Kinderen
alle pijlers
Problemen zoon op school
woensdag 30 oktober 2019 om 17:50
Hoi allemaal,
Ik zit met iets waar ik ontzettend over in dubio zit. Mijn zoon van 14 heeft school nooit leuk gevonden. Vanaf groep 3 begonnen de wekelijkse klachten van de juf over zoons gedrag.
De clown uithangen,ongemotiveerd en soms ietwat brutaal. In groep 5 wilde school dat hij onderzocht werd en daar kwam uit adhd. Ook had hij wat trekjes van autisme( sociaal onhandig, geen oogcontact maken, weinig inlevingsvermogen en een andere manier van denken) maar niet genoeg voor een diagnose.
School hamerde op medicatie en dit zijn we uiteindelijk gaan gebruiken in groep 6, schoolresultaten gingen niet vooruit maar zijn onwenselijke gedrag werd wel minder. Na 2 jaar gestopt omdat hij er depressief van werd. In groep 7 en 8 een meester voor de klas en die leek hem beter te begrijpen, dit was net te doen zo zonder medicatie maar met ontzettend veel wekelijkse contact momentjes om zoon bij te sturen. Uiteindelijk van de basisschool afgegaan met een vmbo basis advies met lwoo. Heel erg blij dat hij kon starten op het voorgezet onderwijs zonder medicatie. We hoopten dat de kleinere klas max 10 leerlingen en de extra begeleiding hem goed zouden doen. Maar de problemen hielden aan( niet tegen gezag kunnen, geen dingen willen doen die MOETEN, in zijn hoofd altijd gelijk hebben) leraren geven aan dat het geen opzet is van hem, hij denkt gewoon anders en is overtuigd van zijn gelijk en dat hij alles goed doet. Dat denk ik idd ook. iq is getest en dat was gemiddeld. Cijfers zijn wel oke. Tot nu toe nooit blijven zitten. Maar vandaag te horen gekregen dat hij met deze houding geen diploma gaat halen ( duurt nog 2 jaar hij zit in de 3 de) dat hij met deze houding en dit gedrag niet naar stage kan. School wilt dat hij nu opnieuw onderzocht wordt, ze gaven aan dat ze denken dat hij geen ADHD heeft maar meer de kant van autisme. Als ik niet mee werk aan verder onderzoeke dan wordt veilig thuis ingeschakeld. Ik ben echt flabbergasted nu. En best wel boos eigenlijk.. Ik ben nu al 8 jaar lang bezig met mijn zoon en altijd overal aan meegewerkt maar ik vind dit nu wel genoeg. Vooral voor hemzelf, als hij echt denkt dat hij niks fout doet moet dit echt zo frustrerend zijn voor hem, elke keer onderzoeken en gesprekken omdat er iets mis met hem zou zijn. Ik weet wel dat hij nu 14 is, flink aan het puberen is en toch al heel gesloten is. Meewerken aan onderzoeken gaat lastig worden. Het maakt me verdrietig.
Geen idee wat te doen nu..
Mijn verhaal kwijt kunnen lucht al op.
Ik zit met iets waar ik ontzettend over in dubio zit. Mijn zoon van 14 heeft school nooit leuk gevonden. Vanaf groep 3 begonnen de wekelijkse klachten van de juf over zoons gedrag.
De clown uithangen,ongemotiveerd en soms ietwat brutaal. In groep 5 wilde school dat hij onderzocht werd en daar kwam uit adhd. Ook had hij wat trekjes van autisme( sociaal onhandig, geen oogcontact maken, weinig inlevingsvermogen en een andere manier van denken) maar niet genoeg voor een diagnose.
