Overig
alle pijlers
afschuwelijke bruiloften en andere partijen
vrijdag 24 november 2006 om 15:46
Iemand schreef op topic nummer 457 "hoeveel geef je op een bruiloft " dat sommige feesten zó erg zijn dat ze eigenlijk jou hadden moeten betalen om te komen ( okee , redelijk vrije interpretatie )
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 31 december 2015 om 14:15
quote:Lariba schreef op 31 december 2015 @ 13:11:
[...]
Ik heb ooit eens op TV gezien (meen ik) dat een zus haar broer en nieuwbakken schoonzus ging toezingen met een lied van Melissa Etheridge:
'Baby tell me does she love you like the way I love you?
Does she stimulate you, attract and captivate you?
Tell me does she miss you, existing just to kiss you like the way I do?'
Ook zéér gepast.
oh my
dat was zeker een heel innige broer-zusrelatie.
[...]
Ik heb ooit eens op TV gezien (meen ik) dat een zus haar broer en nieuwbakken schoonzus ging toezingen met een lied van Melissa Etheridge:
'Baby tell me does she love you like the way I love you?
Does she stimulate you, attract and captivate you?
Tell me does she miss you, existing just to kiss you like the way I do?'
Ook zéér gepast.
oh my
dat was zeker een heel innige broer-zusrelatie.
donderdag 31 december 2015 om 14:22
quote:DG2015 schreef op 31 december 2015 @ 14:15:
[...]
Wow, maar dan ben je niet alleen tweederangs, maar mag je er gewoon ook niet bij zijn. Hebben jullie het bruidspaar nog wel gezien?
Ja, de bruidegom heeft zich 1x laten zien. In zijn handen had hij een bordje met saté en stokbrood. Je snapt dat zeer snel weg was.
[...]
Wow, maar dan ben je niet alleen tweederangs, maar mag je er gewoon ook niet bij zijn. Hebben jullie het bruidspaar nog wel gezien?
Ja, de bruidegom heeft zich 1x laten zien. In zijn handen had hij een bordje met saté en stokbrood. Je snapt dat zeer snel weg was.
donderdag 31 december 2015 om 14:28
vrijdag 1 januari 2016 om 11:36
Over onderscheid maken gesproken: ik heb een bruiloft meegemaakt waarbij alle gasten wel aanwezig mochten zijn bij de huwelijksvoltrekking 's ochtends en de receptie 's avonds, maar tussen die momenten door 75% van de genodigden moest opkrassen en op eigen kosten vertier elders moest zoeken. Omdat het echtpaar dan haar uitgebreide lunch en diner met alleen "de intimi" had. En dan werd er ook nog een onderscheid gemaakt wie van de familie tot "intimi" behoorde, wie van de vriendenkring, van de collega's, van de studiegenoten, etc. Heel verhelderd: wordt meteen zichtbaar hoe je dus volgens het echtpaar in relatie tot hen staat !
Best lastig ook, want de meeste gasten hadden minimaal een uur gereisd om bij de plechtigheid (van nog geen uur) + taartmoment (hooguit 20 minuten) in the middle of nowhere aanwezig te zijn. Dus die moesten of na amper een uur en nauwelijks vulling in de maag weer huiswaarts keren of zich vier uur lang in een vreemde omgeving zien te vermaken.
Maar het meest bijzondere vond ik nog wel dat de partners van de "niet-intimi" (ja, hoeveel onderscheid kan je maken) alleen bij de receptie aanwezig mochten zijn! Dus die werden weer als nog "lager in de rang" beschouwd door het echtpaar en moesten onafhankelijk van hun partners 's avonds nog een keer afreizen naar the middle of nowhere of tussendoor opgehaald worden. Oh ja, en kinderen en honden waren ook niet welkom. Misschien overbodig om te zeggen dat mijn partner zich na het lezen van de uitnodiging/instructies niet echt welkom voelde...? Hij stond in feite slechts een rang boven de hond . (En ik eigenlijk ook niet.)
Best lastig ook, want de meeste gasten hadden minimaal een uur gereisd om bij de plechtigheid (van nog geen uur) + taartmoment (hooguit 20 minuten) in the middle of nowhere aanwezig te zijn. Dus die moesten of na amper een uur en nauwelijks vulling in de maag weer huiswaarts keren of zich vier uur lang in een vreemde omgeving zien te vermaken.
