Kinderen
alle pijlers
Speelafspraakjes en opdringerige moeder
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:21
Vanochtend komt er een moeder naar mij toe, want Gijsje wil met mijn zoon afspreken. Mijn zoon vraagt hier nooit naar.
Nu is het geval dat haar zoon niet alleen durft af te spreken en die van mij ook niet.
Dus zegt de moeder dan kom ik mee naar jou! Ik heb geen zin in Gijsje en al helemaal niet in de moeder!
De jongens spelen ook op de BSO en in de klas.
Hoe wimpel ik ze netjes af? Of ben ik te moeilijk?
Nu is het geval dat haar zoon niet alleen durft af te spreken en die van mij ook niet.
Dus zegt de moeder dan kom ik mee naar jou! Ik heb geen zin in Gijsje en al helemaal niet in de moeder!
De jongens spelen ook op de BSO en in de klas.
Hoe wimpel ik ze netjes af? Of ben ik te moeilijk?
anoniem_346209 wijzigde dit bericht op 03-10-2017 12:22
Reden: positieve draai aan proberen te geven
Reden: positieve draai aan proberen te geven
0.97% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:54
Hoe oud is je zoon?
Mijn jongste dochter is 4,5 en de eerste afspraakjes waren broodjes eten op dagen dat ze niet naar de overblijf moest. ( bij de oudste ook)
Dat is vaak maar een uur en dan durfte die van mij dat ineens wel.
Nu speelt er van alles hier en zij overal. Niet te vaak maar zeker 1x de week. Hartstikke leuk en je hebt je handen wat vrijer als ze een maatje hebben om mee te spelen. Ik kan dan altijd lekker wat lezen ofzo.
Ik zeg ook heel vaak dat het niet kan, we andere plannen hebben. Of omdat dochter moe is of bedenk iets. Soms is dat waar en soms niet.
Ik heb trouwens nog nooit een moeder 'te spelen' gehad. Ook niet bij de oudste.
Is dat normaal? Nog nooit gezien of gehoord ook. En ik heb echt een brede kring met kinderen in allerlei leeftijden om me heen.
Als je Gijsje geen probleem vind zou ik dat broodje eten ergens van de week voorstellen?
Ik zou zeggen dat jou het beter lijkt dat ze juist leren om even zonder hun moeder ergens te spelen, dus of Gijsje anders niet direct mee uit school met jou mee kan en dat moeder hem na een uurtje komt halen. Lukt dat niet dat je moeder belt?
Mijn jongste dochter is 4,5 en de eerste afspraakjes waren broodjes eten op dagen dat ze niet naar de overblijf moest. ( bij de oudste ook)
Dat is vaak maar een uur en dan durfte die van mij dat ineens wel.
Nu speelt er van alles hier en zij overal. Niet te vaak maar zeker 1x de week. Hartstikke leuk en je hebt je handen wat vrijer als ze een maatje hebben om mee te spelen. Ik kan dan altijd lekker wat lezen ofzo.
Ik zeg ook heel vaak dat het niet kan, we andere plannen hebben. Of omdat dochter moe is of bedenk iets. Soms is dat waar en soms niet.
Ik heb trouwens nog nooit een moeder 'te spelen' gehad. Ook niet bij de oudste.
Is dat normaal? Nog nooit gezien of gehoord ook. En ik heb echt een brede kring met kinderen in allerlei leeftijden om me heen.
Als je Gijsje geen probleem vind zou ik dat broodje eten ergens van de week voorstellen?
Ik zou zeggen dat jou het beter lijkt dat ze juist leren om even zonder hun moeder ergens te spelen, dus of Gijsje anders niet direct mee uit school met jou mee kan en dat moeder hem na een uurtje komt halen. Lukt dat niet dat je moeder belt?
anoniem_319861 wijzigde dit bericht op 03-10-2017 10:14
11.33% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:56
Kan jou goed begrijpen, TO.
Hier ook vier kinderen en dat is gewoon al druk genoeg zonder alles wat er nog bij komt.
