"Wil je geen kinderen?"

Roxxeanne donderdag 10 april 2025 om 20:17

Hi! Ik ben eigenlijk eens benieuwd of hier forummers zijn die geen kinderwens hebben. Zelf ben ik (27, vrouw) al vanaf jongs af aan vrij zeker dat ik geen kinderen wil. In een maatschappij waar moederschap de norm is, is het soms best pittig om dat uit te spreken omdat je veel weerstand ervaart. Mijn ervaring is dat ik dan heel stellig moet zijn dat ik geen moeder wil worden, omdat anders wordt gezegd dat het nog wel komt als ik ouder word, ik de juiste partner nog moet tegenkomen, etc. etc.

Zijn hier meer niet-moeders? Mensen die heel bewust een kinderloos leven leiden en daar juist wel of niet gelukkig mee zijn. Wisten jullie al je hele leven dat je geen kinderen wilt, of twijfel je ook wel eens? Hoe ga je om met de reactie van de maatschappij en je omgeving als je uitspreekt dat je geen kinderen wilt?

Soms voel ik me een uitzondering in de maatschappij, omdat kinderen krijgen 'erbij hoort'. Het is fijn om wat gelijkgestemden te horen.

Every step forward begins with the decision to not stand still

dianaf dinsdag 22 april 2025 om 16:19

Judith86 schreef: ↑
22-04-2025 14:00
De vraag 'heb je kinderen' vind ik ook een onschuldige normale vraag. Maar de vraag 'Wanneer beginnen jullie eigenlijk eens aan kinderen?' of 'Waarom willen jullie geen kinderen?' vind ik een volstrekt andere vraag.

Bij de tweede en derde vraag ga je een grens over.

Dit inderdaad. Helaas heb ik gemerkt dat veel mensen het heel normaal vinden om naar vraag 2 & 3 te gaan.

Sierlijk schreef: ↑
22-04-2025 14:51
Mee eens. En het zijn vaak mensen dei verder van je af staan die zoiets vragen. Zelf stel ik nooit dergelijke vragen, en meestal weet je binnen het uur of iemand kinderen heeft. Ik vind het niet zo interessant of iemand wel of niet kinderen heeft, daarom komt dat niet in mij op.

Met eerlijk antwoord geven krijg je hele discussies, of ze gaan zichzelf verdedigen, zonder dat ik iets over een ander roep. Daar heb ik geen trek in. En meestal is er een duidelijk oordeel. En soms hoor ik: als ik het van te voren geweten had, was ik er niet aan begonnen. Ik snap je wel.

Waarom zou je dit soort persoonlijke vragen stellen? Er wordt hierboven geroepen: ik heb oprecht interesse, nou, ik geloof dat niet. Het is interessant zolang iemand antwoord dat ze kinderen heeft. Zodra je 'nee' zegt en de waarom vraag komt, komt daar in veel gevallen een oordeel of ongeloof om de hoek kijken. Niet dat ik het doe, maar dan moet je je ongeveer gaan verdedigen. Je krijgt er zoveel voor terug, je weet niet wat je mist, je hebt gewoon niet de goede man getroffen. Er zit vast iets onder. Etc. etc.

Ik geef vreemden en vage mensen geen antwoord trouwens, en ook collega's ga ik niet vertellen hoe de vork in de steel zit. Dan heb je wel weer het gevaar voor aannames, maar ja, dat boeit mij niet zo.

Daarom snap ik wel dat er mensen zijn, die ondanks dat het niet zo is, vertellen dat ze ze niet kunnen krijgen. Dan is al het gezeur over.

Dit scheelt mij typen.

Gek genoeg, veel van die basisvragen zijn op dat moment gewoon niet relevant. Dus als ik iemand nieuw ontmoet bijvoorbeeld op mijn sport of een hobby dan gaat het gesprek primair over dat event en aanverwante zaken. De rest komt daarna wel een keer, daar hoef ik eigenlijk nooit specifiek naar te vragen. Iemand vertelt vanzelf wel over partner, kinderen, huisdieren. De keren dat ik naar iemand zijn partner of kinderen heb gevraagd, zijn op één hand te tellen. En dat was bij één omdat ik diegene interessant vond en een andere keer omdat ik twijfelde of ik het nu goed onthouden had. En verder zijn het meestal opvolgvragen omdat iemand al over de kinderen of partner of huisdier is begonnen.

