Kinderen
alle pijlers
Wanhopig door puber
donderdag 29 mei 2025 om 14:00
Hoe doen anderen dit?
Mijn 14 jarige puber heeft een depressie. We lopen nu zo'n anderhalf jaar met hem bij de GGZ en, hoewel we als ouders wel handvatten krijgen, veranderd er weinig. Hij wil niet praten, hij had antidepressiva (met effect!), maar is daarmee gestopt. Hij heeft inmiddels zijn dag / nachtritme omgedraaid en gaat niet meer naar school. Hij kan heel lief zijn, maar ook ontzettend boos en agressief. Ik probeer vooral met hem in contact te blijven, maar heb constant het gevoel op mijn tenen te moeten lopen om uitbarstingen te voorkomen. Hij gaat steeds weer over mijn grenzen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om perspectief te blijven zien. Wanneer houdt dit eens op? Ik hoor graag ervaringen van anderen.
Mijn 14 jarige puber heeft een depressie. We lopen nu zo'n anderhalf jaar met hem bij de GGZ en, hoewel we als ouders wel handvatten krijgen, veranderd er weinig. Hij wil niet praten, hij had antidepressiva (met effect!), maar is daarmee gestopt. Hij heeft inmiddels zijn dag / nachtritme omgedraaid en gaat niet meer naar school. Hij kan heel lief zijn, maar ook ontzettend boos en agressief. Ik probeer vooral met hem in contact te blijven, maar heb constant het gevoel op mijn tenen te moeten lopen om uitbarstingen te voorkomen. Hij gaat steeds weer over mijn grenzen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om perspectief te blijven zien. Wanneer houdt dit eens op? Ik hoor graag ervaringen van anderen.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
maandag 1 september 2025 om 09:46
Het leek goed te beginnen dit schooljaar, hij was voornemens gewoon hele dagen te gaan. De vakantie ging vrij goed.
We hebben echter toch een aangepast rooster afgesproken, want het is makkelijker succes ervaringen uit te bouwen. Hij is anderhalve dag geweest en nu weigert hij weer uit bed te komen. Ik heb net een klap van hem gekregen toen ik het maar weer probeerde.
Echt, ik wil dit leven niet. De hele situatie is zo allesoverheersend. Ik weet niet hoe we eruit moeten komen of waar dit zal eindigen.
We hebben echter toch een aangepast rooster afgesproken, want het is makkelijker succes ervaringen uit te bouwen. Hij is anderhalve dag geweest en nu weigert hij weer uit bed te komen. Ik heb net een klap van hem gekregen toen ik het maar weer probeerde.
Echt, ik wil dit leven niet. De hele situatie is zo allesoverheersend. Ik weet niet hoe we eruit moeten komen of waar dit zal eindigen.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
, wat zul je je ellendig voelen.
maandag 1 september 2025 om 10:41
Oh jeetje... mijn hart huilt een beetje voor je. Wat moet je je machteloos voelen. Ik heb er (goddank) geen ervaring mee maar ik kan me zo indenken dat je soms heen en weer hupst tussen machteloosheid en kwaadheid...
Ik hoop zo dat je er niet alleen voor staat.
Je mag overigens tegen zoon best zeggen: Je bent en blijft mijn kind, ik blijf proberen met jou, maar je kan en mag niet fysiek met me worden, dat is een grens over en onveilig zijn in mijn eigen huis accepteer ik niet.
Hij zal waarschijnlijk niet reageren, maar hij hoort het wellicht wel.
Ik hoop zo dat je er niet alleen voor staat.
Je mag overigens tegen zoon best zeggen: Je bent en blijft mijn kind, ik blijf proberen met jou, maar je kan en mag niet fysiek met me worden, dat is een grens over en onveilig zijn in mijn eigen huis accepteer ik niet.
Hij zal waarschijnlijk niet reageren, maar hij hoort het wellicht wel.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 1 september 2025 om 11:24
Eens!biol schreef: ↑01-09-2025 10:41Oh jeetje... mijn hart huilt een beetje voor je. Wat moet je je machteloos voelen. Ik heb er (goddank) geen ervaring mee maar ik kan me zo indenken dat je soms heen en weer hupst tussen machteloosheid en kwaadheid...
Ik hoop zo dat je er niet alleen voor staat.
Je mag overigens tegen zoon best zeggen: Je bent en blijft mijn kind, ik blijf proberen met jou, maar je kan en mag niet fysiek met me worden, dat is een grens over en onveilig zijn in mijn eigen huis accepteer ik niet.