Maar het meest bijzondere vond ik nog wel dat de partners van de "niet-intimi" (ja, hoeveel onderscheid kan je maken) alleen bij de receptie aanwezig mochten zijn! Dus die werden weer als nog "lager in de rang" beschouwd door het echtpaar en moesten onafhankelijk van hun partners 's avonds nog een keer afreizen naar the middle of nowhere of tussendoor opgehaald worden. Oh ja, en kinderen en honden waren ook niet welkom. Misschien overbodig om te zeggen dat mijn partner zich na het lezen van de uitnodiging/instructies niet echt welkom voelde...? Hij stond in feite slechts een rang boven de hond . (En ik eigenlijk ook niet.)
vrijdag 1 januari 2016 om 11:41
Mijn eigen bruiloft, deze zomer. 20 dagen voor de bruiloft kwam ik erachter dat ik 5 weken zwanger was. In de week voorafgaand begon ik wat last te krijgen van misselijkheid, maar ach ja, dat hoort erbij. Tot 4 dagen voor de bruiloft ik zo ontzettend ziek werd, plat moest zonder prikkels, dat er besloten is alles te cancelen, en de ceremonie in te korten tot alleen het hoognodige zodat we toch konden trouwen. Ik heb me in mijn gewone kleren naar het gemeentehuis gesleept, waar een overdreven vrolijke ambtenaar haar verhaaltje deed. En ik alleen maar kon denken: hou op, laat dit snel voorbij zijn 
. Toen ze in de gaten kreeg dat ik echt ziek was kwam ze met het geweldige idee een klein plastic koffiebekertje voor mijn neus te zetten, voor "als het mis gaat". Lief bedoeld, maar de geur deed me nog minder goed. Uiteindelijk bleek diezelfde middag dat ik in een week bijna 10(!) kilo was afgevallen en werd ik meteen opgenomen in het ziekenhuis. Dat was dus mijn trouwdag
Nadien ben ik nog 5x opgenomen, maar ondertussen 27 weken zwanger. Alles is nu redelijk stabiel met medicatie maar zwanger zijn zal nooit mijn hobby worden. Deze zomer gaan we in de herkansing, en hopelijk wordt het een topdag!
. Toen ze in de gaten kreeg dat ik echt ziek was kwam ze met het geweldige idee een klein plastic koffiebekertje voor mijn neus te zetten, voor "als het mis gaat". Lief bedoeld, maar de geur deed me nog minder goed. Uiteindelijk bleek diezelfde middag dat ik in een week bijna 10(!) kilo was afgevallen en werd ik meteen opgenomen in het ziekenhuis. Dat was dus mijn trouwdag
Nadien ben ik nog 5x opgenomen, maar ondertussen 27 weken zwanger. Alles is nu redelijk stabiel met medicatie maar zwanger zijn zal nooit mijn hobby worden. Deze zomer gaan we in de herkansing, en hopelijk wordt het een topdag!
Let it be..
vrijdag 1 januari 2016 om 12:43
Och 09! Hopelijk wel een gezonde baby in je buik!
Ik maak gelukkig niet zo veel héle vreselijke feestjes mee. Wel bruiloften die niet mijn smaak zijn, maar écht erg heb ik het maar 1x meegemaakt.
Jeugdvriend van man trouwde. Zus van de gom was ceremoniemeester en holde, met ongewassen haar en zonder make-up maar wel in over de top galajurk, als een soort bezeten maar vooral enorm gestresste wervelwind overal tussen door. Haar man had uberhaupt geen zin in de dag en begon om 09.00 's morgens vast met een biertje. Tegen 12.00 was hij niet meer in staat om ook nog maar iéts te doen, en toen moest de ceremonie nog beginnen. Ceremoniemeester kreeg zowat een zenuwinzinking toen ze haar beschonken echtgenoot in een hoekje zag zitten en ze zich realiseerde dat ze nu, naast haar ceremoniele taken, ook haar 3 kinderen (van wie er 1 zich totaal had ondergekakt) in de gaten moest houden.
Toen de ceremonie. Een lief zaaltje, maar wel te klein voor het gezelschap en bovendien erg smal. Vader van de bruid, in rolstoel, kon de zaal niet in en moest buiten blijven wachten. Na de plechtigheid tijd voor taart. Uit de diepvries dus nog licht bevroren van binnen en met een bak slappe lauwe koffie uit een kartonnen bekertje.
Daarna het diner in een soort inspiratieloos scoutinggebouw met TL-licht. Met eveneens lauw buffet met (opnieuw) te weinig eten. Toen begon ik toch een soort trend te zien.. Meer gasten dan op gerekend of een beetje krap begroot? Anyway, eten was echt beroerd slecht, en zo'n enorme fijnproever ben ik echt niet. Toetje was een nagenoeg gesmolten ijstaart.
