Kinderen
alle pijlers
thuismoeders... lui of zorgzaam
zaterdag 11 juli 2009 om 20:54
zaterdag 11 juli 2009 om 20:57
quote:queenie1 schreef op 11 juli 2009 @ 20:50:
[...]
Dus om die reden zou ik moeten werken en mijn mantelzorg laten vallen? Dacht het niet. Ik heb nu alleen nog maar een zoon, maar als ik dochters krijg dan zal ik ze vooral vrij laten in de keuzes die ze zelf maken. En als ze daarbij een andere keuze maken dan dat ik heb gedaan dan moeten ze dat zelf weten. Dat hoop ik tenminste.Kinderen doen niet wat je zegt, ze doen wat je doet. En ik denk dat het voor zonen minstens net zo belangrijk is om een evenwichtige rolverdeling te zien. Ik moet er trouwens niet aan denken dat mijn dochter later haar leven in dienst stelt van de carriere van haar man, en daarmee haar eigen mogelijkheden nooit verkent.
[...]
Dus om die reden zou ik moeten werken en mijn mantelzorg laten vallen? Dacht het niet. Ik heb nu alleen nog maar een zoon, maar als ik dochters krijg dan zal ik ze vooral vrij laten in de keuzes die ze zelf maken. En als ze daarbij een andere keuze maken dan dat ik heb gedaan dan moeten ze dat zelf weten. Dat hoop ik tenminste.Kinderen doen niet wat je zegt, ze doen wat je doet. En ik denk dat het voor zonen minstens net zo belangrijk is om een evenwichtige rolverdeling te zien. Ik moet er trouwens niet aan denken dat mijn dochter later haar leven in dienst stelt van de carriere van haar man, en daarmee haar eigen mogelijkheden nooit verkent.
zaterdag 11 juli 2009 om 20:57
quote:Banba schreef op 11 juli 2009 @ 19:43:
[...]
Maar moet dat dan de doorslaggevende reden zijn om te blijven werken? Het 'wat als'?
Je weet nooit wat de toekomst zal brengen. Scheiding, dood en ziekte kan iedereen overkomen. Zonder mijn moeder's baan en zaak hadden we het veel slechter gehad, nadat mijn vader ernstig ziek werd. Mijn moeder heeft in principe een goed pensioen en een koophuis dat ze van haar salaris gekocht heeft.
In onze familie zijn zulke dingen wel eerder voorgekomen, en ik ben ook opgevoed met zulke scenario's in het achterhoofd.
[...]
Maar moet dat dan de doorslaggevende reden zijn om te blijven werken? Het 'wat als'?
Je weet nooit wat de toekomst zal brengen. Scheiding, dood en ziekte kan iedereen overkomen. Zonder mijn moeder's baan en zaak hadden we het veel slechter gehad, nadat mijn vader ernstig ziek werd. Mijn moeder heeft in principe een goed pensioen en een koophuis dat ze van haar salaris gekocht heeft.
In onze familie zijn zulke dingen wel eerder voorgekomen, en ik ben ook opgevoed met zulke scenario's in het achterhoofd.
zaterdag 11 juli 2009 om 21:00
Regeren is vooruitzien. Als je er maar vanuit gaat dat alles simpel is, en het wel los zal lopen, nou, stel je dan maar afhankelijk af van je partner, en zie waar het schip strandt. Maar dan ook niet krijsen als het misgaat.
Gaat niemand in op mijn vraag mbt meisjes/jongensopvoeding? Of is dat een te feministisch onderwerp op deze pijler?
Gaat niemand in op mijn vraag mbt meisjes/jongensopvoeding? Of is dat een te feministisch onderwerp op deze pijler?
zaterdag 11 juli 2009 om 21:00
Dhelia, dat bedoelde ik niet met heel druk, want jullie kunnen iig nog samen eten, of heen en weer fietsen naar school e.a.
Ik bedoel dus echt, dat dat allemaal van 1 kant niet te doen is.
Dus als een man (vrouw) vaart is hij wel een paar weken van huis weg, of een druk eigen bedrijf, altijd heel laat thuis, amper vrije dagen, dat het echt op 1 van de ouders op aan komt.