Hij zal waarschijnlijk niet reageren, maar hij hoort het wellicht wel.
Wat vreselijk naar Vicky! Hebben jullie nog iets van hulp of begeleiding om dit mee te bespreken? Iemand voor jou om mee te kijken hoe jij overeind kunt blijven?
Het is zoals het is
maandag 1 september 2025 om 11:29
Klopt Biol, zeg ik inderdaad. Zonder enig resultaat. Want, ik accepteer het niet, maar dan? Het zijn alleen woorden, zonder consequenties. Want ik weet geen consequenties meer die zin hebben.
Zijn vader en ik doen het wel echt samen, maar we zitten in dezelfde impasse.
Ik vind het zo ontzettend zwaar. Die voortdurende zorgen en die voortdurende strijd.
Vanavond is er een bijeenkomst van een lotgenotengroep, maar ik weet nog niet of ik ga. Dan heb ik soms het gevoel dat ik me aanstel, er zijn zoveel gezinnen die het nog zwaarder hebben.
Zijn vader en ik doen het wel echt samen, maar we zitten in dezelfde impasse.
Ik vind het zo ontzettend zwaar. Die voortdurende zorgen en die voortdurende strijd.
Vanavond is er een bijeenkomst van een lotgenotengroep, maar ik weet nog niet of ik ga. Dan heb ik soms het gevoel dat ik me aanstel, er zijn zoveel gezinnen die het nog zwaarder hebben.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
maandag 1 september 2025 om 11:36
Ik zou gaan, Vicky! Juist van mensen die het nóg zwaarder hebben dan jullie (als die er al zijn!) kun je misschien tips en tricks oppikken.
En ik ben het niet met je eens, mijn kinderen hebben diagnoses maar ik verzucht altijd dat ik zo enorm blij ben dat ze niet agressief zijn.
Ik weet niet of ik ze dan thuis had gelaten eerlijk gezegd. Geslagen worden door je eigen kind vind ik écht heel heftig.
En ik ben het niet met je eens, mijn kinderen hebben diagnoses maar ik verzucht altijd dat ik zo enorm blij ben dat ze niet agressief zijn.
Ik weet niet of ik ze dan thuis had gelaten eerlijk gezegd. Geslagen worden door je eigen kind vind ik écht heel heftig.
maandag 1 september 2025 om 11:43
Nee, dat snap ik. Zie het ook beslist niet als verwijt. Natuurlijk kun je zeggen dat je je kind eruit zet als hij die grens overgaat maar hoe ziet dat er dan uit?
Lekker makkelijk kletsen als het niet aan de hand is.
Ik denk dat het goed is om te blijven benoemen, "ik wil niet dat je me slaat". Hij zal er geen gehoor aan geven maar soms zeg je ook gewoon iets voor jezelf.
En ik denk niet dat hij je wil slaan, hij weet niet welke tool hij anders moet gebruiken om aan te geven dat hij met rust gelaten wil worden. Het is pure onmacht.
Lekker makkelijk kletsen als het niet aan de hand is.
Ik denk dat het goed is om te blijven benoemen, "ik wil niet dat je me slaat". Hij zal er geen gehoor aan geven maar soms zeg je ook gewoon iets voor jezelf.
En ik denk niet dat hij je wil slaan, hij weet niet welke tool hij anders moet gebruiken om aan te geven dat hij met rust gelaten wil worden. Het is pure onmacht.
maandag 1 september 2025 om 11:51
Ik zou wel gaan! Die mensen begrijpen je echt, kun je je verhaal kwijt.VickyP2 schreef: ↑01-09-2025 11:29Klopt Biol, zeg ik inderdaad. Zonder enig resultaat. Want, ik accepteer het niet, maar dan? Het zijn alleen woorden, zonder consequenties. Want ik weet geen consequenties meer die zin hebben.
Zijn vader en ik doen het wel echt samen, maar we zitten in dezelfde impasse.
Ik vind het zo ontzettend zwaar. Die voortdurende zorgen en die voortdurende strijd.
Vanavond is er een bijeenkomst van een lotgenotengroep, maar ik weet nog niet of ik ga. Dan heb ik soms het gevoel dat ik me aanstel, er zijn zoveel gezinnen die het nog zwaarder hebben.
Misschien hebben sommigen het erger maar het is geen wedstrijd. En heel soms helpt het ook, dat je dan denkt: dat hebben wij gelukkig niet!
