Kinderen
alle pijlers
Wie heeft er ook 1 kind en wat zijn de voor -en nadelen??
dinsdag 10 maart 2009 om 09:56
quote:Schilderspalet schreef op 10 maart 2009 @ 09:53:
[...]
Nee, daar is blijkbaar wat anders aan de hand...........kinderen maken echt niet ALTIJD zomaar ruzie.........dan zit er iets anders niet goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!!9 van de 10 keer dat mijn zussen en ik ruzie hadden ging het echt nergens over hoor. Over Make-up en kleren . Dat is gewoon grenzen opzoeken en bewaken.
[...]
Nee, daar is blijkbaar wat anders aan de hand...........kinderen maken echt niet ALTIJD zomaar ruzie.........dan zit er iets anders niet goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!!9 van de 10 keer dat mijn zussen en ik ruzie hadden ging het echt nergens over hoor. Over Make-up en kleren . Dat is gewoon grenzen opzoeken en bewaken.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 10 maart 2009 om 09:57
Oh en broerlief en ik maakten voortdurend ruzie. Totdat ik uit huis ging. Nu kunnen we wel met elkaar overweg. Niet overdreven goed, maar gewoon ok. Daar was echt niets meer aan de hand dan dat we totaal verschillende mensen zijn, totaal verschillend in het leven staan, andere karakters hebben die nogal botsen, enzovoorts.
dinsdag 10 maart 2009 om 09:58
quote:Maleficent schreef op 10 maart 2009 @ 09:54:
Als een kind zich eenzaam voelt hoeft het krijgen van een borer of zus geen oplossing te zijn hoor. Ik was een nakomertje en mijn zussen waren heel close. Ik heb me binnen het gezin daarom ook wel eens eenzaam gevoeld, terwijl ik toch zussen had. Dan is het zaak om zelf je weg daarin te zoeken op school en in je buurt etc. Daar leren kinderen alleen maar van.
Als een kind zich eenzaam voelt hoeft het krijgen van een borer of zus geen oplossing te zijn hoor. Ik was een nakomertje en mijn zussen waren heel close. Ik heb me binnen het gezin daarom ook wel eens eenzaam gevoeld, terwijl ik toch zussen had. Dan is het zaak om zelf je weg daarin te zoeken op school en in je buurt etc. Daar leren kinderen alleen maar van.
dinsdag 10 maart 2009 om 09:58
Oooooooh, ik kan me niet inhouden, ik wil ook even wat zeggen!
Ik ben dus ook enig kind en ik heb het werkelijk nooit vervelend gevonden. Ik was niet zielig, niet eenzaam en volgens mij ben ik ook niet echt een straalverwend nest geworden, dus dat valt ook weer mee. Ik had veel vriendjes en vriendinnetjes, die konden altijd allemaal blijven eten of slapen en die gingen ook wel eens mee op vakantie (die enkele keer dat we gingen, dan). De enige periode dat ik ineens een broertje of zusje wilde, was toen een aantal vriendinnetjes rond onze tiende verjaardag ineens een broertje of zusje kregen (tweede leg), maar dat kon bij ons niet (gezondheidsredenen van mijn moeder). En nog steeds denk ik heel regelmatig: pfff, ik ben blij dat ik geen gerotzooi met broers of zussen heb. Zelfs nu mijn ouders wat ouder zijn en ik heel goed besef dat er straks een hoop op mijn schouders kan belanden. Want dat is misschien het enige nadeel dat ik kan bedenken: als één van mijn ouders ziek wordt of komt te overlijden, komt de zorg op mij terecht. Dat is vast zwaar. Aan de andere kant: heel vaak zie je bij broers en zussen dat die zorg ook niet eerlijk wordt verdeeld en dat daar ook een hoop ergernis en frustratie over ontstaat. Dat heb ik in ieder geval niet.
Wel heb ik zelf inmiddels twee kinderen. Puur omdat ik zo nieuwsgierig was
Gelukkig kunnen ze het heel goed samen vinden en ik kan intens genieten van de bewonderende blik van de jongste naar de oudste, of als de oudste heel zorgzaam zijn arm om zijn kleine broertje heen slaat. Prachtig. Maar ik ben absoluut niet verdrietig omdat ik dat zelf nooit heb gehad.
Ik denk dat het jouw keuze (als je die hebt, tenminste) moet zijn. Een enig kind is niet per definitie zielig, net zoals broers en zussen niet per definitie leuk met elkaar om kunnen gaan.
