Kinderen
alle pijlers
Komt mijn kind tekort??
donderdag 26 maart 2009 om 17:45
Mijn kind is enig kind en 1 van de weinige kinderen hier in de buurt. Als hij uit school komt wil hij het liefst altijd met iemand afspreken uit zijn klas. Nu mogen de paar jochies die hij maar in de klas heeft meestal alleen op de vrije middagen spelen(ze zitten in groep 2).
Ik voel me daar wel eens schuldig over .
Komt mijn kind tekort omdat hij niet altijd een speelkameraadje heeft??
Ik voel me daar wel eens schuldig over .
Komt mijn kind tekort omdat hij niet altijd een speelkameraadje heeft??
donderdag 26 maart 2009 om 17:51
donderdag 26 maart 2009 om 17:55
donderdag 26 maart 2009 om 18:16
Hier ook een allenig kind, groep 1. Ook ik wil dat Snaak de speelafspraakjes maakt op de vrije middagen, andere dagen word het haar gewoon te druk. Lang niet elke middag heeft ze zulke afspraakjes hoor, de rest van de tijd kan ze zich nu steeds meer leuk zelf vermaken. Dus ook zonder mij. Af en toe doen we wel samen dingen, maar meestal mag ze het zelf doen. Lekker rondjes fietsen, lieveheerstbeestjes zoeken, van de glijbaan, in de zandbak, gewoon, wat kinderen doen. Eens een middagje vervelen is ook heus niet erg hoor..
donderdag 26 maart 2009 om 18:43
Nee, niet omdat hij enig kind is. Je zou wel op andere manier zijn sociale contacten kunnen stimuleren.
Sportclubje, BSO, enzovoorts.
Verder hebben ook kinderen met broers en zussen niet altijd een speelkameraadje. Het is je broer of zus, niet een excuus voor een vriendje. Voor hetzelfde geld kunnen ze totaal niet met elkaar overweg, wil de een spelen terwijl de ander wil lezen, wil de ander spelen terwijl de één met een vriendinnetje wil spelen, willen ze met hetzelfde speelgoed spelen en krijgen ze ruzie, enzovoorts.
Sportclubje, BSO, enzovoorts.
Verder hebben ook kinderen met broers en zussen niet altijd een speelkameraadje. Het is je broer of zus, niet een excuus voor een vriendje. Voor hetzelfde geld kunnen ze totaal niet met elkaar overweg, wil de een spelen terwijl de ander wil lezen, wil de ander spelen terwijl de één met een vriendinnetje wil spelen, willen ze met hetzelfde speelgoed spelen en krijgen ze ruzie, enzovoorts.
donderdag 26 maart 2009 om 18:49
Altijd met iemand afspreken is denk ik vrij druk voor een kind. Een speelkameraadje thuis uitnodigen vind ik wat anders dan met buurtkinderen even een uurtje buiten spelen en tikkertje doen om dan weer binnen te komen voor het eten.
Ik denk dat je misschien een beetje kunt middelen in zijn behoefte en hoe de praktijk in elkaar steekt. Kun je niet wat vaker met mede ouders afspreken om iets te doen?
Ik vind in principe en schooldag met klasgenoten en speelkwartier al een beste vulling van sociaal doen. Maar goed, ik was een rustig kind met weinig behoefte aan sociale contacten. Als je een kind hebt dat wel meer behoefte daar aan heeft, tcoh maar eens kijken hoe je daar aan tegemoet kunt komen?
Ik denk dat je misschien een beetje kunt middelen in zijn behoefte en hoe de praktijk in elkaar steekt. Kun je niet wat vaker met mede ouders afspreken om iets te doen?
Ik vind in principe en schooldag met klasgenoten en speelkwartier al een beste vulling van sociaal doen. Maar goed, ik was een rustig kind met weinig behoefte aan sociale contacten. Als je een kind hebt dat wel meer behoefte daar aan heeft, tcoh maar eens kijken hoe je daar aan tegemoet kunt komen?
donderdag 26 maart 2009 om 19:14
En als men nou eens zou vinden dat je je kind idd te kort doet.
Zou je dan nog een kindje krijgen?
Ik heb er ook maar eentje en vraag me ook vaak af of het wel zo leuk voor haar is.
Vooral als ze weer eens vraagt waarom IEDEREEN een zusje heeft behalve zij.....
Toch ga ik niet op mijn beslissing terugkomen voor haar...
Zou je dan nog een kindje krijgen?
Ik heb er ook maar eentje en vraag me ook vaak af of het wel zo leuk voor haar is.
Vooral als ze weer eens vraagt waarom IEDEREEN een zusje heeft behalve zij.....