Misschien ervaar je het als "opdringerig" daardoor (is iets wat er weer extra bij komt waar jij niet om vraagt, omdat er nog zoveel ander werk ligt) en juist ook ervaar je het wellicht als opdringerig, omdat je dan assertief moet zijn en 'nee' zeggen moeilijk vindt.
Dat tegen je gevoel in assertief moeten zijn (uit je comfortzone) zorgt voor een naar gevoel waardoor je moeder 'opdringerig' vindt en zelf misschien met allerlei "na-gevoelens" blijft zitten (schuldgevoel, doe ik zoon dan niet te kort, weet ik veel wat allemaal). Bedenk je dat je gewoon het recht hebt om 'nee, we hebben al andere plannen' te zeggen. Zet daarna ook je schuldgevoel uit (gevoel waar wij vrouwen nogal eens last van hebben. Denk je dat je man zich om dit alles een seconde druk zou maken?
).
Verder zal het ook nogal meevallen met dat sociale buitengesloten worden, denk ik zo. Dat is hier in ieder geval nooit aan de orde geweest en wij zijn ook niet zo van al die speelafspraken (maar dat begrijpen velen ook gewoon, omdat ze zien hoe druk het hier is). In ieder geval hebben ze feestjes genoeg allemaal, vriendinntjes zat allemaal, dus TO, laat je daardoor niet gek maken.
Bovendien is je kind dadelijk oud genoeg om zelf af te spreken. Loopt allemaal wel los
Hier ook vier kinderen en dat is gewoon al druk genoeg zonder alles wat er nog bij komt.
Misschien ervaar je het als "opdringerig" daardoor (is iets wat er weer extra bij komt waar jij niet om vraagt, omdat er nog zoveel ander werk ligt) en juist ook ervaar je het wellicht als opdringerig, omdat je dan assertief moet zijn en 'nee' zeggen moeilijk vindt.
Dat tegen je gevoel in assertief moeten zijn (uit je comfortzone) zorgt voor een naar gevoel waardoor je moeder 'opdringerig' vindt en zelf misschien met allerlei "na-gevoelens" blijft zitten (schuldgevoel, doe ik zoon dan niet te kort, weet ik veel wat allemaal). Bedenk je dat je gewoon het recht hebt om 'nee, we hebben al andere plannen' te zeggen. Zet daarna ook je schuldgevoel uit (gevoel waar wij vrouwen nogal eens last van hebben. Denk je dat je man zich om dit alles een seconde druk zou maken?
).Verder zal het ook nogal meevallen met dat sociale buitengesloten worden, denk ik zo. Dat is hier in ieder geval nooit aan de orde geweest en wij zijn ook niet zo van al die speelafspraken (maar dat begrijpen velen ook gewoon, omdat ze zien hoe druk het hier is). In ieder geval hebben ze feestjes genoeg allemaal, vriendinntjes zat allemaal, dus TO, laat je daardoor niet gek maken.
Bovendien is je kind dadelijk oud genoeg om zelf af te spreken. Loopt allemaal wel los
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:57
Wat is er nou zo erg aan om even met die moeder te gaan zitten met een kop koffie? Dan weet je meteen bij wie je zoon thuiskomt als hij daar een keer gaat spelen. En het zal heus niet vaak gebeuren. Mijn dochter durfde in het begin niet en dan zeiden de moeders zelf dat ik wel even mee mocht. Daar heb ik zelfs leuke vriendschappen aan overgehouden.
Als je zoon niet wil spelen, is het een ander verhaal. Maar ik vind dat je inderdaad nogal moeilijk doet als die moeder niet even bij je thuis mag komen. Ik vind het niet opdringerig, ze vroeg het gewoon 1 keer.
Als je zoon niet wil spelen, is het een ander verhaal. Maar ik vind dat je inderdaad nogal moeilijk doet als die moeder niet even bij je thuis mag komen. Ik vind het niet opdringerig, ze vroeg het gewoon 1 keer.
