Kinderen
alle pijlers
net getest en zwanger maar geen relatie, wat nu?
maandag 29 december 2008 om 10:43
Hoi,
Ik heb gisteren een test gedaan en blijk zwanger te zijn. Ga sinds anderhalve maand met iemand om, zelf zou ik het nog geen relatie noemen. Moet nu dus de keuze maken of ik het ga houden. Zou hier graag praten met meiden in dezelfde situatie.
Ik ben 36 jaar, ben sinds anderhalf jaar single. In mijn vorige relatie waren we bezig met kinderen maar daardoor liep het eigenlijk stuk. Tot mijn 32 heb ik nooit kinderen gewild en op het moment dat ik ze wel wilde ging mijn relatie uit en nu dus ineens zwanger, zonder vaste partner. Wie herkent de situatie of zit in het zelfde schuitje. Moet ik deze zwangerschap als kadootje zien, moet ik het weg laten halen en daarmee de kans lopen nooit een kind te krijgen want de kans dat ik op korte termijn wel een vaste relatie krijg en daarin zwanger raak is naar mijn idee ook heel klein?
Help. Mijn wereld staat op de kop!!!!!!!!
Ik heb gisteren een test gedaan en blijk zwanger te zijn. Ga sinds anderhalve maand met iemand om, zelf zou ik het nog geen relatie noemen. Moet nu dus de keuze maken of ik het ga houden. Zou hier graag praten met meiden in dezelfde situatie.
Ik ben 36 jaar, ben sinds anderhalf jaar single. In mijn vorige relatie waren we bezig met kinderen maar daardoor liep het eigenlijk stuk. Tot mijn 32 heb ik nooit kinderen gewild en op het moment dat ik ze wel wilde ging mijn relatie uit en nu dus ineens zwanger, zonder vaste partner. Wie herkent de situatie of zit in het zelfde schuitje. Moet ik deze zwangerschap als kadootje zien, moet ik het weg laten halen en daarmee de kans lopen nooit een kind te krijgen want de kans dat ik op korte termijn wel een vaste relatie krijg en daarin zwanger raak is naar mijn idee ook heel klein?
Help. Mijn wereld staat op de kop!!!!!!!!
maandag 29 december 2008 om 10:47
Even heel praktsich: je wil graag kinderen, je bent "al" 36 en je bent bang dat je de kans loopt nooit kinderen te krijgen.. Houden dus! Afgezien van alle emotionele afwegingen. Het zal niet makkelijk worden, zeker niet als je het in je 1tje moet gaan doen, maar lees je eigen post nog eens goed door en je ziet dat daar het antwoord al staat..
maandag 29 december 2008 om 10:49
Pascalle, wil jij een kindje, en denk je dat je het kindje een veilig en liefdevolle omgeving kan bieden? Je hebt eerder een kinderwens gehad, ik ga er van uit dat die er nog steeds is. Het is een grote schrik, maar zoals je zelf al schrijft, misschien ook wel het allermooiste wat je kan overkomen. Je losvaste relatie weet er nog niet van?
maandag 29 december 2008 om 10:51
jeetje zeg pittig.
nee ik zit niet in dezelfde situatie, maar wens je heel veel sterkte!
zet alles op papier op n rijtje. voordelen nadelen, en dat klinkt heel zakelijk, maar die zakelijk insteek gaat je niet lukken met al die hormonen.
daarom wel proberen!
is de papa op de hoogte? en zie je zelf kans op meer met hem, of wíl je dat eigelijk wel?
en dan is de vraag wat hij wil natuulijk.
maar hij hoort het iig wel te weten denk ik zo.
aan de ene kant is dit msschien wel je 'laatste kans', maar aan de andere kant zitten er ook n hoop risico's aan vast.
voor- en nadelen afwegen... en niet tot in den treuren, maar tot je de knoop gehakt hebt.
heel veel succes!
