Afvallen - start 29 mei a.s. Wie doet mee?

Ja, weer een afval-topic. Ik open een nieuw, omdat de andere topics al een poos bestaan en het dan toch lastig aansluiten is.

Mijn verhaal in een notendop: ik ben 49 jaar en wil zo'n 20 kg afvallen. Sinds mijn puberteit ben ik stevig, heel langzaam is dat overgegaan in toch wel echt te dik (ondanks dat ik nota bene ben opgeleid tot onder andere diëtist en psychosociaal therapeut, haha, boerin-met-kiespijn-lach). Vier jaar geleden is me dat gelukt met behulp van, in eerste instantie, Cambridge 500 en daarna nog een behoorlijke periode zeer matig, koolhydraatbeperkt eten. Ik wist zeker dat ik nooit meer aan zou komen. Helaas heb ik ondanks mijn voornemen dat wél te doen, verzuimd mezelf regelmatig te wegen. Natuurlijk kwamen er zeer drukke periodes, met volle dagen waarin de maaltijden voor mij de rustpunten zijn en waarin ik er niet aan toekom te bewegen. In die periodes zijn de kilo's er langzaam maar zeker weer bij gekomen en ik wil het niet meer. Ik ben weer op het punt dat ik schrik van mijn silhouet als ik langs een raam loop, dat ik met een hand voor mijn ogen langs de grote spiegel in mijn kast loop als ik geen kleding aan heb, om maar te voorkomen dat ik mezelf zie en daar de rest van de dag dan gedeprimeerd door ben.
Ik heb voor maandag de 29e mei een afspraak staan bij een Cambridge consulente. Ik wil de producten gebruiken zo lang ik het volhoud, tot maximaal zes weken. Van mijn vorige keer weet ik dat ik dan al heel veel gewicht kwijt kan zijn. Het is vanuit die positie voor mij een stuk gemakkelijker om dan op een gezonde manier verder te gaan. Overigens is gezond eten voor mij heel belangrijk en doe ik dat ook; ik kom aan in de genoemde periodes van lichamelijke inactiviteit in combinatie met heel veel werk. De komende maanden heb ik het qua werk wat rustiger; mijn man gaat drie maanden naar het buitenland en ik neem in die tijd minder opdrachten aan (ik heb een tekstbedrijf), omdat we twee zoons hebben waar ik in die maanden dan natuurlijk in mijn eentje de zorg voor heb.
Ik heb de afgelopen vier jaar gedacht dat ik het afvallen echt wel alleen kon, maar ik ben nu dus toch weer op dit punt beland... Vandaar dat ik de steun zoek van een consulente, hoewel ik daar niet zo veel van verwacht. En dan dit topic natuurlijk: wie wil meepraten ? Elkaar steunen, motiveren, ons aan elkaar optrekken?
Ik word over een klein jaar 50 en dan wil ik "fifty and fitter than ever before" zijn.

Goedemorgen ladies, ai ai, hier en daar wat ongewilde snoepmomenten lees ik. Het mooie is dat je niet tot de volgende dag hoeft te wachten met weer doorgaan, maar dat meteen kunt doen. Want dat is wel een grote valkuil, denken 'ach, nu is de dag/week/poging toch de mist in' en dan lekker helemaal los gaan.

Wat het on hold staan van het leven betreft, dat is bij mij niet zo, maar dat voel ik zo. Terwijl het dus niet zo is. Haha, als dat nog te snappen is tenminste. Ik herinner me van de vorige keer Cambridge dat ik een feestje van mijn zoon heel goed kon doorstaan, en dat ik met vrienden en alle kinderen naar Irrland ging en dat we daar ook barbecueden (is een speelpark in Duitsland waar honderden picknicktafels en barbecues staan die je vrij kunt gebruiken, echt een aanrader voor wie het nog niet kent! Is vlak bij Weeze). Ik zie me nog met een blikje water op de barbecue, haha, om mijn soepje te kunnen maken. Ik had toen wel twee gekookte eitjes meegenomen voor mezelf. Ik miste eerlijk gezegd op dat moment het meeste dat ik geen wijntje kon drinken. Ik weet ook nog dat ik op die dag een vestje aan had dat opeens heel gemakkelijk dicht ging, terwijl ik daar eerder strak in zat. Dat was echt een goed gevoel! Daar hou ik me dan nu maar weer aan vast.
Dag 4 voor mij. Al. Pas. Ik voel me eigenlijk wel heel goed en vandaag ook sterker. Lijk ietsje minder aan eten te denken. Het is toch wel heel overzichtelijk om precies te weten wat je 'mag' en niet na hoeft te denken over wat klaar te maken, alleen maar de vraag 'soep of shake?' hoeft te stellen.