School hamerde op medicatie en dit zijn we uiteindelijk gaan gebruiken in groep 6, schoolresultaten gingen niet vooruit maar zijn onwenselijke gedrag werd wel minder. Na 2 jaar gestopt omdat hij er depressief van werd. In groep 7 en 8 een meester voor de klas en die leek hem beter te begrijpen, dit was net te doen zo zonder medicatie maar met ontzettend veel wekelijkse contact momentjes om zoon bij te sturen. Uiteindelijk van de basisschool afgegaan met een vmbo basis advies met lwoo. Heel erg blij dat hij kon starten op het voorgezet onderwijs zonder medicatie. We hoopten dat de kleinere klas max 10 leerlingen en de extra begeleiding hem goed zouden doen. Maar de problemen hielden aan( niet tegen gezag kunnen, geen dingen willen doen die MOETEN, in zijn hoofd altijd gelijk hebben) leraren geven aan dat het geen opzet is van hem, hij denkt gewoon anders en is overtuigd van zijn gelijk en dat hij alles goed doet. Dat denk ik idd ook. iq is getest en dat was gemiddeld. Cijfers zijn wel oke. Tot nu toe nooit blijven zitten. Maar vandaag te horen gekregen dat hij met deze houding geen diploma gaat halen ( duurt nog 2 jaar hij zit in de 3 de) dat hij met deze houding en dit gedrag niet naar stage kan. School wilt dat hij nu opnieuw onderzocht wordt, ze gaven aan dat ze denken dat hij geen ADHD heeft maar meer de kant van autisme. Als ik niet mee werk aan verder onderzoeke dan wordt veilig thuis ingeschakeld. Ik ben echt flabbergasted nu. En best wel boos eigenlijk.. Ik ben nu al 8 jaar lang bezig met mijn zoon en altijd overal aan meegewerkt maar ik vind dit nu wel genoeg. Vooral voor hemzelf, als hij echt denkt dat hij niks fout doet moet dit echt zo frustrerend zijn voor hem, elke keer onderzoeken en gesprekken omdat er iets mis met hem zou zijn. Ik weet wel dat hij nu 14 is, flink aan het puberen is en toch al heel gesloten is. Meewerken aan onderzoeken gaat lastig worden. Het maakt me verdrietig.
Geen idee wat te doen nu..
Mijn verhaal kwijt kunnen lucht al op.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:12
In een eerder topic lag van mei 2019 lag de schuld bij de basisschool. Je ontkent wat er aan de hand is.
Ik ken kinderen met ernstige stoornissen die met de juiste diagnose en hulp zelfs een studie afronden. Niet alleen is het onduidelijk wat er precies aan de hand is, maar gezien zijn intelligentie komen zijn talenten nu ook niet tot zijn recht.
Ik ken kinderen met ernstige stoornissen die met de juiste diagnose en hulp zelfs een studie afronden. Niet alleen is het onduidelijk wat er precies aan de hand is, maar gezien zijn intelligentie komen zijn talenten nu ook niet tot zijn recht.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:16
En het dan nog vreemd vinden dat ze veilig thuis gaan inschakelen...viva-amber schreef: ↑30-10-2019 19:12In een eerder topic lag van mei 2019 lag de schuld bij de basisschool. Je ontkent wat er aan de hand is.
Ik ken kinderen met ernstige stoornissen die met de juiste diagnose en hulp zelfs een studie afronden. Niet alleen is het onduidelijk wat er precies aan de hand is, maar gezien zijn intelligentie komen zijn talenten nu ook niet tot zijn recht.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:27
Dat doe je nu al. Je praat hem naar de mond dat hij het onderzoek niet hoeft te doen, dat dat niet goed voor zijn zelfvertrouwen is.Yellowmouse schreef: ↑30-10-2019 18:15Bedankt voor alle reacties tot nu toe.
Ik herken de problemen van school thuis idd ook. Snel boos bij klusjes die hij moet doen of als ik hem wijs op hoe hij dingen anders kan aanpakken. Dat klopt! Maar laten we ook niet vergeten dat hij een puber is. School zegt echter dat hij extreem puber gedrag vertoont.
Met een extra onderzoek wilt school niet perse een diagnose maar meer handvatten om beter met hem om te kunnen gaan. Omdat het naar hun zeggen ook geen onwil van hem is.
Als ik niet mee werk wordt veilig thuis ingeschakeld omdat ik dan hulp voor zoon weiger, ik belemmer hem in zijn ontwikkeling.