nee ik zit niet in dezelfde situatie, maar wens je heel veel sterkte!
zet alles op papier op n rijtje. voordelen nadelen, en dat klinkt heel zakelijk, maar die zakelijk insteek gaat je niet lukken met al die hormonen.
daarom wel proberen!
is de papa op de hoogte? en zie je zelf kans op meer met hem, of wíl je dat eigelijk wel?
en dan is de vraag wat hij wil natuulijk.
maar hij hoort het iig wel te weten denk ik zo.
aan de ene kant is dit msschien wel je 'laatste kans', maar aan de andere kant zitten er ook n hoop risico's aan vast.
voor- en nadelen afwegen... en niet tot in den treuren, maar tot je de knoop gehakt hebt.
heel veel succes!
maandag 29 december 2008 om 10:53
36 jaar net zwanger en geen vast relatie, ik zou het zeker houden. Hoe groot is de kans dat je en de ware tegen het lijf loopt en dan nog aan kinderen wil beginnen.
Dan begin je misschien aan een relatie die niet helemaal perfect is en de ware is alleen om de kinderwens misschien.
Of je komt mannen tegen die in scheiding liggen of zijn en geen kinderen meer willen want die hebben dat uit vorige relatie of huwelijk.
Zie het als geschenk ik ben zelf 38 jaar pas laat DE ware tegen gekomen en op 35e zwanger geworden, en nu bezig voor de 2e na 2 miskramen.
Probeer alles op een rijtje te zetten en ook al staat vriend er niet voor open om het kindje te houden.
succes en geniet van je wondertje.
Wonderen bestaan soms!!!
Dan begin je misschien aan een relatie die niet helemaal perfect is en de ware is alleen om de kinderwens misschien.
Of je komt mannen tegen die in scheiding liggen of zijn en geen kinderen meer willen want die hebben dat uit vorige relatie of huwelijk.
Zie het als geschenk ik ben zelf 38 jaar pas laat DE ware tegen gekomen en op 35e zwanger geworden, en nu bezig voor de 2e na 2 miskramen.
Probeer alles op een rijtje te zetten en ook al staat vriend er niet voor open om het kindje te houden.
succes en geniet van je wondertje.
Wonderen bestaan soms!!!
maandag 29 december 2008 om 10:58
Wat vindt je nog-niet-relatie er van? Hoe staat hij er in?
En ben je, bij een afwijzende houding van hem, in staat om het kind alleen op te voeden: Denk aan voeding, heb je ruimte in je huis, is het mogelijk met je baan?
Wat idd al is geadviseerd, zet de voor- en nadelen even rustig op een rijtje.
Succes en sterkte!
En ben je, bij een afwijzende houding van hem, in staat om het kind alleen op te voeden: Denk aan voeding, heb je ruimte in je huis, is het mogelijk met je baan?
Wat idd al is geadviseerd, zet de voor- en nadelen even rustig op een rijtje.
Succes en sterkte!
maandag 29 december 2008 om 10:58
Ik was 33 toen ik in een heel prille relatie (ook ongeveer 1,5 maand) zwanger werd. We woonden in verschillende steden, ik had geen kinderwens. Na een week twijfelen de knoop doorgehakt en besloten het kindje te houden en samen te gaan wonen. Het bleken er overigens twee te zijn. Kinderen zijn nu inmiddels 5,5 en we zijn nog steeds samen. Toegegeven, niet iedereen maakt hier een successtory van, daar heb je ook een willige partner voor nodig, maar toch, in jouw situatie, met een kinderwens zou ik echt niet voor een abortus kiezen. Ook al zouden jullie nu nog geen vaste relatie willen, of helemaal niet, als hij niet onwelwillend tegenover je zwangerschap staat zouden jullie vooralsnog een co-ouderschap aan kunnen gaan. En ideaal is het niet, maar alleen red je het ook als je een inkomen en een dak boven je hoofd hebt. De kans is minimaal dat je na een abortus en een evt. verbroken relatie nog een keer iemand tegenkomt met wie het zo klikt dat jullie meteen aan kinderen gaan beginnen en dat het dan lukt ook. Sterkte.
