Overig
alle pijlers
Spanningen door kerstdiner
dinsdag 23 december 2008 om 13:06
Ik lees hier wel eens topics waarin vrouwen klagen over (schoon)familie waar ze met de kerst moeten 'opdraven', waar te weinig rekening wordt gehouden met hun eigen wensen etc.
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
donderdag 25 december 2008 om 10:24
[quote[Oh en ik, jongste van zeven, kan trouwens áltijd op mijn ouders terugvallen.. en óók nog eens op zes broers en zussen! Wat een luxe..al die aandacht [/quote]
Ook dat is niet in elk gezin zo hoor. Ik ben de jongste van 11, vond die aandacht altijd verstikkende bemoeizucht, hoe lief bedoelt ook.
En nu ons gezin in 2 kampen is verdeelt, kunnen we ook niet meer op iedereen terugvallen.
Die opmerkingen over dat je 'vroeger zeker geen kind bent geweest' etc, die vind ik zo achterlijk. Waarom mag je als volwassene geen hekel hebben aan kinderen in het algemeen?
Wat heeft je eigen kind-zijn daarmee te maken?
Ook dat is niet in elk gezin zo hoor. Ik ben de jongste van 11, vond die aandacht altijd verstikkende bemoeizucht, hoe lief bedoelt ook.
En nu ons gezin in 2 kampen is verdeelt, kunnen we ook niet meer op iedereen terugvallen.
Die opmerkingen over dat je 'vroeger zeker geen kind bent geweest' etc, die vind ik zo achterlijk. Waarom mag je als volwassene geen hekel hebben aan kinderen in het algemeen?
Wat heeft je eigen kind-zijn daarmee te maken?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 25 december 2008 om 10:26
donderdag 25 december 2008 om 10:32
donderdag 25 december 2008 om 10:40
quote:HoiPippiLangkous schreef op 25 december 2008 @ 10:32:
Waarom? Is het ook obsessief als je op de A-pijler je mening blijft verkondigen? Of als je op de S-pijler hengelt? En alle topics op de L+L pijler over afvallen, valt daar dan toch ook onder?Best wel. elninjoo (wat kerstkind betekent, maar dat terzijde) is dus eigenlijk de Jaap of de Dwazer van de kindertopics.
Waarom? Is het ook obsessief als je op de A-pijler je mening blijft verkondigen? Of als je op de S-pijler hengelt? En alle topics op de L+L pijler over afvallen, valt daar dan toch ook onder?Best wel. elninjoo (wat kerstkind betekent, maar dat terzijde) is dus eigenlijk de Jaap of de Dwazer van de kindertopics.
donderdag 25 december 2008 om 10:41
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 24 december 2008 @ 14:49:
Shining, een kind van 4 heeft toch echt niet door of het frietjes uit de frituur of uit de oven zijn. En daarbij, het is niet het jong zijn zin geven maar zijn moeder die wil dat het zo gaat
Het kind is nog maar anderhalf, die heeft waarschijnlijk na 4 frietjes al genoeg.
Mijn Idee: Juist laat beginnen met eten. Tijdens het borreltje/watertje vooraf, kleintje wat frietjes geven en veel aandacht van opa en oma zodat kindje dodelijk vermoeid is. Hup naar bed en rond 7 uur/half 8 start het kerstdiner.
Simpeler kan ik het niet maken.....
Shining, een kind van 4 heeft toch echt niet door of het frietjes uit de frituur of uit de oven zijn. En daarbij, het is niet het jong zijn zin geven maar zijn moeder die wil dat het zo gaat
Het kind is nog maar anderhalf, die heeft waarschijnlijk na 4 frietjes al genoeg.
Mijn Idee: Juist laat beginnen met eten. Tijdens het borreltje/watertje vooraf, kleintje wat frietjes geven en veel aandacht van opa en oma zodat kindje dodelijk vermoeid is. Hup naar bed en rond 7 uur/half 8 start het kerstdiner.
