Kinderen
alle pijlers
Mei muts, jouw muts?
woensdag 16 mei 2007 om 20:49
Kreeg ie het nog van de muur af? 
Klinkt niet fijn.
Mijn oma is 96 Sokje, en was al niet meer helemaal fit, had al een keer eerder een TIA gehad met functie verlies aan haar benen, maar dat kwam weer terug. Dit ziet er niet naar uit of het nog beter gaat worden, eerder alsof het vandaag of morgen afgelopen is.
Klinkt niet fijn.
Mijn oma is 96 Sokje, en was al niet meer helemaal fit, had al een keer eerder een TIA gehad met functie verlies aan haar benen, maar dat kwam weer terug. Dit ziet er niet naar uit of het nog beter gaat worden, eerder alsof het vandaag of morgen afgelopen is.
woensdag 16 mei 2007 om 20:53
woensdag 16 mei 2007 om 21:53
Bah Sok, wat een verhaal weer! Mijn neus deed het ook beter tijdens zwangerschap, dus ik heb medelijden met je. Je hebt er natuurlijk niets aan, maar toch.
Wij hebben het ook samen besloten, maar toen kwam er toch nog een aanzoek. Niet zo romantisch als ik vroeger al had bedacht, maar toch. Ik vind het nog steeds een wonder dat we gaan trouwen, kan mij dat aanzoek schelen haha.
Pam, ik heb gezien hoeveel moeite het mijn moeder heeft gekost haar eigen naam terug te krijgen. Je gaat er van uit dat het voor altijd is, maar ik ben te nuchter daarvoor. En ik ben dan gewoon al 32 jaar Esmee met eigen achternaam en dan wil ik gewoon blijven omdat ik dat ben voor mijn gevoel. Lekker vaag, snappen jullie het nog?
Verdrietig Citro van je oma. Wel fijn dat je net nog even bent geweest.
Esmannie heeft kaart gekregen van oma van Esman alvast voor zijn verjaardag. Stond bol van de 'subtiele' verwijten, rare familie!
Joh ik heb beenspieren en bilspieren, net zelf ontdekt tijdens het skaten :o. Ben benieuwd of ik morgen nog kan lopen.
Wij hebben het ook samen besloten, maar toen kwam er toch nog een aanzoek. Niet zo romantisch als ik vroeger al had bedacht, maar toch. Ik vind het nog steeds een wonder dat we gaan trouwen, kan mij dat aanzoek schelen haha.
Pam, ik heb gezien hoeveel moeite het mijn moeder heeft gekost haar eigen naam terug te krijgen. Je gaat er van uit dat het voor altijd is, maar ik ben te nuchter daarvoor. En ik ben dan gewoon al 32 jaar Esmee met eigen achternaam en dan wil ik gewoon blijven omdat ik dat ben voor mijn gevoel. Lekker vaag, snappen jullie het nog?
Verdrietig Citro van je oma. Wel fijn dat je net nog even bent geweest.
Esmannie heeft kaart gekregen van oma van Esman alvast voor zijn verjaardag. Stond bol van de 'subtiele' verwijten, rare familie!
Joh ik heb beenspieren en bilspieren, net zelf ontdekt tijdens het skaten :o. Ben benieuwd of ik morgen nog kan lopen.
woensdag 16 mei 2007 om 22:01
woensdag 16 mei 2007 om 22:03
En ik ben dan gewoon al 32 jaar Esmee met eigen achternaam en dan wil ik gewoon blijven omdat ik dat ben voor mijn gevoel. Lekker vaag, snappen jullie het nog?
