Kinderen
alle pijlers
Wil zo graag zwanger worden....wanneer mag het?
woensdag 13 augustus 2008 om 10:16
Al heel lang rammelen die eierstokken van mij.......maar ja....ff wachten maar. Wordt wel steeds erger, heb het gevoel dat ik er nu echt helemaal klaar voor ben.
Mijn vriend wil ook graag een kindje.....maar hij leeft heel erg in het nu. Niet alleen met zo iets maar met alles.
En nu op dit moment wil hij nog geen kindje. Wanneer dan wel?? ja, dat is de vraag.
Pas geleden wel ff serieus over gehad.....ik wordt volgend jaar april 30 en ik wilde eigenlijk voor/rond mijn 30ste moeder worden maar goed dat zit er al niet meer in. Maar ik zou toch echt wel volgend jaar willen beginnen met zwanger proberen te worden...
Ik zei tegen hem dat als ik in april 2009 zou stoppen met de pil dat ik dan op zijn vroegst ( als het meteen raak is , en daar ga ik niet van uit.....17 jaar al aan de pil en altijd zeer onregelmatig geweest) in jan 2010 ons kind zal worden geboren.
Nou dan veranderde hij wel een beetje van mening, 2010 dat klonk al vrij goed...is pas over 2 jaar!! ( op een of andere manier "vergeet" hij steeds dat het als ik zwanger ben zo ie zo 9 maanden duurt voor het kind eris...als ik volgend jaar stoppen met de pil zeg, lijkt hij te denken dat het kind er ook volgend jaar al is
Ikke blij maar ja....als het straks april 2009 is...denk hij er nog zo over? Ik weet dat bij hem ook heel erg de verantwoording meespeelt, logisch. Maar volgend jaar gaan we verhuizen naar een groter huis, of als het nieuwbouw is waarschijnlijk eind dit jaar iets kopen dat dan begin 2010 klaar is.
Ik ben chronisch ziek maar gaat al een hele tijd erg de goede kant op en ziet er naar uit dat zwanger worden/moeder worden er nu inzit. Kortom de situatie om volgend jaar te beginnen met zwanger worden is goed?!!
Misschien vinden sommige hier dit een hoop gedenk en gedoe van mij maar de wens naar een kindje speelt al zo lang in mijn hoofd dat ik het ff kwijt moet? Ben ik de enige die zich zo probeert vast te houden aan de wens?
Ben stiekem nml een btje bang dat hij volgend jaar zegt dat ie nog ff wil wachten.......tot wanneer. ( hij is overig 31).....ben geduldig maar word steeds ouder ook....
Mijn vriend wil ook graag een kindje.....maar hij leeft heel erg in het nu. Niet alleen met zo iets maar met alles.
En nu op dit moment wil hij nog geen kindje. Wanneer dan wel?? ja, dat is de vraag.
Pas geleden wel ff serieus over gehad.....ik wordt volgend jaar april 30 en ik wilde eigenlijk voor/rond mijn 30ste moeder worden maar goed dat zit er al niet meer in. Maar ik zou toch echt wel volgend jaar willen beginnen met zwanger proberen te worden...
Ik zei tegen hem dat als ik in april 2009 zou stoppen met de pil dat ik dan op zijn vroegst ( als het meteen raak is , en daar ga ik niet van uit.....17 jaar al aan de pil en altijd zeer onregelmatig geweest) in jan 2010 ons kind zal worden geboren.
Nou dan veranderde hij wel een beetje van mening, 2010 dat klonk al vrij goed...is pas over 2 jaar!! ( op een of andere manier "vergeet" hij steeds dat het als ik zwanger ben zo ie zo 9 maanden duurt voor het kind eris...als ik volgend jaar stoppen met de pil zeg, lijkt hij te denken dat het kind er ook volgend jaar al is
Ikke blij maar ja....als het straks april 2009 is...denk hij er nog zo over? Ik weet dat bij hem ook heel erg de verantwoording meespeelt, logisch. Maar volgend jaar gaan we verhuizen naar een groter huis, of als het nieuwbouw is waarschijnlijk eind dit jaar iets kopen dat dan begin 2010 klaar is.
