Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 19 december 2017 om 22:24
Eenhoornn: zit momenteel in hetzelfde traject als jij bij ETZ maar net week later screening gehad. Kan ik met je in contact komen? Ben benieuwd naar je verhaal. Mijn e-mailadres is kapster1@hotmail.com
donderdag 21 december 2017 om 00:55
Hoi 
Ik kom me hier ook aanmelden 
Een jaar of 4 geleden ben ik ook in het voortraject geweest voor een GBP. Toen schreef ik ook mee in een topic, maar dat is er niet meer denk ik. Leuk dat er een nieuwe is in elk geval.
Ik heb in januari afspraken voor een info-ochtend en een intake-dag. Krijg nu al de zenuwen als ik er aan denk.
Ik kom me hier ook aanmelden Een jaar of 4 geleden ben ik ook in het voortraject geweest voor een GBP. Toen schreef ik ook mee in een topic, maar dat is er niet meer denk ik. Leuk dat er een nieuwe is in elk geval.
Ik heb in januari afspraken voor een info-ochtend en een intake-dag. Krijg nu al de zenuwen als ik er aan denk.
donderdag 21 december 2017 om 18:00
@eenhoornn: ik had hetzelfde hoor, werd even geabsorbeerd door alle afspraken 
Fijn dat je een keuze hebt kunnen maken qua operatie. Wat gek trouwens dat er bij jullie niet standaard wordt geshaked. Bij ons is dat verplicht vanaf 14 dagen voor de operatie. Testen op slaapapneu heb ik al gehad, kwam niets uit. Moet je dan ook met zo'n hele toestand gaan slapen of voeren ze de test bij jou op een andere manier uit?
@nachtvlinder: welkom en heel veel succes in je traject. Ik ben heel benieuwd wat voor jou de reden is geweest om vier jaar geleden het traject toch niet verder in te gaan, maar als je dat liever voor jezelf houdt is dat natuurlijk helemaal prima. Ik snap dat je hartstikke zenuwachtig bent, ik denk dat iedereen dat gevoel herkent
@hierzo: Ik heb de modifast al in huis en ook al bij iemand gratis vitaminepreparaten kunnen ophalen. Zojuist ingelogd op de omgeving van het ziekenhuis en zie dat ik 3 januari een afspraak bij de anesthesist heb. Best blij mee, want anders moest ik vanaf nu tot 23 januari wachten. Die afspraak breekt de tijd weer een beetje, voor mijn gevoel. Maakt het iets overzichtelijker. Is dat gek?
Fijn dat je een keuze hebt kunnen maken qua operatie. Wat gek trouwens dat er bij jullie niet standaard wordt geshaked. Bij ons is dat verplicht vanaf 14 dagen voor de operatie. Testen op slaapapneu heb ik al gehad, kwam niets uit. Moet je dan ook met zo'n hele toestand gaan slapen of voeren ze de test bij jou op een andere manier uit? @nachtvlinder: welkom en heel veel succes in je traject. Ik ben heel benieuwd wat voor jou de reden is geweest om vier jaar geleden het traject toch niet verder in te gaan, maar als je dat liever voor jezelf houdt is dat natuurlijk helemaal prima. Ik snap dat je hartstikke zenuwachtig bent, ik denk dat iedereen dat gevoel herkent
@hierzo: Ik heb de modifast al in huis en ook al bij iemand gratis vitaminepreparaten kunnen ophalen. Zojuist ingelogd op de omgeving van het ziekenhuis en zie dat ik 3 januari een afspraak bij de anesthesist heb. Best blij mee, want anders moest ik vanaf nu tot 23 januari wachten. Die afspraak breekt de tijd weer een beetje, voor mijn gevoel. Maakt het iets overzichtelijker. Is dat gek?
Don't waste your time or time will waste you.
zaterdag 23 december 2017 om 01:54
@FiddlyDiddlyDoo: ik wilde dolgraag verder, was echt toe aan die operatie. Maar ik werd afgewezen. 
Nu nog eens 40 (!!!) kilo zwaarder, dus ben benieuwd wat ze nu gaan zeggen. Als ze me weer afwijzen ga ik naar een ander ziekenhuis.
In 'mijn' ziekenhuis is shaken wel verplicht en ik begrijp ook wel waarom. Het is puur om de lever te verkleinen zodat de operatie makkelijker uitvoerbaar is.
Nu nog eens 40 (!!!) kilo zwaarder, dus ben benieuwd wat ze nu gaan zeggen. Als ze me weer afwijzen ga ik naar een ander ziekenhuis.In 'mijn' ziekenhuis is shaken wel verplicht en ik begrijp ook wel waarom. Het is puur om de lever te verkleinen zodat de operatie makkelijker uitvoerbaar is.
zaterdag 23 december 2017 om 05:59
In 'mijn' ziekenhuis moet je dus een x aantal kilo's afvallen om die lever te verkleinen en om sowieso de operatierisico's te verminderen.nachtvlinder1977 schreef: ↑23-12-2017 01:54@FiddlyDiddlyDoo: ik wilde dolgraag verder, was echt toe aan die operatie. Maar ik werd afgewezen.