Ja hoor, ik snap dat heel goed, ondanks dat ik graag hetzelfde wilde heten als man en ik er van te voren niet zo veel moeite mee had vond ik het heel raar om mezelf na zoveel jaar opeens anders te noemen, had er toen opeens wel moeite mee, net alsof ik iemand anders was geworden. Ik ben dan ook heel lang Citronella-Meisjesnaam gebleven, nu ben ik wel gewend hoor. Toen ik in het ziekenhuis lag werd ik iedere dag minstens 20 keer bij die naam genoemd dus dan went het gauw
Ja hoor, ik snap dat heel goed, ondanks dat ik graag hetzelfde wilde heten als man en ik er van te voren niet zo veel moeite mee had vond ik het heel raar om mezelf na zoveel jaar opeens anders te noemen, had er toen opeens wel moeite mee, net alsof ik iemand anders was geworden. Ik ben dan ook heel lang Citronella-Meisjesnaam gebleven, nu ben ik wel gewend hoor. Toen ik in het ziekenhuis lag werd ik iedere dag minstens 20 keer bij die naam genoemd dus dan went het gauw
woensdag 16 mei 2007 om 23:29
Je bent natuurlijk niet ineens iemand anders omdat je een andere achternaam hebt. Dat ik zijn naam aanneem wil ook nog niet zeggen dat ik deze in alle gevallen ga gebruiken. Bijvoorbeeld op mijn werk. Ik zou ook echt een dubbele naam gaan dragen, die van mij moet er dan wel achter. Mensen kennen me wel met deze naam maar onderhand ook wel met die van Pamman. Mijn moeder heeft vooral altijd erg haar best gedaan om een naam aan te nemen Dies 2 keer gescheiden.
Wat ik me nu bedenk; wat voegt het getrouwd zijn eigenlijk nog toe na al zoveel jaar samen en kinderen samen. Ik vind voor kinderen kiezen nog altijd meer voor elkaar kiezen dan trouwen. Door de kinderen ben je je hele leven aan elkaar verbonden.
Bruiloftsreceptie vanavond. Mini mocht mee maar blijkbaar was dat toch iets teveel spanning van het goede. Tijdens het eten begon ze te klagen over buikpijn, dat hield ze vol, met huilen en al. Ze moest en zou mee dus meegenomen. Daar was ze ook een dood vogeltje, hing alleen maar aan me vastgeklampd. En net toen we maar wilden gaan, ging ze rondlopen, nootjes snoepen en kwam ze ook even vertellen dat het over was. Raar kind hebben we toch.
Sok, die poep is muy ranzig! En wat lief dat Sokman dat allemaal opruimt.
Citroen, niet leuk van oma. En hoewel het misschien al niet zo goed met haar ging, dit soort dingen komen altijd onverwacht. Ben het met Remma eens, wat een geluk dat je zondag nog bij haar bent geweest. Fijn datje haar nog goed hebt gezien.
Weltrusten.
Wat ik me nu bedenk; wat voegt het getrouwd zijn eigenlijk nog toe na al zoveel jaar samen en kinderen samen. Ik vind voor kinderen kiezen nog altijd meer voor elkaar kiezen dan trouwen. Door de kinderen ben je je hele leven aan elkaar verbonden.
Bruiloftsreceptie vanavond. Mini mocht mee maar blijkbaar was dat toch iets teveel spanning van het goede. Tijdens het eten begon ze te klagen over buikpijn, dat hield ze vol, met huilen en al. Ze moest en zou mee dus meegenomen. Daar was ze ook een dood vogeltje, hing alleen maar aan me vastgeklampd. En net toen we maar wilden gaan, ging ze rondlopen, nootjes snoepen en kwam ze ook even vertellen dat het over was. Raar kind hebben we toch.
Sok, die poep is muy ranzig! En wat lief dat Sokman dat allemaal opruimt.
Citroen, niet leuk van oma. En hoewel het misschien al niet zo goed met haar ging, dit soort dingen komen altijd onverwacht. Ben het met Remma eens, wat een geluk dat je zondag nog bij haar bent geweest. Fijn datje haar nog goed hebt gezien.
Weltrusten.
donderdag 17 mei 2007 om 09:03
Hoor ook graag jullie reacties/mening/whatever, dus knip en plak:
Sowieso weer zorgen om Mootje. Had een prettig gesprek met de juf over niet zulke prettige dingen. Mootje blijft echt achter en ze snapt het niet. Ze denkt dat er veel meer in zit, dan hij laat zien. Ze ziet dezelfde dingen als wij. En wij zien sommige van die dingen al vanaf echt heel kleins af aan. Ze vroeg of hij zuurstoftekort had gehad bij de geboorte (niet dat ik weet, navelstreng zat wel 2 keer strak omstrengeld, maar hij was niet paars/blauw), of we wel eens aan autistische trekjes gedacht hebben (ja)... Verder kwamen AD(H)D en dyslexie nog aan de orde (ook aan gedacht en hij heeft van allebei veel kenmerken, maar ja, ik ben geen deskundige).
