Lijf & Lijn
alle pijlers
Ervaringen hernia operatie ivm zittend beroep.
vrijdag 15 mei 2020 15:01
let op, oud topic. Had m weer omhoog geschopt omdat ik na de operatie alsnog weer klachten heb vandaar.
UPDATE 29 OKT 2020
. Ben nu ruim 2 maanden geleden geopereerd. In eerste instantie ging het super goed en was ik van de tramadol af. Sinds 3 weken heb ik echter constant pijn in mijn onderrug. Daarnaast word ik snachts vaak wakker van pijnscheuten als ik in mijn slaap draai.
De zenuwpijn in been/bil is weg. Operatiewond goed genezen. Ik heb 1x per week fysio en zit 3x per dag op de hometrainer plus oefeningen.
Zwaar huishoudelijk werk zoals stofzuigen en kattenbak scheppen besteed ik nog zo veel mogelijk uit. Maar met name zitten ervaar ik echt als een ramp. 3 kwartier autoritje is de max daarna teveel pijn. En bijvoorbeeld (ik woon in het centrum) een half gericht de stad in lopen om iets te kopen en weer terug, moet ik ook bekopen met dusdanige pijn dat ik weer even moet gaan liggen.
Iemand ervaring met de nasleep van een operatie? Ik ben al voor eind controle bij de neuroloog geweest en alles zag er gewoon goed uit. De pijn die ik nu heb is anders dan de hernia pijn. Soort blauwe plekken gevoel in mijn onderrug. De hele godganse dag. Alsof ik een trap heb gehad in mijn onderrug. De pijn in mijn slaap dat is stekend.
Wil ik te snel? Heb ik geen geduld? Grr ik word er nogal moe van. Wil weer aan het werk. Gister even een tramadol ingenomen die ik nog had liggen. Dan is de pijn vrijwel weg en kan ik me uitstekend bewegen. Helaas word ik van tramadol enorm slaperig en suf. Dus ook dat is geen permanente oplossing.
Mijn dag ziet er nu globaal zo uit dat ik in mijn eentje voor mijn dochter zorg. Ik breng haar met de fiets naar school (5 min fietsen enkele reis) en ze klimt via een keukentrapje op hoogte dat ik haar makkelijk in het zitje kan zetten (heb zo'n lekkere brede standaard dat de fiets blijft staan) verder 3x 15 min hometrainer. Ik doe mijn dingen in huis gewoon dagelijkse bezigheden zoals koken en de was. Maar als ik niet bezig ben, moet ik dus echt gaan liggen. Zitten hou ik amper vol. Ik schuif echt het avond eten erin en ga weer liggen. Ik was begonnen met baantjes zwemmen dat wil ik binnenkort weer oppakken (tussendoor ook geopereerd aan mijn voet dus mocht 4 weken niet in het water ermee).
Deze terugval frustreert me enorm! Er zit ook sindsdien 0 progressie in. Werk wil dat ik ga beginnen met re integreren. Dit ga ik ook echt proberen want het laatste wat ik wil is dat ze denken dat ik het wel best vind thuis. Integendeel na een jaar binnen zitten wil ik weer aan de slag. Ik mis mijn werk, contact met mensen en ik wil me gewoon goed voelen en niet dag in dag uit chagrijnig van de pijn achter de feiten aan hobbelen.
---------------------------------------
Godverdekut. Zo die is er uit. In November vorig jaar door mijn rug gegaan. Bij de fysio en bedrijfsarts gelopen en de bedrijfsarts vond dat ik een verrekte spier had en heeft me toen ik maar niet herstelde naar de bedrijfspsycholoog gestuurd omdat ik een roerige tijd achter de rug had. De fysio snapte het ook al niet want ik had geen uitstraling tot in mijn voet maar tot mijn knie. Na een in eerste instantie verbetering (ik kon niet meer overeid komen van de wc voor het verbeterde) bleef het gewoon daarna hetzelfde. Pijn in mijn bil tot aan mijn knie, geen lange wandelingen meer kunnen maken en niet kunnen tillen. Ik heb paar keer geopperd hernia maar dat kon niet.
Haha wat een grap. Uiteindelijk toch doorverwezen (2 maanden vertraging ertussen door corona) en wel degelijk een hernia. Omdat ik alles bij elkaar al een half jaar last heb en een half jaar me zo rustig mogelijk hou, wel nog wandel, fysio oefeningen doe etc heeft het ziekenhuis geen hoop dat het alsnog spontaan overgaat. Volgende week krijg ik als het goed is een oproep voor de neurochirurg en gaan we de mogelijkheden bespreken.
