Kinderen
alle pijlers
Wat betekent voor jullie balans tussen werk en gezin?
zaterdag 21 november 2020 14:44
In de serie 'Waarom werken vrouwen niet? wordt aangekaart dat een groot deel van de vrouwen in Nederland parttime werkt, terwijl dat in andere landen helemaal niet zo gebruikelijk is.
Mede naar aanleiding hiervan, maar ook door onze eigen zoektocht naar balans, ben ik benieuwd wat balans nou bij andere gezinnen inhoudt?
Heb je die gevonden? Blijft het een eeuwige zoektocht?
Mede naar aanleiding hiervan, maar ook door onze eigen zoektocht naar balans, ben ik benieuwd wat balans nou bij andere gezinnen inhoudt?
Heb je die gevonden? Blijft het een eeuwige zoektocht?
maandag 23 november 2020 19:09
Ik heb een behoorlijk feministische moeder.
Wij gingen ook naar vrouwenvakantiekampen enzo. Mijn broertje, toen drie jaar oud, mocht bij Gods gratie naar binnen zonder zijn piemeltje af te knippen.
Als je érgens huisvrouw van wilt worden is het wel zo’n voorbeeld.
Gelukkig werd ze ziek. En moesten wij naar onze vader toe. Die heel snel leerde hoe je voor kinderen moest zorgen. En dát voorbeeld heeft veel meer indruk gemaakt. Zo’n vader wil ik ook voor mijn kinderen.
Wij gingen ook naar vrouwenvakantiekampen enzo. Mijn broertje, toen drie jaar oud, mocht bij Gods gratie naar binnen zonder zijn piemeltje af te knippen.
Als je érgens huisvrouw van wilt worden is het wel zo’n voorbeeld.
Gelukkig werd ze ziek. En moesten wij naar onze vader toe. Die heel snel leerde hoe je voor kinderen moest zorgen. En dát voorbeeld heeft veel meer indruk gemaakt. Zo’n vader wil ik ook voor mijn kinderen.
feow wijzigde dit bericht op 23-11-2020 19:30
0.95% gewijzigd
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 23 november 2020 19:24
Maar dat is toch ook suf? Het is zijn werk in dit geval. Op een werkborrel van jouw werk, lijkt het me normaal dat hij de luier verschoont.Positivevibes schreef: ↑23-11-2020 17:40Dit is allemaal zo ontzettend herkenbaar.
Ik werd op mans werk echt gezien als bitch omdat ik het doodnormaal vond dat hij op de kantoorborrel de poepluier van onze toen babyzoon ging verschonen. En ik bleef staan met mn wijntje.
Ik denk dat als jouw man homo was geweest, met een kind met een andere man en zijn mannelijke partner was blijven staan met z'n wijntje, hij ook een bitch werd gevonden...
Of als jij een vrouwelijke partner had gehad die jou op jouw werkborrel luiers liet verschonen... De aanhang (m/v) doet het kind, de collega (mv) borrelt.
maandag 23 november 2020 19:26
Helemaal met je eens. Daarnaast vind ik het logisch dat als in een relatie de één 40 uur werkt en de ander 28 uur, degene die 28 uur werk wat vaker iets in het huishouden doet. Ongeacht of dat de vrouw of de man is.Anna2208 schreef: ↑23-11-2020 18:48Ik denk dat enkel veranderd moet worden waar mensen ontevreden over zijn in hun relatie. Vrouwen en mannen die in een relatie zitten waar ze tevreden zijn over de verdeling hoeven niet te veranderen. Waarom zouden mensen die samen de dingen regelen zoals zij willen moeten veranderen? We leven gelukkig in een vrij land. Een volledig gelijke verdeling (wat dat ook precies zou zijn want het is maar de vraag welke taken even 'zwaar' zijn etc.) is voor heel veel stellen niet wat zij willen. Dan kunnen zij gelukkig voor een andere verdeling kiezen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 23 november 2020 19:29
Lafae schreef: ↑23-11-2020 18:28Andersom, zolang je nog meent dat jíj het goed hebt geregeld als je man zijn deel doet, is het niet goed geregeld. Want dan ligt de verantwoordelijkheid voor wat jouw man doet nog steeds bij jou. Net zoals je constateerde in dat ene topic toen je mopperde over de ongelijke derde shift bij jullie, toen ik één keer iets zei over dat je in dit soort topics doet voorkomen alsof je alles 50-50 hebt verdeeld. Ik snap dat je het stom vind dat ik er iets over zei en nogmaals in dit topic, sorry daarvoor. Als het je troost: ik onthoud dingen makkelijk, het ligt niet aan jou. Ik weet ook dat Pejeka 10 uur huishoudelijke hulp heeft, Westerp. in ieder taakverdelingstopic vertelt dat hij wèl de derde shift doet (sorry) en ik kan me zelfs nog herinneren dat forummer x tien jaar geleden 1500 euro schuld had bij forummer y.
