Kinderen
alle pijlers
Studeren: wel of geen kind?
zondag 15 februari 2009 om 16:47
Hoi allemaal,
IK ben benieuwd of er meiden zijn die studeren, maar ook een kind hebben of zwanger zijn of dat misschien willen worden.
Ik ben 22, studeer nog en woon samen.
Als het onderwerp baby's ergens valt krijg ik er weer zin in. Steeds besluiten we dan samen heel verstandig dat ik eerst mijn opleiding moet afmaken, maar toch komt het onderwerp steeds terug. Mijn vriend heeft al wel een baan en zou er eigenlijk ook wel zin in hebben.
Heeft iemand tips, ervaringen?
IK ben benieuwd of er meiden zijn die studeren, maar ook een kind hebben of zwanger zijn of dat misschien willen worden.
Ik ben 22, studeer nog en woon samen.
Als het onderwerp baby's ergens valt krijg ik er weer zin in. Steeds besluiten we dan samen heel verstandig dat ik eerst mijn opleiding moet afmaken, maar toch komt het onderwerp steeds terug. Mijn vriend heeft al wel een baan en zou er eigenlijk ook wel zin in hebben.
Heeft iemand tips, ervaringen?
maandag 16 februari 2009 om 17:20
Anemoon, een kind krijgen is veeeeeel heftiger dan de overgang van studie naar baan. Een baan kún je soms nog beperken in uren, zeker als je een verdienende partner ernaast hebt. Maar een studie die je beperkt in uren is feitelijk ofwel gedoemd om te mislukken, ofwel een project van jaren (er even van uitgaande dat TO die ene baby niet ook nog wil complementeren met een brusje binnen een x tijd).
Onderschat de impact van een baby/kind niet! Dat is doorgaans geen peanuts die je er effe naast doet. Studeren met een krijsende baby op de achtergrond is niet te doen. En wat te denken van de flexibiliteit die je moet hebben voor opdrachten. Ik ben echt benieuwd hoe de praktijk zich daadwerkelijk ontvouwd voor dat meisje dat nu 10 weken zwanger is en waarvan haar studiegenootjes nu leuk zitten te steggelen wie er straks wat voor haar mag doen. Kan alleen maar hopen dat het ook zo uitpakt voor dat meisje.
Onderschat de impact van een baby/kind niet! Dat is doorgaans geen peanuts die je er effe naast doet. Studeren met een krijsende baby op de achtergrond is niet te doen. En wat te denken van de flexibiliteit die je moet hebben voor opdrachten. Ik ben echt benieuwd hoe de praktijk zich daadwerkelijk ontvouwd voor dat meisje dat nu 10 weken zwanger is en waarvan haar studiegenootjes nu leuk zitten te steggelen wie er straks wat voor haar mag doen. Kan alleen maar hopen dat het ook zo uitpakt voor dat meisje.
maandag 16 februari 2009 om 17:22
Ik heb al een kind, volgend jaar februari zal hij naar de basisschool gaan en ik wil dit jaar in september beginnen met een studie. Ik ben dan 26, bijna 27 en heb echt een beetje het idee als ik het nu niet ga doen dan komt het er nooit meer van. echter wil ik ook dolgraag nog een tweede kindje. En dat wil ik niet 5 jaar uitstellen om eerst een hele studie af te maken. Het komt er dus waarschijnlijk op neer dat ik tijdens mijn studie op een gegeven moment toch echt voor de tweede ga. Persoonlijk denk ik dat het te combineren moet zijn. Op de universiteit is een creche, andere kind zit dan al op school en het is geen studie die bestaat uit een enorm aantal college uren. Dat het druk zal worden weet ik ook wel, maar dat heb ik het nu ook met een fulltime baan en de eerste 3 jaar alleen mijn kind opgevoed te hebben.
Ik meot er wel bij zeggen dat ik dus express een universiteit heb gekozen waarvan ik weet dat er goede begeleiding is voor mensen met kinderen en er een creche op de campus is.
