Zoon 6 jaar: wordt soms erg boos
donderdag 23 oktober 2025 om 14:08
Hallo,
Even wat achtergrondinformatie:
Ik heb een zoon van 6 jaar uit een eerdere relatie (we hebben co-ouderschap) en een dochter van 6 maanden met mijn huidige partner.
Mijn zoon is altijd een heel makkelijk kind geweest: lief, rustig en gehoorzaam. De laatste weken of maanden merk ik echter een verandering: hij is dwars en luistert slecht of gewoon niet. Ik hoor van anderen met kinderen van dezelfde leeftijd dat dit bij hen ook is, dus ik probeer het te zien als iets leeftijdsgebondens.
Wat me wel zorgen baart, is hoe heftig hij soms boos kan worden, buiten proportie, vind ik. Als iets niet lukt of niet gaat zoals hij wil, kan hij echt ontploffen: schreeuwen, huilen of met spullen gooien. Het duurt meestal maar kort, daarna is hij weer rustig. Eerst maakte ik me er niet zo druk om, hij zit tenslotte in groep 3 (en wellicht ook weer leeftijdsgebonden?) met veel nieuwe prikkels, maar de laatste tijd begint het me dwars te zitten.
Een paar voorbeelden: laatst kon een vriendje niet afspreken en begon hij aan school te huilen. Toen ik hem uitlegde dat dat kan gebeuren, werd hij boos, ik moest ophouden en hij “sloeg” me uit frustratie en teleurstelling.
Gisteren had hij zijn eerste sporttraining, en toen een vriendje de bal niet aan hem gaf (hij was overenthousiast om een doel te gaan maken), begon hij te huilen en sloeg hem op zijn rug. Daarna liep dat vriendje met iemand anders weg, wat ik begrijp, maar ik vond het pijnlijk om te zien. De vader van dat jongetje stond ook te kijken naar de training, en ik schaamde me echt, en eerlijk gezegd voel ik me er nog steeds rot over.
Mijn vraag is of dit gedrag normaal is voor deze leeftijd, of dat het verstandig is om hier hulp bij te zoeken? Ik wil ervoor waken dat hij straks niet meer wordt uitgenodigd om te spelen, of dat andere ouders niet meer willen dat hun kind met hem omgaan. Ik zie namelijk zelden andere kinderen zo reageren aan school bijvoorbeeld.
Maar vooral vind ik het naar voor hém: ik vind het sneu dat hij het zichzelf zo onnodig moeilijk maakt. Het zijn allemaal dingen die bij het leven horen en waar hij mee zal moeten dealen.
Ik heb dit ook besproken met zijn vader, maar die bagatelliseert het een beetje en ziet niet echt een probleem (“het was zijn eerste training…”). Hij steekt met zulke dingen altijd de kop in het zand…
Misschien klinkt het allemaal erger dan het is en zie ik een probleem waar er geen is: het zijn vlagen, want meestal is hij juist heel lief, maar ik voel toch dat hij ergens mee worstelt. Ik vind het moeilijk te bepalen wat nog binnen de normale grenzen valt en wanneer het tijd is om hulp in te schakelen.
Even wat achtergrondinformatie:
Ik heb een zoon van 6 jaar uit een eerdere relatie (we hebben co-ouderschap) en een dochter van 6 maanden met mijn huidige partner.
Mijn zoon is altijd een heel makkelijk kind geweest: lief, rustig en gehoorzaam. De laatste weken of maanden merk ik echter een verandering: hij is dwars en luistert slecht of gewoon niet. Ik hoor van anderen met kinderen van dezelfde leeftijd dat dit bij hen ook is, dus ik probeer het te zien als iets leeftijdsgebondens.
Wat me wel zorgen baart, is hoe heftig hij soms boos kan worden, buiten proportie, vind ik. Als iets niet lukt of niet gaat zoals hij wil, kan hij echt ontploffen: schreeuwen, huilen of met spullen gooien. Het duurt meestal maar kort, daarna is hij weer rustig. Eerst maakte ik me er niet zo druk om, hij zit tenslotte in groep 3 (en wellicht ook weer leeftijdsgebonden?) met veel nieuwe prikkels, maar de laatste tijd begint het me dwars te zitten.