Toch ga ik niet op mijn beslissing terugkomen voor haar...
donderdag 26 maart 2009 om 19:28
Nee, je doet je kind niets tekort, hoor. Ga je niet schuldig voelen. Een enig kind is toch niet zielig? Kinderen met een broer of zus hebben ook leeftijdsgenoten nodig om mee te spelen en niet alleen het eigen gezin. Mijn man komt uit een groot gezin en omdat zijn moeder dat niet aankon, kwamen er nooit vriendjes of vriendinnetjes over de vloer. De sociale contacten beperkten zich binnen het gezin. Dat is tegenwoordig ook nog goed te merken. Op verjaardagen komt alleen de directe familie en zelden anderen.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 26 maart 2009 om 19:58
Zo heb je altijd wel iets om over te twijfelen als ouder zijnde...
Maar wat als je je kind te kort doet, omdat hij/zij enigst kind is. Zou je er dan nu nog eentje bij 'willen'? Dan zit er een jaar of vijf leeftijdsverschil tussen, dus tegen de tijd dat je kind met zijn jongere broertje/zusje kan spelen ben je alweer te laat....
Ik heb gehoord dat enigst kinderen het eigenlijk wel leuk vonden om enig kind te zijn. Lekker alle aandacht enzo. En vriendjes wilden dan ook graag altijd bij hem/haar spelen, omdat er dan geen lastige kleinere broertjes en zusjes waren.
Tja, zo is overal wel iets voor te zeggen of juist niet!
Maar wat als je je kind te kort doet, omdat hij/zij enigst kind is. Zou je er dan nu nog eentje bij 'willen'? Dan zit er een jaar of vijf leeftijdsverschil tussen, dus tegen de tijd dat je kind met zijn jongere broertje/zusje kan spelen ben je alweer te laat....
Ik heb gehoord dat enigst kinderen het eigenlijk wel leuk vonden om enig kind te zijn. Lekker alle aandacht enzo. En vriendjes wilden dan ook graag altijd bij hem/haar spelen, omdat er dan geen lastige kleinere broertjes en zusjes waren.
Tja, zo is overal wel iets voor te zeggen of juist niet!
donderdag 26 maart 2009 om 20:01
Mijn zoon van vierenhalf is ook (nog) enig kind. Broertje/zusje is op komst, en wat jij noemt was wel een beetje een van de redenen om aan een tweede te beginnen. Ik was zelf enig kind (tot m'n twintigste) en heb dat nooit leuk gevonden. Maar ieder kind is anders. Ik ken zo drie mensen in mijn omgeving die het heerlijk vonden om thuis alleen te zijn, en om die reden zelf ook heel bewust kiezen voor één kind.
Ook om die reden laat ik mijn zoon zoveel mogelijk (en dat is ongeveer twee keer per week) uit spelen gaan/hier kinderen spelen. Op maandag bijvoorbeeld is dat maar een kleine anderhalf uur, omdat zoon dan naar zwemles moet. Maar hier in de buurt (Amsterdam) kan er niet buitengespeeld worden met buurtkinderen, dus wij zitten sowieso vast aan afspraakjes.
Overigens vind ik helemaal niet dat je je zorgen hoeft te maken/je schuldig hoeft te voelen. 't Is toch niet zo dat hij nooit na school met andere kinderen speelt? Je moet er ook maar net zin in hebben, dagelijks een extra kind over de vloer. Hij zal zich toch ook alleen moeten leren vermaken. Of anders is inderdaad een sportclub of een middag NSO een idee?
Ook om die reden laat ik mijn zoon zoveel mogelijk (en dat is ongeveer twee keer per week) uit spelen gaan/hier kinderen spelen. Op maandag bijvoorbeeld is dat maar een kleine anderhalf uur, omdat zoon dan naar zwemles moet. Maar hier in de buurt (Amsterdam) kan er niet buitengespeeld worden met buurtkinderen, dus wij zitten sowieso vast aan afspraakjes.
Overigens vind ik helemaal niet dat je je zorgen hoeft te maken/je schuldig hoeft te voelen. 't Is toch niet zo dat hij nooit na school met andere kinderen speelt? Je moet er ook maar net zin in hebben, dagelijks een extra kind over de vloer. Hij zal zich toch ook alleen moeten leren vermaken. Of anders is inderdaad een sportclub of een middag NSO een idee?
donderdag 26 maart 2009 om 20:03
Ik ben tot ze net 6 was alleen geweest met m'n dochter en ik heb juist altijd zoveel mogelijk 'kindvolk' over de vloer gehaald. Niet alleen om te spelen, maar ook om te eten, te slapen en zelfs mee op vakantie te gaan. Niet alleen omdat zij die behoefte had aan dat gezelschap, maar ook om haar in de dagelijkse dingen te leren rekening houden met.... en conflicten aan te gaan en op te lossen.
