Kinderen
alle pijlers
Wie vindt borstvoeden nou echt, écht leuk..?
maandag 28 mei 2007 om 18:10
Eerlijk, wie vindt borstvoeden nou eigenlijk echt, écht leuk? Wie zwijmelt over het feit dat je lieverdje elke 2 tot 3 uur (als je geluk hebt!) voor minstens een half uur (als je geluk hebt!) aan je borst hangt? Inclusief 's nachts.. 'omdat het zo lekker :? licht verteerbaar is'?
En dan die pijnlijke tepels. Kloofjes. Stuwing. Bij tijd en wijle aan flarden gezogen tepels omdat je lieverdje een regeldag heeft. Wel goed aanleggen hoor anders heb je risico op borstontstekingen. Je lieverdje trekt soms, uit ballorigheid lijkt het (maar meestal omdat hij last heeft van gepoep tijdens het eten, 'laden en lossen' noemen we dat hier thuis) zijn hoofdje fluks naar achter met jouw tepel in zijn mond ... en dan krijg je bij wijze van dankjewel ook nog hangtieten aan het eind van de borstvoedingsperiode.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je als regel (murphy) bij elke kraamvisite half uit de kleren moet omdat de kleine honger heeft en je tegenwoordig niet preuts hoeft te doen over zoiets moois als borstvoeding.. Het is toch zo natuurlijk allemaal.. en dus moet de visite daar ook van meegenieten.
En dan ben ik nog niet eens begónnen over de geneugtes van het kolven, dat je toch moet doen als je nog een beetje een leven naast je lieverdje wilt voeren.
Wie vindt dat nou echt leuk .. ?
(R heeft vandaag een regeldagje, een krampdagje, een groeistuip een een huildag tegelijkertijd.)
En dan die pijnlijke tepels. Kloofjes. Stuwing. Bij tijd en wijle aan flarden gezogen tepels omdat je lieverdje een regeldag heeft. Wel goed aanleggen hoor anders heb je risico op borstontstekingen. Je lieverdje trekt soms, uit ballorigheid lijkt het (maar meestal omdat hij last heeft van gepoep tijdens het eten, 'laden en lossen' noemen we dat hier thuis) zijn hoofdje fluks naar achter met jouw tepel in zijn mond ... en dan krijg je bij wijze van dankjewel ook nog hangtieten aan het eind van de borstvoedingsperiode.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je als regel (murphy) bij elke kraamvisite half uit de kleren moet omdat de kleine honger heeft en je tegenwoordig niet preuts hoeft te doen over zoiets moois als borstvoeding.. Het is toch zo natuurlijk allemaal.. en dus moet de visite daar ook van meegenieten.
En dan ben ik nog niet eens begónnen over de geneugtes van het kolven, dat je toch moet doen als je nog een beetje een leven naast je lieverdje wilt voeren.
Wie vindt dat nou echt leuk .. ?
(R heeft vandaag een regeldagje, een krampdagje, een groeistuip een een huildag tegelijkertijd.)
maandag 28 mei 2007 om 19:24
Bij mijn oudste ging de bv vanaf het begin hartstikke goed. Het aanleggen vond ik wel moeilijk in het begin, kwam echt een hand tekort! Maar ze dronk goed, kwam goed aan, geen ontstekingen kloven niks! Met 3 maanden helaas gestopt omdat ik niet kon kolven op het werk en ook geen toestanden wilde door 'moeilijk' te gaan over dat ik er wel recht op had etc. Nog even gecombineerd maar de bv liep al snel terug en helaas weinig steun uit mijn omgeving om de productie weer op te krikken.
Nee, dit maal zou ik het heeeeel anders gaan doen, toch het proberen te regelen met mijn werk, het aanleggen ging wondergoed en ik genoot!! Tot het na de kraamweek helemaal niet goed ging. 2 weken lang heeft zoonlief gehuild en gekrijst tot we er met 3 weken achterkwamen dat het arme prul gewoon honger had.... Het drinken aan de bost ging voor geen meter, hij is/was nooit lekker ontspannen aan de borst, altijd loslaten en tepeltrekken en ik kreeg tepelkloven. Hij was in 3 weken bijna niet aangekomen. Met de nachtvoedingen kon ik niet wakker blijven waardoor ik onderhand om de 2 uur aan het voeden was. Overdag 1,5 uur bezig met 1 voeding, oudste van de leg door alles. Wát een verademing was het toen ik met de flesvoeding begon!! Zoonlief ineens tevreden, oudste rustig, ik rustig! Nu combineer ik het nog en ook al heeft hte me pijn gedaan (ik voelde het echt als falen!) dit was voor ons het beste. Het belangrijkste: hij is tevreden en groeit goed! Ik heb echt respect voormensen met meerdere kinderen die bv geven!