In 'mijn' ziekenhuis is shaken wel verplicht en ik begrijp ook wel waarom. Het is puur om de lever te verkleinen zodat de operatie makkelijker uitvoerbaar is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 23 december 2017 om 15:22
Wij moesten 3 weken vet- en suikerarm eten voor de operatie om de lever te laten krimpen. De meesten vallen dan automatisch ook een paar kilo af maar dit was geen harde eis.
Zelf was ik bijna 7 kilo kwijt in die 3 weken.
Na de operatie moest ik toen 2 weken lang vloeibaar/gepureerd, maar begreep nu dat ze het ondertussen hebben teruggeschroefd naar 1 week.
Nachtvlinder, werd je destijds afgewezen omdat je BMI niet hoog genoeg was?
Zelf was ik bijna 7 kilo kwijt in die 3 weken.
Na de operatie moest ik toen 2 weken lang vloeibaar/gepureerd, maar begreep nu dat ze het ondertussen hebben teruggeschroefd naar 1 week.
Nachtvlinder, werd je destijds afgewezen omdat je BMI niet hoog genoeg was?
zaterdag 23 december 2017 om 20:08
Ook bij mij was dit topic even weggezakt. Komt ook wel omdat ik het met geen mogelijkheid in mijn gereageerd lijst krijg of in de favo.
Maar ik start 12 januari met de groepsgesprekken, elke week een dagdeel voor 6 weken. Ik vind het juist heel fijn om in een groep begeleid te worden. En daarnaast mag ik extra individuele gesprekken aanvragen als ik die behoefte heb.
Wat mij betreft het beste van 2 werelden.
Ik heb een bullet journall en heb nu een mooie nieuwe besteld waarbij ik van alles bij wil gaan houden over dit hele proces.
Van de week was ik de badkamer aan het doen en ik moest zo hoesten, zweten en hijgen door die longen. Ik wil dus iig bij gaan houden hoe mijn lijf wellicht verbeterd gaande weg.
Maar ik start 12 januari met de groepsgesprekken, elke week een dagdeel voor 6 weken. Ik vind het juist heel fijn om in een groep begeleid te worden. En daarnaast mag ik extra individuele gesprekken aanvragen als ik die behoefte heb.
Wat mij betreft het beste van 2 werelden.
Ik heb een bullet journall en heb nu een mooie nieuwe besteld waarbij ik van alles bij wil gaan houden over dit hele proces.
Van de week was ik de badkamer aan het doen en ik moest zo hoesten, zweten en hijgen door die longen. Ik wil dus iig bij gaan houden hoe mijn lijf wellicht verbeterd gaande weg.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 23 december 2017 om 21:00
Ibi, dat laatste blijf ik nog steeds zo bijzonder vinden.
Toen het laatst zo gesneeuwd had reden er geen bussen meer in mijn stad en moest ik van het station naar huis lopen, zo'n 3 km. Voor mijn gbp had ik daar wrsch uren over gedaan, steeds weer moeten uitrusten bij de volgende bushalte-met-bankje of op een tuinhekje.
Nu ben ik in één keer naar huis gelopen, 40 minuten heb ik erover gedaan.
Toevallig had ik eerder op diezelfde dag ook al een kilometer of 3 gelopen omdat ik ergens moest zoeken naar het juiste adres en dat een beetje uit de hand liep.
Dan ben ik echt zo blij dat ik die gbp heb laten doen.
Toen het laatst zo gesneeuwd had reden er geen bussen meer in mijn stad en moest ik van het station naar huis lopen, zo'n 3 km. Voor mijn gbp had ik daar wrsch uren over gedaan, steeds weer moeten uitrusten bij de volgende bushalte-met-bankje of op een tuinhekje.
Nu ben ik in één keer naar huis gelopen, 40 minuten heb ik erover gedaan.
Toevallig had ik eerder op diezelfde dag ook al een kilometer of 3 gelopen omdat ik ergens moest zoeken naar het juiste adres en dat een beetje uit de hand liep.
Dan ben ik echt zo blij dat ik die gbp heb laten doen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 2 januari 2018 om 21:59
Hallo allemaal,
Als eerste voor iedereen een heel gelukkig 2018 gewenst! Dat het maar een heel mooi jaar mag worden, het jaar waarin we kunnen beginnen aan een nieuwe en gezondere toekomst.
Ik moet zeggen dat ik er op het moment veel mee bezig ben. Ben er echt klaar voor, heb alleen de fysio afspraak nog staan en dan zijn alle afspraken afgerond en klaar.
Vanmiddag werd ik door een onbekend nummer gebeld, dus ik werd al blij omdat ik hoopte dat dat het ziekenhuis was met een datum...helaas was het de sportschool.
Ik heb ook een hoop goede voornemens voor mezelf bedacht waarbij stipt op nummer 1 staat: beter voor mezelf gaan zorgen in alle opzichten!
Betsie, ik zie jouw bericht nu pas. Zou je mij eens een PB kunnen sturen? Als ik je mail heb je meteen mijn echte naam en dat vind ik toch niet prettig.
@Fiddly, ik heb inderdaad met allerlei kastjes en bedrading geslapen, maar vandaag te horen gekregen dat ik geen slaapapneu heb, yes!!! Verder ook alles helemaal prima.
Ik vond dat shaken ook heel raar. De chirurg zei dat het pas standaard was bij een BMI boven de 50 of bij mensen waarbij het overgewicht alleen geconcentreerd is op de buik.
