Kinderen
alle pijlers
Zoon 6 jaar: wordt soms erg boos
donderdag 23 oktober 2025 om 14:08
Hallo,
Even wat achtergrondinformatie:
Ik heb een zoon van 6 jaar uit een eerdere relatie (we hebben co-ouderschap) en een dochter van 6 maanden met mijn huidige partner.
Mijn zoon is altijd een heel makkelijk kind geweest: lief, rustig en gehoorzaam. De laatste weken of maanden merk ik echter een verandering: hij is dwars en luistert slecht of gewoon niet. Ik hoor van anderen met kinderen van dezelfde leeftijd dat dit bij hen ook is, dus ik probeer het te zien als iets leeftijdsgebondens.
Wat me wel zorgen baart, is hoe heftig hij soms boos kan worden, buiten proportie, vind ik. Als iets niet lukt of niet gaat zoals hij wil, kan hij echt ontploffen: schreeuwen, huilen of met spullen gooien. Het duurt meestal maar kort, daarna is hij weer rustig. Eerst maakte ik me er niet zo druk om, hij zit tenslotte in groep 3 (en wellicht ook weer leeftijdsgebonden?) met veel nieuwe prikkels, maar de laatste tijd begint het me dwars te zitten.
Een paar voorbeelden: laatst kon een vriendje niet afspreken en begon hij aan school te huilen. Toen ik hem uitlegde dat dat kan gebeuren, werd hij boos, ik moest ophouden en hij “sloeg” me uit frustratie en teleurstelling.
Gisteren had hij zijn eerste sporttraining, en toen een vriendje de bal niet aan hem gaf (hij was overenthousiast om een doel te gaan maken), begon hij te huilen en sloeg hem op zijn rug. Daarna liep dat vriendje met iemand anders weg, wat ik begrijp, maar ik vond het pijnlijk om te zien. De vader van dat jongetje stond ook te kijken naar de training, en ik schaamde me echt, en eerlijk gezegd voel ik me er nog steeds rot over.
Mijn vraag is of dit gedrag normaal is voor deze leeftijd, of dat het verstandig is om hier hulp bij te zoeken? Ik wil ervoor waken dat hij straks niet meer wordt uitgenodigd om te spelen, of dat andere ouders niet meer willen dat hun kind met hem omgaan. Ik zie namelijk zelden andere kinderen zo reageren aan school bijvoorbeeld.
Maar vooral vind ik het naar voor hém: ik vind het sneu dat hij het zichzelf zo onnodig moeilijk maakt. Het zijn allemaal dingen die bij het leven horen en waar hij mee zal moeten dealen.
Ik heb dit ook besproken met zijn vader, maar die bagatelliseert het een beetje en ziet niet echt een probleem (“het was zijn eerste training…”). Hij steekt met zulke dingen altijd de kop in het zand…
Misschien klinkt het allemaal erger dan het is en zie ik een probleem waar er geen is: het zijn vlagen, want meestal is hij juist heel lief, maar ik voel toch dat hij ergens mee worstelt. Ik vind het moeilijk te bepalen wat nog binnen de normale grenzen valt en wanneer het tijd is om hulp in te schakelen.
Even wat achtergrondinformatie:
Ik heb een zoon van 6 jaar uit een eerdere relatie (we hebben co-ouderschap) en een dochter van 6 maanden met mijn huidige partner.
Mijn zoon is altijd een heel makkelijk kind geweest: lief, rustig en gehoorzaam. De laatste weken of maanden merk ik echter een verandering: hij is dwars en luistert slecht of gewoon niet. Ik hoor van anderen met kinderen van dezelfde leeftijd dat dit bij hen ook is, dus ik probeer het te zien als iets leeftijdsgebondens.
Wat me wel zorgen baart, is hoe heftig hij soms boos kan worden, buiten proportie, vind ik. Als iets niet lukt of niet gaat zoals hij wil, kan hij echt ontploffen: schreeuwen, huilen of met spullen gooien. Het duurt meestal maar kort, daarna is hij weer rustig. Eerst maakte ik me er niet zo druk om, hij zit tenslotte in groep 3 (en wellicht ook weer leeftijdsgebonden?) met veel nieuwe prikkels, maar de laatste tijd begint het me dwars te zitten.