Je stelt je zeker niet aan!!
Het is zoals het is
maandag 1 september 2025 om 11:53
Eens!Rooss4.0 schreef: ↑01-09-2025 11:43Nee, dat snap ik. Zie het ook beslist niet als verwijt. Natuurlijk kun je zeggen dat je je kind eruit zet als hij die grens overgaat maar hoe ziet dat er dan uit?
Lekker makkelijk kletsen als het niet aan de hand is.
Ik denk dat het goed is om te blijven benoemen, "ik wil niet dat je me slaat". Hij zal er geen gehoor aan geven maar soms zeg je ook gewoon iets voor jezelf.
En ik denk niet dat hij je wil slaan, hij weet niet welke tool hij anders moet gebruiken om aan te geven dat hij met rust gelaten wil worden. Het is pure onmacht.
En ik vind het gewoon heel rot voor je Vicky.
Heb je nog andere kinderen in huis
Het is zoals het is
maandag 1 september 2025 om 12:26
maandag 1 september 2025 om 12:28
Ik snap je punt, maar ik weet uit ervaring wanneer een opname geïndiceerd is. Dat is nu echt niet zo.
Het spijt me dat je ervaring hebt met hoe zwaar het is...
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
maandag 1 september 2025 om 13:14
Hartstikke goed. Lukt het ook om soms iets te doen wat fijn is voor jullie en andere zoon? Als is het maar wat je eet, maar even niet rekening houden met kan ook echt lucht geven
Het is zoals het is
maandag 1 september 2025 om 14:13
Zeker, we doen regelmatig iets met z'n drieën, of een van ons met de jongste.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
maandag 1 september 2025 om 17:09
Probeer hem en de ziekte los te koppelen. Hij gaat niet je grenzen over maar zijn ziekte. Door dit los van elkaar te leren zien blijft er ook nog ruimte voor liefde over.
Helaas vergelijkbare situatie gezeten. Nog iets heftigere problematiek. Opname ja hier uiteindelijk niet doorgegaan door wachtlijsten en toen ineens vond kind de knop die zei, ik wil meewerken. We zijn er nog lang niet. Vrijstelling voor school gekregen maar kind is er nog en gaat met stappen de goede richting op.
Ik zou wel naar de bijeenkomst gaan. Soms is het gewoon zo fijn je verhaal te kunnen doen bij mensen die snappen in welke situatie je zit.
maandag 1 september 2025 om 18:13
Heel veel stertke, ik sluit me bij de anderen aan, ga wel, er zijn misschien ook wel mensen die het minder zwaar hebben en waar jij dan weer een voorbeeld van kracht voor bent, het maakt niet uit, het belangrijkste is dat je her- en erkenning zal vinden, mensen die je begrijpen, misschien tips hebben, of gewoon je verhaal kunnen doen bij mensen die je zullen geloven, de buitenwereld die het niet meemaakt denkt vaak dat we overdrijven maar nee het is gewoon kei en kei zwaar voor iedereen en zeker voor het kind. Ik kon bijv wel huilen toen ik medicijnen voor haar ging halen en een zakje vroeg, waarom zei de apotheker, ik zei dat het om een dwangstoornis en smetvrees ging en als het medicijn in een schoon zakje zat voordat ik de apotheek uitstap een paniekaanval kon voorkomen bij kind, oh zei ze dat begrijp ik helemaal, veel sterkte ook voor u, die erkenning en aardige woorden deden zoveel goeds.... Wat het slaan betreft, blijf idd zeggen dat hij je grenzen zwaar overtreed, wat doet of zegt zijn vader als kind jou slaat? Nogmaals sterkte!!!!
maandag 1 september 2025 om 19:20
maandag 1 september 2025 om 19:31
Jeetje wat heftig. Wordt er ook gekeken naar een inzet thuis van hulpverlening?