Op dezelfde locatie tot slot het feest. Of nouja, feest.. Er stonden heel veel tafels en stoelen langs de kant, waar op iedereen dan maar plaats nam. Bruid, hoogzwanger van eerste kind, zat ongelofelijk chagrijnig op een stoel voor zich uit te kijken. Gom probeerde zich met zijn vrienden maar een beetje te vermaken. En ceremoniemeester hing volkomen uitgeteld tegen een muurtje en haar echtgenoot was nog voor het diner laveloos afgevoerd naar huis. Muziek werd er niet echt gedraaid, maar af en toe werd er een cd-tje omgewisseld. Tante Hannie en Oom Frits lieten zich door het gebrek aan feestelijkheid overigens niet hinderen en zwierden samen over de dansvloer. Dat gedeelte was eigenlijk het leukste van het feest. We kregen welgeteld één drankje aangeboden en op tafel stond een schaaltje borrelnootjes die eruit zagen of ze al meer bruiloften hadden meegemaakt.
Omdat we vonden dat we het niet komden maken om snel weg te gaan, hebben man en ik er toch nog wel even gezeten. Op de terugweg zijn we langs de Mac gereden en thuis hebben we maar een fles wijn opengetrokken en een muziekje opgezet.
Overigens vond het bruidspaar de dag 'de mooiste van hun leven' en daar gaat het uiteindelijk om.
Ik maak gelukkig niet zo veel héle vreselijke feestjes mee. Wel bruiloften die niet mijn smaak zijn, maar écht erg heb ik het maar 1x meegemaakt.
Jeugdvriend van man trouwde. Zus van de gom was ceremoniemeester en holde, met ongewassen haar en zonder make-up maar wel in over de top galajurk, als een soort bezeten maar vooral enorm gestresste wervelwind overal tussen door. Haar man had uberhaupt geen zin in de dag en begon om 09.00 's morgens vast met een biertje. Tegen 12.00 was hij niet meer in staat om ook nog maar iéts te doen, en toen moest de ceremonie nog beginnen. Ceremoniemeester kreeg zowat een zenuwinzinking toen ze haar beschonken echtgenoot in een hoekje zag zitten en ze zich realiseerde dat ze nu, naast haar ceremoniele taken, ook haar 3 kinderen (van wie er 1 zich totaal had ondergekakt) in de gaten moest houden.
Toen de ceremonie. Een lief zaaltje, maar wel te klein voor het gezelschap en bovendien erg smal. Vader van de bruid, in rolstoel, kon de zaal niet in en moest buiten blijven wachten. Na de plechtigheid tijd voor taart. Uit de diepvries dus nog licht bevroren van binnen en met een bak slappe lauwe koffie uit een kartonnen bekertje.
Daarna het diner in een soort inspiratieloos scoutinggebouw met TL-licht. Met eveneens lauw buffet met (opnieuw) te weinig eten. Toen begon ik toch een soort trend te zien.. Meer gasten dan op gerekend of een beetje krap begroot? Anyway, eten was echt beroerd slecht, en zo'n enorme fijnproever ben ik echt niet. Toetje was een nagenoeg gesmolten ijstaart.
Op dezelfde locatie tot slot het feest. Of nouja, feest.. Er stonden heel veel tafels en stoelen langs de kant, waar op iedereen dan maar plaats nam. Bruid, hoogzwanger van eerste kind, zat ongelofelijk chagrijnig op een stoel voor zich uit te kijken. Gom probeerde zich met zijn vrienden maar een beetje te vermaken. En ceremoniemeester hing volkomen uitgeteld tegen een muurtje en haar echtgenoot was nog voor het diner laveloos afgevoerd naar huis. Muziek werd er niet echt gedraaid, maar af en toe werd er een cd-tje omgewisseld. Tante Hannie en Oom Frits lieten zich door het gebrek aan feestelijkheid overigens niet hinderen en zwierden samen over de dansvloer. Dat gedeelte was eigenlijk het leukste van het feest. We kregen welgeteld één drankje aangeboden en op tafel stond een schaaltje borrelnootjes die eruit zagen of ze al meer bruiloften hadden meegemaakt.
Omdat we vonden dat we het niet komden maken om snel weg te gaan, hebben man en ik er toch nog wel even gezeten. Op de terugweg zijn we langs de Mac gereden en thuis hebben we maar een fles wijn opengetrokken en een muziekje opgezet.