Ik vind het trouwens onzin om te zeggen dat bv zoveel makkelijker is dan een fles maken. Het is echt heel simpel hoor, ik heb in een minuut een fles klaar en met dat krijsen valt het ook wel mee. Alleen als je weggaat moet je wel meer meenemen ja, maar daartegenover staat dat een fles in het openbaar makkelijker is dan de borst (of je moet geen p[roblemen hebben met voeden bij anderen/in het openbaar).
Nee, dit maal zou ik het heeeeel anders gaan doen, toch het proberen te regelen met mijn werk, het aanleggen ging wondergoed en ik genoot!! Tot het na de kraamweek helemaal niet goed ging. 2 weken lang heeft zoonlief gehuild en gekrijst tot we er met 3 weken achterkwamen dat het arme prul gewoon honger had.... Het drinken aan de bost ging voor geen meter, hij is/was nooit lekker ontspannen aan de borst, altijd loslaten en tepeltrekken en ik kreeg tepelkloven. Hij was in 3 weken bijna niet aangekomen. Met de nachtvoedingen kon ik niet wakker blijven waardoor ik onderhand om de 2 uur aan het voeden was. Overdag 1,5 uur bezig met 1 voeding, oudste van de leg door alles. Wát een verademing was het toen ik met de flesvoeding begon!! Zoonlief ineens tevreden, oudste rustig, ik rustig! Nu combineer ik het nog en ook al heeft hte me pijn gedaan (ik voelde het echt als falen!) dit was voor ons het beste. Het belangrijkste: hij is tevreden en groeit goed! Ik heb echt respect voormensen met meerdere kinderen die bv geven!
Ik vind het trouwens onzin om te zeggen dat bv zoveel makkelijker is dan een fles maken. Het is echt heel simpel hoor, ik heb in een minuut een fles klaar en met dat krijsen valt het ook wel mee. Alleen als je weggaat moet je wel meer meenemen ja, maar daartegenover staat dat een fles in het openbaar makkelijker is dan de borst (of je moet geen p[roblemen hebben met voeden bij anderen/in het openbaar).
maandag 28 mei 2007 om 19:56
Mijn dochter is nu zestien maanden en ik kan me niet eens meer echt herinneren hoe ik het in het begin vond. Ik heb een borstontsteking en een aantal dreigende ontstekingen gehad, maar voor de rest vond ik het wel ok.
Ze krijgt nu sinds kort alleen nog 's avonds en 's ochtends een slok en had er eerlijk gezegd wel een beetje moeite mee om overdag af te bouwen.
Ze krijgt nu sinds kort alleen nog 's avonds en 's ochtends een slok en had er eerlijk gezegd wel een beetje moeite mee om overdag af te bouwen.
'It could be lupus'
maandag 28 mei 2007 om 20:25
Ik heb mijn twee jongens vrij lang aan de borst gehad. Leuk... dat is nou niet een woord dat ik zou kiezen. Ik vond het lang niet altijd leuk. Maarja, een poepluier verschonen vind ik ook niet altijd leuk en dat moet ik nu, nu de oudste net twee is, nog stééds dagelijks doen. Kunnen ze daar niet eens wat op verzinnen??!!
(ach ja, ERG is het nou ook weer niet, en die borstvoeding was ook niet erg, alles heeft zijn voor- en nadelen nu eenmaal hè).
xx lisa.
(ach ja, ERG is het nou ook weer niet, en die borstvoeding was ook niet erg, alles heeft zijn voor- en nadelen nu eenmaal hè).
xx lisa.
maandag 28 mei 2007 om 20:25
quote:Dat is niet zo moeilijk op te lossen: tijdens de ochtendvoeding R aan de ene borst en kolf aan de andere. Loopt als een tiet. Daarna kan R de gekolfde borst gewoon nog drinken, baby haalt er altijd nog van alles uit.
Ja, dat doe ik normaal ook. Maar vanmorgen was ik zoooo moeoeoe dat ik het kolven niet eens meer kon opbrengen.