Een paar voorbeelden: laatst kon een vriendje niet afspreken en begon hij aan school te huilen. Toen ik hem uitlegde dat dat kan gebeuren, werd hij boos, ik moest ophouden en hij “sloeg” me uit frustratie en teleurstelling.
Gisteren had hij zijn eerste sporttraining, en toen een vriendje de bal niet aan hem gaf (hij was overenthousiast om een doel te gaan maken), begon hij te huilen en sloeg hem op zijn rug. Daarna liep dat vriendje met iemand anders weg, wat ik begrijp, maar ik vond het pijnlijk om te zien. De vader van dat jongetje stond ook te kijken naar de training, en ik schaamde me echt, en eerlijk gezegd voel ik me er nog steeds rot over.
Mijn vraag is of dit gedrag normaal is voor deze leeftijd, of dat het verstandig is om hier hulp bij te zoeken? Ik wil ervoor waken dat hij straks niet meer wordt uitgenodigd om te spelen, of dat andere ouders niet meer willen dat hun kind met hem omgaan. Ik zie namelijk zelden andere kinderen zo reageren aan school bijvoorbeeld.
Maar vooral vind ik het naar voor hém: ik vind het sneu dat hij het zichzelf zo onnodig moeilijk maakt. Het zijn allemaal dingen die bij het leven horen en waar hij mee zal moeten dealen.
Ik heb dit ook besproken met zijn vader, maar die bagatelliseert het een beetje en ziet niet echt een probleem (“het was zijn eerste training…”). Hij steekt met zulke dingen altijd de kop in het zand…
Misschien klinkt het allemaal erger dan het is en zie ik een probleem waar er geen is: het zijn vlagen, want meestal is hij juist heel lief, maar ik voel toch dat hij ergens mee worstelt. Ik vind het moeilijk te bepalen wat nog binnen de normale grenzen valt en wanneer het tijd is om hulp in te schakelen.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:46
Heb je tips wat ik als moeder hierin kan betekenen voor mijn zoon?MissNuada schreef: ↑23-10-2025 16:33Ook al is er meer dan genoeg redenen te bedenken waarom kind overstuurder raakt dan normaal en gewenst, TO zal hier toch echt wat aan moeten doen, lukt het TO niet zelf, vraag hulp.
Er zijn al genoeg kinderen die opgroeiden als agressors omdat ze nooit is geleerd om door je (zeer terechte) problemen heen te werken.
Hoe je emoties leert te handelen.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:49
Ik heb bij zijn vader voorgesteld om samen met hem naar een hulpverlener te gaan. Niet omdat ik denk dat er sprake is van een stoornis, maar omdat ik graag wil begrijpen of en wat er misschien speelt. Als daar niets bijzonders uitkomt, weten we dat ook weer. Misschien is het iets waar wij als ouders simpelweg nog niet aan hebben gedacht.KatjaSasja schreef: ↑23-10-2025 16:11Er is nogal wat gebeurd in zijn jonge leventje, misschien geen gek idee om met 'm langs een speltherapeut te gaan? Kennelijk kan hij het zelf niet goed uiten?
Zijn vader vindt het echter onzin en beschouwt het als normaal gedrag, dus hij stemt er niet mee in.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:51
Ik vind het lastig om met hem mee te bewegen, begrip te tonen én tegelijkertijd de ouder te blijven die grenzen stelt. Die balans vind ik op dit moment moeilijk. Ik wil zijn gevoelens niet wegwuiven, maar ik wil hem ook niet te veel pamperen, als je begrijpt wat ik bedoel.S-Groot schreef: ↑23-10-2025 17:00Ik zou in elk geval meer hulp voor jezelf zoeken, nu met name opvoedondersteuning. Ik zie dat je moeite hebt om de volwassene/ouder te zijn en je zoon goed te begeleiden. Daar is hulp voor beschikbaar.