Ik vind het nog steeds een erg prettig idee dat ik het ga doen.
Bij ons bij de Etos is nu de Modifast 1+1 gratis, dus 6 dozen waren nu 58 euro ipv bijna 120! Scheelt enorm.
Dus misschien een tip voor degenen die ook vast in willen slaan.
Dat afspraken het proces een houvast geven snap ik heel goed.
Ik had alla afspraken op formulieren meegekregen en was steeds zo blij dat ik er weer 1 weg kon gooien. Vandaag weer 1 er tussenuit en nu nog 1 van de fysio en dan ben ik er helemaal klaar voor!
Succes morgen!
Welkom Nachtvlinder! Hoe komt het dat je de vorige keer bent afgewezen? Was je toen te licht? En wat is je BMI nu?
Ik ga trouwens morgen nog even langs de huisarts. Heb al een tijd last van maagpijn die nu echt erger wordt met bijkomende klachten.
Ik wil dat ze mijn ontlasting testen op de Helicobacter Pylori, zo dat ik hopelijk met een gezonde maag de ok in kan.
Als eerste voor iedereen een heel gelukkig 2018 gewenst! Dat het maar een heel mooi jaar mag worden, het jaar waarin we kunnen beginnen aan een nieuwe en gezondere toekomst.
Ik moet zeggen dat ik er op het moment veel mee bezig ben. Ben er echt klaar voor, heb alleen de fysio afspraak nog staan en dan zijn alle afspraken afgerond en klaar.
Vanmiddag werd ik door een onbekend nummer gebeld, dus ik werd al blij omdat ik hoopte dat dat het ziekenhuis was met een datum...helaas was het de sportschool.
Ik heb ook een hoop goede voornemens voor mezelf bedacht waarbij stipt op nummer 1 staat: beter voor mezelf gaan zorgen in alle opzichten!
Betsie, ik zie jouw bericht nu pas. Zou je mij eens een PB kunnen sturen? Als ik je mail heb je meteen mijn echte naam en dat vind ik toch niet prettig.
@Fiddly, ik heb inderdaad met allerlei kastjes en bedrading geslapen, maar vandaag te horen gekregen dat ik geen slaapapneu heb, yes!!! Verder ook alles helemaal prima.
Ik vond dat shaken ook heel raar. De chirurg zei dat het pas standaard was bij een BMI boven de 50 of bij mensen waarbij het overgewicht alleen geconcentreerd is op de buik.
Ik vind het nog steeds een erg prettig idee dat ik het ga doen.
Bij ons bij de Etos is nu de Modifast 1+1 gratis, dus 6 dozen waren nu 58 euro ipv bijna 120! Scheelt enorm.
Dus misschien een tip voor degenen die ook vast in willen slaan.
Dat afspraken het proces een houvast geven snap ik heel goed.
Ik had alla afspraken op formulieren meegekregen en was steeds zo blij dat ik er weer 1 weg kon gooien. Vandaag weer 1 er tussenuit en nu nog 1 van de fysio en dan ben ik er helemaal klaar voor!
Succes morgen!
Welkom Nachtvlinder! Hoe komt het dat je de vorige keer bent afgewezen? Was je toen te licht? En wat is je BMI nu?
Ik ga trouwens morgen nog even langs de huisarts. Heb al een tijd last van maagpijn die nu echt erger wordt met bijkomende klachten.
Ik wil dat ze mijn ontlasting testen op de Helicobacter Pylori, zo dat ik hopelijk met een gezonde maag de ok in kan.
vrijdag 5 januari 2018 om 23:53
Nee, was al hoog genoeg. Ik had verwacht dat ze me evt. af zouden wijzen op psychische gronden, omdat ik levenslang aan de antidepressiva zit, maar ze wezen me af door een andere aandoening die ik heb.rosepudding schreef: ↑23-12-2017 15:22Nachtvlinder, werd je destijds afgewezen omdat je BMI niet hoog genoeg was?
vrijdag 5 januari 2018 om 23:58
Doen ze dat onderzoek niet standaard voor een GBP in het ziekenhuis? Las ergens iets over dat sommige ziekenhuizen standaard Pantopac geven en andere die het eerst onderzoeken.eenhoornn schreef: ↑02-01-2018 21:59
Vanmiddag werd ik door een onbekend nummer gebeld, dus ik werd al blij omdat ik hoopte dat dat het ziekenhuis was met een datum...helaas was het de sportschool.
Sorry, maar moest hier heel hard om lachen.
Welkom Nachtvlinder! Hoe komt het dat je de vorige keer bent afgewezen? Was je toen te licht? En wat is je BMI nu?
Zie mijn vorige bericht, wil er verder niet op in gaan. Te herkenbaar. Ben vast paranoia, maar wie weet wie hier allemaal meelezen
Ik ga trouwens morgen nog even langs de huisarts. Heb al een tijd last van maagpijn die nu echt erger wordt met bijkomende klachten.
Ik wil dat ze mijn ontlasting testen op de Helicobacter Pylori, zo dat ik hopelijk met een gezonde maag de ok in kan.
maandag 8 januari 2018 om 12:04
Zo, even bijlezen hoor. Ik was weer geabsorbeerd door afspraken...
