Overig
alle pijlers
Kiezen voor een geloof/religie
woensdag 10 december 2008 om 14:32
Ik ben atheïstisch opgevoed: een vader die door erg vervelende ervaringen in de Bible Belt anti-kerk was geworden, een moeder die helemaal niet bezig was met God of spiritualiteit.
Ik weet niet hoe ze het voor elkaar gekregen hebben, maar ik heb, als enige van hun kinderen, wel degelijk behoefte aan een geloof. Daarmee bedoel ik een structuur, een theorie, een soort raamwerk waarin ik mijn geloof in iets groters kan plaatsen.
Ik heb me dan ook suf gelezen over dit onderwerp: van de bijbel tot aan de koran, van new-age boeken over de grote aardgodin tot aan het boeddhisme. Er is echter geen religie waarin ik mijn eigen idee en gevoel over spiritualiteit helemààl kwijt kan.
Toch zou ik me wel willen aansluiten bij een kerk of organisatie.
Ik weet alleen niet welke , en ik weet ook niet of je een plek kan vinden binnen een kerk waar je het op voorhand al niet met alles eens bent. Zo hou ik erg van de katholieke manier van geloven (via mijn schoonfamilie kom ik daar veel mee in aanraking) maar kan ik bijzonder weinig met het idee van een god in de hemel die mij beoordeelt en mij later wel of niet toelaat in de hemel.
Daarom mijn vraag: zijn er mensen die zich op latere leeftijd hebben bekeerd tot een bepaald geloof? Zich hebben aangesloten bij een kerk, of zijn veranderd van religie ten opzichte van hun jeugd?
En is er, binnen kerken, ruimte voor discussie en verschil in interpretatie volgens jullie ervaring?
Of herkent iemand de wens om spiritueel ergens bij te horen maar heb je toch gekozen om je niet in een groep te voegen?
Ik ben heel benieuwd en zou graag van gedachten wisselen hierover.
Bij voorbaat dank!
Ik weet niet hoe ze het voor elkaar gekregen hebben, maar ik heb, als enige van hun kinderen, wel degelijk behoefte aan een geloof. Daarmee bedoel ik een structuur, een theorie, een soort raamwerk waarin ik mijn geloof in iets groters kan plaatsen.
Ik heb me dan ook suf gelezen over dit onderwerp: van de bijbel tot aan de koran, van new-age boeken over de grote aardgodin tot aan het boeddhisme. Er is echter geen religie waarin ik mijn eigen idee en gevoel over spiritualiteit helemààl kwijt kan.
Toch zou ik me wel willen aansluiten bij een kerk of organisatie.
Ik weet alleen niet welke , en ik weet ook niet of je een plek kan vinden binnen een kerk waar je het op voorhand al niet met alles eens bent. Zo hou ik erg van de katholieke manier van geloven (via mijn schoonfamilie kom ik daar veel mee in aanraking) maar kan ik bijzonder weinig met het idee van een god in de hemel die mij beoordeelt en mij later wel of niet toelaat in de hemel.
Daarom mijn vraag: zijn er mensen die zich op latere leeftijd hebben bekeerd tot een bepaald geloof? Zich hebben aangesloten bij een kerk, of zijn veranderd van religie ten opzichte van hun jeugd?
En is er, binnen kerken, ruimte voor discussie en verschil in interpretatie volgens jullie ervaring?
Of herkent iemand de wens om spiritueel ergens bij te horen maar heb je toch gekozen om je niet in een groep te voegen?
Ik ben heel benieuwd en zou graag van gedachten wisselen hierover.
Bij voorbaat dank!
woensdag 10 december 2008 om 14:44
woensdag 10 december 2008 om 14:50
Weet niet of we verschillende boeken lezen, maar het is net alsof in al die verschillende geloven iets waars zit, maar er veel te veel ruis omheen komt te hangen.
Ergens zijn alle religies gelijk, hoezeer ze ook anders willen zijn / denken te zijn. En die kern waarin ze gelijk zijn, dat is waar ik naar op zoek ben. (beetje zweverig, hoop dat je begrijpt wat ik bedoel)
Mijn geloof wordt niet minder door alles te lezen, maar ik heb ook nog steeds niet dé herkenning gevonden helaas.
Ergens zijn alle religies gelijk, hoezeer ze ook anders willen zijn / denken te zijn. En die kern waarin ze gelijk zijn, dat is waar ik naar op zoek ben. (beetje zweverig, hoop dat je begrijpt wat ik bedoel)
Mijn geloof wordt niet minder door alles te lezen, maar ik heb ook nog steeds niet dé herkenning gevonden helaas.
woensdag 10 december 2008 om 15:01
Tsja, mijn persoonlijke geloof...
