vuilniszakken, trappen zonder lift in het station waar ik in de buurt woon. Ga maar eens 's vonds laat proberen een trein te halen met buggy en zo kan ik nog uren doorgaan). Dus nee, ik vind daarin kinderlozen zeker niet zielig en nogmaals, ik stel en ruil voor van 1 dag. Neem 'm aan als je het niet gelooft en kom erachter in welke winkels jij niet of nauwelijks meer kan komen...
Op een verdwaalde toerist met kinderwagen zul je de eigenheimers met kinderen daar niet zien. En er zijn z't van dat soort kroegen, want ik heb destijds toen dochter nog luierend was echt moeten zoeken naar plekken waar ik met haar terecht kon. KOm je altijd weer bij die lullige V&D uit, maar daar kan je tenminste verschonen, zijn er kinderstoelen, etc.
Dus ook mét kinderen is het zoeken geblazen naar goeie plekken hoor. Dus hou nou eens op met dat de hele wereld zo onwijs kindvriendelijk is, want kinderlozen mogen wel een dagje mijn buggy met dochter lenen en dan komen ze er al snel achter dat dat vies tegenvalt (denk maar eens aan gehandicapten die bijkans van de stoep flikkeren omdat hun rolstoel ergens niet langs past > buggy zelfde verhaal, stoepen, opstapjes, in de weg staande fietsen, vuilniszakken, trappen zonder lift in het station waar ik in de buurt woon. Ga maar eens 's vonds laat proberen een trein te halen met buggy en zo kan ik nog uren doorgaan). Dus nee, ik vind daarin kinderlozen zeker niet zielig en nogmaals, ik stel en ruil voor van 1 dag. Neem 'm aan als je het niet gelooft en kom erachter in welke winkels jij niet of nauwelijks meer kan komen...
donderdag 24 juli 2008 om 14:26
quote:[message=1714739,noline]Vl43inder schreef op 24 juli
Eerlijk gezegd vind ik het niet zo geschikt om met hele kleintjes naar voorstellingen of sterrenrestaurants te gaan. Het komt nogal respectloos over vind ik. Kinderen vragen veel aandacht dus heb je niet zo veel aandacht voor het eten of de voorstelling. Je weet nooit of je kind niet vervelend en jengelig wordt. Anderen gaan waarschijnlijk juist naar bijvoorbeeld een sterrenrestaurant omdat zij verwachten dat daar oa geen jengelige kinderen zijn.
Hoezo zou je geen aandacht hebben voor het eten als je in een restaurant zit met een kind? De restaurants waar ik het over heb (dure michelinrestaurants in london) hadden nota bene zelfs een kinderkaart! Waarop hele lekkere gerechten voor kinderen stonden, mijn zoon is een slechte eter maar at daar met smaak.
Ik snap echt niet wat er respectloos is aan een kind dat lekker zit te eten, maar goed, ik snap sowieso vrij weinig van deze discussie. Net zo goed als dat ik niet snap wat er respectloos is aan een kind dat zonder een woord te zeggen bij zijn moeder op schoot naar een balletvoorstelling zit te kijken of op een stoel staat om dat te kunnen zien. Is het respectloos omdat hij kind is?
Ik durf met mijn hand op mijn hart te zweren dat ik het soort kinderen wat jullie bedoelen heel sporadisch tegenkom, ik heb 1 vriendin die een vervelend kind heeft maar die gaat dan ook nooit uit eten met haar kind.
Eerlijk gezegd vind ik het niet zo geschikt om met hele kleintjes naar voorstellingen of sterrenrestaurants te gaan. Het komt nogal respectloos over vind ik. Kinderen vragen veel aandacht dus heb je niet zo veel aandacht voor het eten of de voorstelling. Je weet nooit of je kind niet vervelend en jengelig wordt. Anderen gaan waarschijnlijk juist naar bijvoorbeeld een sterrenrestaurant omdat zij verwachten dat daar oa geen jengelige kinderen zijn.
Hoezo zou je geen aandacht hebben voor het eten als je in een restaurant zit met een kind? De restaurants waar ik het over heb (dure michelinrestaurants in london) hadden nota bene zelfs een kinderkaart! Waarop hele lekkere gerechten voor kinderen stonden, mijn zoon is een slechte eter maar at daar met smaak.