Simpeler kan ik het niet maken.....
donderdag 25 december 2008 om 10:54
Om even de parallelle discussie te negeren en in te gaan op jouw inspanningen; ik zou zeggen: eens en nooit weer. Wat een ondankbare mensen zijn er toch zeg. Ik zou het zo goed mogelijk probren rond te breien deze keer en voortaan de eer aanje schoonzus laten.
Bij ons in de familie deed mijn broer het altijd, totdat mijn vader tijdens een van de kerstdiners enorme ruzie begon te maken. resultaat was dat mijn broer het kertdiner niet meer deed voor de hele familie. Begrijpelijk. Zou ik ook niet meer doen. Helaas zijn mijn ouders nu elk jaar wel welkom en worden de broers en zussen niet meer uitgenodigd, dus dat is ook wel weer raar dan; de herrieschopppers wel vragen en de rest niet Ze zullen ervan houden
Bij ons in de familie deed mijn broer het altijd, totdat mijn vader tijdens een van de kerstdiners enorme ruzie begon te maken. resultaat was dat mijn broer het kertdiner niet meer deed voor de hele familie. Begrijpelijk. Zou ik ook niet meer doen. Helaas zijn mijn ouders nu elk jaar wel welkom en worden de broers en zussen niet meer uitgenodigd, dus dat is ook wel weer raar dan; de herrieschopppers wel vragen en de rest niet Ze zullen ervan houden
donderdag 25 december 2008 om 19:00
donderdag 25 december 2008 om 23:25
Hallo... hier een kleine update na een toch wel bijzondere eerste kerstdag. Als ik soms een beetje warrig ben komt dat door de alcohol.
Ik had geloof ik al gemaild dat mijn schoonzus + buik + man + kind toch zou komen. Ondertussen had ook de andere zus van mijn vriend al gebeld, om aan te bieden om met het kerstdiner of de laatste kerstinkopen te helpen en ook wel een beetje om me een hart onder de riem te steken.
Ik had iedereen rond 1 uur uitgenodigd, zodat we tijd zouden hebben voor een wandeling. Mijn schoonouders en de andere zus + vriend waren mooi op tijd. De vriend van andere zus had een enorme fles (anderhalve liter) champagne meegenomen die hij als kerstpakket had gekregen dus ik dacht, dat gaat nog leuk worden vandaag. Om half twee belde 'zwangerosaurus' op. Ik dacht: die gaat vertellen dat ze later komen vanwege het middagslaapje van hun zoon. Ik neem de telefoon op, en ze zegt: wij komen later, want F***** gaat nu net slapen. Ik zeg prima, wij gaan zo wandelen, we zijn rond 3 uur weer terug dus doe rustig aan.
Ik hang de telefoon op en zeg tegen mijn vriend: je zus komt later. Hij zegt: da's mooi, misschien moeten we nu al die champagne open maken om dat te vieren. Dat was niet zo'n aardige opmerking, maar zelfs schoonmoeder kon een glimlach niet onderdrukken. Iets na half twee zaten we dus al aan de champagne. Een half uur en twee glazen later zijn we nog gaan wandelen, met onderweg veel flauwe grappen, en om ongeveer drie uur liepen we de straat weer in. Toen bleek dus dat Zwangere Zus er al waren en voor de deur stonden te wachten. Oeps. Ik dacht, nu krijgen we de wind van voren, maar gelukkig waren ze er nog maar 1 minuut.
