Kinderen
alle pijlers
Opgelucht dat ik geen kinderen heb! Wie nog meer?
zaterdag 3 oktober 2009 om 11:52
Ik ben echt opgelucht dat ik ze niet heb! Lang leve de pil! Zonder kinderen blijf je ook meer kind, raak je minder snel versleten door energiegebrek en zorgen. Dat wil niet zeggen dat ik kinderen niet leuk vind, voor en paar dagen of een paar uur, maar niet 24/7.
http://www.dailymail.co.u ... ls-savages--children.html
http://www.dailymail.co.u ... ls-savages--children.html
zondag 4 oktober 2009 om 13:18
quote:Stoeptegel schreef op 04 oktober 2009 @ 12:25:
Wat ze bedoelde begreep ik uiteraard wel het ging mij om de intentie, dat jouw 'pet' dus kans heeft zo te staan dat je je kan ergeren aan zoiets.Ja hoor, mijn pet kan zo staan. Maar verzuurd noem ik als je pet altijd zo staat.
Wat ze bedoelde begreep ik uiteraard wel het ging mij om de intentie, dat jouw 'pet' dus kans heeft zo te staan dat je je kan ergeren aan zoiets.Ja hoor, mijn pet kan zo staan. Maar verzuurd noem ik als je pet altijd zo staat.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 4 oktober 2009 om 13:20
quote:Helaholalalala schreef op 04 oktober 2009 @ 12:35:
Whoehahaha Solomio verzuurd? Ben in mijn leven al tegen diverse negatieve omschrijvingen van mezelf aangelopen, maar verzuurd was daar nog nooit bij.
Whoehahaha Solomio verzuurd? Ben in mijn leven al tegen diverse negatieve omschrijvingen van mezelf aangelopen, maar verzuurd was daar nog nooit bij.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 4 oktober 2009 om 13:29
zondag 4 oktober 2009 om 13:34
quote:dreamer schreef op 04 oktober 2009 @ 12:40:
Wat hier steeds weer gezegd wordt door mensen die blij zijn geen kinderen te hebben, is dat ze vrouwen met kinderen beziug zien en dan blij zijn dat zelf niet te hoeven doen. Dat kan ik me voorstellen. Niet omdat ik dat niet leuk vind, met de kinderen bezig zijn, maar omdat niet iedereen hetzelfde leuk vindt
Soms lijkt het wel of de bewust kinderloze vrouwen zich niet kunnen voorstellen dat vrouwen met kinderen het wél leuk vinden, met die kinderen bezig te zijn. En dat zullen ze misschien niet altijd vinden, maar meestal wel. (gelukkig)
Maar goed, zo kan ik me niet voorstellen dat mensen vissen leuk vinden. De activiteit dus. Als ik zo'n rij mensen langs de waterkant zie zitten, kan ik me écht niet voorstellen dat mensen dát leuk vinden. Toch wordt de vissport door veel mensen beoefend, en kennelijk vinden die het wél leuk.
Sinds een paar maanden heb ik een hond. Vaak hoor ik nu, wanneer ik 's avonds laat of in de regen buiten loop "sja, dat hoort er ook bij he" en hierbij dan een meewarige blik. Wanneer ik dan zeg dat ik dat niet erg vind, vaak zelfs lekker/leuk heb ik het gevoel dat men denkt "jaja, het hoort er nou eenmaal bij, maar léuk?" Toch vind ik het over het algemeen lekker, even eruit.
Dit laatste voorbeeld is niet om het hebben van kinderen met het hebben van dieren te vergelijken (zoals eerder gesuggereerd werd) maar om te laten zien dat niet iedereen hetzelfde leuk vindt. En dat niet iedereen zich voor kan stellen dat de keuze van de ander echt vrijwillig is en uit overtuiging omdat het ze het echt leuk vinden.
Dat iedereen hier anders over denkt, is trouwens wel prettig.
Stel je voor dat iedereen alleen maar voetbal leuk vindt.. Wat ik me het moeilijkst kan voorstellen is dat mensen het leuk blijven vinden. Allerlei activiteiten, passies of hobbies vragen niet continu je aandacht. Je kunt nog steeds gewoon doen en laten waar je zin in hebt en dat kan de ene dag zijn je 24/7 bezig houden met je hobby en daarna kun je net zo goed weer 'n aantal dagen daar niet naar omkijken. En kleine kinderen daar moet je elke dag weer die hele routine mee doorlopen. Handelingen die je na je kleutertijd al uitkotste (poppen aan en uit kleden bijv) die moet je opeens weer dagelijks uitvoeren als je 'n baby hebt. En die bevuilen de boel dan ook nog 'ns. Het gewoon het altijd in beslag worden genomen en het continu met je mee moeten zeulen of oppas moeten regelen, dat zou me zo vreselijk benauwen. Dit dus nog ongeacht het feit dat ik kindergedrag en drukte uberhaupt niet trek.
