Kinderen
alle pijlers
Twijfel over schoolkeuze
zaterdag 11 april 2020 om 19:43
Hallo allemaal,
Ongetwijfeld zitten vele van jullie in een lastige situatie nu met Corona (thuis werken icm gezin is gewoon ontzettend zwaar), maar voor ons is dit afgezien van natuurlijk de onrust , juist een periode van ontspanning/bezinning. Dit heeft alles te maken met het feit dat onze zoon (nu ruim 5) tijdelijk niet naar school gaat. Ineens realiseren we hoeveel stress we van school hadden.
Onze zoon heeft een moeilijke start gehad. Het wennen kostte veel tijd en energie en toen hij eenmaal gewend was, waren er verschillende andere zorgen. Om deze reden zijn we begonnen (op advies van school uiteraard) met een onderzoek. Uit het onderzoek is nog weinig gekomen, maar nu school wat op de achtergrond raakt, merken we dat het eigenlijk thuis heel goed gaat! Onze zoon bloeit weer wat op. Hij lacht meer, is meer ontspannen en wordt weer steeds meer 'zichzelf'. Ook wij (als ouders) kunnen over andere dingen praten dan over de 'problemen' rondom onze zoon. Het is echt een last die van onze schouders valt.
Dit maakt dat we nu behoorlijk twijfelen aan onze schoolkeuze. Onze zoon heeft het klaarblijkelijk niet naar zijn zin op school (hij wordt snel onrustig/angstig). Thuis merken we dat, maar ook op school zijn er (zoals eerder aangegeven) veel zorgen. We krijgen vrij vaak te horen wat er allemaal niet goed gaat en eigenlijk ben ik daar wel een beetje klaar mee. Ik zou zo graag vooral horen wat er wel goed gaat en alle dingen die wel goed gaan uit willen vergroten.
Ons laatste gesprek met school en de behandelaar was ook weer redelijk negatief. Zelfs de behandelaar kwam daar later op terug: 'jeetje, hoe was dat voor jullie.. ik vond het (negatieve) vrij heftig'. De leerkracht doet ontzettend haar best, absoluut! Ze wil hem heeeel erg graag verder helpen, maar ze heeft 'het' gewoon nog niet zo gevonden met hem. Daarnaast lijkt ze erg op prestaties gericht te zijn en dat is een slechte combinatie met onze zoon.
Ik twijfel eigenlijk al minimaal een half jaar over onze schoolkeuze. Wat is nu wijsheid? Gaan we niet ergens anders tegen dezelfde problemen aanlopen (ofwel ligt het probleem niet voor het grootste gedeelte aan ons?)? Of ligt dit echt aan de school? Als we overstappen, doen we hier dan wel goed aan voor onze zoon - het wennen was al zo ingewikkeld.
Hier moet ik wel bij zeggen dat onze zoon zich inderdaad anders ontwikkelt dan het 'gemiddelde' kind. Zorgen zijn er.. Die waren er al vanaf de peuterspeelzaal (of eigenlijk al zelfs vanaf de babytijd). Wat vooral op de voorgrond lijkt te staan, is het feit dat hij snel gespannen is (in contact met andere kinderen, volwassenen en ook gewoon overall) en daardoor minder goed tot leren komt. Neemt niet weg dat het in deze (onrustige) tijd juist heel erg goed met hem gaat!
Om eerlijk te zijn krijg ik nu al buikpijn bij het idee dat hij straks weer naar die school terug moet, die school waar hij zich niet goed lijkt te voelen en waar ik me straks weer 24/7 zorgen om hem moet gaan maken.
Ben benieuwd hoe jullie hierover denken!
Groetjes,
Boysmamma
Ongetwijfeld zitten vele van jullie in een lastige situatie nu met Corona (thuis werken icm gezin is gewoon ontzettend zwaar), maar voor ons is dit afgezien van natuurlijk de onrust , juist een periode van ontspanning/bezinning. Dit heeft alles te maken met het feit dat onze zoon (nu ruim 5) tijdelijk niet naar school gaat. Ineens realiseren we hoeveel stress we van school hadden.