Ik twijfel omdat ik weet dat zoon niet gaan meewerken, dit zegt hij zelf ook, hij ziet geen problemen want alles gaat goed en iedereen zeurt. En dit voelt voor mij ( en voor hem denk ik ook) als een deuk in zijn zelfbeeld.
Hij volgt nu als richting techniek, dit vind hij leuk, de docent is een man en dit gaat best goed. Echter alle andere vakken, worden gegeven door een vrouw en die geven aan veel problemen te zien.
Je onttrekt hem van de nodige zorg
Mijn beeld aan de hand van dit topic is dat je dat al zijn hele leven doet, want ik lees bar weinig over (bijvoorbeeld) intensieve begeleiding/therapie.
Als ik je in real life had gekend, had ik je al láng gemeld bij veilig thuis.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:29
Aan alle kanten druipt van dit topic af dat TO dat bepaald niet kan en zich alleen maar voegt naar de grillen van haar kind.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:36
woensdag 30 oktober 2019 om 19:43
woensdag 30 oktober 2019 om 19:47
Als het nu trouwens al zo erg is dat leerkrachten die erin gespecialiseerd zijn een 14-jarige niet aankunnen door zijn gedrag ...
Wat geeft dat naar later?
Hoe snel beland je op zijn 16de bij pakweg bureau Halt of zwaarder door zijn gedrag?
Als hij totaal niet tegen gezag kan, nu al slecht met vrouwelijke leerkrachten om kan, ... ben ik benieuwd hoe dat op zijn pakweg 20ste evolueert. Niet alleen naar werk.
Wat geeft dat naar later?
Hoe snel beland je op zijn 16de bij pakweg bureau Halt of zwaarder door zijn gedrag?
Als hij totaal niet tegen gezag kan, nu al slecht met vrouwelijke leerkrachten om kan, ... ben ik benieuwd hoe dat op zijn pakweg 20ste evolueert. Niet alleen naar werk.
woensdag 30 oktober 2019 om 19:54
Yellowmouse schreef: ↑30-10-2019 18:47Ik denk zelf dat het met stage wel los zal lopen. Mijn zoon is geen theoriekind maar werkt wel graag met zijn handen. De lessen techniek op school gaan wel goed en daar gaat hij voor. Hij zal dus ook een stage in die richting gaan doen. En heeft daar wel de motivatie voor gok ik.
Maar ook op stage loopt hij tegen ‘ niet tegen gezag kunnen, geen dingen willen doen die MOETEN, in zijn hoofd altijd gelijk hebben’ aan.
En misschien zijn er ook wel vrouwen op het stage-adres die hem begeleiden, of waar hij dingen van aan moet nemen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 30 oktober 2019 om 20:06
Onze 12 jarige zoon heeft bijna vier jaar geleden de diagnose autisme gekregen (pdd NOS) nadat hij op school "vast liep".
En hoe ouder hij wordt, des te meer hij "autistisch gedrag" heeft) / laat zien.
Wij zijn heel blij met alle hulp die wij aangeboden kregen en zelf gezocht hebben.
Want alleen was het ons niet gelukt om specifieke problemen aan te pakken.
Inmiddels is het bij tijd en wijle nog steeds heel pittig allemaal, maar het stellen van de diagnose heeft ons allemaal (ouders, hijzelf en zelfs zijn zusje) goed gedaan.
Kortom, het is geen schade. En er zitten ook goede kanten aan een diagnose. Zo kun je gericht hulp krijgen, en benoemen wij bij onze zoon altijd dat het autisme een onderdeel van hem is, maar dat hij ook nog veel meer is.
En hoe ouder hij wordt, des te meer hij "autistisch gedrag" heeft) / laat zien.
Wij zijn heel blij met alle hulp die wij aangeboden kregen en zelf gezocht hebben.
Want alleen was het ons niet gelukt om specifieke problemen aan te pakken.
Inmiddels is het bij tijd en wijle nog steeds heel pittig allemaal, maar het stellen van de diagnose heeft ons allemaal (ouders, hijzelf en zelfs zijn zusje) goed gedaan.