Een paar voorbeelden: laatst kon een vriendje niet afspreken en begon hij aan school te huilen. Toen ik hem uitlegde dat dat kan gebeuren, werd hij boos, ik moest ophouden en hij “sloeg” me uit frustratie en teleurstelling.
Gisteren had hij zijn eerste sporttraining, en toen een vriendje de bal niet aan hem gaf (hij was overenthousiast om een doel te gaan maken), begon hij te huilen en sloeg hem op zijn rug. Daarna liep dat vriendje met iemand anders weg, wat ik begrijp, maar ik vond het pijnlijk om te zien. De vader van dat jongetje stond ook te kijken naar de training, en ik schaamde me echt, en eerlijk gezegd voel ik me er nog steeds rot over.
Mijn vraag is of dit gedrag normaal is voor deze leeftijd, of dat het verstandig is om hier hulp bij te zoeken? Ik wil ervoor waken dat hij straks niet meer wordt uitgenodigd om te spelen, of dat andere ouders niet meer willen dat hun kind met hem omgaan. Ik zie namelijk zelden andere kinderen zo reageren aan school bijvoorbeeld.
Maar vooral vind ik het naar voor hém: ik vind het sneu dat hij het zichzelf zo onnodig moeilijk maakt. Het zijn allemaal dingen die bij het leven horen en waar hij mee zal moeten dealen.
Ik heb dit ook besproken met zijn vader, maar die bagatelliseert het een beetje en ziet niet echt een probleem (“het was zijn eerste training…”). Hij steekt met zulke dingen altijd de kop in het zand…
Misschien klinkt het allemaal erger dan het is en zie ik een probleem waar er geen is: het zijn vlagen, want meestal is hij juist heel lief, maar ik voel toch dat hij ergens mee worstelt. Ik vind het moeilijk te bepalen wat nog binnen de normale grenzen valt en wanneer het tijd is om hulp in te schakelen.
donderdag 23 oktober 2025 om 21:27
donderdag 23 oktober 2025 om 21:28
donderdag 23 oktober 2025 om 21:30
Ja dit lijkt mij ook het meest logisch. En geen toestemming nodig.
Je zoon klinkt voor mij helemaal normaal maar ook met normale kinderen omgaan is soms lastig, zeker als er vanalles speelt. Met wat hulp komen jullie daar vast goed uit
Het is zoals het is
donderdag 23 oktober 2025 om 21:43
In veel gemeenten wordt piep zei de muis aangeboden voor kinderen van jouw zoon zijn leeftijd.
https://www.ggz-nhn.nl/Bestanden/Docs/B ... orgers.pdf
De kinderen leren over emoties en wat je kunt doen. De ouders krijgen ondersteuning.
https://www.ggz-nhn.nl/Bestanden/Docs/B ... orgers.pdf
De kinderen leren over emoties en wat je kunt doen. De ouders krijgen ondersteuning.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:03
Dat vind jij, maar hoeft geen algemene waarheid te zijn hoor. Ik ken een gezin waar het kind dat wel gescheiden ouders had het alleen heel zielig vond voor kleine halfbroer dat hij maar 1 kamer had. Maar zelf echt geen moeite had met het wisselen, die zag het ook helemaal niet als ‘weg moeten’. En die is inmiddels al lang volwassen en kan gewoon zeggen hoe het nou echt voelde voor hem. Lang niet ieder kind vindt dat fijn, maar ook echt niet ieder kind vindt het erg.vivapimpelmees schreef: ↑23-10-2025 20:16Dat doe je wel! Je geeft zelf aan dat hij het soms lastig vindt. Dat ie trots is op zijn zusje staat daar compleet los van. Hij moet elke week weg. Zij niet. Da's toch gewoon kut?!
Iets om over na te denken, zeker. Maar deze stelligheid vind ik ook ver gaan.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:09
Hier helaas niet zo te zien. Hier in de buurt is sowieso niks te vinden voor opvoedingshulp/kindercoach en dergelijkeDropdrop schreef: ↑23-10-2025 21:43In veel gemeenten wordt piep zei de muis aangeboden voor kinderen van jouw zoon zijn leeftijd.
https://www.ggz-nhn.nl/Bestanden/Docs/B ... orgers.pdf
De kinderen leren over emoties en wat je kunt doen. De ouders krijgen ondersteuning.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:10
Het wijkteam.
