Kinderen
alle pijlers
Verhuizen: kinderen en slaapkamers
donderdag 11 juli 2013 om 00:40
Over een paar maanden krijgen we een derde kind. Momenteel wonen we in een vrij klein appartement met 2 slaapkamers en we zouden dus moeten verhuizen, het liefst naar een woning met 4 slaapkamers zodat elk kind een eigen kamer zou krijgen. In de buurt waar we willen wonen kunnen we een dubbele benedenhuis betalen. En hier is het probleem: de meeste woningen van dit soort hebben maar 3 slaapkamers. Benedenhuizen met 4 slaapkamers komen heel zelden voor en meestal zijn de slaapkamers dan ook vrij klein. Voor nu is het natuurlijk absoluut geen punt. De oudste twee jongens zij 5 en 3 en slapen graag samen op een stapelbed. De derde wordt ook een jongen. Maar als ze wat ouder worden krijgen ze natuurlijk een grotere behoefte aan eigen ruimte waar ze rustig kunnen studeren, eigen dingen doen, met eigen vrienden zijn etc... Nu overwegen wij ook huizen met 3 slaapkamers waarvan 1 hele grote zodat 2 van de kinderen hem kunnen delen. Maar ik blijf twijfelen... Wat als ze het later helemaal niet meer willen, steeds ruzie gaan maken om wie wanneer en wat doet... Ook omdat alle 3 de kinderen jongens zijn lijkt het raar om 2 samen op een kamer te doen of 1 apart... Wat denken jullie?
donderdag 11 juli 2013 om 16:59
quote:nlies schreef op 11 juli 2013 @ 16:41:
[...]
Nee, en het gaat er bij jou nog steeds niet in dat jouw manier van leven niet voor iedereen zaligmakend is he. Jammer dat je dat niet kunt verplichten aan anderenIk ben in dit topic toch niet bepaald de enige die 'n eigen kamer als basisbehoefte ziet.
[...]
Nee, en het gaat er bij jou nog steeds niet in dat jouw manier van leven niet voor iedereen zaligmakend is he. Jammer dat je dat niet kunt verplichten aan anderenIk ben in dit topic toch niet bepaald de enige die 'n eigen kamer als basisbehoefte ziet.
donderdag 11 juli 2013 om 20:00
quote:elninjoo schreef op 11 juli 2013 @ 16:59:
[...]
Ik ben in dit topic toch niet bepaald de enige die 'n eigen kamer als basisbehoefte ziet.
Dat klopt. Het maakt het dan echter niet meteen de absolute waarheid of de norm. Roepen dat mensen dan maar geen kind meer moeten krijgen is jouw norm aan hen opdringen in mijn ogen.
Als jij nu kinderen had, kon je het lekker zelf bepalen zoals jij wilde.
[...]
Ik ben in dit topic toch niet bepaald de enige die 'n eigen kamer als basisbehoefte ziet.
Dat klopt. Het maakt het dan echter niet meteen de absolute waarheid of de norm. Roepen dat mensen dan maar geen kind meer moeten krijgen is jouw norm aan hen opdringen in mijn ogen.
Als jij nu kinderen had, kon je het lekker zelf bepalen zoals jij wilde.
donderdag 11 juli 2013 om 21:15
Ik ken een gezin waarbij de ouders in een normale slaapkamer in het midden een stapelbed hebben gemaakt waarbij de onderste helft een muurtje links heeft en de bovenste een muurtje rechts. Dan hou je twee kleine kamertjes over, maar er hoeft dan dus ook maar een half bed in.
Het lijkt me nogal aan de karakters van de kinderen liggen en aan hun relatie onderling of het leuk en/of handig is om er twee of meer bij elkaar te laten slapen. Bij mijn zus en mij zou dat tot dooien hebben geleid, mijn man en zijn broer waren waarschijnlijk gezellig in één bed gaan liggen.
Het lijkt me nogal aan de karakters van de kinderen liggen en aan hun relatie onderling of het leuk en/of handig is om er twee of meer bij elkaar te laten slapen. Bij mijn zus en mij zou dat tot dooien hebben geleid, mijn man en zijn broer waren waarschijnlijk gezellig in één bed gaan liggen.
donderdag 11 juli 2013 om 21:38
Mijn moeder deelde een kamer én haar bed met minimaal 3 zusjes (ze had er 12). 60 jaar later heeft ze het er nog steeds over, ze vond het verschrikkelijk, op het traumatische af en wist niet hoe snel ze weg moest wezen thuis. Dat het vroeger meer aan de hand was, zegt vrij weinig over wat individuele kinderen daarvan vonden.