@nachtvlinder: in mijn ziekenhuis is shaken ook verplicht hoor, om dezelfde reden. Andere ziekenhuizen doen dat niet. Ik vind dat gek. Hebben die dan geen last van die lever?
Anyway, vervelend dat ze jou hebben afgewezen op een andere aandoening! Zou je nu wel in aanmerking kunnen komen dan of blijft dat een sta-in-de-weg? Mijn ziekenhuis geeft overigens ook geen pantopac, maar onderzoekt het eerst. Antibiotica voor niets geven is nogal dubbel, zeker gezien de toenemende resistentie. Sta ik dus helemaal achter.
@IBI: wat leuk dat je een soort dagboek bij gaat houden. Dan kun je dat later teruglezen, maar ook als je er even doorheen zit of zo. Dan word je weer herinnerd aan hoe het was en dat je daar NIET meer naar terug wil... Kan ik me zo indenken.
@solomio: ik ben echt jaloers als ik lees dat jij zonder problemen zo'n afstand kan lopen. Ik ben al buiten adem als ik de trap op ga. Wat fijn dat je dat nu zo kunt doen, zonder dat je lichaam je daarbij belemmert. Dat geeft de burger weer moed
@eenhoornn: het gaat snel bij jou, zeg! Ben je inmiddels al gebeld? Bij mijn ziekenhuis screenen ze trouwens sowieso al op die bacterie, wel gek dat ook dát dan weer afwijkt. Wat betreft de modifast, ik zit in een facebookgroep van mensen die het traject bij hetzelfde ziekenhuis ondergaan en op die manier ben ik aan 42 zakjes modifast gekomen voor de schamele prijs van.... 20 euro
@Hier: het gaat zijn gangetje. Ben vorige week bij de anesthesist geweest en dat was allemaal prima. Nu is het wachten op de pre operatieve bijeenkomst (23 januari) en daarna de operatiedatum. Ik hoop dat het een beetje snel gaat, kan de rust niet vinden.
@nachtvlinder: in mijn ziekenhuis is shaken ook verplicht hoor, om dezelfde reden. Andere ziekenhuizen doen dat niet. Ik vind dat gek. Hebben die dan geen last van die lever?
Anyway, vervelend dat ze jou hebben afgewezen op een andere aandoening! Zou je nu wel in aanmerking kunnen komen dan of blijft dat een sta-in-de-weg? Mijn ziekenhuis geeft overigens ook geen pantopac, maar onderzoekt het eerst. Antibiotica voor niets geven is nogal dubbel, zeker gezien de toenemende resistentie. Sta ik dus helemaal achter.@IBI: wat leuk dat je een soort dagboek bij gaat houden. Dan kun je dat later teruglezen, maar ook als je er even doorheen zit of zo. Dan word je weer herinnerd aan hoe het was en dat je daar NIET meer naar terug wil... Kan ik me zo indenken.
@solomio: ik ben echt jaloers als ik lees dat jij zonder problemen zo'n afstand kan lopen. Ik ben al buiten adem als ik de trap op ga. Wat fijn dat je dat nu zo kunt doen, zonder dat je lichaam je daarbij belemmert. Dat geeft de burger weer moed
@eenhoornn: het gaat snel bij jou, zeg! Ben je inmiddels al gebeld? Bij mijn ziekenhuis screenen ze trouwens sowieso al op die bacterie, wel gek dat ook dát dan weer afwijkt. Wat betreft de modifast, ik zit in een facebookgroep van mensen die het traject bij hetzelfde ziekenhuis ondergaan en op die manier ben ik aan 42 zakjes modifast gekomen voor de schamele prijs van.... 20 euro
@Hier: het gaat zijn gangetje. Ben vorige week bij de anesthesist geweest en dat was allemaal prima. Nu is het wachten op de pre operatieve bijeenkomst (23 januari) en daarna de operatiedatum. Ik hoop dat het een beetje snel gaat, kan de rust niet vinden.
Don't waste your time or time will waste you.
maandag 8 januari 2018 om 12:56
Doordat ik overal lees dat het wel wordt aangeraden om te shaken, heb ik die keuze zelf gemaakt.
Het kan sowieso geen kwaad.
Ik heb inmiddels ook de uitslag van de maagbacterie en die heb ik gelukkig niet.
Ik hoop ook iedere dag dat ik gebeld wordt, ben er zo aan toe aan de ene kant, maar aan de andere kant ben ik ineens zo bang dat ik dood ga tijdens of na de operatie.
Wat als ik net die ene ben...
Ik ben zo angstig dat ik zelfs twijfel of ik het echt wel wil.
Mijn man was ook 6 jaar toen hij zijn moeder verloor en mijn dochter is ook 6 jaar. Het voelt soms als de goden verzoeken om nu dezelfde operatie te ondergaan als mijn schoonmoeder.
En niemand kan natuurlijk ook zeggen dat het niet gaat gebeuren.
Pffff...zo lastig dit.
Het kan sowieso geen kwaad.
Ik heb inmiddels ook de uitslag van de maagbacterie en die heb ik gelukkig niet.
Ik hoop ook iedere dag dat ik gebeld wordt, ben er zo aan toe aan de ene kant, maar aan de andere kant ben ik ineens zo bang dat ik dood ga tijdens of na de operatie.