Ik wil BIERRRRR!! Veel!! !!
Ja, dat doe ik normaal ook. Maar vanmorgen was ik zoooo moeoeoe dat ik het kolven niet eens meer kon opbrengen.
Ik wil BIERRRRR!! Veel!! !!
maandag 28 mei 2007 om 20:36
Even off topic, maar ik moet even reageren op degene die zegt dat bv een kwestie van 'willen' is. 'Als je in je hart niet wilt'....
Ik was er zo één die maar al te graag bv wilde geven, na de geboorte van mijn zoon bleek hij een onsteking te hebben en werd opgenomen. Hop kind weg bij je bed. Samen zes dagen in het ziekenhuis gelegen, kind werd bijgevoed met fles, tegen mijn wensen in, maar dat was policy bij zieke kinderen. Ik had (nog) niet voldoende voeding om om die drie uur dat ik mocht gaan kijken te geven, vandaar. In tepel/speenverwarring 'geloofden ze niet'. Toen we naar huis gingen zat ik dus met een baby die gewend was om de drie uur afgetankt te worden en met onvoldoende voeding (ondanks de kolf die ik na vier dagen ziekenhuis voorgeschoteld kreeg 'Heeft niemand je die nog gegeven?")
Thuis 'oordeelde' de VK dat ik nu maar 's op vraag moest gaan voeden, want dat hoorde zo. Ik dus kind bij ieder piepje aangelegd, maar kind wilde ineens z'n maag vol hebben dus brulde aan één stuk. Gevolg: na twee dagen weigerde hij de borst, want er kwam toch niet genoeg (ineens) uit.
Nog geprobeerd om te fingerfeeden, daarbij stak ik een paar keer in z'n vehemelte en kwam de boel er meerder malen als een golfslagbad uit omdat hij teveel lucht meezoog.
Kind in de stress en ik in de stress. UIteindelijk overstag (met pijn in mijn hart) naar de fles en zéér gelukkig kind. Ik heb nog zes weken gekolfd, meerdere malen nog geprobeerd aan te leggen maar kind bleef weigeren. Bv nam uiteindelijk af omdat kolf er toch niet zoveel uithaalt als een kind.
En inderdaad ben ik het er roerend mee eens dat BV soms wel eens tè opgehemeld wordt. Tuurlijk is het beter als het lukt/kan enzovoorts. Maar praat me alsjeblieft niet van 'te makkelijk opgeven' en niet willen, want dat gaat me een straatje te ver.
Xaloy, ik hoop dat het bij jou inmiddels beter is. Ik vind het in ieder geval een verandeming om ook eens te lezen dat het níet één en al rozegeur en maneschijn is (zoals ook helemaal niet altijd kan, net zoals met alle realistische dingen in het leven).
Ik was er zo één die maar al te graag bv wilde geven, na de geboorte van mijn zoon bleek hij een onsteking te hebben en werd opgenomen. Hop kind weg bij je bed. Samen zes dagen in het ziekenhuis gelegen, kind werd bijgevoed met fles, tegen mijn wensen in, maar dat was policy bij zieke kinderen. Ik had (nog) niet voldoende voeding om om die drie uur dat ik mocht gaan kijken te geven, vandaar. In tepel/speenverwarring 'geloofden ze niet'. Toen we naar huis gingen zat ik dus met een baby die gewend was om de drie uur afgetankt te worden en met onvoldoende voeding (ondanks de kolf die ik na vier dagen ziekenhuis voorgeschoteld kreeg 'Heeft niemand je die nog gegeven?")
Thuis 'oordeelde' de VK dat ik nu maar 's op vraag moest gaan voeden, want dat hoorde zo. Ik dus kind bij ieder piepje aangelegd, maar kind wilde ineens z'n maag vol hebben dus brulde aan één stuk. Gevolg: na twee dagen weigerde hij de borst, want er kwam toch niet genoeg (ineens) uit.
Nog geprobeerd om te fingerfeeden, daarbij stak ik een paar keer in z'n vehemelte en kwam de boel er meerder malen als een golfslagbad uit omdat hij teveel lucht meezoog.
Kind in de stress en ik in de stress. UIteindelijk overstag (met pijn in mijn hart) naar de fles en zéér gelukkig kind. Ik heb nog zes weken gekolfd, meerdere malen nog geprobeerd aan te leggen maar kind bleef weigeren. Bv nam uiteindelijk af omdat kolf er toch niet zoveel uithaalt als een kind.