Zeker weten dat haar kinderen een eigen kamer kregen. En ik vond het, zeker toen ik wat ouder werd ook heerlijk, alleen op mijn kamer rondhangen. Mijn kinderen hebben dus ook hun eigen plek. Willen ze bij elkaar logeren dan vind ik het prima, maar dat vragen ze zelden. Ik zou nooit meer kinderen krijgen dan ik kamers kan betalen. En als de nood aan de man zou zijn, dan ging ik zelf in de woonkamer liggen om mijn kinderen ieder hun eigen plek te geven.
Zeker weten dat haar kinderen een eigen kamer kregen. En ik vond het, zeker toen ik wat ouder werd ook heerlijk, alleen op mijn kamer rondhangen. Mijn kinderen hebben dus ook hun eigen plek. Willen ze bij elkaar logeren dan vind ik het prima, maar dat vragen ze zelden. Ik zou nooit meer kinderen krijgen dan ik kamers kan betalen. En als de nood aan de man zou zijn, dan ging ik zelf in de woonkamer liggen om mijn kinderen ieder hun eigen plek te geven.
vrijdag 12 juli 2013 om 03:49
Bedankt voor alle reacties! Ik krijg toch het indruk dat een eigen slaapkamer of iig een mogelijkheid daartoe toch het fijnste zou zijn, vooral omdat we in dit huis lang willen blijven wonen, zeker totdat de kinderen het huis uit zijn. En dat hoeven zij van mij niet gelijk als ze 18 zijn. We wonen in een grote stad en als ze gaan studeren blijven ze waarschijnlijk ook hier wonen. Ik heb liever dat ze hun tijd voor de studie gebruiken en niet bijbaantjes gaan zoeken om een kamer te kunnen betalen. Momenteel hebben de kinderen absoluut geen behoefte aan een eigen kamer. De oudste riep al zelfs dat hij graag met z'n drieen op een slaapkamer wilde in het nieuwe huis "want zo is het gezellig". Maar het kan zeker veranderen als ze wat ouder zijn.
Naar een andere wijk verhuizen is niet echt wenselijk, ook niet voor de kinderen want al hun vriendjes zijn hier. En al helemaal niet naar een dorp: ieder zijn eigen ding natuurlijk maar vriend en ik zijn allebei in een grote stad opgegroeid en zijn dus echte stadsmensen. Voor de kinderen zijn hier naar mijn mening ook veel voordelen: diverse clubjes, musea, theaters... Heerlijk om het allemaal op loopafstand te hebben.
Maar we gaan denk ik toch wel ons best doen om een huis met 4 slaapkamers te vinden. Er staan bvb wel eens ook hele panden te koop die we kunnen betalen. Ze moeten meestal wat opgeknapt worden maar dan heb je veel meer ruimte voor je geld. Er zijn wel opties maar als we ons alleen op woningen met 4 sks richten betekent het wel langer zoeken en leuke opties met maar drie sks laten gaan. Dat is dus meer mijn dilemma.
Naar een andere wijk verhuizen is niet echt wenselijk, ook niet voor de kinderen want al hun vriendjes zijn hier. En al helemaal niet naar een dorp: ieder zijn eigen ding natuurlijk maar vriend en ik zijn allebei in een grote stad opgegroeid en zijn dus echte stadsmensen. Voor de kinderen zijn hier naar mijn mening ook veel voordelen: diverse clubjes, musea, theaters... Heerlijk om het allemaal op loopafstand te hebben.
Maar we gaan denk ik toch wel ons best doen om een huis met 4 slaapkamers te vinden. Er staan bvb wel eens ook hele panden te koop die we kunnen betalen. Ze moeten meestal wat opgeknapt worden maar dan heb je veel meer ruimte voor je geld. Er zijn wel opties maar als we ons alleen op woningen met 4 sks richten betekent het wel langer zoeken en leuke opties met maar drie sks laten gaan. Dat is dus meer mijn dilemma.
vrijdag 12 juli 2013 om 05:10
vrijdag 12 juli 2013 om 07:29
quote:Er zijn wel opties maar als we ons alleen op woningen met 4 sks richten betekent het wel langer zoeken en leuke opties met maar drie sks laten gaan. Dat is dus meer mijn dilemma.
Good for you, dat je je kinderen allemaal 'n eigen kamer gunt!
En het is toch niet erg dat je langer moet zoeken nu je kinderen blijkbaar zelf nog willen delen? Dan hoeft het dus niet op stel en sprong en kun je dus zoeken naar iets waar je kinderen over 'n paar jaar 'n ruime eigen kamer kunnen krijgen zodat ze er idd mee toe kunnen t/m hun studietijd.
Good for you, dat je je kinderen allemaal 'n eigen kamer gunt!