Ik ben dus ook enig kind en ik heb het werkelijk nooit vervelend gevonden. Ik was niet zielig, niet eenzaam en volgens mij ben ik ook niet echt een straalverwend nest geworden, dus dat valt ook weer mee. Ik had veel vriendjes en vriendinnetjes, die konden altijd allemaal blijven eten of slapen en die gingen ook wel eens mee op vakantie (die enkele keer dat we gingen, dan). De enige periode dat ik ineens een broertje of zusje wilde, was toen een aantal vriendinnetjes rond onze tiende verjaardag ineens een broertje of zusje kregen (tweede leg), maar dat kon bij ons niet (gezondheidsredenen van mijn moeder). En nog steeds denk ik heel regelmatig: pfff, ik ben blij dat ik geen gerotzooi met broers of zussen heb. Zelfs nu mijn ouders wat ouder zijn en ik heel goed besef dat er straks een hoop op mijn schouders kan belanden. Want dat is misschien het enige nadeel dat ik kan bedenken: als één van mijn ouders ziek wordt of komt te overlijden, komt de zorg op mij terecht. Dat is vast zwaar. Aan de andere kant: heel vaak zie je bij broers en zussen dat die zorg ook niet eerlijk wordt verdeeld en dat daar ook een hoop ergernis en frustratie over ontstaat. Dat heb ik in ieder geval niet.
Wel heb ik zelf inmiddels twee kinderen. Puur omdat ik zo nieuwsgierig was
Gelukkig kunnen ze het heel goed samen vinden en ik kan intens genieten van de bewonderende blik van de jongste naar de oudste, of als de oudste heel zorgzaam zijn arm om zijn kleine broertje heen slaat. Prachtig. Maar ik ben absoluut niet verdrietig omdat ik dat zelf nooit heb gehad. Ik denk dat het jouw keuze (als je die hebt, tenminste) moet zijn. Een enig kind is niet per definitie zielig, net zoals broers en zussen niet per definitie leuk met elkaar om kunnen gaan.
dinsdag 10 maart 2009 om 09:59
quote:Schilderspalet schreef op 10 maart 2009 @ 09:31:
Weet je wat sneu is? Dat de ouders van een vriendin van onze dochter 4 kaartjes voor een attractiepark kopen terwijl ze maar met z'n 3-en zijn (vader, moeder en 1 kind). Dit zodat er nog 1 vriendin meekan omdat hun kind zich zo alleen voelt!!!!! DAT is pas sneu!!!!Waarom is dat sneu?! Dat is toch hartstikke fijn dat ouders dat kunnen/willen doen zodat hun kind dan niet alleen is? Mijn ouders namelijk ook regelmatig een vriendinnetje voor mij mee naar een pretpark oid en ik vond dat alleen maar super leuk! Goh, wat ben jij negatief zeg...
Weet je wat sneu is? Dat de ouders van een vriendin van onze dochter 4 kaartjes voor een attractiepark kopen terwijl ze maar met z'n 3-en zijn (vader, moeder en 1 kind). Dit zodat er nog 1 vriendin meekan omdat hun kind zich zo alleen voelt!!!!! DAT is pas sneu!!!!Waarom is dat sneu?! Dat is toch hartstikke fijn dat ouders dat kunnen/willen doen zodat hun kind dan niet alleen is? Mijn ouders namelijk ook regelmatig een vriendinnetje voor mij mee naar een pretpark oid en ik vond dat alleen maar super leuk! Goh, wat ben jij negatief zeg...
dinsdag 10 maart 2009 om 09:59
Pink2510
Voordelen:
- met 1 kind ben je overal welkom;
Bedoel je bij mensen thuis? Ik heb er liever 2. Die spelen dan samen terwijl de volwassenen kletsen.
- 1 kind kan je altijd meenemen, niemand heeft daar iets van;
Wel juist. Ze eisen vaak de aandacht op.
- onze dochter hoeft zich thuis niet aan te passen aan wat broers/zussen willen;
En is daarom gewend vaak haar zin te krijgen. Is wel eens goed om niet altijd dat te doen wat jij wilt.
- 1 kind betekent vrede en rust in huis;
Tot op zekere hoogte wel ja. mijn (stief)zoon kan inderdaad heel goed alleen spelen. maar als hij aandacht nodig heeft dan komt hij altijd naar mij of pappa toe. als er iemand hier is om mee te spelen dan heb ik er juist geen omkijken naar.
- onze dochter kan de dingen doen die voor zijn/haar leeftijd leuk zijn en hoeft niet te up- of downgraden voor broers of zussen;
Dat is wel waar ja. Maar aan de andere kant zie ik vaak bij kinderen zonder broertjes of zusjes dat ze minder worden uitgedaagd, banger zijn. Niet echt heel goed voor hun zelfvertrouwen. Maar als je een ouder broertje of zusje hebt die overal veel beter in is dan kan je daar natuurlijk ook behoorlijk onzeker van worden.