Moeilijk te verwoorden, dat valt me tegen van mezelf!
Poging dan:
Ik denk dat er naast al het tastbare nog een andere kant bestaat: die van de ziel. En dat je je ziel niet voedt met nieuwe spullen, goeie gesprekken, sex, of eten.
Die kant van je bestaan kun je God noemen, godin, de heilige geest, de natuur, of hoe je maar wilt: de naam maakt me eigenlijk niets uit. Ik zie niet zozeer de naam als wel datgene wat ermee wordt bedoeld: iets dat je ziel raakt.
Ik heb ook iets met rituelen, met het je verbonden voelen met "iets groters", hoe je het ook wil noemen.
Ik heb dat altijd gehad, van kinds af aan: ik ben zelfs als meisje van 8 tegen de uitdrukkelijke wens van mijn vader in een paar maanden lid geweest van een kerkkoor in de buurt
Dus dat gevoel van dat er méér is en dat ik daar op een gestructureerde manier in contact mee wil zijn/komen/blijven, dat heb ik altijd gehad.
Door ervaringen in de laatste jaren, waaronder mijn eigen bijna-dood is dat gevoel alleen maar sterker geworden.
Alsof het leven met al die spullen en dingen en gesprekken en geld en TV enzovoort niet genoeg is en nooit genoeg kan zijn, omdat er een deel van mij om een ander soort aandacht vraagt.
Ik merk dat dit vage verhalen worden, maar ik vind het ook moeilijk om duidelijk uit te leggen terwijl het gevoel zelf zo sterk en duidelijk is!
Moeilijk te verwoorden, dat valt me tegen van mezelf!
Poging dan:
Ik denk dat er naast al het tastbare nog een andere kant bestaat: die van de ziel. En dat je je ziel niet voedt met nieuwe spullen, goeie gesprekken, sex, of eten.
Die kant van je bestaan kun je God noemen, godin, de heilige geest, de natuur, of hoe je maar wilt: de naam maakt me eigenlijk niets uit. Ik zie niet zozeer de naam als wel datgene wat ermee wordt bedoeld: iets dat je ziel raakt.
Ik heb ook iets met rituelen, met het je verbonden voelen met "iets groters", hoe je het ook wil noemen.
Ik heb dat altijd gehad, van kinds af aan: ik ben zelfs als meisje van 8 tegen de uitdrukkelijke wens van mijn vader in een paar maanden lid geweest van een kerkkoor in de buurt
Dus dat gevoel van dat er méér is en dat ik daar op een gestructureerde manier in contact mee wil zijn/komen/blijven, dat heb ik altijd gehad.
Door ervaringen in de laatste jaren, waaronder mijn eigen bijna-dood is dat gevoel alleen maar sterker geworden.
Alsof het leven met al die spullen en dingen en gesprekken en geld en TV enzovoort niet genoeg is en nooit genoeg kan zijn, omdat er een deel van mij om een ander soort aandacht vraagt.
Ik merk dat dit vage verhalen worden, maar ik vind het ook moeilijk om duidelijk uit te leggen terwijl het gevoel zelf zo sterk en duidelijk is!
woensdag 10 december 2008 om 15:13
Ik ben katholiek opgevoed, maar ik heb daar juist helemaal niets mee. Het enige geloof wat mij gevoelsmatig aanspreekt is het boedhisme. Ik voel me altijd op m'n gemak in boedhistische tempels, terwijl ik de hollandse kerken maar kille onpersoonlijke gebouwen vindt.
De boedhisten met wie ik in Zuid Oost Azie heb gesproken hebben ook niet zo'n zendingsdrang als de katholieken/christenen/moslims. Ze accepteren/respecteren veel meer andere levensovertuigingen en laten mensen vrij in hun keuze. Dat vind ik veruit te verkiezen boven die andere godsdiensten.
Ik geloof overigens ook niet in 'n god/hemel/hel, maar meer in dat er nog andere dimensies kunnen zijn. Ik voel mij geen atheist, maar 'n agnost.
De boedhisten met wie ik in Zuid Oost Azie heb gesproken hebben ook niet zo'n zendingsdrang als de katholieken/christenen/moslims. Ze accepteren/respecteren veel meer andere levensovertuigingen en laten mensen vrij in hun keuze. Dat vind ik veruit te verkiezen boven die andere godsdiensten.