Ik ben chronisch ziek maar gaat al een hele tijd erg de goede kant op en ziet er naar uit dat zwanger worden/moeder worden er nu inzit. Kortom de situatie om volgend jaar te beginnen met zwanger worden is goed?!!
Misschien vinden sommige hier dit een hoop gedenk en gedoe van mij maar de wens naar een kindje speelt al zo lang in mijn hoofd dat ik het ff kwijt moet? Ben ik de enige die zich zo probeert vast te houden aan de wens?
Ben stiekem nml een btje bang dat hij volgend jaar zegt dat ie nog ff wil wachten.......tot wanneer. ( hij is overig 31).....ben geduldig maar word steeds ouder ook....
donderdag 14 augustus 2008 om 08:46
@el31, tjonge dat is ook wat blijkt je moeilijk zwanger te worden en ben je zo 5 jaar verder!!Wat super dat je nu zwanger bent! Gefeliciteerd!!
Ja ik houd dat op een of andere manier ook in mijn hoofd...wie zegt dat het bij ons zo makkelijk zou gaan...en hoe ouder je wordt als vrouw hoe minder makkelijk zo ie zo..daar houd ik ook rekening mee.
Dat van het stoppen met de pil staat me steeds meer aan. Heb dan ook zo goed als besloten om als mijn laatste strip op is geen nieuwe meer te gaan halen. Net daarna gaan we nog een mooie reis maken en dus komt dat ook wel beter uit.
Dat is over een half jaar dus kan mijn vriend er al vast aan wennen? Ik heb het gisteren een btje tussen neus en lippen gezegd...dat ik over een half jaar met de pil wil stoppen...omdat ik eens mijn lijf ook de kans wil geven een natuurlijke cyclus te krijgen.
Niet echt het moment maar ik ga er binnenkort nog wel serieus met hem over spreken.
En eerst had ik wel het idee dat ik hem dan voor blok zette...maar na jullie reacties ben ik daar toch anders over gaan denken.
ten eerste is het mijn lijf, en als ik de pil niet meer wil is dat ook mijn keuze. Wil hij nog geen kindje dan doen we het met condoom.....wil hij geen condoom....dan of geen sex of gewoon het "risico" dat ik zwanger wordt. ( en dat laatste vind ik iig helemaal niet erg...)
Ja ik houd dat op een of andere manier ook in mijn hoofd...wie zegt dat het bij ons zo makkelijk zou gaan...en hoe ouder je wordt als vrouw hoe minder makkelijk zo ie zo..daar houd ik ook rekening mee.
Dat van het stoppen met de pil staat me steeds meer aan. Heb dan ook zo goed als besloten om als mijn laatste strip op is geen nieuwe meer te gaan halen. Net daarna gaan we nog een mooie reis maken en dus komt dat ook wel beter uit.
Dat is over een half jaar dus kan mijn vriend er al vast aan wennen? Ik heb het gisteren een btje tussen neus en lippen gezegd...dat ik over een half jaar met de pil wil stoppen...omdat ik eens mijn lijf ook de kans wil geven een natuurlijke cyclus te krijgen.
Niet echt het moment maar ik ga er binnenkort nog wel serieus met hem over spreken.
En eerst had ik wel het idee dat ik hem dan voor blok zette...maar na jullie reacties ben ik daar toch anders over gaan denken.
ten eerste is het mijn lijf, en als ik de pil niet meer wil is dat ook mijn keuze. Wil hij nog geen kindje dan doen we het met condoom.....wil hij geen condoom....dan of geen sex of gewoon het "risico" dat ik zwanger wordt. ( en dat laatste vind ik iig helemaal niet erg...)
donderdag 14 augustus 2008 om 14:27
Je verhaal klinkt me zeer bekend in de oren!