Ik vind het zo gek, al van heel kleins af aan heb ik het idee dat er iets is met Mootje. Maar ik kom er niet achter wat er is. Inmiddels is hij gezien door een (antroposofische) orthopedagoog toen hij net 4 was en een kinderpsycholoog. Zij hebben wel allerlei dingen opgemerkt, maar geen aanleiding geven om te denken aan meer onderzoek ofzo.
Anyway, hij staat nu op de wachtlijst voor remedial teaching op school. Ik word van de week teruggebeld door de kinderpsych om eens met haar te overleggen en weet het verder echt ook niet. Mootje zit godzijdank meestal lekker in zijn velletje en lijkt nog niet zo'n erg te hebben in zijn achterstand ten opzichte van zijn klasgenootjes.
Sowieso weer zorgen om Mootje. Had een prettig gesprek met de juf over niet zulke prettige dingen. Mootje blijft echt achter en ze snapt het niet. Ze denkt dat er veel meer in zit, dan hij laat zien. Ze ziet dezelfde dingen als wij. En wij zien sommige van die dingen al vanaf echt heel kleins af aan. Ze vroeg of hij zuurstoftekort had gehad bij de geboorte (niet dat ik weet, navelstreng zat wel 2 keer strak omstrengeld, maar hij was niet paars/blauw), of we wel eens aan autistische trekjes gedacht hebben (ja)... Verder kwamen AD(H)D en dyslexie nog aan de orde (ook aan gedacht en hij heeft van allebei veel kenmerken, maar ja, ik ben geen deskundige).
Ik vind het zo gek, al van heel kleins af aan heb ik het idee dat er iets is met Mootje. Maar ik kom er niet achter wat er is. Inmiddels is hij gezien door een (antroposofische) orthopedagoog toen hij net 4 was en een kinderpsycholoog. Zij hebben wel allerlei dingen opgemerkt, maar geen aanleiding geven om te denken aan meer onderzoek ofzo.
Anyway, hij staat nu op de wachtlijst voor remedial teaching op school. Ik word van de week teruggebeld door de kinderpsych om eens met haar te overleggen en weet het verder echt ook niet. Mootje zit godzijdank meestal lekker in zijn velletje en lijkt nog niet zo'n erg te hebben in zijn achterstand ten opzichte van zijn klasgenootjes.
donderdag 17 mei 2007 om 09:08
Ik gebruik meestal Mavs achternaam, ook op mijn werk, maar heb mijn eigen naam wel gehouden ook. Ik heb er niet zo'n moeite mee om nu anders te heten. Ik ben nog steeds Meave en gebruik mijn achternaam sowieso niet zo veel. Eigenlijk alleen op mijn werk en als ik instanties moet bellen ofzo.
Sok, ránzig! Wat fijn dat Sokman er was zeg. Ik heb een keer de resultaten van een flinke kostpartij van Jootje of Mootje moeten opruimen toen ik net zwanger was van Vietje. Ik stond echt te kokhalzen. Bah.
Mosterd, maar ik vind jouw schoenen ook erg leuk trouwens!
Citro, *; voor jou vanwege je oma. Dat soort dingen is niet leuk...
Ik ben gister met Mootje naar de condoleance geweest van mijn opa. Mootje vond het allemaal bere-interessant en heeft ook in de kist gekeken. Hij stelde allerlei vragen en was helemaal niet bang of geschrokken. Gelukkig heeft hij niet naar gedroomd vannacht. Hij wil vanavond weer mee. :o Dat doen we maar niet, want hij lag er nogal laat in gister.