Kortom, het is geen schade. En er zitten ook goede kanten aan een diagnose. Zo kun je gericht hulp krijgen, en benoemen wij bij onze zoon altijd dat het autisme een onderdeel van hem is, maar dat hij ook nog veel meer is.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:06
Wel heel bijzonder. School wil onderzoek om de handleiding van je zoon te leren kennen en jij maakt ervan dat dit een oordeel wordt en daarmee een deuk in zijn zelfbeeld is. En je draagt dat ook nog uit naar je zoon.Yellowmouse schreef: ↑30-10-2019 18:15Met een extra onderzoek wilt school niet perse een diagnose maar meer handvatten om beter met hem om te kunnen gaan. Omdat het naar hun zeggen ook geen onwil
....En dit voelt voor mij ( en voor hem denk ik ook) als een deuk in zijn zelfbeeld.
Dat Is toch echt het probleem niet alleen ontkennen maar ook nog vergroten. Hij denkt nu misschien geen probleem te hebben, maar niet op stage kunnen en veel gedoe op de school waar hij zit zijn echt wel indicatoren dat het niet goed met hem gaat. Die handleiding gaat hem en school meer helpen dan een moeder die het maar bagatelliseert.
Is dat doen alsof er niets aan de hand is nou alleen omdat je denkt dat vrouwen je zoon niet aankunnen? Of is dit een manier van wegkijken die je zoon op korte en lange termijn schaadt?
Op basis van wat je schrijft snap ik school en de dreiging met veilig thuis wel, terwijl ik gelijktijdig nog nooit zo’n makkelijke manier heb gezien om VT buiten de deur te houden, nl door een onderzoek te laten doen dat je kind helpt
woensdag 30 oktober 2019 om 20:08
Er rommelen wat aannames in mijn hoofd. Ik wil graag meer weten voordat ik mijn mening vorm.
Waar is de vader? Kan het te maken hebben met een andere achtergrond? Waarom vind jij dit gedrag normaal? Hoe goed ben je op de hoogte van zijn doen en laten? Heeft hij vrienden? Zie/spreek je die wel eens? Welke indruk krijg je van hen?
Hier loopt al een hele tijd een topic over pubers. Wat jij beschrijft over je zoon komt niet zo vaak voor hoor. Ja, we hebben allemaal momenten dat we onze pubers liefst onder het asfalt zouden plakken. Maar ik krijg toch de indruk dat er bij jouw zoon wat meer speelt dan alleen maar de leeftijd.
Waar is de vader? Kan het te maken hebben met een andere achtergrond? Waarom vind jij dit gedrag normaal? Hoe goed ben je op de hoogte van zijn doen en laten? Heeft hij vrienden? Zie/spreek je die wel eens? Welke indruk krijg je van hen?
Hier loopt al een hele tijd een topic over pubers. Wat jij beschrijft over je zoon komt niet zo vaak voor hoor. Ja, we hebben allemaal momenten dat we onze pubers liefst onder het asfalt zouden plakken. Maar ik krijg toch de indruk dat er bij jouw zoon wat meer speelt dan alleen maar de leeftijd.
ceylon wijzigde dit bericht op 30-10-2019 20:10
4.47% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:09
viva-amber schreef: ↑30-10-2019 18:56Hij kan met dit gedrag helemaal niet voor een baas werken. Ik heb ervaring met dit type kinderen en dit wordt niet geaccepteerd op de werkvloer. Je komt niet voor hem op door noodzakelijke medische zorg en begeleiding te onthouden. Van een kind met kanker zag je ook niet doe maar net alsof je het niet hebt dan gaat het wel over. Waarom zou het met een ontwikkelstoornis, psychiatrie of een neurologische aandoening dan wel zo werken? Ik snap heel goed dat die school dreigt met jeugdzorg. Wat je doet neigt naar nalatigheid.
Zo mee eens! Ik herken wat en hoe TO schrijft ook als zorgmijdend. Waarschijnlijk vanuit de beste bedoelingen maar het is wel schadelijk om de problemen niet te willen zien. Feitelijk neem je geen verantwoordelijkheid voor je kind TO.