Wat hier steeds weer gezegd wordt door mensen die blij zijn geen kinderen te hebben, is dat ze vrouwen met kinderen beziug zien en dan blij zijn dat zelf niet te hoeven doen. Dat kan ik me voorstellen. Niet omdat ik dat niet leuk vind, met de kinderen bezig zijn, maar omdat niet iedereen hetzelfde leuk vindt
Soms lijkt het wel of de bewust kinderloze vrouwen zich niet kunnen voorstellen dat vrouwen met kinderen het wél leuk vinden, met die kinderen bezig te zijn. En dat zullen ze misschien niet altijd vinden, maar meestal wel. (gelukkig)
Maar goed, zo kan ik me niet voorstellen dat mensen vissen leuk vinden. De activiteit dus. Als ik zo'n rij mensen langs de waterkant zie zitten, kan ik me écht niet voorstellen dat mensen dát leuk vinden. Toch wordt de vissport door veel mensen beoefend, en kennelijk vinden die het wél leuk.
Sinds een paar maanden heb ik een hond. Vaak hoor ik nu, wanneer ik 's avonds laat of in de regen buiten loop "sja, dat hoort er ook bij he" en hierbij dan een meewarige blik. Wanneer ik dan zeg dat ik dat niet erg vind, vaak zelfs lekker/leuk heb ik het gevoel dat men denkt "jaja, het hoort er nou eenmaal bij, maar léuk?" Toch vind ik het over het algemeen lekker, even eruit.
Dit laatste voorbeeld is niet om het hebben van kinderen met het hebben van dieren te vergelijken (zoals eerder gesuggereerd werd) maar om te laten zien dat niet iedereen hetzelfde leuk vindt. En dat niet iedereen zich voor kan stellen dat de keuze van de ander echt vrijwillig is en uit overtuiging omdat het ze het echt leuk vinden.
Dat iedereen hier anders over denkt, is trouwens wel prettig.
Stel je voor dat iedereen alleen maar voetbal leuk vindt.. Wat ik me het moeilijkst kan voorstellen is dat mensen het leuk blijven vinden. Allerlei activiteiten, passies of hobbies vragen niet continu je aandacht. Je kunt nog steeds gewoon doen en laten waar je zin in hebt en dat kan de ene dag zijn je 24/7 bezig houden met je hobby en daarna kun je net zo goed weer 'n aantal dagen daar niet naar omkijken. En kleine kinderen daar moet je elke dag weer die hele routine mee doorlopen. Handelingen die je na je kleutertijd al uitkotste (poppen aan en uit kleden bijv) die moet je opeens weer dagelijks uitvoeren als je 'n baby hebt. En die bevuilen de boel dan ook nog 'ns. Het gewoon het altijd in beslag worden genomen en het continu met je mee moeten zeulen of oppas moeten regelen, dat zou me zo vreselijk benauwen. Dit dus nog ongeacht het feit dat ik kindergedrag en drukte uberhaupt niet trek.
zondag 4 oktober 2009 om 14:01
Ik zal wel veel mensen voor het hoofd stoten. Maar ik vroeg me af of de mensen die graag kinderen willen zichzelf ook wel eens af hebben gevraagd of ze wel een goede moeder zouden zijn. Zich afvroegen wat ze zelf het kind eigenlijk te bieden hebben. Want tegenwoordig is het schijnbaar de normaalste zaak dat iedereen kinderen neemt en als je ze niet wil wordt er wat vreemd gekeken.
zondag 4 oktober 2009 om 14:04
Deze discussie is al eens eerder geweest op het forum, het verschil met mensen die op hun 34e een gezin stichten/hebben is dat zij het verschil wel weten hoe het is zonder kinderen en met kinderen, de mensen die geen kinderen hebben kunnen eigenlijk geen strikte mening hebben over het wel hebben van kinderen en dat hebben ze wel, de discussie loopt dan ook altijd spaak.
verder is het hebben van eigen kinderen een heel ander verhaal dan het kijken naar mensen en andermans kinderen, ik vind ook geregeld andermans kinderen heel benauwend en als ik twijfels zou hebben zouden die mij de streep over trekken om ze niet te nemen, das geen graadmeter dus.
das een onderbuikgevoel een neiging en godzijdank een bewijs en aanwijzing hebben gevonden wat jou sterkt in je wens geen kinderen te nemen.
je zal nooit weten hoe het wel is.
en ik ken allebei de kanten en ik lees hier meningen waarom men blij is geen kinderen te hebben en dan voel ik een heel groot neegevoel ,zo is het niet.