- onze dochter kan mee beslissen wat we gaan doen, met 2 of meer wordt dat toch te veel discussie en wie geeft er dan toe?
Ouders beslissen. Kind is kind. Geen volwassene. En niet altijd je zin krijgen is alleen maar goed naar mijn idee.
- je hoeft je aandacht niet te verdelen. En een kind verwennen met aandacht heeft nog nooit een kind kwaad gedaan;
Daar ben ik het heel erg niet mee eens. Ik weet niet hoe oud je dochter is, maar een kind die thuis zo verwend is met aandacht is niet erg als ze 2/3 zijn maar als ze 7 zijn dan vinden veel mensen het niet zo'n leuk kind meer. Maar een irritant aandachttrekkertje. En dat is ook weer sneu voor het kind.
- er is geen risico dat je meer houdt van de een dan van de ander (en zeg niet dat het zo is! ik ervaar dat meer dan geregeld bij mijn ouders);
Dat is heel erg van je ouders. Mag nooit gebeuren!
- je hebt meer tijd voor elkaar;
- kinderen hoeven niet tegen elkaar op te boksen (kind 1 is overal goed in, kind 2 neemt de clownshouding, want hier kan hij toch niet tegenop).
Ik vind zoveel aandacht voor een kind niet goed. Zo werkt het ook niet in de boze buitenwereld. Mijn zoontje heeft het hierdoor op school bijvoorbeeld best moeilijk af en toe. Ligt natuurlijk ook aan het karakter van het kind. Maar veel probleempjes die hij op school heeft had hij niet gehad als hij niet het leven had gehad van iemand die zo wordt opgevoed alsof echt de hele wereld alleen maar om hem draait.
Voordelen:
- met 1 kind ben je overal welkom;
Bedoel je bij mensen thuis? Ik heb er liever 2. Die spelen dan samen terwijl de volwassenen kletsen.
- 1 kind kan je altijd meenemen, niemand heeft daar iets van;
Wel juist. Ze eisen vaak de aandacht op.
- onze dochter hoeft zich thuis niet aan te passen aan wat broers/zussen willen;
En is daarom gewend vaak haar zin te krijgen. Is wel eens goed om niet altijd dat te doen wat jij wilt.
- 1 kind betekent vrede en rust in huis;
Tot op zekere hoogte wel ja. mijn (stief)zoon kan inderdaad heel goed alleen spelen. maar als hij aandacht nodig heeft dan komt hij altijd naar mij of pappa toe. als er iemand hier is om mee te spelen dan heb ik er juist geen omkijken naar.
- onze dochter kan de dingen doen die voor zijn/haar leeftijd leuk zijn en hoeft niet te up- of downgraden voor broers of zussen;
Dat is wel waar ja. Maar aan de andere kant zie ik vaak bij kinderen zonder broertjes of zusjes dat ze minder worden uitgedaagd, banger zijn. Niet echt heel goed voor hun zelfvertrouwen. Maar als je een ouder broertje of zusje hebt die overal veel beter in is dan kan je daar natuurlijk ook behoorlijk onzeker van worden.
- onze dochter kan mee beslissen wat we gaan doen, met 2 of meer wordt dat toch te veel discussie en wie geeft er dan toe?
Ouders beslissen. Kind is kind. Geen volwassene. En niet altijd je zin krijgen is alleen maar goed naar mijn idee.
- je hoeft je aandacht niet te verdelen. En een kind verwennen met aandacht heeft nog nooit een kind kwaad gedaan;
Daar ben ik het heel erg niet mee eens. Ik weet niet hoe oud je dochter is, maar een kind die thuis zo verwend is met aandacht is niet erg als ze 2/3 zijn maar als ze 7 zijn dan vinden veel mensen het niet zo'n leuk kind meer. Maar een irritant aandachttrekkertje. En dat is ook weer sneu voor het kind.
- er is geen risico dat je meer houdt van de een dan van de ander (en zeg niet dat het zo is! ik ervaar dat meer dan geregeld bij mijn ouders);
Dat is heel erg van je ouders. Mag nooit gebeuren!
- je hebt meer tijd voor elkaar;
- kinderen hoeven niet tegen elkaar op te boksen (kind 1 is overal goed in, kind 2 neemt de clownshouding, want hier kan hij toch niet tegenop).