En het is toch niet erg dat je langer moet zoeken nu je kinderen blijkbaar zelf nog willen delen? Dan hoeft het dus niet op stel en sprong en kun je dus zoeken naar iets waar je kinderen over 'n paar jaar 'n ruime eigen kamer kunnen krijgen zodat ze er idd mee toe kunnen t/m hun studietijd.
vrijdag 12 juli 2013 om 07:52
Wat een gedoe over het delen van een slaapkamer. De meeste kinderen vinden het geweldig in hun kinderjaren een kamer te delen. Daarnaast nog leerzaam ook , ze leren onderhandelen en duidelijk afspraken te maken. (kun je in je studenten jaren in een studenten flatje waar je keuken, woonkamer , douche en toilet met een stuk of 10 medestudenten moet delen nog heel veel profijt van hebben)
En er zal best een periode in hun leven komen waarop ze een eigen kamer prefereren.Maar ze zullen ook moeten leren dat alles wat je wenst niet altijd tot uitvoer kan worden gebracht en er een prijskaartje aan hangt.
Je kunt kost wat kost een dure woning aanschaffen om je kinderen een eigen kamer te 'gunnen'. Vervolgens altijd krap moeten leven om de hypotheek betaald te krijgen.
Volgens mij zijn kinderen dan beter af met een kamer te moeten delen en dat er nog ruimte is om strakjes de studie financieren bij te spekken.
En als ze het echt niet meer uithouden op hun kamer met broer of zus kunnen ze vanaf hun 18de de rest van hu n leven er voor kiezen om helemaal op zichzelf te wonen.met desnoods twintig kamers. En tegen die tijd zullen ze hun gedeelde kamer thuis steeds meer waarderen want aan een klein studenten kamertje hangt vaak al een behoorlijk prijskaartje. En geloof me tegen de tijd dat ze naast hun studie zelf hun kamer moeten mee bekostigen dmv een baantje worden er ineens hele andere eisen gesteld.
En er zal best een periode in hun leven komen waarop ze een eigen kamer prefereren.Maar ze zullen ook moeten leren dat alles wat je wenst niet altijd tot uitvoer kan worden gebracht en er een prijskaartje aan hangt.
Je kunt kost wat kost een dure woning aanschaffen om je kinderen een eigen kamer te 'gunnen'. Vervolgens altijd krap moeten leven om de hypotheek betaald te krijgen.
Volgens mij zijn kinderen dan beter af met een kamer te moeten delen en dat er nog ruimte is om strakjes de studie financieren bij te spekken.
En als ze het echt niet meer uithouden op hun kamer met broer of zus kunnen ze vanaf hun 18de de rest van hu n leven er voor kiezen om helemaal op zichzelf te wonen.met desnoods twintig kamers. En tegen die tijd zullen ze hun gedeelde kamer thuis steeds meer waarderen want aan een klein studenten kamertje hangt vaak al een behoorlijk prijskaartje. En geloof me tegen de tijd dat ze naast hun studie zelf hun kamer moeten mee bekostigen dmv een baantje worden er ineens hele andere eisen gesteld.
vrijdag 12 juli 2013 om 08:06
Ik heb tot ik het huis uit ging de slaapkamer gedeeld met mijn zus en hoewel ik een super goede band met mijn zus had en heb, vond ik het vreselijk. Ik had geen plek om me in mijn puber huilbuien alleen terug te kunnen trekken en ik heb het ook wel als een belemmering voor mijn seksuele ontwikkeling ervaren. Ook toen mijn zus op een gegeven moment een vriend kreeg was het lastig. Dan moesten of zij of ik in de woonkamer gaan slapen als die twee samen nog wat wilden uitspoken. Ik ben dus ook op mijn 18e halsoverkop het hals uit gevlucht.
Ik ben trouwens nog steeds iemand die de mogelijkheid om ergens echt alleen te zijn wel als een bijna primaire levensbehoefte ziet.
Ik ben trouwens nog steeds iemand die de mogelijkheid om ergens echt alleen te zijn wel als een bijna primaire levensbehoefte ziet.
vrijdag 12 juli 2013 om 08:13
quote:Saphira schreef op 12 juli 2013 @ 08:06:
Ik heb tot ik het huis uit ging de slaapkamer gedeeld met mijn zus en hoewel ik een super goede band met mijn zus had en heb, vond ik het vreselijk. Ik had geen plek om me in mijn puber huilbuien alleen terug te kunnen trekken en ik heb het ook wel als een belemmering voor mijn seksuele ontwikkeling ervaren. Ook toen mijn zus op een gegeven moment een vriend kreeg was het lastig. Dan moesten of zij of ik in de woonkamer gaan slapen als die twee samen nog wat wilden uitspoken. Ik ben dus ook op mijn 18e halsoverkop het hals uit gevlucht.
Ik ben trouwens nog steeds iemand die de mogelijkheid om ergens echt alleen te zijn wel als een bijna primaire levensbehoefte ziet.
Lijkt me heel erg zeg! En raar ook dat je ouders het toestonden dat je zus haar scharrel mee naar huis nam. Had ze toch beter bij die jongen kunnen gaan slapen, dan had jij tenminste de kamer voor jezelf.