Ik snap echt niet wat er respectloos is aan een kind dat lekker zit te eten, maar goed, ik snap sowieso vrij weinig van deze discussie. Net zo goed als dat ik niet snap wat er respectloos is aan een kind dat zonder een woord te zeggen bij zijn moeder op schoot naar een balletvoorstelling zit te kijken of op een stoel staat om dat te kunnen zien. Is het respectloos omdat hij kind is?
Ik durf met mijn hand op mijn hart te zweren dat ik het soort kinderen wat jullie bedoelen heel sporadisch tegenkom, ik heb 1 vriendin die een vervelend kind heeft maar die gaat dan ook nooit uit eten met haar kind.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 14:31
Inderdaad, zoveel kindvriendelijke plekken zijn er niet hoor. Er zijn hier in de stad welgeteld een plek of 4 waar ik met kind terecht kan voor een kopje koffie en een broodje (hema, V&D, La place, ijssalon/koffiehuis) en nog minder plekken waar ik terecht kan voor het avondeten. Terwijl ik in een grote stad woon met héél veel eet en drinkgelegenheden.
Is 'kindvriendelijk' soms in de ogen van kinderlozen een ballenbak met plastic stoeltjes en patat of pannekoeken? Want daar moet ik ook niet zoveel van hebben.
Er zit hier 1 heel leuk restaurant in de buurt waar ik met mijn kinderen naartoe kan, goed eten, ongedwongen sfeer en ze hebben kinderstoelen en kleurplaten voor de kinderen, maar geen ballenbak of speelhoek of meer van dat soort dingen. En je ziet er vooral mensen zonder kinderen.
Maar vaak kom je toch in de afdeling 'veredelde snackbar' terecht als je met je kind ergens iets wilt gaan eten. En daar pas ik eigenlijk voor.
En kusunum, er is niets mis met geen kinderen aan je tafel willen, maar hoe vaak komt dat voor? Als je een beetje oplet kom je echt niet in restaurants waar veel kinderen komen. Daar is het 'kindvrij' bordje niet voor nodig. Kindvrij op de deur klinkt ongastvrij. Net zoiets als wanneer je de mac niet in zou mogen als je geen kinderen hebt. Slaat toch ook nergens op?
Is 'kindvriendelijk' soms in de ogen van kinderlozen een ballenbak met plastic stoeltjes en patat of pannekoeken? Want daar moet ik ook niet zoveel van hebben.
Er zit hier 1 heel leuk restaurant in de buurt waar ik met mijn kinderen naartoe kan, goed eten, ongedwongen sfeer en ze hebben kinderstoelen en kleurplaten voor de kinderen, maar geen ballenbak of speelhoek of meer van dat soort dingen. En je ziet er vooral mensen zonder kinderen.
Maar vaak kom je toch in de afdeling 'veredelde snackbar' terecht als je met je kind ergens iets wilt gaan eten. En daar pas ik eigenlijk voor.
En kusunum, er is niets mis met geen kinderen aan je tafel willen, maar hoe vaak komt dat voor? Als je een beetje oplet kom je echt niet in restaurants waar veel kinderen komen. Daar is het 'kindvrij' bordje niet voor nodig. Kindvrij op de deur klinkt ongastvrij. Net zoiets als wanneer je de mac niet in zou mogen als je geen kinderen hebt. Slaat toch ook nergens op?
donderdag 24 juli 2008 om 14:31
Mijn ervaring is sowieso dat je van 1 kind in een gezelschap vol volwassenen geen last hebt, mijn eigen zoon wordt pas luidruchtig of druk als er andere kinderen bij zijn. En ik zie dat ook bij andere enig kinderen, die hoor je nauwelijks, die zijn ook gewend aan volwassen gedoe om zich heen. Het is echt niet zo dat je als ouder van 1 kind de hele dag kinderdingen aan het doen bent, ook thuis moet kind zich gewoon zelf vermaken als mamma zit te forummen, te bellen, tv te kijken, staat te koken, etcetera. En aangezien hij altijd alleen is, kan hij zich ook alleen vermaken.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 14:35