Ik vind zoveel aandacht voor een kind niet goed. Zo werkt het ook niet in de boze buitenwereld. Mijn zoontje heeft het hierdoor op school bijvoorbeeld best moeilijk af en toe. Ligt natuurlijk ook aan het karakter van het kind. Maar veel probleempjes die hij op school heeft had hij niet gehad als hij niet het leven had gehad van iemand die zo wordt opgevoed alsof echt de hele wereld alleen maar om hem draait.
dinsdag 10 maart 2009 om 09:59
dinsdag 10 maart 2009 om 10:01
quote:Schilderspalet schreef op 10 maart 2009 @ 09:58:
[...]
Als het leeftijdsverschil heel groot is dan kan het inderdaad zo zijn dat er daardoor geen klik is. Maar wat is een groot leeftijdsverschil? Ik scheel bijna 7 jaar met mijn broer en vroeger speelden we prima samen, aangepast maar toch samen.
En tuurlijk komt er een moment dat je minder contact heb met je broers/zussen, omdat een ieder een eigen (puber) leven krijgt.
Nu we volwassen zijn (eigenlijk al vanaf studententijd) trokken we meer naar elkaar toe en zijn we heel close............ondanks het leeftijdsverschil.Maar ik had 2 zussen die nog geen 2 jaar schelen, en ik scheel 5 en 7 jaar met hun. Vooral toen zij puberden samen, viel ik buiten de boot. Nu is dat verschil er nauwelijks meer, maar als je zelf 9 bent en je zussen doen de deur voor je dicht want ze willen praten over zoenen en jongens en uitgaan, dan is dat niet leuk.
[...]
Als het leeftijdsverschil heel groot is dan kan het inderdaad zo zijn dat er daardoor geen klik is. Maar wat is een groot leeftijdsverschil? Ik scheel bijna 7 jaar met mijn broer en vroeger speelden we prima samen, aangepast maar toch samen.
En tuurlijk komt er een moment dat je minder contact heb met je broers/zussen, omdat een ieder een eigen (puber) leven krijgt.
Nu we volwassen zijn (eigenlijk al vanaf studententijd) trokken we meer naar elkaar toe en zijn we heel close............ondanks het leeftijdsverschil.Maar ik had 2 zussen die nog geen 2 jaar schelen, en ik scheel 5 en 7 jaar met hun. Vooral toen zij puberden samen, viel ik buiten de boot. Nu is dat verschil er nauwelijks meer, maar als je zelf 9 bent en je zussen doen de deur voor je dicht want ze willen praten over zoenen en jongens en uitgaan, dan is dat niet leuk.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 10 maart 2009 om 10:02
quote:Schilderspalet schreef op 10 maart 2009 @ 09:53:
[...]
Nee, daar is blijkbaar wat anders aan de hand...........kinderen maken echt niet ALTIJD zomaar ruzie.........dan zit er iets anders niet goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Mijn zus en ik maken/maakten dus wel altijd ruzie (zijn een tweeling nog wel) hoe bedoel je dan zit er iets niet goed? We zijn gewoon 2 heel verschillende personen..dat botst heel erg vaak.
[...]
Nee, daar is blijkbaar wat anders aan de hand...........kinderen maken echt niet ALTIJD zomaar ruzie.........dan zit er iets anders niet goed!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Mijn zus en ik maken/maakten dus wel altijd ruzie (zijn een tweeling nog wel) hoe bedoel je dan zit er iets niet goed? We zijn gewoon 2 heel verschillende personen..dat botst heel erg vaak.
Perfectionisme is niet perfect...
dinsdag 10 maart 2009 om 10:02
wat ontzettend triest om een kind op de wereld te zetten zodat nr 1 zich kan vermaken. Belachelijk!
kiezen voor een 2e kind, moet losstaan van het feit of kind 1 zich wel of niet vermaakt in een pretpark of op de speeltuin. Je hebt het verdorie over mensen, niet over speelgoed wat je op de wereld zet!
Als het tussen 1 en 2 niet klikt, dan heeft het hele argument dat het zo sneu is geen waarde meer.
Je weet niet van tevoren hoe de relatie tussen je kinderen zal zijn, dus dat kan je niet als argument gebruiken. Het enige wat je als argument kan gebruiken is hoe je het zelf ervaart, vind je dat je gezin compleet is met 1 kind of niet?
Bovendien: Socialisatie en leren samenspelen en delen kan prima deels bij een creche gebeuren, of neefjes en nichtjes, of buurkindjes.
kiezen voor een 2e kind, moet losstaan van het feit of kind 1 zich wel of niet vermaakt in een pretpark of op de speeltuin. Je hebt het verdorie over mensen, niet over speelgoed wat je op de wereld zet!
Als het tussen 1 en 2 niet klikt, dan heeft het hele argument dat het zo sneu is geen waarde meer.