Overigens vond het bruidspaar de dag 'de mooiste van hun leven' en daar gaat het uiteindelijk om.
vrijdag 1 januari 2016 om 12:49
Hier ook een rare bruiloft gisteren. Stel besluit na 20 jaar samen zijn te trouwen en dan wel op ouwjaarsdag om 11u s'ochtends. Daarna naar een lokale pub voor de "receptie" maar alle drankjes/hapjes op eigen kosten. Er stond een mooie bruidstaart in de hoek maar toen wij na 3u aanwezigheid weg gingen was deze nog niet aan gesneden..
Ik snap best dat mensen de kosten laag willen/moeten houden...maar om je gasten echt van helemaal niks te voor zoen vind ik toch wel treurig.
Ik snap best dat mensen de kosten laag willen/moeten houden...maar om je gasten echt van helemaal niks te voor zoen vind ik toch wel treurig.
vrijdag 1 januari 2016 om 15:23
Bij het lezen van dat soort schrale bruiloften denk ik altijd; of het bruidspaar kwam er halverwege achter dat ze schromelijk over het budget zijn gegaan, terwijl de jurk, het pak, de ringen, etc al waren gekocht. Of ze hadden eigenlijk sowieso geen geld voor een bruiloft maar wilden gewoon de aandacht die met zo'n dag gepaard gaat.
vrijdag 1 januari 2016 om 21:07
quote:iduna schreef op 01 januari 2016 @ 11:36:
Over onderscheid maken gesproken: ik heb een bruiloft meegemaakt waarbij alle gasten wel aanwezig mochten zijn bij de huwelijksvoltrekking 's ochtends en de receptie 's avonds, maar tussen die momenten door 75% van de genodigden moest opkrassen en op eigen kosten vertier elders moest zoeken. Omdat het echtpaar dan haar uitgebreide lunch en diner met alleen "de intimi" had. En dan werd er ook nog een onderscheid gemaakt wie van de familie tot "intimi" behoorde, wie van de vriendenkring, van de collega's, van de studiegenoten, etc. Heel verhelderd: wordt meteen zichtbaar hoe je dus volgens het echtpaar in relatie tot hen staat !
Best lastig ook, want de meeste gasten hadden minimaal een uur gereisd om bij de plechtigheid (van nog geen uur) + taartmoment (hooguit 20 minuten) in the middle of nowhere aanwezig te zijn. Dus die moesten of na amper een uur en nauwelijks vulling in de maag weer huiswaarts keren of zich vier uur lang in een vreemde omgeving zien te vermaken.
Maar het meest bijzondere vond ik nog wel dat de partners van de "niet-intimi" (ja, hoeveel onderscheid kan je maken) alleen bij de receptie aanwezig mochten zijn! Dus die werden weer als nog "lager in de rang" beschouwd door het echtpaar en moesten onafhankelijk van hun partners 's avonds nog een keer afreizen naar the middle of nowhere of tussendoor opgehaald worden. Oh ja, en kinderen en honden waren ook niet welkom. Misschien overbodig om te zeggen dat mijn partner zich na het lezen van de uitnodiging/instructies niet echt welkom voelde...? Hij stond in feite slechts een rang boven de hond . (En ik eigenlijk ook niet.)Maar dan ga je toch na de plechtigheid naar huis? En neem aan dat partners niet gegaan zijn?
Over onderscheid maken gesproken: ik heb een bruiloft meegemaakt waarbij alle gasten wel aanwezig mochten zijn bij de huwelijksvoltrekking 's ochtends en de receptie 's avonds, maar tussen die momenten door 75% van de genodigden moest opkrassen en op eigen kosten vertier elders moest zoeken. Omdat het echtpaar dan haar uitgebreide lunch en diner met alleen "de intimi" had. En dan werd er ook nog een onderscheid gemaakt wie van de familie tot "intimi" behoorde, wie van de vriendenkring, van de collega's, van de studiegenoten, etc. Heel verhelderd: wordt meteen zichtbaar hoe je dus volgens het echtpaar in relatie tot hen staat !
Best lastig ook, want de meeste gasten hadden minimaal een uur gereisd om bij de plechtigheid (van nog geen uur) + taartmoment (hooguit 20 minuten) in the middle of nowhere aanwezig te zijn. Dus die moesten of na amper een uur en nauwelijks vulling in de maag weer huiswaarts keren of zich vier uur lang in een vreemde omgeving zien te vermaken.
