Kinderen
alle pijlers
Tips gezocht voor hoogsensitieve dochter
maandag 24 november 2025 om 22:09
Goedeavond,
Ik heb een dochter van 8 jaar. Ze is altijd een gevoelig en opmerkzaam kind geweest. Intens in haar emoties, bewust van andermans emoties, perfectionistisch en met een groot rechtvaardigheidsgevoel.
Ik merk sinds een half jaar dat ze langzaam vast loopt in hoe ze is. Toen ik dit twee weken geleden met een vriendin besprak adviseerde zij mij om mij eens te verdiepen in hoogsensitieve kinderen. Het meeste dat ik nu heb gelezen was een en al herkenning en is typisch mijn dochter. Het is alleen jammer dat alle adviezen die ik heb gelezen over hoe je een hoogsensitief meisje het beste kan helpen als ouder, al jaren in de praktijk breng. En ze loopt nog steeds vast.
Met het naar bed gaan gaat mijn dochter de dag nog eens na en komen er allerlei gevoelens voorbij. Ze heeft dit nodig om de dag te verwerken. Dochter hoorde mij tegen haar zusje zeggen, die een proefles van sport had gehad en hard haar best had gedaan om er bij te mogen, dat ze vooral zichzelf moest blijven.
Bij mijn dochter raakte dit een gevoelige snaar en ineens kwam er vanalles uit. Dat ze niet weet hoe ze zichzelf moet zijn en wie ze is omdat haar perfectionistisch gedrag haar in de weg zit. Dat ze liever naar een school zou gaan met kinderen die net als zij zich aan de regels en afspraken houden. Dat ze het niet leuk vind dat ze zich zo stoort aan de andere kinderen als ze de les verstoren maar dat ze er niks aan kan doen. Dat ze zo haar best doet om het storende gedrag van anderen te compenseren maar dat dat niet helpt en daar voelt ze zich dan boos over. Sociale contacten zijn ontzettend belangrijk voor haar maar op deze manier zet ze zich steeds meer buiten spel want haar klasgenoten begrijpen haar gedrag niet.
Maar zelf begrijpt ze het ook niet.
Haar vader ( mijn man ) wuift het weg, begrijpt er niks van en vind dat ik het te serieus neem, vandaar mijn OP in de ikvorm.
Ik wil de OP niet te lang maken, aanvullend kan ik natuurlijk nog informatie geven. Ik zoek vooral herkenning, ervaringen en tips.
Bedankt.
Ik heb een dochter van 8 jaar. Ze is altijd een gevoelig en opmerkzaam kind geweest. Intens in haar emoties, bewust van andermans emoties, perfectionistisch en met een groot rechtvaardigheidsgevoel.
Ik merk sinds een half jaar dat ze langzaam vast loopt in hoe ze is. Toen ik dit twee weken geleden met een vriendin besprak adviseerde zij mij om mij eens te verdiepen in hoogsensitieve kinderen. Het meeste dat ik nu heb gelezen was een en al herkenning en is typisch mijn dochter. Het is alleen jammer dat alle adviezen die ik heb gelezen over hoe je een hoogsensitief meisje het beste kan helpen als ouder, al jaren in de praktijk breng. En ze loopt nog steeds vast.
Met het naar bed gaan gaat mijn dochter de dag nog eens na en komen er allerlei gevoelens voorbij. Ze heeft dit nodig om de dag te verwerken. Dochter hoorde mij tegen haar zusje zeggen, die een proefles van sport had gehad en hard haar best had gedaan om er bij te mogen, dat ze vooral zichzelf moest blijven.
Bij mijn dochter raakte dit een gevoelige snaar en ineens kwam er vanalles uit. Dat ze niet weet hoe ze zichzelf moet zijn en wie ze is omdat haar perfectionistisch gedrag haar in de weg zit. Dat ze liever naar een school zou gaan met kinderen die net als zij zich aan de regels en afspraken houden. Dat ze het niet leuk vind dat ze zich zo stoort aan de andere kinderen als ze de les verstoren maar dat ze er niks aan kan doen. Dat ze zo haar best doet om het storende gedrag van anderen te compenseren maar dat dat niet helpt en daar voelt ze zich dan boos over. Sociale contacten zijn ontzettend belangrijk voor haar maar op deze manier zet ze zich steeds meer buiten spel want haar klasgenoten begrijpen haar gedrag niet.