Ik heb al sinds mijn 16e rammelende eierstokken maar heb 14 jaar!!! geduld moeten hebben.
Had inmiddels een goede vent (wel jong nog 22) en na ruim drie jaar samen te zijn, hield ik het écht niet meer. Met hem over gehad, maar hij wilde nog wachten (jaar). Jaar me zitten verbijten, janken bij iedere Pampersreclame die voorbij kwam. Na twaalf maanden letterlijk aftellen dacht ik, nou gaan we ervoor! Nee hoor, vanaf augustus blabla.... weer maanden aftellen.... Toen was het eindelijk augustus. 'Ik weet niet of ik het sowieso wel wil'...AAAHHH. Grote stress natuurlijk; ik wilde absoluut kinderen, kon me geen toekomstbeeld vormen zonder kids, hij weet niet of hij het wel wil.... moeten we dan maar uit elkaar? Maar met iemand anders begin je ook niet direct aan kids, dus dat kost ook weer tijd/jaren, dus dan net zo goed wachten met hem...
We hebben het even laten rusten en door hem zeker NIET voor het blok te zetten, draaide hij gelukkig bij... en het eerste schot was raak! ik schrok me rot; nu was het ineens een feit. Stel dat hij bang wordt en er vandoor gaat oid....hij schrok heel erg, vroeg zelfs of ik zeker wist dat het van hem was (Wàt???) maar toen ik begon te huilen, was alles goed....
Kortom: zeker niet voor het blok zetten! Dat kan hem een heel benauwd gevoel geven en hem zelfs wegjagen. Het is denk ik wel heel belangrijk dat je weet waarom hij het zo eng/moeilijk vindt, zodat je dat langzaam kunt ontrafelen, en dat zijn angst minder kan maken.
Je kunt wel een datum plannen, maar dat geeft blijkbaar (neem mij als voorbeeld) geen garantie, en die zal je denk ik niet krijgen ook, totdat hij er echt aan toe is. Dus zal je toch op je tanden moeten blijven bijten totdat hij zover is. Is het bij hem alleen een kwestie van 'nu nog niet want...' of heb je het idee dat hij helemaal niet zeker weet of íe sowieso wel of niet kids wil? heb niet alles gelezen hierboven, dus misschien heb je dat al vertelt.
Het risico van zonder condoom vrijen met de kans op een zwangerschap zou ikzelf niet aan durven gaan, want als hij er stiekem toch niet klaar voor is, kan je voor hele vervelende situaties/keuzes komen te staan.
Ik heb al sinds mijn 16e rammelende eierstokken maar heb 14 jaar!!! geduld moeten hebben.
Had inmiddels een goede vent (wel jong nog 22) en na ruim drie jaar samen te zijn, hield ik het écht niet meer. Met hem over gehad, maar hij wilde nog wachten (jaar). Jaar me zitten verbijten, janken bij iedere Pampersreclame die voorbij kwam. Na twaalf maanden letterlijk aftellen dacht ik, nou gaan we ervoor! Nee hoor, vanaf augustus blabla.... weer maanden aftellen.... Toen was het eindelijk augustus. 'Ik weet niet of ik het sowieso wel wil'...AAAHHH. Grote stress natuurlijk; ik wilde absoluut kinderen, kon me geen toekomstbeeld vormen zonder kids, hij weet niet of hij het wel wil.... moeten we dan maar uit elkaar? Maar met iemand anders begin je ook niet direct aan kids, dus dat kost ook weer tijd/jaren, dus dan net zo goed wachten met hem...
We hebben het even laten rusten en door hem zeker NIET voor het blok te zetten, draaide hij gelukkig bij... en het eerste schot was raak! ik schrok me rot; nu was het ineens een feit. Stel dat hij bang wordt en er vandoor gaat oid....hij schrok heel erg, vroeg zelfs of ik zeker wist dat het van hem was (Wàt???) maar toen ik begon te huilen, was alles goed....