Hij is al 14 zeg je, maar hij is ook pás 14 en jij moet voor hem (mee)denken. Nu kan je nog ingrijpen en staan alle instanties voor jullie klaar, als hij ouder is helemaal niet meer en dan staat hij er alleen voor.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:12
Yellowmouse schreef: ↑30-10-2019 18:47Ik denk zelf dat het met stage wel los zal lopen. Mijn zoon is geen theoriekind maar werkt wel graag met zijn handen. De lessen techniek op school gaan wel goed en daar gaat hij voor. Hij zal dus ook een stage in die richting gaan doen. En heeft daar wel de motivatie voor gok ik.
Ik wil zijn gedrag niet goed praten of vergoeilijken maar ik wil wel voor hem opkomen! Na al die jaren horen dat er iets niet deugd aan je. En ik snap ook echt wel dat in het leven je niet alleen maar dingen kunt doen die je leuk vind en dat alles wat stom is je daar tegenaan kunt schoppen, echt dat snap ik maar komt dat niet vanzelf als je wat ouder wordt? Dat besef..?
Misschien. Maar ten eerste: heb je weleens de verhalen gelezen van ouders die met hun handen in het haar zitten om hun (jong) volwassen kind? Een kind die je niet meer tot hulp kunt verplichten en die zelf ook niet wil maar er zonder hulp een puinhoop van maakt? Vaak hoor je die ouders aangeven dat er eerder geen hulp ingeschakeld is om het kind (destijds puber) toen niet wilde... en dan is het ineens te laat omdat het dus niet vanzelf beterde.
Ten tweede: dit gedrag is niet nieuw toch? Het is niet ineens sinds de puberteit (alleen verergerd, alhoewel dat wellicht meer met de situatie - meer vrouwen waar hij iets van aan zou moeten nemen - te maken heeft dan puberteit), dus de kans dat het vanzelf overgaat? Hm.
Dat hij het zelf niet als een probleem ziet lijkt me nou juist het grootste probleem en zou mij niet veel vertrouwen geven dat het vanzelf wel goedkomt. Ik zou dus echt inzetten op goede hulp, nu jij dat nog kunt bepalen.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:23
Tja wat is schuld in deze? Zoon kan er natuurlijk weinig aan doen, hij doet het waar hij mee geboren en opgegroeid is. TO doet vast ook wat haar het beste lijkt voor haar zoon en zijn ontwikkeling. Wel denk ik dat TO een behoorlijk blinde vlek heeft en zou ik haar adviseren om professioneel/deskundig advies in te winnen. TO, blijf hier niet in je eentje mee bezig (jij en zoon tegen de rest van de wereld?) en maak er werk van, de tijd vliegt.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:26
TO schrijft:
Hij volgt nu als richting techniek, dit vind hij leuk, de docent is een man en dit gaat best goed. Echter alle andere vakken, worden gegeven door een vrouw en die geven aan veel problemen te zien.
Het kan natuurlijk zijn dat de mannelijke docent geen probleem ziet en de vrouwelijke docenten wel. Maar op mij kwam het over dat hij alleen met de mannelijke docent overweg kon.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 30 oktober 2019 om 20:29
Algemeen gezegd vind ik het gek dat een veertienjarige al stage moet lopen, ik ken zat jongeren die pas een beetje aanspreekbaar werden rond hun 17e/18e.
Waaronder ikzelf, al werkte ik wel maar had gewoon hele aardige bazen.
Daarnaast vind ik het bijzonder klinken dat dit kind zelf geen enkele last ervaart van zijn diagnose, alleen van de reacties van anderen erop.
Het lijkt me dan niet te doen om hem hiermee te helpen.
Ik heb niet genoeg verstand van het vmbo om hier verder advies over te geven, het beste lijkt mij een vorm van onderwijs waarbij geen stage vereist is maar ik weet niet of dat een optie is.
Ik zou me als dat perse moet in de schulden steken voor zo'n duur particulier instituut denk ik in dit geval.
Ik werk zelf op een mbo en daar zitten zat jongeren die nog nooit gewerkt hebben of stage hebben gelopen.