Ik meot er wel bij zeggen dat ik dus express een universiteit heb gekozen waarvan ik weet dat er goede begeleiding is voor mensen met kinderen en er een creche op de campus is.
maandag 16 februari 2009 om 17:23
Een universitaire opleiding (binnen de gestelde) tijd afronden en een kind krijgen is een pittig combinatie. Van vriendinnen om me heen, die dit overkwamen of bewust aan begonnen (4) is er slechts eentje afgestudeerd. Dus ik denk dat je bereid moet zijn ermee te stoppen als het niet gaat, en het zelfs op een zijspoor te zetten voor een tijdje.
maandag 16 februari 2009 om 17:34
maandag 16 februari 2009 om 17:38
Lastige kwestie... Toen ik begon met lezen van dit topic was ik echt voorstander van wachten tot je afgestudeerd bent, maar ik kan ook wel begrip opbrengen voor de argumenten om nu al aan kinderen te beginnen.
Ik denk dat er ook een aantal dingen meespelen, waar Bibi als enige inzicht in heeft. Bijvoorbeeld wat voor student je bent. Kun je van jezelf inschatten of je in staat bent om 1) je studie actief weer op te pakken als je met een kleine op een roze wolk verkeert en 2) je studie zó te plannen en organiseren dat je het allemaal kunt bolwerken. Met andere woorden: als je nu al moeite hebt om jezelf te motiveren en je tijd in te delen om ook nog wat tentamens te halen, denk ik niet dat een kind daarop een gunstige uitwerking zal hebben.
Ander aandachtspunt: wat gaat de rol van je vriend straks zijn? Is hij bereid om óók taken en verantwoordelijkheden op zich te nemen of komt alles straks op jou neer omdat jij toch thuis bent (zoals hier al eerder voorbij kwam). Volgens mij moeten jullie daar nu al heeeel serieus over praten met z'n 2-en, want ik krijg een beetje het idee (zeg vooral als het anders is) dat jouw vriend het allemaal 'wel leuk' vindt zonder echt te beseffen wat er op jullie af gaat komen. Dit zijn geen dingen die je na de bevalling nog eens uit wilt vechten...
Ik denk dat er ook een aantal dingen meespelen, waar Bibi als enige inzicht in heeft. Bijvoorbeeld wat voor student je bent. Kun je van jezelf inschatten of je in staat bent om 1) je studie actief weer op te pakken als je met een kleine op een roze wolk verkeert en 2) je studie zó te plannen en organiseren dat je het allemaal kunt bolwerken. Met andere woorden: als je nu al moeite hebt om jezelf te motiveren en je tijd in te delen om ook nog wat tentamens te halen, denk ik niet dat een kind daarop een gunstige uitwerking zal hebben.
Ander aandachtspunt: wat gaat de rol van je vriend straks zijn? Is hij bereid om óók taken en verantwoordelijkheden op zich te nemen of komt alles straks op jou neer omdat jij toch thuis bent (zoals hier al eerder voorbij kwam). Volgens mij moeten jullie daar nu al heeeel serieus over praten met z'n 2-en, want ik krijg een beetje het idee (zeg vooral als het anders is) dat jouw vriend het allemaal 'wel leuk' vindt zonder echt te beseffen wat er op jullie af gaat komen. Dit zijn geen dingen die je na de bevalling nog eens uit wilt vechten...
maandag 16 februari 2009 om 17:38
quote:Eowynn_ schreef op 16 februari 2009 @ 13:50:
Intiem, ik heb weleens van jou gelezen dat jij je kinderwens als extreem dwingend hebt ervaren, en dat jij, als je wist wat je nu weet, het niet nog eens zou doen, en je klapperende eierstokken genegeerd zou hebben. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat je vanuit je eigen frustratie reageert op dit soort onderwerpen, omdat je steeds met dingen komt als 'kinderwens is toch niet heilig' 'je bent toch meer dan klepperende eierstokken' enzovoorts.
Het lijkt me meer dat je zélf graag je kinderwens genegeerd had en daarom zo fel bent tegen vrouwen die aangeven een kinderwens te hebben. Niet iedereen is hetzelfde en de meeste vrouwen die een sterke kinderwens hebben vinden het wél geslaagd.
off topic, maar ik citeer en up dit even voor het moderator topic.