Inmiddels runnen we hier een samengesteld huishouden met 4 kinderen en die overgang is volgens mij mede door mijn instelling van de jaren daarvoor redelijk soepel verlopen. Ze is dol op d'r stief- en halfzusjes en ik ben heel erg blij dat ik 'r dit gezinsleven mee kan geven. Wat overigens niet maakt dat ik denk dat een enig kind het minder lollig heeft.
De aanleunkinderen uit het vorige tijdperk doen overigens ook nog gezellig mee. Er logeert nu een nichtje. Gewoon voor de 'leuk'.
Van de zomer gaan er ook 2 kinderen met ons mee op zomervakantie.
Inmiddels runnen we hier een samengesteld huishouden met 4 kinderen en die overgang is volgens mij mede door mijn instelling van de jaren daarvoor redelijk soepel verlopen. Ze is dol op d'r stief- en halfzusjes en ik ben heel erg blij dat ik 'r dit gezinsleven mee kan geven. Wat overigens niet maakt dat ik denk dat een enig kind het minder lollig heeft.
De aanleunkinderen uit het vorige tijdperk doen overigens ook nog gezellig mee. Er logeert nu een nichtje. Gewoon voor de 'leuk'.
Van de zomer gaan er ook 2 kinderen met ons mee op zomervakantie.
donderdag 26 maart 2009 om 20:26
Ik ben een andere mening toegedaan door wat ik bij vriendinnetjes en vriendjes van mijn kinderen zie die thuis ook alleen zijn. Niet om je aan te vallen of wat dan ook, maar ik denk dat kinderen beter wel in een gezin met broers en/of zussen kunnen opgroeien omdat ze dan veel leren van het met elkaar omgaan, ruzie hoort er ook bij, samenspelen ook (mijn kinderen spelen heel veel samen) en omdat ze leren rekening met elkaar te houden en te delen. In de praktijk merk ik dat enige kinderen vaak heel verwend zijn (en dan spreek ik over diegenen die ik van school ken). Van een moeder met 1 zoon hoor ik ook dat hij van haar verwacht dat zij hem vermaakt(kind is 7) en dat hij altijd maar wil afspreken. Mijn kinderen hebben daar niet altijd behoefte aan omdat ze thuis ook speelkameraadjes hebben. Ik weet heel goed dat niet iedereen meer kinderen kan krijgen. En bij anderen is het een bewuste keus. Allemaal prima. Maar voor een kind lijkt het me niet leuk.
donderdag 26 maart 2009 om 21:05
Wat is je punt dan Madiken? Nee, voor een kind is enig kind zijn niet leuk. Dus?
Aan jouw post zal TO ook niet veel hebben, zal haar schuldgevoel alleen maar ''verergeren''.
Jasmijn, je hoeft je daar toch niet schuldig over te voelen? Het is toch juist lekker, om eens helemaal niets te hoeven doen.
Lekker wat tijd met mama door te brengen of zich zelf te vermaken.
En als kind zich doodverveeld kun je hem toch op een club zetten (voetbal, judo, balet )
Aan jouw post zal TO ook niet veel hebben, zal haar schuldgevoel alleen maar ''verergeren''.
Jasmijn, je hoeft je daar toch niet schuldig over te voelen? Het is toch juist lekker, om eens helemaal niets te hoeven doen.
Lekker wat tijd met mama door te brengen of zich zelf te vermaken.
En als kind zich doodverveeld kun je hem toch op een club zetten (voetbal, judo, balet )
donderdag 26 maart 2009 om 21:11
Nou, ik denk niet dat het altijd goed is voor een kind om in een gezin met broers en/of zussen op te groeien of dat het altijd goed is om alleen op te groeien. Dat is per kind verschillend denk ik. Mijn dochter is ook enig kind en vindt dat prima, ze heeft genoeg kindjes om mee te spelen en om sociale rollen te leren en ze zoekt ook de rust thuis op om alleen met de poppen te spelen. Ik heb een nichtje dat zeer tempramentvol is en waarbij ik denk dat het prima is dat een broer heeft die de aandacht van haar "afleid".