Dat had ook echt niet gekund, die kunnen het nu pas een beetje.
Waaronder ikzelf, al werkte ik wel maar had gewoon hele aardige bazen.
Daarnaast vind ik het bijzonder klinken dat dit kind zelf geen enkele last ervaart van zijn diagnose, alleen van de reacties van anderen erop.
Het lijkt me dan niet te doen om hem hiermee te helpen.
Ik heb niet genoeg verstand van het vmbo om hier verder advies over te geven, het beste lijkt mij een vorm van onderwijs waarbij geen stage vereist is maar ik weet niet of dat een optie is.
Ik zou me als dat perse moet in de schulden steken voor zo'n duur particulier instituut denk ik in dit geval.
Ik werk zelf op een mbo en daar zitten zat jongeren die nog nooit gewerkt hebben of stage hebben gelopen.
Dat had ook echt niet gekund, die kunnen het nu pas een beetje.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:33
Ik sluit me aan bij de rest TO. Triest dat je niet kan inzien dat hulp iets goeds is en geen afkeuring van je kind.
Je kind doelbewust hulp onthouden omdat jij niet kan handelen dat je kind niet onder de noemer 'gemiddeld' valt, vind ik zorgwekkend.
Mijn zoon zit ook op LWOO. Dat tezamen met andere hulp is geen schande maar juist fantastisch dat die mogelijkheden in dit land er zijn! Het zorgt ervoor dat mijn kind nu en straks kan functioneren in een maatschappij die nu eenmaal het best kan omgaan met gemiddelde mensen. Je zoon hulp onthouden uit een gevoel van schande, schaamte en ontkenning is in niemands belang en al helemaal niet in die van je zoon.
Je kind doelbewust hulp onthouden omdat jij niet kan handelen dat je kind niet onder de noemer 'gemiddeld' valt, vind ik zorgwekkend.
Mijn zoon zit ook op LWOO. Dat tezamen met andere hulp is geen schande maar juist fantastisch dat die mogelijkheden in dit land er zijn! Het zorgt ervoor dat mijn kind nu en straks kan functioneren in een maatschappij die nu eenmaal het best kan omgaan met gemiddelde mensen. Je zoon hulp onthouden uit een gevoel van schande, schaamte en ontkenning is in niemands belang en al helemaal niet in die van je zoon.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:39
Aan de ene kant ben ik echt voorstander van zelfstandigheid en enorm tegen het huidige schoolsysteem. Het maakt zoveel jongeren onzeker.
Aan de andere kant denk ik dat het van je zoon grootspraak is en er een hele lading onzekerheid onder zit. Als je zeker van jezelf bent, kan je ook toegeven dat het niet zo goed gaat.
Als dit al jaren aan de gang gaat werkt het niet om niet mee te werken. Deze weg is uitgetest en hem laten aanrommelen werkt dus averrechts. Misschien lijkt het zo dat hij het allemaal red en het in zijn ogen goed doet, maar wil hij zichzelf overtuigen hiervan.
Draai het eens om. Het is geen deuk in zijn vertrouwen, maar juist een groei naar zelfvertrouwen als er sprake is van onderliggende onzekerheid.
Aan de andere kant denk ik dat het van je zoon grootspraak is en er een hele lading onzekerheid onder zit. Als je zeker van jezelf bent, kan je ook toegeven dat het niet zo goed gaat.
Als dit al jaren aan de gang gaat werkt het niet om niet mee te werken. Deze weg is uitgetest en hem laten aanrommelen werkt dus averrechts. Misschien lijkt het zo dat hij het allemaal red en het in zijn ogen goed doet, maar wil hij zichzelf overtuigen hiervan.
Draai het eens om. Het is geen deuk in zijn vertrouwen, maar juist een groei naar zelfvertrouwen als er sprake is van onderliggende onzekerheid.
woensdag 30 oktober 2019 om 20:39
Oh ok, wij hebben ook afstromers van de havo, dat zal het dan verklaren waarom sommigen nog nooit iets op een werkvloer hebben meegemaakt.
