Kinderen
alle pijlers
zelfvertrouwen zoontje
zondag 30 november 2008 om 19:35
Mijn zoontje van 5 is een denkertje. Is een rustig mannetje, kan snel leren en is niet erg lichamelijk ingesteld.
Als hij op school komt, komen zijn klasgenootjes op hem afrennen, duwen hem en trekken aan hem. Dit doen ze allemaal bij elkaar, alleen hij voelt zich er erg onveilig door. We hebben hem geleerd dat hij kan zeggen dat hij het niet wil, maar daar luisteren ze natuurlijk niet naar.
In de pauze staat hij volgens de juf aan de kant te wachten tot de pauze voorbij is, omdat hij de spelletjes die ze doen te wild vindt of niet snapt. Soms mag hij ook niet meedoen van de andere kinderen. Waar een ander kind zich gewoon in het spel zou mengen, vraagt mij zoontje zachtjes of hij mee mag doen en als het niet mag, geeft hij het op en gaat weer staan wachten.
Dit vind ik erg vervelend voor hem. We hebben het er thuis over en verzinnen samen oplossingen die hij kan toepassen in de situaties. Verder prijs ik hem altijd de hemel in, moedig hem aan. De juf vindt het ook een probleem worden. Wat kan ik hier verder mee? Judo hebben we geprobeerd. Een half jaar lang. Hij huilde iedere les, de hele les en vroeg elke avond voor hij ging slapen hoe veel nachtjes nog tot hij weer naar judo moest. Dus daar zijn we mee gestopt. Hebben jullie nog goede ideeen? Misschien een cursus zelfvertrouwen voor kinderen in de buurt van Rotterdam? Heb al zitten googelen, maar kom uit op niks.
Als hij op school komt, komen zijn klasgenootjes op hem afrennen, duwen hem en trekken aan hem. Dit doen ze allemaal bij elkaar, alleen hij voelt zich er erg onveilig door. We hebben hem geleerd dat hij kan zeggen dat hij het niet wil, maar daar luisteren ze natuurlijk niet naar.
In de pauze staat hij volgens de juf aan de kant te wachten tot de pauze voorbij is, omdat hij de spelletjes die ze doen te wild vindt of niet snapt. Soms mag hij ook niet meedoen van de andere kinderen. Waar een ander kind zich gewoon in het spel zou mengen, vraagt mij zoontje zachtjes of hij mee mag doen en als het niet mag, geeft hij het op en gaat weer staan wachten.
Dit vind ik erg vervelend voor hem. We hebben het er thuis over en verzinnen samen oplossingen die hij kan toepassen in de situaties. Verder prijs ik hem altijd de hemel in, moedig hem aan. De juf vindt het ook een probleem worden. Wat kan ik hier verder mee? Judo hebben we geprobeerd. Een half jaar lang. Hij huilde iedere les, de hele les en vroeg elke avond voor hij ging slapen hoe veel nachtjes nog tot hij weer naar judo moest. Dus daar zijn we mee gestopt. Hebben jullie nog goede ideeen? Misschien een cursus zelfvertrouwen voor kinderen in de buurt van Rotterdam? Heb al zitten googelen, maar kom uit op niks.
zondag 30 november 2008 om 19:47
Hoi pomodori,
Ik kan me voorstellen dat je graag wat wil doen voor je zoontje.
Het komt mij over dat het een gevoelig mannetje is.
Ik moest denken aan een programma dat ze aanbieden voor kinderen die niet zo weerbaar zijn. Het heet "Schatjes, katjes, watjes". Het is alleen voor kinderen vanaf 8, 9 jaar, dus jouw zoon is er nog wat te jong voor. Maar misschien heb je wat aan deze informatie.
site
Succes!
Ik kan me voorstellen dat je graag wat wil doen voor je zoontje.
Het komt mij over dat het een gevoelig mannetje is.