Wie heeft ook een operatie gehad aan hernia en wat zijn de ervaringen met herstel? Ik doe een zittend beroep wat ik helemaal het tofste van de wereld vind maar waarbij ik zeker aan de kant waar ik last heb niet zomaar vaak kan afwisselen qua houding. Gewoon niet eigenlijk. Soms een stukje lopen kan wel maar voor de rest is het vrij belangrijk dat ik vooral toch wel op mijn kont blijf zitten.
Graag hoor ik toch wat positieve verhalen als die er zijn over klachtenvrij zijn na een hernia operatie. Want ik word er een beetje sip van als ik er aan denk dat ik mijn baan niet meer zou kunnen doen. Laat ik me niet opereren dan kan ik die sowieso wel vergeten want ik kan echt niet langer dan een uur (autoritje) in dezelfde houding.
UPDATE 29 OKT 2020
. Ben nu ruim 2 maanden geleden geopereerd. In eerste instantie ging het super goed en was ik van de tramadol af. Sinds 3 weken heb ik echter constant pijn in mijn onderrug. Daarnaast word ik snachts vaak wakker van pijnscheuten als ik in mijn slaap draai.
De zenuwpijn in been/bil is weg. Operatiewond goed genezen. Ik heb 1x per week fysio en zit 3x per dag op de hometrainer plus oefeningen.
Zwaar huishoudelijk werk zoals stofzuigen en kattenbak scheppen besteed ik nog zo veel mogelijk uit. Maar met name zitten ervaar ik echt als een ramp. 3 kwartier autoritje is de max daarna teveel pijn. En bijvoorbeeld (ik woon in het centrum) een half gericht de stad in lopen om iets te kopen en weer terug, moet ik ook bekopen met dusdanige pijn dat ik weer even moet gaan liggen.
Iemand ervaring met de nasleep van een operatie? Ik ben al voor eind controle bij de neuroloog geweest en alles zag er gewoon goed uit. De pijn die ik nu heb is anders dan de hernia pijn. Soort blauwe plekken gevoel in mijn onderrug. De hele godganse dag. Alsof ik een trap heb gehad in mijn onderrug. De pijn in mijn slaap dat is stekend.
Wil ik te snel? Heb ik geen geduld? Grr ik word er nogal moe van. Wil weer aan het werk. Gister even een tramadol ingenomen die ik nog had liggen. Dan is de pijn vrijwel weg en kan ik me uitstekend bewegen. Helaas word ik van tramadol enorm slaperig en suf. Dus ook dat is geen permanente oplossing.
Mijn dag ziet er nu globaal zo uit dat ik in mijn eentje voor mijn dochter zorg. Ik breng haar met de fiets naar school (5 min fietsen enkele reis) en ze klimt via een keukentrapje op hoogte dat ik haar makkelijk in het zitje kan zetten (heb zo'n lekkere brede standaard dat de fiets blijft staan) verder 3x 15 min hometrainer. Ik doe mijn dingen in huis gewoon dagelijkse bezigheden zoals koken en de was. Maar als ik niet bezig ben, moet ik dus echt gaan liggen. Zitten hou ik amper vol. Ik schuif echt het avond eten erin en ga weer liggen. Ik was begonnen met baantjes zwemmen dat wil ik binnenkort weer oppakken (tussendoor ook geopereerd aan mijn voet dus mocht 4 weken niet in het water ermee).
Deze terugval frustreert me enorm! Er zit ook sindsdien 0 progressie in. Werk wil dat ik ga beginnen met re integreren. Dit ga ik ook echt proberen want het laatste wat ik wil is dat ze denken dat ik het wel best vind thuis. Integendeel na een jaar binnen zitten wil ik weer aan de slag. Ik mis mijn werk, contact met mensen en ik wil me gewoon goed voelen en niet dag in dag uit chagrijnig van de pijn achter de feiten aan hobbelen.