maandag 29 december 2008 om 11:01
Als je toch uiteindelijk jezelf wel ziet met kinderen zou ik het ook niet zo snel weg laten halen. Tenzij je in deze man niet je partner ziet, sterker nog, eigenlijk helemaal geen verbintenis wil met hem op wat voor vlak dan ook. Want je zit wel voor de rest van je leven op een bepaalde manier aan deze man vast (ook als je geen relatie -meer- met hem hebt) en dat zou voor mij ook meewegen in de beslissing.
maandag 29 december 2008 om 11:04
Pascalle, ik zit niet in hetzelfde schuitje, maar echt, ik zou dit als een kadootje zien. Een partner maakt de opvoeding makkelijker, maar is echt niet noodzakelijk. Je kunt je waarschijnlijk prima alleen redden, dat heb je tot nu toe immers ook gedaan?
Heel veel sterkte, en ook een voorzichtig gefeliciteerd!
Heel veel sterkte, en ook een voorzichtig gefeliciteerd!
maandag 29 december 2008 om 11:11
quote:indy_rose schreef op 29 december 2008 @ 11:03:
abortus is geen optie op je 36e, je bent geen 16 meer.
Kindje is meer dan welkom lijkt mij.
Pardon? Ik neem aan dat een 36-jarige zelf mag beslissen of abortus een optie is.
En of een kind meer dan welkom is, bepaal jij niet.
Wat betreft het topic. Als je graag kinderen wil, is dit een mooi cadeau zou ik zeggen. Waar je wel rekening mee moet houden is, dat je vanaf nu voor altijd met die prille meneer verbonden bent. Wil je dat?
abortus is geen optie op je 36e, je bent geen 16 meer.
Kindje is meer dan welkom lijkt mij.
Pardon? Ik neem aan dat een 36-jarige zelf mag beslissen of abortus een optie is.
En of een kind meer dan welkom is, bepaal jij niet.
Wat betreft het topic. Als je graag kinderen wil, is dit een mooi cadeau zou ik zeggen. Waar je wel rekening mee moet houden is, dat je vanaf nu voor altijd met die prille meneer verbonden bent. Wil je dat?
maandag 29 december 2008 om 11:16
maandag 29 december 2008 om 11:22
Als je een kinderwens hebt, zou ik het zeker houden. Zoals je zelf zegt, misschien is dit wel je laatste kans op een kindje. Maar heb je wel nagedacht over hoe te regelen als je je kindje houdt? Hoe ga je het doen met je werk? De opvang? Hoe is je woonsituatie? Heb je familie/vrienden die je kunnen helpen. Want een kind krijgen heeft een behoorlijke impact op je leven en al helemaal als je er alleen voor staat.
maandag 29 december 2008 om 11:22
Mijn relatie was zo'n 1,5 maand uit en toen bleek ik zwanger. Ik had mn spiraaltje laten verwijderen en daardoor heeft een bevrucht eitje kunnen nestelen. Het was dus zeker niet de bedoeling en ook geen bewuste keuze. Heb eigenlijk nooit heel specifiek een kinderwens gehad.
Maar het voor mij wel een cadeautje. Zo'n toevalstreffer heeft vast een bedoeling. Dus ik heb besloten het kindje te houden en ben 7 januari uitgerekend. Ik ben er heel erg blij mee en heb er alle vertrouwen in.
