Kinderen
alle pijlers
Kletstopic natuurlijk ouderschap?
vrijdag 3 april 2020 11:52
Zijn er hier ook ouders die natuurlijk ouderschap hanteren? Mijn dochter groeit op volgens Alfie Kohn, en een beetje van mijzelf 
Maar ik heb onlangs Facebook verwijderd omdat dat teveel prikkels gaf, ik hield me meer bezig met mijn online leven dan mijn echte leven. Ik zou het wel leuk vinden om nog in contact te blijven met ouders die er een beetje hetzelfde in staan, maar dan zonder moeten en wat luchtiger.
Dus ik dacht een topic voor deze denkwijze? Natuurlijk ook welkom als je er niet zo in staat maar wel mee wil kletsen... Of misschien bestaat zo'n topic al?
Maar ik heb onlangs Facebook verwijderd omdat dat teveel prikkels gaf, ik hield me meer bezig met mijn online leven dan mijn echte leven. Ik zou het wel leuk vinden om nog in contact te blijven met ouders die er een beetje hetzelfde in staan, maar dan zonder moeten en wat luchtiger. Dus ik dacht een topic voor deze denkwijze? Natuurlijk ook welkom als je er niet zo in staat maar wel mee wil kletsen... Of misschien bestaat zo'n topic al?
vrijdag 3 april 2020 12:08
Oef... dat is lastig uitleggen als je er al een aantal jaren in zit. Misschien kun je de artikelen van het Kiind magazine eens opzoeken, dat geeft wel een makkelijk beeld.
vrijdag 3 april 2020 12:09
Dat klopt, maar op Facebook onderhield ik 6 groepen. En daar afstand van doen geeft rust. Wil echter niet zeggen dat ik het leuk vind om af en toe te kletsen over wat ons bezig houdt, en inspiratie op te doen van anderen. Ik ben dan ook weer niet zo dat ik een hele vriendengroep met moeders kan onderhouden, dus dan is af en toe inloggen en bijlezen wel leuk
vrijdag 3 april 2020 12:16
Wat leuk! Ik heb zelf een baby-dochter en probeer de beginselen van natuurlijk ouderschap toe te passen. Het past goed bij mij en mijn partner, maar ik merk dat mijn omgeving er soms wel wat van vindt. Soms is het daardoor lastig om bij mijn eigen ideeën te blijven met zoveel ongevraagde adviezen.
Hoe oud is jouw dochter?
Hoe oud is jouw dochter?
vrijdag 3 april 2020 12:58
Nou, ik heb even op die site van Kiind gekeken en ik snap niet goed waarom deze methode "natuurlijk" ouderschap heet. Ik heb een paar artikeltjes gelezen (onder andere "Wat zeg je dan..?" en "Straffen helpt niet (zelfs nepstraffen niet)") en kort gezegd lijkt het erop neer te komen dat je kind niet mag worden gecorrigeerd of 'gestuurd', zeg maar bijgeschaafd. Er wordt 24/7 naar de behoeften van het kind gekeken en daarop wordt alles afgestemd.
Klinkt leuk. Voor het kind dan. Voor de ouders al wat minder en voor de maatschappij volgens mij al een heel stuk minder. Maar vooral klinkt het heel onnatuurlijk. Heb je ooit naar een nest jonge dieren gekeken? Neem bijvoorbeeld een nest puppy's. Een moederhond is bijna voortdurend bezig met corrigeren! Als de moederhond geen zin heeft, wordt er echt niet gedronken. Een teef zorgt dat de pups niks aan eten en warmte tekortkomen, maar verder moeten ze echt niet aan haar kop komen zeuren. Zij stelt voortdurend grenzen.