Je weet niet van tevoren hoe de relatie tussen je kinderen zal zijn, dus dat kan je niet als argument gebruiken. Het enige wat je als argument kan gebruiken is hoe je het zelf ervaart, vind je dat je gezin compleet is met 1 kind of niet?
Bovendien: Socialisatie en leren samenspelen en delen kan prima deels bij een creche gebeuren, of neefjes en nichtjes, of buurkindjes.
dinsdag 10 maart 2009 om 10:03
Hoewel ik nu geen contact meer heb met mijn broer, had ik hem absoluut niet willen missen. Hij was mijn grote broer en ik het kleine zusje. Als ik werd gepest, nam hij het voor me op. Als ik problemen had, was hij er. Toen het uit ging met zijn vriendinnetje, was ik er voor hem. We waren enorm hecht samen.
Ik heb nu, door omstandigheden waar ik verder niet op in ga, al 5 jaar geen contact meer en ik mis hem enorm.
Ik heb nu, door omstandigheden waar ik verder niet op in ga, al 5 jaar geen contact meer en ik mis hem enorm.
dinsdag 10 maart 2009 om 10:04
Schilderspalet, medelijkden is toch niet nodig voor 1 kind gezinnen? Dat hangt er toch vanaf hoe ouders daarmee omgaan?
Ik weet niet meer wie het zei over 4 kaartjes kopen voor een 1 kind gezin, zodat het kind vriendjes mee kan nemen.
Ik vind dat niet gek hoor en zou dat zelf ook het liefst doen. Dat is toch juist leuk als een enig kind leuke uitjes kan delen met andere kinderen? Dat enthousiasme wat kinderen met elkaar delen en dat elkaar aansteekt is toch leuk om te zien en fijn voor je kind? Zelfs meer kind gezinnen nemen soms leeftijdgenootjes mee, zeker als kinderen wat meer schelen in leeftijd. Ik mocht ondanks het hebben van een (4 jaar jonger) zusje met vakanties ook wel eens een vriendinnetje meenemen hoor : )
Ik weet niet meer wie het zei over 4 kaartjes kopen voor een 1 kind gezin, zodat het kind vriendjes mee kan nemen.
Ik vind dat niet gek hoor en zou dat zelf ook het liefst doen. Dat is toch juist leuk als een enig kind leuke uitjes kan delen met andere kinderen? Dat enthousiasme wat kinderen met elkaar delen en dat elkaar aansteekt is toch leuk om te zien en fijn voor je kind? Zelfs meer kind gezinnen nemen soms leeftijdgenootjes mee, zeker als kinderen wat meer schelen in leeftijd. Ik mocht ondanks het hebben van een (4 jaar jonger) zusje met vakanties ook wel eens een vriendinnetje meenemen hoor : )
dinsdag 10 maart 2009 om 10:05
quote:Schilderspalet schreef op 10 maart 2009 @ 09:46:
[...]
Wat sneu is is dat die ouders bij voorbaat al kaartje moeten kopen omdat het kind niet kan genieten van het uitje omdat ze zich alleen voelt en niemand heeft. Het feit alleen al dat het kind zich alleen voelt!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat ik misschien nog wel moet melden is dat het meisje dus heeeeeel graag een zusje of broertje wil hebben ('zeurt' er al een paar jaar om). De ouders willen niet, zijn druk met werk en zo bezig......................Dan vind ik het sneu ja.
Wat zit je je nou op te winden?
Ik zou niet eens nog een kind kúnnen krijgen, al zou ik het willen. Helaas, het is niet anders.
Er groeien vele mensen op zonder broers en zussen en zijn heel gelukkig. Volgens mij hangt dat af van je persoonlijkheid. Er zijn er natuurlijk ook die enig kind zijn en graag wel sibblings zou willen hebben, en mensen die wel veel sibblings hebben en die liever niet zouden hebben. Alle smaken zijn voorradig.
In mijn geval komt er niet nog een kind, is mijn dochter dan zielig? Dacht het niet.
[...]
Wat sneu is is dat die ouders bij voorbaat al kaartje moeten kopen omdat het kind niet kan genieten van het uitje omdat ze zich alleen voelt en niemand heeft. Het feit alleen al dat het kind zich alleen voelt!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat ik misschien nog wel moet melden is dat het meisje dus heeeeeel graag een zusje of broertje wil hebben ('zeurt' er al een paar jaar om). De ouders willen niet, zijn druk met werk en zo bezig......................Dan vind ik het sneu ja.
Wat zit je je nou op te winden?
Ik zou niet eens nog een kind kúnnen krijgen, al zou ik het willen. Helaas, het is niet anders.