En geen fam. in de buurt.
Ik bedoel dus echt, dat dat allemaal van 1 kant niet te doen is.
Dus als een man (vrouw) vaart is hij wel een paar weken van huis weg, of een druk eigen bedrijf, altijd heel laat thuis, amper vrije dagen, dat het echt op 1 van de ouders op aan komt.
En geen fam. in de buurt.
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
zaterdag 11 juli 2009 om 21:02
quote:wuiles schreef op 11 juli 2009 @ 20:53:
[...]
Ik zal nooit zeggen dat beide ouders persé betaald werk moeten hebben maar ik wijs op de risico's die thuisblijven met zich meebrengt. Prima als dit qua opvang voor jullie het beste werkt. Hebben jullie ook gedacht aan jouw pensioenbreuk en aan het feit dat je in elk geval qua opleiding aantrekkelijk moet blijven op de arbeidsmarkt?Hebben we aan gedacht. Maar we leven nu en willen er nu ook van genieten.
[...]
Ik zal nooit zeggen dat beide ouders persé betaald werk moeten hebben maar ik wijs op de risico's die thuisblijven met zich meebrengt. Prima als dit qua opvang voor jullie het beste werkt. Hebben jullie ook gedacht aan jouw pensioenbreuk en aan het feit dat je in elk geval qua opleiding aantrekkelijk moet blijven op de arbeidsmarkt?Hebben we aan gedacht. Maar we leven nu en willen er nu ook van genieten.
zaterdag 11 juli 2009 om 21:03
Interessante discussie, zeker omdat ik op dit moment zelf ook twijfel. Ik heb een dochter van 4 en ben hoogzwanger van nr. 2. Ik ben de eerste 2 jaar thuis geweest en daarna is dochter 2 jaar lang 2 dagen naar het kdv gegaan, omdat ik een leuke baan aangeboden kreeg. Nu heb ik natuurlijk verlof en ik merk dat ik heel erg twijfel of ik hierna weer aan het werk wil. Aan de ene kant wel, met name om de al genoemde argumenten van financiële onafhankelijkheid, het meer zijn dan alleen mama en het contact met collega's. Aan de andere kant lijkt het me geen pretje om mijn straks 3 maanden oude baby al naar het kdv te brengen. Zeker omdat mijn oudste het in die 2 jaar nooit echt naar haar zin heeft gehad. Dit lag niet aan het kdv. Ze kreeg echt veel aandacht en had een kleine groep en betrokken leidsters.
Kortom, deze discussie zet mij ook weer even aan het denken.
Kortom, deze discussie zet mij ook weer even aan het denken.
zaterdag 11 juli 2009 om 21:05
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 21:01:
Ik ben eigenlijk wel benieuwd welk toekomstbeeld de thuisblijfmoeders voor hun zonen en dochters hebben (en dan bedoel ik niet: gelukkig worden, want dat willen we allemaal).Ik heb geen concreet toekomstbeeld voor mijn kinderen. Ik hoop dat ze genoeg vertrouwen in zichzelf hebben om hun dromen na te durven jagen, wat die dromen ook zijn.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd welk toekomstbeeld de thuisblijfmoeders voor hun zonen en dochters hebben (en dan bedoel ik niet: gelukkig worden, want dat willen we allemaal).Ik heb geen concreet toekomstbeeld voor mijn kinderen. Ik hoop dat ze genoeg vertrouwen in zichzelf hebben om hun dromen na te durven jagen, wat die dromen ook zijn.