Maar even terug, ik vind het belangrijk dat er een onderscheid gemaakt wordt tussen tevreden zijn met een verdeling en een eerlijke verdeling. Die zijn namelijk níet hetzelfde. Balans is tevreden zijn met een verdeling, maar een eerlijke verdeling is allebei dezelfde taken en verantwoordelijkheden hebben. En pas als beide partners die hebben kunnen mensen ongeacht hun geslacht kiezen hoe ze zich willen ontwikkelen. Kunnen mannen daadwerkelijk betrokken zijn bij het opgroeien van hun kinderen, kunnen vrouwen zonder discriminatie deelnemen aan het arbeidsproces. Mensen krijgen pas dezelfde taken en verantwoordelijkheden als ze zien hoe ze nú liggen. En ondanks individuele successen en ondanks tevredenheid (die heel belangrijk zijn, begrijp me niet verkeerd), liggen de verantwoordelijkheden voor de zorg in het gezin bijna altijd bij de vrouw. Dingen veranderen pas als duidelijk is wat er veranderd moet worden. Ik denk dat dít veranderd moet worden.
Nee dus, de verantwoordelijkheid voor wat mijn man doet ligt niet bij mij. Hij doet zijn deel onafhankelijk van wat ik doe of vind. Wel hebben wij een verdeling gemaakt van de vaste taken want ik zie/vind eerder dat iets nodig is dan hij. Hij doet gewoon de dingen die hij wel ziet, of doet ze omdat we dat hebben afgesproken. Als hij het niet doet, doe ik het ook niet, en help hem niet herinneren. Toen ik besefte dat de derde shift mij nekte hebben we daar over gepraat en afspraken gemaakt. Dus er is bijna niets meer te mopperen, al jaren niet. En wij hebben niet alles 50-50 verdeeld maar naar rato met als basis de gewerkte uren betaald werk. Dat is nog steeds eerlijk al is het niet 50-50. Het mooiste is wel dat we beiden bijna alles kunnen. Dus als de één of de ander uitvalt, loopt alles gewoon door. Ik ben dan niet handig met de fietsen, maar weet wel waar de fietsenmaker woont. Man is geen keukenprins maar verhongeren zullen ze hier niet. Sorteren van de was heeft ook niet zijn interesse maar als mijn was er niet bij zit, dan gaat hij zijn goddelijke gang maar.
Ik denk dat je prima iets herinnert wat ik geschreven kan hebben maar dat je dat nu uit zijn verband rukt. Ondanks goede afspraken en eerlijke verdeling is er heus wel eens iets dat niet helemaal goed loopt, kan iedereen gebeuren. Mogelijk heb ik zoiets eens uit mijn toetsenbord laten knallen. Andersom zal ik ook wel eens verzaken.
Maar best leuk als je die post(s) waar je op doelt eens even uit de krochten van het internet opdiept dan kan ik het toelichten.
maandag 23 november 2020 19:38
Uhm nee. Wat een onzin. Wij zijn allebei ouders van ons kind, ongeacht de locatie.Ceester schreef: ↑23-11-2020 19:24Maar dat is toch ook suf? Het is zijn werk in dit geval. Op een werkborrel van jouw werk, lijkt het me normaal dat hij de luier verschoont.
Ik denk dat als jouw man homo was geweest, met een kind met een andere man en zijn mannelijke partner was blijven staan met z'n wijntje, hij ook een bitch werd gevonden...