Eowyn, ik heb daar een bericht voor je achtergelaten. Ik hoop dat je er iets mee doet! Want ik heb het nu een paar keer meegemaakt en ik begin er echt geïrriteerd over te raken! Je hebt het misschien niet door, maar je kwetst me met dit soort achterlijke opmerkingen. Ik wil dat je andere topics of wat je dan ook denkt gelezen te hebben buiten beschouwing laat, zodat inhoudelijke reacties van mij beoordeelt kunnen worden op wat ik dáár schrijf en niet op wat ik tig topics ervoor over een ander onderwerp schreef.
Intiem, ik heb weleens van jou gelezen dat jij je kinderwens als extreem dwingend hebt ervaren, en dat jij, als je wist wat je nu weet, het niet nog eens zou doen, en je klapperende eierstokken genegeerd zou hebben. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat je vanuit je eigen frustratie reageert op dit soort onderwerpen, omdat je steeds met dingen komt als 'kinderwens is toch niet heilig' 'je bent toch meer dan klepperende eierstokken' enzovoorts.
Het lijkt me meer dat je zélf graag je kinderwens genegeerd had en daarom zo fel bent tegen vrouwen die aangeven een kinderwens te hebben. Niet iedereen is hetzelfde en de meeste vrouwen die een sterke kinderwens hebben vinden het wél geslaagd.
off topic, maar ik citeer en up dit even voor het moderator topic.
Eowyn, ik heb daar een bericht voor je achtergelaten. Ik hoop dat je er iets mee doet! Want ik heb het nu een paar keer meegemaakt en ik begin er echt geïrriteerd over te raken! Je hebt het misschien niet door, maar je kwetst me met dit soort achterlijke opmerkingen. Ik wil dat je andere topics of wat je dan ook denkt gelezen te hebben buiten beschouwing laat, zodat inhoudelijke reacties van mij beoordeelt kunnen worden op wat ik dáár schrijf en niet op wat ik tig topics ervoor over een ander onderwerp schreef.
maandag 16 februari 2009 om 18:13
Ik ben nog steeds van mening dat Bibi het zelf moet weten. Zoals regelmatig geschreven is, is het haar keuze en zij is de enige die weet hoe stabiel haar relatie is, hoe hun financiele situatie in elkaar zit en hoe makkelijk ze studeert.
Mijn studie heeft vrij weinig verplichte contacturen en voor projecten is het niet nodig met zijn allen bij elkaar te zitten. Wij doen projecten nu al via internet (mail, msn) en dat werkt perfect. Verder ben ik pas klaar op mijn 27e met mijn basisopleiding en moet ik daarna dus nog een heel eind. We hebben uitgerekend dat als ik alles in één keer haal en overal meteen toegelaten word, ik dus 33 ben voor we aan kinderen zouden kunnen beginnen (volgens het 'je moet afgestudeerd zijn' principe). Ik wil graag een jonge moeder zijn. Ik had wel kunnen wachten tot ik 25 ofzo was, maar dat was in onze situatie niet een optie omdat ik dan alsnog studeer.
Mijn studie heeft vrij weinig verplichte contacturen en voor projecten is het niet nodig met zijn allen bij elkaar te zitten. Wij doen projecten nu al via internet (mail, msn) en dat werkt perfect. Verder ben ik pas klaar op mijn 27e met mijn basisopleiding en moet ik daarna dus nog een heel eind. We hebben uitgerekend dat als ik alles in één keer haal en overal meteen toegelaten word, ik dus 33 ben voor we aan kinderen zouden kunnen beginnen (volgens het 'je moet afgestudeerd zijn' principe). Ik wil graag een jonge moeder zijn. Ik had wel kunnen wachten tot ik 25 ofzo was, maar dat was in onze situatie niet een optie omdat ik dan alsnog studeer.
maandag 16 februari 2009 om 19:04
quote:intiem schreef op 16 februari 2009 @ 17:20:
Anemoon, een kind krijgen is veeeeeel heftiger dan de overgang van studie naar baan. Een baan kún je soms nog beperken in uren, zeker als je een verdienende partner ernaast hebt. Maar een studie die je beperkt in uren is feitelijk ofwel gedoemd om te mislukken, ofwel een project van jaren (er even van uitgaande dat TO die ene baby niet ook nog wil complementeren met een brusje binnen een x tijd).