The time is now
zaterdag 11 juli 2009 om 21:05
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 21:01:
Ik ben eigenlijk wel benieuwd welk toekomstbeeld de thuisblijfmoeders voor hun zonen en dochters hebben (en dan bedoel ik niet: gelukkig worden, want dat willen we allemaal).Nippo waarom zou ik niet willen dat mijn jongens een goede opleiding volgen en een baan vinden waar ze met plezier naar toe gaan? Dat is toch wat iedere ouder voor z'n kind wilt?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd welk toekomstbeeld de thuisblijfmoeders voor hun zonen en dochters hebben (en dan bedoel ik niet: gelukkig worden, want dat willen we allemaal).Nippo waarom zou ik niet willen dat mijn jongens een goede opleiding volgen en een baan vinden waar ze met plezier naar toe gaan? Dat is toch wat iedere ouder voor z'n kind wilt?
zaterdag 11 juli 2009 om 21:05
quote:speculaasje schreef op 11 juli 2009 @ 21:00:
Regeren is vooruitzien. Als je er maar vanuit gaat dat alles simpel is, en het wel los zal lopen, nou, stel je dan maar afhankelijk af van je partner, en zie waar het schip strandt. Maar dan ook niet krijsen als het misgaat.
Gaat niemand in op mijn vraag mbt meisjes/jongensopvoeding? Of is dat een te feministisch onderwerp op deze pijler?Ik denk dat ook heel afhankelijk is van de keuzes die je zelf maakt hoe belangrijk je dat vindt seculaasje. Moeders die het zelf belangrijk vinden dat de zorg gedeeld wordt en dat ze zelf hun eigen broek op kunnen houden zullen het ook belangrijk vinden dat mee te geven aan hun kinderen. Moeders die dat minder belangrijk vinden zullen zelf ook eerder de keuze maken om thuis te blijven én het waarschijnlijk ook minder belangrijk vinden om hun kinderen een 'gelijkwaardige' voorbeeld te geven. En geef ze eens ongelijk; iedereen geeft toch (deels onbewust) het beeld mee aan zijn kinderen waarvan hij/zij het gelukkigste van wordt.
Regeren is vooruitzien. Als je er maar vanuit gaat dat alles simpel is, en het wel los zal lopen, nou, stel je dan maar afhankelijk af van je partner, en zie waar het schip strandt. Maar dan ook niet krijsen als het misgaat.
Gaat niemand in op mijn vraag mbt meisjes/jongensopvoeding? Of is dat een te feministisch onderwerp op deze pijler?Ik denk dat ook heel afhankelijk is van de keuzes die je zelf maakt hoe belangrijk je dat vindt seculaasje. Moeders die het zelf belangrijk vinden dat de zorg gedeeld wordt en dat ze zelf hun eigen broek op kunnen houden zullen het ook belangrijk vinden dat mee te geven aan hun kinderen. Moeders die dat minder belangrijk vinden zullen zelf ook eerder de keuze maken om thuis te blijven én het waarschijnlijk ook minder belangrijk vinden om hun kinderen een 'gelijkwaardige' voorbeeld te geven. En geef ze eens ongelijk; iedereen geeft toch (deels onbewust) het beeld mee aan zijn kinderen waarvan hij/zij het gelukkigste van wordt.
zaterdag 11 juli 2009 om 21:05
Mijn kinderen zijn beiden naar het kdv gegaan. Ik was dus een werkende moeder. Niet omdat ik het wilde, maar omdat het moest. Ondertussen zijn mijn kinderen beiden pubers en werk ik nog steeds. Sterker nog, ik werk meer dan ooit. Niet omdat ik het wil.. maar omdat het moet.
Als het al die jaren niet had gehoeven, had ik het niet gedaan. Dan was ik vroeger lekker thuis, bij mijn baby/peuters/kleuters gebleven. Waarom? Omdat, als ik op die periode terugkijk, ik het heb ervaren als een hektische, vlieg en ren periode. Ik had liever in alle rust, wat meer willen genieten van de baby tijd. Uiteraard is dat een persoonlijk gevoel en mening. Helaas was en is het voor mij niet weggelegd.
Ik ben echter ook van mening dat ik het overdreven vind om te zeggen dat thuisblijfmoeders een drukke "baan" hebben. Het is denk ik wat je er zelf van maakt. Er zijn op een dag altijd rust momentjes. Je moet die echter wel nemen!
