Kinderen
alle pijlers
"Iedereen om mij heen wordt zwanger, en ik niet"
maandag 8 september 2008 om 20:59
Ik ben sinds ongeveer een jaar bezig om zwanger te raken, tot nu toe nog zonder resultaat. Het lijkt alleen wel of iedereen in mijn omgeving momenteel zwanger wordt (en dan ook nog van de tweede of de derde...) Tuurlijk ben ik blij voor ze, maar eigenlijk ook gewoon stikjaloers. Ik vind het steeds moeilijker worden om oprecht blij te reageren.
Heeft er iemand tips voor me, hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Heeft er iemand tips voor me, hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
maandag 8 september 2008 om 21:06
Hoi Marit,
Wat rot voor jullie dat het zo lang duurt. Ik ben nu zwanger van de tweede en ik heb er juist moeite mee om het te vertellen tegen vrienden met een kinderwens. Ik wil ze niet kwetsen maar ook niet onnodig 'anders' behandelen.
Het beste is als je gewoon eerlijk kunt zijn. Jaloezie hou je niet helemaal tegen, dat moet je ook niet van jezelf verwachten.
Vv.
Wat rot voor jullie dat het zo lang duurt. Ik ben nu zwanger van de tweede en ik heb er juist moeite mee om het te vertellen tegen vrienden met een kinderwens. Ik wil ze niet kwetsen maar ook niet onnodig 'anders' behandelen.
Het beste is als je gewoon eerlijk kunt zijn. Jaloezie hou je niet helemaal tegen, dat moet je ook niet van jezelf verwachten.
Vv.
Ik geloof in leven voor de dood
maandag 8 september 2008 om 21:13
Hoi mari, ik ken je gevoel heel goed. Mijn vriend en ik zijn 2,5 jaar bezig geweest om zwanger te worden, sinds vorig weekend weet ik dat ik zwanger ben maar ben nog wel heel bang dat er wat fout gaat. We zijn nog vrij jong (24) maar dan zit je precies in zo'n leeftijd dat alle nichten, neven, broers en zussen zwanger worden. Voor ons waren het dus ook ruim 2 verschrikkelijke jaren. Uiteindelijk heb ik het redelijk van me af kunnen zetten en in die tijd ben ik ook zwanger geworden.
maandag 8 september 2008 om 21:13
Hoi Mari,
Moeilijk he? Ik herken het, want het heeft heel lang geduurd voordat ik zelf zwanger raakte, en om mij heen kregen vriendinnen en collega's ondertussen al hun tweede.
Bij mij ging het jaloezie gevoel op en neer. Ik had tijden dat ik er goed mee om kon gaan en tijden dat ik overstuur thuiskwam van weer een kraamvisite. Op gegeven moment was ik het helemaal zat om leuke cadeautjes uit te zoeken voor weer een baby. Deed me teveel pijn. Dus kregen ze een bon. Waren ze meestal nog heel blij mee ook! Wat bij mij hielp: Praten. En dan niet tegen de aanstaande/kersverse moeder, maar met een goede vriendin of mijn partner. Iemand die begrip toont en niet meteen zegt joh het komt bij jou ook nog wel.
Of geniet maar lekker van je vrijheid. Bwegh.Gewoon bij iemand bij wie je je verhaal en verdriet even kwijt kan. Ff uithuilen en weer doorgaan.
Als ik op kraamvisite ging zorgde ik dat ik direct daarna een andere afspraak had om lekker afleiding te hebben, of ik ging lekker shoppen, ff naar de kapper of iets dergelijks. Om niet met een leeg en verdrietig gevoel naar huis te gaan (niet dat je dat kan oplossen met een paar nieuwe laarzen, maar ja, een beetje afleiding daarna en iets leuks voor mezelf doen wilde toch wel eens helpen).
Moeilijk he? Ik herken het, want het heeft heel lang geduurd voordat ik zelf zwanger raakte, en om mij heen kregen vriendinnen en collega's ondertussen al hun tweede.
