Kinderen
alle pijlers
Zoon 6 jaar: wordt soms erg boos
donderdag 23 oktober 2025 om 14:08
Hallo,
Even wat achtergrondinformatie:
Ik heb een zoon van 6 jaar uit een eerdere relatie (we hebben co-ouderschap) en een dochter van 6 maanden met mijn huidige partner.
Mijn zoon is altijd een heel makkelijk kind geweest: lief, rustig en gehoorzaam. De laatste weken of maanden merk ik echter een verandering: hij is dwars en luistert slecht of gewoon niet. Ik hoor van anderen met kinderen van dezelfde leeftijd dat dit bij hen ook is, dus ik probeer het te zien als iets leeftijdsgebondens.
Wat me wel zorgen baart, is hoe heftig hij soms boos kan worden, buiten proportie, vind ik. Als iets niet lukt of niet gaat zoals hij wil, kan hij echt ontploffen: schreeuwen, huilen of met spullen gooien. Het duurt meestal maar kort, daarna is hij weer rustig. Eerst maakte ik me er niet zo druk om, hij zit tenslotte in groep 3 (en wellicht ook weer leeftijdsgebonden?) met veel nieuwe prikkels, maar de laatste tijd begint het me dwars te zitten.
Een paar voorbeelden: laatst kon een vriendje niet afspreken en begon hij aan school te huilen. Toen ik hem uitlegde dat dat kan gebeuren, werd hij boos, ik moest ophouden en hij “sloeg” me uit frustratie en teleurstelling.
Gisteren had hij zijn eerste sporttraining, en toen een vriendje de bal niet aan hem gaf (hij was overenthousiast om een doel te gaan maken), begon hij te huilen en sloeg hem op zijn rug. Daarna liep dat vriendje met iemand anders weg, wat ik begrijp, maar ik vond het pijnlijk om te zien. De vader van dat jongetje stond ook te kijken naar de training, en ik schaamde me echt, en eerlijk gezegd voel ik me er nog steeds rot over.
Mijn vraag is of dit gedrag normaal is voor deze leeftijd, of dat het verstandig is om hier hulp bij te zoeken? Ik wil ervoor waken dat hij straks niet meer wordt uitgenodigd om te spelen, of dat andere ouders niet meer willen dat hun kind met hem omgaan. Ik zie namelijk zelden andere kinderen zo reageren aan school bijvoorbeeld.
Maar vooral vind ik het naar voor hém: ik vind het sneu dat hij het zichzelf zo onnodig moeilijk maakt. Het zijn allemaal dingen die bij het leven horen en waar hij mee zal moeten dealen.
Ik heb dit ook besproken met zijn vader, maar die bagatelliseert het een beetje en ziet niet echt een probleem (“het was zijn eerste training…”). Hij steekt met zulke dingen altijd de kop in het zand…
Misschien klinkt het allemaal erger dan het is en zie ik een probleem waar er geen is: het zijn vlagen, want meestal is hij juist heel lief, maar ik voel toch dat hij ergens mee worstelt. Ik vind het moeilijk te bepalen wat nog binnen de normale grenzen valt en wanneer het tijd is om hulp in te schakelen.
Even wat achtergrondinformatie:
Ik heb een zoon van 6 jaar uit een eerdere relatie (we hebben co-ouderschap) en een dochter van 6 maanden met mijn huidige partner.
Mijn zoon is altijd een heel makkelijk kind geweest: lief, rustig en gehoorzaam. De laatste weken of maanden merk ik echter een verandering: hij is dwars en luistert slecht of gewoon niet. Ik hoor van anderen met kinderen van dezelfde leeftijd dat dit bij hen ook is, dus ik probeer het te zien als iets leeftijdsgebondens.
Wat me wel zorgen baart, is hoe heftig hij soms boos kan worden, buiten proportie, vind ik. Als iets niet lukt of niet gaat zoals hij wil, kan hij echt ontploffen: schreeuwen, huilen of met spullen gooien. Het duurt meestal maar kort, daarna is hij weer rustig. Eerst maakte ik me er niet zo druk om, hij zit tenslotte in groep 3 (en wellicht ook weer leeftijdsgebonden?) met veel nieuwe prikkels, maar de laatste tijd begint het me dwars te zitten.