Snap zulke ouders niet...
Ik heb tot ik het huis uit ging de slaapkamer gedeeld met mijn zus en hoewel ik een super goede band met mijn zus had en heb, vond ik het vreselijk. Ik had geen plek om me in mijn puber huilbuien alleen terug te kunnen trekken en ik heb het ook wel als een belemmering voor mijn seksuele ontwikkeling ervaren. Ook toen mijn zus op een gegeven moment een vriend kreeg was het lastig. Dan moesten of zij of ik in de woonkamer gaan slapen als die twee samen nog wat wilden uitspoken. Ik ben dus ook op mijn 18e halsoverkop het hals uit gevlucht.
Ik ben trouwens nog steeds iemand die de mogelijkheid om ergens echt alleen te zijn wel als een bijna primaire levensbehoefte ziet.
Lijkt me heel erg zeg! En raar ook dat je ouders het toestonden dat je zus haar scharrel mee naar huis nam. Had ze toch beter bij die jongen kunnen gaan slapen, dan had jij tenminste de kamer voor jezelf.
Snap zulke ouders niet...
vrijdag 12 juli 2013 om 08:36
@ baukje Waroom zou je de kinderen onnodig moeten gaan beperken? Ik heb het hier toch niet over voor elk kind een eigen scooter oid. Dat soort dingen mogen ze idd zelf bekostigen als ze het per se willen. Met een eigen kamer worden de kinderen in mijn optiek niet verwend en ik vind het een prettig idee dat ze elkaar straks niet in de weg hoeven de zitten. De oudste zit bvb op muziekles en het gaat ontzettend goed. Stel dat hij naar een conservatorium gaat dan moeten zijn broers minstens 2 uur per dag meeluisteren of wij in de woonkamer. Het hoeft natuurlijk niet per se te gebeuren maar je kunt elkaar ook op andere manieren storen.
Ik heb bij mijn ouders altijd een eigen kamer gehad, ook in de eerste jaren van mijn studie. Ik had al mijn tijd om te studeren. Na mijn bachelor vond ik gelijk een goede part-time baan en huurde een studio. Als ik nu naar mijn studenten kijk die hun studie met een baantje in mcdonalds oid moeten combineren (zit zelf in het onderwijs) ben ik ontzettend dankbaar dat mijn ouders mij deze mogelijkheden hebben gegeven.
En delen en afspraken maken leren onze kinderen sowieso: aandacht, speelgoed, budget voor kleding en uitstapjes blijven ze afgezien van een aantal kamers delen.
Als ik mijn post lees dan lijkt het toch dat ik een eigen kamer essentieel vind. Het is allen een gek idee dat je nu al rekening moet houden met iets wat pas over een jaar of 10 pas echt belangrijk wordt.
Ik heb bij mijn ouders altijd een eigen kamer gehad, ook in de eerste jaren van mijn studie. Ik had al mijn tijd om te studeren. Na mijn bachelor vond ik gelijk een goede part-time baan en huurde een studio. Als ik nu naar mijn studenten kijk die hun studie met een baantje in mcdonalds oid moeten combineren (zit zelf in het onderwijs) ben ik ontzettend dankbaar dat mijn ouders mij deze mogelijkheden hebben gegeven.
En delen en afspraken maken leren onze kinderen sowieso: aandacht, speelgoed, budget voor kleding en uitstapjes blijven ze afgezien van een aantal kamers delen.
Als ik mijn post lees dan lijkt het toch dat ik een eigen kamer essentieel vind. Het is allen een gek idee dat je nu al rekening moet houden met iets wat pas over een jaar of 10 pas echt belangrijk wordt.
vrijdag 12 juli 2013 om 08:42
Wellicht wordt het over 2 jaar al belangrijk. Weet nog dat als ik bij 'n klasgenootje ging spelen we haar jongere zusje er niet bij wilden hebben, want te kinderachtig. En bij 'n buurjongen wilde zijn 2 jaar oudere zusje ons er niet bij hebben omdat ze ons weer te kinderachtig vond. Dat het nu nog goed gaat tussen 5 en 3 jaar wil niet zeggen dat dat ook nog goed gaat als ze 7 en 5 zijn tenslotte.
vrijdag 12 juli 2013 om 09:12
quote:baukje schreef op 12 juli 2013 @ 07:52:
Wat een gedoe over het delen van een slaapkamer. De meeste kinderen vinden het geweldig in hun kinderjaren een kamer te delen. Daarnaast nog leerzaam ook , ze leren onderhandelen en duidelijk afspraken te maken. (kun je in je studenten jaren in een studenten flatje waar je keuken, woonkamer , douche en toilet met een stuk of 10 medestudenten moet delen nog heel veel profijt van hebben)
Mwah, dat zal ook heus wel meevallen hoor. Ik hoefde thuis geen slaapkamer en zelfs geen douche te delen met iemand anders maar ik heb geen moment hoeven wennen aan het wonen in een studentenhuis met gedeelde badkamer en keuken. Maar wat hier al eerder geschreven werd kan ik alleen maar beamen: dat het voor een kind/tiener toch prettig is een plekje te hebben om zich even af te zonderen. Tja, als het niet anders is, dan is dat zo, maar als je vraagt wat ik zelf belangrijk vind dan is dat toch wel een eigen kamer voor een kind.