Op mijn werk is de standaard vraag trouwens: hè, woon je in de buurt! En: hoe lang zit je al dit team of waar zat je hiervoor?

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

MadameBijoux dinsdag 22 april 2025 om 17:16

MEFunny schreef: ↑
21-04-2025 21:28
Ik heb nooit een echte kinderwens gehad. Nu ik 39 ben nog steeds niet.
De vragen “waarom ik geen kinderen heb” beginnen af te nemen nu mijn vruchtbaarheid ook afneemt.

Als er een random persoon vraagt of ik kinderen heb, zeg ik dat het er niet van is gekomen en ik heel gelukkig ben met mijn 2 katten. Gaat verder niemand iets aan.

Verder vind ik kinderen heel leuk. Ben ik een blije lieve tante en zou ik zo een kind in nood in huis nemen. Ik denk wel dat als het erop aan komt, ik een goede opvoeder/ouder kan zijn. Dus als er ooit zich een liefde meld met kinderen vind ik dat helemaal prima. Of als een neefje/nichtje een plek nodig heeft, altijd welkom.

Same here! Zo sta ik er ook in.

Je pense donc je suis

MadameBijoux dinsdag 22 april 2025 om 17:21

Streepjeskat schreef: ↑
22-04-2025 09:14
Exact dat, wij hebben heel erg gekeken naar vooral het leven wat je krijgt als je kinderen hebt. Niet eens zo zeer naar of ik een kind leuk vind. Maar dat leven sprak ons op geen enkele manier aan...het constant moeten zorgen, rennen, je eigen agenda helemaal opzij te zetten, geen dag meer rust, altijd aan staan en verantwoordelijk zijn, alle mensen die je erbij krijgt (ouders van vriendjes, schoolpleinmoeders etc.)...... nee, niet voor ons.

Ik heb idd ook niks met baby's. Ik vraag me soms ook oprecht af of mensen niet allemaal een soort sociaal gewenste act opzetten als iemand een babyfoto laat zien. Ik had bij mijn vorige werkgever zo'n groepsapp en als er dan een collega bevallen was en er stond zo'n foto van de baby in de app dan was het allemaal hartjes en ooooohhhhhhh en ahhhhhhh en zooooooo liefffffffff en mooiiii
Ik zie gewoon een baby, niks meer niks minder en heb daar dus totaal niet dat "aahhhwwwwwwww " gevoel bij, maar dan voel je je wel een soort alien....want de rest lijkt dat wel te hebben.

Bij mij hangt het ook van het kind af of ik oh of ah zeg...zeker nooit op commando en omdat het zo hoort.

Je pense donc je suis

MadameBijoux dinsdag 22 april 2025 om 17:39

Als iemand me vraagt of ik kinderen heb dan vind ik dat geen probleem om daar antwoord op te geven. De tweede vraag ´wanneer beginnen jullie eigenlijk eens aan kinderen? vind ik de ergste vraag van alle drie en drammerig overkomen. En de derde vraag ´waarom willen jullie geen kinderen of hebben jullie nooit kinderen gewild?´ dan hangt het ervan af of het belangstellend bedoeld is (de toon) en wie het vraagt. En als iemand mijn keuze respecteert prima want dat doe ik bij een ander tenslotte ook. Ik spreek hier dan ook voor mezelf. Maar als iemand begint te discussieren dan kan ik me behoorlijk lopen ergeren.

Je pense donc je suis

Anoniem_68b738dc1598c dinsdag 22 april 2025 om 20:06

Ik vind vragen waarom je geen kinderen hebt onbeschoft en heel wat anders dan of je kinderen hebt of wil. Je zit dat meteen al in iemand persoonlijke levenssfeer.

Maar vragen staat vrij, ik zal zelf wel aangeven of het je zaken zijn, of niet.