Dat heeft elke gemeente. Vraag je ha anders om je door te verwijzen.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:14
Amen.nausicaa schreef: ↑23-10-2025 22:03Dat vind jij, maar hoeft geen algemene waarheid te zijn hoor. Ik ken een gezin waar het kind dat wel gescheiden ouders had het alleen heel zielig vond voor kleine halfbroer dat hij maar 1 kamer had. Maar zelf echt geen moeite had met het wisselen, die zag het ook helemaal niet als ‘weg moeten’. En die is inmiddels al lang volwassen en kan gewoon zeggen hoe het nou echt voelde voor hem. Lang niet ieder kind vindt dat fijn, maar ook echt niet ieder kind vindt het erg.
Iets om over na te denken, zeker. Maar deze stelligheid vind ik ook ver gaan.
Het valt me op dat scheidingen en nieuwe gezinssamenstellingen vaak per definitie als negatief of traumatisch worden gezien, vooral met het argument dat het ‘zielig’ zou zijn voor het kind. Terwijl mijn zoon juist ontzettend gelukkig is met zijn stiefvader en dol is op zijn zusje. Hij zegt zelfs regelmatig dat hij graag nog een broertje of zusje zou willen, ook al komt dat er niet. Meerdere keren per week benoemt hij hoe blij hij is met zijn zusje. Ik durf zelfs te stellen dat hij dit misschien wel fijner vindt dan het alleen zijn als enig kind hier in huis.
Natuurlijk moeten zulke factoren worden meegenomen als er zaken spelen, maar automatisch aannemen dat een kind getraumatiseerd of benadeeld is door deze situatie, gaat wat mij betreft te ver.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:15
donderdag 23 oktober 2025 om 22:18
Nee het is vrijwillige opvoedondersteuning.
Het jeugd gezinsteam is heel laagdrempelig en zij gaan jou doorverwijzen naar gepaste hulp voor jullie.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:22
donderdag 23 oktober 2025 om 22:30
donderdag 23 oktober 2025 om 22:30
Bij ons gaat dit via de jeugdgezondheidszorg ggd (waaronder ook consultatiebureau, schoolarts etc vallen). En inderdaad, die zijn er juist om hulp en ondersteuning te bieden in een vroeg stadium. Zijn mijn buren toen ook heen gegaan.
TO, je kunt het idd via je huisarts proberen, maar zelf googelen op ‘jeugdgezondheidszorg’ plus jouw gemeente zal ook wel lukken.
Edit: oh, je hebt het voor jullie al gevonden gelukkig! Ik laat het staan voor evt anderen die met dezelfde vragen zitten.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:33
TO zegt het zelf ook. Vandaar mijn stelligheid.nausicaa schreef: ↑23-10-2025 22:03Dat vind jij, maar hoeft geen algemene waarheid te zijn hoor. Ik ken een gezin waar het kind dat wel gescheiden ouders had het alleen heel zielig vond voor kleine halfbroer dat hij maar 1 kamer had. Maar zelf echt geen moeite had met het wisselen, die zag het ook helemaal niet als ‘weg moeten’. En die is inmiddels al lang volwassen en kan gewoon zeggen hoe het nou echt voelde voor hem. Lang niet ieder kind vindt dat fijn, maar ook echt niet ieder kind vindt het erg.
Iets om over na te denken, zeker. Maar deze stelligheid vind ik ook ver gaan.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:48
Super!
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
donderdag 23 oktober 2025 om 22:52
Dus dit : “ Dat vindt hij soms shit. Hij geeft dan aan dat hij bij mij en zusje wilt blijven.” Heb jij niet gezegd?Morrrra schreef: ↑23-10-2025 22:14Amen.
Het valt me op dat scheidingen en nieuwe gezinssamenstellingen vaak per definitie als negatief of traumatisch worden gezien, vooral met het argument dat het ‘zielig’ zou zijn voor het kind. Terwijl mijn zoon juist ontzettend gelukkig is met zijn stiefvader en dol is op zijn zusje. Hij zegt zelfs regelmatig dat hij graag nog een broertje of zusje zou willen, ook al komt dat er niet. Meerdere keren per week benoemt hij hoe blij hij is met zijn zusje. Ik durf zelfs te stellen dat hij dit misschien wel fijner vindt dan het alleen zijn als enig kind hier in huis.
