Kinderen
alle pijlers
Problemen zoon op school
woensdag 30 oktober 2019 om 17:50
Hoi allemaal,
Ik zit met iets waar ik ontzettend over in dubio zit. Mijn zoon van 14 heeft school nooit leuk gevonden. Vanaf groep 3 begonnen de wekelijkse klachten van de juf over zoons gedrag.
De clown uithangen,ongemotiveerd en soms ietwat brutaal. In groep 5 wilde school dat hij onderzocht werd en daar kwam uit adhd. Ook had hij wat trekjes van autisme( sociaal onhandig, geen oogcontact maken, weinig inlevingsvermogen en een andere manier van denken) maar niet genoeg voor een diagnose.
School hamerde op medicatie en dit zijn we uiteindelijk gaan gebruiken in groep 6, schoolresultaten gingen niet vooruit maar zijn onwenselijke gedrag werd wel minder. Na 2 jaar gestopt omdat hij er depressief van werd. In groep 7 en 8 een meester voor de klas en die leek hem beter te begrijpen, dit was net te doen zo zonder medicatie maar met ontzettend veel wekelijkse contact momentjes om zoon bij te sturen. Uiteindelijk van de basisschool afgegaan met een vmbo basis advies met lwoo. Heel erg blij dat hij kon starten op het voorgezet onderwijs zonder medicatie. We hoopten dat de kleinere klas max 10 leerlingen en de extra begeleiding hem goed zouden doen. Maar de problemen hielden aan( niet tegen gezag kunnen, geen dingen willen doen die MOETEN, in zijn hoofd altijd gelijk hebben) leraren geven aan dat het geen opzet is van hem, hij denkt gewoon anders en is overtuigd van zijn gelijk en dat hij alles goed doet. Dat denk ik idd ook. iq is getest en dat was gemiddeld. Cijfers zijn wel oke. Tot nu toe nooit blijven zitten. Maar vandaag te horen gekregen dat hij met deze houding geen diploma gaat halen ( duurt nog 2 jaar hij zit in de 3 de) dat hij met deze houding en dit gedrag niet naar stage kan. School wilt dat hij nu opnieuw onderzocht wordt, ze gaven aan dat ze denken dat hij geen ADHD heeft maar meer de kant van autisme. Als ik niet mee werk aan verder onderzoeke dan wordt veilig thuis ingeschakeld. Ik ben echt flabbergasted nu. En best wel boos eigenlijk.. Ik ben nu al 8 jaar lang bezig met mijn zoon en altijd overal aan meegewerkt maar ik vind dit nu wel genoeg. Vooral voor hemzelf, als hij echt denkt dat hij niks fout doet moet dit echt zo frustrerend zijn voor hem, elke keer onderzoeken en gesprekken omdat er iets mis met hem zou zijn. Ik weet wel dat hij nu 14 is, flink aan het puberen is en toch al heel gesloten is. Meewerken aan onderzoeken gaat lastig worden. Het maakt me verdrietig.
Geen idee wat te doen nu..
Mijn verhaal kwijt kunnen lucht al op.
Ik zit met iets waar ik ontzettend over in dubio zit. Mijn zoon van 14 heeft school nooit leuk gevonden. Vanaf groep 3 begonnen de wekelijkse klachten van de juf over zoons gedrag.
De clown uithangen,ongemotiveerd en soms ietwat brutaal. In groep 5 wilde school dat hij onderzocht werd en daar kwam uit adhd. Ook had hij wat trekjes van autisme( sociaal onhandig, geen oogcontact maken, weinig inlevingsvermogen en een andere manier van denken) maar niet genoeg voor een diagnose.