Maar zelf zal ik niet snel vragen waarom iemand kinderen heeft. Ik ben sowieso niet van het vragen stellen, maar dat is weer heel wat anders. Ik doe het met wat mensen mij uit eigen beweging willen vertellen.

Streepjeskat dinsdag 29 april 2025 om 13:06

Ik vraag eigenlijk ook echt nooit aan mensen of ze kinderen hebben bedenk ik me nu.
Het interesseert me ook eigenlijk niet en ik begrijp ook niet waarom mensen in voorstel rondjes bij bijvoorbeeld een cursus altijd in de eerste zin al benoemen dat ze moeder of vader zijn. Is dat nou echt het eerste wat je moet benoemen?
Vertel gewoon wie je bent, wat je doet en waar je vandaan komt en klaar toch?

Overigens vind ik voorstelrondjes sowieso iets dat afgeschaft mag worden, ik kom voor een cursus niet om 15 minuten te luisteren naar hoeveel honden iedereen heeft en welke opleidingen ze gedaan hebben. Maar goed, dat is weer een hele andere discussie

Yasminmax dinsdag 29 april 2025 om 17:30

https://www.youtube.com/watch?v=Lc8oYm9 ... el=DeBalie

Hadden jullie deze gezien? Ik moet zeggen, het ontbrak aan diepgang en betreft enkel persoonlijke anekdotes. Alsof we er als maatschappij nog niet aan toe zijn om écht een kritisch gesprek te voeren over de kinderwens of juist bewust kindvrij leven en alles daar tussenin.

Toch was ik blij dát er nu voorzichtig meer over gepraat wordt.

Bo-Katan dinsdag 29 april 2025 om 18:01

Streepjeskat schreef: ↑
29-04-2025 13:06
Ik vraag eigenlijk ook echt nooit aan mensen of ze kinderen hebben bedenk ik me nu.
Het interesseert me ook eigenlijk niet en ik begrijp ook niet waarom mensen in voorstel rondjes bij bijvoorbeeld een cursus altijd in de eerste zin al benoemen dat ze moeder of vader zijn. Is dat nou echt het eerste wat je moet benoemen?
Vertel gewoon wie je bent, wat je doet en waar je vandaan komt en klaar toch?

Overigens vind ik voorstelrondjes sowieso iets dat afgeschaft mag worden, ik kom voor een cursus niet om 15 minuten te luisteren naar hoeveel honden iedereen heeft en welke opleidingen ze gedaan hebben. Maar goed, dat is weer een hele andere discussie

Erger nog dan in je voorstelrondje, is op je cv zetten dat en hoeveel kinderen je hebt. Ivm mijn werk zie ik veel cv’s en het staat er regelmatig op.
Wel vaker bij vrouwen dan bij mannen.
I

Yasminmax woensdag 30 april 2025 om 01:13

Heel eerlijk heb ik tijdens mijn laatste sollicitatiegesprek juist gezegd dat ik geen kinderen heb en ook geen wens hiertoe.
Als vrouw van rond de 30 ben ik toch bang dat werkgevers mij niet willen aannemen vanwege mijn leeftijd en eventuele bijbehorende "risico's", of dat ze mij niet fulltime willen inzetten.

MadameBijoux donderdag 1 mei 2025 om 15:55

Yasminmax schreef: ↑
30-04-2025 01:13
Heel eerlijk heb ik tijdens mijn laatste sollicitatiegesprek juist gezegd dat ik geen kinderen heb en ook geen wens hiertoe.
Als vrouw van rond de 30 ben ik toch bang dat werkgevers mij niet willen aannemen vanwege mijn leeftijd en eventuele bijbehorende "risico's", of dat ze mij niet fulltime willen inzetten.

Dat gebeurt heel vaak. Werkgevers gaan dan vaak ervan uit dat je kinderen wilt en zijn dan soms bang om iemand full-time in te zetten.