Onze zoon heeft een moeilijke start gehad. Het wennen kostte veel tijd en energie en toen hij eenmaal gewend was, waren er verschillende andere zorgen. Om deze reden zijn we begonnen (op advies van school uiteraard) met een onderzoek. Uit het onderzoek is nog weinig gekomen, maar nu school wat op de achtergrond raakt, merken we dat het eigenlijk thuis heel goed gaat! Onze zoon bloeit weer wat op. Hij lacht meer, is meer ontspannen en wordt weer steeds meer 'zichzelf'. Ook wij (als ouders) kunnen over andere dingen praten dan over de 'problemen' rondom onze zoon. Het is echt een last die van onze schouders valt.
Dit maakt dat we nu behoorlijk twijfelen aan onze schoolkeuze. Onze zoon heeft het klaarblijkelijk niet naar zijn zin op school (hij wordt snel onrustig/angstig). Thuis merken we dat, maar ook op school zijn er (zoals eerder aangegeven) veel zorgen. We krijgen vrij vaak te horen wat er allemaal niet goed gaat en eigenlijk ben ik daar wel een beetje klaar mee. Ik zou zo graag vooral horen wat er wel goed gaat en alle dingen die wel goed gaan uit willen vergroten.
Ons laatste gesprek met school en de behandelaar was ook weer redelijk negatief. Zelfs de behandelaar kwam daar later op terug: 'jeetje, hoe was dat voor jullie.. ik vond het (negatieve) vrij heftig'. De leerkracht doet ontzettend haar best, absoluut! Ze wil hem heeeel erg graag verder helpen, maar ze heeft 'het' gewoon nog niet zo gevonden met hem. Daarnaast lijkt ze erg op prestaties gericht te zijn en dat is een slechte combinatie met onze zoon.
Ik twijfel eigenlijk al minimaal een half jaar over onze schoolkeuze. Wat is nu wijsheid? Gaan we niet ergens anders tegen dezelfde problemen aanlopen (ofwel ligt het probleem niet voor het grootste gedeelte aan ons?)? Of ligt dit echt aan de school? Als we overstappen, doen we hier dan wel goed aan voor onze zoon - het wennen was al zo ingewikkeld.
Hier moet ik wel bij zeggen dat onze zoon zich inderdaad anders ontwikkelt dan het 'gemiddelde' kind. Zorgen zijn er.. Die waren er al vanaf de peuterspeelzaal (of eigenlijk al zelfs vanaf de babytijd). Wat vooral op de voorgrond lijkt te staan, is het feit dat hij snel gespannen is (in contact met andere kinderen, volwassenen en ook gewoon overall) en daardoor minder goed tot leren komt. Neemt niet weg dat het in deze (onrustige) tijd juist heel erg goed met hem gaat!
Om eerlijk te zijn krijg ik nu al buikpijn bij het idee dat hij straks weer naar die school terug moet, die school waar hij zich niet goed lijkt te voelen en waar ik me straks weer 24/7 zorgen om hem moet gaan maken.
Ben benieuwd hoe jullie hierover denken!
Groetjes,
Boysmamma
dinsdag 14 april 2020 om 20:16
Mega achterhaald.Andersom schreef: ↑12-04-2020 11:29Er is veel verschil tussen de verschillende vrije scholen. De een is strenger in de leer dan de ander. Ik zou me daar goed in verdiepen.
Hoewel en veel aandacht is voor de onderlinge sociale omgang en weinig prestatiedruk heerst zijn mijn kinderen er toch niet heen gegaan. Redenen voor mij om mijn kinderen er niet heen te doen:
- Totale gebrek aan gebruik van ICT.
- Overgang van kleuters naar eerste klas bij zes jaar en de oude grens van 1 oktober.
- Het bewust weren uit de kleuterklas van alles wat met lezen en schrijven te maken heeft.
- Pas lezen en schrijven als de voortanden gewisseld zijn.
Vrij houdt in; vrij van overheidsbemoeienis. Voor mij is dat niet altijd een kwaliteitslabel.