Wat een gedoe over het delen van een slaapkamer. De meeste kinderen vinden het geweldig in hun kinderjaren een kamer te delen. Daarnaast nog leerzaam ook , ze leren onderhandelen en duidelijk afspraken te maken. (kun je in je studenten jaren in een studenten flatje waar je keuken, woonkamer , douche en toilet met een stuk of 10 medestudenten moet delen nog heel veel profijt van hebben)
Mwah, dat zal ook heus wel meevallen hoor. Ik hoefde thuis geen slaapkamer en zelfs geen douche te delen met iemand anders maar ik heb geen moment hoeven wennen aan het wonen in een studentenhuis met gedeelde badkamer en keuken. Maar wat hier al eerder geschreven werd kan ik alleen maar beamen: dat het voor een kind/tiener toch prettig is een plekje te hebben om zich even af te zonderen. Tja, als het niet anders is, dan is dat zo, maar als je vraagt wat ik zelf belangrijk vind dan is dat toch wel een eigen kamer voor een kind.
vrijdag 12 juli 2013 om 13:06
Kind beperken door een kamer te moeten delen. Tjee je kunt ook overdrijven. En je terugtrekken hoeft niet per definitie op je slaapkamer.
ik beweer ook nergens dat kinderen verwend worden als ze een eigen kamer hebben. Maar dat het een noodzakelijk iets is vind ik absoluut niet.
En zoals eerder vermeld als kinderen echt te behoefte hebben aan een eigen kamer dan weerhoudt ze er niets van om zodra ze gaan studeren op zichzelf te gaan wonen.
En misschien vinden ze dat voor een paar jaar niet zo leuk. Maar ik kan je verzekeren dat een gemiddelde 14 tot 18 jarige wel meer dingen/ regels niet leuk vind waar ze zich toch ook echt aan moeten houden zolang ze thuis wonen.
Heel simpel , het leven is niet altijd even leuk.
En ik kan uit ervaring vertellen dat de dunne binnen muurtjes in een woning niet bestand is tegen een muziek instrument. Dus wat dat betreft maakt het weinig uit of je in dezelfde ruimte zit. daarbij kan dan als het al zin zou hebben je altijd uitwijken naar de ouderlijke slaapkamer. Maar mijn ervaring met tweeen tegelijk een muziek intstrument bespelen als het niet de bedoeling is om samen muziek te maken gaat echt niet lukken. Dus je zult toch afspraak moeten maken in deze.
Wij hebben destijds de keuze gemaakt om van een groot huis met te veel slaapkamers te verhuizen naar een piepklein huisje met na verbouwen uiteindelijk toch maar 6 slaapkamers (in ons geval moeten dus twee kinderen de slaapkamer delen).
Naar mijn idee wogen de vele voordelen van het kleinere huis zeker wel op tegen het feit dat het minder slaapkamers had.
Dingen die ik persoonlijk veel belangrijker vind dan een eigen slaapkamer. Namelijk ruimte, natuur, vrijheid, geen last van buren, de mogelijlheid tot vele huisdieren etc.
Maar een overweging kan natuurlijk ook gewoon zijn niet genoeg geld over voor een groter huis, dichter bij het werk/school etc.
het is een kwestie van prioriteiten. En dan kun je wel stellen dat het een meer rekening houdt met de kinderen dan de ander. Maar dat is dan ook maar net wat je voor de kinderen belangrijk vind. Bovendien hoeft het belang van een kind niet altijd boven het belang van de kinderen te staan.
Dan zal iemand als elninjoo gelijk roepen dat je dan niet aan kinderen had moeten beginnen. Ik denk daar anders over.Buiten dat het me niet eens een gezonde ontwikkeling lijkt als het kind door ouders als middelpunt van het heelal wordt gezien en dat het kind zo het idee krijgt dat de hele wereld om hem/haar draait.
ik beweer ook nergens dat kinderen verwend worden als ze een eigen kamer hebben. Maar dat het een noodzakelijk iets is vind ik absoluut niet.
En zoals eerder vermeld als kinderen echt te behoefte hebben aan een eigen kamer dan weerhoudt ze er niets van om zodra ze gaan studeren op zichzelf te gaan wonen.
En misschien vinden ze dat voor een paar jaar niet zo leuk. Maar ik kan je verzekeren dat een gemiddelde 14 tot 18 jarige wel meer dingen/ regels niet leuk vind waar ze zich toch ook echt aan moeten houden zolang ze thuis wonen.