Onderschat de impact van een baby/kind niet! Dat is doorgaans geen peanuts die je er effe naast doet. Studeren met een krijsende baby op de achtergrond is niet te doen. En wat te denken van de flexibiliteit die je moet hebben voor opdrachten. Ik ben echt benieuwd hoe de praktijk zich daadwerkelijk ontvouwd voor dat meisje dat nu 10 weken zwanger is en waarvan haar studiegenootjes nu leuk zitten te steggelen wie er straks wat voor haar mag doen. Kan alleen maar hopen dat het ook zo uitpakt voor dat meisje.Je begrijpt niet wat ik bedoel. Juist omdat het krijgen van een kind zo heftig is, zou ik het niet combineren met iets anders heftigs (minder heftig, maar ook heftig), zoals de overgang van studie naar baan.
Anemoon, een kind krijgen is veeeeeel heftiger dan de overgang van studie naar baan. Een baan kún je soms nog beperken in uren, zeker als je een verdienende partner ernaast hebt. Maar een studie die je beperkt in uren is feitelijk ofwel gedoemd om te mislukken, ofwel een project van jaren (er even van uitgaande dat TO die ene baby niet ook nog wil complementeren met een brusje binnen een x tijd).
Onderschat de impact van een baby/kind niet! Dat is doorgaans geen peanuts die je er effe naast doet. Studeren met een krijsende baby op de achtergrond is niet te doen. En wat te denken van de flexibiliteit die je moet hebben voor opdrachten. Ik ben echt benieuwd hoe de praktijk zich daadwerkelijk ontvouwd voor dat meisje dat nu 10 weken zwanger is en waarvan haar studiegenootjes nu leuk zitten te steggelen wie er straks wat voor haar mag doen. Kan alleen maar hopen dat het ook zo uitpakt voor dat meisje.Je begrijpt niet wat ik bedoel. Juist omdat het krijgen van een kind zo heftig is, zou ik het niet combineren met iets anders heftigs (minder heftig, maar ook heftig), zoals de overgang van studie naar baan.
-
maandag 16 februari 2009 om 19:19
quote:anemoon schreef op 16 februari 2009 @ 19:04:
[...]
Je begrijpt niet wat ik bedoel. Juist omdat het krijgen van een kind zo heftig is, zou ik het niet combineren met iets anders heftigs (minder heftig, maar ook heftig), zoals de overgang van studie naar baan.
Precies, een kind krijgen is erg heftig. En misschien wel zo heftig (zwangerschap die niet soepel verloopt, kind dat veel en vaak ziek is) dat TO er misschien niet meer aan toe komt om een studie af te maken. Als dat acceptabel is, dan is er geen probleem (niet gaan zeuren dan als manlief na een paar jaar weggaat en TO met kind, zonder diploma en zonder baan achterblijft). Als je perse je studie wilt afmaken, en je bent 22, dan is het enige logische: eerst studeren, dan kind.
En TO moet helemaal zelf weten wat ze doet, maar ik krijg meer en meer de indruk dat ze alleen wil horen dat kinderen krijgen terwijl je studeert fantastisch is...
[...]
Je begrijpt niet wat ik bedoel. Juist omdat het krijgen van een kind zo heftig is, zou ik het niet combineren met iets anders heftigs (minder heftig, maar ook heftig), zoals de overgang van studie naar baan.
Precies, een kind krijgen is erg heftig. En misschien wel zo heftig (zwangerschap die niet soepel verloopt, kind dat veel en vaak ziek is) dat TO er misschien niet meer aan toe komt om een studie af te maken. Als dat acceptabel is, dan is er geen probleem (niet gaan zeuren dan als manlief na een paar jaar weggaat en TO met kind, zonder diploma en zonder baan achterblijft). Als je perse je studie wilt afmaken, en je bent 22, dan is het enige logische: eerst studeren, dan kind.