School hamerde op medicatie en dit zijn we uiteindelijk gaan gebruiken in groep 6, schoolresultaten gingen niet vooruit maar zijn onwenselijke gedrag werd wel minder. Na 2 jaar gestopt omdat hij er depressief van werd. In groep 7 en 8 een meester voor de klas en die leek hem beter te begrijpen, dit was net te doen zo zonder medicatie maar met ontzettend veel wekelijkse contact momentjes om zoon bij te sturen. Uiteindelijk van de basisschool afgegaan met een vmbo basis advies met lwoo. Heel erg blij dat hij kon starten op het voorgezet onderwijs zonder medicatie. We hoopten dat de kleinere klas max 10 leerlingen en de extra begeleiding hem goed zouden doen. Maar de problemen hielden aan( niet tegen gezag kunnen, geen dingen willen doen die MOETEN, in zijn hoofd altijd gelijk hebben) leraren geven aan dat het geen opzet is van hem, hij denkt gewoon anders en is overtuigd van zijn gelijk en dat hij alles goed doet. Dat denk ik idd ook. iq is getest en dat was gemiddeld. Cijfers zijn wel oke. Tot nu toe nooit blijven zitten. Maar vandaag te horen gekregen dat hij met deze houding geen diploma gaat halen ( duurt nog 2 jaar hij zit in de 3 de) dat hij met deze houding en dit gedrag niet naar stage kan. School wilt dat hij nu opnieuw onderzocht wordt, ze gaven aan dat ze denken dat hij geen ADHD heeft maar meer de kant van autisme. Als ik niet mee werk aan verder onderzoeke dan wordt veilig thuis ingeschakeld. Ik ben echt flabbergasted nu. En best wel boos eigenlijk.. Ik ben nu al 8 jaar lang bezig met mijn zoon en altijd overal aan meegewerkt maar ik vind dit nu wel genoeg. Vooral voor hemzelf, als hij echt denkt dat hij niks fout doet moet dit echt zo frustrerend zijn voor hem, elke keer onderzoeken en gesprekken omdat er iets mis met hem zou zijn. Ik weet wel dat hij nu 14 is, flink aan het puberen is en toch al heel gesloten is. Meewerken aan onderzoeken gaat lastig worden. Het maakt me verdrietig.
Geen idee wat te doen nu..
Mijn verhaal kwijt kunnen lucht al op.
woensdag 30 oktober 2019 om 17:54
Wat zie jij dan als oplossing dat hij wel naar stage kan en misschien naar 4 VMBO?
(Want ik neem aan dat als hij geen stage doet hij waarschijnlijk ook niet overgaat.)
Zij lijken mij ook maar een manier te zoeken om er toch mee om te kunnen gaan en hem misschien nog naar een diploma te loodsen.
(Want ik neem aan dat als hij geen stage doet hij waarschijnlijk ook niet overgaat.)
Zij lijken mij ook maar een manier te zoeken om er toch mee om te kunnen gaan en hem misschien nog naar een diploma te loodsen.
anoniem_387728 wijzigde dit bericht op 30-10-2019 17:55
28.05% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2019 om 18:04
Wat een worsteling voor je zoon zeg. Dat is als ouder ook heel moeilijk om te zien. In ieder geval een virtuele knuffel dus.
Als je met je zoon in gesprek gaat, wat wil hij dan en hoe? Hoe ziet hij de komende 2 jaar voor zich? Weet hij al wat hij na die 2 jaar zou willen doen? Hoe staat hij tegenover verder onderzoek?
Heb je gesprekken met school samen met je zoon? Dus dat alle 3 de partijen aanwezig zijn?
Ik zou wel op school aangeven dat het voor jou voelt als chantage; als je niet meewerkt met hun plan wordt veilig thuis ingeschakeld. Nu is veilig thuis niet iets waar je bang voor hoeft te zijn hoor. Zij willen ook het beste voor het kind.
Heb je eventueel iemand die met je mee kan voor gesprekken met school? Kun je nog terecht bij de instantie waar je je zoon eerder hebt laten testen?
Maar betrek vooral je zoon hierin, zodat hij weet waarom school bepaalde dingen vraagt en dat hij ook zijn visie mag geven.
Als je met je zoon in gesprek gaat, wat wil hij dan en hoe? Hoe ziet hij de komende 2 jaar voor zich? Weet hij al wat hij na die 2 jaar zou willen doen? Hoe staat hij tegenover verder onderzoek?
Heb je gesprekken met school samen met je zoon? Dus dat alle 3 de partijen aanwezig zijn?
Ik zou wel op school aangeven dat het voor jou voelt als chantage; als je niet meewerkt met hun plan wordt veilig thuis ingeschakeld. Nu is veilig thuis niet iets waar je bang voor hoeft te zijn hoor. Zij willen ook het beste voor het kind.
Heb je eventueel iemand die met je mee kan voor gesprekken met school? Kun je nog terecht bij de instantie waar je je zoon eerder hebt laten testen?
Maar betrek vooral je zoon hierin, zodat hij weet waarom school bepaalde dingen vraagt en dat hij ook zijn visie mag geven.
woensdag 30 oktober 2019 om 18:15
Bedankt voor alle reacties tot nu toe.
Ik herken de problemen van school thuis idd ook. Snel boos bij klusjes die hij moet doen of als ik hem wijs op hoe hij dingen anders kan aanpakken. Dat klopt! Maar laten we ook niet vergeten dat hij een puber is. School zegt echter dat hij extreem puber gedrag vertoont.