---------------------------------------
Godverdekut. Zo die is er uit. In November vorig jaar door mijn rug gegaan. Bij de fysio en bedrijfsarts gelopen en de bedrijfsarts vond dat ik een verrekte spier had en heeft me toen ik maar niet herstelde naar de bedrijfspsycholoog gestuurd omdat ik een roerige tijd achter de rug had. De fysio snapte het ook al niet want ik had geen uitstraling tot in mijn voet maar tot mijn knie. Na een in eerste instantie verbetering (ik kon niet meer overeid komen van de wc voor het verbeterde) bleef het gewoon daarna hetzelfde. Pijn in mijn bil tot aan mijn knie, geen lange wandelingen meer kunnen maken en niet kunnen tillen. Ik heb paar keer geopperd hernia maar dat kon niet.
Haha wat een grap. Uiteindelijk toch doorverwezen (2 maanden vertraging ertussen door corona) en wel degelijk een hernia. Omdat ik alles bij elkaar al een half jaar last heb en een half jaar me zo rustig mogelijk hou, wel nog wandel, fysio oefeningen doe etc heeft het ziekenhuis geen hoop dat het alsnog spontaan overgaat. Volgende week krijg ik als het goed is een oproep voor de neurochirurg en gaan we de mogelijkheden bespreken.
Wie heeft ook een operatie gehad aan hernia en wat zijn de ervaringen met herstel? Ik doe een zittend beroep wat ik helemaal het tofste van de wereld vind maar waarbij ik zeker aan de kant waar ik last heb niet zomaar vaak kan afwisselen qua houding. Gewoon niet eigenlijk. Soms een stukje lopen kan wel maar voor de rest is het vrij belangrijk dat ik vooral toch wel op mijn kont blijf zitten.
Graag hoor ik toch wat positieve verhalen als die er zijn over klachtenvrij zijn na een hernia operatie. Want ik word er een beetje sip van als ik er aan denk dat ik mijn baan niet meer zou kunnen doen. Laat ik me niet opereren dan kan ik die sowieso wel vergeten want ik kan echt niet langer dan een uur (autoritje) in dezelfde houding.
anoniem_6375277a5f3fe wijzigde dit bericht op 29-10-2020 17:58
42.47% gewijzigd
donderdag 29 oktober 2020 17:12
Heeft hij in die 6 maanden kunnen werken?Lady_Day schreef: ↑29-10-2020 17:09Eggo, het is nog maar 2 maanden geleden he. Zo'n operatie is best heftig. Ik weet dat het bij mijn vriend ook maanden geduurd heeft (wel minimaal 6 van wat ik me kan herinneren) en nog steeds is zijn rug zijn zwakke plek. De pijn in de rug is nu (anderhalf jaar later) wel grotendeels verdwenen.
donderdag 29 oktober 2020 17:21
Bij mij is het 6 november 3 maanden geleden. Mijn werkzaamheden zijn of zitten zitten zitten en nog eens zitten (waarbij ik geen invloed heb op wanneer ik even kan staan. Stel ik moet een intercity rijden dan kan ik alleen op de tussenstations heel even 1 minuut opstaan om mijn benen te strekken.
Verder dus rangeerwerk waarbij je veel moet lopen en de treinen alleen maar van en naar het perron hoeft te brengen of ze combineert en splitst. Daarin zit wel wat meer mogelijkheid tot af en toe zitten/liggen maar dat is fysiek weer stukje zwaarder veel lopen en klimmen.
donderdag 29 oktober 2020 17:23
Geen ervaringen mbt de operatie maar mijn klachten zijn zo goed als weg nu zonder operatie.
Heeft echt wel maanden geduurd en ik denk dat het altijd een zwakke plek blijft.
Maar iedere situatie is anders.
In het vervolg zou ik mij wel eerder door laten verwijzen in jouw geval, de bedrijfsarts en de fysiotherapeut lijken mij niet de meest geschikte personen om een diagnose te stellen. Helemaal zonder aanvullend onderzoek.
Heeft echt wel maanden geduurd en ik denk dat het altijd een zwakke plek blijft.
Maar iedere situatie is anders.
In het vervolg zou ik mij wel eerder door laten verwijzen in jouw geval, de bedrijfsarts en de fysiotherapeut lijken mij niet de meest geschikte personen om een diagnose te stellen. Helemaal zonder aanvullend onderzoek.
donderdag 29 oktober 2020 17:24
donderdag 29 oktober 2020 17:29
Ik snap niet dat artsen een hernia niet herkennen of in ieder uitsluiten door eerder onderzoek of verwijzingen.
Ik heb geen operatie gehad maar fysio. Een huisarts die pas na 2 maanden zei met een diepe zucht goed ga dan maar naar het ziekenhuis.