En TO moet helemaal zelf weten wat ze doet, maar ik krijg meer en meer de indruk dat ze alleen wil horen dat kinderen krijgen terwijl je studeert fantastisch is...
maandag 16 februari 2009 om 19:43
Ik ben nu vier maanden moeder, ik werk 28 uur in onregelmatige diensten met een pittige doelgroep en doe daarnaast een thuisstudie.
En echt, ik heb het onderschat. Het is wat meerderen al gezegd hebben niet te doen om te studeren met een jengelende baby, je bent continu afgeleid, komt er elke keer net niet in zeg maar. Maar wat het zwaarste is, vind ik dat mijn zoontje heel slecht slaapt op het moment, waardoor ik gewoon niet kan studeren. Ik ben te moe om stof in me op te nemen en dat is echt erg lastig.
Daarom denk ik ook voor degene die haar baby met vier weken naar een kdv wil brengen, weet je wel zeker dat je dit wil? Vier weken, zo n babietje is nog zo ontzettend klein, en vergis je ook niet wat een bevalling met je eigen lichaam kan doen. Ik ben absoluut voorstander van kdv's, maar vier weken, jee, ik vind het nogal wat. Mijn zoontje is met 14 weken voor het eerst gegaan (iets eerder dan mijn ideale plaatje en heeft nog regelmatig last van de drukte, nu ben ik in de gelukkige positie dat ik er vaak korte dagen voor hem van kan maken en dat scheelt een hoop.
Kortom TO, het is heftig, soms geeft het ook wel een kick, dat je zoveel ballen tegelijk in de lucht houdt. Maar vaak is het gewoon ook echt teveel allemaal. En idd als je kindje meer zorg nodig heef,t een beroerde slaper blijkt, niet kan aarden op kdv, veel krampjes heeft, gaan de zaken eromheen gewoon echt een stuk lastiger.
En echt, ik heb het onderschat. Het is wat meerderen al gezegd hebben niet te doen om te studeren met een jengelende baby, je bent continu afgeleid, komt er elke keer net niet in zeg maar. Maar wat het zwaarste is, vind ik dat mijn zoontje heel slecht slaapt op het moment, waardoor ik gewoon niet kan studeren. Ik ben te moe om stof in me op te nemen en dat is echt erg lastig.
Daarom denk ik ook voor degene die haar baby met vier weken naar een kdv wil brengen, weet je wel zeker dat je dit wil? Vier weken, zo n babietje is nog zo ontzettend klein, en vergis je ook niet wat een bevalling met je eigen lichaam kan doen. Ik ben absoluut voorstander van kdv's, maar vier weken, jee, ik vind het nogal wat. Mijn zoontje is met 14 weken voor het eerst gegaan (iets eerder dan mijn ideale plaatje en heeft nog regelmatig last van de drukte, nu ben ik in de gelukkige positie dat ik er vaak korte dagen voor hem van kan maken en dat scheelt een hoop.
Kortom TO, het is heftig, soms geeft het ook wel een kick, dat je zoveel ballen tegelijk in de lucht houdt. Maar vaak is het gewoon ook echt teveel allemaal. En idd als je kindje meer zorg nodig heef,t een beroerde slaper blijkt, niet kan aarden op kdv, veel krampjes heeft, gaan de zaken eromheen gewoon echt een stuk lastiger.
maandag 16 februari 2009 om 19:49
Intiem, ik vind dat je schromelijk overdrijft. Je hebt hier op het forum een beeld van mensen en door dat beeld zie je ook hun reacties. Het beeld wat ik van jou heb komt niet door dat ene topic waar jij steeds op doelt, maar door ál je berichten over je leven, je kind, je relatie en ja, dat beeld kleurt hoe ik jouw reacties lees. En ik heb het idee dat je maar weinig empathie hebt met mensen die hun kinderen leuk vinden, er dingen voor opzij zetten en dat níet erg vinden, enzovoorts. Dat maak ik namelijk op uit alles wat je hier schrijft. Zodra iemand begint over graag een kind willen, een kind leuk vinden, er iets voor willen opgeven kom jij met een enorme tirade over hoe het kan tegenvallen, hoe de roze wolk niet bestaat, hoe zwaar het is, dat ze beter járen kunnen wachten. Daarbij doe je ook nog eens negatief over mensen die geen diploma hebben terwijl je er zelf óók geenhebt. Dat heeft een reden, maar kennelijk is jouw reden om geen diploma te hebben verhevener dan de redenen van iemand anders.