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:57
Weet je TO, ik heb er ook niet altijd zin in. Maar het hoort er wel bij. Begeleiding van je kind bij het afspreken en spelen. In het begin kwam er ook wel eens een moeder mee en dan zet je een kopje thee en praat je over koetjes en kalfjes. Paar uurtjes en dan zijn ze weer weg. Je kunt het ook niet doen omdat je er geen zin in hebt, natuurlijk. Het is een vrij land. Maar jij bent niet altijd het middelpunt van de aarde. Denk je dat ik altijd zin heb om langs de kant te gaan zitten bij zwemles? Bij een muziekuitvoering? Bij een sportevenement? Welnee.
En jij denkt dat je kind er geen zin in hebt, maar wellicht voelt hij aan dat zijn moeder er allemaal geen zin in heeft. Kinderen zijn loyaal. Misschien moet je je even over jezelf heen zetten. En vooral eerlijkheid niet verwarren met onaardigheid.
En jij denkt dat je kind er geen zin in hebt, maar wellicht voelt hij aan dat zijn moeder er allemaal geen zin in heeft. Kinderen zijn loyaal. Misschien moet je je even over jezelf heen zetten. En vooral eerlijkheid niet verwarren met onaardigheid.
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:58
Ik snap het ergens wel. Niet alle moeders zijn even leuk.... Toch deed ik het wel. Soms durven ze dan na 1/2 keer wel alleen. Met sommige moeders ook wel heel leuk gehad hoor. Als je wat te doen hebt (en een eindtijd afspreekt) is het een stuk dragelijker. Ik vind de moeder niet opdringerig. Als ze blijft vragen wel. Maar 1 keer dit voorstel is gewoon je kind helpen.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:06
Misschien ben ik ook wel eigenwijs.
Mijn zoon gaat drie dagen naar de bso en heeft op 1 vrije middag zwemles. En dan blijft er nog 1 middag over dat hij gewoon lekker na schooltijd kan lummelen.
Ik voel mij dan ook niet schuldig naar mijn zoon toe.
Hij speelt dus genoeg op school en op de bso. Hij heeft daar veel vriendjes, want hij is tot tegenstelling van zijn moeder heel sociaal
Maar voor mijn gevoel zijn het de moeders die dit stimuleren. En dat hoeft voor mij niet zo.
Maar waarschijnlijk zeg ik nu teveel?!
Mijn zoon gaat drie dagen naar de bso en heeft op 1 vrije middag zwemles. En dan blijft er nog 1 middag over dat hij gewoon lekker na schooltijd kan lummelen.
Ik voel mij dan ook niet schuldig naar mijn zoon toe.
Hij speelt dus genoeg op school en op de bso. Hij heeft daar veel vriendjes, want hij is tot tegenstelling van zijn moeder heel sociaal
Maar voor mijn gevoel zijn het de moeders die dit stimuleren. En dat hoeft voor mij niet zo.
Maar waarschijnlijk zeg ik nu teveel?!
anoniem_346209 wijzigde dit bericht op 03-10-2017 10:07
Reden: foutje
Reden: foutje
0.09% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:12
Ik kan het me ook wel voorstellen als hij maar 1 dag in de week na school thuis is. Zolang hij zelf niet wil afspreken op die middag, zou ik dat gewoon zeggen tegen de moeder. Zeg dat hij er nog geen behoefte aan heeft en klaar.
Het is meer de toon van je bericht over de moeder en dat ze zo opdringerig is, waardoor je erg negatief overkomt. En daarbij vind ik dat wanneer je zoon wel wil afspreken, je daar iets voor over moet hebben en daar hoort even met die moeder een kop thee drinken gewoon bij. Zo erg zal ze niet zijn.
Het is meer de toon van je bericht over de moeder en dat ze zo opdringerig is, waardoor je erg negatief overkomt. En daarbij vind ik dat wanneer je zoon wel wil afspreken, je daar iets voor over moet hebben en daar hoort even met die moeder een kop thee drinken gewoon bij. Zo erg zal ze niet zijn.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:12
.broodjerauweham schreef: ↑03-10-2017 10:06Misschien ben ik ook wel eigenwijs.
Mijn zoon gaat drie dagen naar de bso en heeft op 1 vrije middag zwemles. En dan blijft er nog 1 middag over dat hij gewoon lekker na schooltijd kan lummelen.
Ik voel mij dan ook niet schuldig naar mijn zoon toe.