En inderdaad ben ik het er roerend mee eens dat BV soms wel eens tè opgehemeld wordt. Tuurlijk is het beter als het lukt/kan enzovoorts. Maar praat me alsjeblieft niet van 'te makkelijk opgeven' en niet willen, want dat gaat me een straatje te ver.
Xaloy, ik hoop dat het bij jou inmiddels beter is. Ik vind het in ieder geval een verandeming om ook eens te lezen dat het níet één en al rozegeur en maneschijn is (zoals ook helemaal niet altijd kan, net zoals met alle realistische dingen in het leven).
maandag 28 mei 2007 om 20:37
)
maandag 28 mei 2007 om 20:58
quote:
Volgens mij word er veel te snel naar de fles gegrepen als de borstvoeding niet zo makkelijk gaat. Het is volgens mij meer een kwestie van willen. Als je diep in je hart het niet wilt geven, denk ik dat je onbewust de toestroom tegenhoudt. Ik heb het zelf ook wel eens gehad dat ik onder stress moest kolven. normaal ging dat prima, maar toen ik snel moest lukte het niet, en zat ik met volle uiers!!
Je kiest meestal zelf voor een baby, dus weet je dat je voorlopig heel wat tijd moet inleveren. daar hoort borstvoeding ook bij naar mijn inziens. Het kost tijd, maar je krijgt wel een heel bijzonder gevoel hoor, dat jouw lijf ervoor zorgt dat je baby gevoed wordt. I
Ik weet het, ik moet niet reageren op dit soort opmerkingen, maar ik kan het niet laten. Ik kán geen borstvoeding geven. Heb echt alles uit de kast gtrokken om het toch te laten lukken. Veeeeeeeel aanleggen, kolven, medicatie, ander aanleggen, noem de hele handel maar op. Maar geen druppeltje voeding. En dat is niet omdat ik het onbewust tegenhoud hoor. Maar heel simpelweg omdat ik het hormoontje mis dat de productie op gang moet brengen. Ik mis trouwens ook het hormoontje dat een bevalling door laat zetten, waardoor ik elke keer een infuus nodig heb om mijn kids er uit te laten komen. Het is er niet, dus krijgen mijn kids de fles. Maar ik word echt schijtziek van dot soort opmerkingen. Als je maar wilt, als het even lastig word grijpt men al naar de fles, je geeft te makkelijk op, je wilt niet het beste voor je kind etc. Tot aan het dieptepunt aan toe waarbij mij gezegd werd dat ik net zo goed had kunnen blijven roken en inenten ook niet nodig was als ik mijn kind toch niet wilde beschermen d.m.v. borstvoeding en het zeer kwetsende dat ik beter geen kinderen had kunnen krijgen. Ja, ik koos voor kinderen en ja ik wist dat dat tijd kost, maar nee, ik geef geen borstvoeding. Het is niet altijd een kwestie van niet willen etc. Denk toch eens na voor je dit soort opmerkingen neerzet.
Volgens mij word er veel te snel naar de fles gegrepen als de borstvoeding niet zo makkelijk gaat. Het is volgens mij meer een kwestie van willen. Als je diep in je hart het niet wilt geven, denk ik dat je onbewust de toestroom tegenhoudt. Ik heb het zelf ook wel eens gehad dat ik onder stress moest kolven. normaal ging dat prima, maar toen ik snel moest lukte het niet, en zat ik met volle uiers!!
Je kiest meestal zelf voor een baby, dus weet je dat je voorlopig heel wat tijd moet inleveren. daar hoort borstvoeding ook bij naar mijn inziens. Het kost tijd, maar je krijgt wel een heel bijzonder gevoel hoor, dat jouw lijf ervoor zorgt dat je baby gevoed wordt. I
Ik weet het, ik moet niet reageren op dit soort opmerkingen, maar ik kan het niet laten. Ik kán geen borstvoeding geven. Heb echt alles uit de kast gtrokken om het toch te laten lukken. Veeeeeeeel aanleggen, kolven, medicatie, ander aanleggen, noem de hele handel maar op. Maar geen druppeltje voeding. En dat is niet omdat ik het onbewust tegenhoud hoor. Maar heel simpelweg omdat ik het hormoontje mis dat de productie op gang moet brengen. Ik mis trouwens ook het hormoontje dat een bevalling door laat zetten, waardoor ik elke keer een infuus nodig heb om mijn kids er uit te laten komen. Het is er niet, dus krijgen mijn kids de fles. Maar ik word echt schijtziek van dot soort opmerkingen. Als je maar wilt, als het even lastig word grijpt men al naar de fles, je geeft te makkelijk op, je wilt niet het beste voor je kind etc. Tot aan het dieptepunt aan toe waarbij mij gezegd werd dat ik net zo goed had kunnen blijven roken en inenten ook niet nodig was als ik mijn kind toch niet wilde beschermen d.m.v. borstvoeding en het zeer kwetsende dat ik beter geen kinderen had kunnen krijgen. Ja, ik koos voor kinderen en ja ik wist dat dat tijd kost, maar nee, ik geef geen borstvoeding. Het is niet altijd een kwestie van niet willen etc. Denk toch eens na voor je dit soort opmerkingen neerzet.