Hoe jij het ziet, kan ik niet voor je beslissen. Bij mij was meteen het gevoel er. Geen enkel moment ook maar gedacht aan een abortus. Moet zeggen dat ik veel steun en hulp van familie krijg. Op dit moment geen contact met de vader. Hoe dat straks zal gaan, weet ik nog niet. Hij weet wel dat ik zwanger ben. We hebben een relatie nog wel geprobeerd toen ik zwanger bleek, maar bij was het gevoel er helemaal niet meer en daar heeft een kind ook niets aan. In prinicipe word ik dus alleenstaand moeder en ik zie er niet tegenop.
Probeer bij je gevoel te blijven. Wat voelde je toen bleek dat je zwanger was. Precies op dat moment. Durfde je een test te doen? En waarom durfde je dat wel of waarom durfde je dat niet? Zou je het ook alleen willen, een kindje opvoeden? Hoe voelt het idee om leven in je buik te hebben wat elke dag groter en sterker wordt?
Wens je veel sterkte en succes bij je beslissing.
Maar het voor mij wel een cadeautje. Zo'n toevalstreffer heeft vast een bedoeling. Dus ik heb besloten het kindje te houden en ben 7 januari uitgerekend. Ik ben er heel erg blij mee en heb er alle vertrouwen in.
Hoe jij het ziet, kan ik niet voor je beslissen. Bij mij was meteen het gevoel er. Geen enkel moment ook maar gedacht aan een abortus. Moet zeggen dat ik veel steun en hulp van familie krijg. Op dit moment geen contact met de vader. Hoe dat straks zal gaan, weet ik nog niet. Hij weet wel dat ik zwanger ben. We hebben een relatie nog wel geprobeerd toen ik zwanger bleek, maar bij was het gevoel er helemaal niet meer en daar heeft een kind ook niets aan. In prinicipe word ik dus alleenstaand moeder en ik zie er niet tegenop.
Probeer bij je gevoel te blijven. Wat voelde je toen bleek dat je zwanger was. Precies op dat moment. Durfde je een test te doen? En waarom durfde je dat wel of waarom durfde je dat niet? Zou je het ook alleen willen, een kindje opvoeden? Hoe voelt het idee om leven in je buik te hebben wat elke dag groter en sterker wordt?
Wens je veel sterkte en succes bij je beslissing.
maandag 29 december 2008 om 11:36
quote:pascalle1972 schreef op 29 december 2008 @ 10:43:
Hoi,
Ik heb gisteren een test gedaan en blijk zwanger te zijn. Ga sinds anderhalve maand met iemand om, zelf zou ik het nog geen relatie noemen. Moet nu dus de keuze maken of ik het ga houden. Zou hier graag praten met meiden in dezelfde situatie.
Ik ben 36 jaar, ben sinds anderhalf jaar single. In mijn vorige relatie waren we bezig met kinderen maar daardoor liep het eigenlijk stuk. Tot mijn 32 heb ik nooit kinderen gewild en op het moment dat ik ze wel wilde ging mijn relatie uit en nu dus ineens zwanger, zonder vaste partner. Wie herkent de situatie of zit in het zelfde schuitje. Moet ik deze zwangerschap als kadootje zien, moet ik het weg laten halen en daarmee de kans lopen nooit een kind te krijgen want de kans dat ik op korte termijn wel een vaste relatie krijg en daarin zwanger raak is naar mijn idee ook heel klein?
Een retorische vraag lijkt mij, door hem te stellen geef je het antwoord al. Ik denk dat je alleen in shock bent dat je nu opeens onvoorbereid zwanger bent maar dat je het eigenlijk immens leuk vind. En dat is het ook. Houden zou ik zeggen.
Help. Mijn wereld staat op de kop!!!!!!!!
Hoi,
Ik heb gisteren een test gedaan en blijk zwanger te zijn. Ga sinds anderhalve maand met iemand om, zelf zou ik het nog geen relatie noemen. Moet nu dus de keuze maken of ik het ga houden. Zou hier graag praten met meiden in dezelfde situatie.