Hij speelt dus genoeg op school en op de bso. Hij heeft daar veel vriendjes, want hij is tot tegenstelling van zijn moeder heel sociaal
Maar voor mijn gevoel zijn het de moeders die dit stimuleren. En dat hoeft voor mij niet zo.
Maar waarschijnlijk zeg ik nu teveel?!
.
Wat is het nou?
Moeders in het algemeen of deze moeder zoals je in je OP schreef?
ALs je er geen zin in hebt prima, dan zeg je het. Maar ga er nou niet van alles bijhalen...
Ik vind het overigens niet vreemd dat je als ouder een kind wat misschien helemaal niet durft te spelen een klein beetje stimuleert.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:14
Met mijn man recent deze discussie gehad. Hij is van mening dat het sociale omveld en de sociale omgang voor ons kind op het schoolplein gedomineerd dient te worden door mij als moeder. Ik begrijp zeer zeker dat mijn aandeel nodig is. Bij kleine kinderen dien je als ouder te helpen en initiatieven te ontplooien voor het kind. Ik deed dit. Kwam echter op een punt dat het heel slecht met mij ging en ik dit niet kon opbrengen. Ik kon zelfs onmogelijk mijn eigen kind opvangen en bezig houden met leuke activiteiten. Ik spartelde zelf loeihard om met mijn hoofd boven water te blijven.
Inmiddels heeft kind weinig uitnodigingen voor verjaardagen en weinig speelafspraakjes en neemt man mij dit zeer zeer zeer kwalijk. Ik probeer nu een en ander recht te breien door weer zaken op te pakken echter kijk hier als een berg tegenop. Echter voel me zo schuldig.
Dus ik herken het gevoel zeer zeker wel dat sommigen beschrijven.
Inmiddels heeft kind weinig uitnodigingen voor verjaardagen en weinig speelafspraakjes en neemt man mij dit zeer zeer zeer kwalijk. Ik probeer nu een en ander recht te breien door weer zaken op te pakken echter kijk hier als een berg tegenop. Echter voel me zo schuldig.
Dus ik herken het gevoel zeer zeker wel dat sommigen beschrijven.
anoniem_277599 wijzigde dit bericht op 03-10-2017 10:16
0.38% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:14
Eens.Kirikou schreef: ↑03-10-2017 09:48Dat snap ik tot op zeker hoogte wel.
Maar je zegt ook dat je zoon niet alleen af durft te spreken. Betekent dat dat hij tot hij dat wel durft niet bij iemand thuis gaat spelen? Dat vind ik best een beetje sneu. Als hij wat hulp nodig heeft dan doe je dat toch gewoon? Of jij mee of een andere moeder bij jou thuis. Wie weet is het na een of twee keer wel over en durft hij (en het andere jongetje ook) wel.
Beetje flauw om een moeder die haar zoon wel op deze manier helpt opdringerig te noemen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:16
Meegaan deed ik het eerste half jaar in groep 1 daarna niet meer.
Nu is mijn jongste 9 en regelt hij het zelf hij loopt alleen naar school
Had in groep 1/2 ook een moeder die vooral met mij wou afspreken gelukkig kwam het kind in een andere klas
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:18
Eens.pamelacourson schreef: ↑03-10-2017 10:12Ik kan het me ook wel voorstellen als hij maar 1 dag in de week na school thuis is. Zolang hij zelf niet wil afspreken op die middag, zou ik dat gewoon zeggen tegen de moeder. Zeg dat hij er nog geen behoefte aan heeft en klaar.
Het is meer de toon van je bericht over de moeder en dat ze zo opdringerig is, waardoor je erg negatief overkomt. En daarbij vind ik dat wanneer je zoon wel wil afspreken, je daar iets voor over moet hebben en daar hoort even met die moeder een kop thee drinken gewoon bij. Zo erg zal ze niet zijn.
Nog geen behoefte aan is prima argument. Als dat echt zo is.
En iemand vraagt iets. Meer is het niet. Dat erbij blijven ken ik niet maar ik lees dat het meer voorkomt als ondersteuning.
Zou daar misschien ook wel een beetje van denken moet dat..