maandag 28 mei 2007 om 20:59
maandag 28 mei 2007 om 21:17
Ik! Ik vond het echt leuk!
Maar ik ben geloof ik ook een enorme geluksvogel, want ik had geen
kloven, het heeft nooit pijn gedaan, ik had geen spruw, kinderen
dronken binnen 10 hun buik vol, hapte 5 min na de geboorte meteen goed
aan (ik heb zelfs nooit op aanleggen gelet, ging gewoon vanzelf goed).
Ik heb me nooit voorbereid op borstvoeding, heb er niets over gelezen
en zelfs niet over nagedacht tijdens de zwangerschap (ik had zoiets van
"ik probeer het en anders gaat de fles erin").
Uiteindelijk dochter 9 maanden gevoed en zoon net geen jaar (bij
dochter was ik zwanger en liep productie terug en zoon gaf er zelf de
brui aan).
Enige waar ik echt gigantisch de pest aan had was de combinatie
werk-kolven. Ik was geen kolftalent, zeker niet tussen de stress van
het werken door.
Wat dit betreft heb ik af en toe wel bewondering voor moeders die heel
lang blijven doorworstelen met borstvoeding. Ik vrees dat ik zelf te
gemakzuchtig ben en al lang was gestopt (onder het mom van "een
ontspannen moeder is óók goed voor het kind")
.
Maar ik ben geloof ik ook een enorme geluksvogel, want ik had geen
kloven, het heeft nooit pijn gedaan, ik had geen spruw, kinderen
dronken binnen 10 hun buik vol, hapte 5 min na de geboorte meteen goed
aan (ik heb zelfs nooit op aanleggen gelet, ging gewoon vanzelf goed).
Ik heb me nooit voorbereid op borstvoeding, heb er niets over gelezen
en zelfs niet over nagedacht tijdens de zwangerschap (ik had zoiets van
"ik probeer het en anders gaat de fles erin").
Uiteindelijk dochter 9 maanden gevoed en zoon net geen jaar (bij
dochter was ik zwanger en liep productie terug en zoon gaf er zelf de
brui aan).
Enige waar ik echt gigantisch de pest aan had was de combinatie
werk-kolven. Ik was geen kolftalent, zeker niet tussen de stress van
het werken door.
Wat dit betreft heb ik af en toe wel bewondering voor moeders die heel
lang blijven doorworstelen met borstvoeding. Ik vrees dat ik zelf te
gemakzuchtig ben en al lang was gestopt (onder het mom van "een
ontspannen moeder is óók goed voor het kind")
.
maandag 28 mei 2007 om 21:20
Ik ook! Hoewel het de eerste 2 weken rommelen en wanhopen was (want ventje werd niet goed wakker en dronk dus niet genoeg) geniet ik er nu (18 weken) met volle teugen van! Ook hier geen aanlegproblemen, geen kloven (afkloppen...), geen borstsonstekingen. Alleen maar genieten!
Okay, clusteren was een ramp maar dat ging gelukkig ook over.
Okay, clusteren was een ramp maar dat ging gelukkig ook over.
maandag 28 mei 2007 om 21:22
Overigens zijn nachtvoedingen met borstvoeding een stuk ontspannender
dan met flesvoeding lijkt me (naar beneden lopen met je duffe kop, fles
maken, schepjes tellen met slaapdronken kop (hoe doen mensen dat, ik
kon het al niet eens overdag), wachten op magnetron en dan weer naar
boven strompelen...even aan de borst is toch makkelijker).