Heb al vanaf dat ik kind was lage rugklachten, ichsias rond mijn 20e en latere leeftijd nek- en schouderklachten erbij. Maar een jaar of 10 geleden voelde ik een knak in mijn rug en wist dat dat niet goed was. Ik kreeg van alles voorgeschreven aan meds maar niets hielp natuurlijk. Affijn, na 2 maanden naar de neuroloog en zei ga je spullen maar pakken er staat een bed voor je vrij, idd een hernia.
Ruim een week in het zh gelegen en fysio gehad. Met 5 weken weer aan het werk (toen ook kantoorbaan). En na paar maanden fysio weer op het normale niveau. Dus mijn normale pijnklachten zeg maar.
As we speak zit ik op dit moment weer met tyfus veel pijn (zo blij dat ik alleen woon), kantoorbaan wegbezuinigd en noodgedwongen in de schoonmaak en alles zit vast. Vandaag en morgen gelukkig een vrije dag maar heb sinds gisteren 10 paracetamol, 4 ibuprofen en 2 oxazepam geslikt, geen verbetering.
Ik heb geen operatie gehad maar fysio. Een huisarts die pas na 2 maanden zei met een diepe zucht goed ga dan maar naar het ziekenhuis.
Heb al vanaf dat ik kind was lage rugklachten, ichsias rond mijn 20e en latere leeftijd nek- en schouderklachten erbij. Maar een jaar of 10 geleden voelde ik een knak in mijn rug en wist dat dat niet goed was. Ik kreeg van alles voorgeschreven aan meds maar niets hielp natuurlijk. Affijn, na 2 maanden naar de neuroloog en zei ga je spullen maar pakken er staat een bed voor je vrij, idd een hernia.
Ruim een week in het zh gelegen en fysio gehad. Met 5 weken weer aan het werk (toen ook kantoorbaan). En na paar maanden fysio weer op het normale niveau. Dus mijn normale pijnklachten zeg maar.
As we speak zit ik op dit moment weer met tyfus veel pijn (zo blij dat ik alleen woon), kantoorbaan wegbezuinigd en noodgedwongen in de schoonmaak en alles zit vast. Vandaag en morgen gelukkig een vrije dag maar heb sinds gisteren 10 paracetamol, 4 ibuprofen en 2 oxazepam geslikt, geen verbetering.
donderdag 29 oktober 2020 17:34
Dat is lastig omdat afwisseling van houding en beweging vaak wordt geadviseerd. Wat doet je FT en wat doe je qua trainen?Eggo schreef: ↑29-10-2020 17:21Bij mij is het 6 november 3 maanden geleden. Mijn werkzaamheden zijn of zitten zitten zitten en nog eens zitten (waarbij ik geen invloed heb op wanneer ik even kan staan. Stel ik moet een intercity rijden dan kan ik alleen op de tussenstations heel even 1 minuut opstaan om mijn benen te strekken.
Verder dus rangeerwerk waarbij je veel moet lopen en de treinen alleen maar van en naar het perron hoeft te brengen of ze combineert en splitst. Daarin zit wel wat meer mogelijkheid tot af en toe zitten/liggen maar dat is fysiek weer stukje zwaarder veel lopen en klimmen.
donderdag 29 oktober 2020 17:35
BriannaF schreef: ↑15-05-2020 19:54Mijn man (zittend beroep) is na 3/4 jaar geopereerd. En alleen omdat hij op eigen houtje een MRI heeft laten maken bij een particulier bedrijf waarmee hij kon aantonen dat hij een dubbele hernia had. Na de operatie is hij door een fysiotherapeute op een speciale manier getapet, was toen net een nieuwe techniek. Dat voorkwam verklevingen en littekenweefsel. En ja, hier een hoera verhaal. Een op maat gemaakte bureaustoel en nergens meer last van. Dit is 20 jaar geleden.
Geen verwijzing van de huisarts naar een zh gehad?
donderdag 29 oktober 2020 17:35
Ja dat liggen moet ik tussendoor nog kei vaak. Dus dat is wel een dingetje met mijn werk. Dat kan eigenlijk niet. Terwijl het vaak wel binnen 5 min verlichting geeft van het vastzittende pijnlijke gevoel.