Ik geloof overigens ook niet in 'n god/hemel/hel, maar meer in dat er nog andere dimensies kunnen zijn. Ik voel mij geen atheist, maar 'n agnost.
woensdag 10 december 2008 om 15:29
Robo, wat een bijzondere zoektocht moet dat zijn. Zelf ben ik niet gelovig, maar gelovige vrienden om me heen (katholieken en moslims) belijden hun geloof elk op een eigen manier. Zo zegt mijn Afghaanse vriendin dat ze niet naar de moskee hoeft: "Want Allah is overal", gaat mijn schoonzus niet naar de kerk maar is ze wel op haar twintigste gedoopt. Dat vond ze heel belangrijk.
Je hebt je overtuigingen, zoveel is duidelijk. Moet je dan ook 'lid' worden van een 'club'?
Hiermee wil ik trouwens niemand voor het hoofd stoten, ik respecteer ieders (geloofs)opvattingen. Als ik iemand kwets met de 'club'uitspraak ligt dat aan mijn woordkeuze, waarvoor excuus.
Je hebt je overtuigingen, zoveel is duidelijk. Moet je dan ook 'lid' worden van een 'club'?
Hiermee wil ik trouwens niemand voor het hoofd stoten, ik respecteer ieders (geloofs)opvattingen. Als ik iemand kwets met de 'club'uitspraak ligt dat aan mijn woordkeuze, waarvoor excuus.
woensdag 10 december 2008 om 15:32
Nederlandse kerken zijn ook kille, koude gebouwen maar dat heeft op zich niks met het christendom te maken. Ga je naar een doorsnee katholiek kerk in een mediterraans land dat is het er warm en een stuk gezelliger, hoewel ik de gewoonte van de katholieken om dat lijdensverhaal zo expliciet te exposeren verschrikkelijk.
woensdag 10 december 2008 om 15:34
Dat vind ik dus inderdaad moeilijk Zorba, of je wel of niet ergens lid van moet worden.
Ik heb wel de behoefte aan mensen met wie ik mijn overtuigingen zou kunnen delen, en ook behoefte aan een omgeving die daar speciaal voor is (kerk, gebedsruimte, wat dan ook) dus daarom denk ik hard na over me wel of niet aansluiten bij een kerk/religie.
Ik vind het alleen nog steeds moeilijk om me, bij iedere kerk en religie die mij bekend is, heen te zetten over alles waar ik het dan niét mee eens ben.
Vandaar dat ik zo graag ervaringen van anderen zou willen lezen.
Ik heb wel de behoefte aan mensen met wie ik mijn overtuigingen zou kunnen delen, en ook behoefte aan een omgeving die daar speciaal voor is (kerk, gebedsruimte, wat dan ook) dus daarom denk ik hard na over me wel of niet aansluiten bij een kerk/religie.
Ik vind het alleen nog steeds moeilijk om me, bij iedere kerk en religie die mij bekend is, heen te zetten over alles waar ik het dan niét mee eens ben.
Vandaar dat ik zo graag ervaringen van anderen zou willen lezen.
woensdag 10 december 2008 om 15:34
Ik denk dat je nooit een religie kan vinden waar je het helemaal mee eens bent, en ik denk dat ook vrijwel alle gelovigen hun eigen ideeën er op nahouden (binnen dat grotere raamwerk). Ik ben zelf katholiek, maar behoorlijk liberaal. Overigens ben ik natuurlijk een beetje een vrijblijvende gelovige, maar misschien vind je het wel leuk om te horen dat onze vorige pastoor met een man samenwoonde, en ik in een andere parochie een pastoor ken die zelfs getrouwd is (en er niet uitgekickt door Rome!). Ik woon nu in Zuid Europa en herken héél weinig van het katholieke geloof, en ik heb in Centraal Amerika gewoond en daar was dat ook al zo. Aan de andere kant vond ik het heerlijk dat ik juist dingen herkende. Ik kan je vertellen dat álles daar nieuw voor mij was, niets was zoals ik verwachtte dat het zijn zou, tot ik in de kerk kwam en ik precies wist wanneer ik moest gaan staan, wanneer ik moest gaan knielen, wat er nu zou komen, etc. De taal was anders maar de kadans van de gebeden precies hetzelfde en de volgorde ook. Dat gaf mij een heel fijn gevoel, echt van thuiskomen.