Bij mij ging het jaloezie gevoel op en neer. Ik had tijden dat ik er goed mee om kon gaan en tijden dat ik overstuur thuiskwam van weer een kraamvisite. Op gegeven moment was ik het helemaal zat om leuke cadeautjes uit te zoeken voor weer een baby. Deed me teveel pijn. Dus kregen ze een bon. Waren ze meestal nog heel blij mee ook! Wat bij mij hielp: Praten. En dan niet tegen de aanstaande/kersverse moeder, maar met een goede vriendin of mijn partner. Iemand die begrip toont en niet meteen zegt joh het komt bij jou ook nog wel.
Of geniet maar lekker van je vrijheid. Bwegh.Gewoon bij iemand bij wie je je verhaal en verdriet even kwijt kan. Ff uithuilen en weer doorgaan.
Als ik op kraamvisite ging zorgde ik dat ik direct daarna een andere afspraak had om lekker afleiding te hebben, of ik ging lekker shoppen, ff naar de kapper of iets dergelijks. Om niet met een leeg en verdrietig gevoel naar huis te gaan (niet dat je dat kan oplossen met een paar nieuwe laarzen, maar ja, een beetje afleiding daarna en iets leuks voor mezelf doen wilde toch wel eens helpen).
maandag 8 september 2008 om 22:37
Ik ken het ook erg goed, ben zelf ook nog bezig met zwanger worden en ook bij mij is het nog niet gelukt helaas. intussen wel bij mijn zus, beste vriendin en zelfs bij een collega waarbij het eigenlijk niet de bedoeling was... zooooooo scheef!!!
Maarja, ben het wel met klonkje eens dat ff je verhaal kwijt kunnen het meeste helpt. en dan zonder dat iemand zegt dat jou beurt echt nog wel zal komen...
Moet zeggen dat het forum heel erg geduldig is wat dat betreft!
want hier zijn er meer met dezelfde frustratie. juist omdat je wel naar die zwangere blij wil zijn, en je gunt het iedereen! Maar zeker ook jezelf!!!
Maar zolang het nog niet is gelukt, helpt het wel een beetje om jezelf eens ff extra te verwennen of nog eens lekker te stappen of iets anders wat lastiger zal gaan als je wel zwanger bent...
Maarja, ben het wel met klonkje eens dat ff je verhaal kwijt kunnen het meeste helpt. en dan zonder dat iemand zegt dat jou beurt echt nog wel zal komen...
Moet zeggen dat het forum heel erg geduldig is wat dat betreft!
want hier zijn er meer met dezelfde frustratie. juist omdat je wel naar die zwangere blij wil zijn, en je gunt het iedereen! Maar zeker ook jezelf!!!
Maar zolang het nog niet is gelukt, helpt het wel een beetje om jezelf eens ff extra te verwennen of nog eens lekker te stappen of iets anders wat lastiger zal gaan als je wel zwanger bent...
dinsdag 9 september 2008 om 08:59
Ben nu 3 jaar bezig en herken je gevoel een beetje! Voel wel een steekje van jaloezie maar dan wel op een gezonde manier! Ik zeg het ook gewoon als het zeer doet, waarom niet! Juist doordat ik er open over ben wordt ik er meer bij betrokken!
En ik blijf voor iedereen hartstikke blij! Soms huil ik er gewoon bij (alleen bij zus en goede vriendin)en vaak wordt er gewoon meegehuild (en later gelachen)
Maar iedereen om je heen wordt gewoon zwanger..................dacht ik ook altijd! Maar nu...........kom maar eens op de fertiliteitspoli of bij een IVF-arts, er zijn zo verschrikkelijk veel stellen bij wie het niet op een "natuurlijke" manier gaat! En ik kom nog elke keer wel een bekende tegen, sta je elkaar zo aan te gapen "oh, jij ook?"
Hoop voor jou dat je snel zwanger raakt! Succes en sterkte ermee!
En ik blijf voor iedereen hartstikke blij! Soms huil ik er gewoon bij (alleen bij zus en goede vriendin)en vaak wordt er gewoon meegehuild (en later gelachen)
Maar iedereen om je heen wordt gewoon zwanger..................dacht ik ook altijd! Maar nu...........kom maar eens op de fertiliteitspoli of bij een IVF-arts, er zijn zo verschrikkelijk veel stellen bij wie het niet op een "natuurlijke" manier gaat! En ik kom nog elke keer wel een bekende tegen, sta je elkaar zo aan te gapen "oh, jij ook?"