Ik moest denken aan een programma dat ze aanbieden voor kinderen die niet zo weerbaar zijn. Het heet "Schatjes, katjes, watjes". Het is alleen voor kinderen vanaf 8, 9 jaar, dus jouw zoon is er nog wat te jong voor. Maar misschien heb je wat aan deze informatie.
site
Succes!
zondag 30 november 2008 om 19:52
ik lees het verhaal van mijn zoon. Hij moest van de kinderfysiotherapeut op judo. Hij heeft er een jaar opgezeten en dat ging fantastisch. Ook al ging hij niet echt met plezier. Zijn weerstand is wel enorm ervan gegroeid. Hij zit nu op voetbal en voelt zich daar als een vis in het water. Wij vonden voetbal niks omdat het een contactsport is. Bij de eerste de beste neerhaal dachten we dat hij er genoeg van zou hebben. Maar nee dus.
Judo heeft ons (en voornamelijk onze zoon) enorm geholpen. Je mag elkaar geen pijn doen maar er wordt flink gesjord. Die constante aanraking heeft hem zelfvertrouwen gegeven.
Judo heeft ons (en voornamelijk onze zoon) enorm geholpen. Je mag elkaar geen pijn doen maar er wordt flink gesjord. Die constante aanraking heeft hem zelfvertrouwen gegeven.
zondag 30 november 2008 om 19:52
Ah, wat sneu voor je zoontje! Gaat hij wel graag naar school? Heeft hij in de klas wel vriendjes waar hij mee speelt, als ze niet buiten zijn dus?
Aan de ene kant zou je hem sterker willen maken, wat je ook geprobeerd hebt met Judo. Dat werkt voor jou zoontje duidelijk niet. Misschien is het dan zinvoller om hem zelfverzekerder te maken over wie hij is. Dat hij ook prima is zoals hij is, een jochie dat niet van ruwe spelletjes houdt. Dat hij 's morgens op het plein lachend tegen de andere jochies kan zeggen, jajaja, en nu kappen.
Je noemt niet dat hij gepest wordt, dus blijkbaar vinden de andere kinderen hem ook ok zoals hij is. Het feit dat ze aan hem duwen en trekken, zoals ze ook bij andere kinderen doen, geeft wel aan dat hij er gewoon bijhoort wat hun betreft.
Aan de ene kant zou je hem sterker willen maken, wat je ook geprobeerd hebt met Judo. Dat werkt voor jou zoontje duidelijk niet. Misschien is het dan zinvoller om hem zelfverzekerder te maken over wie hij is. Dat hij ook prima is zoals hij is, een jochie dat niet van ruwe spelletjes houdt. Dat hij 's morgens op het plein lachend tegen de andere jochies kan zeggen, jajaja, en nu kappen.
Je noemt niet dat hij gepest wordt, dus blijkbaar vinden de andere kinderen hem ook ok zoals hij is. Het feit dat ze aan hem duwen en trekken, zoals ze ook bij andere kinderen doen, geeft wel aan dat hij er gewoon bijhoort wat hun betreft.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 30 november 2008 om 20:10
School vindt hij hierdoor niet zo leuk. Kinderen pesten hem niet.Hij heeft wel jongetjes waar hij mee speelt en hij wordt uitgenodigd op verjaardagsfeestjes. Maar hij voelt zich vaak erg verloren en onveilig. Na school is hij vaak verdrietig thuis als hij vertelt over zijn dag.
Ik probeer vaak speelafspraken te maken met klasgenootjes. Die komen dan bij ons thuis spelen en meestal gaat het prima, al laat hij zich wel erg de baas spelen.
Wij vinden hem geweldig en van ons hoeft hij niet te veranderen.
Zelfverzekerder maken, dat zou ik graag willen, maar ik weet niet zo goed hoe ik dat nog verder moet doen.
Ik probeer vaak speelafspraken te maken met klasgenootjes. Die komen dan bij ons thuis spelen en meestal gaat het prima, al laat hij zich wel erg de baas spelen.