Of als jij een vrouwelijke partner had gehad die jou op jouw werkborrel luiers liet verschonen... De aanhang (m/v) doet het kind, de collega (mv) borrelt.
Dus nee, op mans werk ben ik niet ineens chef kind. Ik had toevallig net een nieuw drankje en zat middenin een gesprek, hij niet. Hij liep met onze zoon op de arm en ontdekte een poepluier. Nogal logisch dat je dat zelf oplost ja.
En ik durf er elke cent die ik heb om te verwedden dat het andersom niet zo zou zijn. Dat hij op mijn werkborrel door helemaal niemand een klootzak zou worden gevonden als ik zelf even een luier verschoon.
maandag 23 november 2020 19:43
Ik heb mijn man er niet op uitgezocht en hij mij ook niet. Toen wij trouwden, wilden wij geen kind (eren). We hadden als stel de taken ook niet echt verdeeld, hoewel hij wel eens een opmerking over de wc pot maakte, dat dat echt een goeie was die ik had uitgezocht, want die bleef echt lang schoon nadat de schoonmaakster was geweest.... Rara.... ( hij trok uit zijn studentenhuis in mijn appartementje in)
Nu hebben we een kind. Het kind kan altijd op allerlei aandacht rekenen. School doe ik, cadeautjes en partijtjes ook en speelafspraakjes vaak ook. Dit is omdat ik het leuk vind om te doen, hij maalt er niet zo om. Ik regel ook al jaren de Sinterklaas cadeaus. Ik ben er beter in én vind het dus leuk. Tandenpoetsen heb ik echt een hekel aan, maar dat moet ik nu maar gaan doen... Ik heb in bed leg dienst
Nu hebben we een kind. Het kind kan altijd op allerlei aandacht rekenen. School doe ik, cadeautjes en partijtjes ook en speelafspraakjes vaak ook. Dit is omdat ik het leuk vind om te doen, hij maalt er niet zo om. Ik regel ook al jaren de Sinterklaas cadeaus. Ik ben er beter in én vind het dus leuk. Tandenpoetsen heb ik echt een hekel aan, maar dat moet ik nu maar gaan doen... Ik heb in bed leg dienst
maandag 23 november 2020 20:05
dat meen je toch niet?
maandag 23 november 2020 20:30
Ik snap je helemaal en vind het heel herkenbaar.Kaaaaaaaatje schreef: ↑23-11-2020 12:57het is een beetje onsamenhangeld, maar dit kwam er dus allemaal in me op toen ik de laatste 2 pagina's las.
maandag 23 november 2020 22:04
Ik vraag me wel af hoe dat dan gaat, noemden zijn collega’s jou ‘bitch’ in je gezicht, of achteraf tegen je man (die vervolgens hun vrrrot schold neem ik aan??! Wat denken ze wel, zin geliefde uitschelden) of .... hoe komt zoiets jou dan ter ore?Positivevibes schreef: ↑23-11-2020 19:38Uhm nee. Wat een onzin. Wij zijn allebei ouders van ons kind, ongeacht de locatie.
Dus nee, op mans werk ben ik niet ineens chef kind. Ik had toevallig net een nieuw drankje en zat middenin een gesprek, hij niet. Hij liep met onze zoon op de arm en ontdekte een poepluier. Nogal logisch dat je dat zelf oplost ja.
En ik durf er elke cent die ik heb om te verwedden dat het andersom niet zo zou zijn. Dat hij op mijn werkborrel door helemaal niemand een klootzak zou worden gevonden als ik zelf even een luier verschoon.
maandag 23 november 2020 22:12
Oh, op het moment zelf waren er al meteen genoeg 'grappen' te horen over onder de plak zitten etc.HobbeltVerder schreef: ↑23-11-2020 22:04Ik vraag me wel af hoe dat dan gaat, noemden zijn collega’s jou ‘bitch’ in je gezicht, of achteraf tegen je man (die vervolgens hun vrrrot schold neem ik aan??! Wat denken ze wel, zin geliefde uitschelden) of .... hoe komt zoiets jou dan ter ore?
En let wel: ik deed dus niks. Ik zei niks, ik stuurde hem niet weg, letterlijk niks. Man zwaaide even dat hij wegliep voor een luier, thats it.