Gaat bij jullie televisie kijken ook samen met eten? Dat is voor mij de grootste valkuil. Ik ben er zo ontzettend dol op, een goeie serie kijken en erbij eten. Geen ongezonde kost per se hoor, als ik het maar lekker vind en dat kan dus ook prima een groenteschotel zijn. Maar die combi... Als er trouwens ongezond lekkers in huis is en ik heb koolhydraten gegeten, dan is het niet veilig voor me als ik - vooral in de woonkamer - tv ga kijken. Dan zie ik mezelf bijna als van een afstandje naar de kast lopen en wat pakken, hoor ik mezelf zeggen dat ik dit mag en daarna niets meer, en weet ik dat ik al denk dat het vechten tegen de bierkaai is. Een week of drie geleden was het dieptepunt. In een zwak moment liep ik langs de Jamin en kocht daar een enorme zak snoep, die thuis in de snoeptrommel ging. Ik had er wel expres niet te veel drop in gedaan, want dat vind ik als enige in huis lekker en het is zo zout en zo slecht voor de bloeddruk en vooral zo slecht doseerbaar als ik eenmaal begin... Maar ja, ik had er ook toffees in gedaan en veel kauwgomballen en zo nog wat spul dat ik toch ook wel graag mag oppeuzelen. Ik heb daar toen wel heel veel van gesnoept, telkens weer naar de kast voor nog een handje, zelfs zo veel dat ik het deels weer uitgekotst heb. Dat heb ik overigens maar één keer eerder in mijn leven gedaan, ik vind overgeven heel erg naar. Maar dat was wel een moment dat ik dacht: nou nou, de grens is dus wel bereikt nu. Ergens moet kennelijk iets gebeuren, positief of negatief, dat de knop omzet.
Bij mijn vorige Cambridge-periode was dat volgens mij een intens gevoel van euforie dat ik had gehad, heel erg heftig, een stortvloed aan endorfinen et cetera. Ik ben ervan overtuigd dat dat toen de trigger is geweest waarom ik het kon, echt serieus afvallen en niet (al snel) laten versloffen. Dat gevoel was er toen ik onze kater na vier weken vermissing terugvond, nota bene in een stad ruim 30 km verderop. Het is nauwelijks te omschrijven wat ik toen voelde, na die weken van onzekerheid en verdriet, waarin we ook nog eens op vakantie waren (hij verdween de dag voor vertrek) en ik daar steeds werd geconfronteerd met mijn vadsige lijf. Enfin, dat is een lang verhaal. Maar die intense emotie van geluk heeft toen volgens mij iets losgemaakt waardoor ik beter in staat was mijn motivatie vast te houden. Zoiets. Alsof ik op die endorfinen maanden kon teren, haha, waar ik anders misschien kleine hoeveelheden gelukshormoon aanmaakte door te genieten van lekker eten en drinken en die nu in voorraad had of zo, of gemakkelijk weer kon aanmaken door terug te denken aan die euforie. Eigenlijk denk ik wel dat het, in elk geval bij mij, op dat vlak zit. Hormonen. Ik ben de eerste helft van mijn cyclus bijvoorbeeld ook vele malen daadkrachtiger en actiever dan de tweede helft. Nu ik in de overgang zit is die cyclus niet duidelijk meer afgebakend, en ik hoop enorm dat mijn uiteindelijke hormoonstatus zal lijken op de eerste cyclushelft, haha, dat zou heerlijk zijn!

Blablabla. Aaaaaaan het werk.

