Kinderen
alle pijlers
Peuter wil niet alleen slapen
dinsdag 26 november 2019 om 16:03
Mijn dochtertje van 2,5 wil niet meer in haar eigen bedje slapen. Ze wordt wanneer ik naar bed ga vaak wakker en begint dan te huilen. Ik probeer dan om haar te troosten en leg haar dan weer terug in haar bedje, maar zodra ik uit haar kamer loop begint ze weer te huilen.
Is dit een fase en/of herkennen jullie dit? En wat is het beste dat ik kan doen?
Is dit een fase en/of herkennen jullie dit? En wat is het beste dat ik kan doen?
dinsdag 26 november 2019 om 19:46
Vanwege sinterklaas enzo bedoel je? Wat schattig!
Nee dit is er al wel langer!
dinsdag 26 november 2019 om 19:53
Ja dat bedoel ik ja. Of iets anders spannend nieuws voor je kind misschien? Peuterschool of een andere oppas. Iets anders nieuws? Zelf een nieuw groot bed kan zoiets ‘veroorzaken’. En vaak zijn het fases. Komt vaak snel weer goed hoor
dinsdag 26 november 2019 om 19:56
Nee, ik kan zo niks bedenken!
dinsdag 26 november 2019 om 20:21
Is echt niet alleen voor heel heftige dingen. Bespreek het eens met je huisarts als beginpunt.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 26 november 2019 om 20:58
Ik vind de manier waarop jij jezelf wegcijfert best heftig.
Je kan ook als tussenstap kijken naar een coach ipv psycholoog. Minder heftig misschien voor je, maar gun het jezelf en je dochter. Ik pluk nog steeds de vruchten van mijn therapie.
Onze peuter slaapt trouwens al bijna 3 jaar bij ons. Zo slaapt iedereen het meeste.
dinsdag 26 november 2019 om 22:45
Volgens mij kun je hier op meerdere niveaus naar kijken.
Eerst heel pragmatisch: degene die het probleem heeft, mag ook de oplossing zelf beslissen. Dus moet jij er 's nachts uit en hij niet? Heb jij er last van dat je dochter verdrietig is en hij niet? Dan bepaal jij zelf wat je daaraan doet. Kan hij door jouw oplossing niet slapen? Dan staat het hem vrij om in haar bed te gaan liggen, een groter bed te kopen, op de bank te gaan liggen, etc.
Dan ook: is het wel waar wat hij zegt? Went ze eraan? Want ze is er nu ook niet aan gewend, je doet het nu niet, en toch vraagt ze erom. Dus ook al neem je haar niet in bed, dan zal ze er nog steeds om blijven vragen in deze fase. Haar vraag verandert niet, hij zorgt alleen dat hij er zelf geen last van heeft.
En: weet hij wel zo goed wat het beste voor haar is? Jij denkt van wel. Maar ze is verdrietig en angstig en jij krijgt daar buikpijn van. Vertrouw op dat gevoel. Je kind vraagt veiligheid van je en het is jouw eerste taak om haar dat te bieden (de zijne natuurlijk ook, maar als hij dat niet doet, is het nog steeds wel jouw verantwoordelijkheid). Laat hem niet wegredeneren met dominantie en ratio waarvan jij eigenlijk voelt dat het onwaar is.
En het is een bekende fase voor deze leeftijd. Als je veiligheid en ruimte biedt, gaat het vanzelf over en komt er rust. Je hoort dat meerdere mensen hier het herkennen. Kinderen gaan echt vanzelf weer in hun eigen bed slapen als jij ze veiligheid biedt, echt waar.
Eerst heel pragmatisch: degene die het probleem heeft, mag ook de oplossing zelf beslissen. Dus moet jij er 's nachts uit en hij niet? Heb jij er last van dat je dochter verdrietig is en hij niet? Dan bepaal jij zelf wat je daaraan doet. Kan hij door jouw oplossing niet slapen? Dan staat het hem vrij om in haar bed te gaan liggen, een groter bed te kopen, op de bank te gaan liggen, etc.