Ik zou anders dat broodje eten proberen als je een dag hebt dat hij thuis eet tussen de middag.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:22
Dus jij laat jouw kind gewoon naar een vreemde gaan zonder dat je daar bij bentbroodjerauweham schreef: ↑03-10-2017 09:41Wel speelafspraakies maar liever geen moeders! Ik ben gewoon eerlijk
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:28
Als je nauwelijks de energie hebt om je hoofd boven water te houden dan valt het je niet aan te rekenen dat je geen energie hebt om ook nog eens allerlei speelafspraakjes te regelen, ik vind het echt naar om te lezen dat je man dat verwijt bij jou legt. Zeer, zeer, zeer kwalijk nog wel. Terwijl hij neem ik aan ook wel weet hoe slecht het met je ging.Troeteltje schreef: ↑03-10-2017 10:14Met mijn man recent deze discussie gehad. Hij is van mening dat het sociale omveld en de sociale omgang voor ons kind op het schoolplein gedomineerd dient te worden door mij als moeder. Ik begrijp zeer zeker dat mijn aandeel nodig is. Bij kleine kinderen dien je als ouder te helpen en initiatieven te ontplooien voor het kind. Ik deed dit. Kwam echter op een punt dat het heel slecht met mij ging en ik dit niet kon opbrengen. Ik kon zelfs onmogelijk mijn eigen kind opvangen en bezig houden met leuke activiteiten. Ik spartelde zelf loeihard om met mijn hoofd boven water te blijven.
Inmiddels heeft kind weinig uitnodigingen voor verjaardagen en weinig speelafspraakjes en neemt man mij dit zeer zeer zeer kwalijk. Ik probeer nu een en ander recht te breien door weer zaken op te pakken echter kijk hier als een berg tegenop. Echter voel me zo schuldig.
Dus ik herken het gevoel zeer zeker wel dat sommigen beschrijven.
Ik zou me er ook niet zoveel zorgen om maken, niet denken dat het nu niet meer goedkomt, de kans is er echt wel dat het wel bijtrekt. Er zijn bij mijn dochter op school ook kinderen die helemaal niet zo vaak kunnen afspreken door wat voor omstandigheden dan ook, of bij wie er thuis weinig gespeeld kan worden, maar als die kinderen alsnog een keer willen spelen dan zou mijn dochter daar echt geen nee op zeggen omdat ze eerder niet vaak konden. Wat ik bedoel is dat die draad echt wel weer op te pakken is, áls het al aan jou ligt. Maar je man moet wel kappen met die verwijten, want dat slaat echt nergens op.
susan wijzigde dit bericht op 03-10-2017 10:28
1.09% gewijzigd
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:28
Wat doet hij precies aan de sociale beslommeringen op en rond school van zijn kind?Troeteltje schreef: ↑03-10-2017 10:14Met mijn man recent deze discussie gehad. Hij is van mening dat het sociale omveld en de sociale omgang voor ons kind op het schoolplein gedomineerd dient te worden door mij als moeder. Ik begrijp zeer zeker dat mijn aandeel nodig is. Bij kleine kinderen dien je als ouder te helpen en initiatieven te ontplooien voor het kind. Ik deed dit. Kwam echter op een punt dat het heel slecht met mij ging en ik dit niet kon opbrengen. Ik kon zelfs onmogelijk mijn eigen kind opvangen en bezig houden met leuke activiteiten. Ik spartelde zelf loeihard om met mijn hoofd boven water te blijven.
Inmiddels heeft kind weinig uitnodigingen voor verjaardagen en weinig speelafspraakjes en neemt man mij dit zeer zeer zeer kwalijk. Ik probeer nu een en ander recht te breien door weer zaken op te pakken echter kijk hier als een berg tegenop. Echter voel me zo schuldig.
Dus ik herken het gevoel zeer zeker wel dat sommigen beschrijven.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:28
En dat inderdaad. Waarom is het alleen jouw verantwoordelijkheid?Fee-de-Goede schreef: ↑03-10-2017 10:28Wat doet hij precies aan de sociale beslommeringen op en rond school van zijn kind?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:28
Dit. Wat raar zeg.Hetvrijewoord schreef: ↑03-10-2017 09:32.