Ik vind het geloof ook heel waardevol bij bepaalde belangrijke gebeurtenissen in het leven. Een huwelijk, een sterfgeval, een vormsel, etc. Het geeft houvast vanwege rituelen en het geeft een extra dimensie aan deze belangrijke (overgangs)gebeurtenissen.
Het lijkt me trouwens heel lastig om op latere leeftijd nog te moeten kiezen, precies om wat jij beschrijft: je hebt je eigen mening en als je je gaat bekeren, dan wil je dat eigenlijk alleen doen als het om iets gaat waar jij 100% achter staat. (en daarom zijn de bekeerden ook altijd de heftigste gelovigen denk ik, die willen alles precies zo doen zoals de leer voorschrijft, want zij hebben hier bewust voor gekozen).
Misschien is het Oud Katholieke kerk iets voor je? Ik weet er niet zo veel van, maar wat ik er over weet sprak me wel aan (eigenlijk meer dan de gewone katholieke kerk, maar hey, ik ben nu al binnen )
Ik vind het geloof ook heel waardevol bij bepaalde belangrijke gebeurtenissen in het leven. Een huwelijk, een sterfgeval, een vormsel, etc. Het geeft houvast vanwege rituelen en het geeft een extra dimensie aan deze belangrijke (overgangs)gebeurtenissen.
Het lijkt me trouwens heel lastig om op latere leeftijd nog te moeten kiezen, precies om wat jij beschrijft: je hebt je eigen mening en als je je gaat bekeren, dan wil je dat eigenlijk alleen doen als het om iets gaat waar jij 100% achter staat. (en daarom zijn de bekeerden ook altijd de heftigste gelovigen denk ik, die willen alles precies zo doen zoals de leer voorschrijft, want zij hebben hier bewust voor gekozen).
Misschien is het Oud Katholieke kerk iets voor je? Ik weet er niet zo veel van, maar wat ik er over weet sprak me wel aan (eigenlijk meer dan de gewone katholieke kerk, maar hey, ik ben nu al binnen )
woensdag 10 december 2008 om 15:37
quote:eleonora schreef op 10 december 2008 @ 15:32:
Nederlandse kerken zijn ook kille, koude gebouwen maar dat heeft op zich niks met het christendom te maken. Ga je naar een doorsnee katholiek kerk in een mediterraans land dat is het er warm en een stuk gezelliger, hoewel ik de gewoonte van de katholieken om dat lijdensverhaal zo expliciet te exposeren verschrikkelijk.
Spreek je ook een mediterrane taal? Want ik vind de boodschap die bv. in Spanje wordt gepredikt toch wel wat minder warm dan die van Nederland!
(mijn vriend komt uit het Caribisch gebied en ik nam hem eens mee naar een kathedraal in Brabant, hartje winter. Toen hij vroeg wat die namen op de grond waren zei ik dat daar mensen lagen begraven en toen snapte hij het: Ohhhh!!! Dáárom is het zo koud hier! De aanwezigheid van geesten dus )
Robo: ik denk dat het vooral staat of valt met de parochie, ga gewoon eens naar verschillende diensten. Sommige parochies / gemeenten zijn heel actief, sommigen hebben speciale jongerendiensten enzo terwijl het bij anderen net de bejaardenbingo lijkt, sommigen hebben een vlotte pastoor en andere een heel conservatieve, in sommige kerken zit het elk weekend vol, in andere kerken alleen met kerstmis, etc)
Nederlandse kerken zijn ook kille, koude gebouwen maar dat heeft op zich niks met het christendom te maken. Ga je naar een doorsnee katholiek kerk in een mediterraans land dat is het er warm en een stuk gezelliger, hoewel ik de gewoonte van de katholieken om dat lijdensverhaal zo expliciet te exposeren verschrikkelijk.
Spreek je ook een mediterrane taal? Want ik vind de boodschap die bv. in Spanje wordt gepredikt toch wel wat minder warm dan die van Nederland!
(mijn vriend komt uit het Caribisch gebied en ik nam hem eens mee naar een kathedraal in Brabant, hartje winter. Toen hij vroeg wat die namen op de grond waren zei ik dat daar mensen lagen begraven en toen snapte hij het: Ohhhh!!! Dáárom is het zo koud hier! De aanwezigheid van geesten dus )
Robo: ik denk dat het vooral staat of valt met de parochie, ga gewoon eens naar verschillende diensten. Sommige parochies / gemeenten zijn heel actief, sommigen hebben speciale jongerendiensten enzo terwijl het bij anderen net de bejaardenbingo lijkt, sommigen hebben een vlotte pastoor en andere een heel conservatieve, in sommige kerken zit het elk weekend vol, in andere kerken alleen met kerstmis, etc)
woensdag 10 december 2008 om 15:38
Dankjewel Margaretha2 voor je post
Wat leuk om te lezen dat een homosexuele en een getrouwde pastoor "mochten" blijven van Rome, dat geeft hoop op een liberalere toekomst voor de kerk! Want dat is precies waar het aan schort bij de RK: tolerantie voor anderen en andermans levensstijl.... ook het verbod op vrouwelijke priesters zit mij héél hoog.
