Kinderen
alle pijlers
Mijn kleine held
maandag 29 oktober 2012 om 19:01
Mijn kleine held,
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 29 oktober 2012 om 20:34
Calvijn, allereerst van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje Julian! Prachtige naam (mijn oudste heet ook zo).
Maar wat een zorgen ineens. Ik weet uit ervaring hoe dat is, zorgen hebben om je kleine kindje (al waren het, hoewel ook medisch, heel andere zorgen.) Het is niet niks en je voelt je machteloos. Tegelijk ook een leeuwin die haar 'jong' wil beschermen. Tenminste, zo heb ik het ervaren.
Je zoontje heeft al laten zien wat een vechter het is. Ik bid je toe dat hij er helemaal goed door heen komt en de beschadigingen mee zullen vallen. En dat je hem snel thuis hebt en in je armen mag sluiten. Je kleine held!
liefs crini
Maar wat een zorgen ineens. Ik weet uit ervaring hoe dat is, zorgen hebben om je kleine kindje (al waren het, hoewel ook medisch, heel andere zorgen.) Het is niet niks en je voelt je machteloos. Tegelijk ook een leeuwin die haar 'jong' wil beschermen. Tenminste, zo heb ik het ervaren.
Je zoontje heeft al laten zien wat een vechter het is. Ik bid je toe dat hij er helemaal goed door heen komt en de beschadigingen mee zullen vallen. En dat je hem snel thuis hebt en in je armen mag sluiten. Je kleine held!
liefs crini
Ik ben hier al sinds 2003, maar dat schijnt Viva niet te kunnen weergeven
maandag 29 oktober 2012 om 20:35
Lieve Calvijn,
Gefeliciteerd met jullie zoontje.
Ook ik ben erg geroerd door je OP en je reacties daarna...
Ik weet uit ervaring hoe moeilijk en onzeker het is, als je kindje te vroeg geboren wordt. Gelukkig gaat het met ons kindje (inmiddels kind!) heel goed en ik hoop dat het ook met jullie zoontje heel goed zal gaan. Maar hoe het ook gaat, volgens mij heeft hij een gezin met heel veel liefde en kracht om zich heen. Hou je vast aan die liefde.
Ik heb in die tijd bewust maar heel weinig gelezen over alle risico's. Het is vaak zo moeilijk te voorspellen of en wat een kindje er later van zal merken. Daarom heb ik besloten er pas echt over te gaan lezen en denken, als er echt iets concreets aan de hand zou blijken te zijn. Als er later iets aan de hand blijkt te zijn, veranderen je zorgen daar toch niets aan. En als er weinig of niets aan de hand blijkt te zijn, is het jammer dat je je zoveel zorgen hebt gemaakt en niet meer genoten hebt! (En natuurlijk was dat niet altijd even makkelijk! Naast genieten wens ik je daarom ook veel sterkte).
Gefeliciteerd met jullie zoontje.
Ook ik ben erg geroerd door je OP en je reacties daarna...
Ik weet uit ervaring hoe moeilijk en onzeker het is, als je kindje te vroeg geboren wordt. Gelukkig gaat het met ons kindje (inmiddels kind!) heel goed en ik hoop dat het ook met jullie zoontje heel goed zal gaan. Maar hoe het ook gaat, volgens mij heeft hij een gezin met heel veel liefde en kracht om zich heen. Hou je vast aan die liefde.
Ik heb in die tijd bewust maar heel weinig gelezen over alle risico's. Het is vaak zo moeilijk te voorspellen of en wat een kindje er later van zal merken. Daarom heb ik besloten er pas echt over te gaan lezen en denken, als er echt iets concreets aan de hand zou blijken te zijn. Als er later iets aan de hand blijkt te zijn, veranderen je zorgen daar toch niets aan. En als er weinig of niets aan de hand blijkt te zijn, is het jammer dat je je zoveel zorgen hebt gemaakt en niet meer genoten hebt! (En natuurlijk was dat niet altijd even makkelijk! Naast genieten wens ik je daarom ook veel sterkte).
maandag 29 oktober 2012 om 20:42
maandag 29 oktober 2012 om 20:42
Ach Calvijn toch, wat een zorgen... Wat een wirwar van emoties en wat moeilijk en dubbel ook voor je andere zoontje. Wel een broertje, maar niet thuis bij je.. En dat geldt natuurlijk ook voor jou en je man..
Gefeliciteerd met jullie zoon met zijn prachtige naam. Goed te horen dat hij het tot nu toe goed doet.
En een dikke knuffel voor jou, voor alles.
Gefeliciteerd met jullie zoon met zijn prachtige naam. Goed te horen dat hij het tot nu toe goed doet.
En een dikke knuffel voor jou, voor alles.
maandag 29 oktober 2012 om 20:59
Genieten doen we zeker.
We proberen het ook allemaal positief te zien.
Mocht hij ergens in zijn ontwikkeling tegenaan lopen dan zijn we er snel bij en kan hij eventueel hulp krijgen (bijv. fysio)
Klinkt heel luchtig, maar we zien het wel.
We proberen het ons geluk niet te overschaduwen, ookal is dat moeilijk.
We proberen het ook allemaal positief te zien.
Mocht hij ergens in zijn ontwikkeling tegenaan lopen dan zijn we er snel bij en kan hij eventueel hulp krijgen (bijv. fysio)
Klinkt heel luchtig, maar we zien het wel.
We proberen het ons geluk niet te overschaduwen, ookal is dat moeilijk.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 29 oktober 2012 om 22:55
Van harte!
Een achtbaan, inderdaad. Wat een zorgen, herkenbaar.
Kinderen zijn sterk, heb vertrouwen, en durf ook te genieten van de kleine maar mooie momenten. Een wijze raad die mij in lastige tijden na de geboorte van oudste en tijdens zijn ziekenhuisopname veel steun gegeven heeft. Ik wil hem graag met je delen, wieweet heb jij er ook steun aan.
Heeft de grote broer zijn kleine broer al gezien?
Een achtbaan, inderdaad. Wat een zorgen, herkenbaar.
Kinderen zijn sterk, heb vertrouwen, en durf ook te genieten van de kleine maar mooie momenten. Een wijze raad die mij in lastige tijden na de geboorte van oudste en tijdens zijn ziekenhuisopname veel steun gegeven heeft. Ik wil hem graag met je delen, wieweet heb jij er ook steun aan.
Heeft de grote broer zijn kleine broer al gezien?