Wat als ik net die ene ben...
Ik ben zo angstig dat ik zelfs twijfel of ik het echt wel wil.
Mijn man was ook 6 jaar toen hij zijn moeder verloor en mijn dochter is ook 6 jaar. Het voelt soms als de goden verzoeken om nu dezelfde operatie te ondergaan als mijn schoonmoeder.
En niemand kan natuurlijk ook zeggen dat het niet gaat gebeuren.
Pffff...zo lastig dit.
maandag 8 januari 2018 om 13:36
Of shaken geen kwaad kan, daar zijn de meningen over verdeeld.
In mijn ziekenhuis mocht het niet, hoewel ze dat natuurlijk niet konden controleren.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 8 januari 2018 om 13:40
Eenhoorn, die angst herken ik wel. Ik was dan ook blij dat mijn kinderen al niet meer thuis woonden, waardoor ik er zeker van was dat zij in ieder geval goed verzorgd waren.
Ik heb een genetisch dingetje waardoor ik niet tegen de meest gangbare narcosemiddelen kan, dus dat was extra spannend, hoewel mijn ervaring is dat dat in de praktijk prima gaat. Ik moest het toch maar weer afwachten.
Ik hoop dat je snel aan de beurt bent, dan is het maar klaar.
Ik heb een genetisch dingetje waardoor ik niet tegen de meest gangbare narcosemiddelen kan, dus dat was extra spannend, hoewel mijn ervaring is dat dat in de praktijk prima gaat. Ik moest het toch maar weer afwachten.
Ik hoop dat je snel aan de beurt bent, dan is het maar klaar.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 8 januari 2018 om 22:44
Eenhoornn, ik snap je angst echt heel goed. Ik heb deze namelijk zelf ook. En het vervelende is dat niemand je de garantie kan geven dat jouw doemscenario niet gaat gebeuren. Je weet zelf ook dat de kans echt heel erg klein is (1 op 400 zegt mijn ziekenhuis), maar dat neemt jouw angst niet weg. Heb je dit ook aangegeven bij de anesthesist?
Don't waste your time or time will waste you.
dinsdag 9 januari 2018 om 01:43
@FiddlyDiddlyDoo: Ja, dat kan nog steeds een sta-in-de-weg zijn. Dat kan dus ook een reden zijn als ze me afwijzen om naar een ander ziekenhuis te gaan. Maar hopelijk is dat niet nodig.
@Eenhoornn: Kan me voorstellen dat je daar bang voor bent. Heb daar zelf eigenlijk nog helemaal niet bij stil gestaan. Naïef misschien, maar ik realiseer me ook dat ik nu ook een tikkende tijdbom ben.
@Solomio: Waarom zou shaken kwaad kunnen? Buiten dat het me niet te doen lijkt, want ik las net dat je slechts 500 calorieën binnenkrijgt per dag
@Eenhoornn: Kan me voorstellen dat je daar bang voor bent. Heb daar zelf eigenlijk nog helemaal niet bij stil gestaan. Naïef misschien, maar ik realiseer me ook dat ik nu ook een tikkende tijdbom ben.
@Solomio: Waarom zou shaken kwaad kunnen? Buiten dat het me niet te doen lijkt, want ik las net dat je slechts 500 calorieën binnenkrijgt per dag
dinsdag 9 januari 2018 om 05:44
Nachtvlinder: shaken is allesbehalve een gezond eetpatroon.
In mijn ziekenhuis moest je vanaf de intake proberen te gaan eten zoals na de maagverkleining: 6x per dag, veel eiwitten, niet drinken bij het eten.
En daarmee dus al een x aantal kilo afvallen, waardoor die lever al kleiner werd.
Overigens werd gewoon gecheckt hoe groot de lever was en of die erg in de weg zou zitten.
In mijn ziekenhuis moest je vanaf de intake proberen te gaan eten zoals na de maagverkleining: 6x per dag, veel eiwitten, niet drinken bij het eten.
En daarmee dus al een x aantal kilo afvallen, waardoor die lever al kleiner werd.
Overigens werd gewoon gecheckt hoe groot de lever was en of die erg in de weg zou zitten.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 9 januari 2018 om 08:11
Eenhoornn: begrijp ik goed dat de moeder van je man destijds tijdens zo'n zelfde operatie is overleden?
Dan begrijp ik heel goed dat dit (jullie beiden) angst aan jaagt.
Zelf heb ik er helemaal niet bij stil gestaan, naïef misschien idd maar in het ziekenhuis werd de kans daarop eigenlijk afgedaan als nihil.
Mocht het kunnen gebeuren dan zou het vooral te maken hebben met de staat van gezondheid voor/tijdens de operatie en ik was verder (nog) goed gezond.
Dit werd uitvoerig gecheckt dus ik heb daar gelukkig verder geen zorgen over gehad.
Shaken werd in ons ziekenhuis ook niet gedaan, godzijdank, na de operatie moest ik namelijk ook nog 2 weken vloeibaar/gepureerd eten en na 2 weken al had ik zo'n behoefte om iets te kauwen, laat staan als ik er ook al 3 weken vloeibaar aan vooraf had gehad.
Wel moesten wij 3 weken lang vet- en suikerarm eten om de lever te laten slinken.