Ik ga meteen iets proberen te vinden over de Oud Katholieke kerk, interessant.
Wat leuk om te lezen dat een homosexuele en een getrouwde pastoor "mochten" blijven van Rome, dat geeft hoop op een liberalere toekomst voor de kerk! Want dat is precies waar het aan schort bij de RK: tolerantie voor anderen en andermans levensstijl.... ook het verbod op vrouwelijke priesters zit mij héél hoog.
Ik ga meteen iets proberen te vinden over de Oud Katholieke kerk, interessant.
woensdag 10 december 2008 om 15:44
quote:robo schreef op 10 december 2008 @ 15:38:
Dankjewel Margaretha2 voor je post
Wat leuk om te lezen dat een homosexuele en een getrouwde pastoor "mochten" blijven van Rome, dat geeft hoop op een liberalere toekomst voor de kerk! Want dat is precies waar het aan schort bij de RK: tolerantie voor anderen en andermans levensstijl.... ook het verbod op vrouwelijke priesters zit mij héél hoog.
Ik ga meteen iets proberen te vinden over de Oud Katholieke kerk, interessant.
Nou die homo die was dat wel min of meer undercover hoor, hij heeft nooit een statement gemaakt (maar deed het dus wel gewoon). Bisschop Muskens is ook erg liberaal, hij heeft ook boeken geschreven (niet gelezen), misschien is dat wat?
Overigens vind ik in de praktijk katholieken wel liberaler dan protestanten. En met katholieken bedoel ik dan voor het gemak brabo´s en limbo´s en niet mensen uit enclaves in een zee van zwarte kousen, en met protestanten bedoel ik dus wel bible belt mensen, maar ook evangelisten in die nieuwe kerken (wel gezellige kerken, bv. Maranatha in Amsterdam). Ik ken geen katholiek die zich nog bekommert om seks voor het huwelijk / homoseksualiteit / ongehuwd kinderen krijgen of samenwonen / etc.(ook niet van 80+), maar wel protestanten die zich daar niet overheen kunnen zetten (ook van 30-).
Leo, ik ging helemaal niet zo heel vaak naar de kerk in Nederland, maar ik vond heel vaak de preken wel waardevol. Ik kan me maar één pastoor herinneren die ik ooit heb horen spreken over zonden ed. en daarentegen heel veel priesters die preekten over tolerantie, samenleven, heb je naaste lief, ben er voor een ander, etc. Ik ben de bijbel aan het lezen en daar staan natuurlijk behoorlijk wat schokkende dingen in, maar zo wordt dat in mijn beleving echt niet vertaald naar onze tijd.
Dankjewel Margaretha2 voor je post
Wat leuk om te lezen dat een homosexuele en een getrouwde pastoor "mochten" blijven van Rome, dat geeft hoop op een liberalere toekomst voor de kerk! Want dat is precies waar het aan schort bij de RK: tolerantie voor anderen en andermans levensstijl.... ook het verbod op vrouwelijke priesters zit mij héél hoog.
Ik ga meteen iets proberen te vinden over de Oud Katholieke kerk, interessant.
Nou die homo die was dat wel min of meer undercover hoor, hij heeft nooit een statement gemaakt (maar deed het dus wel gewoon). Bisschop Muskens is ook erg liberaal, hij heeft ook boeken geschreven (niet gelezen), misschien is dat wat?
Overigens vind ik in de praktijk katholieken wel liberaler dan protestanten. En met katholieken bedoel ik dan voor het gemak brabo´s en limbo´s en niet mensen uit enclaves in een zee van zwarte kousen, en met protestanten bedoel ik dus wel bible belt mensen, maar ook evangelisten in die nieuwe kerken (wel gezellige kerken, bv. Maranatha in Amsterdam). Ik ken geen katholiek die zich nog bekommert om seks voor het huwelijk / homoseksualiteit / ongehuwd kinderen krijgen of samenwonen / etc.(ook niet van 80+), maar wel protestanten die zich daar niet overheen kunnen zetten (ook van 30-).