Natte tosti..
dinsdag 14 april 2020 om 21:49
Ik denk dat je uit een gesprek al best wat kunt halen. Kun je meteen een schifting maken waar je evt nog een rondleiding wil en waar niet.
Maargoed ieder zn ding. Ik geef alleen aan dat dit soort dingen niet per se stil liggen in corona tijd.
zaterdag 18 april 2020 om 19:20
Voor speciaal onderwijs is niet per se altijd een diagnose nodig. Wel neemt het Samenwerkingsverband een besluit over plaatsing en dat doen ze niet zomaar, dan moet er een vraag zijn vanuit ouders en school en die moet goed zijn onderbouwd. Maar nogmaals, niet per se altijd met een 'officiële diagnose'. Ik ken kinderen die zonder dat het zwart op wit stond dat zij bijvoorbeeld autisme hadden, naar het speciaal onderwijs zijn gegaan. Er heersen nogal wat misverstanden op dat gebied. Zo werd mij, zelfs door leerkrachten en een IB'er, toen mijn zoon in groep 8 zat (speciaal onderwijs cluster 4, overigens niet te verwarren met SBO, speciaal basisonderwijs, dat is weer wat anders), gezegd dat ik hem op het regulier onderwijs moest aanmelden en dan zou die betreffende school aangeven dat ze hem niet afdoende konden begeleiden, waarna het samenwerkingsverband dan met een school op de proppen zou komen. Zo hoeft het niet per se. Als jij als ouder voor een school voor speciaal onderwijs kiest, kun je hem daar gewoon aanmelden en beslist het samenwerkingsverband of de plaatsing daar kan doorgaan.
Het is wel een paar jaar geleden dat dit voor ons speelde, maar volgens mij is het nog steeds zo. Je hebt keuze van onderwijs, alleen als het om een speciale variant gaat, is er daarbovenop akkoord nodig van het samenwerkingsverband.
Onze zoon heeft t/m groep 3 regulier basisonderwijs gevolgd. In groep 1 ging het prima, in groep 2 werden er zorgen geuit, in groep 3 was het mij al snel duidelijk dat het niet beter ging worden, alleen maar slechter. Dan doel ik vooral op contact met klasgenootjes, ik kon voelen en ook zien dat het pesten - omdat hij net een beetje anders was en geen aansluiting had - al was begonnen en alleen maar zou toenemen. Ook was hij voor de leerkrachten moeilijk aan te sturen (diagnose asperger en ADD). Ze vonden hem ontzettend lief en dat was hij ook, mijn lieve, slimme en van nature erg vrolijke en relaxte zoon, maar wisten gewoon niet hoe hem te motiveren en hij vroeg erg veel aandacht.
Vooral omdat ik pesten aan zag komen, hebben wij gekozen voor speciaal onderwijs. Daar heeft iedereen 'iets' en leek mij de kans op acceptatie veel groter. Dat bleek ook zo te zijn. Hij is er per groep 4 naartoe gegaan (gelukkig was er net een dependance van een school in een andere stad bij ons gestart, paar minuten fietsen, zoooooooo blij mee geweest!) en heeft er een heerlijke verdere basisschooltijd gehad. Ik heb het op dit forum al wel vaker gepost. Ik heb vriendinnen die bij hun kinderen niet zagen of niet wilden zien dat die echt beter op hun plek zouden zijn op het speciaal onderwijs, pas toen hun kinderen zo goed als kapotgepest en overstressed waren, besloten zij daar uiteindelijk toe. En verzuchtten: waarom niet eerder hiervoor gekozen...
Dit zijn mijn ervaringen. Er zullen ook heus minder goede ervaringen zijn met speciaal onderwijs, maar ik druk je op het hart: kijk naar je kind, veel stress (hetzij door overprikkeling, hetzij door pesten of door beide) is enorm ongezond en schaadt veel harder dan we weten. Veiligheid en rust zijn ontzettend belangrijk en voor kwetsbare kinderen op niet elke school te vinden. Laat je kind NOOIT naar een onveilige situatie gaan, als je merkt dat hij die op school niet heeft en dat ook niet verandert, laat hem er niet heen gaan maar zoek een passende plek. Dan kan het alsnog heel fijn voor hem worden.