Er groeien vele mensen op zonder broers en zussen en zijn heel gelukkig. Volgens mij hangt dat af van je persoonlijkheid. Er zijn er natuurlijk ook die enig kind zijn en graag wel sibblings zou willen hebben, en mensen die wel veel sibblings hebben en die liever niet zouden hebben. Alle smaken zijn voorradig.
In mijn geval komt er niet nog een kind, is mijn dochter dan zielig? Dacht het niet.
dinsdag 10 maart 2009 om 10:07
@ Ezeltje: daar heb je gelijk ik. Maar er word hier gevraagd wat de voor-en nadelen zijn.
Ik praat vanuit mijn eigen ervaring. Inderdaad is het belangrijk dat er veel buurkindjes, neefjes, nichtjes zijn. En helaas is dat bij ons even niet het geval. Geen neefjes en nichtjes, in de tijdelijke huis waar we nu wonen wonen geen tot weinig kinderen in de buurt en onze vrienden hebben nog geen kinderen.
Gelukkig maakt zoonlief nu vriendjes op school en werk ik nu niet zodat hij met kindjes kan spelen. Vindt hij zelf ook echt heel leuk. De opvang is hij minder over te spreken. Terwijl het daar toch stikt van de kinderen.
Ik praat vanuit mijn eigen ervaring. Inderdaad is het belangrijk dat er veel buurkindjes, neefjes, nichtjes zijn. En helaas is dat bij ons even niet het geval. Geen neefjes en nichtjes, in de tijdelijke huis waar we nu wonen wonen geen tot weinig kinderen in de buurt en onze vrienden hebben nog geen kinderen.
Gelukkig maakt zoonlief nu vriendjes op school en werk ik nu niet zodat hij met kindjes kan spelen. Vindt hij zelf ook echt heel leuk. De opvang is hij minder over te spreken. Terwijl het daar toch stikt van de kinderen.
dinsdag 10 maart 2009 om 10:08
quote:Schilderspalet schreef op 10 maart 2009 @ 09:52:
[...]
Tuurlijk, echter voelt je kind dus wel ALLEEN........niet dat je dan maar een kind erbij moet nemen..........maar het feit blijft staan: je enige kind voelt zich alleen en zou graag broer/zussen willen, DAAR ging het even om.
Per definitie?
Hoe kóm je er bij?
Mijn beste vriendin die hier leest en heel soms post is volkomen happy en tevreden als enig kind, ze heeft geen broers en zussen en heeft ze niet gemist ook.
El Ninjoo is toch ook tevreden met haar leven als enig kind?
Hoezo voelt een enig kind zich alleen? Hoeft dus helemaal niet.
[...]
Tuurlijk, echter voelt je kind dus wel ALLEEN........niet dat je dan maar een kind erbij moet nemen..........maar het feit blijft staan: je enige kind voelt zich alleen en zou graag broer/zussen willen, DAAR ging het even om.
Per definitie?
Hoe kóm je er bij?
Mijn beste vriendin die hier leest en heel soms post is volkomen happy en tevreden als enig kind, ze heeft geen broers en zussen en heeft ze niet gemist ook.
El Ninjoo is toch ook tevreden met haar leven als enig kind?
Hoezo voelt een enig kind zich alleen? Hoeft dus helemaal niet.
dinsdag 10 maart 2009 om 10:08
quote:elninjoo schreef op 10 maart 2009 @ 09:54:
Als enig kind moet je soms, als je iets voor elkaar wilt krijgen, opboksen tegen 2 volwassenen, ipv achter 'n broertje of zusje te kunnen schuilen. Dus ook als enig kind wordt je handig in meningsverschillen.
Euhm.... Dat moest ik als oudste zijnde ook hoor.... dus dat heeft niets te maken met wel of niet enig kind zijn... Dat heeft te maken met het feit dat je überhaupt kind bent
Als enig kind moet je soms, als je iets voor elkaar wilt krijgen, opboksen tegen 2 volwassenen, ipv achter 'n broertje of zusje te kunnen schuilen. Dus ook als enig kind wordt je handig in meningsverschillen.
Euhm.... Dat moest ik als oudste zijnde ook hoor.... dus dat heeft niets te maken met wel of niet enig kind zijn... Dat heeft te maken met het feit dat je überhaupt kind bent
dinsdag 10 maart 2009 om 10:12
quote:Schilderspalet schreef op 10 maart 2009 @ 09:52:
[...]
Tuurlijk, echter voelt je kind dus wel ALLEEN........niet dat je dan maar een kind erbij moet nemen..........maar het feit blijft staan: je enige kind voelt zich alleen en zou graag broer/zussen willen, DAAR ging het even om.