Leo, ik ging helemaal niet zo heel vaak naar de kerk in Nederland, maar ik vond heel vaak de preken wel waardevol. Ik kan me maar één pastoor herinneren die ik ooit heb horen spreken over zonden ed. en daarentegen heel veel priesters die preekten over tolerantie, samenleven, heb je naaste lief, ben er voor een ander, etc. Ik ben de bijbel aan het lezen en daar staan natuurlijk behoorlijk wat schokkende dingen in, maar zo wordt dat in mijn beleving echt niet vertaald naar onze tijd.
woensdag 10 december 2008 om 15:44
quote:robo schreef op 10 december 2008 @ 15:01:
Tsja, mijn persoonlijke geloof...
Moeilijk te verwoorden, dat valt me tegen van mezelf!
Poging dan:
Ik denk dat er naast al het tastbare nog een andere kant bestaat: die van de ziel. [..]
Bovenstaand schrijven van jou doet me denken aan het Armeens 'Onze Vader'. (Wat ik zelf veel meer de essentie vindt raken dan het 'Onze Vader' dat ik vanuit de huidige kerk(en) ken).
Uit de 1ste eeuw:
Bron van Zijn, die ik ontmoet
in wat me ontroert;
ik geef u een naam opdat ik u
een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij,
maak het nuttig.
Vestig uw rijk van eenheid nu.
Uw enige verlangen handelt dan
samen met het onze.
Geef ons wat we elke dag
nodig hebben
aan brood en inzicht.
Maak los de koorden van fouten,
die ons vastbinden aan het verleden,
zoals wij ook anderen
hun misstappen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen
ons niet misleiden.
Want uit u wordt
de alwerkzame wil geboren:
de levende kracht om te handelen.
Het lied dat alles verfraait
en dat zich
van eeuw tot eeuw
vernieuwt.
Tsja, mijn persoonlijke geloof...
Moeilijk te verwoorden, dat valt me tegen van mezelf!
Poging dan:
Ik denk dat er naast al het tastbare nog een andere kant bestaat: die van de ziel. [..]
Bovenstaand schrijven van jou doet me denken aan het Armeens 'Onze Vader'. (Wat ik zelf veel meer de essentie vindt raken dan het 'Onze Vader' dat ik vanuit de huidige kerk(en) ken).
Uit de 1ste eeuw:
Bron van Zijn, die ik ontmoet
in wat me ontroert;
ik geef u een naam opdat ik u
een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij,
maak het nuttig.
Vestig uw rijk van eenheid nu.
Uw enige verlangen handelt dan
samen met het onze.
Geef ons wat we elke dag
nodig hebben
aan brood en inzicht.
Maak los de koorden van fouten,
die ons vastbinden aan het verleden,
zoals wij ook anderen
hun misstappen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen
ons niet misleiden.
Want uit u wordt
de alwerkzame wil geboren:
de levende kracht om te handelen.
Het lied dat alles verfraait
en dat zich
van eeuw tot eeuw
vernieuwt.
woensdag 10 december 2008 om 15:45
Hi Robo,
Ik zal later reageren, want het is een lang verhaal en ik ben een beetje digitaal uitgepraat vandaag. Wat ik wel vast kwijt wil is dat er in kerken echt niet alleen maar mensen zitten die hetzelfde denken. Sommige trouwens wel, maar ik zit zelf in een kerk waar alles kan en alles mag zonder dat er meteen verdeeldheid ontstaat als we het niet met elkaar eens zijn.
Xx Miss Mieke
Ik zal later reageren, want het is een lang verhaal en ik ben een beetje digitaal uitgepraat vandaag. Wat ik wel vast kwijt wil is dat er in kerken echt niet alleen maar mensen zitten die hetzelfde denken. Sommige trouwens wel, maar ik zit zelf in een kerk waar alles kan en alles mag zonder dat er meteen verdeeldheid ontstaat als we het niet met elkaar eens zijn.
Xx Miss Mieke
For I may not have all the answers, I wouldn\'t want it any other way.
woensdag 10 december 2008 om 15:48
Ik schrok bij de bijbel erg van het Oude Testament. daar komt God in naar voren als een wraakzuchtige, straffende, vrouwonvriendelijke heerser en het was veel erger dan ik vantevoren had gedacht.
Het enige dat mij uit de bijbel echt heeft geraakt is het verhaal van Jezus, met zijn boodschap van tolerantie en naastenliefde.
Dààr geloof ik ook in, namelijk.