En idd vanaf de intake bij een diëtist een nieuw eetpatroon aanleren. Bij mij zat er ongeveer een half jaar tussen van intake tot begin van het pré dieet en ik heb in dat halve jaar heel netjes de richtlijnen gevolgd, schreef ook alles op wat ik at.
En de eerste paar weken viel ik ook zo'n 5 kilo af die er over de rest van de tijd langzaam weer aankropen en aan het einde, vlak voor de operatie was ik zelfs 2 kilo zwaarder dan bij de start.
Dit was voor de diëtiste en het ziekenhuis, maar ook voor mijzelf, de bevestiging dat een operatie mijn enige kans was tot (hopelijk) blijvend gewichtsverlies.
Volgende maand is het een jaar geleden en ik had nooit durven hopen dat ik binnen een jaar bijna 60 kilo zou afvallen. Maar kom nu een beetje op een moeilijk punt.
Ik wil namelijk eigenlijk niet meer afvallen maar aan de andere kant is het ook een soort van verslavend dat je de weegschaal naar beneden ziet blijven gaan.
Het motiveert natuurlijk wel extra als je daadwerkelijk resultaat ziet op de weegschaal, dat valt straks natuurlijk een keer weg.
En het blijft een grote mindfuck dat ik normaal na de decembermaand met alle feest- en vreetdagen rustig 4 tot 5 kilo zwaarder was, en nu zelfs nog een paar kilo kwijt ben, terwijl ik echt wel 'normaal' heb meegegeten met alle lekkernijen.
De eerste week van januari toen ik mijn normale ritme weer op had gepakt was ik ook opeens weer een kilo lichter.
Aan de ene kant fijn natuurlijk, maar aan de andere kant ook gevaarlijk want oude gewoontes kunnen er zo weer insluipen.
Dan begrijp ik heel goed dat dit (jullie beiden) angst aan jaagt.
Zelf heb ik er helemaal niet bij stil gestaan, naïef misschien idd maar in het ziekenhuis werd de kans daarop eigenlijk afgedaan als nihil.
Mocht het kunnen gebeuren dan zou het vooral te maken hebben met de staat van gezondheid voor/tijdens de operatie en ik was verder (nog) goed gezond.
Dit werd uitvoerig gecheckt dus ik heb daar gelukkig verder geen zorgen over gehad.
Shaken werd in ons ziekenhuis ook niet gedaan, godzijdank, na de operatie moest ik namelijk ook nog 2 weken vloeibaar/gepureerd eten en na 2 weken al had ik zo'n behoefte om iets te kauwen, laat staan als ik er ook al 3 weken vloeibaar aan vooraf had gehad.
Wel moesten wij 3 weken lang vet- en suikerarm eten om de lever te laten slinken.
En idd vanaf de intake bij een diëtist een nieuw eetpatroon aanleren. Bij mij zat er ongeveer een half jaar tussen van intake tot begin van het pré dieet en ik heb in dat halve jaar heel netjes de richtlijnen gevolgd, schreef ook alles op wat ik at.
En de eerste paar weken viel ik ook zo'n 5 kilo af die er over de rest van de tijd langzaam weer aankropen en aan het einde, vlak voor de operatie was ik zelfs 2 kilo zwaarder dan bij de start.
Dit was voor de diëtiste en het ziekenhuis, maar ook voor mijzelf, de bevestiging dat een operatie mijn enige kans was tot (hopelijk) blijvend gewichtsverlies.
Volgende maand is het een jaar geleden en ik had nooit durven hopen dat ik binnen een jaar bijna 60 kilo zou afvallen. Maar kom nu een beetje op een moeilijk punt.
Ik wil namelijk eigenlijk niet meer afvallen maar aan de andere kant is het ook een soort van verslavend dat je de weegschaal naar beneden ziet blijven gaan.
Het motiveert natuurlijk wel extra als je daadwerkelijk resultaat ziet op de weegschaal, dat valt straks natuurlijk een keer weg.
En het blijft een grote mindfuck dat ik normaal na de decembermaand met alle feest- en vreetdagen rustig 4 tot 5 kilo zwaarder was, en nu zelfs nog een paar kilo kwijt ben, terwijl ik echt wel 'normaal' heb meegegeten met alle lekkernijen.
De eerste week van januari toen ik mijn normale ritme weer op had gepakt was ik ook opeens weer een kilo lichter.
Aan de ene kant fijn natuurlijk, maar aan de andere kant ook gevaarlijk want oude gewoontes kunnen er zo weer insluipen.
dinsdag 9 januari 2018 om 09:48
Fiddly, ik heb die angst eigenlijk alleen aangegeven aan de chirurg. Ik ben namelijk totaal niet bang voor de narcose. Ik ben de afgelopen jaren zo vaak onder narcose gemoeten, daar heb ik wel vertrouwen in.
Ik ben met name bang voor na de ok, naadlekkage, na bloeding.
Ik zag zondag ook een programma op tv, iets met Help, ik ben te dik, ofzo. Was aan het werk, dus kon het niet volgen. Maar het enige wat ik op dat moment net hoorde was een arts zeggen: ja, er overlijden nog steeds mensen aan. We veranderen toch de anatomie en soms past het lichaam zich dan niet aan zoals het hoort.
En toen is de angst nog groter geworden.