Misschien kunnen die ouders zich beter afvragen waarom het kind zich alleen voelt? Misschien dat die een soort onbewust schuldcomplex op hun kind projecteren? Misschien omdat het kind teveel aan het lot wordt overgelaten? Misschien omdat het kind gewoon gewend is dingen te vragen en te krijgen en dat dat ook zo werkt met broertjes of zusjes. Totdat ze merkt dat die óók janken en vervelend kunnen zijn. Misschien dat de ouders geen realitisch beeld geven van een broertje of zusje hebben? Misschien omdat de omgeving (opa's/oma's/tante's) het kind vooral laten dooschemeren dat ze zo zielig is en het kind dat oppikt?
Wéét jij veel!
[...]
Tuurlijk, echter voelt je kind dus wel ALLEEN........niet dat je dan maar een kind erbij moet nemen..........maar het feit blijft staan: je enige kind voelt zich alleen en zou graag broer/zussen willen, DAAR ging het even om.
Misschien kunnen die ouders zich beter afvragen waarom het kind zich alleen voelt? Misschien dat die een soort onbewust schuldcomplex op hun kind projecteren? Misschien omdat het kind teveel aan het lot wordt overgelaten? Misschien omdat het kind gewoon gewend is dingen te vragen en te krijgen en dat dat ook zo werkt met broertjes of zusjes. Totdat ze merkt dat die óók janken en vervelend kunnen zijn. Misschien dat de ouders geen realitisch beeld geven van een broertje of zusje hebben? Misschien omdat de omgeving (opa's/oma's/tante's) het kind vooral laten dooschemeren dat ze zo zielig is en het kind dat oppikt?
Wéét jij veel!
dinsdag 10 maart 2009 om 10:15
Ten eerste bedankt voor jullie reacties! Wij hebben 1 kind omdat hij een kind is dat tot zijn 4e veel huilde , ziek was etc en ik het niet zag zitten om voor een 2e te gaan.
Ik vind het grootste nadeel nu soms dat hij het soms zelf aangeeft dat hij met iemand wil spelen en even niet alleen wil zijn.
Hij zit in een klas met 5 andere jongens en meestal heeft hij op de vrije middagen wel een vriendje te spelen , maar soms wordt het niks . Dan vind ik het zelf weleens zielig.
Ook al weet ik dat het net zo goed "zielig"kan zijn bij een kind wat wel met meer thuis is.
Bij ons kan er veel , heb regelmatig hier een vriendje te eten en ook als we wel eens ergens naar toe gaan , mag er een vriendje mee. Maar we vermaken ons ook goed met zijn 3en hoor.
En ja , mijn kind vraagt veel aandacht , maar dat zie ik ook bij kids die wel met meer thuis zijn.
Het blijft toch moeilijk!!!
Ik vind het grootste nadeel nu soms dat hij het soms zelf aangeeft dat hij met iemand wil spelen en even niet alleen wil zijn.
Hij zit in een klas met 5 andere jongens en meestal heeft hij op de vrije middagen wel een vriendje te spelen , maar soms wordt het niks . Dan vind ik het zelf weleens zielig.
Ook al weet ik dat het net zo goed "zielig"kan zijn bij een kind wat wel met meer thuis is.
Bij ons kan er veel , heb regelmatig hier een vriendje te eten en ook als we wel eens ergens naar toe gaan , mag er een vriendje mee. Maar we vermaken ons ook goed met zijn 3en hoor.
En ja , mijn kind vraagt veel aandacht , maar dat zie ik ook bij kids die wel met meer thuis zijn.
Het blijft toch moeilijk!!!
dinsdag 10 maart 2009 om 10:15
Ik bedoel, mijn oma vraagt gewoon pontificaal in het bijzijn van mijn dochter of het niet eens tijd wordt om een brusje erbij te maken, want 1 kind is zo zielig.
Kijk, als maar genoeg mensen -zoals schilderspalet- dat roepen en dan ook nog in bijzijn van kind, dan ontwikkelt het vanzelf wel een gevoel van afwijken.
Ik daarentegen zoek mensen op met meerdere kinderen, maar gelukkig zijn er ook een aantal 1 kind gezinnen waar dochter ook komt en die ziet dat het daar ook gebeurt en zij dus echt de enige niet si. En verder vooral veel mogelijkheden tot contact creëren (creche en vriendjes bijvoorbeeld)
Kijk, als maar genoeg mensen -zoals schilderspalet- dat roepen en dan ook nog in bijzijn van kind, dan ontwikkelt het vanzelf wel een gevoel van afwijken.
