Kinderen
alle pijlers
moeder en vriendschappen
woensdag 18 februari 2009 om 14:33
hoi mamma's
Ik vraag me het volgende af.
Hebben jullie ook de ervaring dat veel moeders het als een soort competitie zien als het om de kids gaat?
Ik kan me daar best aan ergeren en moet zeggen dat het ook een goede vriendschap heeft gekost. Zo van: die van mij heeft al gedraaid met vier maanden, tanden met vijf maanden, lopen met 9 maanden, zindelijk met twee jaar etc etc
Ik ben ook supertrots op mijn spruitjes maar voel die competitie nou echt niet. Je kan ze toch niet sturen...
Ben bebieuwd naar jullie ervaringen
Ik vraag me het volgende af.
Hebben jullie ook de ervaring dat veel moeders het als een soort competitie zien als het om de kids gaat?
Ik kan me daar best aan ergeren en moet zeggen dat het ook een goede vriendschap heeft gekost. Zo van: die van mij heeft al gedraaid met vier maanden, tanden met vijf maanden, lopen met 9 maanden, zindelijk met twee jaar etc etc
Ik ben ook supertrots op mijn spruitjes maar voel die competitie nou echt niet. Je kan ze toch niet sturen...
Ben bebieuwd naar jullie ervaringen
donderdag 19 februari 2009 om 13:44
Hoi hoi,
Nou ik herken het wel hoor. En dan met name van 1 vriendin. Haar oudste is ruim 8 weken jonger dan mijn oudste en haar jongste scheelt 10 weken met die van mij. Ik durf eigenlijk nooit iets te vertellen of mijn kinderen, want dan kunnen die van haar het ook al lang en beter e.d. Dan bijt ik mn tong af, want is namelijk niet zo. Bij eerste moesten we tot in de treuren horen dat hij wel zo zou gaan lopen. Uiteindelijk liep hij met 1.5 jaar (en heeft ze het bijna 3/4 jaar moeten roepen dat het niet lang kon duren). Nu slaapt haar dochter al door sinds de eerste week en die van mij komt nog elke nacht voor een voeding. Wel grappig is dat haar man dingen opvalt bij onze oudste die hun oudste dus niet kan. Dan krijgen we complimentjes en dan wordt ze heel stil. Ik zeg niets, want die competitie is zoooo onzinnig. Er zitten weken verschil tussen beide worpen en zijn dus niet te vergelijken. O ja, tijdens zwangerschap werd ook alles vergeleken. Maar bij haar was alles erger. Top opmerking: nee jij hebt geen echte weeen gehad! Ow?? Nou ja.
Verder is ze wel lief hoor, maar als het er over gaat: wat kan mijn kind?? Dan doe ik ff niet mee.
Nou ik herken het wel hoor. En dan met name van 1 vriendin. Haar oudste is ruim 8 weken jonger dan mijn oudste en haar jongste scheelt 10 weken met die van mij. Ik durf eigenlijk nooit iets te vertellen of mijn kinderen, want dan kunnen die van haar het ook al lang en beter e.d. Dan bijt ik mn tong af, want is namelijk niet zo. Bij eerste moesten we tot in de treuren horen dat hij wel zo zou gaan lopen. Uiteindelijk liep hij met 1.5 jaar (en heeft ze het bijna 3/4 jaar moeten roepen dat het niet lang kon duren). Nu slaapt haar dochter al door sinds de eerste week en die van mij komt nog elke nacht voor een voeding. Wel grappig is dat haar man dingen opvalt bij onze oudste die hun oudste dus niet kan. Dan krijgen we complimentjes en dan wordt ze heel stil. Ik zeg niets, want die competitie is zoooo onzinnig. Er zitten weken verschil tussen beide worpen en zijn dus niet te vergelijken. O ja, tijdens zwangerschap werd ook alles vergeleken. Maar bij haar was alles erger. Top opmerking: nee jij hebt geen echte weeen gehad! Ow?? Nou ja.
Verder is ze wel lief hoor, maar als het er over gaat: wat kan mijn kind?? Dan doe ik ff niet mee.
donderdag 19 februari 2009 om 13:52
Ik ken het wel, maar die 'vriendin' kende ik nog maar kort. Elkaar leren kennen op het CB en samen wandelen en zo begon het een beetje. Hun kindje was 2-3 maanden jonger dan onze zoon. Maar die waren ook zo vreemd. Op een gegeven moment zei haar man tegen de mijne; wacht maar, *naam dochter* haalt Jonathan straks wel overal mee in, want meisjes zijn veel sneller in alles dan jongens.
Ik dacht echt toen ik dat hoorde; goh, ik wist niet dat we bezig waren met een wedstrijdje. En als onze jongen iets kon, dan kon die van hun het ook ineens 2 dagen later, jaja.
Nou hebben we om heel andere redenen geen contact meer (ze lieten ons vallen als een baksteen toen zoon ernstig ziek bleek te zijn, leuke vrienden) maar daar ben ik nu achteraf wel blij om. Ik heb nu gelukkig geen mensen in mijn omgeving die dat soort dingen zeggen, want dat zou ik heel pijnlijk vinden door de achterstand die ons ventje heeft door zijn ziekte.
Ik dacht echt toen ik dat hoorde; goh, ik wist niet dat we bezig waren met een wedstrijdje. En als onze jongen iets kon, dan kon die van hun het ook ineens 2 dagen later, jaja.
Nou hebben we om heel andere redenen geen contact meer (ze lieten ons vallen als een baksteen toen zoon ernstig ziek bleek te zijn, leuke vrienden) maar daar ben ik nu achteraf wel blij om. Ik heb nu gelukkig geen mensen in mijn omgeving die dat soort dingen zeggen, want dat zou ik heel pijnlijk vinden door de achterstand die ons ventje heeft door zijn ziekte.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 19 februari 2009 om 14:25
Hier ook niet echte herkenning. Twee vriendinnen waarvan de kinderen 1 en 2 weken schelen met ons zoontje zie ik iedere week. En natuurlijk hebben we het over onze kinderen en wat ze doen, maar wij zijn "gelukkig" alledrie van mening dat ieder kind zich in zijn of haar eigen tempo ontwikkeld. Niemand is toch gelijk? Wat wij juist handig vinden om de puberdagen bij onze peuters bij te houden, haha, als de ene begint weten we vaak dat het bij de anderen er ook aan zit te komen.
Als ik iemand zou kennen met zo'n competitiedrang zou ik denk ik gewoon koel reageren en er verder niet op in gaan.
Als ik iemand zou kennen met zo'n competitiedrang zou ik denk ik gewoon koel reageren en er verder niet op in gaan.