Ik denk dat je je moet beseffen dat het voor hem daarin wel heel belangrijk is dat jij als ouder hem dat voorleeft. Woorden zijn hol als je het zelf niet toe kunt passen. In hoeverre kun en wil jij je inzetten om dit jezelf eigen te gaan maken zodat je het voor kunt leven?
donderdag 23 oktober 2025 om 19:52
Ik heb een buurmeisje van die leeftijd dat best explosief kan zijn, maar met name naar haar ouders. Eigenlijk was het moment dat ze ook ging uithalen naar andere kinderen het moment waarop ze er hulp bij hebben gezocht. Want ja, thuis om je heen slaan (niet letterlijk maar qua boos worden bedoel ik) als er zo veel veranderingen zijn is niet zo heel vreemd. Maar als er kind het op andere kinderen gaat afreageren, wordt het wel een probleem. Misschien nog steeds begrijpelijk, maar toch een probleem. Ik zou in elk geval niet heel begripvol zijn als dat vaker dan 1 keer met mijn kind zou gebeuren. En ik merk dat ze op deze leeftijd zelf ook wel sterker gevolgen verbinden aan vervelend gedrag. Met drie jaar boeit het ze voor geen meter, morgen weer vergeten. Maar met 6/7 gaan ze wel met een ander spelen als jij vervelend doet. Dus ik zou zeker duidelijk met het bespreken dat dit écht niet kan. Wellicht inderdaad op een later moment, omdat het op dat moment niet aankomt. Maar ook niet laten gaan als ‘tja, veel veranderingen, dan krijg je dat soms’.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:52
Ik bagatelliseer toch niets? Hij vindt het soms lastig, maar het overgrote deel is hij ontzettend trotse broer en enorm begaan met haar! Hij is ook dol op mijn partner.SweetFirefly schreef: ↑23-10-2025 17:30Zie jij wat je wil zien? ‘Soms lastig voor hem’ klinkt alsof je zijn situatie bagatelliseert.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:54
Bedankt voor je fijne berichtje.meisje85 schreef: ↑23-10-2025 17:53Bij ons komt er over een tijdje ook een baby bij en mijn jongste stiefkind (van 14) vindt dat hoewel heel leuk, ook een beetje gek. Want: 'Krijg ik dan wel een band met broertje/zusje als ik de helft van de tijd ergens anders ben? Ik ben dan niet meer de jongste, dat vind ik eerlijk gezegd ook lastig want ik vind het leuk om de jongste te zijn. Hoe gaat het dan überhaupt hier in huis, wat gaat er veranderen? Hou ik dan net zoveel van broertje/zusje als van mijn "echte" broer/zus? Hebben jullie nog tijd voor mij? Hoe gaat dat grote leeftijdsverschil zijn?' En dit is een kind van 14, dat sowieso goed is met uiten wat er speelt, maar jouw kind is 6. En natuurlijk zal je zoon het leuk vinden, maar in hoeverre is er ook ruimte om het (af en toe, vaak of altijd) niét leuk te vinden? En in hoeverre is er ruimte om het te hebben over al die emoties en gedachten die vast ook bij hem spelen, zoals die ook bij mijn jongste stiefkind spelen?
De ruimte is er altijd, maar ik ben me ervan bewust dat ik die misschien niet altijd écht geef. Ik vraag hem bijvoorbeeld nooit of hij ook minder fijne kanten ervaart. Ik benadruk altijd het fijne en positieve.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:56
Heb je tips hierin? Ik vind het lastig om met hem mee te bewegen, begrip te tonen én tegelijkertijd de ouder te blijven die grenzen stelt.meisje85 schreef: ↑23-10-2025 17:58En verder overigens eens met S-Groot. Je lijkt veel persoonlijk te maken en je aan te trekken, terwijl je zoon nodig heeft dat jij je als de volwassene/ouder gedraagt. Als jij je schaamt om kindergedrag of het pijnlijk vindt om te zien dat een kind hem - logischerwijs - links laat liggen nadat het is geslagen, dan help je hem niet zijn emoties te reguleren.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:57
Je kan voor jezelf opvoedingsondersteuning vragen via het wijkteam.Morrrra schreef: ↑23-10-2025 19:49Ik heb bij zijn vader voorgesteld om samen met hem naar een hulpverlener te gaan. Niet omdat ik denk dat er sprake is van een stoornis, maar omdat ik graag wil begrijpen of en wat er misschien speelt. Als daar niets bijzonders uitkomt, weten we dat ook weer. Misschien is het iets waar wij als ouders simpelweg nog niet aan hebben gedacht.
Zijn vader vindt het echter onzin en beschouwt het als normaal gedrag, dus hij stemt er niet mee in.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:57
En hoewel ik begrijp dat mensen zeggen dat je zijn gevoel niet moet ontkennen, is dat nog iets anders dan accepteren dat hij letterlijk gaat slaan. Je kunt best boos zijn als hij zoiets doet als bij voetbal, om tijdens dat latere gesprek te zeggen: ik snap wel dat je boos wordt, en dat het moeilijk kan zijn om dat weg te krijgen. Maar iemand slaan mag gewoon niet. Punt.