Sok, ránzig! Wat fijn dat Sokman er was zeg. Ik heb een keer de resultaten van een flinke kostpartij van Jootje of Mootje moeten opruimen toen ik net zwanger was van Vietje. Ik stond echt te kokhalzen. Bah.
Mosterd, maar ik vind jouw schoenen ook erg leuk trouwens!
Citro, *; voor jou vanwege je oma. Dat soort dingen is niet leuk...
Ik ben gister met Mootje naar de condoleance geweest van mijn opa. Mootje vond het allemaal bere-interessant en heeft ook in de kist gekeken. Hij stelde allerlei vragen en was helemaal niet bang of geschrokken. Gelukkig heeft hij niet naar gedroomd vannacht. Hij wil vanavond weer mee. :o Dat doen we maar niet, want hij lag er nogal laat in gister.
donderdag 17 mei 2007 om 10:39
We hebben zondag zelfs nog een foto gemaakt met 4 generaties, dat wilde ik al heel lang doen 
beetje dubbel gevoel wel, maar inderdaad fijn dat ik er geweest ben.
Meave, ik heb er niet echt (echt niet) verstand van, maar ik denk dat de dingen die jij opnoemt, adhd, autisme etc in veel soorten en maten voorkomen, misschien heeft hij wel trekjes, maar is het niet in die mate ernstig dat hij er echt last van heeft, misschien blijft het daarbij, bij die trekjes. Volgens mij kan dat ook heel goed. Dat er niet persee een etiketje op hoeft, maar dat je als ouder wel weet dat hij iets achter loopt of neigt naar een bepaalde persoonlijkheid...
Aan de andere kant, ik kan me wel voorstellen dat je je al die jaren afvraagt of er toch niet iets is wat je uit moet zoeken of iets mee moet doen.
Lastig om er iets over te zeggen want jij kent je kind natuurlijk veel beter dan wij.
beetje dubbel gevoel wel, maar inderdaad fijn dat ik er geweest ben.Meave, ik heb er niet echt (echt niet) verstand van, maar ik denk dat de dingen die jij opnoemt, adhd, autisme etc in veel soorten en maten voorkomen, misschien heeft hij wel trekjes, maar is het niet in die mate ernstig dat hij er echt last van heeft, misschien blijft het daarbij, bij die trekjes. Volgens mij kan dat ook heel goed. Dat er niet persee een etiketje op hoeft, maar dat je als ouder wel weet dat hij iets achter loopt of neigt naar een bepaalde persoonlijkheid...
Aan de andere kant, ik kan me wel voorstellen dat je je al die jaren afvraagt of er toch niet iets is wat je uit moet zoeken of iets mee moet doen.
Lastig om er iets over te zeggen want jij kent je kind natuurlijk veel beter dan wij.
donderdag 17 mei 2007 om 10:51
Morgen Citro.
Wat jij zegt heb ik natuurlijk ook aan gedacht. Ware het niet dat hij dus wel ergens door belemmerd wordt. Dat zou iets als AD(H)D kunnen zijn, maar ook gewoon zijn karakter of zijn trage ontwikkeling die verder nergens aan te wijten is. Of gewoon wel een intelligent kind met leerproblemen op bepaalde gebieden. Zo ben ik ooit min of meer hoogbegaafd getest, maar kan ik amper rekenen en snap ik geen bal van alle exacte vakken...
Wat jij zegt heb ik natuurlijk ook aan gedacht. Ware het niet dat hij dus wel ergens door belemmerd wordt. Dat zou iets als AD(H)D kunnen zijn, maar ook gewoon zijn karakter of zijn trage ontwikkeling die verder nergens aan te wijten is. Of gewoon wel een intelligent kind met leerproblemen op bepaalde gebieden. Zo ben ik ooit min of meer hoogbegaafd getest, maar kan ik amper rekenen en snap ik geen bal van alle exacte vakken...