Ik daarentegen zoek mensen op met meerdere kinderen, maar gelukkig zijn er ook een aantal 1 kind gezinnen waar dochter ook komt en die ziet dat het daar ook gebeurt en zij dus echt de enige niet si. En verder vooral veel mogelijkheden tot contact creëren (creche en vriendjes bijvoorbeeld)
dinsdag 10 maart 2009 om 10:15
Ik denk ook dat kinderen zelf weinig vinden van het wel of geen enigst kind zijn. Kinderen zullen misschien vragen om een broertje of zusje, maar ze hebben géén idee wat het daadwerkelijk inhoudt om een broer of zus te hebben. Andersom zal een kind met broer of zus best eens wensen dat die er níet was. Maar over het algemeen zal een kind gewoon accepteren dat hij of zij enigst kind is en dat ook prima vinden, mits de opvoeding en contact met de ouders gewoon goed is.
dinsdag 10 maart 2009 om 10:17
Ik heb een zoon van lang geen kinderwens gehad. Sinds een jaar of twee wel, maar helaas nog niet gelukt om zwanger te worden. Inmiddels hang ik op beide. Ik vind het heerlijk zo. Veel gemakken inderdaad, practische gemakken. Gevoelsmatig zou ik toch nog graag een kindje willen. Maar ja als het niet lukt lukt het niet, de MM gaan we daar niet voor in.
Voor zoon heb ik hetzelfde gevoel. Aan de ene kant heeft hij het goed zo, speelt veel buiten, heeft vriendjes en kan zichzelf goed vermaken. Aan de andere kant lijkt het mij geweldig wanneer hij een broer/zus heeft.
Lastig. Mijn man is overigens ook enig kind en heeft dezelfde mening als Elninjoo (wat betreft enigkind zijn niet wat betreft het willen van kinderen )
Voor zoon heb ik hetzelfde gevoel. Aan de ene kant heeft hij het goed zo, speelt veel buiten, heeft vriendjes en kan zichzelf goed vermaken. Aan de andere kant lijkt het mij geweldig wanneer hij een broer/zus heeft.
Lastig. Mijn man is overigens ook enig kind en heeft dezelfde mening als Elninjoo (wat betreft enigkind zijn niet wat betreft het willen van kinderen )
dinsdag 10 maart 2009 om 10:19
Je bent exclusief voor je ouders, dus je krijgt 'n betere band dan wanneer je maar één van de velen bent.
In jouw specifieke geval (of moet ik zeggen gevoel) wellicht wel. Maar je stelt het hier als een feit, wat het natuurlijk niet is.
Ik heb een geweldige band met mijn ouders en vele broers en zussen. Ik zie het als een jeugd vól liefde. Nog steeds trouwens, wat een weelde, zoveel mensen die van elkaar houden en er voor elkaar zijn. Eén van mijn zussen is mijn beste vriendin, zo vertrouwd als zij is niemand voor me. Als ik dat niet had zou ik er denk ik heel jaloers op zijn.
Ik heb vergelijkbare gezinnen in mijn vriendenkring, ook een enigst kind dat geen contact meer met haar ouders heeft, ook drie zusjes die 'niets met elkaar hebben'
Alles kan.
Ik gun mijn kinderen van harte zo'n band als waar ik zelf zoveel plezier van had en heb.. met ouders én broers/zussen dus. Tot nu toe lukt dat aardig Ze kunnen zichzelf individueel trouwens ook heel goed vermaken én hebben bergen vriendjes en vriendinnetjes.
Enne..volwassen mensen die nog steeds heel blij zijn met exclusieve aandacht van hun ouders zijn nooit echt volwassen geworden vrees ik.
In jouw specifieke geval (of moet ik zeggen gevoel) wellicht wel. Maar je stelt het hier als een feit, wat het natuurlijk niet is.
Ik heb een geweldige band met mijn ouders en vele broers en zussen. Ik zie het als een jeugd vól liefde. Nog steeds trouwens, wat een weelde, zoveel mensen die van elkaar houden en er voor elkaar zijn. Eén van mijn zussen is mijn beste vriendin, zo vertrouwd als zij is niemand voor me. Als ik dat niet had zou ik er denk ik heel jaloers op zijn.
Ik heb vergelijkbare gezinnen in mijn vriendenkring, ook een enigst kind dat geen contact meer met haar ouders heeft, ook drie zusjes die 'niets met elkaar hebben'
Alles kan.
Ik gun mijn kinderen van harte zo'n band als waar ik zelf zoveel plezier van had en heb.. met ouders én broers/zussen dus. Tot nu toe lukt dat aardig
Ze kunnen zichzelf individueel trouwens ook heel goed vermaken én hebben bergen vriendjes en vriendinnetjes.Enne..volwassen mensen die nog steeds heel blij zijn met exclusieve aandacht van hun ouders zijn nooit echt volwassen geworden vrees ik.