.
Jouw kind mag geen speelafspraakjes thuis omdat jij er geen zin in hebt?
Had dat vantevoren bedacht....
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:35
Ik.wil niet de opdringerige moeder uithangen maar grouphug!missjackson schreef: ↑03-10-2017 10:26Troeteltje, wat oneerlijk dat je man het jou kwalijk neemt dat je kind weinig afspraakjes heeft. Ik neem aan dat hij wist dat jij het op dat moment niet kon opbrengen?
Even een knuffel voor jou
Ik vind het geen leifdevolle reactie van je man troeteltje, en hij had dan zelf ook actie kunnen ondernemen.
Mijn man vind al dat bezoek en die ouders nou ook niet zijn ideale invulling van zijn vrije middag maar het hoort er volgens ons gewoon bij.
De kinderen vinden mijn gekakel met mijn beste vriend ook jammer soms, helemaal als ze hun tv programma er niet door kunnen volgen.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:43
Leuk eufemisme voor ‘egocentrisch’ wel, ‘eigenwijs’.broodjerauweham schreef: ↑03-10-2017 10:06Misschien ben ik ook wel eigenwijs.
Mijn zoon gaat drie dagen naar de bso en heeft op 1 vrije middag zwemles. En dan blijft er nog 1 middag over dat hij gewoon lekker na schooltijd kan lummelen.
Ik voel mij dan ook niet schuldig naar mijn zoon toe.
Hij speelt dus genoeg op school en op de bso. Hij heeft daar veel vriendjes, want hij is tot tegenstelling van zijn moeder heel sociaal
Maar voor mijn gevoel zijn het de moeders die dit stimuleren. En dat hoeft voor mij niet zo.
Maar waarschijnlijk zeg ik nu teveel?!
In geen enkele post heb je nog aandacht besteed aan wat je kind nou eigenlijk wil. En als hij, zoals je zelf zegt, een sociaal kind is, zit het er dik in dat hij wél speelafspraakjes wil. Een speelafspraak is echt anders dan samen spelen op de BSO.
Hij lummelt nu natuurlijk niet maar 1 middag in de week thuis, want op de zwemlesdag blijft er heus nog wel lummeltijd over, net als in het weekend.
dinsdag 3 oktober 2017 om 10:50
Wat een onverwacht lieve reacties op mijn bericht. TO, het is niet mijn bedoeling jouw topic te kapen, echter de reacties doen mij goed.
Het is moeilijk en het blijft moeilijk. Ik begrijp zijn verwachtingen, ik begrijp kinds verwachtingen, loop tegen mijn eigen verwachtingen en tekortkomingen aan en probeer te schipperen tussen mogelijkheden en onmogelijkheden.
Man gaf overigens aan de situatie op het schoolplein te hebben geobserveerd. De mannen staan doorgaans geduldig en afwachtend klaar tot kind de school uit komt gelopen en lopen dan met kind in kielzog richting huis of auto.
De moeders staan in groepjes aan elkaar gekluisterd en roepen om het hardst dat de kinderen van andere moeders bij hen thuis welkom zijn en regelen afspraakjes en activiteiten. Vandaar zijn uitspraak: de moeders domineren in deze.
Het is moeilijk en het blijft moeilijk. Ik begrijp zijn verwachtingen, ik begrijp kinds verwachtingen, loop tegen mijn eigen verwachtingen en tekortkomingen aan en probeer te schipperen tussen mogelijkheden en onmogelijkheden.
Man gaf overigens aan de situatie op het schoolplein te hebben geobserveerd. De mannen staan doorgaans geduldig en afwachtend klaar tot kind de school uit komt gelopen en lopen dan met kind in kielzog richting huis of auto.
De moeders staan in groepjes aan elkaar gekluisterd en roepen om het hardst dat de kinderen van andere moeders bij hen thuis welkom zijn en regelen afspraakjes en activiteiten. Vandaar zijn uitspraak: de moeders domineren in deze.
anoniem_277599 wijzigde dit bericht op 03-10-2017 11:04
0.12% gewijzigd