Eenmaal binnen werd de champagne bijgeschonken, alleen mijn schoonzus en zoontje gingen aan de appelsap. Ondertussen deed zich de surrealistische situatie voor dat schoonzus haar best deed om haar favoriete gespreksonderwerp aan te snijden, namelijk haar Zoontje, terwijl met name haar broer en zus openlijk hun best deden om dit gespreksonderwerp te saboteren en weer terug te keren naar andere onderwerpen. Het Zoontje-gesprek kent vele varianten op hetzelde thema: Zoontje in de winkel, Zoontje in bad, Zoontje wil niet slapen, Zoontje speelt met buurjongen, Zoontje is naar dierentuin meegeweest, enzovoorts. Overigens hebben ze een heel leuk kind, alleen is het .. tja... ehm .. niet echt nodig om alleen maar over hem te praten. Maar goed. Op een gegeven moment begint ze erover dat F***** erg intelligent en misschien wel hoogbegaafd is. Waarop haar zus op ernstige toon zegt: als het iedere dag volschijten van een luier een teken is van hoge intelligentie, zou je daar wel eens gelijk in kunnen hebben. Op dat moment kon je mij opvegen. Zwangere Schoonzus keek een beetje boos en ging toen maar een of ander fruithapje klaarmaken.
Rond een uur of 4 bood ze mij aan om te helpen met het eten. Ik dacht, da's aardig, dus ik leg uit wat we zo'n beetje gingen klaarmaken en wat er moest gebeuren. Dit had een voordeel, een nadeel en een voordeel. Het voordeel: ik heb zelf niet zo veel meer hoeven te doen, schoonzus nam veel werk uit handen. Het nadeel: om KWART OVER VIJF was de tafel gedekt en het voorgerecht klaar. Aaaaargghh.... ik heb dus de hele regie uit handen gegeven en vervolgens gingen we dus dineren op een tijdstip waarop men in sommige landen gaat lunchen. Het voordeel: inmiddels was er ook al een fles wijn open gegaan (Zwangere Zus was toch in de keuken bezig) dus het werd wel tijd dat er ook vast voedsel bij kwam.
Na het voorgerecht begint mijn zus in een keer te snuiven en zegt tegen haar zoontje: 'volgens mij heeft er hier iemand een poepie gedaan'. Ook weer zoiets: krijgen vrouwen een extra reukontvanger voor poepluiers als ze moeder worden??, ik rook namelijk helemaal niks, maar dat terzijde. Ze pakt haar zoontje, haalt een luiertas te voorschijn en legt een of ander verschoningsmatje OP ONS BANKSTEL. Mijn schoonmoeder liep er meteen op af en zegt: zou je hem niet ergens anders verschonen? Zij: thuis doe ik het ook op de bank. Schoonmoeder: maar je bent hier niet thuis. Ik: boven staat een tafel op de studeerkamer, gebruik die maar even als commode. Zij: thuis verschoon ik altijd beneden want ik heb last van mijn rug. Ik: laat mij hem maar even tillen. Zij: nee jij hebt te veel gedronken (daar had ze wel een punt), laat mijn man het maar doen. Die was vandaag wat minder solidair wat alcohol betreft dan andere dagen maar was in ieder geval nog nuchterder dan de rest.
Ik zal het verhaal nu even inkorten, voor de geinteresseerden wil ik nog wel een keer meer details geven, maar we waren mede dankzij de ineens zeer enthousiaste hulp van schoonzus dus om KWART OVER ZEVEN klaar met eten en toen is schoonzus met haar man en kind naar huis gegaan. Wij hebben vervolgens tot tien uur aan de wijn + kaas + port gezeten en daarna is de rest ook naar huis gegaan (lopend respectievelijk op de fiets, mijn schoonfamilie woont akelig dicht in de buurt, dat even terzijde omdat ik de indruk weg wil nemen dat mijn schoonfamilie bestaat uit mensen die met veel drank achter het stuur kruipen). Alles bij elkaar was het best gezellig. Alleen volgend jaar... mag iemand anders dit feestje thuis organiseren
Ik had geloof ik al gemaild dat mijn schoonzus + buik + man + kind toch zou komen. Ondertussen had ook de andere zus van mijn vriend al gebeld, om aan te bieden om met het kerstdiner of de laatste kerstinkopen te helpen en ook wel een beetje om me een hart onder de riem te steken.