Wat ik wil zeggen is dat ik niet zo snel zou generaliseren en TO gewoon wat speelkameraadjes zoeken bij een club of op de BSO als je kind meer behoefte aan andere kinderen heeft. Heb je zelf geen vriendinnen met kinderen? Is voor jezelf óók leuk
Wat ik wil zeggen is dat ik niet zo snel zou generaliseren en TO gewoon wat speelkameraadjes zoeken bij een club of op de BSO als je kind meer behoefte aan andere kinderen heeft. Heb je zelf geen vriendinnen met kinderen? Is voor jezelf óók leuk
donderdag 26 maart 2009 om 22:06
De grootste reden was idd dat het me niet leuk leek voor dochter om in dr eentje te zijn. Begrijp me goed, als ik (of vriend) echt geen tweede had gewild, was er ook geen tweede gekomen. Maar één kind is hier gewoon nooit een optie geweest, wij vonden dat allebei een beetje zielig (terecht of onterecht).
Maar goed, ik verwacht hierop wel een reactie van Elninjoo die binnen no time wel op dit topic zal verschijnen, zij vindt dit allemaal onzin en is weer blij dat ze thuis het enige kind was.
Maar goed, ik verwacht hierop wel een reactie van Elninjoo die binnen no time wel op dit topic zal verschijnen, zij vindt dit allemaal onzin en is weer blij dat ze thuis het enige kind was.
donderdag 26 maart 2009 om 22:14
donderdag 26 maart 2009 om 22:18
Mijn kinderen zijn trouwens 6,3 en 1. De oudste en tweede spelen al redelijk samen nu maar het is zeker niet altijd op hetzelfde niveau. De oudste heeft al behoefte aan veel ingewikkelder spel dan de tweede en raakt juist vaak gefrustreerd omdat zij nog niet op dezelfde manier mee kan spelen. De oudste wil ingewikkelde fantasie spellen doen met playmobil of gezelsschapspelletjes spelen of iets moeilijks van de lego bouwen. De tweede is echter nog te jong om echt op dat niveau te kunnen spelen.
Ondanks dat onze oudste dus een jonger zusje en broertje heeft heeft hij ook echt nog wel behoefte aan spelen met kameraadjes van dezelfde leeftijd.
De oudste is wel heel gek op de jongste maar echt samen spelen kan natuurlijk niet. De oudste doet wel van die kiekeboe spelletjes met de jongste maar dat is toch anders dan op hetzelfde niveau samen spelen.
Ondanks dat onze oudste dus een jonger zusje en broertje heeft heeft hij ook echt nog wel behoefte aan spelen met kameraadjes van dezelfde leeftijd.
De oudste is wel heel gek op de jongste maar echt samen spelen kan natuurlijk niet. De oudste doet wel van die kiekeboe spelletjes met de jongste maar dat is toch anders dan op hetzelfde niveau samen spelen.
donderdag 26 maart 2009 om 22:23
Elninjo, heeft vast een afspraak buiten de deur vanavond
Volgens mij is voor beide situaties (één kind of meerdere) wel een onderzoek te vinden dat aantoont dat kinderen juist socialer zijn. Wat ik wil zeggen dat het voor het ene kind juist fijn is om alleen te zijn en voor de ander juist niet fijn, dat is toch niet te generaliseren?!
Wat me voor een kind in ieder geval heel fijn lijkt is dat het ouders heeft die gelukkig zijn. Dáár krijg je pas sociale kinderen van
Volgens mij is voor beide situaties (één kind of meerdere) wel een onderzoek te vinden dat aantoont dat kinderen juist socialer zijn. Wat ik wil zeggen dat het voor het ene kind juist fijn is om alleen te zijn en voor de ander juist niet fijn, dat is toch niet te generaliseren?!
Wat me voor een kind in ieder geval heel fijn lijkt is dat het ouders heeft die gelukkig zijn. Dáár krijg je pas sociale kinderen van
donderdag 26 maart 2009 om 22:23
Ik sluit me toch enigszins bij Fleurtje aan.... Ik was 8 toen mijn broertje kwam en inderdaad, we hebben jarenlang geen ruk aan elkaars aanwezigheid gehad. Vonden elkaar alleen maar irritant.
Nu ik 'groot' ben, ben ik dolblij met m'n broer en ik zou 'm voor geen goud willen missen. Het 'onvoorwaardelijk' bij iemand horen, dankzij een bloedband, is van een niet te beschrijven meerwaarde.
Ik ben dolblij dat ik mijn prinses na 9 jaar een 'echt' zusje heb kunnen geven.
Nu ik 'groot' ben, ben ik dolblij met m'n broer en ik zou 'm voor geen goud willen missen. Het 'onvoorwaardelijk' bij iemand horen, dankzij een bloedband, is van een niet te beschrijven meerwaarde.
Ik ben dolblij dat ik mijn prinses na 9 jaar een 'echt' zusje heb kunnen geven.