En ja, achteraf via mijn man dus. Collegas die het sowieso al raar vonden dat hij een dag minder ging werken vonden dit namelijk helemaal bizar.
Hij werkt ondertussen ergens anders, mede hierdoor.
maandag 23 november 2020 22:52
Hoe wisten ze dan dat je man een poepluier ging verschonen? En hoe wist jij dat? Wij hebben de regel, ook op borrels, dat wie het eerst ruikt/ziet/ merkt, de rommel opruimt. Nu heeft zoon geen luiers meer, maar de kat kotst nog weleens op de vloer, bank, kleed etc, wie het het eerst ziet of hoort, ruimt op....Positivevibes schreef: ↑23-11-2020 22:12Oh, op het moment zelf waren er al meteen genoeg 'grappen' te horen over onder de plak zitten etc.
En let wel: ik deed dus niks. Ik zei niks, ik stuurde hem niet weg, letterlijk niks. Man zwaaide even dat hij wegliep voor een luier, thats it.
En ja, achteraf via mijn man dus. Collegas die het sowieso al raar vonden dat hij een dag minder ging werken vonden dit namelijk helemaal bizar.
Hij werkt ondertussen ergens anders, mede hierdoor.
Ik dacht in je eerdere post ' dat ik hem een poepluier liet verschonen' door die woorden, dat jij hem verordeneerde dit te doen. Maar je bedoelde: hij ging uit zichzelf zoon verschonen en jij trok hem het kind niet uit de handen om het zelf te doen. Dat verandert de zaak....
maandag 23 november 2020 23:35
Omdat man dus vanuit de deur even zwaaide, naar de gang wees en zei dat hij even weg was voor een luier. Hij ging immers niet midden op de borrel een luier verschonen uiteraard. En wij laten het elkaar altijd even weten als je om een of andere reden even weg bent met kind.Ceester schreef: ↑23-11-2020 22:52Hoe wisten ze dan dat je man een poepluier ging verschonen? En hoe wist jij dat? Wij hebben de regel, ook op borrels, dat wie het eerst ruikt/ziet/ merkt, de rommel opruimt. Nu heeft zoon geen luiers meer, maar de kat kotst nog weleens op de vloer, bank, kleed etc, wie het het eerst ziet of hoort, ruimt op....
Ik dacht in je eerdere post ' dat ik hem een poepluier liet verschonen' door die woorden, dat jij hem verordeneerde dit te doen. Maar je bedoelde: hij ging uit zichzelf zoon verschonen en jij trok hem het kind niet uit de handen om het zelf te doen. Dat verandert de zaak....
Dat lieten sloeg precies op het punt wat ik bedoel: ook als man zélf een luier gaat verschonen laat ik hem dat kennelijk doen. Zo ziet men dat. Alles omtrent een kind is op de een of andere manier toch weer de verantwoordelijkheid van de vrouw.
En net zoals de post waar ik oorspronkelijk op reageerde: met hele normale verwachtingen ben je als vrouw meteen een 'harde', veeleisend, een feeks, zit hij onder de duim/plak, etc etc.
dinsdag 24 november 2020 08:04
Wow, dat vind ik best ver gaan van zijn collega's en van de andere mensen die dit zeggen.Positivevibes schreef: ↑23-11-2020 23:35Omdat man dus vanuit de deur even zwaaide, naar de gang wees en zei dat hij even weg was voor een luier. Hij ging immers niet midden op de borrel een luier verschonen uiteraard. En wij laten het elkaar altijd even weten als je om een of andere reden even weg bent met kind.
Dat lieten sloeg precies op het punt wat ik bedoel: ook als man zélf een luier gaat verschonen laat ik hem dat kennelijk doen. Zo ziet men dat. Alles omtrent een kind is op de een of andere manier toch weer de verantwoordelijkheid van de vrouw.
En net zoals de post waar ik oorspronkelijk op reageerde: met hele normale verwachtingen ben je als vrouw meteen een 'harde', veeleisend, een feeks, zit hij onder de duim/plak, etc etc.