Wij vinden hem geweldig en van ons hoeft hij niet te veranderen.
Zelfverzekerder maken, dat zou ik graag willen, maar ik weet niet zo goed hoe ik dat nog verder moet doen.
zondag 30 november 2008 om 21:03
ten eerste: wat ontzettend goed dat jullie je zoontje laten blijken dat hij goed is zoals hij is en juist dat benadrukken!
dat hij zo verdrietig is als hij thuiskomt en vertelt over zijn dag op school moet vast voor jullie ook heel verdrietig en moeilijk zijn.
judo werkt dus niet omdat dat misschien wel heel heftig en 'aanvallend' is als sport zijnde...
misschien een heel gekke optie maar ik weet dat er capoeira (geen idee hoe ik dat schrijf) is voor kinderen, ookal vanaf heel jong. dit is een bewegingssport met ook wat vechttechnieken (tenminste zo lijkt het, heb er verder geen ervaring mee) met mooie vloeiende bewegingen, op ritmische muziek en zonder echt fysiek contact. misschien dat hij dat wel leuk vindt omdat het niet direct een contactsport is?
sporten jullie zelf ook weleens met hem; voetballen, tennis, balspelen binnen en buiten? misschien dat hij zo ook gewend kan raken aan de onverwachte bewegingen en duwen en trekken?
qua zelfverzekerdheid is het denk ik heel belangrijk dat je zo laat blijken dat je hem waardeert zoals hij is en die positieve punten benadrukt.
ik spreek uit eigen ervaring, was als kind ook bang op het schoolplein, vond het helemaal niet leuk, was ook geen sportief iemand als het om contact sporten ging.
op het schoolplein en in de klas was ik dus neit zo geliefd maar daarbuiten had ik een warme liefdevolle omgeving die me waardeerde zoals ik was. mijn eigen specifieke eigenschappen; creativiteit en de zorgzaamheid die ik had benadrukte en me zo door de soms moeilijke tijden heen sleepten.
denk dat jullie hem al heel goed begeleiden en ook goed bezig zijn door hem te leren hoe te reageren in een bepaalde situatie: dat je iets soms niet leuk vind en dat dan ook moet/kan zeggen en niet over je heen hoeft te laten lopen.
hadden ze mij best mogen leren als kind
heel veel sterkte en vooral ook heel veel geluk met jullie vast prachtige zoon met eigenheid (tenminste zo klinkt het voor mij)
dat hij zo verdrietig is als hij thuiskomt en vertelt over zijn dag op school moet vast voor jullie ook heel verdrietig en moeilijk zijn.
judo werkt dus niet omdat dat misschien wel heel heftig en 'aanvallend' is als sport zijnde...
misschien een heel gekke optie maar ik weet dat er capoeira (geen idee hoe ik dat schrijf) is voor kinderen, ookal vanaf heel jong. dit is een bewegingssport met ook wat vechttechnieken (tenminste zo lijkt het, heb er verder geen ervaring mee) met mooie vloeiende bewegingen, op ritmische muziek en zonder echt fysiek contact. misschien dat hij dat wel leuk vindt omdat het niet direct een contactsport is?
sporten jullie zelf ook weleens met hem; voetballen, tennis, balspelen binnen en buiten? misschien dat hij zo ook gewend kan raken aan de onverwachte bewegingen en duwen en trekken?
qua zelfverzekerdheid is het denk ik heel belangrijk dat je zo laat blijken dat je hem waardeert zoals hij is en die positieve punten benadrukt.
ik spreek uit eigen ervaring, was als kind ook bang op het schoolplein, vond het helemaal niet leuk, was ook geen sportief iemand als het om contact sporten ging.
op het schoolplein en in de klas was ik dus neit zo geliefd maar daarbuiten had ik een warme liefdevolle omgeving die me waardeerde zoals ik was. mijn eigen specifieke eigenschappen; creativiteit en de zorgzaamheid die ik had benadrukte en me zo door de soms moeilijke tijden heen sleepten.