Ik had iedereen rond 1 uur uitgenodigd, zodat we tijd zouden hebben voor een wandeling. Mijn schoonouders en de andere zus + vriend waren mooi op tijd. De vriend van andere zus had een enorme fles (anderhalve liter) champagne meegenomen die hij als kerstpakket had gekregen dus ik dacht, dat gaat nog leuk worden vandaag. Om half twee belde 'zwangerosaurus' op. Ik dacht: die gaat vertellen dat ze later komen vanwege het middagslaapje van hun zoon. Ik neem de telefoon op, en ze zegt: wij komen later, want F***** gaat nu net slapen. Ik zeg prima, wij gaan zo wandelen, we zijn rond 3 uur weer terug dus doe rustig aan.
Ik hang de telefoon op en zeg tegen mijn vriend: je zus komt later. Hij zegt: da's mooi, misschien moeten we nu al die champagne open maken om dat te vieren. Dat was niet zo'n aardige opmerking, maar zelfs schoonmoeder kon een glimlach niet onderdrukken. Iets na half twee zaten we dus al aan de champagne. Een half uur en twee glazen later zijn we nog gaan wandelen, met onderweg veel flauwe grappen, en om ongeveer drie uur liepen we de straat weer in. Toen bleek dus dat Zwangere Zus er al waren en voor de deur stonden te wachten. Oeps. Ik dacht, nu krijgen we de wind van voren, maar gelukkig waren ze er nog maar 1 minuut.
Eenmaal binnen werd de champagne bijgeschonken, alleen mijn schoonzus en zoontje gingen aan de appelsap. Ondertussen deed zich de surrealistische situatie voor dat schoonzus haar best deed om haar favoriete gespreksonderwerp aan te snijden, namelijk haar Zoontje, terwijl met name haar broer en zus openlijk hun best deden om dit gespreksonderwerp te saboteren en weer terug te keren naar andere onderwerpen. Het Zoontje-gesprek kent vele varianten op hetzelde thema: Zoontje in de winkel, Zoontje in bad, Zoontje wil niet slapen, Zoontje speelt met buurjongen, Zoontje is naar dierentuin meegeweest, enzovoorts. Overigens hebben ze een heel leuk kind, alleen is het .. tja... ehm .. niet echt nodig om alleen maar over hem te praten. Maar goed. Op een gegeven moment begint ze erover dat F***** erg intelligent en misschien wel hoogbegaafd is. Waarop haar zus op ernstige toon zegt: als het iedere dag volschijten van een luier een teken is van hoge intelligentie, zou je daar wel eens gelijk in kunnen hebben. Op dat moment kon je mij opvegen. Zwangere Schoonzus keek een beetje boos en ging toen maar een of ander fruithapje klaarmaken.
Rond een uur of 4 bood ze mij aan om te helpen met het eten. Ik dacht, da's aardig, dus ik leg uit wat we zo'n beetje gingen klaarmaken en wat er moest gebeuren. Dit had een voordeel, een nadeel en een voordeel. Het voordeel: ik heb zelf niet zo veel meer hoeven te doen, schoonzus nam veel werk uit handen. Het nadeel: om KWART OVER VIJF was de tafel gedekt en het voorgerecht klaar. Aaaaargghh.... ik heb dus de hele regie uit handen gegeven en vervolgens gingen we dus dineren op een tijdstip waarop men in sommige landen gaat lunchen. Het voordeel: inmiddels was er ook al een fles wijn open gegaan (Zwangere Zus was toch in de keuken bezig) dus het werd wel tijd dat er ook vast voedsel bij kwam.