Je pense donc je suis

DG2015 vrijdag 2 mei 2025 om 09:13

Streepjeskat schreef: ↑
29-04-2025 13:06
Ik vraag eigenlijk ook echt nooit aan mensen of ze kinderen hebben bedenk ik me nu.
Het interesseert me ook eigenlijk niet en ik begrijp ook niet waarom mensen in voorstel rondjes bij bijvoorbeeld een cursus altijd in de eerste zin al benoemen dat ze moeder of vader zijn. Is dat nou echt het eerste wat je moet benoemen?
Vertel gewoon wie je bent, wat je doet en waar je vandaan komt en klaar toch?

Overigens vind ik voorstelrondjes sowieso iets dat afgeschaft mag worden, ik kom voor een cursus niet om 15 minuten te luisteren naar hoeveel honden iedereen heeft en welke opleidingen ze gedaan hebben. Maar goed, dat is weer een hele andere discussie

Ik heb een keer bij een cursus een openingsrondje gehad waarin mensen moesten vertellen wat hun passie was

"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"

DG2015 vrijdag 2 mei 2025 om 09:16

Bo-Katan schreef: ↑
29-04-2025 18:01
Erger nog dan in je voorstelrondje, is op je cv zetten dat en hoeveel kinderen je hebt. Ivm mijn werk zie ik veel cv’s en het staat er regelmatig op.
Wel vaker bij vrouwen dan bij mannen.
I

Ik heb indertijd geleerd dat je geboorteplaats en -datum erop moest, en je burgerlijke staat (en beide heb ik er al jaren geleden vanaf gehaald), maar het aantal kinderen?! Waarom zou je dat doen?

"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"

Anoniem_68b738dc1598c vrijdag 2 mei 2025 om 09:50

Ik heb niet eens geboortedatum (ook geen jaar) en zeker geen geboorteplaats op mijn cv. Al zeker 15 jaar niet! Wat doet het ertoe? Ze hoeven niet te weten hoe oud ik precies ben, en mijn geboorteplaats werkt vooroordelen in de hand, merkte ik. Totaal niet relevant.

Ik krijg er nooit opmerkingen over. Kinderen zou ik er ook niet op zetten.

Moet wel zeggen dat ik veel internationaal solliciteer en daar is leeftijd vermelden echt not done. Zeker bij Amerikaanse werkgevers.

anoniem_68b738dc1598c wijzigde dit bericht op 02-05-2025 09:54

4.25% gewijzigd

Anoniem_68b738dc1598c vrijdag 2 mei 2025 om 09:53

Yasminmax schreef: ↑
30-04-2025 01:13
Heel eerlijk heb ik tijdens mijn laatste sollicitatiegesprek juist gezegd dat ik geen kinderen heb en ook geen wens hiertoe.
Als vrouw van rond de 30 ben ik toch bang dat werkgevers mij niet willen aannemen vanwege mijn leeftijd en eventuele bijbehorende "risico's", of dat ze mij niet fulltime willen inzetten.

Klopt, die tijd heb ik ook gehad, dat ik dacht dat men bang was dat ik meteen met verlof zou gaan, omdat ik een “risico”-leeftijd had. Maar ik heb toch altijd bewust niet benoemd, want ik vind dat eigenlijk echt privé.

Bo-Katan vrijdag 2 mei 2025 om 14:15

DG2015 schreef: ↑
02-05-2025 09:16
Ik heb indertijd geleerd dat je geboorteplaats en -datum erop moest, en je burgerlijke staat (en beide heb ik er al jaren geleden vanaf gehaald), maar het aantal kinderen?! Waarom zou je dat doen?

Tja, geen idee. Onzin inderdaad.
Misschien willen ze eigenlijk liever bij de kinderen thuis blijven en helemaal niet werken?

Teddydeniffler vrijdag 2 mei 2025 om 16:46

pina schreef: ↑
02-05-2025 09:50
Ik heb niet eens geboortedatum (ook geen jaar) en zeker geen geboorteplaats op mijn cv. Al zeker 15 jaar niet! Wat doet het ertoe? Ze hoeven niet te weten hoe oud ik precies ben, en mijn geboorteplaats werkt vooroordelen in de hand, merkte ik. Totaal niet relevant.

Ik krijg er nooit opmerkingen over. Kinderen zou ik er ook niet op zetten.