En het huishouden ontkom ik ook niet aan. Ben alleenstaande moeder. Maar tot nu toe kan niemand me vertellen of ik nou te veel doe of juist te weinig. Laatst toen dochter bij haar vader was het hele weekend echt geen moer gedaan op 10 min per dag hometraineren na, veel op bed gelegen ook, maar ook daar werd t niet beter van helaas. Ik dacht dat ik juist oefeningen moet doen zodat het gebied in de rug sterker word. Dat zegt de fysio ook. Dus ik ben heel benieuwd wat de neuroloog gaat zeggen die belt me z.s.m. terug nadat ik even de poli had gebeld om mijn verhaal te doen. Juist het feit dat ik niet zelf in kan delen wanneer ik even zit of lig maakt het super tricky. Ik zie daar wel een beetje tegenop. Hoe het nu voelt zou op kantoor werken ook niks zijn. Ik kan hooguit een half uur zitten zonder even te moeten liggen om de boel weer even te laten rusten en fysio zegt ook dat zitten het meeste belast.
Bij mij duurde het vrij lang voor de diagnose er was maar heb tot de diagnose wel wekelijks fysio gehad. En de neuroloog zei ook, dat het lang duurde voor de diagnose maakt niet uit, want we opereren toch pas wanneer de klachten of acuut zijn (met uitval verschijnselen en geen controle meer over de blaas) of wanneer de klachten na 6 maanden niet verminderen. Maar ja toen kwam de eerste corona golf dus heb maanden moeten wachten voor ik terecht kon voor de operatie. Afijn ben benieuwd wat de neuroloog te zeggen heeft en of er evt andere pijnbestrijding is. Want op tramadol gaat de pijn vrijwel weg, maar verander ik in een zombie die 13 uur slaapt op een dag. Niet te doen met een huishouden en een dochter.
donderdag 29 oktober 2020 17:39
Ik werk 28 uur onder normale omstandigheden. Maar daar zitten rijdende diensten van 9 uur tussen zo nu en dan. Plus je kan op je stoel weinig varieren qua houding want je moet 1 voet ten alle tijden op het dodeman pedaal houden dus ik kan niet zoals in de auto mijn linkervoet telkens even ergens anders parkeren.
Qua trainen doe ik oefeningen voor buikspieren liggend. De rug bol en hol maken. En tijdens fysio bezoek zetten ze me ook steeds een kwartiertje op de crosstrainer maar dat hou ik maar net vol.
Die fysio oefeningetjes (o.a. dus wat ik hier boven schreef maar ook op zijn hondjes gaan zitten en dan om de beurt 1 arm en tegenovergesteld been uitstrekken, ff vasthouden en wisselen) doe ik s ochtends en s avonds dus voor ik bed uit kom en voor ik ga slapen.
De operatie heeft in zoverre geholpen dat de zenuwpijn en de uitstralende pijn naar been helemaal weg is. Maar nu dus die onderrug die loopt te kloten en daar had ik hoe ironisch , voor de operatie 0 last van.
donderdag 29 oktober 2020 17:43
Eggo schreef: ↑19-08-2020 15:23Zo inmiddels geopereerd. Het goede nieuws is dat de zenuwpijn acuut weg was. Het minder goede nieuws is dat die hele operatie toch echt geen kattenpis is om van te herstellen. Ik doe het dus ook extreem kalm aan. Vooral s ochtends mijn bed uit komen is even @€_@###@ zullen we maar zeggen. Maar heb een opbouw schema en bij de thuiszorg een hometrainer gehuurd dus elke dag 3 maal daags rustig even fietsen. Vrienden en familie en buren die de zware dingen voor me doen zoals de kattenbak en stofzuigen en ik had nog een corona voorraadje eten in huis dus ik red me wel. Ik heb er goeie hoop op dat ik volledig herstel. Dus nu even de grote uitdaging om me koest genoeg te houden en niet teveel willen in 1 keer. Ik wil als vanaf sept kind naar school is voorzichtig baantjes gaan zwemmen en stukje bij beetje mijn lichaam sterker maken. Zodat ik straks A weer fit de trein op kan en B door hernia en corona en bijbehorende inactiviteit ben ik een rolmops geworden.
ik zie dat dit topic al langer loopt. Succes met je herstel.
donderdag 29 oktober 2020 17:48
donderdag 29 oktober 2020 18:50
Eggo schreef: ↑29-10-2020 17:03Ik beweeg/sport 40 min want het is 5 min fietsen naar school.
Maar je fietst, neem ik aan, toch minimaal 2x heen en 2x terug? Dan zit je al op 4x5=20 minuten.