Als het al die jaren niet had gehoeven, had ik het niet gedaan. Dan was ik vroeger lekker thuis, bij mijn baby/peuters/kleuters gebleven. Waarom? Omdat, als ik op die periode terugkijk, ik het heb ervaren als een hektische, vlieg en ren periode. Ik had liever in alle rust, wat meer willen genieten van de baby tijd. Uiteraard is dat een persoonlijk gevoel en mening. Helaas was en is het voor mij niet weggelegd.
Ik ben echter ook van mening dat ik het overdreven vind om te zeggen dat thuisblijfmoeders een drukke "baan" hebben. Het is denk ik wat je er zelf van maakt. Er zijn op een dag altijd rust momentjes. Je moet die echter wel nemen!
zaterdag 11 juli 2009 om 21:06
Het zal ook per kind verschillend zijn, Elise.
Onze middelste heeft tot 5 jaar soms nog een dutje gedaan in de middag en ging maar 2 hele dagen naar school, hij kon het gewoon nog niet aan, en was heel vaak moe.
Dat was wel een voordeel dat ik thuis was.
Maar sommige kinderen hebben elke dag energie voor 10, en vinden het geweldig op een kdv (en naschoolse, en overblijven)
Onze middelste heeft tot 5 jaar soms nog een dutje gedaan in de middag en ging maar 2 hele dagen naar school, hij kon het gewoon nog niet aan, en was heel vaak moe.
Dat was wel een voordeel dat ik thuis was.
Maar sommige kinderen hebben elke dag energie voor 10, en vinden het geweldig op een kdv (en naschoolse, en overblijven)
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
zaterdag 11 juli 2009 om 21:06
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 21:04:
Bokito, maar als jullie uit elkaar gaan geniet jouw man lekker door maar jij hebt je kansen toch behoorlijk verspeeld voor langere tijd. Als je man overlijdt valt er sowieso weinig te genieten, maar financiele zorgen maken dat nog erger.
Als, als, als...
'As is verbrande turf' zeggen we hier in 'de provincie' altijd
Bokito, maar als jullie uit elkaar gaan geniet jouw man lekker door maar jij hebt je kansen toch behoorlijk verspeeld voor langere tijd. Als je man overlijdt valt er sowieso weinig te genieten, maar financiele zorgen maken dat nog erger.
Als, als, als...
'As is verbrande turf' zeggen we hier in 'de provincie' altijd
The time is now
zaterdag 11 juli 2009 om 21:09
quote:speculaasje schreef op 11 juli 2009 @ 21:06:
[...]
Hij werkt fulltime, en als jullie relatie kapot gaat, ben jij de pineut. Jij neemt het risico, niet hij.
Hoe, en waar kun je dan van genieten?Waarom trouw je als je ervan uit gaat dat je weer gaat scheiden? Dan kan ik een heleboel dingen wel laten, want stel je voor dat.
[...]
Hij werkt fulltime, en als jullie relatie kapot gaat, ben jij de pineut. Jij neemt het risico, niet hij.
Hoe, en waar kun je dan van genieten?Waarom trouw je als je ervan uit gaat dat je weer gaat scheiden? Dan kan ik een heleboel dingen wel laten, want stel je voor dat.
...
zaterdag 11 juli 2009 om 21:09
Ik ben thuisblijvende moeder.
Ik heb tot mijn 17e jaar heel hard en veel gewerkt zover het kon na de school en nadien een enkele keer tijdens arbeidongeschikheid en werkeloosheid van man gewerkt.
Verder altijd thuis geweest voor de kinderen en nu nog.
Ik baal er ook weleens van dat het als raar of minderwaardig gezien wordt tegenwoordig als je niet werkt.
Nog niet zo lang geleden wat het heel normaal als de vrouw thuis bleef voor de kinderen met eventueel een klein baantje ernaast.
Wanneer is dat veranderd?
Ik ben er helemaal voor dat je zelf de keuze moet maken. Alleen vind ik ook dat je niet voor de ander kan beslissen dat het minder is of niet uitdagend genoeg oid. Dat bepaalt degene zelf alleen.
Over het punt als je gaat scheiden. Op zich prima punt maar ik denk dat vergeten wordt dat degene die nu met zijn 2en werken er ook een heel inkomen op achteruit gaan. Ik ken weinig mensen die maar op 1 van de beide inkomens leven en het andere niet gebruiken.
