Kinderen
alle pijlers
Mijn kleine held
maandag 29 oktober 2012 om 19:01
Mijn kleine held,
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 2 november 2012 om 17:58
Julian begint steeds beter zelf te drinken en komt dus ook behoorlijk aan. Dat is positief.
Gisteren heeft hij weer een echo van zijn hersentjes gehad en de uitslag was 'goed'. Geen verandering, dus niet erger geworden.
Ik geniet ontzettend van hem. Hij ligt op een mooie kamer in het Moeder- en Kindcentrum en voor ons is er een bed om te slapen. Wat ik om de dag doe. Het is heerlijk om bij hem te zijn.
Ik lig veel op dat bed met hem in mijn armen/tegen mijn borst en het enige wat ik doe is naar hem kijken en kusjes geven.
Gisteren heeft hij weer een echo van zijn hersentjes gehad en de uitslag was 'goed'. Geen verandering, dus niet erger geworden.
Ik geniet ontzettend van hem. Hij ligt op een mooie kamer in het Moeder- en Kindcentrum en voor ons is er een bed om te slapen. Wat ik om de dag doe. Het is heerlijk om bij hem te zijn.
Ik lig veel op dat bed met hem in mijn armen/tegen mijn borst en het enige wat ik doe is naar hem kijken en kusjes geven.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 2 november 2012 om 21:25
Gelukkig, eindelijk heb je ik je gevonden Calvijn. Ik heb me de afgelopen week regelmatig afgevraagd hoe het met jouw kleine held (wat zeg ik? GROTE held!) zou gaan, en met jullie gezinnetje natuurlijk.
Hoop echt voor jullie dat er geen tegenslagen meer komen, maar nu elke dag een stapje vooruit. Ik ben niet zo'n fanatieke poster, maar ik zal wel blijven meelezen hier:)
Hoop echt voor jullie dat er geen tegenslagen meer komen, maar nu elke dag een stapje vooruit. Ik ben niet zo'n fanatieke poster, maar ik zal wel blijven meelezen hier:)
Ik spreek toch geen Chinees?!
zondag 4 november 2012 om 13:24
Hij heeft weer een echo van zijn hoofdje gehad.
De uitslag was dat er niets veranderd was. Er zijn geen beschadigingen bijgekomen of groter geworden.
Positief toch?
Drinken gaat steeds beter. Soms drinkt hij helemaal zelf 85cc, maar soms is hij zo moe dat de rest door de sonde moet.
Toch zit er stijgende lijn in gelukkig.
Dag en nachtritme heeft hij nog niet. Hij slaapt de hele dag en 's avond vanaf 0.00 is hij wakker.
Vannacht hebben ze hem ingebakerd. Zag er zo lief uit.
De uitslag was dat er niets veranderd was. Er zijn geen beschadigingen bijgekomen of groter geworden.
Positief toch?
Drinken gaat steeds beter. Soms drinkt hij helemaal zelf 85cc, maar soms is hij zo moe dat de rest door de sonde moet.
Toch zit er stijgende lijn in gelukkig.
Dag en nachtritme heeft hij nog niet. Hij slaapt de hele dag en 's avond vanaf 0.00 is hij wakker.
Vannacht hebben ze hem ingebakerd. Zag er zo lief uit.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 4 november 2012 om 15:44
Wat ontzettend mooi om te lezen hoe liefdevol je over je mooie zoontje praat! Ik krijg er absoluut een brok van in mijn keel. Je zoontje kan zich nu al geen betere moeder wensen, omdat jij zo onvoorwaardelijk veel van hem houdt. Ik hoop voor je dat je zoontje gauw mee naar huis mag, en de wereld zal laten weten dat hij er is!
Voor je zoontje: liedje
Voor je zoontje: liedje
zondag 4 november 2012 om 15:54
Wat een strijd moeten jullie voeren, maar wat een vechtertje is jullie kleine ventje. Hij is nog zo klein, maar ik heb veel respect voor hem, het is een doorzettertje, hij komt er wel. En jullie doen alles wat in jullie macht ligt om het kleine ventje alle liefde van de wereld te geven.
Jullie zijn ook zijn helden, en hij is de grootste held. Heel veel sterkte , moed en kracht gewenst in deze strijd.
Jullie zijn ook zijn helden, en hij is de grootste held. Heel veel sterkte , moed en kracht gewenst in deze strijd.
zondag 4 november 2012 om 17:02
Ik krijg gewoon weer tranen in mijn ogen van zulke lieve reacties en complimenten.
Na de bevalling van mijn oudste (4 jaar terug) heb ik te maken gekregen met een PND.
Daar slik ik nog steeds AD voor. Tijdens deze zwangerschap werd ik heel goed begeleid om herhaling te voorkomen.
Wat ons overkomen is, is natuurlijk een enorme tricker om weer een depressie te krijgen, maar ik voel me juist heel erg sterk (en indien nodig strijdvaardig)
In de golven moedergevoelens, die ik vorige keer niet had, verzuip ik nu bijna
Na de bevalling van mijn oudste (4 jaar terug) heb ik te maken gekregen met een PND.
Daar slik ik nog steeds AD voor. Tijdens deze zwangerschap werd ik heel goed begeleid om herhaling te voorkomen.
Wat ons overkomen is, is natuurlijk een enorme tricker om weer een depressie te krijgen, maar ik voel me juist heel erg sterk (en indien nodig strijdvaardig)
In de golven moedergevoelens, die ik vorige keer niet had, verzuip ik nu bijna
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 4 november 2012 om 17:14
Wat fijn dat het zo goed gaat Calvijn! De echo klinkt goed en het zelf drinken.
Ik ben helaas ervaringsdeskundige met
een PND. Ik hoop zo dat een herhaling je bespaard blijft. Maar het klinkt al alsof je het een wereld van verschil vind hoe je je nu voelt ten opzichte van de tijd na de bevalling van je eerste. Sterkte!
Ik ben helaas ervaringsdeskundige met
een PND. Ik hoop zo dat een herhaling je bespaard blijft. Maar het klinkt al alsof je het een wereld van verschil vind hoe je je nu voelt ten opzichte van de tijd na de bevalling van je eerste. Sterkte!
dinsdag 6 november 2012 om 14:35
woensdag 7 november 2012 om 19:28
HIJ MAG MORGEN NAAR HUIS!!!
We zijn zo blij.
Sinds gisteren drinkt hij alles helemaal zelf en op, heeft geen sonde meer nodig.
Weegt nu 4005 gr en is stukken fitter.
Vandaag ook gecontroleerd door de kinderfysio en hij doet alles wat een baby van 38wk zou moeten doen. Reflexen zijn goed etc.
Het is ineens hard de goede kant op gegaan
We zijn zo blij.
Sinds gisteren drinkt hij alles helemaal zelf en op, heeft geen sonde meer nodig.
Weegt nu 4005 gr en is stukken fitter.
Vandaag ook gecontroleerd door de kinderfysio en hij doet alles wat een baby van 38wk zou moeten doen. Reflexen zijn goed etc.
Het is ineens hard de goede kant op gegaan
Frankly my dear, I don"t give a damn