Heel simpel , het leven is niet altijd even leuk.
En ik kan uit ervaring vertellen dat de dunne binnen muurtjes in een woning niet bestand is tegen een muziek instrument. Dus wat dat betreft maakt het weinig uit of je in dezelfde ruimte zit. daarbij kan dan als het al zin zou hebben je altijd uitwijken naar de ouderlijke slaapkamer. Maar mijn ervaring met tweeen tegelijk een muziek intstrument bespelen als het niet de bedoeling is om samen muziek te maken gaat echt niet lukken. Dus je zult toch afspraak moeten maken in deze.
Wij hebben destijds de keuze gemaakt om van een groot huis met te veel slaapkamers te verhuizen naar een piepklein huisje met na verbouwen uiteindelijk toch maar 6 slaapkamers (in ons geval moeten dus twee kinderen de slaapkamer delen).
Naar mijn idee wogen de vele voordelen van het kleinere huis zeker wel op tegen het feit dat het minder slaapkamers had.
Dingen die ik persoonlijk veel belangrijker vind dan een eigen slaapkamer. Namelijk ruimte, natuur, vrijheid, geen last van buren, de mogelijlheid tot vele huisdieren etc.
Maar een overweging kan natuurlijk ook gewoon zijn niet genoeg geld over voor een groter huis, dichter bij het werk/school etc.
het is een kwestie van prioriteiten. En dan kun je wel stellen dat het een meer rekening houdt met de kinderen dan de ander. Maar dat is dan ook maar net wat je voor de kinderen belangrijk vind. Bovendien hoeft het belang van een kind niet altijd boven het belang van de kinderen te staan.
Dan zal iemand als elninjoo gelijk roepen dat je dan niet aan kinderen had moeten beginnen. Ik denk daar anders over.Buiten dat het me niet eens een gezonde ontwikkeling lijkt als het kind door ouders als middelpunt van het heelal wordt gezien en dat het kind zo het idee krijgt dat de hele wereld om hem/haar draait.
vrijdag 12 juli 2013 om 13:12
zaterdag 13 juli 2013 om 08:16
quote:elninjoo schreef op 12 juli 2013 @ 13:12:
Maar waarom hebben jullie dan geen flinke aanbouw aan jullie huis gezet Bauke? Vind het heel raar dat jullie zoveel kinderen hebben en dan toch in 'n te klein huis zijn gaan wonen waar je met z'n allen op elkaars lip zit. Als je dat huis hebt gekozen wegens grote ruime tuin, kun je toch bijbouwen?
Dat zijn we ook wel even van plan geweest. Er zijn natuurlijk al wat verbouwingen geweest om van 3 naar 6 slaapkamers te gaan. Maar dat kon allemaal zonder toestemming.
Een grote schuur naast het huis hebben we gesloopt en daar wilde we een aanbouw maken (hal , slaapkamer, garage).Maar daarvoor golden zoveel bizarre regels dat de onkosten de pan uit zouden rijzen. Ja we zouden het wel kunnen betalen maar zouden dan de hypotheek flink op moeten hogen. En op het moment dat de kinderen al lang het huis uit zijn en wij nog moeten bijspekken voor de studie zouden we nog met die veel hogere hypotheek zitten.
Naar ons idee kunnen we het geld beter besteden aan het betalen van de huur van de kamer als de kinderen gaan studeren.
Oudste blijft thuis. Die studeert dicht in de buurt. Heeft overigens vaste verkering dus zal ook niet eindeloos thusi blijven. Maar tweede oudste gaat inderdaad al volgend jaar op kamers.
Voor de zomermaanden kunnen ze overigens uitwijken naar een 'huisje' in de tuin. Maar het typische is dat ze daar dus nooit alleen gaan slapen maar altijd met broer of zus of vaak met vriendjes/vriendinnetjes.
En dat op elkaars lip zitten valt reuze mee want als ik met eten iedereen bij elkaar moet zoeken is via de telefoon nog de snelste optie want met alle paardenboxen, schuurtjes etc op het terrein zijn ze soms onvindbaar als ze gewoon thuis zijn.
Deze vrijheid en ruimte zeker zonder dat er een zware hypotheek last boven het hoofd hangt geeft zeker in deze crisis tijden toch wel een heel goed gevoel. Als we het huis plat hadden laten gooien en er een juweeltje voor terug hadden laten zetten hadden we dan wel ideaal gewoond, maar had er wel altijd een dreigen boven het hoofd gehangen. Van wat als we onze baan verliezen, wat als de overheid in dezelfde ingezette lijn blijft doorgaan.
Dat is een afweging die denk ik veel mensen toch niet echt bewust maken. Ik heb de afweging wel bewust gemaakt en heb gekozen samen met mijn man voor de meest financieel veilige optie.