Wel denk ik dat je zelf heel erg onzeker bent over je opvoeding, gezien de topics hier. Dat heeft ook een weerslag op je kind, want die kijkt naar jou als stabiele rots. Dus ik zou ook zeker aanraden om zelf wat ondersteuning te vragen, om zelf wat zekerder in je schoenen te staan. En daar heb je geen toestemming van je ex voor nodig.
Wel denk ik dat je zelf heel erg onzeker bent over je opvoeding, gezien de topics hier. Dat heeft ook een weerslag op je kind, want die kijkt naar jou als stabiele rots. Dus ik zou ook zeker aanraden om zelf wat ondersteuning te vragen, om zelf wat zekerder in je schoenen te staan. En daar heb je geen toestemming van je ex voor nodig.
donderdag 23 oktober 2025 om 20:06
De grens die je stelt ligt bij het slaan. Dat is niet ok en daar mag je best ferm op reageren. Hem uit de situatie halen en dan vervolgens de uitleg dat boos zijn omdat XYZ prima is maar slaan nooit. En als excuses op dat moment niet lukt dan inderdaad zoals iemand suggereerde later. Hij moeten leren hoe hij zijn emoties op een gezonde manier kan uiten. En dan moeten jullie als ouders hem voorleven.
donderdag 23 oktober 2025 om 20:16
Dat doe je wel! Je geeft zelf aan dat hij het soms lastig vindt. Dat ie trots is op zijn zusje staat daar compleet los van. Hij moet elke week weg. Zij niet. Da's toch gewoon kut?!
donderdag 23 oktober 2025 om 20:17
Bedankt voor je tip!Valerie schreef: ↑23-10-2025 19:39Boos worden mag, teleurgesteld zijn ook. Slaan of met dingen gooien is niet de juiste manier.
Jij als ouder moet hem helpen daarin. Erken en benoem zijn gevoel . Goh je was heel erg boos zonet . Ik zag dat je graag wilde scoren en toen kreeg je de bal niet. Dat is ook heel jammer en ik begrijp dat je daardoor teleurgesteld bent. Maar iemand slaan mag niet. Zo leert hij zelf woorden en uiting geven aan niet fijne emoties zoals boosheid, teleurstelling, verdriet, angst etc.
Een scheiding, klein zusje, groep 3 dus leren ipv spelen, voor het eerst op voetbal. Ook niet gek om een kort lontje te hebben.
donderdag 23 oktober 2025 om 20:20
Daar wil ik dus voor waken.ranonkelkabonkel schreef: ↑23-10-2025 16:48+0,5
Boosgheid is ene vrij normale emotie op die leeftijd.
Maar slaan is echt een no go en moet er gewoon uit. Fysiek geweld kan niet, ook al ben je pas 6.
Ik lees wel dat mama zich schaamt maar niet dat de toespreekt.
newsflash: als kind blijft slaan, wordt hij vanzelf minder uitgenodigd en eenzaam
donderdag 23 oktober 2025 om 20:26
Zijn vader bagatelliseert alles en steekt al snel zijn kop in het zand. Ik ben juist een echte prater, een open boek, al heb ik dat wel moeten leren; dat is niet altijd zo geweest.bijtie schreef: ↑23-10-2025 18:30Misschien eerst wat ruimte geven aan zijn gevoelens, benoemen dat het jammer is ipv direct relativeren.
Op deze leeftijd moet hij het allemaal nog leren, waar je je boosheid, onrust en frustraties laat.
Misschien zit hem idd iets dwars waar hij nog geen woorden voor heeft, misschien een gevoelig kind met een driftig temperament.
Kunnen jij en zijn vader zelf goed met jullie eigen emoties overweg?
Mijn zoon is enorm gevoelig. Wanneer er overdag iets is gebeurd, vraag ik hem ‘s avonds als ik hem naar bed breng en een boek voorlees of er iets is wat hem bezighoudt. Maar hij zegt dan dat er niets aan de hand is, of komt met uitvluchten zoals: “Ik wil nog niet naar bed” of “Ik wilde nog tv kijken.”
donderdag 23 oktober 2025 om 20:38
Misschien geeft vader wel toestemming als je het op jezelf betrekt: dat je tegen vader zegt dat jij het moeilijk vindt en jij graag hulp wil, dat hij daar niet bij betrokken hoeft te worden.