Maar het meest bijzondere vond ik nog wel dat de partners van de "niet-intimi" (ja, hoeveel onderscheid kan je maken) alleen bij de receptie aanwezig mochten zijn! Dus die werden weer als nog "lager in de rang" beschouwd door het echtpaar en moesten onafhankelijk van hun partners 's avonds nog een keer afreizen naar the middle of nowhere of tussendoor opgehaald worden. Oh ja, en kinderen en honden waren ook niet welkom. Misschien overbodig om te zeggen dat mijn partner zich na het lezen van de uitnodiging/instructies niet echt welkom voelde...? Hij stond in feite slechts een rang boven de hond . (En ik eigenlijk ook niet.)Maar dan ga je toch na de plechtigheid naar huis? En neem aan dat partners niet gegaan zijn?
vrijdag 1 januari 2016 om 21:30
Lekker rustig feest was het waarschijnlijk, ik zou als partner bedanken voor de bedenkelijke eer de shortlist van het feest behaald te hebben.
Aan de andere kant kun je het onverwacht leuk hebben met de andere rejects in de plaatselijke snackbar, ik heb goede herinneringen aan een overbrugging die we met oud huisgenoten hadden. De getuige, die wel bij het diner, eh, Het Diner, mocht zijn baalde flink toen hij hoorde dat wij met zijn allen hadden gegeten. Hij had veel speeches gehoord, en zat naast schoonmoeder.
Aan de andere kant kun je het onverwacht leuk hebben met de andere rejects in de plaatselijke snackbar, ik heb goede herinneringen aan een overbrugging die we met oud huisgenoten hadden. De getuige, die wel bij het diner, eh, Het Diner, mocht zijn baalde flink toen hij hoorde dat wij met zijn allen hadden gegeten. Hij had veel speeches gehoord, en zat naast schoonmoeder.
vrijdag 1 januari 2016 om 23:20
quote:-Puss-in-Boots- schreef op 30 december 2015 @ 13:01:
[...]
Ah. Zo'n soort begrafenis heb ik een keer meegemaakt. Waarschijnlijk net zo gezellig.
Moeder van een vriendin was overleden en om haar te steunen helemaal naar Rijssen afgereisd. Ik samen met nog een ongelovige achterin de kerk en we waren al in de hel voor we dood waren..
Bah.
ik woon in een soortgelijke plaats en schoonmoeder was overleden zij was vrij gelovig ik niet mijn vriend is wel.gelovig opgevoed maar doet er weinig mee verder.
(hele lieve schoonmoeder nooit moeilijk gedaan dat ik niet geloofde schat van een mens)
maar goed ik was hoog zwanger (8.5 maand) niet getrouwd met vriend. die man die dan komt om de verhalen uit de bijbel te kiezen en later bij de plechtigheid deze voordraagt en de dienst leid. pff die was het er zo niet mee eens en ik voelde me zo klein durfde bijna niks te zeggen. het was 1 grote aanval op mij en mijn vriend en onze manier van leven echt onfantsoenlijk. en voor mij als verdrietig hormonen-vat ook echt heel vervelend ben er een week naar van geweest. naast het verdriet van schoonmoeder verliezen een paar weken voor je gaat bevallen.
kom de beste man nog wel eens tegen maar kan het niet eens opbrengen hallo te zeggen echt hoe haal je het in je hoofd op zo een gelegenheid.
overigens hebben wij samen met schoonzus en man er na de begravenis nog wel wat van gezegt , omdat het echt zo overduidelijk was dat het zelfs de andere aanwezigen waaronder mijn ouders het opviel dat hij het over ons had. maar daar reageerde hij amper op. ik heb toen nog wel zachtjes iets gemompeld over wederzijds respect naar elkaar.
[...]
Ah. Zo'n soort begrafenis heb ik een keer meegemaakt. Waarschijnlijk net zo gezellig.
Moeder van een vriendin was overleden en om haar te steunen helemaal naar Rijssen afgereisd. Ik samen met nog een ongelovige achterin de kerk en we waren al in de hel voor we dood waren..
Bah.
ik woon in een soortgelijke plaats en schoonmoeder was overleden zij was vrij gelovig ik niet mijn vriend is wel.gelovig opgevoed maar doet er weinig mee verder.