Ik heb me nooit beknot gevoeld in mijn vrijheid, er is alleen maar iets toegevoegd.
ik merk dat ook met emigreren zoals wij gedaan hebben, veel mensen zeggen dan, ja maar de kinderen, hun leeftijd (zoals die van ons) bullshit, het gaat gewoon wel, je onderschat kinderen en hebben ervan.
het ligt dan ook aan jezelf en niet aan kinderen en het hebben van kinderen.
maar goed das mijn bescheiden mening.
verder is het hebben van eigen kinderen een heel ander verhaal dan het kijken naar mensen en andermans kinderen, ik vind ook geregeld andermans kinderen heel benauwend en als ik twijfels zou hebben zouden die mij de streep over trekken om ze niet te nemen, das geen graadmeter dus.
das een onderbuikgevoel een neiging en godzijdank een bewijs en aanwijzing hebben gevonden wat jou sterkt in je wens geen kinderen te nemen.
je zal nooit weten hoe het wel is.
en ik ken allebei de kanten en ik lees hier meningen waarom men blij is geen kinderen te hebben en dan voel ik een heel groot neegevoel ,zo is het niet.
Ik heb me nooit beknot gevoeld in mijn vrijheid, er is alleen maar iets toegevoegd.
ik merk dat ook met emigreren zoals wij gedaan hebben, veel mensen zeggen dan, ja maar de kinderen, hun leeftijd (zoals die van ons) bullshit, het gaat gewoon wel, je onderschat kinderen en hebben ervan.
het ligt dan ook aan jezelf en niet aan kinderen en het hebben van kinderen.
maar goed das mijn bescheiden mening.
zondag 4 oktober 2009 om 14:05
zondag 4 oktober 2009 om 14:07
quote:elninjoo schreef op 04 oktober 2009 @ 13:34:
[...]
Wat ik me het moeilijkst kan voorstellen is dat mensen het leuk blijven vinden. Allerlei activiteiten, passies of hobbies vragen niet continu je aandacht. Je kunt nog steeds gewoon doen en laten waar je zin in hebt en dat kan de ene dag zijn je 24/7 bezig houden met je hobby en daarna kun je net zo goed weer 'n aantal dagen daar niet naar omkijken. En kleine kinderen daar moet je elke dag weer die hele routine mee doorlopen. Handelingen die je na je kleutertijd al uitkotste (poppen aan en uit kleden bijv) die moet je opeens weer dagelijks uitvoeren als je 'n baby hebt. En die bevuilen de boel dan ook nog 'ns. Het gewoon het altijd in beslag worden genomen en het continu met je mee moeten zeulen of oppas moeten regelen, dat zou me zo vreselijk benauwen. Dit dus nog ongeacht het feit dat ik kindergedrag en drukte uberhaupt niet trek.
Dit gevoel heb ik nou bij mijn baan. Maar ja, mijn werk heeft ook leuke kanten en no-way dat ik het op zal geven (wel of geen kinderen).
Moraal? Geen. Behalve misschien dat ook het leven zonder kinderen verantwoordelijkheden met zich meebrengt.
[...]
Wat ik me het moeilijkst kan voorstellen is dat mensen het leuk blijven vinden. Allerlei activiteiten, passies of hobbies vragen niet continu je aandacht. Je kunt nog steeds gewoon doen en laten waar je zin in hebt en dat kan de ene dag zijn je 24/7 bezig houden met je hobby en daarna kun je net zo goed weer 'n aantal dagen daar niet naar omkijken. En kleine kinderen daar moet je elke dag weer die hele routine mee doorlopen. Handelingen die je na je kleutertijd al uitkotste (poppen aan en uit kleden bijv) die moet je opeens weer dagelijks uitvoeren als je 'n baby hebt. En die bevuilen de boel dan ook nog 'ns. Het gewoon het altijd in beslag worden genomen en het continu met je mee moeten zeulen of oppas moeten regelen, dat zou me zo vreselijk benauwen. Dit dus nog ongeacht het feit dat ik kindergedrag en drukte uberhaupt niet trek.
Dit gevoel heb ik nou bij mijn baan. Maar ja, mijn werk heeft ook leuke kanten en no-way dat ik het op zal geven (wel of geen kinderen).
Moraal? Geen. Behalve misschien dat ook het leven zonder kinderen verantwoordelijkheden met zich meebrengt.
zondag 4 oktober 2009 om 14:08
Mooi gezegd, Sarah
Inderdaad, kinderen nemen je niet iets af, het voegt wat toe. Maar zo voel ik dat. Ik heb ook altijd gevonden dat je nooit op rationele gronden aan kinderen begint. Met lijstjes van voors en tegens verliest het voor... want niet meer doorslapen/uitslapen vieze luiers, enz enz.. kunnen best zwaar wegen. Helpt zo'n glimlachende baby daartegen? In mijn geval, en door ervaring, kan ik zeggen JA.. maar hoe weet je dat?