Een paar voorbeelden: laatst kon een vriendje niet afspreken en begon hij aan school te huilen. Toen ik hem uitlegde dat dat kan gebeuren, werd hij boos, ik moest ophouden en hij “sloeg” me uit frustratie en teleurstelling.
Gisteren had hij zijn eerste sporttraining, en toen een vriendje de bal niet aan hem gaf (hij was overenthousiast om een doel te gaan maken), begon hij te huilen en sloeg hem op zijn rug. Daarna liep dat vriendje met iemand anders weg, wat ik begrijp, maar ik vond het pijnlijk om te zien. De vader van dat jongetje stond ook te kijken naar de training, en ik schaamde me echt, en eerlijk gezegd voel ik me er nog steeds rot over.
Mijn vraag is of dit gedrag normaal is voor deze leeftijd, of dat het verstandig is om hier hulp bij te zoeken? Ik wil ervoor waken dat hij straks niet meer wordt uitgenodigd om te spelen, of dat andere ouders niet meer willen dat hun kind met hem omgaan. Ik zie namelijk zelden andere kinderen zo reageren aan school bijvoorbeeld.
Maar vooral vind ik het naar voor hém: ik vind het sneu dat hij het zichzelf zo onnodig moeilijk maakt. Het zijn allemaal dingen die bij het leven horen en waar hij mee zal moeten dealen.
Ik heb dit ook besproken met zijn vader, maar die bagatelliseert het een beetje en ziet niet echt een probleem (“het was zijn eerste training…”). Hij steekt met zulke dingen altijd de kop in het zand…
Misschien klinkt het allemaal erger dan het is en zie ik een probleem waar er geen is: het zijn vlagen, want meestal is hij juist heel lief, maar ik voel toch dat hij ergens mee worstelt. Ik vind het moeilijk te bepalen wat nog binnen de normale grenzen valt en wanneer het tijd is om hulp in te schakelen.
donderdag 23 oktober 2025 om 17:23
Hoe kom je erbij dat dat speelt? Ik lees dat helemaal niet?
donderdag 23 oktober 2025 om 17:30
Zie jij wat je wil zien? ‘Soms lastig voor hem’ klinkt alsof je zijn situatie bagatelliseert.
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
donderdag 23 oktober 2025 om 17:38
InderdaadSweetFirefly schreef: ↑23-10-2025 17:30Zie jij wat je wil zien? ‘Soms lastig voor hem’ klinkt alsof je zijn situatie bagatelliseert.
Twee ouders die zijn gevoel bagatelliseren
donderdag 23 oktober 2025 om 17:53
Bij ons komt er over een tijdje ook een baby bij en mijn jongste stiefkind (van 14) vindt dat hoewel heel leuk, ook een beetje gek. Want: 'Krijg ik dan wel een band met broertje/zusje als ik de helft van de tijd ergens anders ben? Ik ben dan niet meer de jongste, dat vind ik eerlijk gezegd ook lastig want ik vind het leuk om de jongste te zijn. Hoe gaat het dan überhaupt hier in huis, wat gaat er veranderen? Hou ik dan net zoveel van broertje/zusje als van mijn "echte" broer/zus? Hebben jullie nog tijd voor mij? Hoe gaat dat grote leeftijdsverschil zijn?' En dit is een kind van 14, dat sowieso goed is met uiten wat er speelt, maar jouw kind is 6. En natuurlijk zal je zoon het leuk vinden, maar in hoeverre is er ook ruimte om het (af en toe, vaak of altijd) niét leuk te vinden? En in hoeverre is er ruimte om het te hebben over al die emoties en gedachten die vast ook bij hem spelen, zoals die ook bij mijn jongste stiefkind spelen?
donderdag 23 oktober 2025 om 17:58
En verder overigens eens met S-Groot. Je lijkt veel persoonlijk te maken en je aan te trekken, terwijl je zoon nodig heeft dat jij je als de volwassene/ouder gedraagt. Als jij je schaamt om kindergedrag of het pijnlijk vindt om te zien dat een kind hem - logischerwijs - links laat liggen nadat het is geslagen, dan help je hem niet zijn emoties te reguleren.
donderdag 23 oktober 2025 om 18:22
donderdag 23 oktober 2025 om 18:25
Dat gaat zich wreken hoe dan ook. Ookal gaat hij z'n heftige emoties vanaf nu onderdrukken, dan komt later de boomerang weer terug.
donderdag 23 oktober 2025 om 18:26
Goede tip!
donderdag 23 oktober 2025 om 18:30
Misschien eerst wat ruimte geven aan zijn gevoelens, benoemen dat het jammer is ipv direct relativeren.