Klinkt leuk. Voor het kind dan. Voor de ouders al wat minder en voor de maatschappij volgens mij al een heel stuk minder. Maar vooral klinkt het heel onnatuurlijk. Heb je ooit naar een nest jonge dieren gekeken? Neem bijvoorbeeld een nest puppy's. Een moederhond is bijna voortdurend bezig met corrigeren! Als de moederhond geen zin heeft, wordt er echt niet gedronken. Een teef zorgt dat de pups niks aan eten en warmte tekortkomen, maar verder moeten ze echt niet aan haar kop komen zeuren. Zij stelt voortdurend grenzen.
vrijdag 3 april 2020 13:00
Natuurlijk ouderschap werkt hartstikke leuk bij baby's en andere kleintjes, maar niet bij grotere kinderen. Mijns inziens krijg je hele onhebbelijke kinderen die prins- of prinsessegedrag vertonen.
Die hele Alfie vergeet een ding: kinderen zijn egocentrisch. Met natuurlijk ouderschap breng je ze echt niet meer empathie bij en leer je ze ook niet kritisch na te denken.
Uitleggen waarom je een sanctie verbindt aan bepaald gedrag lijkt me vele malen gezonder dan het hele niet-straffen-niet-belonen-anders-denken-kinderen-dat-ze-de-liefde-van-hun-ouders-kwijt-kunnen-raken gedoe.
Hij is een uitwas van de jaren 70.
Die hele Alfie vergeet een ding: kinderen zijn egocentrisch. Met natuurlijk ouderschap breng je ze echt niet meer empathie bij en leer je ze ook niet kritisch na te denken.
Uitleggen waarom je een sanctie verbindt aan bepaald gedrag lijkt me vele malen gezonder dan het hele niet-straffen-niet-belonen-anders-denken-kinderen-dat-ze-de-liefde-van-hun-ouders-kwijt-kunnen-raken gedoe.
Hij is een uitwas van de jaren 70.
vrijdag 3 april 2020 13:02
Ik heb ooit een artikel in een tijdschrift gelezen van ouders die deze opvoedstijl hanteerden. Echt alles draaide om hun dochter, die nooit werd gecorrigeerd en thuis volledig de dienst uitmaakte. “We hebben een monster gecreëerd” was hun conclusie en ze hadden spijt als haren op hun hoofd. Dus mijn associatie is niet heel positief.
vrijdag 3 april 2020 13:06
Volgens mij overvraag je kinderen enorm met natuurlijk ouderschap. Juist grenzen stellen aan gedrag getuigd mijns inziens van inzicht in je kind. Het is nogal veel als je van het kind zelf vraagt om de grenzen uit te vinden.
Een kennis van mij was ook aan het natuurlijk ouderschappen. Leuke meid hoor, maar haar zoon was een draak en zij was zijn bediende. Het moment dat ze mij voor de neus van mijn kinderen corrigeerde omdat ik mijn kind corrigeerde was voor mij het moment dat ik besloot dat er geen vriendschap in zat.
Een kennis van mij was ook aan het natuurlijk ouderschappen. Leuke meid hoor, maar haar zoon was een draak en zij was zijn bediende. Het moment dat ze mij voor de neus van mijn kinderen corrigeerde omdat ik mijn kind corrigeerde was voor mij het moment dat ik besloot dat er geen vriendschap in zat.
vrijdag 3 april 2020 13:09
Dit denk ik nou ook altijd, denk dat de TO meer neigt naar attachment of unconditional parenting dan naar natuurlijk ouderschap? Klopt dat TO? Ik dacht van tevoren dat ik er ook van zou zijn, maar ben het niet. Ik beweeg best wel mee maar geef absoluut mijn grenzen aan mijn kind aan en merk dat ze het daar veel beter op doet. En ik ook. En inmiddels niet alleen mijn grenzen, ook grenzen van maatschappij, andere mensen, dieren etc. Dus misschien even wat meer uitleg geven met wat je precies zoekt?Athan schreef: ↑03-04-2020 12:58Heb je ooit naar een nest jonge dieren gekeken? Neem bijvoorbeeld een nest puppy's. Een moederhond is bijna voortdurend bezig met corrigeren! Als de moederhond geen zin heeft, wordt er echt niet gedronken. Een teef zorgt dat de pups niks aan eten en warmte tekortkomen, maar verder moeten ze echt niet aan haar kop komen zeuren. Zij stelt voortdurend grenzen.
