Tips gezocht voor hoogsensitieve dochter

Koetjesreep maandag 24 november 2025 om 22:09

Goedeavond,

Ik heb een dochter van 8 jaar. Ze is altijd een gevoelig en opmerkzaam kind geweest. Intens in haar emoties, bewust van andermans emoties, perfectionistisch en met een groot rechtvaardigheidsgevoel.

Ik merk sinds een half jaar dat ze langzaam vast loopt in hoe ze is. Toen ik dit twee weken geleden met een vriendin besprak adviseerde zij mij om mij eens te verdiepen in hoogsensitieve kinderen. Het meeste dat ik nu heb gelezen was een en al herkenning en is typisch mijn dochter. Het is alleen jammer dat alle adviezen die ik heb gelezen over hoe je een hoogsensitief meisje het beste kan helpen als ouder, al jaren in de praktijk breng. En ze loopt nog steeds vast.

Met het naar bed gaan gaat mijn dochter de dag nog eens na en komen er allerlei gevoelens voorbij. Ze heeft dit nodig om de dag te verwerken. Dochter hoorde mij tegen haar zusje zeggen, die een proefles van sport had gehad en hard haar best had gedaan om er bij te mogen, dat ze vooral zichzelf moest blijven.

Bij mijn dochter raakte dit een gevoelige snaar en ineens kwam er vanalles uit. Dat ze niet weet hoe ze zichzelf moet zijn en wie ze is omdat haar perfectionistisch gedrag haar in de weg zit. Dat ze liever naar een school zou gaan met kinderen die net als zij zich aan de regels en afspraken houden. Dat ze het niet leuk vind dat ze zich zo stoort aan de andere kinderen als ze de les verstoren maar dat ze er niks aan kan doen. Dat ze zo haar best doet om het storende gedrag van anderen te compenseren maar dat dat niet helpt en daar voelt ze zich dan boos over. Sociale contacten zijn ontzettend belangrijk voor haar maar op deze manier zet ze zich steeds meer buiten spel want haar klasgenoten begrijpen haar gedrag niet.
Maar zelf begrijpt ze het ook niet.
Haar vader ( mijn man ) wuift het weg, begrijpt er niks van en vind dat ik het te serieus neem, vandaar mijn OP in de ikvorm.

Ik wil de OP niet te lang maken, aanvullend kan ik natuurlijk nog informatie geven. Ik zoek vooral herkenning, ervaringen en tips.

Bedankt.

Mangogogo dinsdag 25 november 2025 om 21:08

Onze bovengemiddeld intelligentie zoon met kenmerken van adhd krijgt sinds dit uit onderzoeken is gebleken tweewekelijks ergotherapie. Hij leert hier om te gaan met spanning in zijn lijf en prikkels bijvoorbeeld.

Ook gekeken hoe hij de prikkels meer kan buitenhouden. In zijn geval werkt koptelefoon niet maar mag hij nu zijn capuchon op in de klas bij zelfstandig werken.

Ik zou als man geen onderzoeken etc wil dus eens een ergotherapeut voor kinderen benaderen. Dat is misschien laagdrempeliger

You can only succeed when there is room to fail.

KamilleT dinsdag 25 november 2025 om 22:41

Mijn dochter is af en aan sinds haar 6e in therapie. Destijds zonder echte diagnose, wel werd haar hoogbegaafdheid opgemerkt en een verstoorde emotionele ontwikkeling. Pas jaren en heel veel ellende later de diagnose ASS. Toen we ons daar meer in gingen verdiepen, besefte ik dat dat wel heel wat eerder had kunnen komen. Sommige ‘echte autismekenmerken’ vertoonde ze al in de babytijd.
De diagnose was voor mijn dochter wel een soort geruststelling en daarmee konden we ook gerichte ondersteuning krijgen.
Je man klinkt zoals haar groep 8 leraar, die vond dat ze wat eelt op haar ziel moest kweken want kinderen zijn nu eenmaal bot. Ik heb me er zelf ook wel onbedoeld schuldig aan gemaakt als ze weer eens een winkel uitvluchtte of elke avond allerlei ellende over me uitstrooide. Daar zit ik niet altijd op te wachten om 22.00 uur. Toch moet je ook jezelf daartegen beschermen. Dochter heeft nu ook de diagnose chronische depressie en als je je al dat leed persoonlijk aantrekt, ga je er aan onderdoor. Ik las hier laatst dat je zo gelukkig bent als je ongelukkigste kind, maar dat moet je soms echt voorkomen.