Ik zit nu bij de fysio voor intake en ik merk nu dat de angst weer wat minder is. Als ik dan hier weer hoor hoe oa mijn conditie gaat verbeteren.
Maar moeilijk hè, jij hebt het dus ook. En inderdaad hebben we geen garanties.
@Rosepudding, klopt inderdaad. Mijn schoonmoeder is inderdaad na een maagverkleining overleden. Mijn schoonvader zegt dat ze een soort van vergiftigd is door haar eigen lichaam doordat die zich niet aan kon passen. Ik weet dus geen details en het is al heel lang geleden.
Maar het houdt je toch bezig.
60 kg! Wauw, wat enorm veel. Knap hoor! Ik kan me helemaal voorstellen dat dit ook wat met je doet, als je je einddoel qua gewicht gehaald hebt en dan stabiel moet proberen te blijven.
Nu nog ver van mijn bed show.
Ik ben met name bang voor na de ok, naadlekkage, na bloeding.
Ik zag zondag ook een programma op tv, iets met Help, ik ben te dik, ofzo. Was aan het werk, dus kon het niet volgen. Maar het enige wat ik op dat moment net hoorde was een arts zeggen: ja, er overlijden nog steeds mensen aan. We veranderen toch de anatomie en soms past het lichaam zich dan niet aan zoals het hoort.
En toen is de angst nog groter geworden.
Ik zit nu bij de fysio voor intake en ik merk nu dat de angst weer wat minder is. Als ik dan hier weer hoor hoe oa mijn conditie gaat verbeteren.
Maar moeilijk hè, jij hebt het dus ook. En inderdaad hebben we geen garanties.
@Rosepudding, klopt inderdaad. Mijn schoonmoeder is inderdaad na een maagverkleining overleden. Mijn schoonvader zegt dat ze een soort van vergiftigd is door haar eigen lichaam doordat die zich niet aan kon passen. Ik weet dus geen details en het is al heel lang geleden.
Maar het houdt je toch bezig.
60 kg! Wauw, wat enorm veel. Knap hoor! Ik kan me helemaal voorstellen dat dit ook wat met je doet, als je je einddoel qua gewicht gehaald hebt en dan stabiel moet proberen te blijven.
Nu nog ver van mijn bed show.
dinsdag 9 januari 2018 om 10:53
@solomio: ik ben het met je eens over dat shaken een ongezond eetpatroon is. De eerste keer dat ik er van hoorde dacht ik ook echt... huh? Je gaat hier heen omdat je op gezonde manier wil afvallen en dan moet je ter voorbereiding op een ondersteunende operatie een crashdieet gaan volgen... Bijzonder. Maar goed, het is het beleid en daar heb ik me aan te houden. Vraagtekens heb ik wel. Mij lijkt ook inderdaad dat je de grootte van de lever gewoon in kaart kunt brengen met een echo. Dan kun je ook veel beter anticiperen op eventuele complicaties. Maar wellicht is dat niet aantrekkelijk vanwege het bijbehorende kostenplaatje. Geen idee.
@nachtvlinder: ik hoop voor je dat je nu gewoon door de screening heen komt
@rosepudding: wat een resultaat zeg, echt knap van je. Maar wat je schrijft over terugvallen in oude gewoontes, dat lijkt me een hele aannemelijke situatie. Ik zie het ook terug bij een bekende van me. Zij eet weer net als voor de operatie (weliswaar verspreid over de dag) en blijft op gewicht. Dat is gewoon niet wenselijk. Ik snap dat je dat angst aanjaagt. Kun je daarmee terecht bij jouw ziekenhuis? Bij ons bestaat het natraject uit 5 verplichte bijeenkomsten en een stuk of 6 die je mag bezoeken, daar kun je je dan voor inschrijven op het moment dat je het gevoel hebt er aan toe te zijn. Ik kan me namelijk voorstellen dat jij niet de enige zult zijn die hiermee worstelt.
@eenhoornn: ik begrijp je angst echt heel goed. Misschien dat je nog eens contact met de anesthesie op kunt nemen (want daar ben je al geweest toch?) en kunt vragen of ze voor de operatie iets kalmerends kunnen toedienen? Ik weet uit ervaring dat als je heel angstig een operatie in gaat, je ook heel verdraaid wakker wordt. Zo heb ik een keer al mijn infusen eruit getrokken op de uitslaapkamer
Maar het is inderdaad een situatie van plussen en minnen. Want já, je kiest bewust voor een operatie waarbij er altijd een mogelijkheid is dat je komt te overlijden. Maar je kiest ook voor een gezond lijf, een lijf waar je je prettig in voelt, waarin je meer kan ondernemen met je kind, niet meer elke dag belemmerd wordt. Lastig hé?
Zelf ben ik niet zozeer bang voor complicaties (ik ben immers jong, verder gezond, kans is klein), maar echt voor de narcose zelf. Ik ben echt heel bang dat ik nooit meer wakker word. Nu kan ik die angst nog lekker voor me uit schuiven want ik heb toch nog geen operatiedatum, maar ik weet zeker dat het me straks echt aan gaat vliegen. Dat word huilen..