Met een extra onderzoek wilt school niet perse een diagnose maar meer handvatten om beter met hem om te kunnen gaan. Omdat het naar hun zeggen ook geen onwil van hem is.
Als ik niet mee werk wordt veilig thuis ingeschakeld omdat ik dan hulp voor zoon weiger, ik belemmer hem in zijn ontwikkeling.
Ik twijfel omdat ik weet dat zoon niet gaan meewerken, dit zegt hij zelf ook, hij ziet geen problemen want alles gaat goed en iedereen zeurt. En dit voelt voor mij ( en voor hem denk ik ook) als een deuk in zijn zelfbeeld.
Hij volgt nu als richting techniek, dit vind hij leuk, de docent is een man en dit gaat best goed. Echter alle andere vakken, worden gegeven door een vrouw en die geven aan veel problemen te zien.
Ik herken de problemen van school thuis idd ook. Snel boos bij klusjes die hij moet doen of als ik hem wijs op hoe hij dingen anders kan aanpakken. Dat klopt! Maar laten we ook niet vergeten dat hij een puber is. School zegt echter dat hij extreem puber gedrag vertoont.
Met een extra onderzoek wilt school niet perse een diagnose maar meer handvatten om beter met hem om te kunnen gaan. Omdat het naar hun zeggen ook geen onwil van hem is.
Als ik niet mee werk wordt veilig thuis ingeschakeld omdat ik dan hulp voor zoon weiger, ik belemmer hem in zijn ontwikkeling.
Ik twijfel omdat ik weet dat zoon niet gaan meewerken, dit zegt hij zelf ook, hij ziet geen problemen want alles gaat goed en iedereen zeurt. En dit voelt voor mij ( en voor hem denk ik ook) als een deuk in zijn zelfbeeld.
Hij volgt nu als richting techniek, dit vind hij leuk, de docent is een man en dit gaat best goed. Echter alle andere vakken, worden gegeven door een vrouw en die geven aan veel problemen te zien.
woensdag 30 oktober 2019 om 18:19
Ik lees vooral dat alle onderzoeken/acties gedaan zijn omdat school dat wilde. Wat wil je zoon? En wat willen jij als ouder? Een diagnose als adhd kan volgens mij alleen maar gesteld worden wanneer het “ probleemgedrag/de beperkingen” zowel op school als thuis voorkomen.
Wat vindt je zoon van dit alles? Ik vermoed dat hij ook last heeft van zijn adhd?
En school dreigt met VT wanneer je hem niet verder laat onderzoeken? Dan lijkt mij dat er meer speelt dan niet op stage kunnen door gedrag...
Verder een knuffel; het is zwaar om je kind zo te zien en niet te weten wat het beste is voor hem...
Edit: ik zie dat een aantal vragen al beantwoord zijn. Heeft je zoon ook voor zijn puberteit altijd aangegeven geen last te hebben van zijn adhd? Mijn zoon is nl altijd heel duidelijk geweest over de “ drukte in zijn hoofd” en dat hij dat erg vervelend vindt. Hij merkte ook al jong dat hij anders was dan zijn klasgenoten. Bij de start van de medicatie kwam hij na een klein uurtje vragen of het door het pilletje kwam dat het opeens zo stil was in zijn hoofd
Wat vindt je zoon van dit alles? Ik vermoed dat hij ook last heeft van zijn adhd?
En school dreigt met VT wanneer je hem niet verder laat onderzoeken? Dan lijkt mij dat er meer speelt dan niet op stage kunnen door gedrag...
Verder een knuffel; het is zwaar om je kind zo te zien en niet te weten wat het beste is voor hem...
Edit: ik zie dat een aantal vragen al beantwoord zijn. Heeft je zoon ook voor zijn puberteit altijd aangegeven geen last te hebben van zijn adhd? Mijn zoon is nl altijd heel duidelijk geweest over de “ drukte in zijn hoofd” en dat hij dat erg vervelend vindt. Hij merkte ook al jong dat hij anders was dan zijn klasgenoten. Bij de start van de medicatie kwam hij na een klein uurtje vragen of het door het pilletje kwam dat het opeens zo stil was in zijn hoofd
anoniem_64958366c75ce wijzigde dit bericht op 30-10-2019 18:25
28.30% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2019 om 18:20
Hou je er ook rekening mee dat ze als jij niet meewerkt straks kunnen vragen om op te hoepelen omdat ze dus niks met hem kunnen?
Zijn jaar overdoen heeft bijvoorbeeld weinig zin als zijn gedrag hetzelfde blijft.
Dan kan je straks / op 't einde van 't jaar dus misschien nog op zoek naar een andere school.