Het enige dat mij uit de bijbel echt heeft geraakt is het verhaal van Jezus, met zijn boodschap van tolerantie en naastenliefde.
Dààr geloof ik ook in, namelijk.
woensdag 10 december 2008 om 15:52
@ omen: bedankt voor deze post, ik vind het erg mooi verwoord......
@missMieke, tot later dan, ben inderdaad benieuwd naar je verhaal
@margaretha2: ik heb één boek van bisschop Muskens gelezen (over de dood) en dat was een mooi boek. Hij kwam over als een wijze man en had dingen over doodgaan te zeggen die me zijn bijgebleven.
@missMieke, tot later dan, ben inderdaad benieuwd naar je verhaal
@margaretha2: ik heb één boek van bisschop Muskens gelezen (over de dood) en dat was een mooi boek. Hij kwam over als een wijze man en had dingen over doodgaan te zeggen die me zijn bijgebleven.
woensdag 10 december 2008 om 15:53
quote:robo schreef op 10 december 2008 @ 15:48:
Ik schrok bij de bijbel erg van het Oude Testament. daar komt God in naar voren als een wraakzuchtige, straffende, vrouwonvriendelijke heerser en het was veel erger dan ik vantevoren had gedacht.
Het enige dat mij uit de bijbel echt heeft geraakt is het verhaal van Jezus, met zijn boodschap van tolerantie en naastenliefde.
Dààr geloof ik ook in, namelijk.
Ik geloof al mijn hele leven in Jezus. Niet als gelovige trouwens, als Christen, maar als fan, als niet gelovig-aanhanger. Ik geloof in de mens Jezus, als historische figuur en ik geloof ook dat hij geloofde in het Koninkrijk Gods. Ik geloof daar zelf niet in, in dat Koninkrijk maar zie wel in dat het in die tijd anders was dan nu en dat geloven toen een andere rol speelde dan nu.
Voor mij is Jezus dus een belangrijke persoon in de geschiedenis. Ik lees veel over hem en heb met het idee gesjanst om een boek te schrijven over hem, als mens.
Als heilige, of als Zoon van God kan ik hem niet zien. Daarvoor is hij voor mij teveel een gewoon mens van vlees en bloed. Ik zou willen dat ik het wel kon, het lijkt me fijn om steun te hebben aan een geloof. Als ongelovige moet je veel dingen zelf opknappen en kun je je niet wenden tot een Godheid of iets dat boven jezelf staat.
Ik schrok bij de bijbel erg van het Oude Testament. daar komt God in naar voren als een wraakzuchtige, straffende, vrouwonvriendelijke heerser en het was veel erger dan ik vantevoren had gedacht.
Het enige dat mij uit de bijbel echt heeft geraakt is het verhaal van Jezus, met zijn boodschap van tolerantie en naastenliefde.
Dààr geloof ik ook in, namelijk.
Ik geloof al mijn hele leven in Jezus. Niet als gelovige trouwens, als Christen, maar als fan, als niet gelovig-aanhanger. Ik geloof in de mens Jezus, als historische figuur en ik geloof ook dat hij geloofde in het Koninkrijk Gods. Ik geloof daar zelf niet in, in dat Koninkrijk maar zie wel in dat het in die tijd anders was dan nu en dat geloven toen een andere rol speelde dan nu.
Voor mij is Jezus dus een belangrijke persoon in de geschiedenis. Ik lees veel over hem en heb met het idee gesjanst om een boek te schrijven over hem, als mens.
Als heilige, of als Zoon van God kan ik hem niet zien. Daarvoor is hij voor mij teveel een gewoon mens van vlees en bloed. Ik zou willen dat ik het wel kon, het lijkt me fijn om steun te hebben aan een geloof. Als ongelovige moet je veel dingen zelf opknappen en kun je je niet wenden tot een Godheid of iets dat boven jezelf staat.
woensdag 10 december 2008 om 15:53
quote:robo schreef op 10 december 2008 @ 15:38:
Want dat is precies waar het aan schort bij de RK: tolerantie voor anderen en andermans levensstijl.... .
Je moet je niet blindstaren op Rome: Rome is ver weg!
Uiteindelijk geven de mensen vorm aan de kerk, en niet de kerk aan de mensen! In Latijns Amerika waren er veel priesters die de wapens oppakten en streden voor een socialistische revolutie, een paar decennia terug. Vanuit hun geloof (en tegen de leer van Rome, natuurlijk). Zo gaat eigenlijk iedereen zijn eigen gang. Ik weet dat er in Latijns Amerika ook veel bijgeklust wordt, qua voodoo enzo, gaat allemaal gewoon samen met de kerk.