Kortom: zeker niet voor het blok zetten! Dat kan hem een heel benauwd gevoel geven en hem zelfs wegjagen. Het is denk ik wel heel belangrijk dat je weet waarom hij het zo eng/moeilijk vindt, zodat je dat langzaam kunt ontrafelen, en dat zijn angst minder kan maken.
Je kunt wel een datum plannen, maar dat geeft blijkbaar (neem mij als voorbeeld) geen garantie, en die zal je denk ik niet krijgen ook, totdat hij er echt aan toe is. Dus zal je toch op je tanden moeten blijven bijten totdat hij zover is. Is het bij hem alleen een kwestie van 'nu nog niet want...' of heb je het idee dat hij helemaal niet zeker weet of íe sowieso wel of niet kids wil? heb niet alles gelezen hierboven, dus misschien heb je dat al vertelt.
Het risico van zonder condoom vrijen met de kans op een zwangerschap zou ikzelf niet aan durven gaan, want als hij er stiekem toch niet klaar voor is, kan je voor hele vervelende situaties/keuzes komen te staan.
vrijdag 15 augustus 2008 om 08:45
quote:mama_re schreef op 14 augustus 2008 @ 14:27:
Je verhaal klinkt me zeer bekend in de oren!
Ik heb al sinds mijn 16e rammelende eierstokken maar heb 14 jaar!!! geduld moeten hebben.
Had inmiddels een goede vent (wel jong nog 22) en na ruim drie jaar samen te zijn, hield ik het écht niet meer. Met hem over gehad, maar hij wilde nog wachten (jaar). Jaar me zitten verbijten, janken bij iedere Pampersreclame die voorbij kwam. Na twaalf maanden letterlijk aftellen dacht ik, nou gaan we ervoor! Nee hoor, vanaf augustus blabla.... weer maanden aftellen.... Toen was het eindelijk augustus. 'Ik weet niet of ik het sowieso wel wil'...AAAHHH. Grote stress natuurlijk; ik wilde absoluut kinderen, kon me geen toekomstbeeld vormen zonder kids, hij weet niet of hij het wel wil.... moeten we dan maar uit elkaar? Maar met iemand anders begin je ook niet direct aan kids, dus dat kost ook weer tijd/jaren, dus dan net zo goed wachten met hem...
We hebben het even laten rusten en door hem zeker NIET voor het blok te zetten, draaide hij gelukkig bij... en het eerste schot was raak! ik schrok me rot; nu was het ineens een feit. Stel dat hij bang wordt en er vandoor gaat oid....hij schrok heel erg, vroeg zelfs of ik zeker wist dat het van hem was (Wàt???) maar toen ik begon te huilen, was alles goed....
Kortom: zeker niet voor het blok zetten! Dat kan hem een heel benauwd gevoel geven en hem zelfs wegjagen. Het is denk ik wel heel belangrijk dat je weet waarom hij het zo eng/moeilijk vindt, zodat je dat langzaam kunt ontrafelen, en dat zijn angst minder kan maken.
Je kunt wel een datum plannen, maar dat geeft blijkbaar (neem mij als voorbeeld) geen garantie, en die zal je denk ik niet krijgen ook, totdat hij er echt aan toe is. Dus zal je toch op je tanden moeten blijven bijten totdat hij zover is. Is het bij hem alleen een kwestie van 'nu nog niet want...' of heb je het idee dat hij helemaal niet zeker weet of íe sowieso wel of niet kids wil? heb niet alles gelezen hierboven, dus misschien heb je dat al vertelt.
Het risico van zonder condoom vrijen met de kans op een zwangerschap zou ikzelf niet aan durven gaan, want als hij er stiekem toch niet klaar voor is, kan je voor hele vervelende situaties/keuzes komen te staan.
Dank je voor je reactie...!! tjonge vanaf je 16de al rammelde eierstokken, ik gelukkig niet , lijkt me helemaal moeilijk.....