Hoop voor jou dat je snel zwanger raakt! Succes en sterkte ermee!
woensdag 10 september 2008 om 07:35
Ik kan me er goed iets van voorstellen Mari. Bij ons heeft het op zich niet zolang geduurt voordat ik zwanger was, wel voordat mijn man zover was dat hij er ook voor wilde gaan. Het is dan behoorlijk confronterend als mensen in je omgeving allemaal zwanger raken en jij nog niet. Ook mensen die vervolgens uitvoerig gingen vragen of wij al zwanger waren enz, terwijl je dan net ongi was geworden. Niet echt leuk.
Al bij al heeft het bij ons meegevallen. Toen we er eenmaal voor gingen was ik binnen vier maanden zwanger waar ik me heel gelukkig mee prijs. Mijn broer en schoonzus zijn al voor dat wij gingen proberen ermee bezig en na meer dan een jaar nog steeds niet zwanger. Toen ik vertelde zwanger te zijn barstte ze in tranen uit. M'n pa vond dat een rare reactie. Ik niet. Van haar was het niet zo dat ze het ons niet gunt, maar meer omdat ze het zelf zo graag wilt. Inmiddels heeft ze al vaak zat laten zien dat ze het echt wel leuk voor ons vind en is ook vol interesse. Omdat ik weet dat ze er zolang mee bezig zijn kijk ik vooral naar haar. In de zin dat ik niet uitvoerig over baby's en zwanger zijn ga praten in haar bij zijn, tenzij ze er zelf over begint.
Als mensen weten dat je er mee bezig bent en ze er al langer over doen, is het makkelijker om er rekening mee te houden.
Al bij al heeft het bij ons meegevallen. Toen we er eenmaal voor gingen was ik binnen vier maanden zwanger waar ik me heel gelukkig mee prijs. Mijn broer en schoonzus zijn al voor dat wij gingen proberen ermee bezig en na meer dan een jaar nog steeds niet zwanger. Toen ik vertelde zwanger te zijn barstte ze in tranen uit. M'n pa vond dat een rare reactie. Ik niet. Van haar was het niet zo dat ze het ons niet gunt, maar meer omdat ze het zelf zo graag wilt. Inmiddels heeft ze al vaak zat laten zien dat ze het echt wel leuk voor ons vind en is ook vol interesse. Omdat ik weet dat ze er zolang mee bezig zijn kijk ik vooral naar haar. In de zin dat ik niet uitvoerig over baby's en zwanger zijn ga praten in haar bij zijn, tenzij ze er zelf over begint.
Als mensen weten dat je er mee bezig bent en ze er al langer over doen, is het makkelijker om er rekening mee te houden.
woensdag 10 september 2008 om 09:25
Heel herkenbaar, Mari!
En ondanks dat ik in hetzelfde schuitje heb gezete, kan ik je niet echt concrete tips geven hoe hier mee om te gaan. Ik ben zelf altijd op mijn gevoel afgegaan, heb soms ook gewoon gezegd dat ik voor anderen heel blij ben, maar dat het heel frustrerend is als het dan bij jezelf maar niet wil lukken.
En helaas, domme en botte opmerkingen zul je blijven krijgen, en dat went niet..... Probeer je die niet persoonlijk aan te trekken, het is vaak pure dommigheid van de mensen die de opmerkingen maken.
Wat ik je wel wil meegeven (maar hopelijk gaat dat voor jou niet aan de orde zijn!) is dat je geen dingen moet gaan laten onder het mom van "misschien ben ik dan wel zwanger". Gewoon alles doen waar je zin in hebt, qua werk en studie, vakanties enzo. Als je zwanger raakt, dan komt voor eventuele studie/nieuwe baan etc. ook wel weer een oplossing.
In de jaren dat wij bezig waren met zwanger worden, had ik makkelijk een studie kunnen oppakken, maar heb het niet gedaan omdat ik dus dacht "straks ben ik zwanger en dan kan ik het niet afmaken". Achteraf gezien had ik dus tijd genoeg gehad om een 4-jarige HBO-studie te doen, want het zwanger worden duurde wel een tijdje (uiteindelijk met ICSI en daarna nog 1x spontaan).