_horizon_ dinsdag 25 november 2025 om 23:14

moizer schreef: ↑
25-11-2025 07:39
Ik zeg niet dat ze zich aan moet passen. Ik zeg dat ze moet leren hoe ze hier het best mee om kan gaan. Dat is een groot verschil.

Hier thuis veel ervaring met een breed scala aan neurodivergentie. T is dus niet dat ik echt niet weet waar ik over praat.

Maar hoe doe je dat dan? Als gevoelige 8-jarige leren hoe hiermee om te gaan? Ik vind dat scholen ook moeten leren omgaan met kinderen die net wat anders zijn. (Of eigenlijk de hele samenleving.. ). Uiteindelijk is daar ieder kind bij gebaat.

Hier ook ervaring, en mijn kind is inmiddels “een thuiszitter”. Met een vermoedelijke misdiagnose, wat veel schade heeft gedaan. Ik geloof niet meer blind in de expertise van professionals (en vele ouders met soortgelijke ervaringen met mij). Vandaar ook mijn advies om eerst zelf te gaan lezen. Het helpt om goed geinformeerd op zoek te gaan naar de juiste hulp, mocht hulp nodig zijn.

Lolalieve woensdag 26 november 2025 om 00:16

Koffiehagedis schreef: ↑
25-11-2025 13:44
Mijn advies is om hier wel echt mee uit te kijken. Je krijgt hier veel mogelijke diagnoses te horen n.a.v. een forumpost. Ja, het kan heel schadelijk zijn om niet gezien te worden voor ASS, ADHD, HB, als dat speelt. En indien dat speelt kan gerichte hulp echt heel goed helpen. Ikzelf ben als klein kind echter getest op ASS en HB omdat ik zo anders was. Dat bleek en blijkt helemaal niet te spelen. Maar doordat er zo binnen diagnostische kaders naar gekeken werd ('wat is er mis?') was ok zijn met wie ik was en ben wel veel moeilijker. Want ik hoorde dat ik ok was zoals ik was... Maar ik kreeg ook testjes om te kijken wat er mis was. (dat was mijn interpretatie als kind althans) Ik snapte dondersgoed hoe dat elkaar een beetje tegensprak. En mede daardoor heb ik ook pas passende hulp gevonden op volwassen leeftijd, daarvoor dacht ik vooral dat ik minder op moest vallen om beter aansluiting te vinden. Het kan natuurlijk heel goed zijn dat deze problematiek bij je dochter speelt, je post geeft daar absoluut aanleiding voor, en hulp lijkt me sowieso belangrijk. Maar het kan ook 'simpelweg' zo zijn dat ze een heel gevoelig meisje is dat haar weg daar nog in moet vinden met zowel zichzelf als de wereld. Wees voorzichtig met je zoektocht alsjeblieft.

Had jij specifieke problemen op school/thuis? Of hadden je ouders het gevoel dat er iets mis was?

Want ik voelde me ook anders en had er veel last van maar ben nooit getest dus heb geen gerichte hulp gehad. Ik had ook het gevoel dat er iets mis met me was. Maar dat kwam vooral door de problemen op school en thuis. Ik kon me bijvoorbeeld niet concentreren terwijl ik dat wel wilde, ik werd niet geaccepteerd en later ook gepest, en ik had thuis regelmatig uitbarstingen (25 jaar later duidelijk ADD/ADHD).

Mijn oudste vermoed ik ook dat ze ADHD heeft en misschien ook hoogbegaafd is, maar ze heeft er nu geen last van dus we helpen haar zoveel mogelijk maar laten haar niet testen. Al moet ik zeggen dat ik m’n ADHD meer als categorie zie waardoor ik met bepaalde dingen veel moeite heb. Ik kon alleen door de diagnose duidelijke en effectieve oplossingen vinden.