Pffff, ben zo moe maar al om 4 uur wakker, na nog maar drie uurtjes te hebben slapen. En ik had al te weinig geslapen de hele week. Na een tijd draaien maar opgestaan om kwart voor vijf, want ik weet inmiddels wel dat het dan niet meer gaat lukken om te slapen. Ik heb dat wel eens als ik een paar keer een heel goede nachtrust heb gehad, alsof ik dan slaap over heb, maar nu dus helaas na al een week met korte nachten. Bah, bah, bah. Nog maar een koffie halen dan nu en aan het werk.

Haha, dat zou grappig zijn, als je elkaar hier zou kennen zonder het te weten.
De wereld is toch klein. Ik ben al 13 jaar bij een 'forumkletsgroepje' van moeders die in dezelfde maand waren uitgerekend. Het nichtje van een van die moeders bleek een vriendinnetje/klasgenootje van mijn oudste zoon en zo kwam het dat ik een poosje regelmatig contact had met haar schoonzus.

Mijn maag knort. Ik zal eens aan de Cambridge-soep gaan. Vanmorgen ben ik een beetje afgeweken van het patroon. Ik was dus al om kwart voor vijf op en had een poos zitten werken, dus stil gezeten, waar ik het altijd wat koud van krijg en sowieso was het rond ontbijt-tijd nog aardig fris. En dan heb ik geen zin in een grote koude milkshake. Maar om nou soep te maken ging me ook te ver. Toen heb ik maar een klein kommetje halfvolle naturel kwark genomen. En later op de ochtend een drnkbouillonnetje. Ik vind dat dat moet kunnen in mijn regime, het levert niet méér koolhydraten en ook niet meer kcal.
Dus, nu een soepje en dan... heerlijk even liggen, misschien zelfs een uurtje slapen. Zul je zien dat ze nét als ik de ogen dicht heb, mijn bestelde matras komen bezorgen...

Nog steeds intens moe. Gisteravond vielen nét mijn ogen dicht, belt mijn man dat hij met pech langs de weg stond. De ANWB moest komen en heeft de auto uiteindelijk opgeladen en om half 3 thuis afgeleverd. Ik deed natuurlijk geen oog meer dicht in de tussentijd, viel pas weer om half 4 in slaap en werd om half 8 weer wakker door de wekker van mijn man, die weer moest gaan werken. Gelukkig hoef ik vandaag verder niets te doen en kan ik zo nog wat proberen te slapen. Maar ben gefrustreerd en gestrest door dat autogedoe. Ik weet nu helemaal niet meer wat ik met de zomervakantie aan moet. Nou ja, lang verhaal. Gelukkig maakt het niet dat ik trek krijg, ik ben geen stress-eter. Heb net het laatste beetje kwark dat nog in de pot zat gegeten als ontbijt, straks weer een shake.

Mede geïnspireerd door jullie (en een kapotte auto, haha) heb ik wat meer bewogen. Gisteren op de fiets een ronde langs wat winkels en daarna nog te voet naar de supermarkt geweest. Vanochtend te voet naar de voetbalclub om de jongste op te halen van kamp, terwijl mijn man er met de auto heen reed om alle spullen mee te nemen. Was maar tien minuutjes lopen, maar zo ga ik het langzaam maar zeker weer opvoeren.
En vandaag al dag 7, zit er zomaar een week van minimale voeding op. Nu ik dit schrijf, bedenk ik me dat ik vandaag nog geen maaltijd heb gehad! Uitgeslapen tot kwart voor elf namelijk (na tóch weer pas laat te zijn ingeslapen, in het nieuwe bed van mijn zoon omdat mijn man lag te snurken, grrrr), een kop koffie en door naar het kamp. Ik zal dan wel goed in ketose zijn, want dan wordt het hongergevoel minder. Ik heb nu voor het eerst ook het gevoel dat mijn buik al wat platter (lees: minder bol) is geworden. Dinsdag bij de consulente ga ik wel op de weegschaal, maar wil ik het resultaat toch nog niet weten. Ik kijk gewoon van keer tot keer wanneer ik eraan toe ben om de cijfertjes te horen. Ik vind het nu ook niet zo boeiend. Ik kan niet méér doen dan nu, dit is echt het minimale, dus ik kan niet nog een paar tandjes strenger gaan of zo als het resultaat zou tegenvallen. Ik kan alleen wat meer gaan bewegen en dat moet sowieso. Fijne zondag allemaal en let op met suikers xx