Dan ook: is het wel waar wat hij zegt? Went ze eraan? Want ze is er nu ook niet aan gewend, je doet het nu niet, en toch vraagt ze erom. Dus ook al neem je haar niet in bed, dan zal ze er nog steeds om blijven vragen in deze fase. Haar vraag verandert niet, hij zorgt alleen dat hij er zelf geen last van heeft.
En: weet hij wel zo goed wat het beste voor haar is? Jij denkt van wel. Maar ze is verdrietig en angstig en jij krijgt daar buikpijn van. Vertrouw op dat gevoel. Je kind vraagt veiligheid van je en het is jouw eerste taak om haar dat te bieden (de zijne natuurlijk ook, maar als hij dat niet doet, is het nog steeds wel jouw verantwoordelijkheid). Laat hem niet wegredeneren met dominantie en ratio waarvan jij eigenlijk voelt dat het onwaar is.
En het is een bekende fase voor deze leeftijd. Als je veiligheid en ruimte biedt, gaat het vanzelf over en komt er rust. Je hoort dat meerdere mensen hier het herkennen. Kinderen gaan echt vanzelf weer in hun eigen bed slapen als jij ze veiligheid biedt, echt waar.
dinsdag 26 november 2019 om 22:53
Dit soort dingen moet je alleen maar geloven als mensen iets doen tegen hun eigen behoeftes in. Niet als ze iets zgn. voor jou doen en daarmee ondertussen exact krijgen wat ze willen.
Het komt hem goed uit, want het levert hem het resultaat op dat hij wil. Dus als hij het al voor jou doet, dan in ieder geval ook nog steeds voor zichzelf.
dinsdag 26 november 2019 om 23:06
Dankjewel! Zo had ik er nog niet na gekeken. Vanavond gebeurde het weer, ze begon weer te huilen en dus heb ik haar lekker bij me in bed genomen. En nu ligt ze al een uurtje lekker te slapenFiorah schreef: ↑26-11-2019 22:45Volgens mij kun je hier op meerdere niveaus naar kijken.
Eerst heel pragmatisch: degene die het probleem heeft, mag ook de oplossing zelf beslissen. Dus moet jij er 's nachts uit en hij niet? Heb jij er last van dat je dochter verdrietig is en hij niet? Dan bepaal jij zelf wat je daaraan doet. Kan hij door jouw oplossing niet slapen? Dan staat het hem vrij om in haar bed te gaan liggen, een groter bed te kopen, op de bank te gaan liggen, etc.
Dan ook: is het wel waar wat hij zegt? Went ze eraan? Want ze is er nu ook niet aan gewend, je doet het nu niet, en toch vraagt ze erom. Dus ook al neem je haar niet in bed, dan zal ze er nog steeds om blijven vragen in deze fase. Haar vraag verandert niet, hij zorgt alleen dat hij er zelf geen last van heeft.
En: weet hij wel zo goed wat het beste voor haar is? Jij denkt van wel. Maar ze is verdrietig en angstig en jij krijgt daar buikpijn van. Vertrouw op dat gevoel. Je kind vraagt veiligheid van je en het is jouw eerste taak om haar dat te bieden (de zijne natuurlijk ook, maar als hij dat niet doet, is het nog steeds wel jouw verantwoordelijkheid). Laat hem niet wegredeneren met dominantie en ratio waarvan jij eigenlijk voelt dat het onwaar is.
En het is een bekende fase voor deze leeftijd. Als je veiligheid en ruimte biedt, gaat het vanzelf over en komt er rust. Je hoort dat meerdere mensen hier het herkennen. Kinderen gaan echt vanzelf weer in hun eigen bed slapen als jij ze veiligheid biedt, echt waar.
woensdag 27 november 2019 om 00:06
Fiorah schreef: ↑26-11-2019 22:45Volgens mij kun je hier op meerdere niveaus naar kijken.