Terwijl het prima is als je wat anders bent, als je er zelf maar geen last van hebt. Ik werd er bijvoorbeeld angstig van.

Flomy81 woensdag 26 november 2025 om 07:01

Koetjesreep schreef: ↑
25-11-2025 14:57
Kwam je bij een kinderpsychologe uit via verschillende stappen in een traject of was dat jullie eigen conclusie?

Wij hebben zelf contact gezocht met deze kinderpsychologe. Zij heeft een praktijk gericht op kinderen en ontwikkelt zelf ook methoden. Al met al sprak het ons enorm aan en leek het ons perfect voor onze kinderen (eerst onze dochter toen zij 6 jaar oud was, onze zoon was 8 jaar toen we met hem naar haar toe gingen). Er was een enorme klik tussen haar en onze kinderen, dus dat was heel fijn en het is uitgepakt zoals we hadden gehoopt. Uiteindelijk is onze dochter 3 keer bij haar geweest en onze zoon in eerste instantie 1 keer. Toen ivm de problemen in de klas hebben we haar nog een keer bezocht.

It-is-joysjuhhh woensdag 26 november 2025 om 07:32

Ik zou eerst stevig gesprek met man hebben. Of het nou een klein of groot iets is, hij moet kind serieus nemen en helpen door allerlei ontwikkelingen heen komen in omgaan met gedrag en emoties. Hij helpt niet, hij negeert.
Want het eerste wat een kind in nood nodig heeft zijn steunende ouders.

Dutchess woensdag 26 november 2025 om 10:50

Dutchess schreef: ↑
25-11-2025 18:43
Niet.
Ik heb niets voor haar kunnen doen. Het is haar reis. Ze moet leren hoe ze met zichzelf om moet gaan, hoe ze zichzelf moet redden. Ik wil niet dat ze nog meer gaat pleasen. Dat ze zich aanpast aan hoe wij de wereld beleven. Dat wij gaan bepalen wie ze moet zijn.

Het was pittig.

Ze is nu een jong volwassen vrouw, en ze mag nog steeds zijn zoals ze is. Studie, baan, vrienden... het loopt nu lekker. Ze kan zelf steeds beter met tegenslagen omgaan. Sociaal is ze steeds weerbaarder. Het please gedrag wordt zelfs minder.

Ze is goed zoals ze is.

In aanvulling op mijn eigen reactie:
Het is juist door de nuchtere blik van mijn man, ook van mening dat een diagnose niet altijd een meerwaarde heeft, dat ik dit heb gedurfd op deze manier. Zelf had ik liever allerlei lieve zachtaardige hulpverleners ingevlogen om mijn dochter gelukkiger en weerbaarder te maken. Ik had er alles voor over gehad om haar op korte termijn gelukkiger te maken.

Maar wat had dat gebracht? Allerlei lieve mensen die zeggen dat ze goed is zoals ze is, maar dan wel met allerhande tips and tricks komen om te veranderen? Dagelijks ervaren dat je hulp nodig hebt om te zijn wie je bent?

Ze is toch wel zoals ze is, ongeacht een diagnose. Geen hulpverlener kan het bij haar wegnemen. Ze zal vallen en weer opstaan, ongeacht welke weg we ook voor haar kiezen.
Extra begeleiding op school zou haar niet helpen, de andere kinderen gaan haar daardoor niet opeens begrijpen of leuker vinden. De docenten deden het prima, maar kinderen zijn kinderen.

Nee, ze was niet altijd gelukkig. Maar hoe haalbaar is dat?

Koetjesreep woensdag 26 november 2025 om 21:12

Ik wil iedereen heel erg bedanken voor hun reactie, fijn dat er zoveel mensen daar de tijd voor hebben genomen. Ik ga alles in overweging nemen en met mijn man overleggen. Ik vind alle reacties erg waardevol, van de mensen die aanraden zo snel mogelijk professionele hulp te zoeken alsook de reacties die daar voorzichtigheid in aanraden. Bedankt

Actieve topics