En daarbij doe je alsof mensen die jong kinderen krijgen ook nog eens geen enkele ambitie hebben, vast en zeker thuisblijfmoeder willen worden, niets voor de maatschappij doen omdat ze thuisblijven, hun stufi uitgeven aan hun kind, enzovoorts. Allemaal verzonnen, want nergens in dit topic komt dat aan de orde.
Nu ga ik eerst het moderator topic maar eens lezen.
En daarbij doe je alsof mensen die jong kinderen krijgen ook nog eens geen enkele ambitie hebben, vast en zeker thuisblijfmoeder willen worden, niets voor de maatschappij doen omdat ze thuisblijven, hun stufi uitgeven aan hun kind, enzovoorts. Allemaal verzonnen, want nergens in dit topic komt dat aan de orde.
Nu ga ik eerst het moderator topic maar eens lezen.
maandag 16 februari 2009 om 19:52
Bibi, er is al een hoop geschreven, maar ik wil toch ook even reageren. Iedereen moet natuurlijk zelf weten om al dan niet kinderen te krijgen op een bepaald moment. En er zijn altijd wel bezwaren te verzinnen om het niet te doen. Ben ook van mening dat zolang de bezwaren voor jezelf zwaarder wegen dan de voordelen zeg maar, dat je er niet aan moet beginnen en andersom.
Nou ja goed, ik zou op grond van mijn eigen ervaring, eerst je studie afmaken. Ik heb altijd gezegd dat ik op mijn 21ste moeder wilde worden, maar dankzij vriendlief heeft dat een paar jaar langer geduurd. Hij vond dat ik mijn studie af moest maken en een vaste baan moest hebben, zodat ik onafhankelijk van hem ook voor een kind zou kunnen zorgen. Heb dat vaak als de grootste onzin afgedaan, maar vind achteraf toch wel dat er wat in zit. Ik heb begin dit jaar een zoontje gekregen en dacht dat er wel even bij te kunnen doen. Meteen nadat ik terugkwam van zwangerschapsverlof op mijn werk promotie gemaakt en nog steeds het volste vertrouwen dat ik het erbij ging doen. Maar dat is me vies tegengevallen. Heb er vanaf 1 oktober voor gekozen om een jaar te stoppen met werken om voor mijn zoontje te zorgen. Ik vond het krijgen van een kind iets heel heftigs. Ook heel mooi, begrijp me net verkeerd. Maar een van de grootste gebeurtenissen in mijn leven zeg maar, waarvan ik me van te voren niet kon voorstellen hoe het was. Heb er nu voor gekozen even niet te werken, maar wel met in mijn achterhoofd dat ik een universitaire studie heb afgerond waarmee ik overal aan de slag kan. Dat is een basis die niemand me meer kan afnemen.
Nou ja het is een beetje een lang verhaal geworden, maar ik denk dat je van te voren niet weet hoe het uit gaat pakken als je straks een kindje hebt. Natuurlijk zijn er zat succesverhalen, maar puur op grond van mijn eigen ervaring zou ik mijn studie eerst afmaken zodat ik die in ieder geval in mijn zak zou hebben.
Veel succes met het maken van je keuze!
Nou ja goed, ik zou op grond van mijn eigen ervaring, eerst je studie afmaken. Ik heb altijd gezegd dat ik op mijn 21ste moeder wilde worden, maar dankzij vriendlief heeft dat een paar jaar langer geduurd. Hij vond dat ik mijn studie af moest maken en een vaste baan moest hebben, zodat ik onafhankelijk van hem ook voor een kind zou kunnen zorgen. Heb dat vaak als de grootste onzin afgedaan, maar vind achteraf toch wel dat er wat in zit. Ik heb begin dit jaar een zoontje gekregen en dacht dat er wel even bij te kunnen doen. Meteen nadat ik terugkwam van zwangerschapsverlof op mijn werk promotie gemaakt en nog steeds het volste vertrouwen dat ik het erbij ging doen. Maar dat is me vies tegengevallen. Heb er vanaf 1 oktober voor gekozen om een jaar te stoppen met werken om voor mijn zoontje te zorgen. Ik vond het krijgen van een kind iets heel heftigs. Ook heel mooi, begrijp me net verkeerd. Maar een van de grootste gebeurtenissen in mijn leven zeg maar, waarvan ik me van te voren niet kon voorstellen hoe het was. Heb er nu voor gekozen even niet te werken, maar wel met in mijn achterhoofd dat ik een universitaire studie heb afgerond waarmee ik overal aan de slag kan. Dat is een basis die niemand me meer kan afnemen.