Eerst heel pragmatisch: degene die het probleem heeft, mag ook de oplossing zelf beslissen. Dus moet jij er 's nachts uit en hij niet? Heb jij er last van dat je dochter verdrietig is en hij niet? Dan bepaal jij zelf wat je daaraan doet. Kan hij door jouw oplossing niet slapen? Dan staat het hem vrij om in haar bed te gaan liggen, een groter bed te kopen, op de bank te gaan liggen, etc.
Dan ook: is het wel waar wat hij zegt? Went ze eraan? Want ze is er nu ook niet aan gewend, je doet het nu niet, en toch vraagt ze erom. Dus ook al neem je haar niet in bed, dan zal ze er nog steeds om blijven vragen in deze fase. Haar vraag verandert niet, hij zorgt alleen dat hij er zelf geen last van heeft.
En: weet hij wel zo goed wat het beste voor haar is? Jij denkt van wel. Maar ze is verdrietig en angstig en jij krijgt daar buikpijn van. Vertrouw op dat gevoel. Je kind vraagt veiligheid van je en het is jouw eerste taak om haar dat te bieden (de zijne natuurlijk ook, maar als hij dat niet doet, is het nog steeds wel jouw verantwoordelijkheid). Laat hem niet wegredeneren met dominantie en ratio waarvan jij eigenlijk voelt dat het onwaar is.
En het is een bekende fase voor deze leeftijd. Als je veiligheid en ruimte biedt, gaat het vanzelf over en komt er rust. Je hoort dat meerdere mensen hier het herkennen. Kinderen gaan echt vanzelf weer in hun eigen bed slapen als jij ze veiligheid biedt, echt waar.
•
woensdag 27 november 2019 om 06:57
Je vriend is een eikel. Sorry dat ik het zo zeg TO.
Hier slaapt peuter heerlijk in het grote bed, dicht bij mama. Zo komt iedereen aan z'n slaap, en ik vind het heerlijk om dat lieve kleine warme lijfje dichtbij me te hebben en die kleine snurkjes te horen. Het staat man vrij om elders te gaan liggen als hij om wat voor reden dan ook niet kan slapen vanwege de kinderen. Maar zodra hij mij zou willen verbieden om de kleintjes bij me te nemen, mag hij er s nachts uit als ze huilen. Wie het probleem creëert, creëert ook maar de oplossing.
En dat je vriend zelfs de baas is nu hij in Amerika zit is natuurlijk van de zotte. Ik wens je veel zelfvertrouwen en zelfrespect toe en hoop dat je (al dan niet met hulp) de kracht zal vinden om je meer te laten gelden in je relatie. Is ook een veel beter voorbeeld voor je dochter.
Hier slaapt peuter heerlijk in het grote bed, dicht bij mama. Zo komt iedereen aan z'n slaap, en ik vind het heerlijk om dat lieve kleine warme lijfje dichtbij me te hebben en die kleine snurkjes te horen. Het staat man vrij om elders te gaan liggen als hij om wat voor reden dan ook niet kan slapen vanwege de kinderen. Maar zodra hij mij zou willen verbieden om de kleintjes bij me te nemen, mag hij er s nachts uit als ze huilen. Wie het probleem creëert, creëert ook maar de oplossing.
En dat je vriend zelfs de baas is nu hij in Amerika zit is natuurlijk van de zotte. Ik wens je veel zelfvertrouwen en zelfrespect toe en hoop dat je (al dan niet met hulp) de kracht zal vinden om je meer te laten gelden in je relatie. Is ook een veel beter voorbeeld voor je dochter.
woensdag 27 november 2019 om 07:03
Sorry maar ik vind het echt wat onnodig om hele tirades over TO's vriend te gaan houden en haar relatie onder de loep te gaan leggen. Haar vader is net overleden. Ik denk zomaar dat ze wel wat anders aan haar hoofd heeft dan dit. In de spiegel kijken en haar relatie evalueren kan altijd nog. Ik denk dat ze nu wel wat beters te doen heeft aangezien ze alles zelf moet regelen en ook nog voor een kleintje moet zorgen in haar uppie.