En het kan gewoon zijn dat jullie zoon bij jou heftiger gedrag laat zien. Misschien door jaloezie op zusje, misschien wordt hij onrustig door jouw onzekerheid, misschien voelt hij zich bij jou juist veiliger om zijn emoties te laten zien. Kan allemaal
Door hoe je het nu naar vader brengt, vraag je dat hij zich inzet voor jouw probleem.
Misschien kun je wel hulp krijgen voor je zoon als vader alleen een handtekening hoeft te zetten.
En het kan gewoon zijn dat jullie zoon bij jou heftiger gedrag laat zien. Misschien door jaloezie op zusje, misschien wordt hij onrustig door jouw onzekerheid, misschien voelt hij zich bij jou juist veiliger om zijn emoties te laten zien. Kan allemaal
Door hoe je het nu naar vader brengt, vraag je dat hij zich inzet voor jouw probleem.
Misschien kun je wel hulp krijgen voor je zoon als vader alleen een handtekening hoeft te zetten.
donderdag 23 oktober 2025 om 20:45
Precies dit dus. Veel veranderingen of dingen die spelen zijn, naar mijn idee, geen vrijbrief om je zo te gedragen.nausicaa schreef: ↑23-10-2025 19:52Ik heb een buurmeisje van die leeftijd dat best explosief kan zijn, maar met name naar haar ouders. Eigenlijk was het moment dat ze ook ging uithalen naar andere kinderen het moment waarop ze er hulp bij hebben gezocht. Want ja, thuis om je heen slaan (niet letterlijk maar qua boos worden bedoel ik) als er zo veel veranderingen zijn is niet zo heel vreemd. Maar als er kind het op andere kinderen gaat afreageren, wordt het wel een probleem. Misschien nog steeds begrijpelijk, maar toch een probleem. Ik zou in elk geval niet heel begripvol zijn als dat vaker dan 1 keer met mijn kind zou gebeuren. En ik merk dat ze op deze leeftijd zelf ook wel sterker gevolgen verbinden aan vervelend gedrag. Met drie jaar boeit het ze voor geen meter, morgen weer vergeten. Maar met 6/7 gaan ze wel met een ander spelen als jij vervelend doet. Dus ik zou zeker duidelijk met het bespreken dat dit écht niet kan. Wellicht inderdaad op een later moment, omdat het op dat moment niet aankomt. Maar ook niet laten gaan als ‘tja, veel veranderingen, dan krijg je dat soms’.
Ik wil voorkomen dat andere kinderen straks niet meer met hem willen spelen, of dat ouders hun kind juist weghouden bij hem. Dat zou hij niet verdienen, maar het kan wel een gevolg zijn van zijn gedrag.
Ik vind het moeilijk om in te schatten of dit gedrag past bij zijn leeftijd, of dat het echt iets is waarbij hulp nodig is.
Zelf zou ik graag willen dat hij eens met een hulpverlener praat, al weet ik eerlijk gezegd niet precies wat voor soort professional daarbij zou passen. Mocht daar uiteindelijk niets uitkomen, dan is dat natuurlijk alleen maar fijn.
Mijn vriendinnen zeggen echter dat ik het veel te groot maak, en dat ik hem misschien onbedoeld een probleem aanpraat dat er niet is. En dan vraag ik me af, wanneer doe je het goed?
Er zijn zoveel agressieve mensen in de wereld, en ik wil niet dat hij later ook zo wordt, omdat hij in zijn kindertijd niet de juiste hulp of begeleiding heeft gekregen.
donderdag 23 oktober 2025 om 20:50
Het lijkt mij ook lastig met zo'n jong mannetje en alle veranderingen en je ziet dat hij worstelt. Hij is trotse broer maar dat geeft hem ook een verantwoordelijkheid om een grote jongen te zijn, en hij is nog maar klein.
Ik denk wel zoals gezegd dat je zijn rots bent en dat je moet zorgen dat jij vertrouwen hebt in jezelf en in hem. Zodat je natuurlijk gezag hebt.
Lijkt me niet gek om daar wat hulp bij te vragen, het is niet voor iedereen vanzelfsprekend dat je dit zomaar kan.
Ik denk wel zoals gezegd dat je zijn rots bent en dat je moet zorgen dat jij vertrouwen hebt in jezelf en in hem. Zodat je natuurlijk gezag hebt.