Ik ben aan ene kant ook wel bang dat ie straks weer zegt, nog ff niet. Mara is toch wel een andere situatie als die van jou, wij zijn al wat jaren ouder als jij toen. En hij weet wel heel zeker dat ie ze wil. Vind het ook niet echt eng....teminste wel dat hij alles goed op orde wil hebben ( werk, huis geld)en dat gaat nu erg de goede richting in.
Ik probeer ook niet te veel te pussen, al ben ik niet echt bang dat ik hem er mee weg jaag.....
Maar goed.......in mijn hoofd is het ook wel duidelijk nu dat ik nog iig een half jaar wil wachten omdat we dan na een mooie reis naar een ander huis gaan waarschijnlijk. Echter gisteren greep de "angst" me wel weer aan toen een vriendin me vertelde dat hun nieuwe koophuis ruim 2 jaar duurde voor het af was. ...wij gaan misschie eind dit jaar/begin volgend jaar een nieuwbouw huis kopen....dus ik dacht/hoopte dat het halverwege 2010 klaar zou zijn maar als dat als dat pas 2011 is moet ik wel weer extra lang wachten met zwanger worden aangezien we nu niet zo goed wonen voor ene kindje
Je verhaal klinkt me zeer bekend in de oren!
Ik heb al sinds mijn 16e rammelende eierstokken maar heb 14 jaar!!! geduld moeten hebben.
Had inmiddels een goede vent (wel jong nog 22) en na ruim drie jaar samen te zijn, hield ik het écht niet meer. Met hem over gehad, maar hij wilde nog wachten (jaar). Jaar me zitten verbijten, janken bij iedere Pampersreclame die voorbij kwam. Na twaalf maanden letterlijk aftellen dacht ik, nou gaan we ervoor! Nee hoor, vanaf augustus blabla.... weer maanden aftellen.... Toen was het eindelijk augustus. 'Ik weet niet of ik het sowieso wel wil'...AAAHHH. Grote stress natuurlijk; ik wilde absoluut kinderen, kon me geen toekomstbeeld vormen zonder kids, hij weet niet of hij het wel wil.... moeten we dan maar uit elkaar? Maar met iemand anders begin je ook niet direct aan kids, dus dat kost ook weer tijd/jaren, dus dan net zo goed wachten met hem...
We hebben het even laten rusten en door hem zeker NIET voor het blok te zetten, draaide hij gelukkig bij... en het eerste schot was raak! ik schrok me rot; nu was het ineens een feit. Stel dat hij bang wordt en er vandoor gaat oid....hij schrok heel erg, vroeg zelfs of ik zeker wist dat het van hem was (Wàt???) maar toen ik begon te huilen, was alles goed....
Kortom: zeker niet voor het blok zetten! Dat kan hem een heel benauwd gevoel geven en hem zelfs wegjagen. Het is denk ik wel heel belangrijk dat je weet waarom hij het zo eng/moeilijk vindt, zodat je dat langzaam kunt ontrafelen, en dat zijn angst minder kan maken.
Je kunt wel een datum plannen, maar dat geeft blijkbaar (neem mij als voorbeeld) geen garantie, en die zal je denk ik niet krijgen ook, totdat hij er echt aan toe is. Dus zal je toch op je tanden moeten blijven bijten totdat hij zover is. Is het bij hem alleen een kwestie van 'nu nog niet want...' of heb je het idee dat hij helemaal niet zeker weet of íe sowieso wel of niet kids wil? heb niet alles gelezen hierboven, dus misschien heb je dat al vertelt.
Het risico van zonder condoom vrijen met de kans op een zwangerschap zou ikzelf niet aan durven gaan, want als hij er stiekem toch niet klaar voor is, kan je voor hele vervelende situaties/keuzes komen te staan.
Dank je voor je reactie...!! tjonge vanaf je 16de al rammelde eierstokken, ik gelukkig niet , lijkt me helemaal moeilijk.....