Natuurlijk moeten zulke factoren worden meegenomen als er zaken spelen, maar automatisch aannemen dat een kind getraumatiseerd of benadeeld is door deze situatie, gaat wat mij betreft te ver.
Je begrijpt dat meer gevoelens naast elkaar kunnen bestaan? Dat die boosheid kan voortkomen uit gevoelens/gebeurtenissen die hij zelf nog niet eens goed weet te benoemen?
Als je wil horen dat het sowieso allemaal niet komt door de keuzes die grote mensen over zijn hoofd heen maken, dan ben je op dit forum op de verkeerde plek, denk ik.
donderdag 23 oktober 2025 om 23:16
Je weet niet eens of het wel door het zusje komt. Of de scheiding.shala91 schreef: ↑23-10-2025 22:52Dus dit : “ Dat vindt hij soms shit. Hij geeft dan aan dat hij bij mij en zusje wilt blijven.” Heb jij niet gezegd?
Je begrijpt dat meer gevoelens naast elkaar kunnen bestaan? Dat die boosheid kan voortkomen uit gevoelens/gebeurtenissen die hij zelf nog niet eens goed weet te benoemen?
Als je wil horen dat het sowieso allemaal niet komt door de keuzes die grote mensen over zijn hoofd heen maken, dan ben je op dit forum op de verkeerde plek, denk ik.
Misschien is het gewoon een driftig kind. Niet alles is een trauma.
Goed dat TO co tact opneemt met het wijkteam.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
donderdag 23 oktober 2025 om 23:52
vrijdag 24 oktober 2025 om 00:04
Nee, anders is zijn eigen gedrag nu als volwassene ook een probleem.
Wat het ook is btw...
Goed dat je gaat kijken voor ondersteuning aan jouw kant, het helpt al een boel als hij bij een ouder wel leert welke emoties hij heeft en hij ( en jullie) daar beter mee om kunnen gaan, dan wordt hij niet zoals zijn pa, die zelf snel boos is en nul opvoedingskills heeft op dit gebied.
vrijdag 24 oktober 2025 om 00:14
Kan vermoeidheid nog een rol spelen? Bijvoorbeeld door de overgang naar groep 3 of omdat hij 's nachts wakker wordt van de baby? Mijn lontje wordt ook korter van oververmoeidheid/overprikkeling.
En hoe reageer jij als hij iemand slaat? Dat je begrip toont voor zijn emotie is mooi, maar laat je hem bijvoorbeeld (als hij gekalmeerd is) wel excuses aanbieden? Ik was echt positief verrast hoe goed dat werkt om te de-escaleren. Als ik niet ingrijp (bijvoorbeeld omdat ik met een ander kind bezig ben) duwen ze elkaar terug. Als ik ertussen spring en excuses laat maken en/of het 'onrecht' laat rechtzetten, dan gaan ze vaak (niet altijd) weer over tot de orde van de dag.
Succes, hopelijk heb je wat aan de ondersteuning die mogelijk is. Het is ook best lastig met een baby en een ouder kind dat, net als jij/jullie, ook moet wennen aan de nieuwe situatie.
En hoe reageer jij als hij iemand slaat? Dat je begrip toont voor zijn emotie is mooi, maar laat je hem bijvoorbeeld (als hij gekalmeerd is) wel excuses aanbieden? Ik was echt positief verrast hoe goed dat werkt om te de-escaleren. Als ik niet ingrijp (bijvoorbeeld omdat ik met een ander kind bezig ben) duwen ze elkaar terug. Als ik ertussen spring en excuses laat maken en/of het 'onrecht' laat rechtzetten, dan gaan ze vaak (niet altijd) weer over tot de orde van de dag.
Succes, hopelijk heb je wat aan de ondersteuning die mogelijk is. Het is ook best lastig met een baby en een ouder kind dat, net als jij/jullie, ook moet wennen aan de nieuwe situatie.
amaryllis wijzigde dit bericht op 24-10-2025 00:29
26.55% gewijzigd
vrijdag 24 oktober 2025 om 00:22
Je kunt ook contact opnemen met maatschappelijk werk in jouw gemeente. Bij ons is dat kwadraad. Zij hebben ook coaches waar je gesprekken mee kan voeren.
Terug van weggeweest
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in