Op deze leeftijd moet hij het allemaal nog leren, waar je je boosheid, onrust en frustraties laat.
Misschien zit hem idd iets dwars waar hij nog geen woorden voor heeft, misschien een gevoelig kind met een driftig temperament.
Kunnen jij en zijn vader zelf goed met jullie eigen emoties overweg?
donderdag 23 oktober 2025 om 19:08
Psychische problemen? Ik denk dat je me verward met iemand anders?
donderdag 23 oktober 2025 om 19:13
Ach
Mag ik jou pb-en?
donderdag 23 oktober 2025 om 19:27
We doen regelmatig dingen samen.
Natuurlijk vertel ik hem niet dat ik me schaam. Frustratie laat ik soms wel merken.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:34
Ceester schreef: ↑23-10-2025 15:09Het klinkt als normaal gedrag voor een zesjarige, maar ik denk wel dat je als opvoeder hier wat mee moet. Niet zozeer in de zin van wat de anderen hier niet leuk aan vinden (vriendje pijn aan zijn rug, jij schaamt je etc) maar wat er in hem omgaat. Hij heeft denk ik (te) weinig grip op zijn leven, er gebeurt nogal wat buiten hem om.
Mijn zoon deed dit toen hij vier was en net naar school ging. Hij werd daar helemaal gek en misdroeg zich thuis. Toen hij 5 was (en misschien ook nog wel toen hij 6 was) gaf hij altijd anderen de schuld van zijn eigen ongemak. Hij viel een keer van de trap en wilde zijn vriendje gaan uitschreeuwen die al beneden stond. Toen heb ik hem gezegd dat hij best boos mag zijn en/of huilen, maar dat vriend er ook niks aan kon doen... De emotie is er, maar dan weten ze zo 1, 2, 3 niet wat ze ermee moeten....
Dat trapverhaal herken ik hier ook wel, alleen in andere situaties. Hij schuift soms de schuld af op anderen wanneer er iets bij hem misgaat.
Vind jij het normaal gedrag dat hij slaat? (Het klinkt wat heftig, maar de intentie blijft hetzelfde.)
Waarop doel je precies als je zegt dat ik er iets mee moet?
donderdag 23 oktober 2025 om 19:35
Mijn zoon is ook mega zachtaardig, daarom herken ik dit juist niet van hem.Mooiweertjeskat schreef: ↑23-10-2025 15:16Voor mij klinkt het ook normaal. Een van mijn kinderen is ook explosiever (de zachtaardigste nog wel) dan de anderen, het is er met de jaren wel afgegaan hoor. Natuurlijk wel héél duidelijk maken dat je een ander slaan niet tolereert.
Zes jaar is nog wel erg klein hoor
donderdag 23 oktober 2025 om 19:39
Boos worden mag, teleurgesteld zijn ook. Slaan of met dingen gooien is niet de juiste manier.
Jij als ouder moet hem helpen daarin. Erken en benoem zijn gevoel . Goh je was heel erg boos zonet . Ik zag dat je graag wilde scoren en toen kreeg je de bal niet. Dat is ook heel jammer en ik begrijp dat je daardoor teleurgesteld bent. Maar iemand slaan mag niet. Zo leert hij zelf woorden en uiting geven aan niet fijne emoties zoals boosheid, teleurstelling, verdriet, angst etc.
Een scheiding, klein zusje, groep 3 dus leren ipv spelen, voor het eerst op voetbal. Ook niet gek om een kort lontje te hebben.
Jij als ouder moet hem helpen daarin. Erken en benoem zijn gevoel . Goh je was heel erg boos zonet . Ik zag dat je graag wilde scoren en toen kreeg je de bal niet. Dat is ook heel jammer en ik begrijp dat je daardoor teleurgesteld bent. Maar iemand slaan mag niet. Zo leert hij zelf woorden en uiting geven aan niet fijne emoties zoals boosheid, teleurstelling, verdriet, angst etc.