Moet wel zeggen dat ik veel internationaal solliciteer en daar is leeftijd vermelden echt not done. Zeker bij Amerikaanse werkgevers.

Mijn ervaring in Nederland is dat werkgevers het juist wel willen weten, vooral bij de voorselectie. Dan vliegen de brieven van mensen boven de 50 er al vast uit en misschien ook wel vrouwen waar ze twijfels bij hebben i.v.m. zwangerschap. Heb de vraag 1x gehad van 2 mannen bij een gesprek. Helaas was ik te verbaast dat ik vrij summier heb gereageerd. Eigenlijk had ik op moeten stappen.

Beste zou zijn een blanco cv met alleen je kwaliteiten, opleiding en vorige werkgevers.
Mogelijk wat hobby zaken, maar is verder ook niet zo belangrijk op papier. Dat komt wel aanbod bij het gesprek in de kennismaking.

Roxxeanne zaterdag 3 mei 2025 om 22:47

Teddydeniffler schreef: ↑
02-05-2025 16:46
Mijn ervaring in Nederland is dat werkgevers het juist wel willen weten, vooral bij de voorselectie. Dan vliegen de brieven van mensen boven de 50 er al vast uit en misschien ook wel vrouwen waar ze twijfels bij hebben i.v.m. zwangerschap. Heb de vraag 1x gehad van 2 mannen bij een gesprek. Helaas was ik te verbaast dat ik vrij summier heb gereageerd. Eigenlijk had ik op moeten stappen.

Beste zou zijn een blanco cv met alleen je kwaliteiten, opleiding en vorige werkgevers.
Mogelijk wat hobby zaken, maar is verder ook niet zo belangrijk op papier. Dat komt wel aanbod bij het gesprek in de kennismaking.

Zo, ik zou denk ik vanuit verbazing ook niet weten hoe ik op die vraag zou reageren. Ik weet dat de vraag wel vaker door werkgevers wordt gesteld, maar ik vind dat echt zo’n invasie van je privacy, het mag ook niet natuurlijk. Daar heeft de werkgever alleen lak aan. Ik zou de gezichten van zulke figuren wel willen zien als je na zo’n vraag daadwerkelijk opstapt.

Every step forward begins with the decision to not stand still

Claire45 zaterdag 3 mei 2025 om 23:57

pina schreef: ↑
02-05-2025 09:50
Ik heb niet eens geboortedatum (ook geen jaar) en zeker geen geboorteplaats op mijn cv. Al zeker 15 jaar niet! Wat doet het ertoe? Ze hoeven niet te weten hoe oud ik precies ben, en mijn geboorteplaats werkt vooroordelen in de hand, merkte ik. Totaal niet relevant.

Ik krijg er nooit opmerkingen over. Kinderen zou ik er ook niet op zetten.

Moet wel zeggen dat ik veel internationaal solliciteer en daar is leeftijd vermelden echt not done. Zeker bij Amerikaanse werkgevers.

Dat ken ik dan weer niet, dat leeftijd (of geboortedatum) ontbreekt op een CV. Het is gewoon standaard informatie, net als naam, opleiding en ervaring.

Kinderen? Nee, ik heb nog nooit een CV gezien (of zelf gemaakt) waarop dat vermeld werd; dat vind ik net zo gek als vermelden dat je ouders zijn gescheiden toen je 8 was, of dat je drie jaar geleden een miskraam hebt gehad - dat valt allemaal in de categorie privé, dus het hoort niet thuis op een CV.

Leeftijd vind ik wel relevant, al snap ik dat het gevoelig kan liggen. Maar in een jong team wordt eerder gezocht naar iemand die ook wat jonger is, gewoon omdat dat de sfeer en saamhorigheid ten goede komt; een 55-plusser voelt zich waarschijnlijk ook wat verloren tussen de eind twintigers. En andersom natuurlijk ook.

Anoniem_68b738dc1598c zondag 4 mei 2025 om 00:26

Claire45 schreef: ↑
03-05-2025 23:57
Dat ken ik dan weer niet, dat leeftijd (of geboortedatum) ontbreekt op een CV. Het is gewoon standaard informatie, net als naam, opleiding en ervaring.