En helaas (ik hoopte er enorm op) is flesvoeding ook geen garantie voor
doorslapen. Toen mijn zoon na 9 maanden nog nooit langer dan 2 uur
achter elkaar had doorgeslapen 's nachts en ik dacht dat ik rijp was
voor een psychiater heb ik er eeen maand of 2 's avonds 160 ml
flesvoeding in gegooid. Mijn zoon dronk dan daarna nog aan beide
borsten, maar sliep er helaas geen minuut langer door.
dan met flesvoeding lijkt me (naar beneden lopen met je duffe kop, fles
maken, schepjes tellen met slaapdronken kop (hoe doen mensen dat, ik
kon het al niet eens overdag), wachten op magnetron en dan weer naar
boven strompelen...even aan de borst is toch makkelijker).
En helaas (ik hoopte er enorm op) is flesvoeding ook geen garantie voor
doorslapen. Toen mijn zoon na 9 maanden nog nooit langer dan 2 uur
achter elkaar had doorgeslapen 's nachts en ik dacht dat ik rijp was
voor een psychiater heb ik er eeen maand of 2 's avonds 160 ml
flesvoeding in gegooid. Mijn zoon dronk dan daarna nog aan beide
borsten, maar sliep er helaas geen minuut langer door.
maandag 28 mei 2007 om 21:26
quote:Overigens zijn nachtvoedingen met borstvoeding een stuk ontspannender dan met flesvoeding lijkt me (naar beneden lopen met je duffe kop, fles maken, schepjes tellen met slaapdronken kop (hoe doen mensen dat, ik kon het al niet eens overdag), wachten op magnetron en dan weer naar boven strompelen...even aan de borst is toch makkelijker).
We maken hier de voeding voor 24 uur kun je het zo in de fles gieten in plaats van tellen, manlief kan ook naar beneden lopen en godzijdank slaapt uk al een tijdje door ´s nachts.
We maken hier de voeding voor 24 uur kun je het zo in de fles gieten in plaats van tellen, manlief kan ook naar beneden lopen en godzijdank slaapt uk al een tijdje door ´s nachts.
maandag 28 mei 2007 om 21:26
Clusteren heb ik nooit echt meegemaakt volgens mij. Maar ik legde de
kinderen altijd zonder klok aan. Dus of er nu 1 of 2 of 4 uur tussen de
voedingen zat, geen idee. Ik deed ook alles tijdens het voeden:
broodsmeren, typen, opruimen. Ik heb beresterke armen gekregen :D.
Maar om te voorkomen dat ik nu opschepperig overkom: ik had gewoon
geluk en het was voor mij een makkie. Als dat niet zo was geweest had
ik denk ik redelijk snel de handdoek in de ring gegooid, want hoe
gezond ook, het is toch ook wel leuk om een beetje te genieten van de
eerste maanden en als borstvoeding een overschaduwend geheel wordt dan
is dat toch jammer vind ik persoonlijk.
kinderen altijd zonder klok aan. Dus of er nu 1 of 2 of 4 uur tussen de
voedingen zat, geen idee. Ik deed ook alles tijdens het voeden:
broodsmeren, typen, opruimen. Ik heb beresterke armen gekregen :D.
Maar om te voorkomen dat ik nu opschepperig overkom: ik had gewoon
geluk en het was voor mij een makkie. Als dat niet zo was geweest had
ik denk ik redelijk snel de handdoek in de ring gegooid, want hoe
gezond ook, het is toch ook wel leuk om een beetje te genieten van de
eerste maanden en als borstvoeding een overschaduwend geheel wordt dan
is dat toch jammer vind ik persoonlijk.
maandag 28 mei 2007 om 21:30
Nou ik dus. Althans, niet altijd en ik zat er de eerste maanden regelmatig doorheen, maar over het geheel genomen vind ik borstvoeden echt leuk. Klein wurmpje tegen je aan, heerlijk. En nu dan een iets groter wurmpje tegen je aan dat liever half gaan zitten, dat je borst beetpakt om een beetje meer melk te krijgen. Als ik 's avonds thuiskom uit mijn werk, zit ze lekker in de kinderstoel te eten, hup grote grijns, armen uitsteken, lekker drinken bij mama, heeerlijk. Drie happen drinken, hapje eten, even spelen en kraaien, lekker een beetje drinken, beetje eten. Echt genieten vind ik dat, vooral ook omdat zij zo duidelijk geniet ervan.