En eigenlijk heeft het ook wel wat een huis vol trappen die allemaal naar 'geheime' kamertjes leiden.
Maar waarom hebben jullie dan geen flinke aanbouw aan jullie huis gezet Bauke? Vind het heel raar dat jullie zoveel kinderen hebben en dan toch in 'n te klein huis zijn gaan wonen waar je met z'n allen op elkaars lip zit. Als je dat huis hebt gekozen wegens grote ruime tuin, kun je toch bijbouwen?
Dat zijn we ook wel even van plan geweest. Er zijn natuurlijk al wat verbouwingen geweest om van 3 naar 6 slaapkamers te gaan. Maar dat kon allemaal zonder toestemming.
Een grote schuur naast het huis hebben we gesloopt en daar wilde we een aanbouw maken (hal , slaapkamer, garage).Maar daarvoor golden zoveel bizarre regels dat de onkosten de pan uit zouden rijzen. Ja we zouden het wel kunnen betalen maar zouden dan de hypotheek flink op moeten hogen. En op het moment dat de kinderen al lang het huis uit zijn en wij nog moeten bijspekken voor de studie zouden we nog met die veel hogere hypotheek zitten.
Naar ons idee kunnen we het geld beter besteden aan het betalen van de huur van de kamer als de kinderen gaan studeren.
Oudste blijft thuis. Die studeert dicht in de buurt. Heeft overigens vaste verkering dus zal ook niet eindeloos thusi blijven. Maar tweede oudste gaat inderdaad al volgend jaar op kamers.
Voor de zomermaanden kunnen ze overigens uitwijken naar een 'huisje' in de tuin. Maar het typische is dat ze daar dus nooit alleen gaan slapen maar altijd met broer of zus of vaak met vriendjes/vriendinnetjes.
En dat op elkaars lip zitten valt reuze mee want als ik met eten iedereen bij elkaar moet zoeken is via de telefoon nog de snelste optie want met alle paardenboxen, schuurtjes etc op het terrein zijn ze soms onvindbaar als ze gewoon thuis zijn.
Deze vrijheid en ruimte zeker zonder dat er een zware hypotheek last boven het hoofd hangt geeft zeker in deze crisis tijden toch wel een heel goed gevoel. Als we het huis plat hadden laten gooien en er een juweeltje voor terug hadden laten zetten hadden we dan wel ideaal gewoond, maar had er wel altijd een dreigen boven het hoofd gehangen. Van wat als we onze baan verliezen, wat als de overheid in dezelfde ingezette lijn blijft doorgaan.
Dat is een afweging die denk ik veel mensen toch niet echt bewust maken. Ik heb de afweging wel bewust gemaakt en heb gekozen samen met mijn man voor de meest financieel veilige optie.
En eigenlijk heeft het ook wel wat een huis vol trappen die allemaal naar 'geheime' kamertjes leiden.
zaterdag 13 juli 2013 om 08:24
quote:suusjesoen schreef op 11 juli 2013 @ 21:38:
Mijn moeder deelde een kamer én haar bed met minimaal 3 zusjes (ze had er 12). 60 jaar later heeft ze het er nog steeds over, ze vond het verschrikkelijk, op het traumatische af en wist niet hoe snel ze weg moest wezen thuis. Dat het vroeger meer aan de hand was, zegt vrij weinig over wat individuele kinderen daarvan vonden.Dit is toch echt een totaal onvergelijkbare situatie met die van TO?
Mijn moeder deelde een kamer én haar bed met minimaal 3 zusjes (ze had er 12). 60 jaar later heeft ze het er nog steeds over, ze vond het verschrikkelijk, op het traumatische af en wist niet hoe snel ze weg moest wezen thuis. Dat het vroeger meer aan de hand was, zegt vrij weinig over wat individuele kinderen daarvan vonden.Dit is toch echt een totaal onvergelijkbare situatie met die van TO?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zaterdag 13 juli 2013 om 11:00
quote:elninjoo schreef op 13 juli 2013 @ 08:19:
Klinkt voor mij oprecht als 'n heel leuk huis met buiten lekker veel ruimte (alleen voor mij persoonlijk dan wel met 'n stuk minder mensen )Ja ieder zijn voorkeur. Heb tussen twee verhuizingen door een aantal jaren in een woonwijk gewoond op zoek naar een geschikte woning in deze regio. En hoe gemakkelijk het ook is de school aan het einde van de straat, de supermarkt om de hoek en een pleintje bomvol speelgenootjes voor de kinderen naast het huis; er gaat toch niets boven het buitenleven met rust/ruimte en natuur en vooral veel beesten om me heen.