Ik ben aan ene kant ook wel bang dat ie straks weer zegt, nog ff niet. Mara is toch wel een andere situatie als die van jou, wij zijn al wat jaren ouder als jij toen. En hij weet wel heel zeker dat ie ze wil. Vind het ook niet echt eng....teminste wel dat hij alles goed op orde wil hebben ( werk, huis geld)en dat gaat nu erg de goede richting in.
Ik probeer ook niet te veel te pussen, al ben ik niet echt bang dat ik hem er mee weg jaag.....
Maar goed.......in mijn hoofd is het ook wel duidelijk nu dat ik nog iig een half jaar wil wachten omdat we dan na een mooie reis naar een ander huis gaan waarschijnlijk. Echter gisteren greep de "angst" me wel weer aan toen een vriendin me vertelde dat hun nieuwe koophuis ruim 2 jaar duurde voor het af was. ...wij gaan misschie eind dit jaar/begin volgend jaar een nieuwbouw huis kopen....dus ik dacht/hoopte dat het halverwege 2010 klaar zou zijn maar als dat als dat pas 2011 is moet ik wel weer extra lang wachten met zwanger worden aangezien we nu niet zo goed wonen voor ene kindje
vrijdag 15 augustus 2008 om 11:36
Ik zou geen rekening houden met het huis. Wat is niet goed voor een kind? Een vriendin van mij woonde ook niet ideaal, een studio van 40 m² en 1 baby! Door praktisch in te delen hebben ze daar toch goed kunnen wonen. Niet ideaal maar hebben er toch 2 jaar gewoond. Stel voor, je stopt over een 1/2 jaar, dan is het februari 2009 en je raakt vrij snel zwanger zeg in april, dan zou je moeten bevallen in januari 2010. Dan is de kleine 1 jaar als het huis klaar is, en dan moet alles heel snel gaan. Wat als het bij jullie ook langer duurt voordat je zwanger bent? Zo is er altijd wel iets dat het niet uitkomt om zwanger te worden.
De reis die je graag wilt maken zou ik idd fijn doen en dan daarna stoppen met de pil. Misschien wel de laatste x dat jullie lekker met z'n 2-en weg zijn!
Blijft toch altijd een moeilijke keuze en wat is wijsheid!
groetjes el31
De reis die je graag wilt maken zou ik idd fijn doen en dan daarna stoppen met de pil. Misschien wel de laatste x dat jullie lekker met z'n 2-en weg zijn!
Blijft toch altijd een moeilijke keuze en wat is wijsheid!
groetjes el31
zaterdag 16 augustus 2008 om 12:56
Dank je el31
Jij vind van het huis dat ik daar geen rekening mee moet houden.....ik vind t moeilijk hoor.
Net vanmorgen een btje ruzie gehad met mijn vriend.....nou ja hij zei opeens dat ie pas gaat denken aan een ander huis kopen als hij een contract voor onbepaalde tijd heeft van zijn werk.( krijg je tegenwoordig toch ook niet zo snel??) Hij heeft een nieuwe baan en dus nu een jaarcontract....
Maar goed dan zouden we pas midden volgend jaar/eind volgend jaar in kunnen schrijven voor een koophuis en dat terwijl eind dit jaar/begin volgend jaar er mooie betaalbare huizen gebouwd gaan worden....
( bestaande bouw in onze buurt is minder betaalbaar als je enig sinds ene goed huis wilt)
Maar goed...dan zou mijn kinderwens zwangerschap nog een jaar/ 1 1/2 jaar uitgesteld worden?!!!
Ik word er ondertussen echt gek van.....sta er bijna elke dag mee op en ga er mee naar bed...is ook niet gezond...( ben ik nu zo gek dat ik zo graag wil)
Ik wil idd graag na/met onze mooie reis stoppen met de pil en houd er rekening mee dat ik echt niet meteen zwanger ben..