Ik ben normaal helemaal voor de spiegel hoor en de bijbehorende harde reacties, begrijp me niet verkeerd, maar ik vind het nu niet echt een handige tijd gezien alles wat er speelt bij TO.
TO, ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van je verlies. Wat heftig dat je al zo jong beide ouders verloren bent. Zorg goed voor jezelf meid.
Ik heb geen verstand van peuters dus ik kan je daar niet mee helpen maar fijn dat je je dochter bij je genomen hebt en ik hoop dat jullie goed geslapen hebben samen.
Ik ben normaal helemaal voor de spiegel hoor en de bijbehorende harde reacties, begrijp me niet verkeerd, maar ik vind het nu niet echt een handige tijd gezien alles wat er speelt bij TO.
TO, ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van je verlies. Wat heftig dat je al zo jong beide ouders verloren bent. Zorg goed voor jezelf meid.
Ik heb geen verstand van peuters dus ik kan je daar niet mee helpen maar fijn dat je je dochter bij je genomen hebt en ik hoop dat jullie goed geslapen hebben samen.
woensdag 27 november 2019 om 07:54
Dat is ook zo natuurlijk. Toen mijn oma overleed waren mijn oom en tante op gidsreis in Oostenrijk. Ze waren de enige gidsen die mee waren. Mijn oom is terug gekomen want ja het was zijn moeder maar mijn tante bleef daar. Je kan die mensen ook niet laten hangen natuurlijk. Ik vond het wel lastig dat ze er niet bij was en mijn oom vast ook. Maar soms is het niet anders.
Mijn vader is ook jong overleden ( 31 jaar ) en totaal onverwacht. Mijn moeder is toen ook gewoon doorgegaan met alles en heeft amper de tijd genomen om echt te rouwen. Maar ja iedereen doet het anders.
De een stopt het weg, de ander kan gewoon functioneren.
Mijn vader is ook jong overleden ( 31 jaar ) en totaal onverwacht. Mijn moeder is toen ook gewoon doorgegaan met alles en heeft amper de tijd genomen om echt te rouwen. Maar ja iedereen doet het anders.
De een stopt het weg, de ander kan gewoon functioneren.
woensdag 27 november 2019 om 08:02
het blijft een keuzeMadrid87 schreef: ↑27-11-2019 07:54Dat is ook zo natuurlijk. Toen mijn oma overleed waren mijn oom en tante op gidsreis in Oostenrijk. Ze waren de enige gidsen die mee waren. Mijn oom is terug gekomen want ja het was zijn moeder maar mijn tante bleef daar. Je kan die mensen ook niet laten hangen natuurlijk. Ik vond het wel lastig dat ze er niet bij was en mijn oom vast ook. Maar soms is het niet anders.
Mijn vader is ook jong overleden ( 31 jaar ) en totaal onverwacht. Mijn moeder is toen ook gewoon doorgegaan met alles en heeft amper de tijd genomen om echt te rouwen. Maar ja iedereen doet het anders.
De een stopt het weg, de ander kan gewoon functioneren.
de organisatie had wel een andere gids gevonden, niemand is zakelijk onmisbaar.
Maar als mijn schoonvader/moeder overlijdt, wil ik er zijn voor mijn partner
woensdag 27 november 2019 om 08:06
Hier gaat dit topic ook niet over.Madrid87 schreef: ↑27-11-2019 07:54Dat is ook zo natuurlijk. Toen mijn oma overleed waren mijn oom en tante op gidsreis in Oostenrijk. Ze waren de enige gidsen die mee waren. Mijn oom is terug gekomen want ja het was zijn moeder maar mijn tante bleef daar. Je kan die mensen ook niet laten hangen natuurlijk. Ik vond het wel lastig dat ze er niet bij was en mijn oom vast ook. Maar soms is het niet anders.
Mijn vader is ook jong overleden ( 31 jaar ) en totaal onverwacht. Mijn moeder is toen ook gewoon doorgegaan met alles en heeft amper de tijd genomen om echt te rouwen. Maar ja iedereen doet het anders.
De een stopt het weg, de ander kan gewoon functioneren.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