Het lastige is dat hij natuurlijk ook "gewoon" een puber is die begrenzing nodig heeft. Er lijkt naast de depressie ook agressief / boos gedrag naar jullie te spelen als een soort standaard reactie. Dit kan natuurlijk ook 'gewoon' puberaal zijn wat begrensd moet worden. Uiteindelijk kan natuurlijk iemand depressief zijn maar mag je wel verwachten enigszins normaal behandeld te worden. Ik denk er zeker niet makkelijk over, heb er jamergenoeg ervaring mee: zelf meermaals depressie gehad en dochter ook in haar puberteit, dus ik weet hoe heftig en zwaar t is
Het lastige is dat hij natuurlijk ook "gewoon" een puber is die begrenzing nodig heeft. Er lijkt naast de depressie ook agressief / boos gedrag naar jullie te spelen als een soort standaard reactie. Dit kan natuurlijk ook 'gewoon' puberaal zijn wat begrensd moet worden. Uiteindelijk kan natuurlijk iemand depressief zijn maar mag je wel verwachten enigszins normaal behandeld te worden. Ik denk er zeker niet makkelijk over, heb er jamergenoeg ervaring mee: zelf meermaals depressie gehad en dochter ook in haar puberteit, dus ik weet hoe heftig en zwaar t is
maandag 1 september 2025 om 19:59
Ach jeetje Vicky...
Wij zitten nu in een soort gelijke situatie met dochter. Is vandaag begonnen op het mbo. Ze is gegaan, hoewel ik haar wel moest brengen (45 minuten met de auto).
Maar constant de hoop, en toch ook niet durven hopen, de helikopterouder die ik nooit was maar ondertussen ben geworden, alles voor haar oplossen omdat constant de angst bestaat dat het weer mis kan gaan...
En zaterdag idd ook klappen opgevangen omdat ze moest werken en weigerde haar bed uit te komen.
Ik vind het soms echt heel zwaar, en vind het ook moeilijk dat we bijna geen hulp krijgen vanuit de ggz. Terwijl ik er echt al sinds december (toen heeft ze een poging gedaan) om vraag...
Wij zitten nu in een soort gelijke situatie met dochter. Is vandaag begonnen op het mbo. Ze is gegaan, hoewel ik haar wel moest brengen (45 minuten met de auto).
Maar constant de hoop, en toch ook niet durven hopen, de helikopterouder die ik nooit was maar ondertussen ben geworden, alles voor haar oplossen omdat constant de angst bestaat dat het weer mis kan gaan...
En zaterdag idd ook klappen opgevangen omdat ze moest werken en weigerde haar bed uit te komen.
Ik vind het soms echt heel zwaar, en vind het ook moeilijk dat we bijna geen hulp krijgen vanuit de ggz. Terwijl ik er echt al sinds december (toen heeft ze een poging gedaan) om vraag...
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 1 september 2025 om 20:11
Vicky het is zo zwaar, ik herken helaas je gevoel. Zoon (16) al 2 jaar depressief, suïcidaal geweest en nu is het vooral snijden in zijn armen. Laatst nog zo diep dat het gelijmd moest worden. Ik ervaar geen hulp vanuit de ggz (derdelijns, dus meer gespecialiseerd gaat het niet worden) voor hem. Ze dringen niet tot hem door. Is uitgevallen van school. Doet nu een combi van dagbesteding en stage en online les via een robot. En alledrie gaat dat heel moeizaam. Sociaal is het moeilijk voor hem. Contact maken lukt wel, contacten houden lukt niet. Net ontslagen bij bijbaantje waar hij 2 jaar naar tevredenheid werkte wegens te veel en te lastminute ziekgemeld en dus niet betrouwbaar.
En als klap op de vuurpijl is dochter van 13 nu ook ziek thuis van school, door alle spanning de afgelopen jaren rondom haar broer en door meidengezeik in haar vriendinnengroep is ze ingestort. Dat was de laatste druppel voor haar.
Dus twee ongelukkige kinderen. Een man met ass die doodongelukkig is omdat hij het zichzelf kwalijk neemt dat hij zijn genen heeft doorgegeven en mij en de kids dus ongelukkig heeft gemaakt. En ik mag iedereen ondersteunen…
Als je behoefte hebt aan iemand om te spuien mag je me een berichtje sturen. Ik kan je helaas (nog?) geen succesverhalen vertellen maar ik kan wel met je meevoelen.
En als klap op de vuurpijl is dochter van 13 nu ook ziek thuis van school, door alle spanning de afgelopen jaren rondom haar broer en door meidengezeik in haar vriendinnengroep is ze ingestort. Dat was de laatste druppel voor haar.
Dus twee ongelukkige kinderen. Een man met ass die doodongelukkig is omdat hij het zichzelf kwalijk neemt dat hij zijn genen heeft doorgegeven en mij en de kids dus ongelukkig heeft gemaakt. En ik mag iedereen ondersteunen…
Als je behoefte hebt aan iemand om te spuien mag je me een berichtje sturen. Ik kan je helaas (nog?) geen succesverhalen vertellen maar ik kan wel met je meevoelen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