Maar goed, ik heb ook wel huilend zitten voeden hoor. Omdat ik alweeeeer moest. Omdat ik even helemaal niet meer wilde. Omdat ik moe was en het zat was. En vooral omdat het kolven gewoon echt hopeloos ging (maar ik wel weg moest). Dus: een keer of tien meisje aan mijn borst en dan tussendoor kolven. 's avonds extra kolven, voor ik naar bed ging nog eens. En dan 's nachts ons meisje weer oppakken, om bij te regelen. Pffff, nee dat is echt niet altijd leuk.
Balen ook van mijn huidziekte, die dus nu vreselijk opspeelt. Ik zit onder de rode plekken en het wordt al erger. Maar aan de andere kant is dat dus ook wel een extra motivatie om door te zetten en meisjelief nog een behoorlijk tijdje te willen voeden. Dan heb ik in ieder geval alles gedaan om te voorkomen dat zij het ook krijgt.
Maar goed, ik heb ook wel huilend zitten voeden hoor. Omdat ik alweeeeer moest. Omdat ik even helemaal niet meer wilde. Omdat ik moe was en het zat was. En vooral omdat het kolven gewoon echt hopeloos ging (maar ik wel weg moest). Dus: een keer of tien meisje aan mijn borst en dan tussendoor kolven. 's avonds extra kolven, voor ik naar bed ging nog eens. En dan 's nachts ons meisje weer oppakken, om bij te regelen. Pffff, nee dat is echt niet altijd leuk.
Balen ook van mijn huidziekte, die dus nu vreselijk opspeelt. Ik zit onder de rode plekken en het wordt al erger. Maar aan de andere kant is dat dus ook wel een extra motivatie om door te zetten en meisjelief nog een behoorlijk tijdje te willen voeden. Dan heb ik in ieder geval alles gedaan om te voorkomen dat zij het ook krijgt.
maandag 28 mei 2007 om 21:32
quote:
Overigens zijn nachtvoedingen met borstvoeding een stuk ontspannender
dan met flesvoeding lijkt me Voor mij niet, ik vond het heerlijk ontspannend: lekker de hele nacht doorslapen na een zware bevalling terwijl papa de nachten deed (naar beneden lopen met je duffe kop, fles
maken, schepjes tellen met slaapdronken kop (hoe doen mensen dat, Op deze manier dus niet, ik ben gekke Henkie niet. Zo deed ik het niet eens overdag ik
kon het al niet eens overdag), wachten op magnetron en dan weer naar
boven strompelen...even aan de borst is toch makkelijker).
Ik plaag je hoor, Anky,
Overigens zijn nachtvoedingen met borstvoeding een stuk ontspannender
dan met flesvoeding lijkt me Voor mij niet, ik vond het heerlijk ontspannend: lekker de hele nacht doorslapen na een zware bevalling terwijl papa de nachten deed (naar beneden lopen met je duffe kop, fles
maken, schepjes tellen met slaapdronken kop (hoe doen mensen dat, Op deze manier dus niet, ik ben gekke Henkie niet. Zo deed ik het niet eens overdag ik
kon het al niet eens overdag), wachten op magnetron en dan weer naar
boven strompelen...even aan de borst is toch makkelijker).
Ik plaag je hoor, Anky,
maandag 28 mei 2007 om 21:33
Ik vind er niks aan, echt niet. Mijn verhaal lijkt op de successtory van Anky, alles lukt, geen ontstekingen/kloven en dat soort ellende. Maar ik vind het niet leuk, wel erg makkelijk. Zoek vaak tijdens het voeden een rustig plekje op als er mensen bij zijn waar ik mij niet bij op mijn gemak voel.
Astma en allergie in de familie, daarom hou ik het vol. Kolven is niet leuk, maar ik kolf wel precies genoeg (meestal). Zoon gevoed tot 9 maanden, wilde mijn lijf terug. We wilden (als het ons gegegeven was) niet teveel tijd tussen de kinderen en ik wilde even mijzelf zijn voor ik weer mijn lijf zou uitlenen (sorry maar zo voelt zwanger zijn voor mij nu eenmaal). Dochter is nu bijna vier maanden, voeden gaat goed maar leuk vind ik het echt niet hoor. Geen intiem moment of zo, het moet gewoon even gebeuren.
Respect voor iedereen die er veel moeite voor moet doen en toch doorzet! Hier na 12 weken af van de nachtvoeding en toen was ik al rijp voor een psych, maar ik heb nu eenmaal veel slaap nodig helaas.