Mag ik vragen hoe je dat doet met werk NummerZoveel?
Ik werk voornamelijk vanuit huis. Ik heb wel eens live afspraken, maar het herstel duurt ongeveer het dubbele van de tijd, en voor autorijden is dat al snel 3 tot 4 keer de tijd. Dus als ik een uurtje moet rijden, uurtje overleg, en uurtje rijden terug, dan lukt me dat prima, maar ben ik de rest van de dag en de volgende dag niks waard.
want veel wandelen is ook wel weer goed voor het opbouwen conditie.
Wandelen is zeker goed en beter dan bijvoorbeeld zitten of staan, maar ook daarbij geldt dat je het eerst goed op moet bouwen en evengoed moet afwisselen, want de hele tijd overeind is toch belastend.
Ik heb namelijk het idee dat ik juist te weinig doe want het merendeel van de dag moet ik dus liggen.
Helaas doe ik dat dus al jaren. Ik kan in principe alles, maar wel gedoseerd en in houding afwisselend. Als ik aan tafel heb gegeten, moet ik daarna weer even plat.
Voel me lui en nutteloos.
Dat gevoel brengt je niets. Je wordt er niet beter van, de pijn gaat er niet van weg, je uithoudingsvermogen neemt er niet van toe: niets! Probeer dat gevoel dus los te laten, want het maakt het alleen maar zwaarder.
Wat houdt het in dat ze wat aan littekenweefsel doen? Moet je dan weer onder het mes?
Ik kreeg een roesje en een soort van kijkoperatie, waarbij ze probeerden wat littekenweefsel weg te schrapen. Helaas bleek dat er niet te zitten, dus het was nogal zinloos. En ook behoorlijk pijnlijk, want ik werd vanuit het roesje wakker toen ze de zenuw raakten. (Dat was overigens ook de bedoeling, dat het roesje licht genoeg was om dat soort missers aan te kunnen geven).
En heb jij pijnbestrijding zo ja wat?
Ik probeer het zoveel mogelijk zonder te doen. Je lijf went aan de pijn, waardoor het steeds beter te dragen wordt. En het “voordeel” van de pijn voelen, is dat je daardoor je grenzen beter kunt bewaken.
Bovendien werd ik net als jij heel naar van pijnmedicatie. Ik zat op een gegeven moment aan de Oxycodon, had nog steeds pijn, zat de halve dag op het toilet, en ik voelde me ook nog eens zo stoned als een garnaal. Toen was ik er wel klaar mee en ben ik helemaal met medicatie gestopt.
Alleen als ik echt een hele zware dag voor de boeg heb en dat niet anders te plannen valt, dan slik ik nog wel eens paracetamol en ibuprofen (beide maximale dosis) om de scherpe randjes er wat af te halen.
donderdag 29 oktober 2020 19:43
@ nummerzoveel ik hoef maar 2x te fietsen ze draait continue rooster 
De rest van je verhaal klinkt exact als hoe het hier nu gaat. Ik doe een wasje... ga weer liggen. Ik breng kind weg... weer even liggen. Ik doe de vaatwasser... en weer even liggen. Zitten doe ik alleen met auto rijden met hometraineren en met kind brengen/halen. En ik worstel me door het avondeten heen om vervolgens na het toetje te liggen.
En inderdaad als ik eens een dagje wel wat doe zoals laatst nog met kind stukje met de stoomtrein en naar een museum dan ben ik daarna 2 dagen de bank bijna niet af te slaan. Ik zweer je dat ding krijgt doorlig plekken.
De pijn (eerst de zenuwpijn nu dit) duurt nu al bijna een jaar en ik word er zo langzaam maar zeker depri van. Gelukkig wel die gevoelens kunnen uiten want heb begeleiding van bedrijfsmaatschappelijk werk maar toch. Het houdt niet over. En voor het misging met mijn rug was ik lekker aan het werk in mijn droombaan, was ik 16 kilo afgevallen (daarvan zitten er inmiddels weer 6 aan door dit gezeik en de corona) en is mijn conditie bijna 0 terwijl ik voor ik dit kreeg graag wandelingen maakte die de 15 tot 17 km echt wel aantikten.