donderdag 17 mei 2007 om 12:16
quote:
Hoor ook graag jullie reacties/mening/whatever, dus knip en plak:
Sowieso weer zorgen om Mootje. Had een prettig gesprek met de juf over niet zulke prettige dingen. Mootje blijft echt achter en ze snapt het niet. Ze denkt dat er veel meer in zit, dan hij laat zien. Ze ziet dezelfde dingen als wij. En wij zien sommige van die dingen al vanaf echt heel kleins af aan. Ze vroeg of hij zuurstoftekort had gehad bij de geboorte (niet dat ik weet, navelstreng zat wel 2 keer strak omstrengeld, maar hij was niet paars/blauw), of we wel eens aan autistische trekjes gedacht hebben (ja)... Verder kwamen AD(H)D en dyslexie nog aan de orde (ook aan gedacht en hij heeft van allebei veel kenmerken, maar ja, ik ben geen deskundige).
Ik vind het zo gek, al van heel kleins af aan heb ik het idee dat er iets is met Mootje. Maar ik kom er niet achter wat er is. Inmiddels is hij gezien door een (antroposofische) orthopedagoog toen hij net 4 was en een kinderpsycholoog. Zij hebben wel allerlei dingen opgemerkt, maar geen aanleiding geven om te denken aan meer onderzoek ofzo.
Anyway, hij staat nu op de wachtlijst voor remedial teaching op school. Ik word van de week teruggebeld door de kinderpsych om eens met haar te overleggen en weet het verder echt ook niet. Mootje zit godzijdank meestal lekker in zijn velletje en lijkt nog niet zo'n erg te hebben in zijn achterstand ten opzichte van zijn klasgenootjes.
Moeilijk Meave. Het kan zoveel zijn, of juist helemaal niets. Maar dat weet je zelf ook wel. Hij is toch van september? Dan heeft hij maar krap 2 jaar gekleuterd. Bij oudste op school zijn ze heel voorzichtig met kinderen van september/oktober. Meestal laten ze die nog een jaar kleuteren. Juist omdat ze dan zoveel bezig zijn met basis, in groep 2. Dagen van de week, simpele cijfervaardigheden (tellen van 1 tot 10 en weer terug etc.). Ook lettervaardigheid moet goed zijn, anders ga je niet door.
Ik weet het niet, misschien is de basis er nog niet?
Oudste zit wel op traditioneel onderwijs, bewust, en ik kan het natuurlijk niet vergelijken met het onderwijs dat Mootje krijgt.
Hoor ook graag jullie reacties/mening/whatever, dus knip en plak:
Sowieso weer zorgen om Mootje. Had een prettig gesprek met de juf over niet zulke prettige dingen. Mootje blijft echt achter en ze snapt het niet. Ze denkt dat er veel meer in zit, dan hij laat zien. Ze ziet dezelfde dingen als wij. En wij zien sommige van die dingen al vanaf echt heel kleins af aan. Ze vroeg of hij zuurstoftekort had gehad bij de geboorte (niet dat ik weet, navelstreng zat wel 2 keer strak omstrengeld, maar hij was niet paars/blauw), of we wel eens aan autistische trekjes gedacht hebben (ja)... Verder kwamen AD(H)D en dyslexie nog aan de orde (ook aan gedacht en hij heeft van allebei veel kenmerken, maar ja, ik ben geen deskundige).
Ik vind het zo gek, al van heel kleins af aan heb ik het idee dat er iets is met Mootje. Maar ik kom er niet achter wat er is. Inmiddels is hij gezien door een (antroposofische) orthopedagoog toen hij net 4 was en een kinderpsycholoog. Zij hebben wel allerlei dingen opgemerkt, maar geen aanleiding geven om te denken aan meer onderzoek ofzo.
Anyway, hij staat nu op de wachtlijst voor remedial teaching op school. Ik word van de week teruggebeld door de kinderpsych om eens met haar te overleggen en weet het verder echt ook niet. Mootje zit godzijdank meestal lekker in zijn velletje en lijkt nog niet zo'n erg te hebben in zijn achterstand ten opzichte van zijn klasgenootjes.