Maar zelf begrijpt ze het ook niet.
Haar vader ( mijn man ) wuift het weg, begrijpt er niks van en vind dat ik het te serieus neem, vandaar mijn OP in de ikvorm.
Ik wil de OP niet te lang maken, aanvullend kan ik natuurlijk nog informatie geven. Ik zoek vooral herkenning, ervaringen en tips.
Bedankt.
dinsdag 25 november 2025 om 21:08
Onze bovengemiddeld intelligentie zoon met kenmerken van adhd krijgt sinds dit uit onderzoeken is gebleken tweewekelijks ergotherapie. Hij leert hier om te gaan met spanning in zijn lijf en prikkels bijvoorbeeld.
Ook gekeken hoe hij de prikkels meer kan buitenhouden. In zijn geval werkt koptelefoon niet maar mag hij nu zijn capuchon op in de klas bij zelfstandig werken.
Ik zou als man geen onderzoeken etc wil dus eens een ergotherapeut voor kinderen benaderen. Dat is misschien laagdrempeliger
Ook gekeken hoe hij de prikkels meer kan buitenhouden. In zijn geval werkt koptelefoon niet maar mag hij nu zijn capuchon op in de klas bij zelfstandig werken.
Ik zou als man geen onderzoeken etc wil dus eens een ergotherapeut voor kinderen benaderen. Dat is misschien laagdrempeliger
You can only succeed when there is room to fail.
dinsdag 25 november 2025 om 22:41
Mijn dochter is af en aan sinds haar 6e in therapie. Destijds zonder echte diagnose, wel werd haar hoogbegaafdheid opgemerkt en een verstoorde emotionele ontwikkeling. Pas jaren en heel veel ellende later de diagnose ASS. Toen we ons daar meer in gingen verdiepen, besefte ik dat dat wel heel wat eerder had kunnen komen. Sommige ‘echte autismekenmerken’ vertoonde ze al in de babytijd.
De diagnose was voor mijn dochter wel een soort geruststelling en daarmee konden we ook gerichte ondersteuning krijgen.
Je man klinkt zoals haar groep 8 leraar, die vond dat ze wat eelt op haar ziel moest kweken want kinderen zijn nu eenmaal bot. Ik heb me er zelf ook wel onbedoeld schuldig aan gemaakt als ze weer eens een winkel uitvluchtte of elke avond allerlei ellende over me uitstrooide. Daar zit ik niet altijd op te wachten om 22.00 uur. Toch moet je ook jezelf daartegen beschermen. Dochter heeft nu ook de diagnose chronische depressie en als je je al dat leed persoonlijk aantrekt, ga je er aan onderdoor. Ik las hier laatst dat je zo gelukkig bent als je ongelukkigste kind, maar dat moet je soms echt voorkomen.
De diagnose was voor mijn dochter wel een soort geruststelling en daarmee konden we ook gerichte ondersteuning krijgen.
Je man klinkt zoals haar groep 8 leraar, die vond dat ze wat eelt op haar ziel moest kweken want kinderen zijn nu eenmaal bot. Ik heb me er zelf ook wel onbedoeld schuldig aan gemaakt als ze weer eens een winkel uitvluchtte of elke avond allerlei ellende over me uitstrooide. Daar zit ik niet altijd op te wachten om 22.00 uur. Toch moet je ook jezelf daartegen beschermen. Dochter heeft nu ook de diagnose chronische depressie en als je je al dat leed persoonlijk aantrekt, ga je er aan onderdoor. Ik las hier laatst dat je zo gelukkig bent als je ongelukkigste kind, maar dat moet je soms echt voorkomen.
dinsdag 25 november 2025 om 23:14
Maar hoe doe je dat dan? Als gevoelige 8-jarige leren hoe hiermee om te gaan? Ik vind dat scholen ook moeten leren omgaan met kinderen die net wat anders zijn. (Of eigenlijk de hele samenleving.. ). Uiteindelijk is daar ieder kind bij gebaat.
Hier ook ervaring, en mijn kind is inmiddels “een thuiszitter”. Met een vermoedelijke misdiagnose, wat veel schade heeft gedaan. Ik geloof niet meer blind in de expertise van professionals (en vele ouders met soortgelijke ervaringen met mij). Vandaar ook mijn advies om eerst zelf te gaan lezen. Het helpt om goed geinformeerd op zoek te gaan naar de juiste hulp, mocht hulp nodig zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