De katholieke kerk is zon groot bolwerk, met allerlei kleine afdelingen, die door mensen worden gemaakt en beïnvloed door omstandigheden, cultuur, etc.
In studentensteden heb je vaak studentenkerken, die gaan wat meer met de tijd mee denk ik, tenminste die indruk kreeg ik. Ik weet zeker dat je (ook) daar van harte welkom bent.
ps Ik wil je de hoop niet ontnemen, maar als je kijkt naar de priesters en bisschoppen die de laatste tijd aangesteld worden lijkt het of men eerder conservatiever wordt dan liberaler!
Want dat is precies waar het aan schort bij de RK: tolerantie voor anderen en andermans levensstijl.... .
Je moet je niet blindstaren op Rome: Rome is ver weg!
Uiteindelijk geven de mensen vorm aan de kerk, en niet de kerk aan de mensen! In Latijns Amerika waren er veel priesters die de wapens oppakten en streden voor een socialistische revolutie, een paar decennia terug. Vanuit hun geloof (en tegen de leer van Rome, natuurlijk). Zo gaat eigenlijk iedereen zijn eigen gang. Ik weet dat er in Latijns Amerika ook veel bijgeklust wordt, qua voodoo enzo, gaat allemaal gewoon samen met de kerk.
De katholieke kerk is zon groot bolwerk, met allerlei kleine afdelingen, die door mensen worden gemaakt en beïnvloed door omstandigheden, cultuur, etc.
In studentensteden heb je vaak studentenkerken, die gaan wat meer met de tijd mee denk ik, tenminste die indruk kreeg ik. Ik weet zeker dat je (ook) daar van harte welkom bent.
ps Ik wil je de hoop niet ontnemen, maar als je kijkt naar de priesters en bisschoppen die de laatste tijd aangesteld worden lijkt het of men eerder conservatiever wordt dan liberaler!
woensdag 10 december 2008 om 15:54
Ik ben niet gelovig opgevoed, al zijn mijn ouders het wel. Tijdens mijn basisschool-periode was het thuis niet erg gezellig en wat heb ik gebeden zeg, maar niet dat het hielp. Ik kwam ook tot het inzicht dat bepaalde dingen echt niet kloppen in het geloof en dan neem ik het opnemen van heidense gebruiken (kerstboom, pasen) in het Christelijk geloof maar als voorbeeld. Niet dat het helemaal niet klopt, maar er is discussie over mogelijk. Ook vond ik de verpersoonlijking van God als voorbeeld voor ons heel erg fout, net zoals het goed leven want-anders-ga-je-naar-de-hel. Het Christendom is doorspekt van angst en regels om je in het gareel te houden; daar kon ik me niet in vinden.
Net zoals Robo voel ik wel wat voor Jezus. Op een filosofische liefdesvolle manier.
Net zoals Robo voel ik wel wat voor Jezus. Op een filosofische liefdesvolle manier.
woensdag 10 december 2008 om 15:57
Toen ik studeerde ben ik een poosje actief geweest binnen de (oecomenische) studentenkerk, vooral om uit te zoeken wat ik nog met mijn Christelijke opvoeding wilde. Ik vond het daar erg prettig, juist omdat er zo veel ruimte was om te geloven wat je wilde en er interessante discussies gevoerd werden. De kerkdienst was ' algemeen christelijk' en er was wel ritueel als avondmaal/communie. In allerlei cursussen en workshops die gegeven werden was bovendien vaak ruimte voor spiritualiteit uit verschillende religies.
Er was ook plaats voor dialoog met Moslims en Joden.
Als je in een studentenstad woont zou je hier misschien eens een kijkje kunnen nemen. Overigens was ik een van de weinige studenten in de kerk, de meeste mensen waren veel ouder.
Bij mij heeft het er trouwens uiteindelijk toe geleid dat ik voor mezelf heb besloten dat ik niet in God geloof , maar ik ging er natuurlijk met een andere instelling naartoe dan jij...
Er was ook plaats voor dialoog met Moslims en Joden.
Als je in een studentenstad woont zou je hier misschien eens een kijkje kunnen nemen. Overigens was ik een van de weinige studenten in de kerk, de meeste mensen waren veel ouder.
Bij mij heeft het er trouwens uiteindelijk toe geleid dat ik voor mezelf heb besloten dat ik niet in God geloof , maar ik ging er natuurlijk met een andere instelling naartoe dan jij...