Maar goed mijn vriend vind ik dat ik dramatisch doe, alles op zn tijd volgend jaar zien wel weer verder met een huis....en dat van t zwanger worden wat hij eerst nog relatief positief was over volgend jaar stoppen met de pil zal ie nu ook dan wel anders over denken ( aangezien hij echt heel erg zo iets heeft dat alles "perfect" moet zijn voor er een kind komt, en dus ook een huis)
Voel me vandaag iig erg rot en verdrietig...wil ook gewoon graag verder met de toekomst.....
Jij vind van het huis dat ik daar geen rekening mee moet houden.....ik vind t moeilijk hoor.
Net vanmorgen een btje ruzie gehad met mijn vriend.....nou ja hij zei opeens dat ie pas gaat denken aan een ander huis kopen als hij een contract voor onbepaalde tijd heeft van zijn werk.( krijg je tegenwoordig toch ook niet zo snel??) Hij heeft een nieuwe baan en dus nu een jaarcontract....
Maar goed dan zouden we pas midden volgend jaar/eind volgend jaar in kunnen schrijven voor een koophuis en dat terwijl eind dit jaar/begin volgend jaar er mooie betaalbare huizen gebouwd gaan worden....
( bestaande bouw in onze buurt is minder betaalbaar als je enig sinds ene goed huis wilt)
Maar goed...dan zou mijn kinderwens zwangerschap nog een jaar/ 1 1/2 jaar uitgesteld worden?!!!
Ik word er ondertussen echt gek van.....sta er bijna elke dag mee op en ga er mee naar bed...is ook niet gezond...( ben ik nu zo gek dat ik zo graag wil)
Ik wil idd graag na/met onze mooie reis stoppen met de pil en houd er rekening mee dat ik echt niet meteen zwanger ben..
Maar goed mijn vriend vind ik dat ik dramatisch doe, alles op zn tijd volgend jaar zien wel weer verder met een huis....en dat van t zwanger worden wat hij eerst nog relatief positief was over volgend jaar stoppen met de pil zal ie nu ook dan wel anders over denken ( aangezien hij echt heel erg zo iets heeft dat alles "perfect" moet zijn voor er een kind komt, en dus ook een huis)
Voel me vandaag iig erg rot en verdrietig...wil ook gewoon graag verder met de toekomst.....
zondag 17 augustus 2008 om 16:58
Alles geregeld willen hebben voordat je aan kinderen begint lukt het nooit. Vorig jaar kregen we de mogelijkheid om de zaak over te nemen per 1 januari. We hebben maar heel even getwijfeld en ik het meeste. Hoe moet dat straks als je een kindje krijgt. Alle zekerheden weg en een extra schuld erbij!! Het was altijd een droom om zelfstandig te zijn maar de timing kwam natuurlijk niet echt goed uit!
We zijn ervoor gegaan en zijn dolblij met de keuze. Het is heel hard werken maar het wordt beloond! Ik heb straks niet lekker 3 maanden verlof wat wordt uitbetaald. Als ik niet werk moeten we personeel in dienst nemen wat geld kost! We hebben een idee hoe we dit gaan oplossen maar de tijd zal het uitwijzen of dit ook haalbaar is. Ik heb altijd gezegd dat ik niet full-time blijf werken als ik kinderen heb en na de bevalling wil ik 3 dagen blijven werken. Voor die andere dagen moet een andere oplossing komen.
Bij ons was alles zeker maar door de eigen zaak zijn er ook meer onzekerheden, maar geen reden om mijn kinderwens in de "wacht" te zetten.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je verder wilt met de toekomst en ik kan me ook goed voorstellen dat je vriend eerst de toekomst veilig wilt stellen maar dat is helaas niet mogelijk..
Suces
liefs el31
We zijn ervoor gegaan en zijn dolblij met de keuze. Het is heel hard werken maar het wordt beloond! Ik heb straks niet lekker 3 maanden verlof wat wordt uitbetaald. Als ik niet werk moeten we personeel in dienst nemen wat geld kost! We hebben een idee hoe we dit gaan oplossen maar de tijd zal het uitwijzen of dit ook haalbaar is. Ik heb altijd gezegd dat ik niet full-time blijf werken als ik kinderen heb en na de bevalling wil ik 3 dagen blijven werken. Voor die andere dagen moet een andere oplossing komen.