Lijkt me niet gek om daar wat hulp bij te vragen, het is niet voor iedereen vanzelfsprekend dat je dit zomaar kan.
donderdag 23 oktober 2025 om 20:52
Bij zijn vader speelt dit ook. Vorige week vertelde mijn zoon tegen mij dat papa vaker en sneller boos is dan ik. Hij wil altijd bij mij blijven. Toch vindt zijn vader veel gedrag normaal of oke, en ziet hij er geen “probleem” in.Dropdrop schreef: ↑23-10-2025 20:38Misschien geeft vader wel toestemming als je het op jezelf betrekt: dat je tegen vader zegt dat jij het moeilijk vindt en jij graag hulp wil, dat hij daar niet bij betrokken hoeft te worden.
En het kan gewoon zijn dat jullie zoon bij jou heftiger gedrag laat zien. Misschien door jaloezie op zusje, misschien wordt hij onrustig door jouw onzekerheid, misschien voelt hij zich bij jou juist veiliger om zijn emoties te laten zien. Kan allemaal
Door hoe je het nu naar vader brengt, vraag je dat hij zich inzet voor jouw probleem.
Misschien kun je wel hulp krijgen voor je zoon als vader alleen een handtekening hoeft te zetten.
donderdag 23 oktober 2025 om 21:00
Ik zou beginnen met een pedagoog/kindertherapeut waar jij zelf heen gaat om dit te bespreken. Geen toestemming van vader nodig en je leert er altijd iets van. Via google vind je vast iemand. Als jij beter weet hoe te reageren en zekerder bent profiteert je zoon daar sowieso van.
En dit is ook allemaal lastig hoor. Laat maar los dat je het helemaal goed kunt doen.
En dit is ook allemaal lastig hoor. Laat maar los dat je het helemaal goed kunt doen.
Het is zoals het is
donderdag 23 oktober 2025 om 21:00
“Veranderingen zijn geen vrijbrief om zich zo te gedragen”, zeg je?? Denk je nou echt dat hij zich bewust misdraagt?? Hij is 7. Maakt veel mee en weet nog niet goed hoe hij zijn emoties moet bestempelen en uiten. Daar moet jij echt een grote rol in spelen nu. Het is niet heel raar dat hij dit soms doet uit onmacht. Maar het is wel zaak om hem daarin te begeleiden.
donderdag 23 oktober 2025 om 21:06
Natuurlijk denk ik dit niet. Maar het is niet dat het goedgekeurd moet worden OMDAT hij bepaalde dingen heeft meegemaakt.Bbubbels schreef: ↑23-10-2025 21:00“Veranderingen zijn geen vrijbrief om zich zo te gedragen”, zeg je?? Denk je nou echt dat hij zich bewust misdraagt?? Hij is 7. Maakt veel mee en weet nog niet goed hoe hij zijn emoties moet bestempelen en uiten. Daar moet jij echt een grote rol in spelen nu. Het is niet heel raar dat hij dit soms doet uit onmacht. Maar het is wel zaak om hem daarin te begeleiden.
donderdag 23 oktober 2025 om 21:24
Vader kan het op dit moment niet horen. Niet van jou in ieder geval, dus als je hulp voor jezelf en je zoon wil, zal je niet meer moeten proberen vader mee te slepen.
Helaas mag vader het ouderschap verkloten als hij dat wil.
Zoon zal van een therapeut wellicht beter kunnen leren omgaan met de situatie bij vader thuis. En als jij leert hoe je goed kan omgaan met zoon zijn emoties, heeft zoon in ieder geval 1 ouder waar hij op kan bouwen.
donderdag 23 oktober 2025 om 21:25
Maar als ik met zoon naar een therapeut wil gaan dan moet vader daar volgens mij wel mee instemmen.Dropdrop schreef: ↑23-10-2025 21:24Vader kan het op dit moment niet horen. Niet van jou in ieder geval, dus als je hulp voor jezelf en je zoon wil, zal je niet meer moeten proberen vader mee te slepen.
Helaas mag vader het ouderschap verkloten als hij dat wil.
Zoon zal van een therapeut wellicht beter kunnen leren omgaan met de situatie bij vader thuis. En als jij leert hoe je goed kan omgaan met zoon zijn emoties, heeft zoon in ieder geval 1 ouder waar hij op kan bouwen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