(hele lieve schoonmoeder nooit moeilijk gedaan dat ik niet geloofde schat van een mens)
maar goed ik was hoog zwanger (8.5 maand) niet getrouwd met vriend. die man die dan komt om de verhalen uit de bijbel te kiezen en later bij de plechtigheid deze voordraagt en de dienst leid. pff die was het er zo niet mee eens en ik voelde me zo klein durfde bijna niks te zeggen. het was 1 grote aanval op mij en mijn vriend en onze manier van leven echt onfantsoenlijk. en voor mij als verdrietig hormonen-vat ook echt heel vervelend ben er een week naar van geweest. naast het verdriet van schoonmoeder verliezen een paar weken voor je gaat bevallen.
kom de beste man nog wel eens tegen maar kan het niet eens opbrengen hallo te zeggen echt hoe haal je het in je hoofd op zo een gelegenheid.
overigens hebben wij samen met schoonzus en man er na de begravenis nog wel wat van gezegt , omdat het echt zo overduidelijk was dat het zelfs de andere aanwezigen waaronder mijn ouders het opviel dat hij het over ons had. maar daar reageerde hij amper op. ik heb toen nog wel zachtjes iets gemompeld over wederzijds respect naar elkaar.
Life is like an hourglass glued to the table.
zaterdag 2 januari 2016 om 01:51
quote:jippie55 schreef op 01 januari 2016 @ 21:07:
[...]
Maar dan ga je toch na de plechtigheid naar huis? En neem aan dat partners niet gegaan zijn?Dat was inderdaad een optie, maar de meeste gasten kwamen van ver weg en hadden op de heenreis al langer in de auto gezeten dan de plechtigheid zelf duurde. En bovendien was het op een doordeweekse dag, op een ochtend, dus de meeste gasten hadden toch voor de zekerheid de hele dag vrij genomen vanwege de reistijd. Dan voelt het toch een beetje als weggegooide tijd, geld en energie als je dan na anderhalf uur, een stuk taart en twee koppen koffie alweer in de auto naar huis zit. Alsof je alleen op verjaardagsvisite bent geweest, in plaats van iemands huwelijk. Maar achteraf gezien hadden we dat beter kunnen doen
!
[...]
Maar dan ga je toch na de plechtigheid naar huis? En neem aan dat partners niet gegaan zijn?Dat was inderdaad een optie, maar de meeste gasten kwamen van ver weg en hadden op de heenreis al langer in de auto gezeten dan de plechtigheid zelf duurde. En bovendien was het op een doordeweekse dag, op een ochtend, dus de meeste gasten hadden toch voor de zekerheid de hele dag vrij genomen vanwege de reistijd. Dan voelt het toch een beetje als weggegooide tijd, geld en energie als je dan na anderhalf uur, een stuk taart en twee koppen koffie alweer in de auto naar huis zit. Alsof je alleen op verjaardagsvisite bent geweest, in plaats van iemands huwelijk. Maar achteraf gezien hadden we dat beter kunnen doen
!
zaterdag 2 januari 2016 om 02:16
quote:Madderijn schreef op 01 januari 2016 @ 21:30:
Lekker rustig feest was het waarschijnlijk, ik zou als partner bedanken voor de bedenkelijke eer de shortlist van het feest behaald te hebben.
Aan de andere kant kun je het onverwacht leuk hebben met de andere rejects in de plaatselijke snackbar, ik heb goede herinneringen aan een overbrugging die we met oud huisgenoten hadden. De getuige, die wel bij het diner, eh, Het Diner, mocht zijn baalde flink toen hij hoorde dat wij met zijn allen hadden gegeten. Hij had veel speeches gehoord, en zat naast schoonmoeder.
Ik stond versteld hoeveel partners er überhaupt nog op waren komen dagen. Achteraf hoorden we inderdaad dat de uitverkoren vriendinnen en collega's zich behoorlijk hadden verveeld tussen allemaal familieleden die ze niet kenden.
Maar vier uur was gewoon behoorlijk lang. Iedereen kakte op een gegeven moment in, ook omdat het warm weer was, midden in de week, vlak voor ieders zomervakantie. Dus na weken van druk-druk-druk om alles af te krijgen, hadden we opeens een vreselijk lome, lange vrij dag, waarop we ook weer niet echt kon ontspannen en ongestoord "los gaan" omdat de meesten de volgende dag toch weer moesten werken. Dat maakte het ook een vreemde, vermoeiende dag.
Lekker rustig feest was het waarschijnlijk, ik zou als partner bedanken voor de bedenkelijke eer de shortlist van het feest behaald te hebben.
Aan de andere kant kun je het onverwacht leuk hebben met de andere rejects in de plaatselijke snackbar, ik heb goede herinneringen aan een overbrugging die we met oud huisgenoten hadden. De getuige, die wel bij het diner, eh, Het Diner, mocht zijn baalde flink toen hij hoorde dat wij met zijn allen hadden gegeten. Hij had veel speeches gehoord, en zat naast schoonmoeder.