denk dat jullie hem al heel goed begeleiden en ook goed bezig zijn door hem te leren hoe te reageren in een bepaalde situatie: dat je iets soms niet leuk vind en dat dan ook moet/kan zeggen en niet over je heen hoeft te laten lopen.
hadden ze mij best mogen leren als kind
heel veel sterkte en vooral ook heel veel geluk met jullie vast prachtige zoon met eigenheid (tenminste zo klinkt het voor mij)
zondag 30 november 2008 om 21:11
Ik zou er voor kiezen hem vertrouwen te geven in hoe hij is. Dus niet op drukke sporten doen ofzo, maar hem sterken in hoe hij is. Als je weet wat hij heel leuk vindt om te doen, dan zou je hem dat na schooltijd kunnen laten doen in clubverband. Bijvoorbeeld tekenen/schilderen? Of dammen? Dan komt hij in contact met kindjes die ook die interesses hebben en ziet hij dat hij niet 'alleen' is in hoe hij is. En zo leert hij dus ook om sociale contacten aan te gaan in een voor hem veilige omgeving.
Ik herken overigens je verhaal wel enigsins in mijn zoontje. Alleen is hij nog maar net naar school, dus ik moet nog zien hoe zich dat verder ontwikkeld. Vooral het niet kunnen tegen kindjes die meteen op hem af komen rennen herken ik heel erg. Hij gaat ook nooit ruwe spelletjes doen en als een ander kindje hem omgooit, dan zegt hij niets maar gaat weer door met waar hij mee bezig was. Ik zou ook willen dat hij dan weerbaarder was, maar hij wil of kan dat niet.
Wat zei zijn juf overigens? Had zij nog tips?
Ik herken overigens je verhaal wel enigsins in mijn zoontje. Alleen is hij nog maar net naar school, dus ik moet nog zien hoe zich dat verder ontwikkeld. Vooral het niet kunnen tegen kindjes die meteen op hem af komen rennen herken ik heel erg. Hij gaat ook nooit ruwe spelletjes doen en als een ander kindje hem omgooit, dan zegt hij niets maar gaat weer door met waar hij mee bezig was. Ik zou ook willen dat hij dan weerbaarder was, maar hij wil of kan dat niet.
Wat zei zijn juf overigens? Had zij nog tips?
zondag 30 november 2008 om 21:14
hoi pomodori.
Wat vervelend voor je zoontje!
Heb je zoiets als theater of dans geprobeerd? Werkt erg goed voor kinderen om zich op een spelende manier verschillende houdingen en rollen eigen te maken. (voor volwassenen werkt het trouwens ook ).
Niet meteen aan klassiek ballet gaan denken hoor! Er zijn allemaal hele leuke vormen zoals streetdance, hiphop en verschillende vormen van theater.
En theater is veel minder heftig qua contact en fysiek dan judo of voetbal.
Ik woon zelf in Den Haag. Daar hebben we het koorenhuis die dat aanbiedt. Ik weet dat ze ook zoiets hebben in Rotterdam, maar weet niet hoe het heet.
Wat vervelend voor je zoontje!
Heb je zoiets als theater of dans geprobeerd? Werkt erg goed voor kinderen om zich op een spelende manier verschillende houdingen en rollen eigen te maken. (voor volwassenen werkt het trouwens ook ).
Niet meteen aan klassiek ballet gaan denken hoor! Er zijn allemaal hele leuke vormen zoals streetdance, hiphop en verschillende vormen van theater.
En theater is veel minder heftig qua contact en fysiek dan judo of voetbal.
Ik woon zelf in Den Haag. Daar hebben we het koorenhuis die dat aanbiedt. Ik weet dat ze ook zoiets hebben in Rotterdam, maar weet niet hoe het heet.