Eenmaal aan de fles nam ik altijd de thermoskan met warm water en een bakje met de juiste hoeveelheid voeding mee naar boven voor ochtendvoeding. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om slaapdronken naar beneden te gaan als het niet nodig is!
Astma en allergie in de familie, daarom hou ik het vol. Kolven is niet leuk, maar ik kolf wel precies genoeg (meestal). Zoon gevoed tot 9 maanden, wilde mijn lijf terug. We wilden (als het ons gegegeven was) niet teveel tijd tussen de kinderen en ik wilde even mijzelf zijn voor ik weer mijn lijf zou uitlenen (sorry maar zo voelt zwanger zijn voor mij nu eenmaal). Dochter is nu bijna vier maanden, voeden gaat goed maar leuk vind ik het echt niet hoor. Geen intiem moment of zo, het moet gewoon even gebeuren.
Respect voor iedereen die er veel moeite voor moet doen en toch doorzet! Hier na 12 weken af van de nachtvoeding en toen was ik al rijp voor een psych, maar ik heb nu eenmaal veel slaap nodig helaas.
Eenmaal aan de fles nam ik altijd de thermoskan met warm water en een bakje met de juiste hoeveelheid voeding mee naar boven voor ochtendvoeding. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om slaapdronken naar beneden te gaan als het niet nodig is!
maandag 28 mei 2007 om 21:49
Ik vind borstvoeden leuk. Echt waar. Zal niemand verbazen hier, maar goed.
Maar vandaag zat ik er goed doorheen. Jommetje heeft al een paar weken nare uitslag op z'n gezicht, waarvan de huisarts in eerste instantie riep dat het babypukkels waren. Maar het werd steeds meer, en ik was toch al van plan om morgen naar de huisarts te gaan om het nog eens te laten bekijken.
Gisteravond pasta met roomkaassaus gegeten. En anderhalf uur na de nachtvoeding (ja, Jommetje heeft er nog maar eentje, wow!) begon ie te krijsen. En te krijsen. En te krijsen.
;( Te kronkelen van de pijn, z'n uitslag was nog vuriger dan eerst, en het was al niet mooi. dus nu weet ik het eigenlijk wel zeker: roomsaus met kaas is niet goed voor Jommetje. Dus de rest van de zuivel ook niet.
En elke keer als ie aan de borst wou, had ik het gevoel puur vergif naar binnen te pompen bij hem. En binnen de 5 minuten na elke voeding begon ie te kronkelen alsof het puur vergif was wat ie had gedronken. De avondvoeding ging gelukkig beter, ik hoop dus dat het ergste uit mijn systeem weg is, maar ik ben bang dat ik op dieet moet.
Heb ik gvdgvdgvd eindelijk anderhalve liter melk in de vriezer, kan ik het waarschijnlijk zo wegkieperen. Kutzooi.
Nou ja, eerst morgen maar afwachten...
Maar vandaag zat ik er goed doorheen. Jommetje heeft al een paar weken nare uitslag op z'n gezicht, waarvan de huisarts in eerste instantie riep dat het babypukkels waren. Maar het werd steeds meer, en ik was toch al van plan om morgen naar de huisarts te gaan om het nog eens te laten bekijken.
Gisteravond pasta met roomkaassaus gegeten. En anderhalf uur na de nachtvoeding (ja, Jommetje heeft er nog maar eentje, wow!) begon ie te krijsen. En te krijsen. En te krijsen.
;( Te kronkelen van de pijn, z'n uitslag was nog vuriger dan eerst, en het was al niet mooi. dus nu weet ik het eigenlijk wel zeker: roomsaus met kaas is niet goed voor Jommetje. Dus de rest van de zuivel ook niet. En elke keer als ie aan de borst wou, had ik het gevoel puur vergif naar binnen te pompen bij hem. En binnen de 5 minuten na elke voeding begon ie te kronkelen alsof het puur vergif was wat ie had gedronken. De avondvoeding ging gelukkig beter, ik hoop dus dat het ergste uit mijn systeem weg is, maar ik ben bang dat ik op dieet moet.
Heb ik gvdgvdgvd eindelijk anderhalve liter melk in de vriezer, kan ik het waarschijnlijk zo wegkieperen. Kutzooi.
Nou ja, eerst morgen maar afwachten...