Ik ben 36 jaar, ben sinds anderhalf jaar single. In mijn vorige relatie waren we bezig met kinderen maar daardoor liep het eigenlijk stuk. Tot mijn 32 heb ik nooit kinderen gewild en op het moment dat ik ze wel wilde ging mijn relatie uit en nu dus ineens zwanger, zonder vaste partner. Wie herkent de situatie of zit in het zelfde schuitje. Moet ik deze zwangerschap als kadootje zien, moet ik het weg laten halen en daarmee de kans lopen nooit een kind te krijgen want de kans dat ik op korte termijn wel een vaste relatie krijg en daarin zwanger raak is naar mijn idee ook heel klein?
Een retorische vraag lijkt mij, door hem te stellen geef je het antwoord al. Ik denk dat je alleen in shock bent dat je nu opeens onvoorbereid zwanger bent maar dat je het eigenlijk immens leuk vind. En dat is het ook. Houden zou ik zeggen.
Help. Mijn wereld staat op de kop!!!!!!!!
maandag 29 december 2008 om 11:45
Bedankt voor alle reacties.
Ik heb het gevoel dat abortus geen optie is, idd omdat ik sowieso wel graag een kindje wilde en ik geloof dat voor alles een oplossing te vinden is. Merk dat ik aan de ene kant denk, het wordt vast nog wel een miskraam want dit kan natuurlijk niet zo zijn.
Ik voel ook nog "helemaal niks", het is zo onwerkelijk allemaal. Heb wel last van mijn borsten, normaal nooit en krampen in mijn buik alsof ik ongesteld ga worden, dat denk ik dus ook steeds maar al gelezen dat dat er ook wel erg bijhoort en juist een teken is dat er wat gebeurd.
Ik heb gisteren samen met een vriendin de test gedaan maar wist toen eigenlijk al wel wat het resultaat zou zijn omdat ik dus last had van mijn borsten. Nou er was ook geen ontkomen aan het kruisje.
Het blijft zo dubbel allemaal, ik weet dat er van alles in mijn lijf gebeurd, mijn leven op z'n kop gaat staan maar aan de andere kant voel ik me nog zo "gewoon" alsof het niet zo is. Doordringen wil het nog niet echt.
En Papa-in-spe weet nog van niets. En of ik daar wat mee wil en of hij iets met mij wil, iets met dit kindje zal willen, geen idee. We wisten natuurlijk beide dat we het niet helemaal veilig deden. Geen idee wanneer ik hem weer zie maar weet wel dat dit de lastigste boodschap ever gaat worden die ik iemand te vertellen heb. Daar zie ik nog het meest tegenop.
Ik heb het gevoel dat abortus geen optie is, idd omdat ik sowieso wel graag een kindje wilde en ik geloof dat voor alles een oplossing te vinden is. Merk dat ik aan de ene kant denk, het wordt vast nog wel een miskraam want dit kan natuurlijk niet zo zijn.
Ik voel ook nog "helemaal niks", het is zo onwerkelijk allemaal. Heb wel last van mijn borsten, normaal nooit en krampen in mijn buik alsof ik ongesteld ga worden, dat denk ik dus ook steeds maar al gelezen dat dat er ook wel erg bijhoort en juist een teken is dat er wat gebeurd.
Ik heb gisteren samen met een vriendin de test gedaan maar wist toen eigenlijk al wel wat het resultaat zou zijn omdat ik dus last had van mijn borsten. Nou er was ook geen ontkomen aan het kruisje.
Het blijft zo dubbel allemaal, ik weet dat er van alles in mijn lijf gebeurd, mijn leven op z'n kop gaat staan maar aan de andere kant voel ik me nog zo "gewoon" alsof het niet zo is. Doordringen wil het nog niet echt.