Ik wens je heel veel sterkte en succes en hoop echt dat de wens om zwanger te worden snel in vervulling mag gaan!
En ondanks dat ik in hetzelfde schuitje heb gezete, kan ik je niet echt concrete tips geven hoe hier mee om te gaan. Ik ben zelf altijd op mijn gevoel afgegaan, heb soms ook gewoon gezegd dat ik voor anderen heel blij ben, maar dat het heel frustrerend is als het dan bij jezelf maar niet wil lukken.
En helaas, domme en botte opmerkingen zul je blijven krijgen, en dat went niet..... Probeer je die niet persoonlijk aan te trekken, het is vaak pure dommigheid van de mensen die de opmerkingen maken.
Wat ik je wel wil meegeven (maar hopelijk gaat dat voor jou niet aan de orde zijn!) is dat je geen dingen moet gaan laten onder het mom van "misschien ben ik dan wel zwanger". Gewoon alles doen waar je zin in hebt, qua werk en studie, vakanties enzo. Als je zwanger raakt, dan komt voor eventuele studie/nieuwe baan etc. ook wel weer een oplossing.
In de jaren dat wij bezig waren met zwanger worden, had ik makkelijk een studie kunnen oppakken, maar heb het niet gedaan omdat ik dus dacht "straks ben ik zwanger en dan kan ik het niet afmaken". Achteraf gezien had ik dus tijd genoeg gehad om een 4-jarige HBO-studie te doen, want het zwanger worden duurde wel een tijdje (uiteindelijk met ICSI en daarna nog 1x spontaan).
Ik wens je heel veel sterkte en succes en hoop echt dat de wens om zwanger te worden snel in vervulling mag gaan!
woensdag 10 september 2008 om 19:54
He hallo allemaal,
dit is de eerste keer dat ik iets op het viva forum plaats, dank voor al jullie reacties! Heb er zeker wel iets aan. Moet denk ik ook maar gewoon eerlijk zijn over dat we 'bezig' zijn.
Gelukkig kijk ik er meestal redelijk nuchter tegenaan en geniet ik volop van de positieve dingen die ik meemaak, maar soms heb je van die momenten dat je er onwijs van baalt.
--------------------------------------------------------------------------------
Heb je iets aan onze ervaringen Mari?
Groetjes Klonkje
dit is de eerste keer dat ik iets op het viva forum plaats, dank voor al jullie reacties! Heb er zeker wel iets aan. Moet denk ik ook maar gewoon eerlijk zijn over dat we 'bezig' zijn.
Gelukkig kijk ik er meestal redelijk nuchter tegenaan en geniet ik volop van de positieve dingen die ik meemaak, maar soms heb je van die momenten dat je er onwijs van baalt.
--------------------------------------------------------------------------------
Heb je iets aan onze ervaringen Mari?
Groetjes Klonkje
woensdag 10 september 2008 om 22:11
Ook ik herken je gevoel goed. Wij zijn nog niet zo lang bezig, maar mijn man heeft erg lang over gedaan voordat hij (eindelijk!) zover was. Ook iedereen om mij heen lijkt een kleine te hebben of met een dikke buik rond te lopen en het kost mij steeds meer moeite enthousiast te reageren.... Iedereen weet wel dat ik gek ben op kinderen en ik krijg elke week wel de vraag 'wanneer wij nou eens beginnen'. Erg vermoeiend.... Ik lach t altijd maar en beetje weg ('je bent de eerste die het hoort als het zover is'). Ben het wel met Bloempje en Klonkje eens dat erover praten helpt. Een vriendin van mij zit zo'n beetje in het zelfde schuitje en bij haar kan ik mij verhaal kwijt. Weet trouwens niet hoe ik zou reageren als ze nu zou vertellen dat ze zwanger was...... zou absoluut blij zijn voor haar, maar toch....... ik wil ook!
Succes! hoop dat je snel zwanger bent!
Succes! hoop dat je snel zwanger bent!