Dus dat punt klopt niet helemaal. Als je het zo gaat bekijken kan je het ook omdraaien en zeggen dat degene die werken nooit genoeg zomaar zouden hebben aan alleen hun inkomen zonder dat van hun man wegens het feit dat vaak de hypotheek op 2 inkomens is gebaseerd net als heel de levensstijl.
In een hoop gevallen is het ook nodig om met zijn 2en te werken om goed rond te kunnen komen.
Het punt dat je je eigen nit goed zou ontplooien ed heb je toch ook zelf in de hand. Ik heb een hele uitgebreidde hobby waar veel bij komt kijken en ik heb me daar heel erg in verdiept. daar kan ik mijn ei in kwijt zeg maar.
Ik zorg dat ik verder bijblijf met de actualiteiten zodat ik normale gesprekken kan voeren en ik blijf mijn uiterlijk verzorgen.
Daarnaast zorg ik dus voor de kinderen (3 stuks) en vind het fijn dat er altijd iemand voor ze thuis is.
Mijn man werk ook in wat rare uren en is dus 4 dagen van half 8 tot een uur of 9 a 10 weg. de andere dag is vroeger.
Mede omdat hij zoveel werkt is het ook prettig voor hem dat er thuis weinig meer gedaan hoeft te worden.
Wij hebben samen deze keuze gemaakt.
Het is inderdaad niet altijd even fijn maar dat is het werk ook niet lijkt me.
Beide keuzes hebben voor en nadelen.
Ik heb tot mijn 17e jaar heel hard en veel gewerkt zover het kon na de school en nadien een enkele keer tijdens arbeidongeschikheid en werkeloosheid van man gewerkt.
Verder altijd thuis geweest voor de kinderen en nu nog.
Ik baal er ook weleens van dat het als raar of minderwaardig gezien wordt tegenwoordig als je niet werkt.
Nog niet zo lang geleden wat het heel normaal als de vrouw thuis bleef voor de kinderen met eventueel een klein baantje ernaast.
Wanneer is dat veranderd?
Ik ben er helemaal voor dat je zelf de keuze moet maken. Alleen vind ik ook dat je niet voor de ander kan beslissen dat het minder is of niet uitdagend genoeg oid. Dat bepaalt degene zelf alleen.
Over het punt als je gaat scheiden. Op zich prima punt maar ik denk dat vergeten wordt dat degene die nu met zijn 2en werken er ook een heel inkomen op achteruit gaan. Ik ken weinig mensen die maar op 1 van de beide inkomens leven en het andere niet gebruiken.
Dus dat punt klopt niet helemaal. Als je het zo gaat bekijken kan je het ook omdraaien en zeggen dat degene die werken nooit genoeg zomaar zouden hebben aan alleen hun inkomen zonder dat van hun man wegens het feit dat vaak de hypotheek op 2 inkomens is gebaseerd net als heel de levensstijl.
In een hoop gevallen is het ook nodig om met zijn 2en te werken om goed rond te kunnen komen.
Het punt dat je je eigen nit goed zou ontplooien ed heb je toch ook zelf in de hand. Ik heb een hele uitgebreidde hobby waar veel bij komt kijken en ik heb me daar heel erg in verdiept. daar kan ik mijn ei in kwijt zeg maar.
Ik zorg dat ik verder bijblijf met de actualiteiten zodat ik normale gesprekken kan voeren en ik blijf mijn uiterlijk verzorgen.
Daarnaast zorg ik dus voor de kinderen (3 stuks) en vind het fijn dat er altijd iemand voor ze thuis is.
Mijn man werk ook in wat rare uren en is dus 4 dagen van half 8 tot een uur of 9 a 10 weg. de andere dag is vroeger.
Mede omdat hij zoveel werkt is het ook prettig voor hem dat er thuis weinig meer gedaan hoeft te worden.
Wij hebben samen deze keuze gemaakt.
Het is inderdaad niet altijd even fijn maar dat is het werk ook niet lijkt me.