En die zal ook wel vragen waar het is misgelopen.
Zijn jaar overdoen heeft bijvoorbeeld weinig zin als zijn gedrag hetzelfde blijft.
Dan kan je straks / op 't einde van 't jaar dus misschien nog op zoek naar een andere school.
En die zal ook wel vragen waar het is misgelopen.
woensdag 30 oktober 2019 om 18:24
Als zo’n school, waar toch al niet de makkelijkste pubers op zitten, aan geeft dat hij voor zijn leeftijd extreem gedrag laat zien. Dan vind ik het wel bijzonder dat jij als ouder dit gedrag alle kanten bagataliseert en vergoeilijkt.
Hij kan nu met zijn gedrag geen stage gaan doen, hoe zie je zijn komende 50 jaar dan voor je?
Hij kan nu met zijn gedrag geen stage gaan doen, hoe zie je zijn komende 50 jaar dan voor je?
woensdag 30 oktober 2019 om 18:42
woensdag 30 oktober 2019 om 18:47
Ik denk zelf dat het met stage wel los zal lopen. Mijn zoon is geen theoriekind maar werkt wel graag met zijn handen. De lessen techniek op school gaan wel goed en daar gaat hij voor. Hij zal dus ook een stage in die richting gaan doen. En heeft daar wel de motivatie voor gok ik.
Ik wil zijn gedrag niet goed praten of vergoeilijken maar ik wil wel voor hem opkomen! Na al die jaren horen dat er iets niet deugd aan je. En ik snap ook echt wel dat in het leven je niet alleen maar dingen kunt doen die je leuk vind en dat alles wat stom is je daar tegenaan kunt schoppen, echt dat snap ik maar komt dat niet vanzelf als je wat ouder wordt? Dat besef..?
Maar voor veilig thuis ben ik niet zozeer bang, het gaat me meer om het feit dat het als een soort bedreiging overkomt..
Wel ben ik bang dat hij straks een andere school moet zoeken. Dat gun ik hem niet. Verandering is moeilijk voor hem en weer helemaal opnieuw moeten beginnen is echt niet leuk in je derde leerjaar.
Ik wil zijn gedrag niet goed praten of vergoeilijken maar ik wil wel voor hem opkomen! Na al die jaren horen dat er iets niet deugd aan je. En ik snap ook echt wel dat in het leven je niet alleen maar dingen kunt doen die je leuk vind en dat alles wat stom is je daar tegenaan kunt schoppen, echt dat snap ik maar komt dat niet vanzelf als je wat ouder wordt? Dat besef..?
Maar voor veilig thuis ben ik niet zozeer bang, het gaat me meer om het feit dat het als een soort bedreiging overkomt..
Wel ben ik bang dat hij straks een andere school moet zoeken. Dat gun ik hem niet. Verandering is moeilijk voor hem en weer helemaal opnieuw moeten beginnen is echt niet leuk in je derde leerjaar.
woensdag 30 oktober 2019 om 18:49
En dit dus! Ik begrijp dat je mss liever hebt dat er niets aan de hand is met hem maar ga daarbij niet uit van zijn ideeën hierover maar neem de expertise van school serieus genoeg om hem zo verder te kunnen helpendelicious35 schreef: ↑30-10-2019 18:24Als zo’n school, waar toch al niet de makkelijkste pubers op zitten, aan geeft dat hij voor zijn leeftijd extreem gedrag laat zien. Dan vind ik het wel bijzonder dat jij als ouder dit gedrag alle kanten bagataliseert en vergoeilijkt.
Hij kan nu met zijn gedrag geen stage gaan doen, hoe zie je zijn komende 50 jaar dan voor je?
woensdag 30 oktober 2019 om 18:51
Zoon heeft zelf nooit aangegeven dat hij ergens last van heeft( hij had vooral last van de juf) ook met medicatie gaf hij zelf geen reactie dat het hem hielp. Maar zoon is ook geen prater. Alles gaat altijd al goed volgens hem. En hulp heeft hij niet nodig zegt hij. Het is moeilijk als je niet met je kind kunt praten, wat er in hem omgaat. Dat maakt beslissen ook zwaarder.peerke77 schreef: ↑30-10-2019 18:19
Edit: ik zie dat een aantal vragen al beantwoord zijn. Heeft je zoon ook voor zijn puberteit altijd aangegeven geen last te hebben van zijn adhd? Mijn zoon is nl altijd heel duidelijk geweest over de “ drukte in zijn hoofd” en dat hij dat erg vervelend vindt. Hij merkte ook al jong dat hij anders was dan zijn klasgenoten. Bij de start van de medicatie kwam hij na een klein uurtje vragen of het door het pilletje kwam dat het opeens zo stil was in zijn hoofd
woensdag 30 oktober 2019 om 18:55
Wat vindt hij er zelf overigens van dat hij mogelijk geen stage mag lopen en dat de kans er dik in zit dat hij zijn jaar kwijt speelt / over moet doen?