Inderdaad, kinderen nemen je niet iets af, het voegt wat toe. Maar zo voel ik dat. Ik heb ook altijd gevonden dat je nooit op rationele gronden aan kinderen begint. Met lijstjes van voors en tegens verliest het voor... want niet meer doorslapen/uitslapen vieze luiers, enz enz.. kunnen best zwaar wegen. Helpt zo'n glimlachende baby daartegen? In mijn geval, en door ervaring, kan ik zeggen JA.. maar hoe weet je dat?
Later is nu
zondag 4 oktober 2009 om 14:14
zondag 4 oktober 2009 om 14:14
zondag 4 oktober 2009 om 14:26
Ik heb geen kinderen en ik weet inderdaad dus niet hoe het is als ze van jezelf zijn, maar ik heb gewoon geen oergevoel gekregen om moeder te willen worden.
Een foutje van de natuur wellicht (aangezien ik niet voortplant ), maar het lijkt me nog kwalijker als ik wel kinderen had gekregen en het vreselijk had gevonden. Gelukkig hebben we nu die keuze om het niet te doen.
Een foutje van de natuur wellicht (aangezien ik niet voortplant ), maar het lijkt me nog kwalijker als ik wel kinderen had gekregen en het vreselijk had gevonden. Gelukkig hebben we nu die keuze om het niet te doen.
zondag 4 oktober 2009 om 14:28
Ik denk dat ook, dat het iets toevoegt en iets afneemt. Dat afnemen ervaar ik vooralsnog, kijkend in de nabije toekomst, niet als 'oneerlijk' of 'onrechtvaardig', en misschien is dat wel het criterium waarop je daadwerkelijk besluit om kinderen te willen krijgen: die verwachting dat de balans tussen toevoeging en wegname positief uitvalt.
zondag 4 oktober 2009 om 14:29
Ik vind kinderen ook leuk. Vind het leuk om op te passen op kinderen en leuke verhaaltjes voor ze te verzinnen met ze te tekenen kastanjes zoeken etc. Maar ben ook behoorlijk chaotisch en vergeetachtig, ben niet zo'n huishoudelijk type en mijn planten gaan dood omdat ik ze vergeet water te geven. Dus tja....
zondag 4 oktober 2009 om 14:31
zondag 4 oktober 2009 om 14:31
Wat is nou precies dat oergevoel? Moet je dat persé hebben om aan kinderen te gaan beginnen?
Ik loop zelf dus niet bij wijze van spreken al vanaf mijn derde met een poppenwagen te klooien en heb (mede door gebrek aan dé partner en gebrek aan zelfvertrouwen ooit die te ontmoeten, maar ook omdat ik geen broers, zussen, neven en nichten heb en weinig tot niets met kleine kinderen van doen had) ook het helemaal niet als een gemis ervaren om eventueel geen kinderen te krijgen.
Geen oermoeder dus en ook geen fervente niet-wenser. Toch een kind onderweg. Fout bezig? (denk zelf van niet, maar ben benieuwd naar jullie meningen)
Ik loop zelf dus niet bij wijze van spreken al vanaf mijn derde met een poppenwagen te klooien en heb (mede door gebrek aan dé partner en gebrek aan zelfvertrouwen ooit die te ontmoeten, maar ook omdat ik geen broers, zussen, neven en nichten heb en weinig tot niets met kleine kinderen van doen had) ook het helemaal niet als een gemis ervaren om eventueel geen kinderen te krijgen.
Geen oermoeder dus en ook geen fervente niet-wenser. Toch een kind onderweg. Fout bezig? (denk zelf van niet, maar ben benieuwd naar jullie meningen)
zondag 4 oktober 2009 om 14:32
quote:bicycle schreef op 04 oktober 2009 @ 14:29:
Ik vind kinderen ook leuk. Vind het leuk om op te passen op kinderen en leuke verhaaltjes voor ze te verzinnen met ze te tekenen kastanjes zoeken etc. Maar ben ook behoorlijk chaotisch en vergeetachtig, ben niet zo'n huishoudelijk type en mijn planten gaan dood omdat ik ze vergeet water te geven. Dus tja....als je ook het hebben van kinderen vergelijkt met een plantje is het idd niet verstandig er aan te beginnen
Ik vind kinderen ook leuk. Vind het leuk om op te passen op kinderen en leuke verhaaltjes voor ze te verzinnen met ze te tekenen kastanjes zoeken etc. Maar ben ook behoorlijk chaotisch en vergeetachtig, ben niet zo'n huishoudelijk type en mijn planten gaan dood omdat ik ze vergeet water te geven. Dus tja....als je ook het hebben van kinderen vergelijkt met een plantje is het idd niet verstandig er aan te beginnen