Nou ja het is een beetje een lang verhaal geworden, maar ik denk dat je van te voren niet weet hoe het uit gaat pakken als je straks een kindje hebt. Natuurlijk zijn er zat succesverhalen, maar puur op grond van mijn eigen ervaring zou ik mijn studie eerst afmaken zodat ik die in ieder geval in mijn zak zou hebben.
Veel succes met het maken van je keuze!
maandag 16 februari 2009 om 20:52
maandag 16 februari 2009 om 23:45
Een baan zonder enig diploma of ervaring is een stuk lastiger te vinden. Een baan zonder diploma of ervaring met de flexibiliteit om rond het opvoeden van een kind te buigen is nog een stuk lastiger. Zeker in het werkklimaat dat er wegens de eco-situatie aan zit te komen.
Vind dit behoorlijk naief.
Je man kan zomaar die baan kwijtraken of zelf de mogelijkheid die baan uit te voeren kwijtraken. En dan?
Vind ook dit behoorlijk naief.
Vind dit behoorlijk naief.
Je man kan zomaar die baan kwijtraken of zelf de mogelijkheid die baan uit te voeren kwijtraken. En dan?
Vind ook dit behoorlijk naief.
dinsdag 17 februari 2009 om 00:00
Schijnbaar raak ik een gevoelige snaar?
Thuiszorg, nou nee, ook daar zijn over het algemeen echt eisen voor. Horeca.. erg onhandig met kinderen qua werktijden, overwerk, festivals, bekijk het maar. Bovendien nemen ze daar waarschijnlijk veel liever goedkope middelbare scholieren of studenten voor aan. Wat overigens iets is waar je sowieso rekening mee moet houden, ook voor thuiszorg-achtige banen zonder opleidingseis (veel medicijnenstudenten doen dat). Waarom een dure twintiger/dertiger aannemen als je ook een goedkope student kunt krijgen?
Schoonmaak is wellicht een optie, maar zeg nou zelf. Een meid met de potentie te studeren wordt heel waarschijnlijk ongelukkig in een dergelijke baan. En ook daar weer, jongere leeftijd = goedkoper.
Waarop is die kans gebaseerd, wat je man betreft? Hou je er rekening mee dat als je man zijn baan niet meer kan uitvoeren, dit waarschijnlijk ook grote invloed heeft op te taakverdeling thuis en dus jouw mogelijkheid tot werken?
Sorry, maar vind je nog steeds behoorlijk naief.
Thuiszorg, nou nee, ook daar zijn over het algemeen echt eisen voor. Horeca.. erg onhandig met kinderen qua werktijden, overwerk, festivals, bekijk het maar. Bovendien nemen ze daar waarschijnlijk veel liever goedkope middelbare scholieren of studenten voor aan. Wat overigens iets is waar je sowieso rekening mee moet houden, ook voor thuiszorg-achtige banen zonder opleidingseis (veel medicijnenstudenten doen dat). Waarom een dure twintiger/dertiger aannemen als je ook een goedkope student kunt krijgen?
Schoonmaak is wellicht een optie, maar zeg nou zelf. Een meid met de potentie te studeren wordt heel waarschijnlijk ongelukkig in een dergelijke baan. En ook daar weer, jongere leeftijd = goedkoper.
Waarop is die kans gebaseerd, wat je man betreft? Hou je er rekening mee dat als je man zijn baan niet meer kan uitvoeren, dit waarschijnlijk ook grote invloed heeft op te taakverdeling thuis en dus jouw mogelijkheid tot werken?
Sorry, maar vind je nog steeds behoorlijk naief.