Aanvulling: speciaal onderwijs staat niet per se gelijk aan een lager niveau. Mijn zoon doet havo. Helaas zijn er nog steeds maar weinig scholen voor speciaal onderwijs die (de volledige zes jaar) vwo aanbieden.
Het is wel een paar jaar geleden dat dit voor ons speelde, maar volgens mij is het nog steeds zo. Je hebt keuze van onderwijs, alleen als het om een speciale variant gaat, is er daarbovenop akkoord nodig van het samenwerkingsverband.
Onze zoon heeft t/m groep 3 regulier basisonderwijs gevolgd. In groep 1 ging het prima, in groep 2 werden er zorgen geuit, in groep 3 was het mij al snel duidelijk dat het niet beter ging worden, alleen maar slechter. Dan doel ik vooral op contact met klasgenootjes, ik kon voelen en ook zien dat het pesten - omdat hij net een beetje anders was en geen aansluiting had - al was begonnen en alleen maar zou toenemen. Ook was hij voor de leerkrachten moeilijk aan te sturen (diagnose asperger en ADD). Ze vonden hem ontzettend lief en dat was hij ook, mijn lieve, slimme en van nature erg vrolijke en relaxte zoon, maar wisten gewoon niet hoe hem te motiveren en hij vroeg erg veel aandacht.
Vooral omdat ik pesten aan zag komen, hebben wij gekozen voor speciaal onderwijs. Daar heeft iedereen 'iets' en leek mij de kans op acceptatie veel groter. Dat bleek ook zo te zijn. Hij is er per groep 4 naartoe gegaan (gelukkig was er net een dependance van een school in een andere stad bij ons gestart, paar minuten fietsen, zoooooooo blij mee geweest!) en heeft er een heerlijke verdere basisschooltijd gehad. Ik heb het op dit forum al wel vaker gepost. Ik heb vriendinnen die bij hun kinderen niet zagen of niet wilden zien dat die echt beter op hun plek zouden zijn op het speciaal onderwijs, pas toen hun kinderen zo goed als kapotgepest en overstressed waren, besloten zij daar uiteindelijk toe. En verzuchtten: waarom niet eerder hiervoor gekozen...
Dit zijn mijn ervaringen. Er zullen ook heus minder goede ervaringen zijn met speciaal onderwijs, maar ik druk je op het hart: kijk naar je kind, veel stress (hetzij door overprikkeling, hetzij door pesten of door beide) is enorm ongezond en schaadt veel harder dan we weten. Veiligheid en rust zijn ontzettend belangrijk en voor kwetsbare kinderen op niet elke school te vinden. Laat je kind NOOIT naar een onveilige situatie gaan, als je merkt dat hij die op school niet heeft en dat ook niet verandert, laat hem er niet heen gaan maar zoek een passende plek. Dan kan het alsnog heel fijn voor hem worden.
Aanvulling: speciaal onderwijs staat niet per se gelijk aan een lager niveau. Mijn zoon doet havo. Helaas zijn er nog steeds maar weinig scholen voor speciaal onderwijs die (de volledige zes jaar) vwo aanbieden.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 18 april 2020 om 23:29
Wat een mooi verhaal over je zoon, en wat heb je het goed aangepakt, zeg. Partner en ik hebben ook allebei ervaring met het te lang laten aanmodderen omdat ouders niet van gebaande paden wilden/durfden af te wijken. Ik zie dit ook weleens om me heen, kinderen die gepest worden, veel stress op school ervaren..en ouders die daarin bevriezen.Yella78 schreef: ↑18-04-2020 19:20Voor speciaal onderwijs is niet per se altijd een diagnose nodig. Wel neemt het Samenwerkingsverband een besluit over plaatsing en dat doen ze niet zomaar, dan moet er een vraag zijn vanuit ouders en school en die moet goed zijn onderbouwd. Maar nogmaals, niet per se altijd met een 'officiële diagnose'. Ik ken kinderen die zonder dat het zwart op wit stond dat zij bijvoorbeeld autisme hadden, naar het speciaal onderwijs zijn gegaan. Er heersen nogal wat misverstanden op dat gebied. Zo werd mij, zelfs door leerkrachten en een IB'er, toen mijn zoon in groep 8 zat (speciaal onderwijs cluster 4, overigens niet te verwarren met SBO, speciaal basisonderwijs, dat is weer wat anders), gezegd dat ik hem op het regulier onderwijs moest aanmelden en dan zou die betreffende school aangeven dat ze hem niet afdoende konden begeleiden, waarna het samenwerkingsverband dan met een school op de proppen zou komen. Zo hoeft het niet per se. Als jij als ouder voor een school voor speciaal onderwijs kiest, kun je hem daar gewoon aanmelden en beslist het samenwerkingsverband of de plaatsing daar kan doorgaan.