Een scheiding, klein zusje, groep 3 dus leren ipv spelen, voor het eerst op voetbal. Ook niet gek om een kort lontje te hebben.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:40
Excuses, ik was vergeten dit in mijn post toe te voegen.Bbubbels schreef: ↑23-10-2025 15:17Sja het is niet abnormaal gedrag denk ik. Maar ik lees niks over hoe je erop hebt gereageerd? Kind zou wat mij betreft excuses moeten maken naar ander kind en vervolgens zou ik met hem bespreken dat de boosheid er mag zijn maar dat slaan een verkeerde manier is om die boosheid te uiten.
Eerder benoemde ik altijd dat ik begrijp dat … niet leuk is, boosheid oproept of verdriet doet, maar dat er andere manieren zijn om daarmee om te gaan. Daarmee wilde ik hem laten voelen dat zijn emoties er mogen zijn.
De laatste weken is het allemaal wat heftiger en ik merk dat ik mezelf er soms op betrap dat ik mijn stem verhef op momenten dat hij met spullen gooit of slaat. Dat is natuurlijk niet oké, en ook voor mij een belangrijk leermoment.
Gisteren, toen hij sloeg: ik heb hem gezegd dat hij sorry moest zeggen en uitgelegd dat dit niet de bedoeling is. Maar hij zat zo vol in zijn emoties dat dat er op dat moment niet van kwam. Daarna gingen ze direct na het sporten naar huis, dus een later moment was helaas niet meer mogelijk.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:41
Opvallend dat je deze mega grote levensveranderende situatie niet eens benoemt in je OP. Denk dat je hier je antwoord hebt.Lila-Linda schreef: ↑23-10-2025 14:28Ach... ouders gescheiden, nieuwe man in huis, nieuwe baby. Je zou, zelfs als volwassene, van minder van slag raken
donderdag 23 oktober 2025 om 19:42
Dat kan dan toch gewoon de volgende dag?Morrrra schreef: ↑23-10-2025 19:40Excuses, ik was vergeten dit in mijn post toe te voegen.
Eerder benoemde ik altijd dat ik begrijp dat … niet leuk is, boosheid oproept of verdriet doet, maar dat er andere manieren zijn om daarmee om te gaan. Daarmee wilde ik hem laten voelen dat zijn emoties er mogen zijn.
De laatste weken is het allemaal wat heftiger en ik merk dat ik mezelf er soms op betrap dat ik mijn stem verhef op momenten dat hij met spullen gooit of slaat. Dat is natuurlijk niet oké, en ook voor mij een belangrijk leermoment.
Gisteren, toen hij sloeg: ik heb hem gezegd dat hij sorry moest zeggen en uitgelegd dat dit niet de bedoeling is. Maar hij zat zo vol in zijn emoties dat dat er op dat moment niet van kwam. Daarna gingen ze direct na het sporten naar huis, dus een later moment was helaas niet meer mogelijk.
Of hij maakt een tekening, bakt koekjes, what ever.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:43
Ik weet niet of en in hoeverre hij daar echt mee bezig is. Wij zijn uit elkaar gegaan toen hij anderhalf was, dus hij heeft daar zelf geen herinneringen aan. Wel ziet hij nu bij vriendjes dat hun ouders samen in één huis wonen.
Een tijdje geleden heb ik hem eens voorgelezen uit het boekje “Anna heeft twee huizen”. We hebben er toen even over gepraat, maar ik had niet de indruk dat hij er een vervelend gevoel bij had.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:44
Heb je hier tips in?yourlocalhero schreef: ↑23-10-2025 15:27Het is zeker geen abnormaal gedrag voor de overgang van kleuter naar groep drie en dan ook nog eens een nieuw zusje.
Het zijn emoties en prikkels die ze nog slecht kunnen reguleren en daar komen wij dan bij kijken.
Praten. Uitleggen, opties bieden/aanreiken..etc.
Regulatie is gewoon lastig.
donderdag 23 oktober 2025 om 19:45
Dat vindt hij soms shit. Hij geeft dan aan dat hij bij mij en zusje wilt blijven.vivapimpelmees schreef: ↑23-10-2025 15:28Plus dat het nieuwe kind bij mama kan blijven en geen 2 huizen heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
