Overig
alle pijlers
Spanningen door kerstdiner
dinsdag 23 december 2008 om 13:06
Ik lees hier wel eens topics waarin vrouwen klagen over (schoon)familie waar ze met de kerst moeten 'opdraven', waar te weinig rekening wordt gehouden met hun eigen wensen etc.
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
vrijdag 26 december 2008 om 01:21
quote:shining schreef op 26 december 2008 @ 00:38:
Ik moet zeggen dat ik vind dat de familie ook niet erg aardig tegen schoonzus doet als ik jouw verhalen lees Laura80.
En nu is het familie's "schuld" dat zij zo doet? Omgekeerde wereld lijkt me.
Fijn dat het allemaal goed verlopen is, ik was ook benieuwd naar het verslag van het diner.
Ik moet zeggen dat ik vind dat de familie ook niet erg aardig tegen schoonzus doet als ik jouw verhalen lees Laura80.
En nu is het familie's "schuld" dat zij zo doet? Omgekeerde wereld lijkt me.
Fijn dat het allemaal goed verlopen is, ik was ook benieuwd naar het verslag van het diner.
vrijdag 26 december 2008 om 02:08
quote:Laura80 schreef op 25 december 2008 @ 23:25:
Het Zoontje-gesprek kent vele varianten op hetzelde thema: Zoontje in de winkel, Zoontje in bad, Zoontje wil niet slapen, Zoontje speelt met buurjongen, Zoontje is naar dierentuin meegeweest, enzovoorts. Op een gegeven moment begint ze erover dat F***** erg intelligent en misschien wel hoogbegaafd is. Waarop haar zus op ernstige toon zegt: als het iedere dag volschijten van een luier een teken is van hoge intelligentie, zou je daar wel eens gelijk in kunnen hebben. Op dat moment kon je mij opvegen. Zwangere Schoonzus keek een beetje boos en ging toen maar een of ander fruithapje klaarmaken.
Heb dit stukje er ff tussenuit gehaald, prachtig die droge humor
Het Zoontje-gesprek kent vele varianten op hetzelde thema: Zoontje in de winkel, Zoontje in bad, Zoontje wil niet slapen, Zoontje speelt met buurjongen, Zoontje is naar dierentuin meegeweest, enzovoorts. Op een gegeven moment begint ze erover dat F***** erg intelligent en misschien wel hoogbegaafd is. Waarop haar zus op ernstige toon zegt: als het iedere dag volschijten van een luier een teken is van hoge intelligentie, zou je daar wel eens gelijk in kunnen hebben. Op dat moment kon je mij opvegen. Zwangere Schoonzus keek een beetje boos en ging toen maar een of ander fruithapje klaarmaken.
Heb dit stukje er ff tussenuit gehaald, prachtig die droge humor
vrijdag 26 december 2008 om 09:02
O wat erg, poepluiers verschonen in de huiskamer! (Daar heb ik een andere variant op: Een neefje van mij werd middenin de huiskamer (die barstensvol visite zat) op het potje gezet. Nee, dat kon niet ergens anders, in het kader van zijn zindelijkheidstraining. Men verwachtte ook nog van ons dat we gingen klappen toen ie klaar was.........)
Gelukkig stond je hele schoonfamilie aan 'jouw kant', dat scheelt. En alchohol rules!
Gelukkig stond je hele schoonfamilie aan 'jouw kant', dat scheelt. En alchohol rules!
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 26 december 2008 om 09:08
Klinkt alsof je verder 'n erg toffe schoonfamilie hebt, die dat wijf allemaal niet echt moeten. Begrijp ik dat zij de aangetrouwde partij is? In dat geval kom je er wellicht nog wel 'n keer vanaf als je nu al schrijft dat haar man emotioneel al uitgechecked is bij haar.
Het lef trouwens, gore poepluiers willen wisselen in je huiskamer! Dat doet ze maar op de wc, waar uitwerpselen thuis horen! Brrrrr! 'n Vies mens is 't dus ook nog. Die schoonouders zullen ook wel bedenkelijk hebben gekeken dat ze dat bij haar thuis gewoon in de living op de bank doet, want daar moeten zij tijdens hun volgende bezoek weer gaan zitten.
Het lef trouwens, gore poepluiers willen wisselen in je huiskamer! Dat doet ze maar op de wc, waar uitwerpselen thuis horen! Brrrrr! 'n Vies mens is 't dus ook nog. Die schoonouders zullen ook wel bedenkelijk hebben gekeken dat ze dat bij haar thuis gewoon in de living op de bank doet, want daar moeten zij tijdens hun volgende bezoek weer gaan zitten.
vrijdag 26 december 2008 om 10:03
vrijdag 26 december 2008 om 10:22
quote:pearle schreef op 26 december 2008 @ 10:03:
[...]