En Papa-in-spe weet nog van niets. En of ik daar wat mee wil en of hij iets met mij wil, iets met dit kindje zal willen, geen idee. We wisten natuurlijk beide dat we het niet helemaal veilig deden. Geen idee wanneer ik hem weer zie maar weet wel dat dit de lastigste boodschap ever gaat worden die ik iemand te vertellen heb. Daar zie ik nog het meest tegenop.
maandag 29 december 2008 om 11:45
quote:Xander68 schreef op 29 december 2008 @ 11:44:
Het valt mij op TO haar huidige "relatie" nergens in betrokken wordt......bedenk wel ook hij wat te zeggen heeft!
Overleg dus met je huidige vriend, houden of niet....
Succes!Lijkt me wel logisch dat ze hem even op de hoogte brengt en overlegt....hij is tenslotte wel de vader.
Het valt mij op TO haar huidige "relatie" nergens in betrokken wordt......bedenk wel ook hij wat te zeggen heeft!
Overleg dus met je huidige vriend, houden of niet....
Succes!Lijkt me wel logisch dat ze hem even op de hoogte brengt en overlegt....hij is tenslotte wel de vader.
maandag 29 december 2008 om 11:46
quote:Xander68 schreef op 29 december 2008 @ 11:44:
Het valt mij op TO haar huidige "relatie" nergens in betrokken wordt......bedenk wel ook hij wat te zeggen heeft!
Overleg dus met je huidige vriend, houden of niet....
Succes!Ehm, nee niet dus. Ik zou eerst zelf beslissen om het wel of niet te houden en daarna met hem overleggen hoe hij zijn rol ziet.
Het valt mij op TO haar huidige "relatie" nergens in betrokken wordt......bedenk wel ook hij wat te zeggen heeft!
Overleg dus met je huidige vriend, houden of niet....
Succes!Ehm, nee niet dus. Ik zou eerst zelf beslissen om het wel of niet te houden en daarna met hem overleggen hoe hij zijn rol ziet.
maandag 29 december 2008 om 11:46
quote:Xander68 schreef op 29 december 2008 @ 11:44:
Het valt mij op TO haar huidige "relatie" nergens in betrokken wordt......bedenk wel dat hij ook wat te zeggen heeft!
Overleg dus met je huidige vriend, houden of niet....
Succes!
Maar TO beschouwt hem volgens mij niet als 'haar huidige vriend' en ik denk dat dat de situatie anders maakt. Ik zou denken dat de keuze aan háár is: houden of niet, maar dat de vader van dit kindje op zijn beurt ook een keuze heeft: wél of niet betrokken willen zijn bij de opvoeding van het kindje.
TO, je hebt volgens mij de knoop eigenlijk al doorgehakt, of misschien sterker nog: er was geen knoop om door te hakken . Gefeliciteerd dus!
Het valt mij op TO haar huidige "relatie" nergens in betrokken wordt......bedenk wel dat hij ook wat te zeggen heeft!
Overleg dus met je huidige vriend, houden of niet....
Succes!
Maar TO beschouwt hem volgens mij niet als 'haar huidige vriend' en ik denk dat dat de situatie anders maakt. Ik zou denken dat de keuze aan háár is: houden of niet, maar dat de vader van dit kindje op zijn beurt ook een keuze heeft: wél of niet betrokken willen zijn bij de opvoeding van het kindje.
TO, je hebt volgens mij de knoop eigenlijk al doorgehakt, of misschien sterker nog: er was geen knoop om door te hakken . Gefeliciteerd dus!
Peas on earth!
maandag 29 december 2008 om 11:47
quote:pascalle1972 schreef op 29 december 2008 @ 11:45:
Bedankt voor alle reacties.
Ik heb het gevoel dat abortus geen optie is, idd omdat ik sowieso wel graag een kindje wilde en ik geloof dat voor alles een oplossing te vinden is. Merk dat ik aan de ene kant denk, het wordt vast nog wel een miskraam want dit kan natuurlijk niet zo zijn.