Sorry, ik had je eerste post totaal verkeerd geïnterpreteerd. Wij lieten elkaar ook altijd even weten waar we waren met kind, inderdaad. Ik kan me trouwens maar 1 werkborrel herinneren waar kind en ik bij waren en dat was van een leverancier van het werk van man. Er waren maar twee andere collega's van hem. Het zou best kunnen dat hij zoon daar een keer naar de wc heeft laten gaan ( toen ook al niet meer in de luiers)
Bij vrienden heeft man ook weleens een luiers verschoond, echt niemand die daar iets van zei.
Maar goed dat je man nu ergens anders werkt!
dinsdag 24 november 2020 11:30
Dit zinnetje hieruit:
Zolang je maar de armslag hebt om afhankelijk van de situatie soms het één, dan weer het ander voorrang te geven, is er geen probleem.
Is voor mij denk ik juist de definitie van werk-privé balans.
dinsdag 24 november 2020 11:31
Ceester schreef: ↑24-11-2020 08:04Wow, dat vind ik best ver gaan van zijn collega's en van de andere mensen die dit zeggen.
Sorry, ik had je eerste post totaal verkeerd geïnterpreteerd. Wij lieten elkaar ook altijd even weten waar we waren met kind, inderdaad. Ik kan me trouwens maar 1 werkborrel herinneren waar kind en ik bij waren en dat was van een leverancier van het werk van man. Er waren maar twee andere collega's van hem. Het zou best kunnen dat hij zoon daar een keer naar de wc heeft laten gaan ( toen ook al niet meer in de luiers)
Bij vrienden heeft man ook weleens een luiers verschoond, echt niemand die daar iets van zei.
Maar goed dat je man nu ergens anders werkt!
dinsdag 24 november 2020 11:50
Waar de auteur in dit stuk aan voorbijgaat is dat in heel veel gevallen het de man is die bepaald naar welke kant die balans dan doorslaat. Helemaal eens met bovenstaande zin. Maar de auteur impliceert wel dat het altijd volledig eigen keus is, waar je die balans naar door laat slaan. Maar dat is het dus voor het gros van de vrouwen niet. Daar bepaald de man door zijn houding en gedrag, gedragen door de hele maatschappij, dat de balans voor haar bij het huishouden en de kinderen ligt, en voor hem bij werk.
Voor mij is balans:
- voldoende verdienen om mezelf en kinderen te onderhouden, of heel makkelijk daar naar toe kunnen opschalen, mocht er iets gebeuren waardoor man's inkomen wegvalt (werkeloosheid, scheiding)
- voldoende tijd hebben om naast werk ook nog andere dingen te doen die ik leuk vind (en of dat nu tijd met kinderen is, traktaties maken of een dag shoppen is irrelevant hierin. Het gaat om waar je blij van wordt)
- een gevoel van tevredenheid en een gevoel dat er geen misbruik van mij wordt gemaakt (als in 'jij kan dit beter dus doe jij het maar altijd')
dinsdag 24 november 2020 12:04
Nu klinkt het een beetje alsof vrouwen slachtoffers zijn die maar moeten afwachten of ze van hun man tijd en ruimte krijgen.dannas schreef: ↑24-11-2020 11:50Waar de auteur in dit stuk aan voorbijgaat is dat in heel veel gevallen het de man is die bepaald naar welke kant die balans dan doorslaat. Helemaal eens met bovenstaande zin. Maar de auteur impliceert wel dat het altijd volledig eigen keus is, waar je die balans naar door laat slaan. Maar dat is het dus voor het gros van de vrouwen niet. Daar bepaald de man door zijn houding en gedrag, gedragen door de hele maatschappij, dat de balans voor haar bij het huishouden en de kinderen ligt, en voor hem bij werk.
Ik vind het wel volledig een eigen keuze welke partner je kiest, hoeveel je accepteert, hoeveel ruimte je de ander geeft om het op zijn manier te doen, hoeveel oplossingen je toch maar zoekt. Iemand schreef het hier al, maar bij alle voorbeelden die ik ken waar de balans ongewenst bij haar uitkomt, was dit al ruim voor er kinderen waren te verwachten (andersom ook trouwens). Dat klinkt wel hard, maar ik denk echt dat daar meer keuzeruimte zit dan mensen misschien denken.