Dan mag jij vertellen hoe je een luier verschoont in een kleine wc.
'k zou 't niet weten, ik heb zoiets nog nooit gedaan, maar ik vind een woonkamer en dan ook nog bij 'n ander thuis in elk geval zeker niet gepast
in de badkamer op de tegelvloer met 'n zelf meegebracht zeiltje er onder tegen 't knoeien zou misschien nog 'n optie zijn
[...]
Dan mag jij vertellen hoe je een luier verschoont in een kleine wc.
'k zou 't niet weten, ik heb zoiets nog nooit gedaan, maar ik vind een woonkamer en dan ook nog bij 'n ander thuis in elk geval zeker niet gepast
in de badkamer op de tegelvloer met 'n zelf meegebracht zeiltje er onder tegen 't knoeien zou misschien nog 'n optie zijn
vrijdag 26 december 2008 om 10:39
vrijdag 26 december 2008 om 11:21
quote:shining schreef op 26 december 2008 @ 00:38:
Ik moet zeggen dat ik vind dat de familie ook niet erg aardig tegen schoonzus doet als ik jouw verhalen lees Laura80.Ach.. valt op zich wel mee hoor. Ze zijn soms wat direct, maar daar is het familie voor (bepaalde opmerkingen/sneren die zij onderling maken, zou ik me veel moeilijker kunnen veroorloven, als je begrijpt wat ik bedoel). Mijn analyse is dat de zwangere-zus-met-baby vroeger het lievelingetje was thuis, en dat ze misschien daardoor een diepgewordeld idee heeft dat de wereld om haar draait. Haar broer en zus zien het als hun taak om haar af en toe met beide benen op de grond te zetten als dat een beetje uit de hand loopt.
Ik moet zeggen dat ik vind dat de familie ook niet erg aardig tegen schoonzus doet als ik jouw verhalen lees Laura80.Ach.. valt op zich wel mee hoor. Ze zijn soms wat direct, maar daar is het familie voor (bepaalde opmerkingen/sneren die zij onderling maken, zou ik me veel moeilijker kunnen veroorloven, als je begrijpt wat ik bedoel). Mijn analyse is dat de zwangere-zus-met-baby vroeger het lievelingetje was thuis, en dat ze misschien daardoor een diepgewordeld idee heeft dat de wereld om haar draait. Haar broer en zus zien het als hun taak om haar af en toe met beide benen op de grond te zetten als dat een beetje uit de hand loopt.
vrijdag 26 december 2008 om 11:25
quote:misschicken schreef op 26 december 2008 @ 10:21:
Een luier verschonen op een wc....yeah. Duidelijk nog nooit een luier verschoond.Dat is bij een kind van anderhalf die gewoon kan lopen/staan niet eens zo ingewikkeld (ja, ik heb een beetje ervaring met neefje en nichtje in mijn familie). Misschien zelfs wel makkelijker dan aan de slag met een matje en hopen dat de dreumes niet te veel gaat spartelen. Maar goed... ik zag het dus gebeuren en dacht: moet ik nou degene zijn om te melden dat ik onze Italiaanse designbank liever niet tot verschoningsplek wil degraderen, maar gelukkig was mijn schoonmoeder me voor.
Een luier verschonen op een wc....yeah. Duidelijk nog nooit een luier verschoond.Dat is bij een kind van anderhalf die gewoon kan lopen/staan niet eens zo ingewikkeld (ja, ik heb een beetje ervaring met neefje en nichtje in mijn familie). Misschien zelfs wel makkelijker dan aan de slag met een matje en hopen dat de dreumes niet te veel gaat spartelen. Maar goed... ik zag het dus gebeuren en dacht: moet ik nou degene zijn om te melden dat ik onze Italiaanse designbank liever niet tot verschoningsplek wil degraderen, maar gelukkig was mijn schoonmoeder me voor.
vrijdag 26 december 2008 om 11:40
vrijdag 26 december 2008 om 11:41
quote:Laura80 schreef op 26 december 2008 @ 11:21:
[...]
Ach.. valt op zich wel mee hoor. Ze zijn soms wat direct, maar daar is het familie voor (bepaalde opmerkingen/sneren die zij onderling maken, zou ik me veel moeilijker kunnen veroorloven, als je begrijpt wat ik bedoel). Mijn analyse is dat de zwangere-zus-met-baby vroeger het lievelingetje was thuis, en dat ze misschien daardoor een diepgewordeld idee heeft dat de wereld om haar draait. Haar broer en zus zien het als hun taak om haar af en toe met beide benen op de grond te zetten als dat een beetje uit de hand loopt.Zoals ik al zei, wisselwerking dus.
[...]