Klinkt voor mij oprecht als 'n heel leuk huis met buiten lekker veel ruimte (alleen voor mij persoonlijk dan wel met 'n stuk minder mensen )Ja ieder zijn voorkeur. Heb tussen twee verhuizingen door een aantal jaren in een woonwijk gewoond op zoek naar een geschikte woning in deze regio. En hoe gemakkelijk het ook is de school aan het einde van de straat, de supermarkt om de hoek en een pleintje bomvol speelgenootjes voor de kinderen naast het huis; er gaat toch niets boven het buitenleven met rust/ruimte en natuur en vooral veel beesten om me heen.
zaterdag 13 juli 2013 om 11:08
quote:suusjesoen schreef op 11 juli 2013 @ 21:38:
Mijn moeder deelde een kamer én haar bed met minimaal 3 zusjes (ze had er 12). 60 jaar later heeft ze het er nog steeds over, ze vond het verschrikkelijk, op het traumatische af en wist niet hoe snel ze weg moest wezen thuis. Dat het vroeger meer aan de hand was, zegt vrij weinig over wat individuele kinderen daarvan vonden.
Ik zat in een vergelijkbare situatie. We hadden een jongens en een meisjes kamer. Ik had drie zusjes dus we sliepen twee aan twee in tweepersoonsbedden op een kamer. omdat we het grootste gedeelte van het jaar pleegzusjes of broertjes in huis hadden werd er met regelmaat een opklapbed tussen de twee bedden gezet. Paste precies en dan was de slaapkamer eigenlijk een groot bed. Maar als er twee pleegzusjes tegelijk waren moesten we inschuiven en sliepen we met drieen in een twee persoons bed en dus met zessen op een kamer.
In tegenstelling toch je moeder heb ik er niets traumatisch aan overgehouden. Mogelijk heb ik het niet altijd even leuk gevonden. In dat geval heb ik een selectief geheugen want ik kan me enkel de leuke voorvallen herinneren.
Mijn moeder deelde een kamer én haar bed met minimaal 3 zusjes (ze had er 12). 60 jaar later heeft ze het er nog steeds over, ze vond het verschrikkelijk, op het traumatische af en wist niet hoe snel ze weg moest wezen thuis. Dat het vroeger meer aan de hand was, zegt vrij weinig over wat individuele kinderen daarvan vonden.
Ik zat in een vergelijkbare situatie. We hadden een jongens en een meisjes kamer. Ik had drie zusjes dus we sliepen twee aan twee in tweepersoonsbedden op een kamer. omdat we het grootste gedeelte van het jaar pleegzusjes of broertjes in huis hadden werd er met regelmaat een opklapbed tussen de twee bedden gezet. Paste precies en dan was de slaapkamer eigenlijk een groot bed. Maar als er twee pleegzusjes tegelijk waren moesten we inschuiven en sliepen we met drieen in een twee persoons bed en dus met zessen op een kamer.
In tegenstelling toch je moeder heb ik er niets traumatisch aan overgehouden. Mogelijk heb ik het niet altijd even leuk gevonden. In dat geval heb ik een selectief geheugen want ik kan me enkel de leuke voorvallen herinneren.
zaterdag 13 juli 2013 om 11:39
quote:elninjoo schreef op donderdag 11 juli 2013 07:39 Ik vind 'n eigen kamer wél een basisbehoefte. Ik ben iemand die niet slaapt als ik samen met iemand op 'n kamer lig (vroeger ook wel 'ns gelogeerd en kinderen te logeren gehad)
Verder had ik veel behoefte om mij terug te kunnen trekken. Zat dus niet altijd in de woonkamer bij m'n ouders, maar wilde uit mezelf graag op m'n kamer spelen. Als er dan zo'n draak van 'n broertje/zusje bij had gezeten was ik daar enorm ongelukkig van geworden. Had ik ook. En ik heb 3 broers/zussen.
Verder had ik veel behoefte om mij terug te kunnen trekken. Zat dus niet altijd in de woonkamer bij m'n ouders, maar wilde uit mezelf graag op m'n kamer spelen. Als er dan zo'n draak van 'n broertje/zusje bij had gezeten was ik daar enorm ongelukkig van geworden. Had ik ook. En ik heb 3 broers/zussen.
zaterdag 13 juli 2013 om 11:48
Ik had het als kind echt vreselijk gevonden als ik een kamer moest delen. Ik had het echt nodig om me terug te kunnen trekken. Er zullen vast kinderen zijn die het hartstikke gezellig vinden, maar ook heel veel kinderen niét. Maar die moeten dan wel. Dat het vroeger vaak wel zo ging, maakt het niet beter ofzo. Die kinderen kunnen er net zoveel last van gehad hebben, maar je had Geen andere mogelijkheid.
Dus als je de mogelijkheid hebt: zoek een huis met genoeg slaapkamers en gun je kinderen ieder hun eigen ruimte.
Dus als je de mogelijkheid hebt: zoek een huis met genoeg slaapkamers en gun je kinderen ieder hun eigen ruimte.