anoniem_370014 wijzigde dit bericht op 03-04-2020 13:13
5.42% gewijzigd
vrijdag 3 april 2020 13:11
Ik ken twee meiden die deze opvoedstijl aanhangen. We waren samen naar de kinderboerderij gegaan en hun kinderen stonden schreeuwend tegen de volière te trappen. Glimlachend zeiden ze tegen elkaar: “Ja, ze zoeken op deze leeftijd echt zo de grenzen op hè?” Maar ingrijpen deden ze niet hoor. Heb met open mond staan toekijken.*TanteSjaan* schreef: ↑03-04-2020 13:06Volgens mij overvraag je kinderen enorm met natuurlijk ouderschap. Juist grenzen stellen aan gedrag getuigd mijns inziens van inzicht in je kind. Het is nogal veel als je van het kind zelf vraagt om de grenzen uit te vinden.
Een kennis van mij was ook aan het natuurlijk ouderschappen. Leuke meid hoor, maar haar zoon was een draak en zij was zijn bediende. Het moment dat ze mij voor de neus van mijn kinderen corrigeerde omdat ik mijn kind corrigeerde was voor mij het moment dat ik besloot dat er geen vriendschap in zat.
vrijdag 3 april 2020 13:15
Pfff, meen je niet! Snap dat je dan ook even niet weet wat te zeggen.Herfstblaadje19 schreef: ↑03-04-2020 13:11Ik ken twee meiden die deze opvoedstijl aanhangen. We waren samen naar de kinderboerderij gegaan en hun kinderen stonden schreeuwend tegen de volière te trappen. Glimlachend zeiden ze tegen elkaar: “Ja, ze zoeken op deze leeftijd echt zo de grenzen op hè?” Maar ingrijpen deden ze niet hoor. Heb met open mond staan toekijken.
vrijdag 3 april 2020 13:17
Ik heb wat artikelen gelezen en dit is niks voor mij en zou het iedereen afraden. Zodra het kind op kdv/peuterspeelzaal/school komt, komen ze in een cultuurshock van hier tot ginder. En dat lijkt me niet handig. De maatschappij is er niet op ingesteld dat kind op de wenken bediend wordt met aandacht en ruimte voor de wil van kind. Je hebt je te schikken in de groep: soms heb je geluk en kun je doen wat jij wil, soms heb je pech en moet datgene volgen wat goed is voor de groep.
Aangezien ik zelf in mijn werk pedagogisch te werk moet gaan in een groep met pubers, ben ik van plan mijn kind bij te brengen dat er veel kan, dat met praten en vragen er gekeken wordt of er een gulden middenweg is, maar als die er niet is dan is het pa/moe wil zal geschieden. Noem het ouderwets, maar dat lijkt mij een stuk natuurlijker dan deze vorm van natuurlijk ouderschap.
Aangezien ik zelf in mijn werk pedagogisch te werk moet gaan in een groep met pubers, ben ik van plan mijn kind bij te brengen dat er veel kan, dat met praten en vragen er gekeken wordt of er een gulden middenweg is, maar als die er niet is dan is het pa/moe wil zal geschieden. Noem het ouderwets, maar dat lijkt mij een stuk natuurlijker dan deze vorm van natuurlijk ouderschap.
vrijdag 3 april 2020 13:18
Ik denk dat dit voor de meeste ouders geldt inderdaad. Je pikt de dingen eruit die bij je passen.Due-scimmie schreef: ↑03-04-2020 13:17Wij halen er wel dingen uit zoals samen slapen, maar volgen het niet diehard. We zoeken gewoon wat voor ons werkt.
vrijdag 3 april 2020 13:20
Herkenbaar, ik had ook zo'n kennis. Ik vind dat natuurlijk ouderschap juist onnatuurlijk en geforceerd overkomen en juist een vorm van verwaarlozing.*TanteSjaan* schreef: ↑03-04-2020 13:06Volgens mij overvraag je kinderen enorm met natuurlijk ouderschap. Juist grenzen stellen aan gedrag getuigd mijns inziens van inzicht in je kind. Het is nogal veel als je van het kind zelf vraagt om de grenzen uit te vinden.