Bij ons was alles zeker maar door de eigen zaak zijn er ook meer onzekerheden, maar geen reden om mijn kinderwens in de "wacht" te zetten.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je verder wilt met de toekomst en ik kan me ook goed voorstellen dat je vriend eerst de toekomst veilig wilt stellen maar dat is helaas niet mogelijk..
Suces
liefs el31
zondag 17 augustus 2008 om 17:46
Hier hetzelfde verhaal.... bij mij rammelt alles (eierstokken dus) ook al heel lang... vriend leeft ook erg bij de dag en blijft maar uitstellen; als we een verhuist zijn, een vaste baan hebben, op vakantie zijn geweest, de hond wat groter is, het huis helemaal af is.... Inmiddels allemaal voor elkaar, maar hij vind het veel te gezellig samen en wil dus nog even 'genieten'. 2 mnd geleden met de pil gestopt en afgesproken dat als hij nog wil wachten met een kindje hij dan condooms zou gebruiken. In de praktijk betekent dit dus dat we geen anti-conceptie gebruiken (he, wat naar.... )
Laatst zei hij het liefst nog 4 mnd wil wachten om 'aan het idee te wennen' (wat maken die 4 mnd nou uit, maar goed ik zal mannen wel nooit helemaal begrijpen ). Daarna wil hij er helemaal voor gaan (nu doen we het dus on-officieel ozo..... )
Laatst zei hij het liefst nog 4 mnd wil wachten om 'aan het idee te wennen' (wat maken die 4 mnd nou uit, maar goed ik zal mannen wel nooit helemaal begrijpen ). Daarna wil hij er helemaal voor gaan (nu doen we het dus on-officieel ozo..... )
maandag 18 augustus 2008 om 13:47
Bij ons was de 'start' ook na een reis die we heel graag wilden maken. (moesten daarvoor inentingen, die niet goed gaan met zwangerschap). Ik heb het wel zo kunnen plannen dat de reis wat eerder was dan eerst het idee was . Maar daarna zijn we met anticonceptie gestopt en ik was (gelukkig) al snel zwanger.
Wat anderen ook al zeggen: het is nooit perfect. Hoe groot is de kans dat je vriend geen vast contract krijgt na dit eerste jaar? En doet hij zo iets specialistisch dat hij als dat niet doorgaat geen andere baan zal vinden? En een hypotheek krijg je ook als je geen vast contract hebt.
Je kindje heeft de eerste jaren echt niet door dat zijn kamertje zo klein is of op de computerkamer slaapt, dat hij geen merkkleding draagt of al die andere dingen die nu misschien niet perfect zijn. Zo kan je altijd wel wat verzinnen.
Probeer eens een goed gesprek aan te gaan met je vriend, op een rustige toon, en vraag hem wat dan precies niet goed is. Ik weet zeker dat je overal wel een goed antwoord op kan vinden!
Veel sterkte en succes!
Wat anderen ook al zeggen: het is nooit perfect. Hoe groot is de kans dat je vriend geen vast contract krijgt na dit eerste jaar? En doet hij zo iets specialistisch dat hij als dat niet doorgaat geen andere baan zal vinden? En een hypotheek krijg je ook als je geen vast contract hebt.
Je kindje heeft de eerste jaren echt niet door dat zijn kamertje zo klein is of op de computerkamer slaapt, dat hij geen merkkleding draagt of al die andere dingen die nu misschien niet perfect zijn. Zo kan je altijd wel wat verzinnen.
Probeer eens een goed gesprek aan te gaan met je vriend, op een rustige toon, en vraag hem wat dan precies niet goed is. Ik weet zeker dat je overal wel een goed antwoord op kan vinden!
Veel sterkte en succes!