Ik stond versteld hoeveel partners er überhaupt nog op waren komen dagen. Achteraf hoorden we inderdaad dat de uitverkoren vriendinnen en collega's zich behoorlijk hadden verveeld tussen allemaal familieleden die ze niet kenden.
Maar vier uur was gewoon behoorlijk lang. Iedereen kakte op een gegeven moment in, ook omdat het warm weer was, midden in de week, vlak voor ieders zomervakantie. Dus na weken van druk-druk-druk om alles af te krijgen, hadden we opeens een vreselijk lome, lange vrij dag, waarop we ook weer niet echt kon ontspannen en ongestoord "los gaan" omdat de meesten de volgende dag toch weer moesten werken. Dat maakte het ook een vreemde, vermoeiende dag.
zaterdag 2 januari 2016 om 12:35
quote:Madderijn schreef op 01 januari 2016 @ 21:30:
Aan de andere kant kun je het onverwacht leuk hebben met de andere rejects in de plaatselijke snackbar, ik heb goede herinneringen aan een overbrugging die we met oud huisgenoten hadden. De getuige, die wel bij het diner, eh, Het Diner, mocht zijn baalde flink toen hij hoorde dat wij met zijn allen hadden gegeten. Hij had veel speeches gehoord, en zat naast schoonmoeder.Hebben wij ook ooit gehad, ja. Er was ook een DINER op de bruiloft, van een van de beste vrienden van mijn vriend. Toch werden we met z'n allen geacht om een uur of twee op te bonjouren (gelukkig wel in de stad waar we allemaal wonen) totaan het feest. Vreemd genoeg mochten de beste vriendinnen van de bruid wel blijven... Maargoed, wij met z'n allen naar de friettent en dat veel toch beter dan veel te droge varkenshaas en papperige aardappelkroketjes
Aan de andere kant kun je het onverwacht leuk hebben met de andere rejects in de plaatselijke snackbar, ik heb goede herinneringen aan een overbrugging die we met oud huisgenoten hadden. De getuige, die wel bij het diner, eh, Het Diner, mocht zijn baalde flink toen hij hoorde dat wij met zijn allen hadden gegeten. Hij had veel speeches gehoord, en zat naast schoonmoeder.Hebben wij ook ooit gehad, ja. Er was ook een DINER op de bruiloft, van een van de beste vrienden van mijn vriend. Toch werden we met z'n allen geacht om een uur of twee op te bonjouren (gelukkig wel in de stad waar we allemaal wonen) totaan het feest. Vreemd genoeg mochten de beste vriendinnen van de bruid wel blijven... Maargoed, wij met z'n allen naar de friettent en dat veel toch beter dan veel te droge varkenshaas en papperige aardappelkroketjes
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
zaterdag 2 januari 2016 om 15:58
quote:Fog schreef op 02 januari 2016 @ 10:44:
Oh mag ik ook nog een begrafenis duit in het zakje doen?
Tijdens het afscheid van mijn veel te vroeg overleden vader, besloot de achterlijke tak van de familie om te applaudisseren na elke spreker.
Ik heb nog nooit zo iets ongepast meegemaakt tijdens een begrafenis. Net als het applaudiseren tijdens de rouwstoet van de MH17. Zo ontzettend ongepast. Maar goed, het is offtopic. Ik heb helaas geen vreselijke bruiloft of partij om over te vertellen...maar wil wel graag kwijt dat ik geniet van dit topic.
Oh mag ik ook nog een begrafenis duit in het zakje doen?
Tijdens het afscheid van mijn veel te vroeg overleden vader, besloot de achterlijke tak van de familie om te applaudisseren na elke spreker.
Ik heb nog nooit zo iets ongepast meegemaakt tijdens een begrafenis. Net als het applaudiseren tijdens de rouwstoet van de MH17. Zo ontzettend ongepast. Maar goed, het is offtopic. Ik heb helaas geen vreselijke bruiloft of partij om over te vertellen...maar wil wel graag kwijt dat ik geniet van dit topic.
't Is al met al een heel gedoe
zondag 3 januari 2016 om 07:58
Leuk topic maar al die kerkdiensten vins ik echt erg. Wij zijn ook in de kerk getrouwd maar kregen van (niet gelovige) vrienden/familie juist te horen dat ze het zo'n persoonlijke en vrolijke dienst vonden, no way dat we op onze bruiloft mensen ongemakkelijk willen laten voelen!
Verder valt het hier wel mee met de verhalen, behalve wat hele saaie bruiloften met ABC'tjes en een blikkenspel, ik snap niet dat er mensen zijn die dar nog leuk vinden.