Uiteraad wordt je ruimte met partner en kinderen sowieso begrensd. En dat moet je wel afstemmen met je partner. Toen mijn vriend fulltime thuis was had ik ook alle keuze en ruimte. Nu niet meer (en dat is best wennen en balen soms). Maar daar ben je een team voor. En als je geen team kan zijn, zou ik geen relatie meer kunnen hebben.
dinsdag 24 november 2020 13:44
??? Ik bedoelde, bij het kind van vrienden. Zij riepen meteen toen man naar boven ging met die van ons: oh, doe M ook even!
Hij is de beroerdste niet, dus een dreumes onder elke arm en naar boven lopen....
dinsdag 24 november 2020 14:46
De werkelijkheid is dat er vele maatschappelijke invloeden zijn en er helaas ook nog steeds mannen zijn als mijn 35-jarige buurman die gewoon zegt niet minder te willen werken en dat zijn vrouw de kinderen en alles daarom heen maar moet doen 'want dat kan hij er echt niet bij hebben'. Dus helemaal eens dat je partnerkeuze je eigen keuze is, evenals hoeveel ruimte je geeft. Maar het is niet zo zwart/wit dat je als vrouw daar volledige sturing in hebt. Niet in de huidige maatschappij.elein schreef: ↑24-11-2020 12:04Nu klinkt het een beetje alsof vrouwen slachtoffers zijn die maar moeten afwachten of ze van hun man tijd en ruimte krijgen.
Ik vind het wel volledig een eigen keuze welke partner je kiest, hoeveel je accepteert, hoeveel ruimte je de ander geeft om het op zijn manier te doen, hoeveel oplossingen je toch maar zoekt. Iemand schreef het hier al, maar bij alle voorbeelden die ik ken waar de balans ongewenst bij haar uitkomt, was dit al ruim voor er kinderen waren te verwachten (andersom ook trouwens). Dat klinkt wel hard, maar ik denk echt dat daar meer keuzeruimte zit dan mensen misschien denken.
Uiteraad wordt je ruimte met partner en kinderen sowieso begrensd. En dat moet je wel afstemmen met je partner. Toen mijn vriend fulltime thuis was had ik ook alle keuze en ruimte. Nu niet meer (en dat is best wennen en balen soms). Maar daar ben je een team voor. En als je geen team kan zijn, zou ik geen relatie meer kunnen hebben.
dinsdag 24 november 2020 16:38
Maar je weet toch van tevoren met wie je kinderen krijgt? Hier praat je toch over??
Mijn vriendin is volledig thuis voor de kinderen, haar man werkt veel. Maar dat is niet iets waar ze ingestonken is, dit hebben ze voor het krijgen van kinderen afgesproken. Hij is er volledig open over geweest dat de kinderen haar pakkie an zouden zijn. Dit vindt ze in de praktijk wel eens lastig, maar ze zou hem daar nooit op aanspreken...
Je kan altijd nog pre kind kiezen om de pleiterik te maken. Post kind kan dit trouwens ook.
Mijn vriendin is volledig thuis voor de kinderen, haar man werkt veel. Maar dat is niet iets waar ze ingestonken is, dit hebben ze voor het krijgen van kinderen afgesproken. Hij is er volledig open over geweest dat de kinderen haar pakkie an zouden zijn. Dit vindt ze in de praktijk wel eens lastig, maar ze zou hem daar nooit op aanspreken...
Je kan altijd nog pre kind kiezen om de pleiterik te maken. Post kind kan dit trouwens ook.
dinsdag 24 november 2020 16:54
De buurvrouw kon na kind 1 bij hem weggaandannas schreef: ↑24-11-2020 14:46De werkelijkheid is dat er vele maatschappelijke invloeden zijn en er helaas ook nog steeds mannen zijn als mijn 35-jarige buurman die gewoon zegt niet minder te willen werken en dat zijn vrouw de kinderen en alles daarom heen maar moet doen 'want dat kan hij er echt niet bij hebben'. Dus helemaal eens dat je partnerkeuze je eigen keuze is, evenals hoeveel ruimte je geeft. Maar het is niet zo zwart/wit dat je als vrouw daar volledige sturing in hebt. Niet in de huidige maatschappij.
En hem alsnog 50% zorg opdringen