Eventueel op een andere school?
Beseft hij wat er hem boven 't hoofd hangt?
Dat hij straks misschien 18 of 19 is en geen VMBO-diploma heeft?
Voor een groot stuk omdat hij (en jij) geen hulp wil.
Hij hoeft wat mij betreft geen MBO-diploma te halen, maar iets van papiertje kan de komende 50 jaar toch écht wel handig zijn.
En om in zijn jaar en zijn studie te slagen heeft hij die "saaie theorie-vakken" toch echt wel nodig.
Eventueel op een andere school?
Beseft hij wat er hem boven 't hoofd hangt?
Dat hij straks misschien 18 of 19 is en geen VMBO-diploma heeft?
Voor een groot stuk omdat hij (en jij) geen hulp wil.
Hij hoeft wat mij betreft geen MBO-diploma te halen, maar iets van papiertje kan de komende 50 jaar toch écht wel handig zijn.
En om in zijn jaar en zijn studie te slagen heeft hij die "saaie theorie-vakken" toch echt wel nodig.
anoniem_387728 wijzigde dit bericht op 30-10-2019 18:58
25.08% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2019 om 18:56
Hij kan met dit gedrag helemaal niet voor een baas werken. Ik heb ervaring met dit type kinderen en dit wordt niet geaccepteerd op de werkvloer. Je komt niet voor hem op door noodzakelijke medische zorg en begeleiding te onthouden. Van een kind met kanker zag je ook niet doe maar net alsof je het niet hebt dan gaat het wel over. Waarom zou het met een ontwikkelstoornis, psychiatrie of een neurologische aandoening dan wel zo werken? Ik snap heel goed dat die school dreigt met jeugdzorg. Wat je doet neigt naar nalatigheid.
viva-amber wijzigde dit bericht op 30-10-2019 18:59
1.04% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 30 oktober 2019 om 18:58
Waarom wil jij je kind niet laten onderzoeken dan? Denk jij soms dat je je kind een plezier ermee doet door je kop in het zand te steken.
Je jongen zit duidelijk in de knoop! Door de uitslag van zo een onderzoek gaan er ineens deuren van hulpverlening voor je open die anders dicht blijven.
Dit is echt niet zomaar iets waar hij overheen groeit he? Het word met de jaren erger omdat hij niet de juiste hulp krijgt.
Straks als hij 18 word is het nog lastiger allemaal, dan moet hij het zelf betalen.
Je jongen zit duidelijk in de knoop! Door de uitslag van zo een onderzoek gaan er ineens deuren van hulpverlening voor je open die anders dicht blijven.
Dit is echt niet zomaar iets waar hij overheen groeit he? Het word met de jaren erger omdat hij niet de juiste hulp krijgt.
Straks als hij 18 word is het nog lastiger allemaal, dan moet hij het zelf betalen.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:09
Ik denk dat je er toch goed aan doet om hem nogmaals te laten onderzoeken. Ik snap dat het heel naar is om je zoon zo te zien, maar als hij deze houding blijft houden kan de school ook hun handen van hem aftrekken en mag je misschien een nieuwe school zoeken. Als hij zijn diploma haalt en ergens aan het werk gaat wordt dit gedrag niet geaccepteerd. Dan kan het handig en fijn zijn als hij zichzelf kan verantwoorden waarom hij zichzelf wat anders gedraagt dan andere mensen. Dan weet zijn eventuele toekomstige werkplek ook wat er speelt en kunnen ze hierop beter anticiperen. Ik zou vertrouwen op de visie van de school van je zoon en ervan uit gaan dat ze dit soort dingen niet zomaar zeggen. Je gaat je zoon niet helpen door te doen alsof er niets aan de hand is om zo een testje/onderzoek uit de weg te gaan.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:10
Veilig Thuis is volgens mij helemaal geen gek idee. Of in ieder geval een vorm van opvoedondersteuning. Ik lees hier een verhaal over een jongen die al vanaf groep 3 brutaal is, weigert om te luisteren en om mee te doen, alleen zijn eigen zin doet, geen enkel gezag accepteert... En dan zijn we nu 8 jaar verder, zit er geen enkele verbetering in en schuift zijn moeder zijn - kennelijk zelfs verergerde - gedrag op puberteit!