Oh, en (de inmiddels) vrouw van een vriend van mijn man liep al weken bij alle vrouwen van de vrienden te vissen naar het stukje, die was echt doodsbang voor wat ze zouden gaan doen haha. Viel uiteindelijk wel mee en het was voor bijna niemand te verstaan vanwege slechte versterking maar ik wist niet zo goed of ik het nu grappig moest vinden of zielig dat ze zich zo druk maakte (overigens een verder hartstikke aardige meid).
Verder valt het hier wel mee met de verhalen, behalve wat hele saaie bruiloften met ABC'tjes en een blikkenspel, ik snap niet dat er mensen zijn die dar nog leuk vinden.
Oh, en (de inmiddels) vrouw van een vriend van mijn man liep al weken bij alle vrouwen van de vrienden te vissen naar het stukje, die was echt doodsbang voor wat ze zouden gaan doen haha. Viel uiteindelijk wel mee en het was voor bijna niemand te verstaan vanwege slechte versterking maar ik wist niet zo goed of ik het nu grappig moest vinden of zielig dat ze zich zo druk maakte (overigens een verder hartstikke aardige meid).
zondag 3 januari 2016 om 18:39
quote:peach1990 schreef op 01 januari 2016 @ 23:20:
[...]
ik woon in een soortgelijke plaats en schoonmoeder was overleden zij was vrij gelovig ik niet mijn vriend is wel.gelovig opgevoed maar doet er weinig mee verder.
(hele lieve schoonmoeder nooit moeilijk gedaan dat ik niet geloofde schat van een mens)
maar goed ik was hoog zwanger (8.5 maand) niet getrouwd met vriend. die man die dan komt om de verhalen uit de bijbel te kiezen en later bij de plechtigheid deze voordraagt en de dienst leid. pff die was het er zo niet mee eens en ik voelde me zo klein durfde bijna niks te zeggen. het was 1 grote aanval op mij en mijn vriend en onze manier van leven echt onfantsoenlijk. en voor mij als verdrietig hormonen-vat ook echt heel vervelend ben er een week naar van geweest. naast het verdriet van schoonmoeder verliezen een paar weken voor je gaat bevallen.
...
Wat een nare man! Voor zulke onmensen is geloof volgens mij vooral iets om andere mensen mee te kunnen koeioneren, ongeacht de grenzen van het fatsoen. Het ergste is dan dat niemand uit de gemeente zo'n pipo aanspreekt, waarschijnlijk uit angst om zelf aangepakt te worden.
Heb zelf ooit ook eens een bruiloft bij een evangelische gemeente meegemaakt. Het huwelijk gebeurde een beetje in de zijlijn, want het was vooral anderhalf uur gepreek en bekeringsdrang. Vond ik ook erg ongepast naar de gasten toe, maar soit, het bruidspaar wilde het zo. Dat was alleen niet kwaadaardig, het was juist overdreven in your face positief.
[...]
ik woon in een soortgelijke plaats en schoonmoeder was overleden zij was vrij gelovig ik niet mijn vriend is wel.gelovig opgevoed maar doet er weinig mee verder.
(hele lieve schoonmoeder nooit moeilijk gedaan dat ik niet geloofde schat van een mens)
maar goed ik was hoog zwanger (8.5 maand) niet getrouwd met vriend. die man die dan komt om de verhalen uit de bijbel te kiezen en later bij de plechtigheid deze voordraagt en de dienst leid. pff die was het er zo niet mee eens en ik voelde me zo klein durfde bijna niks te zeggen. het was 1 grote aanval op mij en mijn vriend en onze manier van leven echt onfantsoenlijk. en voor mij als verdrietig hormonen-vat ook echt heel vervelend ben er een week naar van geweest. naast het verdriet van schoonmoeder verliezen een paar weken voor je gaat bevallen.
...
Wat een nare man! Voor zulke onmensen is geloof volgens mij vooral iets om andere mensen mee te kunnen koeioneren, ongeacht de grenzen van het fatsoen. Het ergste is dan dat niemand uit de gemeente zo'n pipo aanspreekt, waarschijnlijk uit angst om zelf aangepakt te worden.
Heb zelf ooit ook eens een bruiloft bij een evangelische gemeente meegemaakt. Het huwelijk gebeurde een beetje in de zijlijn, want het was vooral anderhalf uur gepreek en bekeringsdrang. Vond ik ook erg ongepast naar de gasten toe, maar soit, het bruidspaar wilde het zo. Dat was alleen niet kwaadaardig, het was juist overdreven in your face positief.