Ach.. valt op zich wel mee hoor. Ze zijn soms wat direct, maar daar is het familie voor (bepaalde opmerkingen/sneren die zij onderling maken, zou ik me veel moeilijker kunnen veroorloven, als je begrijpt wat ik bedoel). Mijn analyse is dat de zwangere-zus-met-baby vroeger het lievelingetje was thuis, en dat ze misschien daardoor een diepgewordeld idee heeft dat de wereld om haar draait. Haar broer en zus zien het als hun taak om haar af en toe met beide benen op de grond te zetten als dat een beetje uit de hand loopt.Zoals ik al zei, wisselwerking dus.
vrijdag 26 december 2008 om 11:47
vrijdag 26 december 2008 om 11:55
Ook ik heb me 9 pagina's kostelijk vermaakt!
Allereerst, Laura, wil ik zeggen dat ik toch vind dat je heel erg rekening hebt gehouden met de zwangere schoonzus. Toen ik zwanger was heb ik vooral mensen getroffen die het aan mij vroegen van hoe en wat en bij een trouwerij heb ik het aan de ceremoniemeester doorgegeven. Geen enkel probleem.
Recentelijk ging ik bij een vriendin op bezoek, verjaardag/housewarming. Ik moest vanaf zwemles komen, best een eind rijden en heb tevoren gevraagd of ik ajb de natte zwemkleren (ook kleding enzo) mocht laten drogen in een droger of aan een rekje. Vriendin vond het een doodnormale vraag. Ik denk ook wel dat het om de manier waarop gaat. Om nou gelijk al op 6 dec te gaan zeuren over het diner en dan ook zoveel eisen te stellen.....
Dat van die luier, ik zou het al gewoon niet prettig vinden om het 'geluk' van dochter indertijd aan iedereen te tonen. Ik zou inderdaad even naar een rustiger deel gaan van het huis, waar dan ook. Ik kan een kind van 11 maanden zelfs verschonen in een toilet in het vliegtuig zonder zo'n uitklaptafel! Gewoon bril naar beneden en strakke 'chirurgische precisie' van luier aanreiken, doekie, creme etc.
Ik heb slechts 1-maal kindlief 'en plein publique' verschoond, op een drukke luchthaven waar ik 28 babies voor de verschoontafel voor me had.....rustig hoekje, man (nu ex) en ik breeduit ervoor en hopla.....
Maar dat was een noodgeval. Een poepbroek kan geen 28 babyverschoningen meer wachten, vrees ik.....
Allereerst, Laura, wil ik zeggen dat ik toch vind dat je heel erg rekening hebt gehouden met de zwangere schoonzus. Toen ik zwanger was heb ik vooral mensen getroffen die het aan mij vroegen van hoe en wat en bij een trouwerij heb ik het aan de ceremoniemeester doorgegeven. Geen enkel probleem.
Recentelijk ging ik bij een vriendin op bezoek, verjaardag/housewarming. Ik moest vanaf zwemles komen, best een eind rijden en heb tevoren gevraagd of ik ajb de natte zwemkleren (ook kleding enzo) mocht laten drogen in een droger of aan een rekje. Vriendin vond het een doodnormale vraag. Ik denk ook wel dat het om de manier waarop gaat. Om nou gelijk al op 6 dec te gaan zeuren over het diner en dan ook zoveel eisen te stellen.....
Dat van die luier, ik zou het al gewoon niet prettig vinden om het 'geluk' van dochter indertijd aan iedereen te tonen. Ik zou inderdaad even naar een rustiger deel gaan van het huis, waar dan ook. Ik kan een kind van 11 maanden zelfs verschonen in een toilet in het vliegtuig zonder zo'n uitklaptafel! Gewoon bril naar beneden en strakke 'chirurgische precisie' van luier aanreiken, doekie, creme etc.
Ik heb slechts 1-maal kindlief 'en plein publique' verschoond, op een drukke luchthaven waar ik 28 babies voor de verschoontafel voor me had.....rustig hoekje, man (nu ex) en ik breeduit ervoor en hopla.....
Maar dat was een noodgeval. Een poepbroek kan geen 28 babyverschoningen meer wachten, vrees ik.....
vrijdag 26 december 2008 om 16:20
heerlijk om je verhaal te lezen.wat een engelengeduld heb jij!! en idd dat verschoongebeuren had bij mij NIET in de kamer gebeurd.
ben heus niet flauw.werk ik de zorg en heb al jaren honden.
zie dus heel wat poep voorbij komen.(gebruik poepzakjes op straat)
maar NEEE dat ik niet gepikt van die zwangerosaurus....
bedankt voor het delen van je avonturen!!!
(mischien een life-soap van laten maken?)
ben heus niet flauw.werk ik de zorg en heb al jaren honden.
zie dus heel wat poep voorbij komen.(gebruik poepzakjes op straat)
maar NEEE dat ik niet gepikt van die zwangerosaurus....
bedankt voor het delen van je avonturen!!!
(mischien een life-soap van laten maken?)