Moeilijk Meave. Het kan zoveel zijn, of juist helemaal niets. Maar dat weet je zelf ook wel. Hij is toch van september? Dan heeft hij maar krap 2 jaar gekleuterd. Bij oudste op school zijn ze heel voorzichtig met kinderen van september/oktober. Meestal laten ze die nog een jaar kleuteren. Juist omdat ze dan zoveel bezig zijn met basis, in groep 2. Dagen van de week, simpele cijfervaardigheden (tellen van 1 tot 10 en weer terug etc.). Ook lettervaardigheid moet goed zijn, anders ga je niet door.
Ik weet het niet, misschien is de basis er nog niet?
Oudste zit wel op traditioneel onderwijs, bewust, en ik kan het natuurlijk niet vergelijken met het onderwijs dat Mootje krijgt.
donderdag 17 mei 2007 om 12:38
Klopt Remma, hij heeft 2 jaar gekleuterd. En nog een half jaar alle middagen trouwens. Dan was hij de ochtenden in de middenbouw. Het gekke is dat ze op school ook voorzichtig zijn met jonge kleuters. Een vriendje van Mootje is 6 weken jonger en is wel in de onderbouw gebleven.
Mootje is half doorgegaan met een lange wenperiode door alleen de ochtenden te gaan. De reden hiervoor was zijn sociaal emotionele ontwikkeling. De cognitieve basis was volgens de juffen en de IB'er wel goed. Ze waren juist bang dat een vol extra jaar kleuteren niet goed voor hem zou zijn. Eenmaal in de middenbouw bleek dat de dingen die in de kleuterklas nog niet zo opvallen, nu voor problemen zorgen.
Mootje is half doorgegaan met een lange wenperiode door alleen de ochtenden te gaan. De reden hiervoor was zijn sociaal emotionele ontwikkeling. De cognitieve basis was volgens de juffen en de IB'er wel goed. Ze waren juist bang dat een vol extra jaar kleuteren niet goed voor hem zou zijn. Eenmaal in de middenbouw bleek dat de dingen die in de kleuterklas nog niet zo opvallen, nu voor problemen zorgen.
donderdag 17 mei 2007 om 13:17
Ik denk ook dat al die afwijkingen in ieder van ons aanwezig zijn, maar dan in mindere mate. We leggen kinderen wel erg veel verwachtingen op over hoe ze zich zouden moeten gedragen.
Een vriendje van Nippi heeft ADHD en krijgt dus ritalin, en Nipman en ik hadden het erover dat we daar toch in principe niet voor zouden zijn. Maar ja, als dat kind zich daardoor op school kan handhaven, kan ik me de keuze ook wel weer voorstellen. Ik vind dat soort dingen heel lastig. Wat waar ligt de grens? Nippi is ook druk en kan ook niet stilzitten, maar dat heeft hij niet van een vreemde, ik heb ook veel energie. Wanneer is iets abnormaal?
Een vriendje van Nippi heeft ADHD en krijgt dus ritalin, en Nipman en ik hadden het erover dat we daar toch in principe niet voor zouden zijn. Maar ja, als dat kind zich daardoor op school kan handhaven, kan ik me de keuze ook wel weer voorstellen. Ik vind dat soort dingen heel lastig. Wat waar ligt de grens? Nippi is ook druk en kan ook niet stilzitten, maar dat heeft hij niet van een vreemde, ik heb ook veel energie. Wanneer is iets abnormaal?
donderdag 17 mei 2007 om 14:23
Mootje is prima te handhaven op school geloof ik, dus dat zal het probleem niet zijn. Maar ik zie het bijvoorbeeld aan de zoon van een vriendin, dat was ook niet zo'n enorme stuiterbal, maar is nu wel aan de concerta. Sindsdien heeft hij meer rust in zijn kop, zit hij beter in zijn vel en kan hij nu de rust opbrengen voor zijn schoolwerk. En gaat hij dus met sprongen vooruit. Al die jaren heeft hij moeten vechten om enigzins binnen het gareel te passen, zich te concentreren als dat van hem verwacht werd, en al die tijd heeft dat hem enorm veel (energie met name) gekost. En iedereen verwachtte alsmaar dingen van hem die hij niet waar kon maken. "Het zit er wel in, maar het lijkt er maar niet uit te komen..." En nu komt het er dus eindelijk uit.
donderdag 17 mei 2007 om 14:35
Ik weet het eerlijk gezegd niet Nippo. Ik denk dat je er niet aan ontkomt zoveel mogelijk in het systeem te passen. Nu op de basisschool, maar ook later als je groot bent.