Het is wel een paar jaar geleden dat dit voor ons speelde, maar volgens mij is het nog steeds zo. Je hebt keuze van onderwijs, alleen als het om een speciale variant gaat, is er daarbovenop akkoord nodig van het samenwerkingsverband.
Onze zoon heeft t/m groep 3 regulier basisonderwijs gevolgd. In groep 1 ging het prima, in groep 2 werden er zorgen geuit, in groep 3 was het mij al snel duidelijk dat het niet beter ging worden, alleen maar slechter. Dan doel ik vooral op contact met klasgenootjes, ik kon voelen en ook zien dat het pesten - omdat hij net een beetje anders was en geen aansluiting had - al was begonnen en alleen maar zou toenemen. Ook was hij voor de leerkrachten moeilijk aan te sturen (diagnose asperger en ADD). Ze vonden hem ontzettend lief en dat was hij ook, mijn lieve, slimme en van nature erg vrolijke en relaxte zoon, maar wisten gewoon niet hoe hem te motiveren en hij vroeg erg veel aandacht.
Vooral omdat ik pesten aan zag komen, hebben wij gekozen voor speciaal onderwijs. Daar heeft iedereen 'iets' en leek mij de kans op acceptatie veel groter. Dat bleek ook zo te zijn. Hij is er per groep 4 naartoe gegaan (gelukkig was er net een dependance van een school in een andere stad bij ons gestart, paar minuten fietsen, zoooooooo blij mee geweest!) en heeft er een heerlijke verdere basisschooltijd gehad. Ik heb het op dit forum al wel vaker gepost. Ik heb vriendinnen die bij hun kinderen niet zagen of niet wilden zien dat die echt beter op hun plek zouden zijn op het speciaal onderwijs, pas toen hun kinderen zo goed als kapotgepest en overstressed waren, besloten zij daar uiteindelijk toe. En verzuchtten: waarom niet eerder hiervoor gekozen...
Dit zijn mijn ervaringen. Er zullen ook heus minder goede ervaringen zijn met speciaal onderwijs, maar ik druk je op het hart: kijk naar je kind, veel stress (hetzij door overprikkeling, hetzij door pesten of door beide) is enorm ongezond en schaadt veel harder dan we weten. Veiligheid en rust zijn ontzettend belangrijk en voor kwetsbare kinderen op niet elke school te vinden. Laat je kind NOOIT naar een onveilige situatie gaan, als je merkt dat hij die op school niet heeft en dat ook niet verandert, laat hem er niet heen gaan maar zoek een passende plek. Dan kan het alsnog heel fijn voor hem worden.
Aanvulling: speciaal onderwijs staat niet per se gelijk aan een lager niveau. Mijn zoon doet havo. Helaas zijn er nog steeds maar weinig scholen voor speciaal onderwijs die (de volledige zes jaar) vwo aanbieden.
Voor mij onbegrijpelijk, ik vind zelf schoolkeuze gigantisch belangrijk en wil dat mijn kind zich veilig en vertrouwd voelt, voor minder doe ik het niet. Ik kan me dus helemaal vinden in jouw aanpak.