@nachtvlinder: ik hoop voor je dat je nu gewoon door de screening heen komt
@rosepudding: wat een resultaat zeg, echt knap van je. Maar wat je schrijft over terugvallen in oude gewoontes, dat lijkt me een hele aannemelijke situatie. Ik zie het ook terug bij een bekende van me. Zij eet weer net als voor de operatie (weliswaar verspreid over de dag) en blijft op gewicht. Dat is gewoon niet wenselijk. Ik snap dat je dat angst aanjaagt. Kun je daarmee terecht bij jouw ziekenhuis? Bij ons bestaat het natraject uit 5 verplichte bijeenkomsten en een stuk of 6 die je mag bezoeken, daar kun je je dan voor inschrijven op het moment dat je het gevoel hebt er aan toe te zijn. Ik kan me namelijk voorstellen dat jij niet de enige zult zijn die hiermee worstelt.
@eenhoornn: ik begrijp je angst echt heel goed. Misschien dat je nog eens contact met de anesthesie op kunt nemen (want daar ben je al geweest toch?) en kunt vragen of ze voor de operatie iets kalmerends kunnen toedienen? Ik weet uit ervaring dat als je heel angstig een operatie in gaat, je ook heel verdraaid wakker wordt. Zo heb ik een keer al mijn infusen eruit getrokken op de uitslaapkamer
Maar het is inderdaad een situatie van plussen en minnen. Want já, je kiest bewust voor een operatie waarbij er altijd een mogelijkheid is dat je komt te overlijden. Maar je kiest ook voor een gezond lijf, een lijf waar je je prettig in voelt, waarin je meer kan ondernemen met je kind, niet meer elke dag belemmerd wordt. Lastig hé?
Zelf ben ik niet zozeer bang voor complicaties (ik ben immers jong, verder gezond, kans is klein), maar echt voor de narcose zelf. Ik ben echt heel bang dat ik nooit meer wakker word. Nu kan ik die angst nog lekker voor me uit schuiven want ik heb toch nog geen operatiedatum, maar ik weet zeker dat het me straks echt aan gaat vliegen. Dat word huilen..
Don't waste your time or time will waste you.
dinsdag 9 januari 2018 om 11:21
In het eerste jaar na de operatie hebben wij een stuk of 8 natraject bijeenkomsten (in de 5 jaar erna eens per jaar) Daar komen we samen met een stuk of 12 mensen die in dezelfde week geopereerd zijn en word dit idd allemaal besproken met een psycholoog en diëtist.FiddlyDiddlyDoo schreef: ↑09-01-2018 10:53@rosepudding: wat een resultaat zeg, echt knap van je. Maar wat je schrijft over terugvallen in oude gewoontes, dat lijkt me een hele aannemelijke situatie. Ik zie het ook terug bij een bekende van me. Zij eet weer net als voor de operatie (weliswaar verspreid over de dag) en blijft op gewicht. Dat is gewoon niet wenselijk. Ik snap dat je dat angst aanjaagt. Kun je daarmee terecht bij jouw ziekenhuis? Bij ons bestaat het natraject uit 5 verplichte bijeenkomsten en een stuk of 6 die je mag bezoeken, daar kun je je dan voor inschrijven op het moment dat je het gevoel hebt er aan toe te zijn. Ik kan me namelijk voorstellen dat jij niet de enige zult zijn die hiermee worstelt.
Maar hoor van de anderen ook dat ze hier mee worstelen.
Wat voor mij heel belangrijk was/is na deze operatie is het 'normaal' om kunnen gaan met eten.
Ik was altijd heel obsessief met eten en diëten/niet eten bezig en 'slecht' eten was altijd een trigger om meer slechte dingen te eten.
Ik begon bij wijze van elke dag weer met lijnen, mezelf eten ontzeggen om het vervolgens te 'verpesten' met iets kleins en helemaal los te gaan want het was voor die dag toch al een verloren zaak.
Dat is wel heel erg veranderd nu, ik eet heus wel eens iets 'ongezonds' maar die trigger om me vervolgens vol te proppen met alles wat los is vast zit is weg (mede doordat het nu lichamelijk onmogelijk is natuurlijk) en dat geeft wel heel veel rust.
Maar in de kerstvakantie was mijn dagelijkse ritme heel anders, veel bij familie eten en het eten is gewoon wat 'rijker' allemaal.
Stukje kerstbrood bij het kerstontbijt ipv mijn gebruikelijke magere yoghurt met muesli en fruit, veel vlees, sausjes, gourmetten, nootje hier, chippie daar en heb zelfs een oliebol gehad.
Dat is natuurlijk voor een keer helemaal niet erg, maar voor mijn gevoel heb ik mij wel volgevreten en waar de weegschaal dit normaal bevestigde, is dat nu niet meer het geval.
En dan moet je niet gaan denken, ik kan elke dag wel koek en chips gaan eten want ik kom toch niet aan.
Daar moet je voor waken, maar ik word (gelukkig) nergens ziek van, geen dumpings of iets dergelijks, maar ik voel mij wel beter als ik 'goed' eet. Na de kerstdagen ontzettend opgezette buik en moeilijkere stoelgang dus ik merk het wel.
Maar na ongeveer anderhalf jaar (volgens mijn ziekenhuis) is de operatie een beetje 'uitgewerkt' en dan moet je het toch echt zelf vol zien te houden en je best doen om stabiel te blijven. In de meeste gevallen natuurlijk, uitzonderingen daargelaten.