Een kennis van mij was ook aan het natuurlijk ouderschappen. Leuke meid hoor, maar haar zoon was een draak en zij was zijn bediende. Het moment dat ze mij voor de neus van mijn kinderen corrigeerde omdat ik mijn kind corrigeerde was voor mij het moment dat ik besloot dat er geen vriendschap in zat.
vrijdag 3 april 2020 13:22
Ik ben ervan overtuigd dat je je kind het meeste helpt door hem voor te bereiden op de maatschappij zoals die IS, niet zoals je hem zou WILLEN. Dat is simpelweg niet realistisch. Helaas.Violet-Nebula schreef: ↑03-04-2020 13:17Ik heb wat artikelen gelezen en dit is niks voor mij en zou het iedereen afraden. Zodra het kind op kdv/peuterspeelzaal/school komt, komen ze in een cultuurshock van hier tot ginder. En dat lijkt me niet handig. De maatschappij is er niet op ingesteld dat kind op de wenken bediend wordt met aandacht en ruimte voor de wil van kind. Je hebt je te schikken in de groep: soms heb je geluk en kun je doen wat jij wil, soms heb je pech en moet datgene volgen wat goed is voor de groep.
Aangezien ik zelf in mijn werk pedagogisch te werk moet gaan in een groep met pubers, ben ik van plan mijn kind bij te brengen dat er veel kan, dat met praten en vragen er gekeken wordt of er een gulden middenweg is, maar als die er niet is dan is het pa/moe wil zal geschieden. Noem het ouderwets, maar dat lijkt mij een stuk natuurlijker dan deze vorm van natuurlijk ouderschap.
vrijdag 3 april 2020 13:24
Violet-Nebula schreef: ↑03-04-2020 13:17Ik heb wat artikelen gelezen en dit is niks voor mij en zou het iedereen afraden. Zodra het kind op kdv/peuterspeelzaal/school komt, komen ze in een cultuurshock van hier tot ginder.
Misschien is het wel de bedoeling dat kind daar niet naartoe gaat en thuis opgevangen en geschoold wordt? Maakt de cultuurschok uiteindelijk alleen maar groter natuurlijk.
Ben benieuwd hoe jij het zelf hanteert TO, kun je daar wat over vertellen?
vrijdag 3 april 2020 13:26
Herfstblaadje19 schreef: ↑03-04-2020 13:22Ik ben ervan overtuigd dat je je kind het meeste helpt door hem voor te bereiden op de maatschappij zoals die IS, niet zoals je hem zou WILLEN. Dat is simpelweg niet realistisch. Helaas.
Dit is ook mijn overtuiging. Mijn doel is dat mijn kinderen zich later kunnen redden in de maatschappij en enigzins tevreden zijn. Tot die tijd ben ik bezig met mezelf overbodig te maken stapje voor stapje.
In mijn ideale maatschappij zou het leven heel anders zijn dan in de huidige maatschappij. Ik kan een hele hoop willen, maar uiteindelijk moeten mijn kinderen zich kunnen redden.
vrijdag 3 april 2020 13:29
Wij volgen wel bepaalde dingen van natuurlijk ouderschap. Zo slapen wij samen en probeer ik ipv straf, alleen "logische consequenties" te verbinden aan gedrag. Wat overigens soms behoorlijk op hetzelfde neerkomt --> met je duplo op baby's hoofdje slaan heeft als logisch gevolg dat mama je niet meer met de duplo kan laten spelen. Maar aan bijv afzondering, dus voor straf op de gang, doe ik niet.