Beide keuzes hebben voor en nadelen.
zaterdag 11 juli 2009 om 21:10
Hoi dames,
Ik ben ook een thuisblijf moeder en ik voel me zeker niet lui. Ik mag af en toe best even gaan zitten met de laptop op schoot maar dat hoeft niet gelijk te betekenen dat je lui bent.
Het is nu vakantie voor de kinderen maar normaal doordeweeks is het toch 8 keer heen en weer met de fiets om de oudste naar school te brengen, de kleine moet naar de peuterspeelzaal, daarnaast 2 keer per week zwemles voor de oudste en tussendoor nog een paar keer in de paar maanden naar kinderarts, oogarts enz. En ik doe het huishouden erbij dus ik voel me echt niet lui.
Ik heb ervoor gekozen om de eerste tijd thuis te zijn. Mijn kinderen zijn nu 2 en 5 en het is een mooie leeftijd.
Daarnaast is mijn man int. chauffeur dus hij verdient genoeg om mij thuis te kunnen laten zijn.
Het heeft ook voordelen; is een kind ziek dan hoef ik er geen vrij voor te nemen en als er op school iets te doen is dan kan ik er ook bij zijn.
Voorlopig zou ik niet anders willen, maar het neemt niet weg dat ik af en toe ook slechte dagen heb als de kinderen weer eens elkaar in de haren vliegen. Dan wens ik echt wel eens een fulltime baan, van 7-19 uur, haha. Dat is dan volgens mij rustgevender als de hele dag 2 kinderen om je heen.
groetjes heidi
Ik ben ook een thuisblijf moeder en ik voel me zeker niet lui. Ik mag af en toe best even gaan zitten met de laptop op schoot maar dat hoeft niet gelijk te betekenen dat je lui bent.
Het is nu vakantie voor de kinderen maar normaal doordeweeks is het toch 8 keer heen en weer met de fiets om de oudste naar school te brengen, de kleine moet naar de peuterspeelzaal, daarnaast 2 keer per week zwemles voor de oudste en tussendoor nog een paar keer in de paar maanden naar kinderarts, oogarts enz. En ik doe het huishouden erbij dus ik voel me echt niet lui.
Ik heb ervoor gekozen om de eerste tijd thuis te zijn. Mijn kinderen zijn nu 2 en 5 en het is een mooie leeftijd.
Daarnaast is mijn man int. chauffeur dus hij verdient genoeg om mij thuis te kunnen laten zijn.
Het heeft ook voordelen; is een kind ziek dan hoef ik er geen vrij voor te nemen en als er op school iets te doen is dan kan ik er ook bij zijn.
Voorlopig zou ik niet anders willen, maar het neemt niet weg dat ik af en toe ook slechte dagen heb als de kinderen weer eens elkaar in de haren vliegen. Dan wens ik echt wel eens een fulltime baan, van 7-19 uur, haha. Dat is dan volgens mij rustgevender als de hele dag 2 kinderen om je heen.
groetjes heidi
zaterdag 11 juli 2009 om 21:10
quote:Bokito schreef op 11 juli 2009 @ 21:05:
[...]
Nippo waarom zou ik niet willen dat mijn jongens een goede opleiding volgen en een baan vinden waar ze met plezier naar toe gaan? Dat is toch wat iedere ouder voor z'n kind wilt?
Zou je dat niet ook willen voor een eventuele dochter?
Iedereen heeft een bepaald toekomstbeeld. Stel je gewoon even 20 jaar verder voor, wat zie je dan bij je kinderen? En dan concreet?
[...]
Nippo waarom zou ik niet willen dat mijn jongens een goede opleiding volgen en een baan vinden waar ze met plezier naar toe gaan? Dat is toch wat iedere ouder voor z'n kind wilt?
Zou je dat niet ook willen voor een eventuele dochter?
Iedereen heeft een bepaald toekomstbeeld. Stel je gewoon even 20 jaar verder voor, wat zie je dan bij je kinderen? En dan concreet?
zaterdag 11 juli 2009 om 21:10