Na het voorgerecht begint mijn zus in een keer te snuiven en zegt tegen haar zoontje: 'volgens mij heeft er hier iemand een poepie gedaan'. Ook weer zoiets: krijgen vrouwen een extra reukontvanger voor poepluiers als ze moeder worden??, ik rook namelijk helemaal niks, maar dat terzijde. Ze pakt haar zoontje, haalt een luiertas te voorschijn en legt een of ander verschoningsmatje OP ONS BANKSTEL. Mijn schoonmoeder liep er meteen op af en zegt: zou je hem niet ergens anders verschonen? Zij: thuis doe ik het ook op de bank. Schoonmoeder: maar je bent hier niet thuis. Ik: boven staat een tafel op de studeerkamer, gebruik die maar even als commode. Zij: thuis verschoon ik altijd beneden want ik heb last van mijn rug. Ik: laat mij hem maar even tillen. Zij: nee jij hebt te veel gedronken (daar had ze wel een punt), laat mijn man het maar doen. Die was vandaag wat minder solidair wat alcohol betreft dan andere dagen maar was in ieder geval nog nuchterder dan de rest.
Ik zal het verhaal nu even inkorten, voor de geinteresseerden wil ik nog wel een keer meer details geven, maar we waren mede dankzij de ineens zeer enthousiaste hulp van schoonzus dus om KWART OVER ZEVEN klaar met eten en toen is schoonzus met haar man en kind naar huis gegaan. Wij hebben vervolgens tot tien uur aan de wijn + kaas + port gezeten en daarna is de rest ook naar huis gegaan (lopend respectievelijk op de fiets, mijn schoonfamilie woont akelig dicht in de buurt, dat even terzijde omdat ik de indruk weg wil nemen dat mijn schoonfamilie bestaat uit mensen die met veel drank achter het stuur kruipen). Alles bij elkaar was het best gezellig. Alleen volgend jaar... mag iemand anders dit feestje thuis organiseren
donderdag 25 december 2008 om 23:35
Oh ja... hoe hebben haar man en kindje het gemaakt? Haar man buitengewoon goed. Hij doet volgens mij aan iets waarvoor ik hier ergens laatst een leuke term tegenkwam, namelijk 'emotioneel uitchecken'. Ofwel hij was ook nu weer vriendelijk, behulpzaam enzovoorts, maar hij bemoeit zich volstrekt niet met discussies waar zijn vrouw al de boventoon voert. Ik ben erg benieuwd wat er nou echt in hem omgaat. Volgens mijn vriend heeft hij een andere vriendin maar dat geloof ik niet.
Hun zoontje heeft het erg naar zijn zin gehad en enorm veel ovenfrites gegeten..
Hun zoontje heeft het erg naar zijn zin gehad en enorm veel ovenfrites gegeten..
donderdag 25 december 2008 om 23:41
quote:Bagheera schreef op 25 december 2008 @ 23:31:
Het klinkt alsof het allemaal meegevallen is, gelukkig!
Details wil ik nog wel graag horen .
Ik zweer bij drank met kerst
Het is allemaal erg meegevallen. Ik had me voorgenomen om bij situaties waar ik me aan zou kunnen ergeren me vrolijk te maken erover en dat is gelukt. Wil schoonzus poepluiers gaan verschonen op ons nieuwe bankstel? Ik glimlach over zo veel onnozelheid. Doet ze haar uiterste best om om 5 uur het eten klaar te hebben? Laat ook maar, dan maar vroeg eten.
Ik kreeg ook nog een enorme knuffel van mijn vriend voordat hij dronken in slaap viel omdat ik het zo goed gedaan had vandaag en zo veel geduld heb met zijn familie. Dat was wel weer lief:)
Het klinkt alsof het allemaal meegevallen is, gelukkig!
Details wil ik nog wel graag horen .
Ik zweer bij drank met kerst
Het is allemaal erg meegevallen. Ik had me voorgenomen om bij situaties waar ik me aan zou kunnen ergeren me vrolijk te maken erover en dat is gelukt. Wil schoonzus poepluiers gaan verschonen op ons nieuwe bankstel? Ik glimlach over zo veel onnozelheid. Doet ze haar uiterste best om om 5 uur het eten klaar te hebben? Laat ook maar, dan maar vroeg eten.
Ik kreeg ook nog een enorme knuffel van mijn vriend voordat hij dronken in slaap viel omdat ik het zo goed gedaan had vandaag en zo veel geduld heb met zijn familie. Dat was wel weer lief:)