Kinderen? Nee, ik heb nog nooit een CV gezien (of zelf gemaakt) waarop dat vermeld werd; dat vind ik net zo gek als vermelden dat je ouders zijn gescheiden toen je 8 was, of dat je drie jaar geleden een miskraam hebt gehad - dat valt allemaal in de categorie privé, dus het hoort niet thuis op een CV.

Leeftijd vind ik wel relevant, al snap ik dat het gevoelig kan liggen. Maar in een jong team wordt eerder gezocht naar iemand die ook wat jonger is, gewoon omdat dat de sfeer en saamhorigheid ten goede komt; een 55-plusser voelt zich waarschijnlijk ook wat verloren tussen de eind twintigers. En andersom natuurlijk ook.

Hoezo? Misschien wil iemand een ommezwaai in de carrière maken. Leeftijdsdiscriminatie mag gewoon niet. Je kunt natuurlijk wel een en ander afleiden aan ervaring (en opleiding, hoewel ik aan de hand van opleiding jonger kan lijken door mijn tweede studie).

Hoe dan ook, mijn leeftijd krijgt men bij mij pas op het moment dat er een contract wordt opgesteld. Heb er nooit vragen over gekregen. Ik ben nu midden 40, maar 15 jaar geleden had ik ook al geen leeftijd op mijn cv.

anoniem_68b738dc1598c wijzigde dit bericht op 04-05-2025 00:28

4.60% gewijzigd

Badeendje92 zondag 4 mei 2025 om 00:28

Ik ga door dit topic bijna denken dat ik als een ontzettend ongeschikte moeder over kom. Er vraagt nooit iemand aan me waarom ik nog geen kinderen heb, of of ik een kinderwens heb. Ik dacht dat het tijdperk dat er standaard verwacht word dat je kinderen krijgt wel een beetje voorbij is.

Anoniem_68b738dc1598c zondag 4 mei 2025 om 00:30

Badeendje92 schreef: ↑
04-05-2025 00:28
Ik ga door dit topic bijna denken dat ik als een ontzettend ongeschikte moeder over kom. Er vraagt nooit iemand aan me waarom ik nog geen kinderen heb, of of ik een kinderwens heb. Ik dacht dat het tijdperk dat er standaard verwacht word dat je kinderen krijgt wel een beetje voorbij is.

Ik ook weinig hoor. Maar ik denk meer dat het mijn houding is, ik straal niet uit dat je zomaar even in mijn leven kunt gaan zitten poeren.

MadameBijoux zondag 4 mei 2025 om 12:01

Ik vind dat een ieder zelf moet bepalen of hij/zij kinderen wil of niet en hoeveel. Erg vervelend als iemand zich met een ander bemoeit.

Een pijnlijke opmerking die ik een keer kreeg,was dat ik vast een hekel aan kinderen had omdat ik ze niet wilde. Vette onzin! Toen ben ik daar ook fel tegen in gegaan. Dat heeft daar niets mee te maken. Ik vind kinderen leuk maar dat hoef ik niet te bewijzen door ze zelf te krijgen.

Je pense donc je suis

Anoniem_68b738dc1598c zondag 4 mei 2025 om 12:29

En al heb je wel een hekel aan kinderen, dat mag iemand toch zelf weten? Gelukkig maar dat iemand dan geen kinderen “neemt”.

MadameBijoux zondag 4 mei 2025 om 12:40

Inderdaad,je neemt een hond of een kat en kinderen krijg je of niet.

Je pense donc je suis

Claire45 zondag 4 mei 2025 om 12:55

Volgens mij is dat gedram om kinderen te krijgen een beetje passé. Laatst was ik op een feestje met wat jonge vrouwen, twintigers (en hun ouders) en een van die vrouwen zei op de vraag of ze kinderen wilde: ik denk het niet. Daar werd eigenlijk heel relaxed op gereageerd, ook door de ouderen: prima, het hoeft ook niet, en daarna ging het gesprek weer over iets anders. Ik had niet de indruk dat iemand het gek vond of stiekem dacht: dat komt nog wel.

Actieve topics