En ik weet ook niet wat normaal en wat abnormaal is. Als je ADHD hebt, ben je dan abnormaal? En heb je dus medicijnen nodig om normaal te worden? Ik weet wel dat het zoontje van een vriendin sinds hij medicijnen heeft niet meer tegen de muren opvliegt en dat zowel hijzelf als zijn omgeving daar erg blij mee zijn.
Ik vind het een heel moeilijk onderwerp en worstel er ook erg mee. In hoeverre geef ik Mootje nog de ruimte om gewoon Mootje te zijn. Inclusief zijn probleempjes.
Maar als die probleempjes verholpen kunnen worden waardoor we meer kans hebben op een gelukkige Mootje, moet je die mogelijkheden dan niet onderzoeken?
Maar in hoeverre ga je dan lopen rommelen aan de eigenheid van het kind.
En zo draai ik in een circeltje.
En ik weet ook niet wat normaal en wat abnormaal is. Als je ADHD hebt, ben je dan abnormaal? En heb je dus medicijnen nodig om normaal te worden? Ik weet wel dat het zoontje van een vriendin sinds hij medicijnen heeft niet meer tegen de muren opvliegt en dat zowel hijzelf als zijn omgeving daar erg blij mee zijn.
Ik vind het een heel moeilijk onderwerp en worstel er ook erg mee. In hoeverre geef ik Mootje nog de ruimte om gewoon Mootje te zijn. Inclusief zijn probleempjes.
Maar als die probleempjes verholpen kunnen worden waardoor we meer kans hebben op een gelukkige Mootje, moet je die mogelijkheden dan niet onderzoeken?
Maar in hoeverre ga je dan lopen rommelen aan de eigenheid van het kind.
En zo draai ik in een circeltje.
donderdag 17 mei 2007 om 14:43
Jemig, Meave, wat een dilemma. Ik denk dat voor mij een argument zou zijn als het kind er zelf vooral last van heeft, na te gaan denken over medicatie.
Veel kinderen (niet alle) willen graag in het systeem passen en als dat met medicatie moet, dan moet dat maar. Maar ik kan me je weerstand wel voorstellen.
Ik denk dat een gesprek met een psych(iater?loog?) best wat kan opleveren. Bovendien: als het geen ADHD is, slaat Ritalin toch niet aan.
Succes met tobben*;
Wij zijn vanmorgen naar het strand geweest, Ijmuiden. was lekker om even buiten te zijn (uitwaaien is niet het goeie woord, want er stond geen zuchtje wind) hoewel Ijmuiden niet het mooiste strand van NL is. wel lekker rustig. Alleen was Poek niet vooruit te branden en wij hadden geen wagen bij ons. Dom dus.
daarna lekker bakje koffie gedronken in hippe strandtent en nu beetje rommelen in huis. En Poek ligt al vanaf 1 uur te kletsen in bed, terwijl ze normaal als een blok ligt te pitten.
Veel kinderen (niet alle) willen graag in het systeem passen en als dat met medicatie moet, dan moet dat maar. Maar ik kan me je weerstand wel voorstellen.
Ik denk dat een gesprek met een psych(iater?loog?) best wat kan opleveren. Bovendien: als het geen ADHD is, slaat Ritalin toch niet aan.
Succes met tobben*;
Wij zijn vanmorgen naar het strand geweest, Ijmuiden. was lekker om even buiten te zijn (uitwaaien is niet het goeie woord, want er stond geen zuchtje wind) hoewel Ijmuiden niet het mooiste strand van NL is. wel lekker rustig. Alleen was Poek niet vooruit te branden en wij hadden geen wagen bij ons. Dom dus.
daarna lekker bakje koffie gedronken in hippe strandtent en nu beetje rommelen in huis. En Poek ligt al vanaf 1 uur te kletsen in bed, terwijl ze normaal als een blok ligt te pitten.