Ik voel ook nog "helemaal niks", het is zo onwerkelijk allemaal. Heb wel last van mijn borsten, normaal nooit en krampen in mijn buik alsof ik ongesteld ga worden, dat denk ik dus ook steeds maar al gelezen dat dat er ook wel erg bijhoort en juist een teken is dat er wat gebeurd.
Ik heb gisteren samen met een vriendin de test gedaan maar wist toen eigenlijk al wel wat het resultaat zou zijn omdat ik dus last had van mijn borsten. Nou er was ook geen ontkomen aan het kruisje.
Het blijft zo dubbel allemaal, ik weet dat er van alles in mijn lijf gebeurd, mijn leven op z'n kop gaat staan maar aan de andere kant voel ik me nog zo "gewoon" alsof het niet zo is. Doordringen wil het nog niet echt.
En Papa-in-spe weet nog van niets. En of ik daar wat mee wil en of hij iets met mij wil, iets met dit kindje zal willen, geen idee. We wisten natuurlijk beide dat we het niet helemaal veilig deden. Geen idee wanneer ik hem weer zie maar weet wel dat dit de lastigste boodschap ever gaat worden die ik iemand te vertellen heb. Daar zie ik nog het meest tegenop.
Niet tegenop zien. In het ergste geval wil hij geen vader zijn en voedt je de kleine alleen op. Hij kan je niet dwingen een abortus tegen je zin te nemen.
En gefeliciteerd natuurlijk! (ik zou wel ff een afspraak bij de vk maken en doornemen waar je op moet letten met eten enzo).
Bedankt voor alle reacties.
Ik heb het gevoel dat abortus geen optie is, idd omdat ik sowieso wel graag een kindje wilde en ik geloof dat voor alles een oplossing te vinden is. Merk dat ik aan de ene kant denk, het wordt vast nog wel een miskraam want dit kan natuurlijk niet zo zijn.
Ik voel ook nog "helemaal niks", het is zo onwerkelijk allemaal. Heb wel last van mijn borsten, normaal nooit en krampen in mijn buik alsof ik ongesteld ga worden, dat denk ik dus ook steeds maar al gelezen dat dat er ook wel erg bijhoort en juist een teken is dat er wat gebeurd.
Ik heb gisteren samen met een vriendin de test gedaan maar wist toen eigenlijk al wel wat het resultaat zou zijn omdat ik dus last had van mijn borsten. Nou er was ook geen ontkomen aan het kruisje.
Het blijft zo dubbel allemaal, ik weet dat er van alles in mijn lijf gebeurd, mijn leven op z'n kop gaat staan maar aan de andere kant voel ik me nog zo "gewoon" alsof het niet zo is. Doordringen wil het nog niet echt.
En Papa-in-spe weet nog van niets. En of ik daar wat mee wil en of hij iets met mij wil, iets met dit kindje zal willen, geen idee. We wisten natuurlijk beide dat we het niet helemaal veilig deden. Geen idee wanneer ik hem weer zie maar weet wel dat dit de lastigste boodschap ever gaat worden die ik iemand te vertellen heb. Daar zie ik nog het meest tegenop.
Niet tegenop zien. In het ergste geval wil hij geen vader zijn en voedt je de kleine alleen op. Hij kan je niet dwingen een abortus tegen je zin te nemen.
En gefeliciteerd natuurlijk! (ik zou wel ff een afspraak bij de vk maken en doornemen waar je op moet letten met eten enzo).
maandag 29 december 2008 om 11:49
Ik heb mijn "huidige relatie" er nog niet bij kunnen betrekken omdat ik hem na de test dus nog niet weer gezien heb. En natuurlijk ga ik het vertellen maar wil inderdaad eerst de beslissing nemen (die ik eigenlijk al wel gemaakt heb) dat ik het alleen ga doen omdat ik niet de verwachting wil hebben dat hij ook maar iets zal willen betekenen. Als dat wel zo is is het mooi meegenomen maar ik wil er nu maar even vanuit gaan dat dat niet het geval is.