Dus ja, dit heeft wel aan alle kanten effect op mijn humeur dat het zo niet opschiet. Na de operatie en de ergste 2 weken, ging het heel goed. Toen ineens uit het niets schoot het enorm in mijn rug. Echt uit het niets want toen het gebeurde lag ik op bed. Dit was volgens mij uit mijn hoofd 2 of 3 weken na de operatie. Alsof er een soort ijzeren pen in mijn onderrug was gezet die trok aan de pezen en zenuwen erboven soort van of je een te strak harnas aan hebt of een trui met de klerenhanger er nog in. Kan het heel lastig omschrijven. Na weken relatief rustig aan ging dat over maar niet helemaal weg. Toen een goeie week gehad waarin ik niet echt noemenswaardig zware dingen heb gedaan. Ja mijn slaapkamer behangen maar daar kreeg ik dus hulp bij als in diegene behangde en ik knipte de banen op maat en haalde zo nu en dan een bak koffie en tussendoor hield ik supervisie liggend op bed. Dus heb niks getild en niet in rare houdingen gezeten. Maar sindsdien is het dus continue de pijn. En heb ik de afgelopen 3 weken geen enkel goed moment gehad behalve als ik er tramadol inflikker.
En ja daar word ik apestoned en suf van.
De rest van je verhaal klinkt exact als hoe het hier nu gaat. Ik doe een wasje... ga weer liggen. Ik breng kind weg... weer even liggen. Ik doe de vaatwasser... en weer even liggen. Zitten doe ik alleen met auto rijden met hometraineren en met kind brengen/halen. En ik worstel me door het avondeten heen om vervolgens na het toetje te liggen.
En inderdaad als ik eens een dagje wel wat doe zoals laatst nog met kind stukje met de stoomtrein en naar een museum dan ben ik daarna 2 dagen de bank bijna niet af te slaan. Ik zweer je dat ding krijgt doorlig plekken.
De pijn (eerst de zenuwpijn nu dit) duurt nu al bijna een jaar en ik word er zo langzaam maar zeker depri van. Gelukkig wel die gevoelens kunnen uiten want heb begeleiding van bedrijfsmaatschappelijk werk maar toch. Het houdt niet over. En voor het misging met mijn rug was ik lekker aan het werk in mijn droombaan, was ik 16 kilo afgevallen (daarvan zitten er inmiddels weer 6 aan door dit gezeik en de corona) en is mijn conditie bijna 0 terwijl ik voor ik dit kreeg graag wandelingen maakte die de 15 tot 17 km echt wel aantikten.
Dus ja, dit heeft wel aan alle kanten effect op mijn humeur dat het zo niet opschiet. Na de operatie en de ergste 2 weken, ging het heel goed. Toen ineens uit het niets schoot het enorm in mijn rug. Echt uit het niets want toen het gebeurde lag ik op bed. Dit was volgens mij uit mijn hoofd 2 of 3 weken na de operatie. Alsof er een soort ijzeren pen in mijn onderrug was gezet die trok aan de pezen en zenuwen erboven soort van of je een te strak harnas aan hebt of een trui met de klerenhanger er nog in. Kan het heel lastig omschrijven. Na weken relatief rustig aan ging dat over maar niet helemaal weg. Toen een goeie week gehad waarin ik niet echt noemenswaardig zware dingen heb gedaan. Ja mijn slaapkamer behangen maar daar kreeg ik dus hulp bij als in diegene behangde en ik knipte de banen op maat en haalde zo nu en dan een bak koffie en tussendoor hield ik supervisie liggend op bed. Dus heb niks getild en niet in rare houdingen gezeten. Maar sindsdien is het dus continue de pijn. En heb ik de afgelopen 3 weken geen enkel goed moment gehad behalve als ik er tramadol inflikker.
En ja daar word ik apestoned en suf van.
donderdag 29 oktober 2020 22:40
Ik begrijp je frustratie en wanhoop echt heel goed. Maar als je dat los kunt laten, dan valt er letterlijk een last van je rug schouders. Je vecht nu in jouw hoofd continu een strijd die je niet kunt winnen, en dat kost heel veel energie. En die energie heb je juist zo hard nodig om verder te herstellen en om te kunnen doen wat nog wel kan.
Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar toen ik voor mezelf die knop eenmaal had omgedraaid, werd het leven echt een stuk fijner. Natuurlijk blijft het klote dat mijn lijf niet meer goed functioneert en altijd pijn doet, maar het is niet meer allesbepalend. Het is voor mij nu niet meer dan een ongemak waar ik rekening mee moet houden in mijn planning.
Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar toen ik voor mezelf die knop eenmaal had omgedraaid, werd het leven echt een stuk fijner. Natuurlijk blijft het klote dat mijn lijf niet meer goed functioneert en altijd pijn doet, maar het is niet meer allesbepalend. Het is voor mij nu niet meer dan een ongemak waar ik rekening mee moet houden in mijn planning.
vrijdag 30 oktober 2020 08:51
Ja en dat acceptatie proces daar ben ik nog heel ver weg van. Ik denk met weemoed terug aan een dag zonder pijn. Al was het maar een uurtje. En omdat ik hier alles alleen draaiende hou en aan bepaalde klussen niet ontkom voelt mijn leven nu heel leeg. Huishouden en de bank. Kort met kind wat doen en de bank.
Ik had heel veel plannen nog waaronder verder afvallen en lekker veel lange wandelingen maken. Kamperen met kind in Oostenrijk. Roadtrips . Mijn huis verder afmaken qua klussen. Teveel om op te noemen. Ik voel me een gevangene door constant pijn te hebben en ik word er stik chagrijnig van.
Echt heel knap dat jij dit wel kan.
Ik had heel veel plannen nog waaronder verder afvallen en lekker veel lange wandelingen maken. Kamperen met kind in Oostenrijk. Roadtrips . Mijn huis verder afmaken qua klussen. Teveel om op te noemen. Ik voel me een gevangene door constant pijn te hebben en ik word er stik chagrijnig van.
Echt heel knap dat jij dit wel kan.
vrijdag 30 oktober 2020 09:04
Heb je fysio? Ik ging sporten onder begeleiding van de fysio. Mijn core versterken.
Het wordt overigens, bij mij iig, steeds beter. Ik heb nu 10 jaar geleden de tweede operatie gehad en ik heb echt nooit meer pijn. Behalve als ik in de tuin met zware zakken grond of zo aan het werk ben. En dat is al een aantal jaar zo.
Maar dat trainen van de buik en rug en bekken en benen heeft mij echt heel goed geholpen.
Het wordt overigens, bij mij iig, steeds beter. Ik heb nu 10 jaar geleden de tweede operatie gehad en ik heb echt nooit meer pijn. Behalve als ik in de tuin met zware zakken grond of zo aan het werk ben. En dat is al een aantal jaar zo.
Maar dat trainen van de buik en rug en bekken en benen heeft mij echt heel goed geholpen.
vrijdag 30 oktober 2020 10:02
Eggo schreef: ↑30-10-2020 08:51Ja en dat acceptatie proces daar ben ik nog heel ver weg van. Ik denk met weemoed terug aan een dag zonder pijn. Al was het maar een uurtje. En omdat ik hier alles alleen draaiende hou en aan bepaalde klussen niet ontkom voelt mijn leven nu heel leeg. Huishouden en de bank. Kort met kind wat doen en de bank.
Ik had heel veel plannen nog waaronder verder afvallen en lekker veel lange wandelingen maken. Kamperen met kind in Oostenrijk. Roadtrips . Mijn huis verder afmaken qua klussen. Teveel om op te noemen. Ik voel me een gevangene door constant pijn te hebben en ik word er stik chagrijnig van.
Echt heel knap dat jij dit wel kan.
Probeer anders deze oefening eens: pak een A4tje en maak daarop 2 kolommen; links voor negatief en rechts voor positief. Begin links en schrijf daar eerst alles op wat niet wil, kan of lukt. Dus gooi echt alle negativiteit eruit op papier. Je mag hierbij best even zwelgen in je ellende.
Maar als het er eenmaal staat, dan ga je in de rechterkolom kijken hoe je dat allemaal om kunt buigen naar iets waar je blijer van wordt.
Bijvoorbeeld:
Links:
Ik kan alleen maar bankhangen en ben die bank zo zat
Rechts:
We maken het vanavond samen extra knus en gezellig op de bank met een dekentje, kaarsjes, leuke film en lekkere hapjes.
Links:
Lange wandelingen gaan niet meer
Rechts: ik begin morgen met het opbouwen van een wandelschema. Ik begin met 15 minuten per wandeling, en bouw dat op met 15 minuten per week, zodat ik over 4 weken weer een uur kan wandelen.
Links:
Een roadtrip naar Oostenrijk kan niet meer
Rechts:
Ik ga uitzoeken hoe ik alsnog een mooie reis door Oostenrijk kan maken met de trein en/of het vliegtuig.
